Gazet van Zurenborg 2010 : Editie 4

04 10september oktober2010

Gazet van Zurenborg – Stierstraat 3 – 2018 Antwerpen – [email protected] – www.gazetvanzurenborg.be

PROTEST TEGEN MOGELIJKE SLUITING VAN BIBLIOTHEEK

Davy Schellemans is de jonge chef van het restaurant De Veranda dat nu al en-kele weken de plaats ingenomen heeft van het restaurant Verven en Borstels in de Guldenvliesstraat. De man heeft een heel parcours afgelegd vooraleer hij dit restaurant onder handen nam. Maar hij is er van overtuigd dat zijn keuken en zijn menu zullen aanslaan.

DAVY

Foto An VAN DE WAL

PAG5

Deze CREA-kindertekening is een protest tegen de mogelijke sluiting van de bib (Foto André DEJONGHE)

PAG3

Het gerucht dat onze wijkbib bin-nenkort de deuren moet sluiten wordt steeds hardnekkiger. Het verdwijnen zou afhangen van de realisatie van andere bibs. De sluiting zou niet alleen voor een hoop volwassenen een flinke dreun beteken, voor de school-gaande jeugd zou het verdwijnen gewoon rampzalig zijn, zeggen de directeurs van de wijkscholen in koor. De kinderen gaan er na-melijk zowel alleen als in klasver-band naartoe. “Onze bibliotheek moet blijven!”(Claudine VANDE-GEHUCHTE, Jochem OOMEN)

Tsukudus voor crèche in GomaTsukudus of houten steps uit het Oost-Congolese Goma, werden door de vzw La Piscine d’ Activité aangekocht om hier door kunstenaars versierd te worden. “De opbrengst gaat dan naar een kinderdagverblijf in Goma, zegt Paul Viaene uit de Grote Honds-traat, de penningmeester van deze vzw.

VINCENT

Foto Jörg PYL

PAG7

Vincent Verelst is een van de Vlaanderen Vakantieland reporters en woont sinds ongeveer een jaar in de Klokstraat. Sa-men met zijn wederhelft, de sopraan Evi Roelants en hun zoontje Victor. Na lang zoeken vonden ze het pand en hij waar-deert vooral de Dageraadplaats.

SERGE

Foto Dieter DEDECKER

PAG18

De baas van restaurant Bel Mondo aan de Dageraadplaats heeft een verleden ach-ter zich waar hij niet onverdeeld trots op is. Hij doet nu zijn hele verhaal want de manier waarop hij de spiraal doorbroken heeft is iets waar hij echt wel fier op is. Sport is namelijk de sleutel.

PAG11

Transvaalstraatgekant tegenlogistiek centrum

PAG39

De bewoners van de Transvaalstraat protesteren tegen de mogelijke komst van een Logistiek Centrum voor Infrastructuur (LCI). Project dat zal bestaan uit een administratief gebouw, een magazijn en een opslagplaats. Het nieuwe LCI wordt de uitvalsbasis van de onderhoudsploegen. Er zullen kleine herstellin-gen plaatsvinden, zo is er onder meer een schilderen lasatelier. Verder komt er een opslagplaats voor materiaal en een parking voor de dienstvoertuigen. Volgens Infrabel zullen er 140 mensen aan de slag gaan, het merendeel arbei-ders. Infrabel geeft ook toe dat er mogelijk ook ’s nachts en tijdens de weekends gewerkt zal worden. Sander Peters van het buurtcomité VZW@Transvaal vreest vooral extra verkeershinder en parkeerdruk.

Op deze plaats naast de spoorweg zou het Logistiek Centrum komen. • Foto Christophe LAMBRECHTS

2 Gazet van Zurenborg | September 2010 - Oktober 2010

Edito 1 Edito 2

Laat ons maar niet rond de pot draaien, hoe jonger we zijn, hoe meer lawaai we produceren en gek genoeg, hoe leuker we het vinden. Een peuter krijst, een kind gilt , een puber maakt lawaai, een jongeling roept in zijn gsm, een andere draait aan de gas van zijn brommer zonder uitlaat, een veertiger met gouden ketting rond zijn hals laat zijn autoraampje open staan zodat iedereen van ver de doef-doef-doef kan horen. Maar daar ergens houdt het dan wel op. Daarna mag de televisie wat zachter en we ontdekken naast de doefdoef andere muziek en kijk, als we slapen willen we niet brutaal uit onze rust gerukt worden door lawaai. Noch van brommers, noch van muziek. Want muziek wordt ineens lawaai en sto-rend. Zo enerverend dat we er een moord zouden door plegen. Lawaai. Het is al langer gedefinieerd als funest. In de fabrieken bij de arbeiders, bij mensen die langs de autostrades wonen, bij buren van allerhande clubs. Al-leen niet bij mensen die rond de Dageraadplaats wonen want de voorbije weken hebben we weer onze portie gekregen. Er worden verjaardagsfeestjes georganiseerd waarbij jongeren vanaf de late namiddag aan de fles zit-ten en tegen middernacht niet meer weten waar ze nu precies wonen. Alleen de omwonenden weten precies waar zij zich bevinden. Dat is makkelijk te traceren. Een horecabedrijf viert een verjaardag. Moet kunnen, zegt iedereen maar ver na middernacht moet in een straal van zo veel honderden meters rond het plein iedereen nog meegenieten. Willen of niet. Op een ogenblik dat het warm is en iedereen via zijn slaapkamervenster wat frisse lucht binnen wil. En dan wordt het augus-tus. Muziek in de Wijk, elke vrijdagavond tot tien uur ’s avonds. Tenzij men vergeet op de klok te kijken. Maar mensen zitten met kleine kinderen, mensen willen rus-tig in hun tuintje zitten, naar televisie kijken zonder koptelefoon. Ze willen het niet hebben. Punt uit. Na tien uur ’s avonds moet het stil zijn. Zelfs volgens de wet. Niet iedereen heeft begrip voor dat standpunt. Tot plotsklaps een of ander buur een airco aan zijn achter-gevel hangt die onophoudelijk een wasmachinegeluid produceert. Ja, dan ineens wel, dan moet het allemaal snel gaan. Moeten we er aan herinneren dat de stad de geluidsoverlast, ook die van het verkeer op de Singel-Ring, op Zurenborg aan banden wil leggen? Staat dat niet in de bestuursovereenkomst tussen de partijen? Moet de politie niet onmiddellijk en zonder omzien op-treden? Het antwoord is zondermeer ja. We moeten als burgers onze stem blijvend laten horen bij de politie, daar worden de protesten ook gebundeld en vroeg of laat worden die in een statistiek gegoten. Laten we zon-der dralen blijven bellen want anders geraken we in een fietsdiefstallensyndroom. Als niemand fietsdiefstallen aangeeft gebeuren er officieel ook geen en is er geen probleem want beleidsmensen zijn niet geneigd om iets te doen aan een niet bestaand probleem. Daarom, blijf die blauwe politielijn bellen. Het zijn begripvolle luis-teraars aan de andere kant van die politielijn, en het helpt. Wat ook helpt is muziek op een akoestische basis. Muziek die kan gemaakt worden zonder dat je haren naar achteren geblazen worden. De zondagse klassieke concerten bewijzen dat volop. Is dit nu de taal van een rechtse, ouwe zak? Neen, oud (61), desnoods, maar een van mijn favoriete bands is nog altijd The Who met on-waarschijnlijke knappe en snoeiharde songs. Nummers die ik graag thuis per koptelefoon beluister en waarbij een van de beste rockgitaristen ter wereld blijft schit-teren: Pete Townshend is zijn naam . De man die sinds de jaren zestig de toon zet in zovele onnavolgbare live optredens die, toegegeven, af en toe de pijngrens over-schrijden Die Engelse gitarist stapt nu nog steeds het podium op. Als halfdove muzikant. Noise kills.

VOLGENDE KRANT IN DE BUS TIJDENS

wEEKEND VAN 30 OKTOBER

LAWEIT

Swa Collier, hoofdredacteur van de Gazet van Zurenborglaat elke keer zijn gedachten gaan over de gebeurtenissen in de wijk. (Foto Edwin MENU)

KLASSIEK

Maar er zijn ook tekenen die er op wijzen dat het ook goed gaat zonder lawaai. Klassiek op het Plein is daar een echt mooi voorbeeld van. Toch nog even zeggen waar dit idee vandaan komt. De Marokkaanse pleinwerker Musty en een paar an-dere pleinbezoekers speelden al geruime tijd met de idee om iets kleinschaligs op te zetten. Een beetje nostalgie naar de Dageraadfeesten speel-de mee, de liefde voor muziek in het algemeen was een gegeven en een tegengewicht tegen het podiumgeweld dat we nu al een paar jaren moe-ten ondergaan. Arabische muziek was een optie, joodse muziek ook, een mix van de twee was een andere optie en gewoon klassieke muziek met uitsluitend mensen uit de wijk was een andere vaak gehoorde formule. Gaandeweg gingen meer en meer mensen achter deze idee staan en ten-slotte werd alleen klassieke muziek weerhouden. Geen softrock, geen jazz, geen wereldmuziek, geen kindermuziek, neen, klassiek. Er werd geld bij de overheid en de horeca gevonden, een po-dium, mensen die het geheel wilden dragen door ondermeer affiches te maken en met een mini-mum aan publiciteit en ruchtbaarheid ging het geheel van start. Twee maanden lang, telkens op zondag. De eerste maand juli worstelden we met een warmtegolf en de toeschouwers druppelden langzaam naar het plein. Niet goed wetend wat ze konden verwachten. Niet alleen wat ze konden verwachten maar ook wie ze konden verwachten. En zoals voorspeld kon worden daagden er vogels van diverse pluimage op. Zangers en zangeressen, mensen die de meest waanzinnige instrumenten kwamen demonstreren. Vergeten glories die nog één keer hun moment de gloire beleefden al was het dan voor amper vijftig toeschouwers. Veelal oudere bewoners van de wijk of familie van de artiesten. Je zag het zo, op hun zondags, maar gebeiteld gedu-rende de duur van de optredens. Hier zaten mensen die de laat-ste jaren niet meer uit hun huis waren geweest, hier zag je terug kleine groep-jes joodse mensen die genoten van de klassieke klanken en meer nog, op het po-dium stonden joodse uitvoerders. Eentje zelfs helemaal fraai uitgedost in zwart pak en keppeltje. Hij legde ondermeer Chopin op de mat en daar werden zelfs de

duiven even stil van. En dat ging zo maar door. In augustus sloeg het Belgische weer dan weer toe maar in geen tijd waren de regenschermen daar. Kortom, een fantastisch initiatief en het moet gezegd, puik en degelijk uitgewerkt. En nu de vraag van tien miljoen : heeft er iemand last gehad van deze Klassiek op het Plein? Ze mogen het me komen vertellen maar het zou me ont-zettend verbazen. Wel kwamen mensen bijeen, ze voelden zich als kleine groep goed rond het podium dat telkens op een andere plaats stond. Precies om de sponsorende horeca ook een forum te gunnen. Meteen was iedereen tevreden met dit gratis festivalletje. En hoe moet het nu verder ? Een suggestie dan maar : breng een andere rode draad aan ( thema zou een beperkt aantal muziek-instrumenten kunnen zijn), hou het korter want twee maanden lang elke zondag is misschien wel een beetje te veel van het goede. En ga verder op de nu ingeslagen weg: hou het ludiek. Zoals nu met de breiende dames (zie foto) die tijdens de concerten een jasje, slaapmuts of winterdekentje voor de piano aan het breien waren. Laat de lu-dieke geesten en de jongeren de vrije loop. En misschien is het toch geen slecht idee om nog eens diep na te denken over een formule waarbij verschillende genres samen iets naar boven en naar voren brengen. Zeg nu zelf, wat heeft meer symboolwaarde dan een paar goeie joodse muzi-kanten die muziek maken samen met enkele van de hier in de buurt wonende Arabische mensen. Het zou de symboolwaarde ver overstijgen en de Dageraadplaats de plaats geven waar het eigen-lijk recht op heeft: een ontmoetingsplaats voor iedereen. Met af en toe een beetje lawaai, af en toe zonder . De zomer van 2011 wordt mooi. Ze-ker weten.

Dit kransje breiende vrouwen (waar zijn de mannen?) wil de gebruikte piano van Klassiek op het Plein een warme huid bezorgen • Foto Jeannine FUHRING

3Gazet van Zurenborg | September 2010 - Oktober 2010

“In de leefschool De Dageraad gaan de kin-deren van het tweede tot het zesde leerjaar in klasverband naar onze bib,” vertelt direc-teur Koen Dedapper. “Het is belangrijk dat kinderen een bibliotheek en haar werking leren kennen. Onze bibliotheek heeft een groot aanbod gaande van romans, kookboe-ken, strips, informatieve boeken… De kinde-ren vinden er altijd hun gading. Zij komen nooit met hetzelfde boekje terug.” Er wordt hen ook gevraagd waarom ze een bepaald boek gekozen hebben en of ze het leuk of interessant vonden. Ze mogen het boekje zelfstandig lezen in de klas. De bi-

bliotheek kan ook de soci-ale ongelijkheid opheffen. Voor opdrachten kunnen ze er terecht op internet. Bovendien is er een ver-trouwd gezicht in de bi-bliotheek en verloopt de samenwerking vlot. Koen Dedapper zal zeker met zijn leerlingen actie voe-ren tegen de sluiting.

DE BRUG“Onze school gaat reeds meer dan 15 jaar naar de wijkbibliotheek,” vertelt de directeur, Carla Broeks. De bedoeling hiervan is onder andere om de kin-deren over hun drempel-vrees te helpen voor een bibliotheekbezoek. In tegenstelling tot de an-dere schooltjes beschikt de school over een eigen bibliotheek voor de kleu-ters en de kinderen tot het derde leerjaar. Daar is wel een evolutie in te mer-ken. Aanvankelijk had elk klasje een eigen voorraad boekjes. In samenwerking met de oudervereniging heeft de school een eigen bibliotheek opgericht, dit volgens het systeem van een openbare bibliotheek, met fichebakken en num-mers per thema. Een drie-tal moeders komt een paar

keer het systeem aanleren. Ze leren de kin-deren helpen kiezen. Wanneer ze hun boek te laat indienen moeten ze ook een boete betalen. De school beschikt bovendien over internet. De bibliotheek beschikt ook over een knipselarchief voor de kansarme kinde-ren. Alles is per rubriek gerangschikt en ze hoeven het knipsel niet terug te brengen.“Vanaf het vierde leerjaar gaan de leer-lingen met de juf van hun klas naar de wijkbibliotheek om boeken uit te lenen. Indien deze zou sluiten, zou het werk van de schoolbibliotheek te niet gaan. Dit ge-beurt volgens afspraak op vaste momenten.

De wijkbibliotheek beschikt ook over een kijkdoos. Deze bestaat uit kijkplaten en een boek. Die heeft een groot succes. Ze zet aan tot het zelf schrijven van verhalen en het maken van tekeningen. Een juf heeft zo een kijkdoos laten timmeren voor de school. De school organiseert ook leesprojecten om de goesting voor het lezen aan te wakkeren. Hiervoor doen ze een beroep op de wijkbi-bliotheek.”Dat de bibliotheek zou sluiten vindt de directeur heel jammer. De leeswereld zou hier door verloren gaan, wat vooral heel jammer zou zijn voor de kansarmen.Deze school wilt zeker ook actie voeren te-gen de sluiting.

HET PLANTIJNTJE“Wij betreuren het dat de bibliotheek van Zurenborg zou sluiten”, zegt Griet Huy-brechts, directeur van de multiculturele basisschool ‘Het Plantijntje’. “Veel van onze leerlingen kennen van huis uit namelijk geen leesbevordering. ”In deze gezinnen zijn vaak geen kranten aanwezig, laat staan boeken. Om de kinderen toch tot lezen aan te zetten gaan ze om de zes weken met ie-dere klas naar de bibliotheek, zelfs met de kleuters. Zorgcoördinator Paul Fierens be-zoekt deze bib al jaren met de klasgroepen.

Voor het moment heeft het schooltje im-mers geen middelen om een schoolbiblio-theek op te richten. Voor de leerlingen is het dus de enige mogelijkheid om aan lees- en documentatiemateriaal te geraken.“De eventuele sluiting van de wijkbiblio-theek is dus een regelrechte ramp!” vervolgt Griet Huybrechts. “Een aantal leerlingen kreeg door onze bezoeken de leesmicrobe te pakken. Zij gaan nu in hun vrije tijd ook naar de bib van Zurenborg. Om te lezen, om boeken te ontlenen en op het internet te gaan. Als deze bib sluit, dan neem je onze kinderen heel veel af!”

CREAWegens de drukte van het einde van het schooljaar was er slechts tijd voor een kort telefonisch gesprek met Marc Plichaert, di-recteur van de basisschool Crea. “Ik betreur de sluiting ook ten zeerste. Men mag niet alles centraliseren, de bib moet in de wijk blijven”. Ons schooltje gaat zeker actie voe-ren hiertegen.Zou het geen idee zijn voor de school-tjes om gezamenlijk actie te voeren. Koen Dedapper van het leefschooltje is bereid dit te coördineren. Hij gaat in ieder geval mate-riaal verzamelen om in september spandoe-ken met de kinderen te maken.

Het gerucht dat onze wijkbib binnenkort de deuren

moet sluiten wordt steeds hardnekkiger. Het verdwij-

nen zou afhangen van de realisatie van andere bibs.

De sluiting zou niet alleen voor een hoop volwasse-

nen een flinke dreun beteke, voor de schoolgaande

jeugd zou het verdwijnen gewoon rampzalig zijn,

zeggen de directeurs van de wijkscholen in koor. De

kinderen gaan er namelijk zowel alleen als in klas-

verband naartoe. “Onze bibliotheek moet blijven!”

(Claudine VANDEGEHUCHTE, Jochem OOMEN)

Primo heeft nu ook Zaza op de suggestiekaart! De straten van Zurenborg, getekend door Zaza, zijn te bewonderen in PRIMO.

Restaurant Primo - Dageraadplaats 13 - 2018 Antwerpen - T: 03 677 06 11Dagelijks geopend: ma-vrij: 12-14.30 uur & 18-22.30 uur za-zo: 17 - 23 uur

Scholen kunnen zelf geen bibliotheek oprichten

“Scholen moeten samen actie voeren”

De kinderen van de multiculturele school Het Plantijntje tonen dat ze van boeken houden Deze kinderen van Het Plantijntje gaan om de zes weken naar de wijkbibliotheek. wat als die sluit? • Foto's André DEJONGHE

Crea-directeur Marc Plichaert : " De bib moet in de wijk blijven" • Foto André DEJONGHE


“In ’t Hof van Ellende was de misère voor niet”

Poort gaat na 16 jaar definitief dicht

Zo luidt de tekst op het krijtbord dat ik ‘vond’ bij

het groot huisvuil voor de deur van het’ Hof van

ellende’. Ik teende met datzelfde bord naar het ter-

ras van den Draak, waar Mik, de eigenaresse van

’t Hofke ontroerd naar me toekwam. Blijkt dat haar man

zaliger dat opschrift nog eigenhandig gemaakt had.

Ze had het nooit over haar hart kunnen krijgen die

tekst te verwijderen en was blij nu te weten dat het

bord nu een nieuw leven beschoren kreeg bij mij…

(Saskia ANKEN)

Enkele weken later ontmoet ik Mik weer op het terras van den Draak om te praten over de laatse avond van ’t Hofke want na al die jaren is het definitief gedaan. Zestien jaar geleden gingen Mik en wij-len haar man Luc de Boeck, muzikant en poppenspeler voor volwassenen, bij ‘De doffe Ellende’, op zoek naar een schoon pand in het Antwerpse om een café open te doen. Een bevriende biersteker sprak hen over café ‘den Bierboom’ aan de Da-geraadplaats. Ze gingen kijken en verlo-ren gelijk hun hart. Gegevens werden uitgewisseld op bierkaartjes, en toen Luc enkele weken later naar de secretaresse van de biersteker belde, verstond zij: Luc van’t Hof van Ellende, in plaats van De doffe Ellende, en zodoende was de naam van hun café geboren uit een geestig mis-verstand. Luc stond er op deze naam te behouden, hoewel Mik in eerste instantie schrik had dat deze naam klanten zou af-schrikken.

MUZIKANTENLuc’s vibe & creatieve geest zorgde er-voor dat het Hofke een muzikantencafé bij uitstek werd. Na Luc’s overlijden in 1998 kon Mik rekenen op haar hele ge-zin om ’t Hofke draaiende te houden, en haar dochter Tammy ging meer en meer mee achter den toog staan. Girlpower die de smartlappenavonden, bonte avonden poëzie avonden de baas konden! Beeld-spraak van Luc was toen het café net openging dat het een boeleke was die uit

de couveuse mocht, na enkele jaren was ’t hofke een goed loperke en Mik vond dat ze na 16 jaar op eigen benen kon staan, ze mocht losgelaten worden…

SLOTOp 19 juni was het dan zover…alle klanten, muzikanten en collega’s kwa-men samen om afscheid te nemen van ’t Hofke en van Mik en Tammy. Er was een massa volk, muzikanten zongen de ziel uit hun lijf, om elf uur werd ‘den boek’ gescheurd, kwamen de moeskoppers hun goede hart laten zien en tapten zij gra-tis en voor niets zodat Mik en Tammy de laatste uren van hun 16 jarige loopbaan van voor hunnen toog konden beleven! Bedankwoordje voor iedereen van Mik & Tammy: ‘Bij deze wilden we al onze vrien-den bedanken voor hun jarenlange trouw aan ons cafeetje… En ook al is ons poortje gesloten, ’t Hofke zullen we ons leven lang meedragen in ons hart alsook ieder-een die er toe bijdroeg dat wij hier 16 jaar mochten zijn!’ We blijven zingen, want er zit waarschijnlijk nog een smartlappen-avond in ’t verschiet. Die zal doorgaan in januari bij Madame Fortuna in de Sergey-selstraat, maar hierover meer in een vol-gende editie. We voegen er alvast de tekst bij van het’ Lied van het Hof van Ellende’, gemaakt op de tweede smartlappenavond ooit, 15 jaar geleden, zodat degenen die het niet moesten kennen alvast de tekst kunnen instuderen!

Pensioen

(de weeskindjes)

1.De noordpool is aan ‘t smeltenWe eten transgenetisch broodBelgië staat op steltenWe geraken in ademsnood

De wereld gaat naar de klotenMijn leven is naar de maanEen gruwelijke toekomstKomt er spoorslags aan

Want binnen twee jaar of zo Gaat Mikske met pensioenEn dan zal zij nooit niet meerOns Hofke opendoen

2. Eerst was den Hof ’s zondags geslotenDan kwam de maandag daarbijEen soepeke of ne koffie op de noenMaar dat is al lang voorbij Dan zijn er de vakantiesDrie weken op zijn minst Plus heur trippekes naar Egypte en ParijsEn wij maar kloppen op ons kin

Maar nu, binnen een jaar of twee Staan we voor goed op straatTe zoeken naar een nieuw bestemmingDie toch niet bestaat

3. Leven is even bevenWie geboren wordt gaat ook doodDe helft van den tijd is ’t miserieEllende is ons dagelijks brood

G’ hebt ne prostat gelijk een tomatOewe lever staat altijd droogTroost kond’ altijd vinden,Konde vinden aan dezen toog

Maar als het hofke gesloten wordtGesloten blijft voor goedWaar moeten we dan met ons miserie,Met ons miserie naartoe

4. Solo (volledig)Achter de blaffeturenIn dees café, bruin van de smoorZit mijn leven in de murenHeb ik duizend schoon liekes gehoord

De Pierre die dweepte met den ElvisOf zong oorlogsgeleerden met de SusDen Dré zijn geknor, zijn kind in azijnDe Jempi zijne stradivarius

‘k Zal missen de wijsheid, ’t gezever en ‘t ge-zwetsVan Waggels en JuliensVan den beestenplamuurder, van Ivan de KroaatEn van ander bohemiens

Mikske legt er den blok oepIk begrijp het , ’t is OKMaar wat zal ik heur jeansbroeken missenEn Tammy heuren décolleté

Ieverans verdwaald op ’t pleintjeIn de Moeskop of de ZureMet een theeke of een koffietje Loop ik tegen de muren

Inbev blijft Lefkes brouwenMaar ze zullen nooit smaken gelak als hierEn, ik zweer, als ’t Hofke gesloten wordtDrink ik nooit of te nimmer nog bier

Heddet allemaal begrepenOns Mikske gaat op pensioen Z’ heeft gelijk, ze staat op haar strepenWat willen wij d’r dan nog aan doen

Profiteren van den tijd die restHappy hours heel de weekWant anders geraken we overstressed Helemaal van streek

Want als het Hofke gesloten wordtGesloten blijft voor goedWaar moeten we dan met ons miserie,Met ons miserie naartoe

Korte Solo + (Hof van Ellende)Tranen opkroppen,

Moeder en dochter hebben de tapkraan definitief dicht gedraaid.(Foto AGVZ)

dageraadplaats 8antwerpen

03.235.52.41eenvoudig*niet duur*maar heel apart

In de Draakstraat 13 herinnert alleen de naam van het bier nog aan het café(Foto Luc PANDELAERS)


Nieuw : Restaurant De Veranda in de Guldenvliesstraat

Chef kok Davy Bellemans heeft Verven en Borstels omgetoverd tot een nieuw restaurant • Foto An VAN DE wAL

“Ik zie er veel jonger uit dan mijn ouderdom” grapt Davy

Schellemans als ik hem vraag naar zijn leeftijd. “Dertig”

voegt hij er snel aan toe en met deze leeftijd is hij een

erg jonge chef in zijn eigen restaurant De Veranda dat

nu al enkele weken de plaats ingenomen heeft van het

restaurant Verven en Borstels in de Guldenvliesstraat. En

met zijn dertig heeft hij al een heel parcours afgelegd tot

en met de beste restaurants ter wereld. “Ik heb daar tien

dagen een soort stage gedaan en ik mocht daar begin-

nen maar ik heb dat niet gedaan, je krijgt daar 1 opdracht

en daar blijft het bij, echt iets leren doe je daar niet.”

(Swa COLLIER)

Chef-kok Davy Schellemans kookt klassiek en toch modern

In de Guldenvliesstraat denderen de trams voorbij en wie daar met de fiets een beetje veilig wil rijden moet over het voet-pad. En dan heb je kans met je hoofd in de druiven van ex Verven en Borstels te-recht te komen. De gewezen verfwinkel, ex-restaurant heeft boven het grote raam nog steeds die fascinerende naam maar die raakt stilaan overwoekerd door de wijnranken. Op het voetpad ook een ter-ras met een goeie twintig stoelen. Binnen is de inrichting niet echt veel veranderd. Davy Schellemans: “Neen, we hebben an-dere stoelen, de verlichting aangepast en hier en daar nog wat andere kleuraccenten gelegd.” Opvallend aan de muur, een grote foto van twee beteuterd kijkende meisjes. Echt uit de oude doos. “Het was een piepkleine foto van de moeder van mijn vriendin en die hebben we vergroot en het geeft een prachtig resultaat.” Het vorige restau-rant heeft in alle stilte de deuren geslo-ten maar aan het interieur is achteraf niet veel veranderd. De mooie toog staat er nog steeds en binnen is er plaats voor 28 mensen. Echt veel overschot is er dan niet meer maar volgens Davy moet het geheel een sfeer ademen van een brasse-rie, wat gezelliger, wat losser. Vanwaar de naam De Veranda? Davy Schellemans: “Die naam komt van mijn vriendin, die was in Praag en zag daar een restaurant met die naam. We wa-ren er onmiddellijk voor gewonnen want Veranda heeft iets universeels, iedereen verstaat dat, het woord is gekend in vele talen en het heeft ook iets gemoedelijks.”

KEUKENSDe carrière van de man is vlug samenge-vat. Hij zat bij de Antwerpse PIVA op de schoolbanken maar de theorie daar kon hem maar matig boeien, de praktijk, daar was het hem om te doen. Terwijl hij nog school liep was hij reeds druk doende in allerhande keukens en daar heeft hij de echte stiel geleerd. Al proef je nu aan zijn uitleg wel dat hij wat gemist heeft door zijn opleiding niet ernstig te nemen. ”Ach ja, je bent jong, je werkt, je verdient geld en je bent natuurlijk een dommerik op die leeftijd, maar goed, echt spijt heb ik niet”. Dat laat-

ste komt omdat hij in keukens kon gaan werken waar hij wel veel kon leren. In Dranouter “In De Wulf” bij voorbeeld en in Kasteel Withof in Brasschaat en in het Spaanse L’ Angle. Davy Schellemans: “Tot vorig jaar was ik niet klaar om een eigen restaurant te beginnen want door mijn jobs in die restaurants wist ik hoe moeilijk het was om een eigen zaak te beginnen. Ik heb dan ook een half jaar gezocht vooral-eer echt toe te happen. Overal ben ik gaan kijken maar dit beantwoordde het best aan mijn criteria ook al omdat Zurenborg naar mijn gevoel een schitterende wijk is”.

MENUAan de muur 1 menu. Kostprijs 45 euro maar er staan mosselen op: zomergroen-ten, geitenmelk, Angusbeef en ga zo maar door. David Schillenmand: “Om de drie weken verandert dit menu helemaal en

dat heeft te maken met de seizoenen en het aanbod. Ik ben daar nogal gevoelig voor. Trouwens om de week verandert er in het menu wel iets. Hoe ik mijn keuken zou om-schrijven? Licht, zeker in de zomer, op klas-sieke leest geschoeid, maar wel modern. Ik beheers al de moderne kooktechnieken als schuimen, onder druk en noem maar op maar ik gebruik dat alleen als het een meerwaarde biedt, anders helemaal niet.” De chef heeft zich ook bekeerd tot het bio-logische. Zo is er biologische wijn en bio-logisch bier, Maya. Voor de wijn wendt hij zich tot de gekende sommelier Steve Bette die vijf jaar lang in het Zurenborgs res-taurant Dôme heeft gewerkt. Maar in de toog staat evengoed een onbekende, zure, aloude geuze Girardin. ”Man, die is lekker, zuur zoals een echte geuze moet zijn maar formidabel.” Plots staat hij daar met een pot kruiden.

“Proef maar, die bloemetjes zijn erg lekker en die verwerk ik dan ook. Ik ga trouwens mijn kruiden halen bij een biologische kweker in Ranst, dat kost me tijd en moeite maar dan weet ik tenminste wat ik in huis haal.” We hebben ondertussen onze keu-ze gemaakt, een gewone koffie dan maar. Of ik er een koekje bij wil? Niet zo maar een biscuitje, huisgemaakt, voegt hij er fier aan toe.

De VerandaGuldenvliesstraat 602600 Berchem03-218 55 95Ma-Di : gesloten woe-do-vrij : ’s middags en ’s avonds Za en zondag : alleen ’s avonds


Kledingruil op Dageraadplaats op zondag 19 september

“ We zouden graag mannen van de wijk zien opdagen” Op zondag 19 september organiseert de

VZw EMMA op de Dageraadplaats een

kledingruil. Iedereen die op zijn oude

maar nog niet versleten kleding is uit-

gekeken, die te klein of te groot gekocht

heeft, of er domweg niet meer in past,

is dan welkom. Van 14 tot 18 uur kan

men de oude maar niet versleten plun-

jes ruilen met die van iemand anders.

Resultaat, niet meer gebruikte klede-

ren verdwijnen uit de kleerkast en met

wat geluk krijg je iets tofs in de plaats,

een win- win situatie in het beste geval

(Jörg PYL)

Wie nu denkt dat een zekere Emma deze Vzw opgericht heeft, slaat de bal grondig mis. Pascale Daniels heet de drijvende kracht achter de vzw Emma. EMMA is gewoon een letterwoord dat staat voor de welluidende formulering Entreprises de Modes et de Manières d’Aujourd’hui. Deze titel heeft betrekking op onze manier van gebruiken en consumeren. “We hebben in onze maatschappij gewoon te maken met een enorme overproductie. Om deze waan-zin een beetje een halt toe te roepen”, ver-duidelijkt Pascale Daniels, “hebben wij zes jaar geleden allerlei recyclageprojecten uit de grond gestampt”

MANNENHet toendertijd eerste project van de vzw EMMA was de kledingruil, meteen een pri-meur voor Antwerpen. Sindsdien wordt elke laatste zondag, behalve de zomer-maanden en december in het centrum van Antwerpen een kledingruil georganiseerd. Het publiek dat op dit evenement afkomt is zeer gevarieerd, maar allen hebben ze één punt gemeen: ze zijn gepassioneerd door kleding. Er kan van alles geruild wor-den, designerskleding, vintage, schoenen en accessoires. Helaas bestaat het groot-ste aanbod uit kleding en accessoires voor vrouwen. “We zouden graag wat meer

mannen op onze ruil-dagen zien verschij-nen”, verduidelijkt Pascale Daniels, ”er moeten toch man-nen zijn die op hun kleding uitgekeken zijn of die er gewoon niet meer in passen om allerlei redenen. Ik geloof trouwens dat Zurenborg een buurt is met veel gemotiveerde mensen die het idee van kledingruil genegen zijn. Er is zowel kleding van ontwerpers, vintage, schoenen en juwelen geruild worden. Let wel, het is de bedoeling dat de mensen rui-len met iemand anders, verkopen is niet de bedoeling. ”

BEROEPENDe thuisbasis van deze niet alledaagse VZW vind je in de Droogdokkenweg in Ant-werpen Noord naast de Royersbrug. Daar worden regelmatig ook workshops gehou-den om bestaande kleding om te vormen in ander. Hierbij wordt een beroep gedaan op mensen die een beroep uitoefenen dat dreigt verloren te gaan. EMMA wil deze be-roepen weer onder de aandacht brengen, zoals het aanpassen van kleding, gebruiks-

voorwerpen, meubels en kunstvoorwer-pen. Hierbij wordt zoveel mogelijk gebruik gemaakt van recyclagematerialen. Deze restauratietechnieken kunnen in de work-shops aangeleerd worden. EMMA voert ook geregeld ontwerpen en transformaties uit, maar dan op basis van de wederdienst, waar de opdrachtgever een klus in ruil opknapt in plaats van gewoon te betalen. Verder is er ook nog het project vestiaire populaire. Ook dat is een locatieproject waar mensen zich een glamourlook kun-nen aanmeten. Naast een uitgebreide col-lectie feestkleding, staan er ook visagisten en stylisten klaar om de look van de bezoe-kers te veranderen. Deze dienst is er zowel voor particulieren maar ook voor muziek-groepjes, theater en film, voor videoclips of personen die naar een themafeest gaan.

Maar op zondag 19 september 2010 komt het kledingruilproject van vzw EMMA naar de Dageraadplaats. Zurenborgers, die graag wat nieuws in hun kledingkast hebben, kunnen al beginnen te selecteren waarop ze uitgekeken zijn of die te groot of te klein is geworden. Kom hiermee naar de Dageraadplaats en ruil uw Verscace voor een Dries Van Noten of omgekeerd, of een juweel voor een jurkje, je H&M –outfit met een van C&A, alles kan, zolang iedereen maar akkoord gaat met de ruil.

Voor inlichtingen 0472 318147

of www.vzwemma.be


Reporter Vlaanderen Vakantieland ruilde Vilvoorde voor Klokstraat

Vincent Verelst verkent vanuit Zurenborg de Wijde WereldDankzij een tip van TV-presentator

Thomas Vanderveken kon deze krant

op bezoek bij Vincent Verelst, een van

de Vlaanderen Vakantieland repor-

ters. Sinds ongeveer een jaar woont

hij in de Klokstraat op Zurenborg,

samen met zijn helft, de sopraan Evi

Roelants en hun zoontje

Victor. Een reisreporter die

dicht bij een treinstation

woont, als dat geen mooie

symboliek is, dan

weten wij het ook niet.

(Jörg PYL)

Wanneer ik aanbel, verwelkomt Vincent Ver-elst mij met zoontje Victor op zijn arm. Tij-dens het zetten van de koffie legt hij uit, dat hij na lang en tevergeefs zoeken in Brussel, dit huis gevonden heeft. Zo’n goed jaar ge-leden. Brussel bleek te duur en deze woning was net wat hij en Evi Roelants zochten. Een huis dicht bij een treinstation, betaalbaar en instapklaar. Het was bovendien aan de binnenkant volledig vernieuwd, een beetje in loftstijl met veel lichtinval. De oude eige-naar moest voor zijn werk verhuizen naar Grimbergen, waar Vincent Verelst en Evi Roelants vroeger woonden. Zelf heeft Vincent Verelst pas hier de wijk Zurenborg ontdekt. Hij waardeert er vooral de Dageraadplaats. Hoewel hij kunsthuma-niora volgde in de Karel Oomstraat, was de wijk tot een jaar geleden een grote onbe-kende voor hem. Aan die kunsthumaniora heeft hij heel goede herinneringen overge-houden. Er heerste een toffe sfeer zoals in de film Fame herinnert hij zich. Daarna volgde hij, zoals Thomas Vanderveken, pi-ano aan het conservatorium in Brussel en daarna nog een radio-opleiding aan het RITS in Brussel. Hij wijst erop dat deze opleiding niet echt praktijkgericht was.

KLARANa zijn studies is hij begonnen bij Radio Klara, waar hij onder andere met Thomas Vanderveken de Top 75 mee presenteerde. Daarnaast maakte hij ook reisreportages voor Vlaanderen Vakantieland in binnen- en buitenland. Kort daarna vond men bij de VRT dat Vincent Verelst moest kiezen: radio of televisie. Omwille van vele gelegenheden om mooie en spannende plaatsen te bezoe-ken, heeft hij dan maar voor Vlaanderen Vakantieland gekozen. Een aantal reporta-ges is trouwens nog op de website van Eén te bekijken. Nu waait er weer een andere wind door de VRT die geen graten ziet in het feit dat een medewerker zowel voor ra-dio als TV werkt. Toen hij nog in Grimber-gen woonde, begeleidde hij ook zijn partner Evi Roelants aan de piano. Zijn piano moet nog naar de Klokstraat verhuizen, hij mist zijn instrument erg. Ondertussen treedt Evi Roelants geregeld op in oratoria, opera en operette. Samen met een harpiste en een vi-oliste maakt zij deel uit van het ensemble Sprezzatura met een gevarieerd repertoire van Franse, Spaanse en Engelse melodieën en opera-aria’s.

REGISSERENOmdat Vincent Verelst vooral buitenlandse reisreportages voor het toeristische pro-gramma Vlaanderen Vakantieland maakt, vraag ik hem naar de meest indrukwekken-de landen die hij bezocht heeft. Vincent Ver-elst: ”Vroeger deed ik dikwijls samen met Thomas Vanderveken reportages. Met twee werken vind ik nog altijd het plezierigst. Zo heb ik met Thomas Vanderveken Sri Lanka bezocht (wordt in september uitgezonden) en Nieuw Zeeland. Maar wat mij het meest is bijgebleven zijn Polynesië en Oeganda. In Oeganda heb ik volgens het nieuwe concept van de VRT gewerkt. De reporter wordt ver-

ondersteld zelf te regisseren en wordt slechts vergezeld door een camera- en een klankman (of vrouw). Poly-nesië is zesdui-zend kilometer verwijderd van Australië en bij-na achtduizend kilometer van Zuid-Amerika. Gaugin is er twee keer naar-toe gereisd met de boot vanuit Marseille, een reis van 65 da-gen. Daar heeft hij dan het halve eiland bezwangerd en is er uiteinde-lijk aan syfilis gestorven. Jacques Brel heeft er ook geleefd en is er uiteindelijk gestorven. Deze reis was enorm boeiend want ik heb er leren regis-seren. Ook voor de rest zijn die reportages erg leerzaam. Ik heb er talen door geleerd en ook op sociaal gebied is het een goede leerschool geweest. Je leeft tenslotte enkele weken met drie, vier mensen heel intens samen. Dikwijls slaap je ook samen in een kleine tent en dan moet je zien dat je elkaar kunt blijven verdragen, want iedereen heeft wel eens een slechte dag. Voor al wat ik ge-leerd heb, zal ik de VRT dankbaar blijven, ook al mochten ze mij ooit niet meer nodig hebben. Maar de meest indrukwekkende reis was Oeganda. Mijn ploeg en ik maakten toen deel uit van een groep van 15 avontu-riers. We hebben daar van alles beleefd, ge-slapen in tentjes in de wildernis, ik heb op drie meter van een gorilla mijn uitleg kun-nen doen, we zijn ook eens moeten gaan lo-pen voor nijlpaarden ’s nachts. Een gorilla is redelijk vreedzaam, zolang je hem niet uitdaagt en niet in zijn ogen kijkt. Ik was mijn uitleg aan het doen en intussen was een ander de bosjes tussen mij en die grote aap aan het wegkappen. Op het einde van mijn betoog zit ik oog in oog met die grote zilverrug.”

NEUSHOORNSOmdat ik meer wil weten over het land, be-halve wat we gezien hebben op Vlaanderen Vakantieland, vraag ik naar de politieke en

sociale situatie van het land. Vincent Verelst: ”Oeganda is uiteraard een echt derde wereldland. Het grootste pro-bleem is wellicht wel aids. In heel het land ziet men wel grote affiches met een koppel en een tekstballon voor de man die zegt: ’ik blijf wel bij mijn vrouw’. De blanken hebben wel getracht om het condoom te promoten en dat is deels gelukt. De meeste mannen gebruiken nu een condoom, maar ze knip-pen er het uiterste puntje vanaf, omdat je in Oeganda pas een echte man bent, wan-neer je ‘iets’ bij een vrouw achterlaat. Komt daarbij dat de president van Oeganda met lede open de Arabieren ziet oprukken. Daar-om moedigt hij de bevolking aan om veel kinderen te maken, dan heeft hij later ge-noeg soldaten om zich tegen de Arabieren te verdedigen. Op dit moment telt Oeganda een bevolking van dertig miljoen inwoners, maar met dat soort paranoia worden dat

er in 2050 honderd twintig miljoen. Dat aantal kan Oeganda onmogelijk aan. Dat onderwerp kwam niet te berde in het pro-gramma, evenmin het feit dat homofilie nog steeds verboden is Oeganda. De VRT heeft toen veel reacties gekregen van de ho-lebiverenigingen, maar wij maken tenslotte een reisprogramma en geen panorama-uit-zending. Zelfs als je stelt, dat je dergelijke landen beter niet bezoekt, waar ga je de grens stellen. Dan zijn er veel Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse landen en zelfs een fascistisch regime als Italië taboe. Maar ook het natuurbeheer in de parken is een beetje bizar. Vroeger leefden er ongeveer duizend neushoorns in Oeganda, maar de stropers van de Chinese maffia (In China is de neus-hoornpunt een afrodisiaticum) hebben die allemaal gedood. Pas nu de regering ont-dekt heeft dat er met wilde dieren geld te verdienen valt, is men in de parken begon-nen de wilde dieren te beschermen. Omdat de neushorens uitgemoord waren, hebben ze er acht geïmporteerd. Elke neushoorn kreeg dan nog vier bewakers toegewezen. Anderzijds maken dit soort ervaringen dat een reis naar Afrikaanse landen als Oegan-da nooit echt vrijblijvend zijn. Je komt er als een ander mens van terug. Je bent blij dat je naar Afrika kunt vertrekken, maar je bent minstens zo blij dat je weer thuis bent.”Omdat Vincent Verelst binnen enkele dagen terug voor twee weken naar de Verenigde Staten van Amerika vertrekt, besluit ik het hierbij te laten. In het buitengaan vertelt hij mij nog, dat hij eigenlijk wel een beetje heimwee heeft naar het radiowerk op Klara. En ook een huis met een hofje op Zuren-borg, zou hij ook fijn vinden. Liefst tegen een zacht prijsje. Tja, hij is niet alleen.

MEXICAANS ETEN INRosa’s Cantina

Lekker eten van een zonnige kaart!Taco’s, Burrito’s en Enchilada’s!

Heerlijke cocktails

Rosa, Maarten, Tim en Lorrie de papegaaiheten u van harte welkom

Rosa’s CantinaKleine Beerstraat 31 - 2018 Antwerpen

tel. 03 636 20 43

Maandag en dinsdag alle enchilada's 9,95 �Woensdag en donderdag gesloten

www.een.be http://www.triosprezzatura.net/

Vincent Verelst en Evi Roelants zochten in Brussel een woning maar in Zurenborg vonden ze wat ze zochten. • Foto Jörg PYL


Eind september in Rataplan

Schuif aan voor jouwfavoriete dode

S.w.A.N. - ElectrosoucousVrijdag 3 sept: 20u30 - € 10/8 – Rataplan – Staand & DansendS.W.A.N. is het nieuwe project van Think of One opperhoofd David Bovée. Deze Belgisch – Congolese electrosensatie is een gloednieuwe band uit Matongé en het meest moerassige caravanterrein van de Brusselse underground scene. S.W.A.N. staat garant voor stomende grooves, gemixt met ijskou-de syntesizers en scheurende gitaren. Maar bovenal wordt het een fantastisch dansfeest en een stomende opener van het seizoen. Met drummer Alonzo Nzau heeft S.W.AN. één van Congo’s beste Soukousdrummers in huis gehaald. Hij speelde oa samen met Sou-kousgrootheid Papa Wemba en bij Afrika’s bekendste Soukousgroepen Zaiko Langa Langa en Sam Mangwana.David Bovée (vocal, guitar); Alê Oliveira (zang, percussie); Alonzo Nzau (drums); David Picard (synths, percussie, trompet); Eric Bribosia (key-board) - vi.be/SWAN - www.myspace.com/swanmusica Kapitein winokio en zijn mannen met baarden:Kapitein winokio is van de wereld – Tournee (3+)Zaterdag 4 sept: 15u - € 7 – Rataplan - UITVERKOCHT Kroes (6+) door Pok collectief Zondag 5 sep: 14u, 16u - € 7 - RataplanScheep in als matroos op een mysterieus schip. Met de verhalen van Jules Verne in het ruim, steek je van wal. Een reis op een schip zonder kapitein, vol onzekerheden en twijfel, waarbij de reis belangrijker is dan de bestemming. Een voorstelling waarin je je stoer moet houden, op je bek gaat en weer overeind krabbelt. Enkel voor kinderen met baarden dus …‘Kroes’ is een kruisbestuiving tussen theater en videogame. Speciaal voor de voorstelling werd een virtuele omgeving ontwikkeld. Van en met: Stef Deneer, Wannes Deneer, Kristof

Timmerman (BORGERHOUT), Jef Van Gestel, Mi-chel Van Looveren en Valérie Vertenten; produc-tie: POK vzw met de steun van Laika, de Vlaamse Overheid en de Stad Antwerpen Poezewoezewoef (3+) door Theater Tieret - woensdag 8 en zaterdag 11 sep: 15u - € 7 – RataplanTheater Tieret waagt zich voor de eerste keer aan een voorstelling voor de allerkleinsten. ‘Poezewoezewoef’ is een erg associatieve, woordarme, beeldende voorstelling. Voor al het klein kleutergeweld (en hun ouders!) dat gillend wegloopt van al wat vreemd of nieuw is. Spel: Patrick Maillard en Joost Van den Branden; Poppen: Patrick Maillard; Muziek: Geert Noppe; Coaching: Bart Van Nuffelen; Scenografie: Lynn Bruggeman; co-productie: cc Sint-niklaas www.tieret.be Zoon. (9+) door Raf walschaerts Vrijdag 17 sep: 19u30 - € 7 – Rataplan - UITVERKOCHT Nicolas Kummert: Voices Zaterdag 18 sep: 20u30 - € 12/10 – Rataplanook tickets in Mark Sound AntwerpenBezwerende melodieën en ritmes herinne-ren ons er aan dat in de wonderlijke wereld van saxofonist Nicolas Kummert het myste-rieuze en primitieve Afrika nooit ver weg is. Het maakt van Voices de meest specta-culaire cross-over band uit België sinds het powertrio Aka Moon.Met Voices combineert Nicolas Kummert de improvisaties van jazz met Afrikaanse grooves, funk en dub. Nicolas Kummert (saxofoon, zang); Hervé Samb (gitaar, zang); Nicolas Thys (contrabas, zang); Alexi Tuomarila (piano); Lionel Beuvens (drums) www.nicolaskummert.com Ifa y Xangô woensdag 22 sep: 20u30 - € 8/6 – Rataplanook tickets in Mark Sound Antwerpen

Bij Rataplan zijn ze van geen kleintje vervaard. Zeg nu

zelf, eind september komen daar een aantal mensen op

het podium vertellen over hun geliefkoosde dode. Over

hun favoriete lijk. Het klinkt morbide maar het wordt

al een stuk leuker als je weet dat de toeschouwers mee

aan tafel mogen aanschuiven. Vanaf 23 september. Nu

al noteren.

Postume werken van Mars, vanaf 23 september


Beter wassen met zacht (ontkalkt) waterSneller en dus milieuvriendelijk drogen

Gemakkelijk strijken met de mangelGoedkoper dan thuiswassen

Kleine Beerstraat 33, 2018 Antwerpen www.wassalon-zurenborg.be

4 wasmachines 5,5kg 5 wasmachines 6,5kg 2 wasmachines 12kg 10 droogkasten 14kg 1 stijkmangel 160cm

Wassalon Zurenborg

Ifa y Xangô is een jonge Belgisch - Brazili-aanse jazzgroep opgericht begin 2010 door Sep François.Hun inspiratie vinden ze in spirituele en dansante wereldmuziek, met als basis traditionele Afrikaanse/Braziliaanse en Afro-Cubaanse ritmes.Seppe Gebruers (piano); Viktor Perdieus (tenor sax); Niels Van Heertum (euphonium); Filipe Ri-cardo Nader (altsax); laurens Smet (contrabas); Ruben Pensaert (drums/percussie); Sep Francois (Percussie) Postume werken #04-06 door Mars (première)Donderdag 23, vrijdag 24 en zaterdag 25 sep: 20u30 - € 8/6 - Rataplan‘Postume Werken’ is een reeks performan-ces over dode kunstenaars. Elke avond zet-ten een achttal acteurs en muzikanten zich aan de koffietafel, met hun favoriete doden. Ze lezen of spelen hun persoonlijke selectie. Als toeschouwer zit u mee aan tafel of in de zaal. Of aan de bar, dat kan ook.Elke avond is een unieke, eenmalige performance: er zijn telkens andere gasten, die elk hun ei-gen materiaal meebrengen. Wie van ieder-een wil weten wie zijn of haar favoriete do-den zijn komt dus best elke avond.van en met Dolores Bouckaert, James Berlin, Tijs Delbeke (Sir, Yes Sir, dEUS), Sura Dohnke, Tania Gallagher (Nid&Sancy), Pieter Genard, Nikolas Rabogliatti, Thalia Sleeckx, Angelo Tijssens, Kris-tin Van Der Voort, Joris Vanpoucke, Katelijne Ver-beke, Wim Willaert en vele anderen; regie: Angelo Tijssens; dramaturgie: Nikolas Rabogliatti; sceno-

grafie/video: David Williamson; productie: MARS; coproductie: Rataplan - www.marsspeelt.be Als u alle avonden wil meemaken, kan u ge-nieten van het combitarief van €15 voor de drie voorstellingen. In the Prime of their Lives door Het Zesde Bedrijf (première)Donderdag 30 sep, vrijdag 1 en zaterdag 2 okt: 20u30 - € 12/10 - RataplanZeven jaar geleden brak het hart van Laura van Dolron, zij trok zich terug in een hutje in het bos en schreef ‘In the Prime of their Lives’, een filmische, poëtische tekst vol pijn en troost.In april 2003 ging de voorstelling in premi-ère in Rataplan. Nu bewerkt Laura van Dolron de tekst spe-ciaal voor Steve Aernouts. Nog steeds gaat de voorstelling over liefde en loslaten, over vergeelde polaroids en treurige M&M ma-chines.Spel: Steve Aernouts; Tekst en coaching: Laura van Dolron; Productie: Het Zesde Bedrijf i.s.m. Rata-plan

A. Rodenbachstraat 19B - 2140 BorgerhoutT: +32 (0) 3 270 99 68F: +32 (0) 3 235 11 05Ticketbalie: + 32 (0) 3 292 97 40

KLIK OOK EVEN DOOR NAAR ONZE VERNIEUwDE wEBSITE:www.rataplanvzw.be

Peter Theunynck schrijft

elke keer een

wijkgedicht

Worden

Klaar voor de grote sprong voorwaarts.In het ruim van hun boekentassen

is nog plaats voor 1001 dagverhalen.

In de kopjes droomt het van spierwitte kapjes en verpleegsterschorten, een knal-roze tutu of de jekker van een F-16 piloot.

In de hartjes bonst het van heb ik welmijn fristi bij me en mijn nieuwe slijper en zal mama aan de nabewaking staan?

Voetjes schuifelen door trappenhuizen.Vingertjes leren lastige letters knijpen

uit tegenstribbelende pennen. Mondjes

de S van slang sissen. Langs maan en roosen metriek stelsel klimmen ze naar boven

tot ze de zomerlucht in lichterlaaie zetten.

Peter Theunynck

Foto

Cri

stop

he L

AM

BRE

CHTS

S.w.A.N., het nieuwe project van David Bovée, een stomende band uit het Brusselse Matongé.


En als ik zo eens de aankondigingen las van het programma van de avond, wreef ik me in de handen: dit zou een boeiende en spet-terende avond worden. HUMb, de groep van 19u30, omschrijft zichzelf als een muzikale funk-hiphop-soultrip en werd opgericht door de broers van Leuven. Naast succes oogstte de groep ook een plekje op de CD ‘DebutAntwerpen’, en kreeg er verscheide-ne leden bij. Ze behaalden de halve finale op Humo’s RockRally en wonnen andere prijzen, en waren te bewonderen op onder andere Maanrock, Cactus Club en Mano Mundo. Ze brachten reeds een CD uit, en zijn ondertussen aangevuld met gerenom-meerde muzikanten van onder andere Zap Mama en Zita Swoon.

GLURENOm half acht beginnen is niet direct een cadeau op Muziek in de Wijk, maar HUMb zette al snel de toon met een eigenaardige en verrassende combinatie tussen verschil-lende stijlen, zoals funk, hiphop en soul. De tien mensen op het podium die gitaar, bas en keyboard speelden, maar ook blaas-instrumenten als trombone en saxofoon, wisten al snel de aandacht van het publiek te trekken. Ook ik werd aangenaam ver-rast door wat HUMb neerzette. De sfeer van deze Muziek in de Wijk zat er al direct goed in: de vele kraampjes met eten, drinken, en spullen uit alle delen van de wereld vulden het al volle plein nog wat meer. Bovendien stond er ook een opvallende caravan in het midden van het plein, waar Tutti Fratelli huisde: een toneelgroep die tussen de twee acts door een stuk bracht. Zij brachten door middel van microfoons hun teksten binnen de caravan, wat meteen ook hun podium was, en het publiek mocht als ware voyeurs door de ramen gluren naar wat er aan het gebeuren was. Verder konden ook de kinde-ren zich als vanouds weer goed amuseren met de spullen, meegebracht door de men-sen van Zomer van Antwerpen.

FIGURENToen HUMb eenmaal had afgesloten en onder luid applaus backstage verdween, besloot ik om me weer naar voren te bewe-gen om de opkomst van de volgende groep, ‘Drön’, zeker niet te missen. Drön, een Bel-gische samenwerking tussen de groep van David Bovée en de creatieve knutselkunst van Time Circus. Time Circus beoefent de Guerilla-art, de kunst die de mensen wil aanvallen met hun eigen kenmerken. Maar toen de hele installatie op het podium stond, met kartonnen figuren die de mu-zikanten symboliseerden, kwamen de mu-zikanten zelf het podium op, en bleek het geheel vrij knullig. De muzikanten gaven hun kartonnen figuren weer aan iemand die naast het podium stond, en begonnen aan hun zoektocht naar welk genre ze nu eigenlijk speelden. Ondertussen was de

man die verantwoordelijk was voor het on-der de aandacht brengen van de kartonnen figuren een storende factor in het visuele aspect: hij ging voor de muzikanten staan of bewoog tussen hen in zonder écht iets te doen. De ‘elektro summus’ (Congolese popmuziek met donkere new-wave sferen) die ondertussen werd gebracht werd in zijn sfeer verstoord omdat twee van de muzikan-ten met stokken tegen elkaar begonnen te slaan. De symboliek werd mij niet duidelijk. Terug thuis bleek ik niet de enige die zich een beetje had geërgerd: de experimenten van Drön bleken niet aan ons besteed.

HOEDEen week daarop waren Sopha en Ayano aan de beurt. Sopha is een Antwerpse groep van 7 tot 13 mensen die gedurfd aan het ex-perimenteren slaan met hip hop, funk en jazz. Een opvallende basgitarist en een zeer goede keyboardspeler vielen mij vooral op. Ook kon Sopha het publiek opzwepen met vlotte ritmes die het je al wat moeilijker maakten om op dezelfde plaats te blijven staan. Ze zetten een zeer aangename show neer, die weer werd gevolgd door een stuk van Tutti Fratelli, en toen was het de beurt aan Ayano. Dat was dan weer iets heel an-ders. Deze uit Ivoorkust afkomstige groep swingde de pan uit met vlotte, Afrikaanse ritmes. De band bestaat uit een drummer, een percussionist die op traditionele trom-mels speelt, en een keyboardist met een ge-

weldige hoed die ongelofelijke solo’s uit zijn mouw schudt alhoewel er in zijn hoed ook wel plaats was geweest. Verder een bassist die maar niet kan stoppen met swingen, en twee zangers en één zangeres, waaronder Ayano, die naast de vrolijke dansbewegin-gen Franstalige teksten brengen alsof het hun geen enkele moeite kost. Ayano was een hoogtepunt, wereldmuziek maar toch hedendaags, opzwepend én aangenaam om naar te luisteren. Mensen die graag even hun danstalent wilden tonen, mochten het podium op en werden begeleid door luid applaus en het publiek dacht er nog niet aan deze band ook maar een momentje rust te gunnen. Drie, vier voorste rijen dansten zeer enthousiast mee, maar ook daar achter was er niemand die stil kon blijven staan.

Nog napuffend van deze muzikale moker-slag rende ik naar de achterkant van het podium en vroeg de bassist, die heel het optreden lang zijn basgitaar de ene kus na de andere gaf, waarom hij dat toch deed. Waarop hij zei dat zijn bas zijn tweede liefde was, en dat hij wou dat iedereen het wist. Ayano wist me te vertellen dat in zijn land, en in zijn cultuur, er geen dans be-staat zonder muziek, en geen muziek zon-der dans. En terwijl ik wegliep bedacht ik me: zo zou het eigenlijk moeten zijn. Voor mij is dat het doel van dit evenement, de wijk aan het dansen krijgen! De zomeravon-den een mooie extra geven die men niet

snel vergeet, muziek brengen die ons even doet aan een andere cultuur laat ruiken en al het andere doet vergeten.Misschien kan de organisator onthouden dat experimenten als dat van Drön niet aan iedereen besteed zijn. Niet alleen het publiek luistert naar de muziek, ook de buurtbewoners luisteren een hele avond mee, en dus zou het doel moeten zijn een combinatie te vinden tussen toegankelijke en opzwepende muziek en muziek die aan-genaam is om te horen, geschikt voor een zo breed mogelijke leeftijdsgroep. Al is dat natuurlijk alles behalve een sinecure. Op naar volgend jaar, want de laatste vrijdag, met Casino Gitano, is bij het ter perse gaan van deze editie nog niet geweest, en ik kan er niet aanwezig zijn, tot mijn grote spijt.Muziek in de Wijk is een prachtig evene-ment dat mij al veel plezante herinneringen heeft bezorgd, maar er kan natuurlijk altijd aan gewerkt worden. Maar de momenten waarop je puur aan het genieten bent van de sfeer en van het dansen, van het gezel-schap, de muziek en de mooie omkadering, dat doet deugd en is genoeg reden om En misschien is er dan ooit een kans voor bandjes uit de wijk, die aan hun wijkgeno-ten willen laten horen waar ze zoal mee bezig zijn, om ook een keer de voetjes aan het bewegen te krijgen… meneer de organi-sator? Bent u daar? Zo ja, merci voor dit en tot volgend jaar!

Muziek in de wijk

Experimenten niet aaniedereen besteed

Of ik niet voor mijn volgend artikel wou gaan kijken naar Muziek in de wijk, werd mij gevraagd na het verschij-

nen van mijn artikel over DezMona. Natuurlijk, graag, ik ken Muziek in de wijk als een evenement waarbij op

Zurenborg altijd een goede sfeer heerst, dat voor mij heel hard verbonden is met de zomer. (Kobe ARDUI)

Muziek in de wijk zou als doel moeten hebben toegankelijke en tegelijk opzwepende muziek te programmeren die aangenaam is om te horen, geschikt voor een zo breed mogelijke leeftijds-groep.

(Foto Julie DONCKERS)


Zou tegen 2013 klaar moeten zijn

Transvaalstraat gekant tegen bouw logistiek centrum Spoor

Het is lente als er in de buurt van de Transvaalstraat her en der gele affiches opduiken. Infrabel, de beheerder

van de Belgische spoorweginfrastructuur, kondigt daarin de bouw van een logistiek centrum aan. Het bericht

slaat de buurtbewoners met verstomming. Het buurtcomité VZw@Transvaal reageerde meteen door een be-

zwaarschrift in te dienen tegen de bouwplannen. (Dirk BLIJWEERT)

Aan het kruispunt van de Guldenvlies-straat en de Transvaalstraat ligt een donke-re tunnel die bezaaid is met glasscherven. Aan het einde van de tunnel begint een korte helling die uitgeeft op een rommelig terrein dat eigendom is van Infrabel. Hier en daar slingeren enkele containers rond, even verderop staan enkele met graffiti be-werkte houten barakken. Tot voor kort was dit terrein de uitvalsbasis voor de onder-grondse werkzaamheden voor de aanleg van de Antwerpse noord-zuidverbinding. Vandaag komt het enige teken van leven uit een tractiestation. Veel overlast lijkt het terrein op dit moment niet te veroor-zaken. Maar als Infrabel zijn bouwplannen doorduwt, komt daar ongetwijfeld veran-dering in. De beheerder van de Belgische spoorweginfrastructuur wil er namelijk een Logistiek Centrum voor Infrastructuur (LCI) neerpoten. Dat zal bestaan uit een administratief gebouw, een magazijn en een opslagplaats. Het nieuwe LCI wordt de uitvalsbasis van de onderhoudsploegen. Er zullen kleine herstellingen plaatsvinden, zo is er onder meer een schilderen lasate-lier. Verder komt er een opslagplaats voor materiaal en een parking voor de dienst-voertuigen. Volgens Infrabel zullen er 140 mensen aan de slag gaan, het merendeel arbeiders. Infrabel geeft ook toe dat er mo-gelijk ook ’s nachts en tijdens de weekends gewerkt zal worden.

FILESGevreesd wordt dat het centrum heel wat overlast zal veroorzaken. Sander Peters van het buurtcomité VZW@Transvaal vreest vooral extra verkeershinder en parkeer-druk. “Vergeet niet dat de enige toegang tot de site de krappe tunnel is aan de Trans-vaalstraat en de Guldenvliesstraat. Tijdens de spits is het daar nu al file rijden. Kunt u zich de verkeersstroom voorstellen met de 140 medewerkers van Infrabel daarboven-op? “Naast langere files verwacht de buurt ook minder parkeerruimte en meer…blik-schade. Sander Peters wijst erop dat de Transvaalstraat behoorlijk smal is. “Er ge-beuren nu al regelmatig aanrijdingen met blikschade tot gevolg. Kapotte spiegels, lichte deuken in het koetswerk, je ziet het

hier vrij dikwijls. Veel daders zetten na-dien hun weg gewoon voort. Je hebt weinig verbeeldingskracht nodig om in te zien dat eventuele bestelwagens nog meer brokken kunnen maken. Ik vind het trouwens zeer eigenaardig dat Infrabel volgens de plan-nen maar in 88 parkeerplaatsen voorziet (Infrabel zelf houdt het in een reactie op 100, nvdr). Wij vermoeden dat men dat aantal bewust laag gehouden heeft, om op die manier een mobiliteitsstudie te omzei-len.”

NUANCESBij Infrabel nuanceert men de mobiliteits-problematiek. De infrastructuurbeheerder rekent voor dat de 100 geplande parkeer-plaatsen moeten volstaan om elk voertuig een plekje te geven. Het overgrote deel van het woon-werkverkeer zou trouwens met de trein gebeuren. Infrabel benadrukt dat om-wonenden geen overlast zullen ondervin-den van het centrum. Er zouden geen grote werktuigen of zwaar materiaal gebruikt worden. Nog volgens Infrabel is “respect voor de omgeving en een goede integratie van onze installaties” een absolute priori-teit. Infrabel hoopt de werkzaamheden te beginnen in het voorjaar van 2011. Het cen-trum zou dan klaar zijn begin 2013.

HERwAARDEREN Toch is het lang niet zeker dat het centrum er daadwerkelijk zal komen. De buurtbe-woners zijn immers in de tegenaanval ge-gaan en hebben midden juni een bezwaar-

schrift ingediend. Volgens Sander Peters heeft VZW@Transvaal stevige argumenten op zak. “We verwijzen onder meer naar de plannen die de Stad Antwerpen heeft met onze buurt. Sinds april werkt Antwerpen aan een herwaarderingsplan dat de leef-baarheid van de wijk moet verhogen, door onder meer het verkeer in goede banen te leiden. Die nota staat haaks op de plannen van Infrabel. De bouwplannen van Infrabel in hun huidige vorm zijn dus allesbehalve logisch. De mensen die de aanvraag moe-ten beoordelen, moeten hier rekening mee houden, dat kan haast niet anders. Of ons protest iets uithaalt? Ik denk het wel. Een tiental jaar geleden had Infrabel ook al bouwplannen voor de buurt van het Oost-station. Toen hebben actievoerders uit de Tweelingenstraat daar een stokje voor gesto-ken. Waarom zou het nu niet opnieuw kun-nen? Ik stel voor dat we de herwaarderings-plannen afwachten. Persoonlijk schat ik de kans dat het centrum er daadwerkelijk komt, erg klein in.”

REMEDIECentrum of niet, de VZW dringt alvast aan op een wijkcirculatie-plan. Even verderop zal het Militair Hos-

pitaal 1.400 mensen onderdak geven en nog eens honderden anderen zullen naar Nieuw Zurenborg komen. Een oplossing dringt zich hoe dan ook op. “Een half jaar geleden was er alleen éénrichtingsverkeer toegelaten in de straat, omdat er gewerkt werd aan de Cuperusstraat. Je merkte met-een dat er minder problemen waren. Dat zou een oplossing kunnen zijn, al streven we naar een definitieve remedie. Met één-richtingsverkeer verleg je het probleem naar de omliggende straten. Het kan niet dat de oplossing voor onze straat meer ver-keersdruk betekent voor bijvoorbeeld de Generaal van Merlenstraat. Daarom zijn wij voorstander van een goed doordacht wijkcirculatieplan, dat alle pijnpunten in rekening brengt.”

Op deze plaats wil Infrabel een centrum bouwen en zal de overlast beperkt blijven zeggen ze zelf. • Foto Christophe LAMBRECHTS

De actievoerders vrezen vooral extra verkeershinder en parkeerdruk als het centrum er komt • Foto Christophe LAMBRECHTS


Het publiek was overigens erg dankbaar en applaudisseerde gretig, zelfs tussen de ver-schillende delen van de muziekstukken, ook al was de vertolking niet altijd even perfect. Omdat elf uur ’s morgens toch een beetje vroeg was en twaalf ook, hebben de orga-nisatoren vanaf de tweede zondag het aan-vangsuur verplaatst naar één uur in de na-middag. De eerste concerten begonnen met celliste en mede–organisator Katelijn Van Kerckhove. Zij speelde zondag na zondag één van de cellosuites van Bach. Daarna kwamen pianisten, vocalisten, kleine ensembles en zelfs een heuse operazangeres aan bod. In augustus zakte zelfs een heel kamerorkest en een professioneel strijkkwartet bestaande uit leden van filharmonie van Vlaanderen en Rotterdam af. Af en toe was het een beetje zoeken naar de juiste geluidsinstellingen, omdat op het plein hoe dan ook met geluids-versterking moest gewerkt worden. Af en toe mengde zich het geluid van spelende kinde-ren met de klassiek sonates. Storender was het bezoek van de vuilkar of de reinigings-dienst van Antwerpen die de urinoirs zo no-dig op dat tijdstip moest proper maken. Ook de tram liet zich niet altijd van haar mooiste kant horen, maar de sfeer zat er goed in. Ze-ker op die derde zondag, kort na de middag, toen er nog weinig mensen, een kleine der-tigtal aanwezig waren en Katelijn Van Kerck-hove haar cello van het podium haalde, tus-sen de mensen neerpootte en daar de tweede cellosuite van Bach speelde voor een meer dan aandachtig publiek. Pure magie was dat, de klank zoveel mooier dan met versterking.

NAMIDDAGWanneer ik rond één uur een aantal mensen wil polsen wat zij van het initiatief vinden, valt mij op dat op dit vroege uur de meeste mensen uit andere wijken komen. Een ou-dere man, antwoordt naast de kwestie, hij wil duidelijk niet geïnterviewd worden. Iets verder zit een ouder koppel dat toevallig ge-hoord heeft dat er vandaag muziek op het plein gespeeld wordt. Zij hebben ook een abonnement op de concerten in de Singel en gaan ook naar de concerten van de laatste-jaars van het conservatorium luisteren. Zij betreuren het alleen dat al die informatie vooral op internet te vinden is, en zouden het op prijs stellen als de concertagenda’s ook op de oude papieren versie verdeeld

zouden worden. Het echtpaar Anthonissen Janssens uit Wilrijk heeft er ook al wat jaren op zitten. Zij hebben hun informatie uit de nieuwe Antwerpenaar, een naam die ik nog meer hoor vallen. Mijnheer heeft vroeger nog klarinet en saxofoon gespeeld, klarinet is het moeilijkste verduidelijkt hij. Na het concert gaan ze nog verder naar het Krugerplein. Uit-eindelijk zie ik ook een jong koppel uit Ant-werpen Centrum. De mannelijke helft heet Wouter. Hij vertelt dat hij op internet op de site van www.gratisinantwerpen.be gelezen heeft dat er een concert is. Hij is geen speci-fieke liefhebber van klassieke muziek, maar heeft wel een ruime interesse in allerhande cultuur. De echte Zurenborgers beginnen rond drie uur naar de Dageraadplaats af te zakken. Ook zij zijn van mening dat het een goed in initiatief is, de meeste mensen zijn gelukkig dat er iets anders dan lawaaierige muziek van andere optredens.

KINDERENMet iets meer dan de helft van alle concer-ten gespeeld, vraag ik één van de organisa-toren, met name Katelijn Van Kerckhove, om een tussentijdse reactie.”Juli was meer een periode van opstarten, ik had de indruk dat de mensen het evenement nog moesten leren kennen. Maar de maand augustus zit behoorlijk volgeboekt qua muzikanten. Veel leerlingen van muziekscholen durven nu ook komen optreden, nu ze gezien hebben dat ook andere amateurs hun drempelvrees overwonnen hebben. Maar er hebben zich eveneens professionele muzikanten inge-schreven, ook zij treden belangeloos op. Het strijkkwartet brengt zelfs een creatie van een Zurenborger die voor ‘Klassiek op het Plein’ speciaal een strijkkwartet geschreven heeft. Nu we een maand bezig zijn blijkt ook dat de Joodse gemeenschap het initiatief goed kan smaken Er is zelfs een Joodse pianist uit de Belgiëlei, die een erg gave Brahms heeft gespeeld. Later komen nog een pianist en een violist Kletzmermuziek spelen (= vrolijke Joodse feestmuziek). Een andere wijkbewo-ner improviseerde dan weer aan de piano op Tuva-melodieën (Tuva is een volk uit Siberië). Uit het publiek stond ooit eens een totaal onbekende man op en speelde een erg gave Mozart. Het is dat soort spontane reacties, die mij het gevoel geven dat we op de goede weg zijn.

Katelijn Van Kerckhoven: ”Ook de kinderen, helaas nog niet genoeg, vertolkten eenvoudi-ge melodieën van een ontroerende eenvoud. Er was ook nog een optreden van de ballet-school uit Destelbergen met livemuziek op wat ik noem bedreigde instrumenten zoals fagot, hobo en cello. Ik noem dit bedreigde instrumenten omdat ze veel minder populair zijn dan gitaar en piano. Het laatste concert met kinderkoor zal gedeeltelijk in de kerk plaatsvinden. Bij slecht weer mogen we ove-rigens steeds uitwijken naar de kerk, maar buiten in open lucht is laagdrempeliger.”•Gaat er volgend jaar ook klassiek op het plein komen? Een tweede editie? Katelijn Van Kerckhove:”Ik denk dat de for-mule in de smaak is gevallen. Dit jaar be-schouw ik als een leerschool, al ben ik ook heel tevreden over het resultaat, want het heeft bewezen dat klassieke muziek verschil-lende culturen en leeftijden naar elkaar kan brengen. Alleen zou ik volgend jaar nog graag wat meer kinderen op het podium horen spelen. Ook denk ik dat één maand volstaat. Dit jaar hebben we twee maanden voorzien, omdat het enige tijd vergde om bekend te worden. Ook wil ik de mix van amateurs en professionelen behouden. Klas-siek op het plein mag niet uitgroeien tot een soort Night of the Proms in open lucht. Het

moet laagdrempelig blijven. Weet je waar ik van droom, dat alle muzikanten van de wijk samen een orkest zouden vormen, met klas-sieke en Arabische instrumenten en samen zouden spelen.” Zelf vind ik een orkest van Zurenborgers een prachtig idee. Gazet van Zurenborg roept nu al in de naam van de or-ganistoren op om zich u al te melden voor volgend jaar.

Negen zomerse zondagen Klassiek Op het Plein

” Ik denk dat de formule in de smaak is gevallen“

Negen zomerse zondagen lang stond er een podium op de Dageraadplaats. Ontelbare muzikanten uit de wijk en

daarbuiten speelden muziek die recht uit het hart kwam, volledig vrijwillig. was de kwaliteit soms een beetje

wisselvallig, het enthousiasme was steeds even groot, zowel bij de muzikanten als bij het publiek. In juli was de

zon van de partij, in augustus dreigden de wolken een beetje en op Moederdag viel zelfs een hevige bui, maar de

muzikanten speelden verder en een deel van de toehoorders bleef luisteren onder hun regenscherm. (Jörg PYL)

Twee maanden lang elke zondag en telkens op een andere plaats, een podium op de Dageraadplaats • Foto Julie DONCKERS Muzikanten uit de wijk en zelfs van buiten Antwerpen boden zich

aan om een dik kwartier te komen spelen. • Foto Julie DONCKERS

www.klassiekophetplein.be


Bent u ook zo iemand die “Druk, druk, druk…” antwoordt op de vraag hoe het er-mee gaat? Dan bent u niet alleen. Veel mensen hebben het gevoel dat ze constant achter de feiten aanhollen en dat ze geleefd worden. Fatia en Katrien, twee loopbaancoa-ches bij DKB, ontdekten tijdens gesprekken dat tijdsdruk veel stress kan opleveren, met alle gevolgen van dien. Sommigen mensen krijgen er hoofd-of nekpijn van, anderen zijn dodelijk vermoeid. Volgens Fatia en Ka-trien zie je een steeds terugkerend patroon opduiken. “Het grote probleem is dat men-sen blijven meedraaien omdat ze aan allerlei verwachtingen willen voldoen. E-mails zijn daar een uitstekend voorbeeld van. Dagelijks krijg je tientallen berichten te verwerken. Praktisch is het gewoonweg onmogelijk om die onmiddellijk te beantwoorden, maar veel mensen laten er zich toch door opjagen. Vaak gaat het ook om een gebrek aan organi-satie: er worden allerlei afspraken ingepland die nauwelijks te combineren zijn. Ook de economische crisis heeft de werkdruk doen toenemen. Bedrijven hebben om kosten te besparen werknemers ontslagen, zodat de overblijvers vaak harder moeten werken. En tenslotte kan ook je job aanleiding geven tot stress. We kregen ooit een man over de vloer die tegen zijn zin in tot afdelingshoofd ge-bombardeerd werd. Die man moest constant op de toppen van zijn tenen lopen, iets wat niet vol te houden is. Vaak merk je dat vooral plichtsbewuste mensen het er moeilijk mee hebben. Mensen willen nu eenmaal erken-ning en kunnen moeilijk “neen” zeggen”.

ANTI-STRESSPLANVoelt u de adrenaline ook al door de keel gieren? Geen nood, want vanaf 8 september start DKB met een cursus stress- en timema-nagement. Op vier avonden gaat u na waar-om u stress krijgt, leert u efficiënter werken en stelt u samen een persoonlijk anti-stress-plan op. Tijdens de opleiding leert u uw pijnpunten kennen en dankzij het huiswerk ontdekt u uw prioriteiten. Wie nu al nood heeft aan wat rust, kan alvast met volgende tips aan de slag. Voel je niet verplicht om dingen zo maar te aanvaarden: je hebt echt wel keuzevrijheid.Geef assertief aan waar je grenzen liggen. Houd je energiepeil in de gaten: klusjes die je niet graag doet, vreten energie.Leg de lat niet te hoog: je wil misschien de perfecte werknemer zijn, maar hoeft dat ei-genlijk wel? Wees geen slachtoffer: je hebt meer in de hand dan je denkt.Denk aan de uitspraak: “Tijd heb je nooit, tijd neem je”.Veel mensen hebben een pak vragen over de manier waarop ze functioneren in een bedrijf. Ze hebben moeite met autoriteit, weten nauwelijks in welke werkomgeving

ze het best presteren of kunnen niet met be-paalde collega’s om.

ADVIESOp al deze dringende vraagstukken wil de opleiding “Loopbaanstellingen” een duide-lijk antwoord formuleren. “Het komt erop neer dat we tijdens twee avonden nagaan hoe jij je verhoudt tegenover je werk, je wensen, je doelstellingen. Cursisten ontdekken snel welke aspecten van hun werk en loopbaan hun gedrag en keuzes beïnvloeden. Als er iets fout loopt, geven mensen vaak de schuld aan zichzelf, maar dat is niet noodzakelijk het geval. Voor alle duidelijkheid: mensen moeten geen advies van ons verwachten. Wij gaan nooit zeggen: doe dit of doe dat. Wat we wél doen is de juiste vragen stellen, zodat mensen zelf de antwoorden vinden op al hun vragen. Daarom zorgen we tijdens de sessies voor een heuse groepsdynamiek: als mensen vrijuit praten, komen de antwoorden meest-al vanzelf.”

LICHAAMSTAALKlamme handjes, een kurkdroge keel en een hart dat op hol slaat. Dat is de lichame-lijke toestand waarin een heleboel sollici-tanten zich presenteren aan hun potentiële werkgever. Zonder het te beseffen zenden ze daarmee een belangrijk signaal uit: 55% van onze communicatie verloopt immers via li-

chaamstaal. Solliciteren kan je gelukkig le-ren, volgens Fatia en Katrien. “Vergis je niet: er komt heel wat stress bij kijken. Sommige menen durven het gewoonweg niet aan, om-dat ze faalangst hebben. Belangrijk is een positieve benadering. “Dit ben ik, dit heb ik je te bieden, en kan je iets met mij doen?” is een uitstekende attitude. Ga er zeker niet te snel van uit dat mensen je niet willen: wie uitgenodigd wordt voor een gesprek maakt zeker kans. Toch zijn er heel wat vakstrikken bij een sollicitatie-gesprek. Je wordt letterlijk beoordeeld bij het binnenkomen: geef je een slap handje of een stevige handdruk? Dat soort dingen maakt vaak het verschil. Onze belangrijkste boodschap is dan ook: bereid je goed voor, zodat je meer zelfvertrouwen krijgt.”

MODULESIn vijf modules komt u te weten hoe u over-komt, welke vragen u te wachten staan, hoe een assessment verloopt en wat de snelste weg naar een nieuwe job is. Fatia en Katrien helpen u nu alvast in de juiste richting. Blijf loyaal tegenover je vorige werkgever: maak van je sollicitatie een positief ver-haal.Probeer vooral jezelf te blijven.Toon jezelf tijdens het “sollicitatiegesprek”, maar laat ook ruimte aan anderen.Maak je cv zo concreet mogelijk: som alle

taken op die je aankunt.Vergeet je eigen netwerk niet: vrienden, kennissen en familie hebben vaak bruik-bare tips.

DKB heeft nieuwe opleidingen

“Tijd heb je nooit, tijd neem je”wie bol staat van de stress of hulp wil bij

het solliciteren kan terecht bij De Kempi-

sche Brug (DKB) in de Lange Leemstraat.

Het centrum voor economisch sociaal

ondernemen bestaat al langer maar pakt

binnenkort uit met enkele nieuwe oplei-

dingen. (Dirk BLIJWEERT) De kern van De Kempische Brug (DKB)

NUTTIGE INFOWat & wanneer? Stress- en timemanagementVier woensdagavonden telkens van 19-22u op 8, 15, 22 en 29 september. Solliciteren zonder kopzorgenVijf modules telkens op donderdag van 19-22u op 30 september, 7, 14, 21 en 28 oktober. LoopbaanopstellingenOp dinsdag 16 en 23 november van 19-22u. Waar?DKB-Lange Leemstraat 372 2018 Antwerpen.Hoeveel? De prijs bedraagt 45 euro per avond, maar dankzij de opleidingscheques van de VDAB betaal je zelf maar de helft van dat bedrag. De vier sessies timemanage-ment pik je dus mee voor 90 euro.

Meer weten? www.kempischebrug.be03 214 40 00


Italiaanse specialiteitenPIZZA - PASTA

Ook om mee te nemen

Dageraadplaats 21 - 2018 AntwerpenTel. 03 236 74 52 - GSM 0495 40 43 79

Open van 12u tot 14u en 18u tot 23uDinsdag gesloten

Grotebeerstraat 1 2018 Antwerpen t/f 03-239 81 91 [email protected] www.emenel.be

openingstijden:

wo t/m za 10.00-18.30 uur

of ’s avonds op afspraak

juweelontwerp kinderjuweeltjes trouwringen herstellingen oud goud creaties

Vakantie. Ik ben alweer bijna drie weken te-rug op Zurenborg. Het dagelijkse werkritme pompt door mijn aderen alsof het nooit an-ders is geweest. Vakantie, het lijkt lang gele-den, te lang geleden. Een groot verlangen, bijna heimwee maakt van mij zich mees-ter. Ik wil terug naar China. Zo druk en ver maar zo heerlijk anders. Ik mis de geur van vissaus, de claustrofobische massa’s, de dui-zenden flatgebouwen en de stomende hitte alsof mijn hersenen liggen te sudderen in een permanente sauna. Ze verstoppen zich vast, al die Chinezen. Straks komen ze weer tevoorschijn, ik weet het zeker. Ze spelen verstoppertje, hier in de straten. Het is de rust en de stilte die me nu overvalt. Grote Antwerpse massa’s lijken klein, ook als er duikende reuzen een be-zoekje brengen of er muziek is in de wijk. Het zomerse geluid van het plein dat plots in de straten uitdooft. En is ons huis echt niet gekrompen tijdens onze afwezigheid? Ik moet nog wennen maar ik geniet er ook van om weer thuis te zijn.

Het is alleen die stilte, ze achtervolgt me en hoe stil kan het zijn als ze verbouwen, schuin tegenover je? Verbouwingen, vlak voor mijn neus! En het ergste was, ik had het niet eens door. Ik hoorde alleen nog China en het ruisen van de massa, in mijn oren.Dat ze in nr. 55 van de Lange Van Ruus-broecstraat, een houten vloer van 120 jaar oud aan het schuren waren, het zal wel. Ik had het niet eens in de gaten, het apparte-ment over me, was eindelijk verkocht. Het was de jonge vrouw in werkoutfit, die me plots aan het denken zette. Ik moest het zien, met eigen ogen, verbouwingen, zo dichtbij? Horen deed ik toch niet meer. Ik liep naar de overkant, mijn vinger drukte sneller op de bel dan het licht. En daar stond ze, Sa-bien Van Craenendonck, dagenlang had ze haar woonkamervloer staan schuren. Ze had bovendien ook plannen om te ver-bouwen. Ah ja, juist, prima, euh, perfect! Ik sta in een grote, marmeren gang. Het huis met de drie appartementen lijkt klei-ner, langs de buitenkant met zijn bakste-nen gevel. Het marmer is grijswit en doet me denken aan de gang in het huis van mijn grootmoeder. De muren zijn pistachegroen en wit. Op de houten trap is er een rode traploper geschilderd maar ik blijf beneden want Sabien woont gelijkvloers. Ik sta met-een in de keuken, wanneer ik binnen kom. Dit is niet de bedoeling dus komt er straks een andere ingang, een deur op een andere plek in de gang. Er hangen oude, witte keu-kenkastjes aan de linkermuur in de keuken. Ik zie nog oude, zwart wit foto’s van vorige bewoners, in goudkleurige lijstjes. En ook zwart witte tegels, sieren de vloer. Ik draai me om en aan de voorkant van het huis be-vindt zich de woonkamer. De vloer is inder-daad geschuurd en lijkt net nieuw. Er ligt een oud, opgerold tapijt, verder staan er een schuurmachine en stofzuiger. Het valse plafond van hout gaat eruit. Ze hebben het oorspronkelijke plafond gevonden, dat was mooier. Er hangt nog oud behang aan de muur, beige, niet echt opvallend. De muren

worden opnieuw bezet en geschilderd. Er staat een grote, witte schouw in de woon-

kamer. De schouw wordt straks vervangen door een leemkachel. Ook de ramen gaan er uit en worden vervangen. Er komen nieuwe, hogere ramen, aangepast aan de hoogte van het nieuwe plafond. Ook moet er nog cen-trale verwarming komen. Ik loop de kamer uit en sta terug in de keuken.

We lopen naar de badkamer, waar ik de zwarte muurtegels eigenlijk wel mooi vind. Het zijn geen metrotegels maar grotere, vier-kante exemplaren. Er staat een eenvoudige witte wastafel, een bad en een toilet. Niet meer, niet minder. Sabien gaat zoveel mo-

gelijk recycleren, de wastafel, de tegels… In principe houden ze op enkele zaken na, de

structuur en indeling van het appartement zoals het nu is. Vanuit de badkamer loop ik naar wat de slaapkamer gaat worden. De kamer hier is weer beige en er zijn vocht-plekken. Maar het pluspunt is dat je vanuit de slaapkamer, via de veranda, de tuin kan inkijken. Er is veel licht, dat is fijn en ook nodig. De veranda blijft veranda, dan kom ik in de tuin. Ja, ik ben op slag verliefd. Wat een heerlijk tuintje, de zon schijnt fel en ik wandel meteen naar de achterkant. Ik sta voor een hok, zo breed als de tuin.

Spannend, een extra ruimte, een extra lo-

geerkamer, werkkamer, wat zal het worden? Sabien wil er een atelier van maken. Goed idee, vanwege het licht en de rust. Ik draai me om en zie een berg groenafval. Sabien heeft al hard gewerkt in de tuin, vooral veel onkruid gesnoeid. Er staan enkele struiken in bloei. Ik ben stiekem heel erg jaloers op dit tuintje. Wat een luxe, vooral ook door het extra atelier waar ze straks nog veel ple-zier van zal hebben.Wanneer ik terugloop ontdek ik een kleine ruimte in de veranda, achter een deur zit er een extra toilet.Ook is er een kleine ruimte tussen de veran-da en de keuken. De juiste invulling heeft deze nog niet gekregen maar je zou er Bv. een wasmachine en droogkast kunnen zet-ten, net groot genoeg.In de keuken valt er veel licht, dit komt door de koepel die erin zit, deze zal ook ver-nieuwd worden.

De verhuizing binnenkort zal niet groots en ver zijn. Sabien woont nu in de Tweelingen-straat en heeft niet veel spullen.Ze gaat samenwonen met haar vriendin, Anna, die nu in Zuid Afrika zit, waar ze vandaan komt. Zij heeft de verbouwingen en het opruimen, kortom alle arbeid die Sabien al verricht heeft, via foto’s en het in-ternet gevolgd.Gelukkig krijgt Sabien hulp van familie. Zu-renborg kent ze dus al. Het belangrijkste was een woning op fiets-afstand van haar werk, haar vriendin wou vooral licht. Een tuin was voor allebei een wens. Ze drinken graag iets in Camping Campina, eten graag iets bij de Overvloed en El Warda. Groen kan er niet genoeg zijn, parken ook niet. Ze is dus erg benieuwd naar de plannen voor ‘ Nieuw Zurenborg’ . Wanneer ik vertrek naar de overkant, gaat Sabien inpakken. Ze gaat haar vriendin op-halen in Kaapstad.Daarna trekken ze samen in hun nieuwe woonst. Ik wens haar een goede reis en alvast een hartelijk welkom op Zurenborg. Fijn, nieu-we overburen.Ze vertrekt op reis. Ik denk aan de schuur-machine, de oude vloer die weer nieuw werd en de stilte die nu gevallen is, na het schuren. De stilte, alsof er niets gebeurd is. 120 jaren die in enkele dagen verdwenen zijn. Alle voetstappen, tranen en pluisjes die op deze vloer zijn vervaagd, in enkele uren tijd.

Herinneringen, hou ze vast en beleef ze.Ik denk weer aan de geur van vissaus, de claustrofobische massa’s, de duizenden flat-gebouwen en de stomende hitte alsof mijn hersenen liggen te sudderen in een perma-nente sauna. Ik kijk naar het plein, in de verte spelen kinderen, drinken hun ouders nog een glas, wandelen honden met hun baasje en staan de bomen er windstil bij. Ze ondergaan alle maal de zomer en leggen herinneringen vast.

(Karen CLAES augustus 2010)

Gluren bij de buren: Ver van huis…dicht bij thuis.

Karen Claes gluurt al meer dan 7 jaar achter onze Zurenborgse gevels op zoek naar bijzondere verhalen.Dit jaar gaat ze de stofwolken, boorgeluiden, mdf platen en verfgeuren achterna. 2010 staat in het teken van renoveren, verbouwen en grote klussen, in het spoor van handige harry's en bob de bouwers...

Sabien Van Craenendonck woont in de Lange Van Ruusbroecstraat en schuurt een houten vloer van 120 jaar oud• Foto Karen CLAES


Opendeurdag na grondige verbouwingen

Bij Studio Globo staat een Boeing 747 op de speelplaats

Het afgelopen jaar werd Studio Globo in de Rolwa-

genstraat grondig verbouwd. Het inleefatelier van

Peru is volledig vernieuwd. Een stuk van een Boeing

747 is naar de speelplaats gehesen. Op zaterdag 18

september kun je het resultaat zien tijdens de open-

deurdag. (Jochem OOMEN)

Op de speelplaats van Studio Globo staat de romp van een echt vliegtuig(Foto Dieter DEDECKER )

Ook het interieur van de Boeing kan door de kinderen bezocht worden(Foto Dieter DEDECKER )

Opendeurdag: 18 september van 14u tot 17u.Studio Globo • Rolwagenstraat 73 • 2018 Antwerpenwww.studioglobo.be

Voorbij de zware deur ruikt het naar verse verf. Werkmannen roepen instructies naar elkaar. Cirkelzagen draaien. Hamers klop-pen nagels in de muren. Op de speelplaats staat een stuk vliegtuig. Er wordt hard ge-werkt om het gebouw op tijd af te krijgen voor de opendeurdag. Binnen in het gebouw is een heus Peru nagebouwd. Huisjes met golfplaten daken, winkeltjes en een echte bus die kinderen van Lima naar het dorp brengt. Het ziet er heel realistisch uit. Ook hier ruikt het nog naar een nieuwe verflaag.

ATELIERSStudio Globo zit al meer dan 20 jaar in het oude schoolgebouw in de Rolwagenstraat. Al jarenlang zet men zich hier in voor het onderwijs. Educatief medewerker Geert Van Malderen (49): “Leerkrachten en leerlingen van basisscholen komen naar ons toe om te werken rond solidariteit en verbondenheid. Wij organi-seren inleefateliers, fotosessies, verhalen en work-shops. Als de kinderen hier aankomen, nemen wij hun mee in het vliegtuig. Na het vliegtuig gaan zij naar de kamers waar Peru is nagebouwd. Daar doen de kinderen verschillende activiteiten. Zo er-varen ze even wat het is om in Peru te leven.”

BOEING 747“Na 20 jaar was Studio Globo toe aan ver-bouwingen”, vertelt Geert. “Niet enkel het inleefatelier van Peru is vernieuwd, ook het vliegtuig is nieuw. Ons vorige vliegtuig was nagebouwd. Dit vliegtuig is echt.”“Dit stuk Boeing 747 komt uit Woensdrecht, in Nederland. Het was een hele prestatie om het stuk vliegtuig tot op onze speelplaats te krijgen. Uitzonderlijk vervoer bracht de Boeing naar Antwerpen. Op 18 juni heeft een kraan het vliegtuig hoog over de huizen van de Lange Van Ruusbroeckstraat getild.”

OPENDEURDAGOp vrijdag 17 september komt de consul van Peru het nieuwe gebouw inwijden in beperkte kring. De volgende dag, op zater-dag 18 september, is iedereen welkom op de opendeurdag.

Geert: “We willen vooral aan de kinderen uit de buurt tonen wat hier te doen is. Zij kunnen deelnemen aan een zoektocht met opdrachten door het gebouw. Er is een belo-ning aan verbonden. We hopen dat er veel kinderen uit de buurt komen.”

In Studio Globo staat zelfs een Peruviaanse volkskeuken.(Foto Dieter DEDECKER )


De Roma heeft speciaal voor het islamitisch Suikerfeest,

en da’s het einde van de ramadam, een feest georgani-

seerd dat niet minder dan vijf uur gaat duren. Op zater-

dag 11 september is dat. Voor de niet zo jongeren onder

ons nog dit : 10 cc komt en Donovan. Zin in een portie

swingende jazz of dansende folk of stevige brok klassiek?

Overloop het programma en iedereen vindt zonder twij-

fel spek naar zijn/haar bek.

Donovan & BandDonderdag 9 sep: 20u3 € 22/20 – zittendDe Schotse singer-songwriter Donovan die populair werd met zijn aan folk verwante popliedjes beschouwd als het Engelse ant-woord op Bob Dylan. Op zijn palmares staan bijna dertig albums, maar ook tegenwoor-dig staat deze man niet stil. Dit jaar toert hij met nieuw werk uit zijn nog te verschijnen album ‘Ritual Groove’.

FolklofVrijdag 10 sep: 20u - € 10/8 – dansend en balkon zittendOm half acht openen de deuren met live ontvangst door accordeoniste Nele Paelinck. Tussen acht en negen geeft Koen Dhondt van Frissefolk een wereld-folk dansinitiatie met gastdansers en live accordeonbegelei-ding door Pablo Golder. Het volgende uur brengt stomend jong muzikaal talent van Surpluz swingende eigenzinnige new-folk. Het hoofdgerecht wordt u twee uur lang geserveerd door The Folklove Orchestra en leading lady Elly Aerden.

SuikerfeestMet Stati, Aicha Tachinouite, Mimoun Rafroua en Orchestra IsmailiaZaterdag 11 sep: 19u30 - € 22/20 – dansend en balkon zittendVeel moslims vieren elk jaar Aid Al Fitr, het einde van de ramadan, dat iedereen kent als het Suikerfeest. Vanavond staat De Roma in het teken van dit feest. Vijf uur lang kan u genieten van de muziek van diverse grote Marokkaanse sterren en dj’s. Om de viering van het einde van de vastenmaand compleet te maken, kan u ook Marokkaans hapjes ko-pen. Deze avond geniet de steun van het dis-trict Borgerhout en de stad Antwerpen.

Country Ladies – A Tribute (première)Donderdag 16 sep: 20u30 - € 18/16 - zittendEr zijn niet alleen parels van coun-trynummers geschreven, ze werden vaak ook gebracht door parels van stemmen: Dolly Parton, Emmylou Harris, Alison Krauss, Gillian Welch en vele anderen. Deze songs kun-nen alleen gebracht worden door de grootste, fijnste, zwoelste, en ruig-ste stemmen van het land: Eva De Roovere, Tine Reymer en Nathalie Delcroix.

Chatham County LineVrijdag 17 sep: 20u30 - € 14/12 – foyer zittend“Dit viertal is bij uitstek in staat om de bluegrass toegankelijk te maken voor een breder publiek. In een set van anderhalf uur stoppen ze zo veel variatie en humor, dat je geen verstokte liefhebber hoeft te zijn om hun muziek te waarderen.” (De Volkskrant) Maar hun grootste wa-

pen is de bezwerende zang van frontman Dave Wilson. Op 13 juli verschijnt hun nieu-we album ‘Wildwood’ op het Yep Roc label.

Borgerhoutse septemberfeestenReuskensbal met Günther Neefs & Discobaar A MoederZaterdag 18 sep: 20u30 - € 6 (gratis pak friet inbe-grepen) – dansendDe warmste stem van Vlaanderen Günther Neefs brengt feestelijke versies van ‘I’ll Be There’, ‘Ain’t No Mountain (High Enough)’ en ‘I Heard It Trough The Grapevine’. ‘Mis-ter Soul’ en zijn 4Band zullen uw heupen niet onberoerd laten. Buiten staat een friet-kraam op u te wachten om de avondlijke honger te stillen. De Schele en Ras van Dis-cobaar A Moeder zorgen voor een gepaste afsluiting van de avond. Met de steun van het district Borgerhout.

Astrid Nijgh & willy Claes Quartet: Vervlogen Tijd (première)Zondag 19 sep: 15u - € 14/12 – zittendAstrid Nijgh schreef in de jaren zestig mu-ziek bij teksten van haar man Lennaert. Artiesten als Adèle Bloemendaal, Connie Vandenbos en Rob De Nijs maakten gretig gebruik van de artistieke kwaliteiten van het echtpaar. Toen Astrid het nummer ‘Ik doe wat ik doe’ in 1974 zelf uitbracht, was dat een groot succes. De liefde voor vergeten liedjes uit de oude doos bracht haar en het Willy Claes Quartet samen.

Ruhe door Transparant en Collegium VocaleMet Dirk Roofthooft, Tom Jansen, Josse De Pauw en Carly wijsVrijdag 24 en, zaterdag 25 sep: 20u30 + zondag 26 sep: 15u - € 20/18 – zittend

Roma pakt uit met 5 uur durend Suikerfeest

Radio Modern met Nico and the Rhythm Dudes: swingen en dansen op vrijdag 15 oktober


Roma pakt uit met 5 uur durend Suikerfeest

De Nederlandse kunstenaars Armando en Hans Sleutelaar voerden in de loop van de jaren zestig een aantal gesprekken met mensen die tijdens de Tweede Wereldoor-log deel uitmaakten van de SS. Ze tikten de bandjes uit, lieten de vragen weg en het resultaat is een aantal monologen van men-sen die proberen te verduidelijken wat en hoe ze toen dachten en voelden en waarom hun leven die wending heeft genomen. De zangers van het Collegium Vocale en de ac-teurs bevinden zich tussen het publiek.

Dirk Van Esbroeck, reiziger (boekvoorstelling en concert)woensdag 29 sep: 20u30 – € 12/10 – zittendDrie jaar na het overlijden van Dirk Van Esbroeck verschijnt van de hand van Dree Peremans bij uitgeverij EPO zijn biografie. Dree: “Drie jaar lang zat Dirk bijna dage-lijks mee aan mijn schrijftafel. Stapels foto’s leerden mij veel over zijn gelukkige jeugd in Argentinië. Zijn tweede leven in België was er een van muziek in vele vormen. Voorzich-tige probeersels voor hij met RUM de wereld zou veroveren, het koesteren van tango’s en milonga’s als herinnering aan zijn jeugd. Zijn zwerftocht door het leven, de land-schappen, de literatuur en de muziek heb ik proberen samen te vatten in ‘Reiziger’. Het moet helpen om hem niet vergeten.”

JackoBond: Als ik van u was (cd-voorstelling)Vrijdag 1 okt: 20u30 - € 12/10 – zittendRiet Muylaert en haar band komen met trots het gloednieuwe ‘Als ik van u was’ aan u voorstellen. Het album staat vol straffe songs, met doodeer-lijke, herkenbare Vlaamse teksten.

10ccma 4 okt: 20u30 - € 22/20 – zittend10cc maakte een reeks klassiekers met geestige teksten en vooral aanstekelijke me-lodieën: ‘Wall Street Shuffle’, ‘I’m Not In Love’, ‘Donna’, ‘The Things We Do For Love’ en ‘Dreadlock Holiday’. Van de oorspronke-lijke 10cc-bezetting blijft alleen Gouldman over, die zich laat omringen door een uitste-kende band. Rick Fenn en Paul Burgess zijn er al bij sinds 1976 en samen met Mike Step-hens en Nick Wilson staan ze garant voor een virtuoze uitvoering van de liedjes.

Toumani Diabaté: Ali & ToumaniDonderdag o 7 okt: 20u30 - € 18/16 – zittendGitarist Ali Farka Touré, de man die vrijwel alle denkbare Malinese muzikale stijlen op een on-navolgbare manier wist te vermengen met Mis-sissippi blues, overleed in 2006. Toumani Diabaté zal samen met zijn band de muziek van Ali in De Roma opnieuw tot leven brengen. Volgens De Standaard maakten deze twee helden uit Mali met het hun gezamenlijk album ‘Ali & Toumani’ de allermooiste muziek denkbaar: “Een superieur afscheid van een grootmeester van de Afrikaanse muziek in de vorige eeuw.”

Jef Neve Trio (cd-voorstelling)Vrijdag 8 okt: 20u30 - € 18/16 – zittendook tickets in Mark Sound AntwerpenJef Neve en De Roma, ze zijn haast onafscheide-lijk. Dit najaar mogen we hem terug verwelko-men met zijn trio. Dat zal anders klinken als tevo-ren, met een nieuw album én een nieuwe bassist: Ruben Samama. Onlangs nog won deze jonge talentvolle Nederlandse contrabassist de Deloitte Jazz Awards 2010 met unanimiteit van de jury.

Jean-Marie Aerts, Filip Casteels & Patrick RiguelleZaterdag 9 okt: 20u30 - € 12/10 – zittendLevende legende Jean-Marie Aerts werkte met teveel schoon en groot volk om op te noemen. Filip Casteels (El Fish) zijn gitaar-spel is puur, rechttoe rechtaan en toch on-voorspelbaar. Patrick Riguelle is een vak-man pur sang, met een fantastische stem, multi-instrumentalist en meer dan gewaar-deerde side-man. Nu staat dit trio samen op het podium.

deFilharmonie o.l.v. Jaap van Zweden: Een feest voor ChopinZondag 10 okt: 15u - € 18/16 – zittendook tickets in Mark Sound AntwerpendeFilharmonie viert Chopin’s tweehonderd-ste verjaardag samen met chef-dirigent Jaap

van Zweden en de virtuoze pianiste Elisso Virsaladze. U krijgt van de Poolse Fransman Pianoconcerto nr. 1 in e, opus 11 en als toe-maat brengt het orkest Symfonie nr. 4 in f, opus 36 van Tsjajkovski.

BRZZVLL: Happy Life Creator (cd-voorstelling)Met voor en na dj Courtasockook tickets in Mark Sound AntwerpenDonderdag 14 okt: 20u30 - € 12/10 – foyer staandAmper drie jaar geleden stormde Brazzaville de Belgische scene binnen met een overwin-ning op ‘Jong Jazz Talent. Nu is er al hun tweede album: strakker dan zijn voorgan-ger, rusteloos maar warm en extreem dans-baar. De hoekige grooves maken van ‘Happy Life Creator’ een tienkoppig monster met invloeden uit jazz, nieuwe stijl beats, hip-hop en funk. Het album komt in september uit op Melting Pot Music.

Radio Modern met Nico and the Rhythm DudesVrijdag 15 okt: 20u30 - € 12/10 – dansend en bal-kon zittendDe avond begint met een dansinitiatie door Apollo Swing. Het feest wordt daarna op kruissnelheid gebracht door Nico and the Rhythm Dudes. Deze Franse groep brengt rhythm ‘n blues uit de beginjaren, de zwar-te roots van rock ’n roll en swing. Dj Turky uit Parijs zorgt ervoor dat u op de dansvloer blijft shaken tot de laatste seconde.

LyennZaterdag 16 okt: 20u30 - € 14/12 – foyer staandFred Jacques, alias Lyenn, is een jonge kerel uit het Brusselse die in de muziekwereld van New York en Berlijn al jaren hoog aangeschreven staat. Ook op de laatste editie van De Nachten liet hij iedereen met verstomming achter. Lyenn neemt u mee in een intieme sfeer van emoties en stem-mingen waar melancholie en eenzaamheid bot-sen met gelukzaligheid.

The Belgian Swingjazz Orchestra o.l.v. Johan Vandendriesscheook tickets in Mark Sound AntwerpenZondag 17 okt: 15u - € 14/12 - zittendHet orkest brengt Belgische jazz uit de periode 1927-1957. Johan Vandendriessche selecteerde en arrangeerde een repertoire rond de muziek van legendarische Belgische musici zoals Gus Deloof, Fud Candrix, David Bee, Frank Engelen, Stan Brenders, Gus Viseur en Django Reinhardt.

Kayhan Kalhor & Brooklyn RiderDonderdag 21 okt: 20u30 - € 18/16 – zittendook tickets in Mark Sound AntwerpenKalhor is knieviool speler uit Iran die al jaren in het westen woont en muziek schrijft voor ver-schillende bezettingen. Hij maakte zijn laatste album ‘Silent City’ samen met het Brooklyn Ri-der strijkkwartet. Kayhan en het kwartet uit New York zullen naast gearrangeerd Iraans werk ook door Kalhor nieuw gecomponeerde stukken spe-len.

Steven De bruyn, Tony Gyselinck & Roland Vrijdag 22 okt: 20u30 - € 14/12 - zittendHet moest er eens van komen: mondharmonica-virtuoos Steven De bruyn (El Fish, the Rhythm Junks) trekt op pad met Tony Gyselinck, een van de allerbeste jazzdrummers van het land (BRT Jazzorkest, Toots Thielemans Kwartet, maar ook Jo Lemaire en Rocco Granata) en de volledig uit Rupelse klei opgetrokken gitaarlegende Roland.

Toots Thielemans QuartetZaterdag 23 okt: 20u30 - € 22/20 – zittendook tickets in Mark Sound AntwerpenOnze 88-jarige Belgische jazztrots treedt nog steeds wereldwijd op en zijn kenmerkende en fenomenale mondharmonicaspel heeft niets aan kracht ingeboet. De concerten van baron Toots in De Roma verkopen iedere keer uit. Wees dus snel indien u erbij wilt zijn.

Deolindawoensdag 27 okt: 20u30 - € 14/12 – foyer staandDeolinda maakt fado met een knipoog, een tikkeltje theatraal en brutaal. De vier jonge muzikanten maken traditionele Portugese muziek met ruimte voor humor en zelfspot.

In Portugal breekt de band inmid-dels iedere tent af met zijn show.

Ian SiegalVrijdag 29 okt: 20u30 - € 14/12 – foyer staandIan zingt en speelt opmerkelijk express ie f gitaar, maar dat is lang niet alles. Dit is ie-mand die de blote kont van de blues kan kussen, en ook nog op allerlei manieren. In novem-ber vorig jaar bracht hij al een zeer gesmaakte cd-voorstel-ling in onze foyer.Roby Lakatos: The Devil’s FiddlerZaterdag 30 okt: 20u30 - € 16/14 - zittendZigeunerviolist Roby Lakatos is één van die muzi-kanten die zich niet laat definiëren: verschroei-end virtuoos, buitengewoon flexibel, thuis in de klassieke muziek, jazz én Hongaarse folk. Lakatos vermengt de klassieke muziek met de magie van de Hongaarse zigeuners om u een nieuw en ver-frissend geluid voor te schotelen.

Zevende tangonacht met Silencio en Los Hermanos MacanaKattendijk Tango en De Roma presenteren:Zondag 31 okt: 20u30 - € 20/18 – dansendGeniet van het befaamde orkest Silencio. Dit vol-bloed orquesta tipica speelt op de grootste Euro-pese tangofestivals en heeft in de loop der jaren een heel eigen geluid gecreëerd, met een ham-

mond orgel naast de klassieke bezetting. Maar deze avond is niet alleen voor zelfdansers en muziekliefhebbers. Op de scène van de Roma én tijdens de milonga danst voor u (en met u) het be-faamde Argentijnse broederpaar Enrique & Guil-lermo De Fazio, aka Los Hermanos Macana!

DE ROMAZaal: Turnhoutsebaan 286, BorgerhoutInfo en tickets: www.deroma.be, 03 292 97 40, aan de ticketbalie op de Turnhoutsebaan 327 en in alle Fnac-winkelsEn er is meer. Wilt u alles weten over onze T-DANSANTS (dansnamiddagen met dj Piet Keizer van Radio Minerva) of het uitgebrei-de filmaanbod van CINEMA ROMA? Surf naar www.deroma.be of vraag ons gratis driemaandelijks programmaboekje aan via 03 292 97 40. U kan ook naar de ticketbalie op de Turnhoutsebaan 327 komen.

ALLES. START MET EEN IDEE.

ANTENNO MARKETING & COMMUNICATIE

STRATEGISCH ADVIES - CORPORATE IDENTITY CONCEPTEN & CAMPAGNES - COMMUNICATIE INSTRUMENTEN

Steven De Bruyn mondharmonica) , Tony Gyselinck (drums) & Roland (gitaar) op vrijdag 22 oktober

Antenno Marketing & Communicatie • Cogels Osylei 19• 2600 Berchem


Hoeveel mensen kent u

die af en toe te voet naar

hun werk gaan? Zouden

ze dat nog steeds doen

als het werk ruim 35 ki-

lometer verderop is?

Serge Van Autreve wel.

we kennen Serge in de

eerste plaats als de ei-

genaar/ kok van restau-

rant Belmondo op de Da-

geraadplaats. Geregeld

legt hij de 35 kilometer

tussen zijn woonplaats

St. Amands aan de Schel-

de en de Dageraadplaats

lopend af. Hij doet daar

drie uur over. Als hij op

de Dageraadplaats aan-

komt, frist hij zich even op en vervolgens staat hij de hele avond in zijn keuken. Serge is ook degene die op 2 ok-

tober nabij Calais in Frankrijk een duurtocht van 150 kilometer gaat lopen. Bovendien is hij een van de stuwende

krachten achter ZurenborgSPORT, een beweging van buurtgenoten die Zurenborgers meer aan het sporten wil

krijgen. waar komt de drang vandaan om jezelf zo uit te dagen? Van waar komt het engagement om anderen

te overtuigen om ook te sporten? In een bewogen gesprek vertelt Serge zijn verhaal en hoe sport voor hem een

nooduitgang was, een uitweg uit de zwartste periode van zijn leven. “Ik wil mijn verhaal delen, om anderen te

helpen. Mijn verhaal mag niet voor niets zijn.” Een portret van een gedreven mens. ( Ad MOESKOPS)

Een zonnige dinsdagmiddag. Serge Van Au-treve (44) heeft gevraagd om op een rustige locatie af te spreken. Hij weet dat het voor hem geen makkelijk gesprek gaat worden, dus wil hij graag dat de omgeving een beet-je kalm is. We rijden samen met de fiets naar het Boelaerpark. Een handdoek om op te zitten heeft hij niet nodig. Hij wil het gras voelen en voegt de daad bij het woord. Hij legt zijn pezige lijf op de grond. Zijn gezicht is getekend. Hij staat scherp, geen gram overgewicht. Uit de tas komt een fles gekoelde, witte wijn en twee glazen. Hij zet het glas zorgvuldig neer. Concentratie. Op uw plaatsen. Start.

BOERDERIJSerge Van Autreve: “Ik kom ook vaak ge-woon met de auto naar de Dageraadplaats hoor. En soms rijd ik met de fiets op en neer, maar dan neem ik wel een omweg, zodat ik toch ruim honderd kilometer heb gefietst voordat ik begin te werken. Ik sport zes dagen op zeven. Gemiddeld loop ik 70 tot 100 kilometer per week. Dat zijn dus twee marathons per week. Je moet weten, tot zeven jaar geleden was ik helemaal geen sportman. Toen is het is allemaal begon-nen. Ik zit al 24 jaren als zelfstandige in de horeca. Ik heb in Gent een zeer goed draai-end café gehad. Dus had ik ook een zwaar nachtleven en alles wat erbij hoort, pfft. Je bent jong, je doet gewoon mee en je slaapt amper. Toen heb ik het café verkocht en ben ik naar Antwerpen gekomen. Ik was verliefd geworden op een vrouw die hier in de stad een klein restaurantje had. Vervolgens is

het een huwelijk geworden. En daarna is het gruwelijk geworden. (Hij lacht niet om zijn woordspeling.) Samen hebben we het restaurant uitgebouwd. Toen hebben we in de Franse Provence een boerderij gekocht op een domein van zeventien hectare. Ik had er de centen van de verkoop van mijn zaak mee ingestoken. Ik heb vervolgens een jaar lang aan die boerderij in Frankrijk gewerkt en er heel mijn ziel ingestoken. En toen het huis in de Provence eindelijk klaar was, is het misgelopen. We gingen uit elkaar. We zouden het netjes regelen. Tenminste dat spraken we af, maar dat liep anders. Je moet weten, alles stond op haar naam, haar bvba. Toen ik thuis kwam, was er direct een deur-waarder. Ik moest de sleutels en alle kaarten afgeven. Ik was alles kwijt. Ik zat alleen op een bank op de Groenplaats. Ik had niets meer. Dit was mijn eerste zware klop. Maar ik wou die niet voelen. Ik wilde doorgaan. “

PSYCHIATRIE“Gelukkig had ik nog wel mensen die achter mij stonden. Met hun hulp ben ik in 2000 op de Groenplaats een restaurant begon-nen. Maar dat was een slecht idee. Ik kende Antwerpen nog niet goed genoeg om te we-ten dat een restaurant op de Groenplaats niet slim was. We kregen prima recensies, maar buiten het weekend kwam niemand daar eten. De locatie was fout. Na zes maan-den zag ik dat ik het niet zou halen. Dit was mijn tweede klop. En die kwam hard aan. Het ging niet meer. Op dat moment kwam alles terug naar boven. Scheiding, Frank-rijk, faillissement, schulden bij vrienden.

Ik had gefaald. Ik schaamde me, vooral ten opzichte van mijn dochter. Het was ge-woon te veel voor me. Ik kon het niet aan. Ik kwam in een fase terecht waarin ik alleen nog maar dacht aan zelfdoding. Ik maakte ook echt plannen van dán doe ik het en dáár doe ik het. Heel concreet. De gedachte dat ik eruit kon stappen, gaf me rust. Een vriendin heeft toen ingegrepen en me laten opnemen in de psychiatrie. Ik was kwaad op haar. Ik zat vast. Ik was zo boos, dat ik zelfs mijn dochter niet meer wou zien (stilte). Ik sprak ook niet meer, tegen niemand. Pas na een paar maanden begon ik weer te praten. En dat was het begin van mijn genezings-proces. Mijn wilskracht kwam terug. Na een half jaar heb ik de psychiatrische instel-ling verlaten, al bleef wel in contact met mijn psychiater. Toen ik buiten kwam, ben ik in de buurt van Antwerpen gaan wonen en heb ik allerlei jobs aangenomen. Ik wou natuurlijk wel weer graag zelfstandige wor-den, maar dat ging niet. Ik had niets meer, alleen schulden. Dus dan houdt het op. “

KOERSFIETSOm iets omhanden te hebben, meldde ik me aan bij een sportschool. Ik woog toen 85 kilo en ik zat zwaar onder de medicatie. Toen ik de eerste keer op de loopband stapte, was ik na tien minuten kapot. Maar vanaf toen ging het snel. Vijf maanden later liep ik mijn eerste ten miles. Een tijdje later kocht ik een koersfiets en toen ben ik met een vriend naar de Mont Ventoux geweest. Daar heb ik aan een wielerwedstrijd meegedaan van 170 kilometer die over de Mont Ventoux

ging. Hoewel ik nog medicatie slikte ging het toch goed. Zo goed zelfs, dat ik de dag erna de beroemde berg nog een keer ben opgelopen. Ik wilde mijn grenzen verleg-gen. Iedere keer een stap verder. Toen heb ik besloten om met de medicijnen te stoppen. Sport was mijn medicatie. Sport gaf mij de kracht om verder te doen. Intussen ben ik niet meer tegen te houden. Ik ben nu een fanatieke duursporter. Ik heb al de zwaar-ste triatlons gedaan, dus ga ik op zoek naar nog zwaardere of naar dezelfde, maar dan met betere tijden. Ik ga binnenkort mee-doen aan een wedstrijd van 170 kilometer, met een hoogteverschil van 9000 meter, met andere woorden twee keer over de Mont Blanc. Ze zeggen dat het de schoonste en de zwaarste wedstrijd is die er bestaat. Vooral dat laatste trekt me. Ik wil me steeds weer bewijzen. Niet voor anderen hoor. Nee, al-leen voor mezelf. Mezelf tonen dat ik iets kan. Het moet bij mij altijd vooruit. Zoals bij alles wat ik doe in het leven. Ik leef nu aan 200%. En dat is ook weer niet gezond. Ik weet het. Ik ben dan ook bang om stil te vallen. Daar moet ik niet aan denken. Ik wil doorgaan. Ik wil immers nog van nut zijn voor anderen.”

OPA“Na alles wat ik heb meegemaakt, is het mijn missie om mensen aan te zetten tot sport. Ik wil hen mijn verhaal vertellen, hen helpen uit het dal te kruipen. Als het niet goed met je gaat, kan sport je redding zijn. Als ik nu hoor dat iemand uit het leven is gestapt, kan ik zo boos worden. Dan ben ik kwaad

Sporten hielp Serge Van Autreve uit diep, diep dal

“Mijn verhaal mag niet voor niets zijn”

Serge Van Autreve : “Ik kende Antwerpen nog niet goed genoeg om te weten dat een restaurant op de Groenplaats niet slim was.” • Foto Dieter DEDECKER


op mezelf en stel ik me de vraag: Waarom heb ik die niet kunnen helpen? Waarom was ik op dat moment niet daar? (stilte) Vo-rig jaar tijdens de StudioBrussel-loop kreeg ik na vijftig kilometer een berichtje: papa, je bent opa geworden. Zo mooi! Bij mij heeft het niet veel gescheeld, maar nu ben ik zo blij dat ik er nog ben…. Sorry, dat het me zo emotioneert. Ik was nooit een groeps-sporter. Ik deed immers triatlons en duur-lopen, altijd alleen. Maar sinds ik hier op Zurenborg ben, ben ik erachter gekomen dat sport ook een bindmiddel is. Het ver-groot je sociaal netwerk. Door middel van Zurenborg SPORT probeer ik dat uit te dra-gen. Er is een fietsclub en er is een loopclub. We trainen samen en doen samen mee aan wedstrijden. Uiteraard is er onderling altijd wel een beetje competitie, maar dat is niet de hoofdzaak. Het gaat er niet om wie de snelste of de beste is. Het doel van Zuren-borg SPORT is om mensen te doen bewegen en om mensen te laten samenkomen. Het

geeft me gewoon een goed gevoel als men-sen samenkomen en sporten. Ieder op zijn eigen niveau. Ik heb hier op Zurenborg via de sport al zo veel mooie mensen ontmoet. Ik gun dat anderen ook.”

NIVEAU“Je hoeft trouwens niet ziek geweest te zijn om aan sport te doen, zoals ik. Sport is so-wieso goed voor je lichaam en voor je geest. Soms heb ik de indruk dat mensen op Zu-renborg een beetje schrik hebben om zich aan te sluiten bij Zurenborg SPORT, omdat ze bang zijn dat ze het niveau niet aankun-nen. Die schrik is niet nodig, want we hou-den altijd rekening met elkaar. We sporten samen en we respecteren elkaars niveau. En daarbij, ik verlang van niemand dat hij zo extreem sport als ik. Door de jaren heen heb ik wel wat kennis en ervaring opgedaan met sport. Ik wil die kennis en ervaring graag ge-bruiken om anderen te helpen. Als er men-sen zijn die willen beginnen met sport en

ze zijn op zoek naar begeleiding, dan wil ik hen graag ondersteunen. Als iemand een vraag heeft over schoeisel of over trainings-opbouw, wil ik graag helpen. Kortom, ieder-een die raad nodig heeft omtrent sport mag contact met me opnemen. Even iets anders, als mensen zich herkennen in mijn verhaal en daarover met me willen praten, mogen ze me natuurlijk ook contacteren Verder wil Ik iedereen oproepen om massaal mee te doen met ZurenborgSPORT, want sport is goed voor je . Ik kan het weten. Sport heeft mij immers genezen.”

Nuttige info wilt u meer weten over Zurenborg SPORT? Zie www. zurenborgsport.bewilt u meer lezen over Serge Van Autreve? Zie www.bloggen.be/sportupwilt u contact met Serge Van Autreve? [email protected]

“ Ik leef nu aan 200%. En dat is ook weer niet gezond.”

Onmiddellijk aanbiedingen om in scholen te gaan spelen

Jongeren uit de wijk maken succesvol eigen theaterstukBegin juni ging in de Provinciestraat Olle in première.

Olle is de naam van het theaterstuk dat door enkele

tieners uit Zurenborg is gemaakt. Olle is tevens de

naam van het negenjarige hoofdpersonage. Olle is

een muziektheaterstuk voor kinderen. De twee stu-

wende krachten achter dit jongerenproject zijn Kobe

Ardui (17) uit de Stierstraat en Emma Lansens (16)

uit de Dolfijnstraat. Intussen hebben de makers aan-

biedingen gekregen om op enkele scholen hun voor-

stelling te komen spelen. Onverwacht succes. Maak

kennis met twee geëngageerde jonge mensen die de

computerspelletjes aan zich voorbij laten gaan en

liever samen teksten maken, acteren, zingen, dan-

sen en repeteren. (Ad MOESKOPS)

Serge Van Autreve:“ Intussen ben ik niet meer tegen te houden. Ik ben nu

een fanatieke duursporter”(Foto Dieter DEDECKER )

Zaterdag 26 juni. De kleine foyer is vol. Meer dan dertig mensen hebben de weg gevonden naar deze zaal in de Provin-ciestraat. Reserveren was niet nodig en een ticket kopen ook niet. Iedereen mag binnen. “We hebben geen kaartjes. Na afloop mag je een vrijwillige bijdrage in een emmer gooien. Geef maar wat het je waard was.” Dit getuigt van lef. Waarom passen schouwburgen dit systeem ook niet toe? Of durven ze niet? Bang dat de emmer leeg blijft? Hier vertrouwt men blijkbaar wel op de eigen kwaliteit… of op de gulle hand van familie of vrienden. De bar wordt gesloten. De jongeren komen achter de toog vandaan en klimmen op het podium. Een gitaarriem wordt over de schouder gegooid. Het licht dooft.

KIEZENHet publiek krijgt een verhaal voorge-schoteld over een Zweedse jongen die op reis gaat naar België. Hier ontmoet hij een nieuwe vriend en later ook de zus van die vriend. Maar de jongen raakt in de war? Hij kan toch niet met twee men-sen tegelijk spelen? En toch zeker niet met een meisje? We zien een verhaal over kiezen tussen vriendschappen, over prille liefde, over hoe vriendschappen moeilijk te onderhouden zijn en hoe je je eerst moet openstellen voordat je nieuwe vrienden maken kan. Olle moet ervoor te zorgen dat hij niet eerst alles wint om vervolgens weer alles kwijt te geraken. Hoe pakt een kind van negen zoiets aan? De voorstelling heeft vaart te over. De verhaallijn wordt geregeld onderbroken door prachtige liedjes, kleine dansjes en

zelfs een commercial van de Aldi. Het enthousiasme waarmee de muzikanten en acteurs de voorstelling brengen werkt aanstekelijk. Het publiek vermaakt zich en vergeeft hen alles. Wat geeft het dat een personage wat te laat opkomt of dat een danschoreografie niet vlekkeloos ver-loopt. Soms wordt er hier en daar ook iets te letterlijk uitgebeeld of misschien is de acteerprestatie een keer wat min-der. Maar dat alles weegt niet op tegen het spelplezier, de dynamiek en de over-tuiging van de spelers. Bovendien bevat de voorstelling ook nog enkele muzikale pareltjes. Gelijk in het klassieke toneel wordt er hier ook vanaf de zijkant muzi-kaal commentaar gegeven op de verhaal-lijn. Bekende hedendaagse Engelstalige popnummers zijn onder handen geno-men en hebben een nieuwe Nederlands-talige tekst gekregen. Ze worden prachtig vertolkt en steeds ingehouden gebracht. Dit zijn de hoogtepunten van de voorstel-ling. Kippenvel.

ZwEDENEen maand later. Kobe en Emma vertellen hoe ze tot de voorstelling zijn gekomen. Emma Lansens: “Vorig jaar waren Kobe en ik op vakantie in Zweden. We vonden daar een zwart-wit foto waar twee jon-gens op stonden. Die foto fascineerde ons. We fantaseerden over die jongens. We ga-ven hen namen en we bedachten wat ze allemaal hadden meegemaakt, hoe hun familie eruit zag en wat ze nog zouden gaan doen. We vulden elkaar steeds aan. Zo ontstond er een verhaal. We bedachten daar ook liedjes bij.”

Kobe Ardui: “Toen we weer thuis waren, heb ik het verhaal bewerkt tot een basis-scenario. Daarna hebben we vrienden en mogelijke kandidaten gevraagd om sa-men met ons het stuk op te voeren. Uit-eindelijk waren we met negen: Sien, Joke, Thomas, Stijn, Laura, Lize, Willem, Emma en ik. We zijn uitgegaan van het scenario en iedereen heeft vervolgens zijn ideeën aangedragen. Ieder haalde het beste uit zijn talenten: schrijven, muziek, acteren en dansen. Dat hebben we allemaal sa-mengebracht in die ene voorstelling.” Emma Lansens: “We werkten niet met een regisseur, want we waren tenslotte bijna allemaal vrienden van elkaar. We zijn ook allemaal tussen de zestien en de negentien. Dan is het moeilijk als iemand zich als een soort baas gaat gedragen. Dat marcheert toch niet. Bijna niemand had ervaring met toneel. Ik heb wel muziek-school gedaan, woordkunst drama. O ja, ook nog ballet.” Kobe Ardui: “Ik heb ook muziekschool ge-volgd en gezongen in koren. Ik speel kla-rinet. Twee jaar geleden heb ik een gitaar vastgepakt en daar ben ik bij beginnen zingen. Maar daar heb ik nooit les in ge-had.” Emma (tot Kobe): Maar da’s al langer geleden, van uw gitaar, da’s al zeker drie jaar.” Kobe: “Nou? Is dat al drie jaar?” Emma (stellig): “Ja ja!” Kobe (vertwijfeld): “Nee, toen had ik hem nog niet. Ik had hem pas met kerst.” Emma grijpt haar kans. “Twee jaar en een half dan!“

Het punt is gemaakt. Emma gaat over tot de orde van de dag. “Maar we hadden geen van allen ervaring met het maken van een soort musical. We hebben zes weekends gerepeteerd en het toen opgevoerd. Het optreden was superspannend. Het geeft echt een kick als je op het podium staat en iedereen begint te klappen.“ Kobe Ardui: “Ik vond het fantastisch om te doen. Het was de eerste keer dat ik teksten schreef. Het is super als je iemand vindt die geweldig kan zingen en dat die dan de teksten zingt die jij hebt geschreven.. Dat was heel speciaal.”Emma Lansens: “Of we nog iets nieuw wil-len maken? Jazeker. Absoluut!”Kobe Ardui: “We hebben al nieuwe idee-en. We willen iets maken over een mu-ziekband. Een lid van de band sterft. Een tijd later komen de band terug bijeen. Er zijn twee nieuwe leden bijgezocht. We zien een repetitie van een band met mensen waarvan de verhoudingen zijn veranderd. Waarschijnlijk gaan we opnieuw met de-zelfde mensen werken.”Emma Lansens: “Het is heel leuk om met mensen te werken die dezelfde interesses hebben als jij. Met die mensen heb je aan-sluiting. Ik zou later ook doorgaan met theater. Ik zou wel graag een opleiding musical willen volgen.”Kobe Ardui: “Ik ga dit jaar filosofie stu-deren. Dat eerst maar eens afmaken. Dan kan ik daarna altijd nog verder met mu-ziek en theater.”Emma Lansens: “Trouwens, we hebben ons broek niet gescheurd met de vrije en-tree. Het publiek heeft net genoeg gegeven om onze kosten te dekken. Gelukkig.”


Klassiek op het PleinEn ik die dacht dat klassieke muziek enkel in de volkomen stilte van een concertzaal of met een super-deluxe

Sennheiser koptelefoon op het hoofd kon beluisterd worden. Nee dus, van klassieke muziek kan ook genoten

worden met geroezemoes en geklik van glazen en occasioneel met een blaffende hond of een voorbijrijdende

tram op de achtergrond. Klassiek op het Plein bewees dat ten overvloede. Het werd dan ook een honderd

procent succesverhaal. Een dikke proficiat voor organisatoren Katelijn Van Kerckhoven, haar broer Emmanuel,

Jo Devisch en gangmaker Musti, die ons beloofden er volgend jaar een vervolg aan te breien.

Tekst en foto’s Jeannine Führing.

Foto 1 : Alma DupontAlma uit de Grote Beerstraat, is leerlinge aan de muziekacademie van Borgerhout.Zij speelt Mozart Fantasia in re klein en Impromptus nr.4 van Schubert. Ze hoort het liefst Bach, maar waagt er zich nog niet aan. Foto 2 : Angèle De BackerAngèle woont aan het Albertpark, speelt al van haar 11e jaar piano en heeft 10 jaar les gevolgd aan de muziekacademie van Berchem. Deze dame speelt voor ons Liszt, Debussy, Mozart, Benoit, Grieg en haar lievelingscomponist Chopin.

Foto 3 : Balletschool An Van den Broeck24 meisjes, van 13 tot 17 jaar oud, van de balletschool An Van den Broeck uit Destelbergen, dansen op muziek van Mozart uitgevoerd door het kwartet Boenox (cello, contrabas, fagot en hobo).

Foto 4 : Four Aces Guitar QuartetBart Venken, Inti de Maet, Mathieu De Ruyte en Stein Verrelst studeren aan het conserva-torium te Antwerpen en het Lemmens instituut te Leuven en vormen sedert de zomer van 2008 een ensemble. Zij brengen muziek van Patrick Roux en Luigi Boccherini.

2

1

4

3

5 6


Foto 5 : Helen Bollen en Elien RombautHelen en Elien zijn vriendinnen en delen hun liefde voor de cello. Zij volgen les aan de muziekacademie in Ekeren. Zij spelen het 1e deel van het dubbelconcert van Vivaldi en enkele duetten van Matz.

Foto 6 : Jossi FriesJossi Fries woont op de Belgiëlei en speelt al van zijn 8e jaar piano. Hij brengt variaties van Brahms opus 31 nr. 2. Brahms speelt hij het liefst, maar de muziek van Gustav Mahler vindt hij het mooist.

Foto 7 : Katelijn Van KerckhovenKatelijn is celliste en woont in de Steenbokstraat. Ze geeft les aan de muziekacademies van Ekeren, Merksem en St. Job in ’t Goor en speelt in drie vaste groepen o.a. met haar broer Em-manuel, organist van de St Norbertuskerk. Zij trad verschillende zondagen op en speelde Vilvaldi, Schumann en eigen composities.

Foto 8 : Marc TheunsMarc Theuns woonde vroeger in de Filomenastraat maar nu op de Mechelsesteenweg, dicht-bij de muziekacademie waar hij al 32 jaar leraar is. Hij speelt van Bach tot Piazolla, ter nagedachtenis van zijn vriend en collega Alfredo Marcucci.

Foto 9 : Michaël DenisMichaël, 16 jaar, woont in de Ramstraat en is een beloftevolle leerling aan de muziekaca-demie op de Mechelsesteenweg. Hij speelt de étude opus 10 nr. 12, de revolutionaire étude, van Chopin, zijn lievelingscomponist.

Foto 10 : Petrus Jopra en Roel van VeldtPetrus Jopra uit Itegem brengt piano improvisaties, zang en poëzie. Petrus is verschillende zondagen op het plein komen spelen en is een grote fan van Keith Jarret. Met Roel van

Veldt uit Nijlen speelt hij voor de eerste keer samen.

Foto 11 : Strijkquartet QuadrifoglioFloris Lammens, violist, Annick Sauvanaud, violiste, Stijn De Beenhouwer, altviolist en Christophe Bunzendahl, cellist, brengen een compositie van Michiel De Malsche, speciaal voor “Klassiek op het plein” geschreven.

7

9

10

11

8


Steeds vaker vind je in de grote ste-

den winkels die slechts een handvol

maanden bestaan, de zogenoemde

pop-up shops. Ook hier op Zuren-

borg, meer bepaald in de Draak-

straat, dook er deze zomer eentje

een paar maanden op om vervol-

gens de deuren weer te sluiten.

Onder het merk ‘Noordt’ verkopen

Kathleen Opdenacker en Marietje De Koster

sinds 1 juni gerestaureerde meubelen en

lampen. Ze brengen deze via tijdelijke shops

aan de man. Gestart op het De Coninckplein,

waren ze deze zomer te gast op Zurenborg.

Via vrienden tikten ze tijdelijk een pand in de

Draakstraat op de kop. Ondertussen zijn ze

alweer verdwenen, maar je kan hun verkoop

nog steeds online volgen. (Valerie MOLLY)

Onder het motto ‘niet alles moet nieuw zijn om mooi te zijn’, trachten de twee creatieve dames, Kathleen en Marietje, oude spullen op een originele manier op te knappen en een tweede leven in te blazen. ‘We willen kopers aanzetten om oude spullen te recy-cleren. Vaak gooien ze te snel in hun ogen versleten dingen weg. Wij zelf hebben een voorliefde voor oude spullen.’, vertelt Marie-tje. Het gaat echter verder dan alleen maar recycleren en opknappen. Vaak krijgen oude spullen een nieuwe bestemming, van een theekopje maken ze een bureaulampje, of van een onderdeel van de wasmachine, een originele hanglamp. Ze gebruiken ook vaak oude resten behangpapier om daar mooie lampen mee aan te kleden. ‘Een favoriete stijl hebben we niet. Het klopt wel dat je nu vooral retrospullen in onze shop terugvindt, maar het kunnen net zo goed romantische spulletjes zijn. We kiezen meubelstukken uit die in zoveel mogelijk interieurs passen’, vertelt Marietje verder.

HOBBYDe twee v r i e n d i n -nen leer-den elkaar tijdens de studenten-tijd in Gent kennen. Ze hebben echter geen creatieve opleiding ach-ter de rug. Het is meer een uit de hand ge-lopen hobby. Hun partners kwamen beiden uit Antwerpen en aangezien ze daar nogal ‘honkvast’ zijn, besloten de vriendinnen naar ‘de stad’ mee te verhuizen. Puur toe-val dat ze nadien alle twee ook op Antwer-pen Noord belandden. Deze multiculturele buurt geeft hen inspiratie voor hun collec-ties. Nu nemen ze loopbaanonderbreking om van hun hobby een beroep te maken en dit te combineren met hun gezinsleven.Bij hen vind je geen zelfgemaakte kinder-kledij, maar allerlei kleine meubeltjes zoals tafels, stoelen, kinderbedjes, hang- of staan-

lampen en textiel. Telkens gaat het om unie-ke stukken. Vondsten van veilingen, rom-melmarkten, stoffenwinkels. Ze lijken er echt een goede neus voor te hebben. Je kan bij hen ook thema’s terugvinden, zoals ‘de kinderkamer’ of ‘terug naar school’, maar ook kopers zonder kinderen kunnen hier terecht. Mooie recyclagelampen kunnen op vraag en op maat gemaakt worden.

KASTENHun nieuwste project is het recycleren en opknappen van oude kasten. Ook de prijzen vallen best mee, alle producten onder het merk Noordt zijn handmade in Belgium en

conform de marktprijs. ‘Uiteraard zijn con-sumenten steeds prijsbewuster, aangezien producenten massaal producten importe-ren uit lage loonlanden. Toch trachten we de prijzen te drukken’, verklaart Marietje. Hier op Zurenborg waren de reacties alvast zeer positief, verschillende bestellingen zijn lopende. ‘We zijn ontwerpers, geen verkopers, dus zet ons alsjeblieft niet voltijds in een win-kel, wij willen vrijheid! Bovendien willen we onze producten aan een zo’n breed mogelijk publiek verkopen. Daarom kiezen we niet voor één vaste stek.’, klinkt het. Het atelier en de opslagruimte op het Noord vormen de uitvalsbasis. Van daaruit trekken ze naar verschillende buurten via tijdelijke ‘pop-up winkels’. De nieuwe locatie na Zurenborg is nog niet bekend, eerst gaan ze zich nog wat concentreren op de nieuwe collectie. Hun webwinkel kan je wel sinds september on-line raadplegen. Hou deze zeker in de gaten voor hun nieuwe vondsten en creaties!www.noordt.be

Pop-up winkeltje met retrospullen in de Draakstraat

“Wij zijn ontwerpers, geen verkopers”

Marietje De Koster in de deuropening van haar tijdelijke shop in de Draakstraat.

Foto An VAN DE wAL


Om er meer van te weten en omdat er sprake is dat deze site sterk vervuild is, contacteer ik Linda Robaye, verantwoordelijke van het Stedelijk On-derwijs Antwerpen. Zij verzekerde ons dat de kinderen geen gevaar door de bodemvervuiling zouden lopen. In de hoek waar het schooltje komt is er geen vervuiling vastgesteld. Bovendien zal alle rommel opgeruimd worden, waardoor er absoluut geen hinder voor de kinderen zal zijn. Er is dus geen enkele reden om zich zorgen te maken. Voorlopig zal de school in klascontai-ners gehuisvest worden. Het is de bedoeling dat de school elk jaar zal meegroeien. De speelplaats buiten is trouwens op papier de meest fraaie van heel het Antwerpse. Zij bezorgt mij eveneens een uitleg over het concept van het nieuwe schooltje, dat samen met Nieuw Zurenborg zou moeten uitgroeien tot een volwaardige lagere school. De naam ca-lei-do-scoop (sic) verwijst naar een kijker die daarin gelegde voorwerpen veelvoudig weer-spiegelt, zodat bij de minste beweging deze tel-kens afwisselende figuren toont.

VERVUILINGMaar er is ook minder goed nieuws. Verschillende ouders vertrouwen het zaakje niet en hebben dan met pijn in het hart besloten hun kinderen dan maar buiten de stad Antwerpen naar een school te sturen tot in Ekeren en Schoten toe. Wanneer ik Linda Robaye hiermee confronteer, betreurt zij deze evolutie uitermate en verzoekt mij de ou-ders te willen geruststellen. Helaas is er nog meer aan de hand. Door een goede wind verneem ik dat een aantal buurtbewoners voor 23 juli 2010 (deadline voor bezwaarschriften) bezwaar tegen de komst van een nieuwe school aangetekend heeft in een bezwaarschrift. De belangrijkste redenen: uit de beschikbare studies moet wor-den geconcludeerd dat de luchtvervuiling niet noemenswaardig wordt teruggedrongen. Artsen met de nodige expertise waarschuwen al jaren tegen de schadelijke gevolgen van (ultra) fijn stof. Er bestaan tal van rapporten die concluderen dat leven binnen een afstand van 1.500 meter tot een

snelweg mensen ziek maakt. In dit geval betreft het kinderen en op een afstand van minder dan 500 m van de ring. Uit studies is gebleken dat eens de kinderen volwassen zijn (18 jaar), zij over een verminderde longcapaciteit beschikken. Bui-ten het fijn stof moet men ook vaststellen dat het terrein zwaar vervuild is door de jarenlange pro-ductie van gas uit cokes. Er bevinden zich teer-putten en ijzeraardeputten op het terrein. Om deze reden is het gebied ook verboden terrein voor de scouts die maar al te graag op deze site gehuisvest waren geweest. Zij stellen zich vragen of een schoolaccommodatie voorzien zonder de grond eerst te saneren echt mogelijk is. Deze visie verschilt grondig met deze van Linda Ro-baye. Terwijl de termijn voor het indienen van een bezwaarschrift nog niet verstreken is, wordt de buurt begin juli opgeschrikt door lawaai op de site. Blijkbaar heeft men niet op het resultaat van mogelijke bezwaren gewacht, maar is men onverwijld begonnen met het opruimen van de grootste rommel op het terrein waar de school moet komen. Rond het begin van het bouwverlof wordt het weer stil op de werf. Dan sijpelt door dat er een probleem is op de site. Bij het afbreken van een oude kraan en het verwijderen van een betonplaat, zou gebleken zijn dat de gasleiding die zich daaronder bevindt, niet meer stabiel is Dat nieuws verschijnt ook op de website van sche-pen van onderwijs Voorhamme.

• Hallo Stadscholen, hoe zit het nu met het schooltje? De telefoniste van de stadsscholen verbindt mij met Els Verlegh, één van de architecten: “Er zijn inderdaad problemen gerezen met de bouw van de school en een gasleiding. We hebben die grondig laten analyseren en er is vastgesteld dat er toch geen gevaar is. Maar we hebben wel besloten het containerschooltje iets verder te bouwen, zodat het nu in het verlengde van de hangaar ligt, waar vroeger de ingang tot de parking van de Lijn was. Dat heeft als voordeel dat de school iets verder van de ring ligt.”En de gasleiding,”probeer ik nog eens. “Daar is geen probleem me, het leek

in het begin erger dan het was”. Daarmee moet ik het doen. En wanneer kunnen de kinderen dan in het schooltje, wil ik nog weten.”We heb-ben nu een nieuwe bouwvergunning aangevraagd en verwachten eerstdaags (17 augustus) positief advies. We voorzien de in gebruikname van de containerschooltjes tegen acht november na de herfstvakantie. Tot dan kun-nen de kinderen terecht in Crea in de Grote Hondstaat.” Ondertussen belandt door een eveneens gunstige wind nog een uitermate gedetailleerd bezwaar-schrift in mijn mailbox. Naast de hiervoor al aan-gehaalde bezwaren, komen volgende kritische onderwerpen aan bod. De school komt er in de veronderstelling dat de standplaats van de Lijn zou verdwijnen. Deze verhuis is dan weer gekop-peld aan de bouw van de Lange Wapper, die niet meer zeker is. Wat erger is, OVAM heeft voorlopig op basis van historische bodem- en grondwater-vervuiling verboden om de oude IGAO gronden verder te verkopen aan bouwpromotor om er woningen op te bouwen. Bovendien zouden de risico’s onvoldoende in kaart zijn gebracht. Los daarvan verwijst het bezwaarschrift naar een re-cente publicatie van geluidskaarten in opdracht

van Vlaams Minister Crevits tonen aan dat in de omgeving van de Antwerpse Ring in feite onge-schikt is voor menselijke bewoning, laat staan voor het bouwen van scholen. Ook de hoogdrin-gendheid wordt in dat bezwaarschrift betwijfeld, de Stad Antwerpen beschikt immers over vol-doende ruimtes in en rond de gebouwen van de Van Immerseelstraat de Zegelstraat en de Lange-straat. Tot slot verwijt het bezwaarschrift de stad Antwerpen een lichtzinnig omspringen van het zorgvuldigheidsbeginsel, omdat er te weinig on-derzoek werd gedaan naar de negatieve impact van het terrein op de gezondheid van de kinde-ren. Blijkbaar gaat De stad Antwerpen ervan uit dat eventuele bezwaren hoe dan ook te licht zul-len wegen. Of de verplaatsing van de school met een vijftigtal meter voldoende is om die bezwa-ren naast zich neer te leggen, blijft de vraag. Feit is dat er op dit ogenblik bitter weinig beweging te bespeuren valt op het terrein. Om de klaslokalen te fotograferen, moet ik duidelijk nog even wach-ten. Voorlopig moet ik mij beperken tot het foto-graferen van de toekomstige ingangspoort en de immense troosteloosheid van de Krugerstraat.

Gedetailleerd bezwaarschrift tegen komst nieuwe school

Caleidoscoop Zurenborg komt er ten vroegste vanaf acht novemberEinde juni kregen de buurtbewo-

ners een fraai blad papier in de bus

met de melding dat er op de hoek

Pretoriastraat en Krugerstraat van-

af 1 september een nieuwe school

voor de eerste twee kleuterklassen

en een eerste leerjaar zou komen.

In de tweede helft van de maand

juni was minister Pascal De Smet

naar Antwerpen gekomen en had

daar groen licht gegeven voor de

bouw van enkele enkel noodscho-

len in het Antwerpse. Maar op 1

september zijn er geen kinderen

naar de noodschool Caleidoscoop

op Zurenborg gegaan. wegens al-

lerlei problemen kan het schooltje

er ten vroegste vanaf 8 november

staan Ondertussen is er wel een

gedetailleerd bezwaarschift inge-

diend (Jörg PYL)

De historica Marie-Anne Wilssens brengt in ‘Van Heppeneert tot Klein Rusland’ 25 wandelingen door markante wijken in Vlaanderen in beeld. Uiteraard wil (durft?) ze Zurenborg daarin niet over het hoofd zien. (Marcel SCHOETERS)

Wie door wijken wandelt, leert dat ze weliswaar van steen zijn gebouwd, maar nooit verstenen. Aangezien ze leven, evolueren ze ook. Huisjes in bescheiden tuinwijken, werden prijzige tweeverdie-nerswoningen, terwijl statige herenhui-zen na verloop van tijd opeens in zoge-naamde ‘probleemwijken’ kwamen te liggen. Ons eigenste Zurenborg werd

rond de wisseling van de 19de met de 20ste eeuw gebouwd voor en door de nieuwe rijken, maar zakte na de Eerste We-reldoorlog af tot een verzame-ling van ‘huurkwartiertjes’, tot enkele creatieve geesten de buurt eind jaren ’60 van de vorige eeuw een nieuw elan schonken.

Marie-Anne Wilssens gunt in jaar 360 pagina’s tellende werk West- en Oost-Vlaanderen, Limburg en Antwerpen elk vijf wijken. Vlaams-Brabant (3 wande-lingen) moet delen met Brussel (2). Zu-renborg verschijnt op pagina 157 onder de titel ‘Antwerpse schone schijn. Het vastgoedproject van Cogels en Osy in Zurenborg’. Van de volgende 23 blad-zijden, zijn er bijna zes gewijd aan een beknopte, maar degelijke geschiedenis van de wijk, die wordt gesitueerd bin-nen de nieuwe dynamiek die Antwerpen sinds de Napoleontische periode, en met name sinds 1830, heeft gekregen.

DISTRICTENDe eigenlijke wandeling start aan het kruispunt van de Gulden Vlies-straat en de Cogels-Osylei. Ze loopt ver-der langs de Generaal Capiaumontstraat, de Velodroomstraat en de Binnensingel. Van daaruit gaat de tocht verder langs de Gulden Vliesstraat en de Waterloostraat. Op het kruispunt met de Generaal Van Merlenstraat worden de vier Jaargetij-den bekeken, waarna de wandeling zich verder zet richting Transvaalstraat. Via de Draakplaats en het Tramplein kan de wandelaar dan de grens tussen Berchem en Antwerpen oversteken. In dat deel worden dan de Draakstraat - met tot voor kort het ‘bekende café Hof van Ellende’ – wordt gepasseerd - de Door Verstraete-plaats, de Schorpioenstraat en de Dolfijn-straat aangedaan. Via de Tramplaats, kan ten slotte het laatste en oudste stuk van de Cogels-Osylei worden bezocht.

Het boek kwam tot stand in samenwer-king met Erfgoed Vlaanderen en werd uitgegeven door Davidsfonds Uitgeverij. ISBN 97890 5826 688 0. Prijs: €16,95.

wANDELBOEK MARKANTE wIJK(EN)

STAPPEN DOOR “ANTWERPENSESCHONE SCHIJN“

De nieuwe school zou op deze plek moeten komen maar zal ten vroegste binnen enkele maanden kinderen kunnen ontvangen. • Foto Christophe LAMBRECHTS


SOULIVE aan de Godefriduskaai is een unieke formule waar

muzikanten soul & jazzmuziek brengen in een’ gepimpte ‘kelder

waar de kleur van de gewelven elke dag verschilt. De man achter

dit geslaagde concept is Alaan Baymou uit de Filomenastraat.

(Yo. VAN DEN BULCK)

Iemand van Zurenborg die in deze moei-lijke economische tijden het aandurft om een muziektempel uit de grond te stampen verdient van onze volle aandacht. Het klas-sevolle Soulive opende eind mei zijn deu-ren voor het grote publiek. Dat hoopt Alaan Baymou alvast; een man die ervoor gaat en wat ik zie in de kelder vlak over het mooie nieuwe MAS gebouw is geen ‘half werk’. Alaan, die met deze kleurig verlichte kelder zijn jongensdroom waarmaakt is geen ‘man van het halve werk’. Als je hem hoort zingen (hij treedt ook op in zijn eigen zaak) samen met zijn huisorkest zie je hem figuurlijk op roze wolkjes drijven. Het is heel moeilijk om bij zo’n enthousiasme onberoerd te blijven! Als je het ritme heel erg negeert en tegen-werkt kan je net niet een tikkende vinger of voet onderdrukken. Nippend van een fan-tastisch ogende cocktail was ik erbij toen de zaak opende. Deze man heeft de kwaliteit iemand warm welkom te heten. Zijn arties-tennaam is STEAM en is hem op het lijf ge-schreven.

Hoe kwam deze afgeborstelde Nederlander hier terecht en waarom liet hij net ‘stoom ‘af in Antwerpen? Op een stomend warme dinsdagnamiddag tref ik Alaan aan op zijn paradijselijke terras voor zijn Loungebar op de Godefriduskaai.Met de resterende zeil-boten van de Tall Ships races op de achter-grond gaan we van start met het interview met een glaasje cava in de hand. Het leven van een reporter ter plaatse kan hard zijn.

GEMENGDAlaan Baymou nadert de kaap van de vijftig (dit is theoretische info; hij oogt veel jon-ger!) en woont sinds 2006 in de Filomena-straat. De weg naar Zurenborg kwam door die enige echte rode draad in het leven; de weg van de liefde. Samen met zijn vriend kocht hij een oud herenhuis dat dateert van 1887. Zijn jeugd bracht hij door in Almere,een slaapstad van Amsterdam, als enige zoon van een Keniaanse vader en een Nederlandse moeder. Hij stipt even aan dat zijn ouders het als ‘gemengd’ koppel ‘in de jaren zestig niet gemakkelijk hadden in het toenmalige Nederland . Hij groeide er op ten huize van deze lerares en advocaat en blijkt al snel muzikale aanleg te hebben .

HANCOCK In 1979 studeert hij in Boston aan de Berke-ley-university of Music. Gedurende vijf jaar dompelt hij zich onder in de jazz en soul-wereld en speelt samen met enkele ‘groten’ der aarde zoals Herbie Hancock.Na zijn Bachelor of Arts volgt hij nog twee jaar psychologie aan de Berkeley-university in California. Dan vinden zijn ouders dat het Amerikaanse avontuur lang genoeg heeft geduurd en woont hij nog enkele ja-ren in Almere.

AMSTERDAM.Terug in Nederland is Alaan , ondertussen Steam geheten , Hot in de plaatselijke mu-ziekwereld. Dan verliest hij op korte tijd beide ouders. Het is een moeilijke periode maar als hij zijn huidige vriend leert ken-

nen zijn er geen bindingen meer met Neder-land die hem daar houden.De idee van de stijlvolle muziekkelder met het grote voorbeeld van de Blue Note kelder in Amerika in het achterhoofd begint stil-aan vorm te krijgen. Hij verkent Antwerpen en stelt vast dat er naast de Muze en de Hop-per geen plaatsen zijn waar soul & jazzmuzi-kanten kunnen optreden. Meer dan een jaar zoekt hij naar een gepaste locatie. Na eerst Zurenborg zelf te hebben uitgekamd, komt zijn idee voor de thuisbasis van de muziek-tempel steeds meer en meer in de nieuwe buurt van het Eilandje te liggen.

POSTAls hij op een dag afdaalt in de kelder van een voormalig Postgebouw op de Godef-riduskaai weet hij het gewoon: ‘This is it! ‘Maar de inrichting zal nog een heel lange strijd worden. Een Bulgaarse interieurarchi-tect zorgt voor de prachtig gekleurde pane-len die computergestuurd de kleur van de stemming van de avond kunnen aannemen. Zoals Alaan de ‘lat’ voor zijn muziek en zijn persoon zeer hoog legt is er ook in de Sou-live club niets aan het toeval overgelaten. Elk detail past in het geheel. In het midden van de zaak speelt het orkest waar men zo-wel rechtstaand kan van genieten als geze-ten in kwetsbaar wit ogende loungezetels met hoge krullen .Neem eens een kijkje bijvoorbeeld op een maandagavond want vanaf september zijn er dan jamsessies met Brahim. Zurenborgse madammen begeven zich dan weer beter op vrijdagavond ter plekke voor de ‘Lady’s Nigh’. Vergeet uw man niet mee te nemen want alleen hij betaalt.De ideale ‘Lazy Sundayafternoon’ wordt

aangeboden als het zonnig is op het terras aan het water met een muzikaal kader en is vergezeld van een buffet. (U betaalt al-leen uw drank). Bij minder stralend weer gaat deze formule even ontspannen door in de kelder. Vergast deze pure versie van een ‘soulman’ met een bezoekje. Hij geeft je dat ‘You are the One’ feeling; dit is ook meteen de titel van zijn laatste CD en vergeet het hem vooral niet te zeggen als je de aardse zorgen even kon vergeten; daar doet hij het voor zegt hij.

TALENTOndertussen voelt Steam zich helemaal thuis in zijn kelder en in Antwerpen. Hij wil hier nooit meer weg. Wat hem het meeste opviel in het begin was de terughoudend-heid van de Belgen. Maar als ze aan het einde van een geslaagde avond in zijn club dan toch hun gevoelens uiten weet hij dat het gemeend is. Vrijdag & zaterdag speelt hij samen met het huisorkest. Maar Alaan zoekt steeds nieuw talent dus als er daar nog een Jazzy Zuren-borger of Funky gitaarwonder in zijn luie zetel hangt.

DEALERIk vang de terugweg aan met de zachte soul-klanken in mijn hoofd en een fijne cava-nasmaak. Ik neem de bus 30. De chauf-feur heeft de typische moslimbaard en mijn medereizigers zijn een mooi staaltje van de diversiteit in Antwerpen. Al gauw stopt de bus op het Conincksplein waar ik mijn ogen uitkijk aan Afrikaanse en andere drukte die met deze hoge temperaturen geen meter van het plein onbenut laat. Onze chauffeur is echter vastberaden; de deuren van de bus

blijven dicht bij deze halte! Als er enige dei-ning ontstaat bij de mensen die hier willen uitstappen verduidelijkt hij zijn beslissing: ‘Die man is een drugsdealer en die komt niet op mijn bus!’ Ik zie een heel sjofel exemplaar van de mensheid met verwilder-de ogen en een blik bier in de hand. Geluk-kig heeft de geviseerde man de boodschap snel begrepen zodat even later de halte toch kan bediend worden. De mevrouw die naast me zit en deze lijn dagelijks neemt beaamt de goede beslissing van onze chauffeur die zich deze lijn heeft toegeëigend bij gebrek aan andere kandidaten. Ongehinderd ko-men we even later door Borgerhout om dan het vertrouwde Zurenborg binnen te rijden.Ik bedank de chauffeur nog even voor de ‘extra beveiliging’ en breed lachend verze-kert hij mij dat geen enkele handtas veilig was geweest. Van de zachte soulklanken rest nu niets meer. Het contrast was te groot.

Soulive aan de Godefriduskaai

Alaan Baymou uit Filomenastraat zocht en vond zijn muziekkelder

DELICATESSEN | PRIMEURS | ONTBIJT | BRUNCH | LUNCH | WIJNEN | GESCHENKMANDEN | BED&BREAKFAST | MEENEEMGERECHTEN

zondag winkel opentweede zondag brunch

Alaan Baymou uit de Filomenastraat zocht naar een geschikt pand om een muziektempel te beginnen • Foto Marc VINGERHOEDT

Soulive Club& Lounge

Godefriduskaai 14 Eilandje Antwerpentel. 03/37708821

Soulive [email protected]

www.clubsoulive.com


Als het aan Kris Peeters ligt, dan wordt de Ring rond Antwerpen echt

rond. Met brug of met tunnel. Daarvoor moet de Ring in zijn geheel

op de schop. Voor Zurenborg heeft dit ingrijpende gevolgen. Het ver-

keer raast dan niet alleen voort op een ring van 21 baanvakken. En-

kele objecten moeten sneuvelen. Actiegroep Ademloos biedt verzet en

Forum 2020 heeft een interessant alternatief. (Jochem OOMEN)

Donderdag 1 juli vond in het Sint-Xaverius-college in Borgerhout een infoavond plaats over de verbreding van de Ring. Deze info-avond werd georganiseerd door de actie-groepen Ademloos en StRaten-Generaal. Dirk Van Duppen, arts bij Geneeskunde van het Volk, wees op de medische gevaren. Peter Verhaeghen werkte met het Forum 2020 een voorstel voor een tweede noorde-lijke ring rond Antwerpen uit. Echt over-weldigend was de opkomst niet. 70 mensen vulden de grote zaal van het Borgerhoutse college.

ZURENBORGManu Claeys en Peter Verhaeghen konden de plannen van de Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel (BAM) inzien. Voor Zu-renborg betekent dit het volgende:• Om de Oosterweelverbinding te realise-

ren, wordt de huidige Ring verbreed.• De Singel verdwijnt om plaats te maken

voor een kleine groenzone.• De rijstroken van de Singel worden sa-

mengevoegd met de Ring. Naast de Ring zal een tweede Ring lopen: de Stedelijke Ringweg.

• Door de aansluiting van de Oosterweelver-binding en de samenvoeging met de Ste-delijke Ringweg krijgt de Ring ter hoogte van Zurenborg minimaal 18 rijstroken.

• Onder het viaduct onder de Plantin-en-Moretuslei zullen wij 18 rijstroken tellen, onder Berchem Station 21 rijstroken.

• Ter hoogte van Berchem Station komt een nieuwe open afrittencomplex voor de Stedelijke Ringweg. Peter Vehaeghen: “Het verplaatsen van de Singel naar de Stedelijke Ringweg wordt verkocht als het creëren van een groenzone. Toch zal er door de verbreding van

de Ring heel weinig groen overblijven.”

• Is er wel plek voor 21 rijstroken?Peter Verhaeghen: “Nee, veel plek is er niet. Om die ruimte te verkrijgen moeten een aantal zaken verdwijnen.” Dit zijn de objecten die moeten verdwijnen:• Het Ringfietspad zal helemaal verdwij-

nen.• Het voormalig gebouw van de post aan

Berchem Station verdwijnt.• Een deel van Rivierenhof in Borgerhout

moet verdwijnen, net als park Brilschans in Berchem.

• Vormt de nieuwe Ring een bedreiging voor Zurenborg?Arts Dirk Van Duppen: “De bewoners aan Ber-chem Station en de toekomstige bewoners van de site Nieuw Zurenborg krijgen veel meer te kam-pen met nachtelijk lawaai dan nu al het geval is. Met alle mogelijke gevolgen van dien. Zoals meer slaapstoornissen en een groter gevaar voor een hartinfarct, een beroerte of een psychische ziekte. Ook de hoeveelheid fijnstof zal toenemen. De plek-ken waar men tot rust kan komen, groenzones dus, verminderen ook. Dus qua gezondheid gaan de Zurenborgers er heel hard op achteruit.”

• Heeft de BAM deze plannen lang ver-borgen gehouden?Peter Verhaeghen: “De BAM kwam nooit met duidelijke plannen naar buiten toe. In mei 2010 ontdekte StRaten-Generaal al dat men in 2003 al van plan was de Ring te verbreden tot 21 rijstro-ken. De BAM heeft deze plannen inderdaad heel lang verborgen gehouden.”

• Is er geen alternatief?Peter Verhaeghen: “StRaten-Generaal ontwik-

kelde in het Forum 2020 een alternatief voorstel uit, samen met bedrijfsleiders en academici. Met ons zogenaamde ‘Meccano-tracé willen wij al het doorgaande en vrachtverkeer uit de stad halen. Want dat vormt het grootste probleem. Vroeger was het een gewone zaak om autostrades dwars door woonkernen aan te leggen. Tegenwoordig haalt men eerder het verkeer uit de stad weg. Dit in tegenstelling tot de plannen van de BAM en Kris Peeters. In Lyon heeft men bijvoorbeeld een tweede ringweg ver buiten de stad gehaald. In de woonkern is het nu rustiger. En op die nieuwe ringweg buiten de stad rijdt het verkeer meestal door.”

• Hoe ziet het Meccano-tracé eruit?Peter Verhaeghen: “Met het Meccano-tracé rijdt er veel minder verkeer langs de woonkern Zuren-borg. Met dit tracé kun je de Ring ontlasten. Wij stellen voor om een snelweg aan te leggen die als een halve maan ten oosten, noorden en westen van Antwerpen loopt. Deze vertrekt aan het rond-punt van Wommelgem. Door een tunnel gaat deze naar Ekeren. Na Ekeren gaat deze snelweg boven-gronds verder. Verder gaat deze door de haven. Na twee tunnels komt deze op Linkeroever. Via het Waasland komt deze uiteindelijk op de E17 uit.”

• Wat kun je met de huidige Ring doen als je ooit 2 ringen rond Antwerpen krijgt? Peter Verhaeghen: “Van de huidige Ring R1 kun je dan een gewone expresweg maken. Door de maximumsnelheid te verlagen, zal er minder fijnstof zijn in de lucht."

• Hebben jullie ook nieuwe plannen voor het openbaar vervoer?Peter Verhaeghen: “De spoorlijnen die nu langs de Ring lopen, kunnen we veel beter gebruiken. Je zou om de kilometer aan de Ring een stopplaats

kunnen bouwen. Bijvoorbeeld aan de site van Nieuw Zurenborg. Vanuit Zurenborg zou je dan helemaal rond kunnen rijden door Antwerpen en de Voorkempen.”

• Waarom zo’n ambitieus plan?“Om meer mensen met het openbaar vervoer te krijgen moet je meer in openbaar vervoer investe-ren. Met een optimaal spoornetwerk van treinen, premetro’s en trams in en rond Antwerpen kun je meer mensen in het openbaar vervoer krijgen. Tot slot voorzien wij in onze studie ook grote busstati-ons ter hoogte van Luchtbal, Berchem Station en ’t Zuid. Passagiers die met de bus naar Antwerpen komen, kunnen aan Berchem Station overstap-pen op een stadstrein of een tram die hen verder brengt naar de plaats van bestemming.”

• Hoe kunnen we blijven strijden tegen de verbreding van de Ring?Actievoerder Wim Van Hees: “Het Meccano-tracé blijft voorlopig nog een ideaalbeeld. Kris Peeters en de BAM blijven ijveren voor een Ooster-weelverbinding en een verbreding van de Ring. De manier waarop zij hun plannen doordrukken, is niet meer van deze tijd. De burger heeft het recht om zijn mening te laten horen. Als wij dit samen blijven doen, dan kunnen wij op zijn minst be-slissingen uitstellen. Wie weet wat we nog meer kunnen doen.”

Info:Ademloos:

www.ademloos.beStRaten-Generaal:

www.stratengeneraal.beForum 2020:

www.forum2020.be

Heraanleg Ring: wat gaat er gebeuren?

”Aan Berchem Station komen 21 rijstroken”

In cuiChine moet je met eetstokjes etenNog even en het pand in de Draakstraat 13 heeft een nieuwe bestemming: het café ’t Hofke van Ellende

wordt namelijk vanaf november definitief restaurant cuiChine, het betere Chinese restaurant en, belangrijk,

voegt zaakvoerder Szelim Man (30) er aan toe, het is geen afhaalchinees. “Bij ons geen menu met nummer-

tjes, je zal met eetstokjes moeten eten, mes en vork daarentegen zal je moeten bestellen”. (Swa COLLIER)

We spreken af in het café zelf. Helemaal leeg, helemaal donker. Alleen de toog staat er nog. Szelim Man kijkt even rond, klopt op de toog die duizenden verhalen, gedichten, liederen, zattemanspraat en onzin heeft meegemaakt. “En die moet ook weg”.

TOEVALWe gaan op zoek naar koffie en zien bij het buiten komen dat aan de gevel alleen nog een reclamebord van Cristal Alken hangt. Niet lang meer want de Chinees uit Mechelen heeft het pand sinds juli in bezit en is volop aan het plannen en voorbereiden. We noteren de naam van de man die perfect Nederlands spreekt. Niet verwonderlijk want hij zag het levenslicht in Nederland en groeide op in het Mechelse restaurant Greenfield dat door zijn

ouders gerund werd. Een jaartje studeren in Rotterdam ( marketing en management) werd vroegtijdig afgebroken omdat de echte wereld veel meer te bieden had. Toch deed hij er in Koksijde nog een jaartje bij in de school Ter Duinen. We schrijven zijn naam op. “Mijn voornaam klinkt Turks maar dat komt omdat die fonetisch uit het Chinees vertaald werd en dan krijg je dat.” Hij grapt en lacht en zegt veel te verwachten van zijn restaurant want zijn ou-ders zijn gestopt met horeca en nu is het aan hem. “ Ik ben overal in Antwerpen gaan kijken en het is bij toeval dat ik het plaatje te koop zag staan in de Draakstraat. Het heeft enkele maanden geduurd maar tenslotte hebben we de knoop doorgehakt. Ik ben gaan kijken op ’t Zuid, ’t Eilandje en noem maar op maar er was telkens wel iets. Zurenborg leek me dan de beste plek. “

KEUKENMan zelf staat niet in de keuken , dat is het werkterrein van zijn compagnon Chuck-Chuck Man Tang die een heel parcours afge-legd heeft in de Chinese keuken. “We hebben er lang over nagedacht en de tijd van de klas-sieke Chinese restaurants zoals wij die hier kennen en de wokrestaurants is een beetje voorbij. Wij willen een hedendaags restau-rant, een hedendaagse keuken. Zo zullen we maar zes hoofdgerechten hebben en even-veel voorgerechten. Wel uitstekende wijn en voor het hoofdgerecht mikken we op een prijs tussen de 18 en de 25 euro. Er zullen ook suggesties zijn maar fundamenteel is het authentieke Chinese keuken in een modern kleedje, seizoensgebonden, zonder franjes.” Hij zoekt een treffend voorbeeld: kip in zoet-

zure saus. “Wel, dat zouden we ook kunnen geven maar dan bvb met betere kip en een degelijke eigengemaakte saus. Da’s lekker.”

COUVERTSBinnenkort starten de veranderingswerken en als alles af is moet er een half open keu-ken zijn en geen doorgeefluikje zoals bij de meeste Chinese restaurants. In totaal is er plaats voor 45 couvertsplus buiten ook nog een 15. Binnen verdeeld over 19 kleine tafelt en een eettoog. Aan de voorkant gaat niet al te veel veranderen, er komt een logo, mis-schien en wat kleur en de naam natuurlijk. En waar komt de naam eigenlijk vandaan? cuiChine? Van cuisine Chinoise, of wat had je gedacht klinkt het schalks.

Hof van Ellende wordt Chinees restaurant

Zo zou de Ring ter hoogte van Berchem er in de toekomst gaan uitzien.


Het cultureel centrum in de Driekoningenstraat heeft voor het najaar

enkele opmerkelijke namen en/of combinaties van namen op de af-

fiche staan. Fronsen de wenkbrauwen bij de combinatie John Terra

en Patrick Riguelle? Dan moeten we misschien die vooroordelen voor

een keertje opzij zetten en op zaterdag 18 september een keertje gaan

kijken wat zij er tijddens de première van bakken. Op zijn minst een

verrassend duo. Verder ontdekken we zeker en vast nog de komst van

wouter Deprez en de rockende Alex Agnew. En wie daar allemaal geen

pap van lust moet het hele programma maar eens rustig bekijken.

BERCHEM BRUIST in de Straat met het Beste KlimaatZaterdag 11 september 2010 He tweede week-end van september bruist Berchem opnieuw van de activiteiten. Zo is er op zondag 12 september de Bollekesloop en de jaarlijkse rommelmarkt.Op zaterdag staat de Victor Jacobslei in vuur en vlam. Optredens, een vliegend tapijt, de jaarlijkse verenigingen-markt, de grootste zandbak aller tijden en als afsluiter een echt bal populaire.De Victor Jacobslei wordt opnieuw de plaats bij uitstek om heerlijk te kuieren, te kletsen met de buren, het aanbod van de verenigin-gen te bewonderen en vooral…te genieten.

TOERTJESDAGEN

Van woensdag 15 september 2010 tot zater-dag 18 september 2010. Een vierdaags fes-tival boordevol cultuur en workshops voor iedereen met tijd overdag De digitale seniorVier dagen lang leer je alles over de compu-ter, de GSM en de mogelijkheden van het internet. Cinema CorsoVier spraakmakende hedendaagse Belgische films:-Les Barons (2009 – Nabil Ben Yadir)donderdag 16 september 2010 om 13.30 uur-Dossier K (2009 - Jan Verheyen)donderdag 16 september 2010 om 19.30 uur-De Helaasheid der Dingen (2009- Felix Van Groeningen)vrijdag 17 september 2010 om 13.30 uur

-Mr. Nobody (2010 – Jaco Van Dormael)vrijdag 17 september 2010 om 19.30 uur

Twee straffe concerten:

wILFRIED VAN DEN BRANDE/DIRK BAERT – Cole Porterwoensdag 15 september 2010 om 14.30 uur. wilfried Van den Brande (zang) en Dirk Baert (piano) vertolken een selectie van de songs van Cole Porter.

JOHN TERRA & PATRICK RIGUELLE – Songs from the Brill Building (première)Zaterdag 18 september 2010 om 20.30 uurTijdens 'The Great Depression’ verhuurden de Brill Brothers hun kleermakersgebouw

op Broadway noodgedwongen aan muzie-kuitgevers.. De plek ontwikkelde zich tot een muzikale smeltkroes die een reeks on-navolgbare wereldhits voortbracht.

Muzikale encyclopedie Riguelle nam samen met John Terra een duik in de rijke songtra-ditie van Brill Building-grootheden als Neil Diamond, Carol King, Burt Bacharach, Paul Simon en zelfs Phil Spector. Van Riguelle is zeker sinds 'De Laatste Show' geweten dat hij van vele bijna vergeten markten thuis is. Maar dat ook John Terra schatplichtig is aan dezelfde muzikale roots, is nieuw. Met veel liefde voor het vak blinken Riguelle en Terra songpareltjes op, en larderen ze alles met schone verhalen.

John Terra en Patrick Riguellemet première van Brill Buildingin cultureel centrum Berchem

Op 15 september starten een hele reeks activiteiten voor mensen die overdag tijd hebben.


Dagelijks Seniorencafé vanaf 16 uur!

PIQUE NIQUE CLASSIQUE – TrhizoomZondag 19 september 2010 – om 14.30 uur. Op locatie: Tuin RVT Sint Maria – Vredestraat 93Stralende zon op zondagmiddag en zalig niets doen. Dat wil toch iedereen? We von-den een magische plek, een groene oase in de wijk vlakbij de Driekoningenstraat voor een Pique Nique Classique. Mals gras, een lekker drankje en muziek maken het plaat-je compleet. Peter Verdonck en Nele Geubels ontmoetten elkaar aan het Antwerpse con-servatorium. In 2009 werd pianist Jeroen Malaise ingelijfd en daarmee was 'Trhi-zoom' geboren. Tijdens dit concert maak je kennis met het betoverende klankenpalet van de saxofoons (van sopranino tot bas) en de piano. Laat je meevoeren op het dro-merig samensmelten van sounds en laat je overtuigen door de ritmische aspecten waar deze instrumenten voor gekend zijn. Pssst……. vergeet je pique nique niet.

ANN VAN DEN BROEK – OHMDonderdag 30 september 2010 om 20.30 uur. Deze nieuwe voorstelling van Ann Van den Broek is een interpretatie van 'Mijn solo voor Marie (Vernietigd)' van Marc Vanrunxt. In 1997 maakte deze cultsolo een diepe indruk op de jonge Van den Broek. 'Ohm' focust op het idee van weerstand, ontdaan van alle bijkomende emoties. 'Ohm' is als een tunnel zonder eind. Deze geëngageerde en uiteindelijk vernietigende voorstelling wordt gedanst door Jan Martens, Cecilia Moisio en Judit Ruiz Onandi.

UNM & HET HUIS VAN BOURGONDIE – De OpenbaringDinsdag 5 oktober 2010 om 20.30 uur. Locatie: Bib de Poort, willem van Laarstraat 15De Openbaring’ is een monoloog die geïn-spireerd is op ‘De Openbaring van Johan-nes’. Het laatste boek van de Bijbel, dat het einde der tijden en de komst van ‘het beest’ aankondigt.

HILDE KETELEER – OCHTENDLEZINGDonderdag 7 oktober 2010 om 10 uur. Hilde Keteleer komt in cc Berchem voorlezen uit eigen werk. Hilde stond dit jaar op de long-list van De Gouden Uil met haar debuutro-man ‘Puinvrouw in Berlijn’. Eerder schreef ze de goed ontvangen poëziebundels ‘Deu-ren’ en ‘Al Wat Winter Is en Waar’. In haar eerste roman is Berlijn het raamwerk voor geschiedenis die net als de taal in flarden komt.

THEATER ASJEMENU – 36 (première)Zaterdag 9 oktober 2010 om 20.30 uur. Een gezonde mix van mooie, ontroerende maar ook humoristische scènes die op basis van improvisatie werden vastgelegd. De spelers lieten zich voor deze nieuwe voorstelling van Asjemenu inspireren door de 36 dra-matische verhaallijnen die in de 19de eeuw werden vastgelegd door de Franse schrijver Georges Polti.

BRONKS – Brooddoos (een verhaal van zestien sneetjes) 5+Woensdag 13 oktober 2010 om 14.30 uur. Brooddoos’ vertelt het verhaal van een kind dat op zoek is naar zijn binnenkant. Zou het kunnen dat er iedere dag iets anders in een mens zit? Zou het kunnen dat een mens ie-dere dag leeg achterblijft?Een heel muzikale theatervoorstelling en ideaal voor grootouders en kleinkinderen.Van en met: Dimitri Leue, Janne Desmet, John Birdsong, Aarich Jespers, Kobe Proes-mans, Herman Dewit, Barbara De Laere, Jan De Brabander, Pieter Embrechts

SYLVIE HUYSMAN – Bonnie-Attempts/Pas de DeuxVrijdag 15 en zaterdag 16 oktober 2010 om 20.30 uur. Het werk van theatermaakster Sylvie Huysman kenmerkt zich door sterke beelden en rare humor. Ze zoekt de ideale balans tussen het abstracte en het concre-te. Tussen dans en theater, tussen video en performance. Voor deze voorstelling vroeg ze geestesgenoot Wanda Eyckerman om dit vervreemd universum mee uit te werken.

Deze twee talentvolle dames tonen een cre-atie met surrealistische filmpjes over de vele gezichten van identiteit. Een voorstelling over het spelen van een rol en jezelf anders voordoen dan je eigenlijk bent.

ELS DOTTERMANS en TOM PINTENS: SprakeloosDonderdag 21 oktober 2010 om 20.30 uur Loca-tie: bib de Poort, willem Van Laarstraat 15Els Dottermans leest fragmenten uit ‘Spra-keloos’, het nieuwste boek van Tom Lanoye. In dit indringende boek maakt Lanoye na de beroerte van zijn moeder de balans op van zijn kleurrijke jeugd. Dottermans wordt muzikaal ondersteund door Tom Pintens, voormalig lid van Zita Zwoon. Samen zor-gen ze voor een literaire avond ontdaan van elke franje: twee prachtige stemmen en een gitaar.

JERBOA PRODUCTIONS – NUFF SAIDVrijdag 22 oktober 2010 om 20.30 uur. Een maandelijks avondvullend programma met een heerlijke mix van stand-up comedy, spo-ken word, literatuur, video en livemuziek door Brazzaville, de strakste funkateers van Antwerpen.

LIBANON – BENEFIETZaterdag 23 oktober 2010 om 20.30 uur. De vrouwenploeg uit Libanon gingen aan de haal met de supportersprijs van het WK Berchem en krijgt 1 dag gratis het cultuur-centrum. Ze stampten een benefiet uit de grond voor maatschappelijk kwetsbare jon-geren. In de namiddag spitsen zij hun aan-bod toe op kinderen/jongeren tot 14 jaar, ’s avonds komt de iets oudere jeugd aan zijn trekken met optredens, stand-uppers en an-der zoets.

wOUTER DEPREZ – Je zal alles wordenWoensdag 27 en donderdag 28 oktober 2010 om 20.30 uur. Wouter Deprez leeft al eventjes, en zou dat graag nog een tijdje zo houden. Daarna slaapt en eet hij ook dik-wijls, op onregelmatige basis. Hij heeft ook hobby’s. Zijn werkterrein beslaat de vluch-tige sectoren van het theater, het cabaret en de comedy en de nog vluchtigere sectoren van radio en televisie. Op karakterieel ge-bied is Wouter betrouwbaar, creatief en ver-rassend, en mist hij een zekere mensenken-nis. Verder scoort hij hoog op de schaal van chaos en heeft hij soms ook een mening.

MUSIC@DEN EGLANTIER – Diablo BlvdZaterdag 30 oktober 2010 om 21 uur Locatie: Jeugdcentrum Den Eglantier, Zillebekelaan 6aAlex Agnew is niet alleen de meest gevatte Vlaamse comedian van zijn generatie. Hij leidt ook Diablo Blvd., een stevige storm-troep hardrockende honden met een heel eenvoudige missie: je omver blazen met een sound die het midden houdt tussen rock, blues en metal. Denk Danzig, denk The

Cult,… maar denk ook niet te veel en laat je verrassen door hun power. Graspop en Puk-kelpop werden vorig jaar met overtuiging veroverd, nu Berchem nog. De Antwerpse highway to hell heet Diablo Blvd. en die ge-nadeloze weg leidt naar de groenenhoek, naar Jc Den Eglantier. .FAMILIEDAGzondag 31 oktober 2010 van 14 -18 uur Ccbe verandert vandaag in een gigantisch kinderparadijs, en overal komt circus om de hoek kijken. Dus zet je rode neus op, laat je schminken in je favoriete clown, en kop circuskunstjes leren. Onze straffe circusar-

tiesten verklappen de kneepjes van het vak en maken het net iets spannender voor de grotere kinderen. Ben je een knutselaar? Wij zorgen voor schaar, penseel en papier en hebben verrassende trukjes in petto. En natuurlijk kan je om 15 uur gaan kijken naar Volta, een humoristische circusthea-tervoorstelling vol muziekjes.

Info en tickets: cultuurcentrum Berchem Driekoningenstraat 126www.ccberchem.be

ClownOp zondag 31 oktober, familiedag en dan mag een circus niet ontbreken.


Vijftien jaar werkte onze wijkdichter

Peter Theunynck aan een uitgebreide

biografie van schrijver-dichter Karel

Van de woestijne. Het resultaat is een

prima gedocumenteerd en bijzonder

leesbaar boek. Karel Van de woestijne

(1878 – 1929) is de schrijver van on-

der meer de prozawerken ‘De boer die

sterft’, ‘Goddelijke Verbeeldingen’ en de

gedichten ‘De modderen man’, God aan

zee’ en ‘het berg-meer’. Hij is tevens de

broer van de schilder Gustave van de

woestyne (geen schrijffout), die tot de

Latemse school behoorde. (Jörg PYL)

Bij dit titanenwerk kreeg Peter Theunynck medewerking van de dochter en de kleinzo-nen van Karel Van de Woestijne, alsook van de kleinkinderen van dient broer Gustave. Om een correct beeld over de dichter te ver-werven, las Peter Theunynck in totaal 11.000 bladzijden nagelaten werk, bestaande uit acht delen literaire geschriften en vijftien delen journalistieke artikels. Daarnaast raadpleegde hij ontelbare andere bronnen, soms zelfs in bibliotheken die hem ook naar het buitenland geleid hebben. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat deze biografie over Karel van de Woestijne een bijzonder lijvig boek is geworden van 640 bladzijden. De biografie is onderverdeeld in zes delen die tevens verwijzen naar de respectieve woonplaatsen van de dichter. Alvorens de wenkbrauwen te fronsen voor een werk van dergelijke omvang, moet opgemerkt wor-den dat het begrip biografie hier erg ruim geïnterpreteerd wordt. Om de lezer beter de leefwereld van de dichter beter te laten aanvoelen, schetst Peter Theunynck een ac-curaat tijdsbeeld van de leefwereld en de so-ciale omstandigheden waarin het leven van de Karel van de Woestijne zich afspeelde.

DUITSERSZo begint het boek met de niet bepaald rooskleurige levensomstandigheden van de Gentse bevolking in de negentiende eeuw. Ook het beroep van koperslagers - van de Woestijnes vader was koperslager - komt uitvoerig aan bod. Bij de literaire beweging Van Nu en Straks, wordt eveneens aandacht besteed aan het anarchistische karakter van deze kunststroming. We vernemen ook veel over de tijdgenoten van Karel van de Woestijne, de strijd om de vervlaamsing van Vlaanderen en de Universiteit van Gent. (Karel van de Woestijne werd in het Frans opgevoed, maar verkoos in het Nederlands te schrijven). Dit leverde hem later zijn aanstelling op als correspondent van de Ne-derlandse krant NRC, omdat hij een van de weinigen was die een beschaafd Nederlands kon schrijven en geen dialect. In de oorlogs-jaren worden we ingewijd in het subtiele spel tussen overleven en net niet meewer-ken met de Duitse bezetter. Van de Woestij-ne onderhield de eerste oorlogsjaren goede contacten met de Duitse censuur, maar mindert deze tegen het einde van de eerste grote oorlog. De Duitsers zelf hebben toen getracht Vlaanderen en Wallonië te splitsen (er is niets nieuws onder de zon). Zij werden

hierbij gesteund door een aantal Vlaamse schrijvers die toen activisten (in plaats van collaborateurs) genoemd werden. Aan de psychologie van de schrijver –dichter werd niet voorbij gegaan. Zo besteedt Peter Theu-nynck uitgebreid aandacht aan de vriend-schap met Minne en Ensor. Vermoedelijk zocht van de Woestijne, die zijn vader op achtjarige leeftijd verloren had, een ersatz-vader. Ook aan zijn huwelijk dat niet steeds over rozen liep wordt voldoende aandacht besteed, eveneens aan zijn literaire werken en contacten met diverse uitgevers, die wij nu nog kennen zoals daar zijn van Dishoek en Israel Querido. EURODe contacten met zijn uitgevers, die hij steeds om voorschotten vroeg, politieke contacten met de drie grote partijen, zijn vriendschap van August Van Cauwelaert, een constant geldgebrek, ontelbare verhui-zingen, zijn vaste leidmotieven in de biogra-

fie. We vernemen ook veel over kunstenaars-tijdgenoten, Minne, Streuvels, Gustave Van de Woestyne, de Saedeleer, Roelants, De Mont en Van Ostaijen om maar enkelen te noemen. Verder wordt er veel aandacht be-steed aan de overlevingsstrategie van Karel Van de Woestijne, zijn aanstelling bij een ministerie en uiteindelijk zijn benoeming tot professor aan de Universiteit van Gent. De tekst wordt geregeld opgeluisterd door (delen van) gedichten, brieven en artikelen en aantekeningen van Van de Woestijne zelf. Zo kan de lezer kennis maken met de bijzonder spitse uitlatingen van Karel Van de Woestijne. Wat te denken van zijn uit-spraak over gedichten van vriend Herman Teirlinck:”De bundel zal er heel goed uit-zien, alleen jammer dat er zoveel slechte verzen in voorkomen.” Ook zijn wankele gezondheid en de hoge doktersrekeningen blijven niet onvermeld. Voor het financi-ële vermeldt Peter Theunynck dikwijls het

equivalent in euro’s, tesamen met de prij-zen voor de huur en de jaarlonen en de vergelijking met het loon van een gewone werkman. Op die manier kan de lezer zich een heel goed beeld vormen over de echte waarde van honoraria en dergelijke. Nog een pluspunt van deze biografie is het feit dat Peter Theunynck zelf ook een dichter is. Interessant is de passage waar uit de doeken wordt gedaan dat Van de Woestijne de mees-te gedichten begon met een idee bestaande uit twee versregels. Deze werden dan later uitgewerkt tot een volledig gedicht.

CLAUSDeze voorbeelden zullen allicht duidelijk gemaakt hebben dat deze biografie veel meer is dan levensbeschrijving van een be-langrijke schrijver, voer voor specialisten. Door de brede kijk op de leefwereld van Van de Woestijne, de vele citaten die dikwijls on-gewild humoristisch overkomen, de vlotte schrijfstijl slaagt Peter Theunynck erin dat de lezers zich helemaal inleven in wereld van Karel Van de Woestijne. Het is dan ook een werk dat tot het einde boeit en zeker geen saaie vaklectuur is voor alleen maar filologen. Het woord biografie doet eigenlijk onrecht aan deze studie over Van de Woestij-ne omdat het boek veel meer vertelt. Het is een culturele, sociale, kunsthistorische en politieke schets van de periode waarin Van de Woestijne leefde, met hemzelf als hoofd-personage. Ondanks de meer dan tweeedui-zendvijfhonderd voetnoten en meer dan dertig bladzijden bronvermelding achter-aan het werk, is deze biografie een boek dat in de bibliotheek van elke cultuurmin-nende Europeaan een ereplaats verdient. Het is een bekroning van een accuraat monnikenwerk. Het grootste compliment dat Peter Theunynck maakt aan het adres van de schrijver, is dat in het jaar van zijn overlijden (1929) die andere grote dichter, Hugo Maurice Julien Claus werd geboren, als waardig voortzetter van zijn dichtkunst. Voor de rest laat de auteur de lezer zelf een oordeel vellen over Karel Van de Woestijne, die over zichzelf schreef:”Gij zult mij allen, allen kennen, maar ‘k zal voor allen duister zijn.”

www.standaarduitgeverij.be Meulenhof/Manteau, 650 pagina’s, ISBN: 9789085420552www.dbnl.org voor wie de teksten van Van de woestijne online wil lezen

Raadpleegde meer dan 11 000 bladzijden nagelaten werk

Wijkdichter Peter Theunynck schrijft biografie van Karel Van de Woestijne Karel Van de Woestijne

Peter Theunynck, onze wijkdichter, waagde zich aan een biografie van Karel Van de woestijne. • Foto AGVZ


Zo’n kleine 15 jaar geleden besloot een aantal buren

in de Cogels-Osylei om eindelijk eens werk te maken

van de heraanleg van hun voortuin. Al gauw bleek dat

zij allemaal gekozen hadden voor het aanplanten van

grote hoeveelheden lavendel. Zoveel eensgezindheid

moest wel uitmonden in een buurtcomité, dat zichzelf

al even onvermijdelijk de Lavendoles noemde. Toen

de lavendel het volgende voorjaar welig bloeide werd

dit passend gevierd met een eerste Lavendelfeest, de

eerste straatbarbecue ooit in deze toch wat stijfdeftige

straat. En de aromatherapie bleef werken want op 25

juni werd de twaalfde editie van dit evenement gehou-

den. (Tekst en foto’s: Luc PANDELAERS)

Om een en ander wat luister bij te zetten hadden de inrichters gepolst bij het district Berchem of er niks kon gedaan worden aan het infame rond punt, die al zo lang etteren-de puist in het Zurenborgse stadslandschap. Nu, structureel konden ze niks doen, in ’t Stad liggen ze dwars weet je wel, maar goed, de groendienst kon wel zorgen voor wat verse aanplantingen; Bij voorkeur, u raadt het al, met lavendel.Zo kwam het dat op 25 juni toevallige pas-santen stomverbaasd toekeken hoe een vijf-tigtal mensen in een kring rond de nog wat schriele aanplant geschaard stonden en in-

getogen luisterden naar toespraken van de districtsschepenen Thiessen en Polis. Waar-na deze heren met onverstoorbare sérieux een lint doorknipten en prompt in pure Grand Prix-stijl met champagne werden be-sproeid. Ach het zal wel geen Bollinger ge-weest zijn.

GEDICHTOmdat zo’n feest ook een cultureel luik hoort te hebben wordt er elk jaar ook een dichter uitgenodigd om een Straatgedicht te komen voordragen. Geen slechte carrière-move voor een dichter overigens, want de

kandidaat van vorig jaar, de flamboyante Peter Holvoet-Hanssen werd daarna binnen de kortste keren gepromoveerd tot Stads-dichter. Dit jaar was Annmarie Sauer aan de beurt die ondanks de stilaan penetrant wor-dende geur van geroosterde kippenbillen en braadworsten het gevarieerde publiek geruime tijd kon boeien.

wEEMOEDDaarna werd ongegeneerd de aanval ge-opend op de fijne vleeswaren en succulente slaatjes en werd het een gezellig burenfeest dat tot in de late uurtjes duurde. Opvallend

daarbij was dat er ook verschillende ex-bu-ren aanwezig waren die na een paar glaasjes weemoedig bekenden dat ze toch nog wel heimwee hadden naar hun Zurenborg, on-danks de herrie van de ontelbare lijnbussen die voorbijdokkeren over de gemeenste kas-seien ten oosten van Roubaix en de einde-loze goederentreinen die over het viaduct van de Draakplaats denderen nog altijd het leukste dorp van ’t Stad.

Twaalfde Lavendelfeest in de Cogels-Osylei

Rond punt herdoopt met lavendel-groen

Bel ons of spring gerust eens binnen, altijd welkom!

Een huis of appartement kopen, doet u niet elke dag.Het is meestal een stap in het onbekende,waarbij flink wat vragen opduiken.

Daarom streven wij ernaar, met 2 kantoren,één op het Antwerpse Zuid, vlakbijhet Nieuwe Justitiepaleis, en één op de Dageraadplaats,iedereen die wenst te (ver)huren of (ver)kopenin het bruisende Antwerpen professioneeladvies te geven!

Herenwoningen op het Zuid en de populaire wijkZurenborg zijn onze specialiteit! Daarnaastzijn ook appartementen, woningenen opbrengsteigendommen binnen de Singel,Berchem en wilrijk bij ons in goede handen!

ACTIVITY

Dageraadplaats 31 - 2018 Antwerpen, 03/239.21.21

Amerikalei 220 - 2000 Antwerpen, 03/259.04.04

Een jaarlijkse traditie wil dat een dichter, deze keer Annmarie Sauer, een passend gedicht schrijft en voorleest • Foto Luc PANDELAERS

Het rond punt wordt herdoopt met champagne Foto Luc PANDELAERS


Associeert u dit soms ook met graaien, brallen, brullen, braken… ? Niets daarvan is juist natuurlijk! Het is gewoon het Zuid-Afrikaans voor BBQ ! Bij een gewoon BBQ-feestje wilde de ambitieuse Transvaalstraat het echter niet laten: ze lieten zich door de stad erkennen als één van de 100 cul-tuurstraten. En een cultuurstraat krijgt van OPSINJOREN een waaier van activitei-ten aangeboden. Bijgevolg koos men in de Transvaalstraat voor iets dat eveneens de geest van de mensen kan voeden, name-lijk Kunst ! Hedendaagse kunst in samen-werking met het M HKA in 6 huizen, naar het voorbeeld van Chambres d’ Amis (Gent 1986).

KUNSTwERKENDonderdag 19 augustus was voor de bewo-ners van 6 huizen uit de Transvaalstraat een spannende dag: ’s Morgens kwamen twee gidsen van het M HKA met een aan-bod van 100 afbeeldingen van kunstwerken waaruit ze er 4 à 5 werken mochten kiezen om ergens in hun woning ten toon te stel-len. Zo was dit ook het geval bij Olivier Ong-hena, die ik diezelfde dag nog hierover kon spreken terwijl hij nog nazinderde van spanning en enthousiasme: ‘Ik doe dit niet voor mezelf, zegt hij, maar voor de heden-daagse kunst en de mensen uit mijn straat!’ Olivier toont me welke werken hij gekozen heeft en waar ze in zijn huis geplaatst zul-len worden. Dit is in overleg met de gidsen van het M HKA gebeurd. Zo heeft Olivier in zijn living een haak van een oude gaslei-ding en hij vertelt hierover: ’We vroegen ons af wat er hiermee zou kunnen gedaan worden. Zo kwamen we op het idee van er een werk van Leo COPERS, dat handelt over zelfmoord, te installeren. Het bestaat uit een hangend touw met een knoop en een stoel eronder. Ja, ja, ik besef dat het een moeilijk, confronterend werk is en ik dit aan mijn gezin zal moeten uitleggen!’

SLAAPKAMER‘De andere werken die ik gekozen heb, zijn van een heel andere aard’, legt Olivier uit : In de televisieruimte en in de keuken zul-len we video’s laten zien van Bruce NAU-MAN en David CLAERBOUT. Deze laatste maakte een bewerking van een 100- jaar-oude zwart-wit foto van een 200-jaar-oude

eik en laat de takken bewegen, terwijl de mensen stilstaan. Dat is heel fijngevoelig en poëtisch. In de slaapkamer stellen we een meer humoristisch werk van Rita PAC-QUE ten toon : een bruidsjurk op een stoel en een foto van de bruid aan de muur.’Ik vraag Olivier of hij geen moeite heeft met zijn slaapkamer open te stellen? Hij geeft toe dat dat verder gaat dan een living open te stellen en hijzelf schroom heeft om bij iemand in de slaapkamer binnen te stappen, ‘maar wij zullen die slaapkamer depersonaliseren door ze helemaal leeg te maken’, verzekert hij me. Het M HKA zelf wil graag zijn kunst buiten het museum tonen. De kunstwerken wor-den hierdoor anders gedefinieerd, worden anders beleefd door de mensen. Olivier vindt het spannend kunst te zien functi-oneren in een huis, buiten zijn museale context, hoewel hij regelmatig het M HKA bezoekt. ‘Als advokaat heb ik kunst nodig, kunst is voor mij inspiratie en heling voor de moeilijke verklaringen en verrechtvaar-digingen die ik dagelijks moet geven, kunst geeft me de kans om te dromen. Dit is ook zo voor mijn familie, we praten veel over kunst!’

RONDLEIDINGDat het werk van het M KHA nu in een cul-tuurstraat komt, werkt ook enthousiasme-rend voor het M HKA zelf en zijn gidsen. Op 4 september zullen ze verschillende rondleidingen van 45 min geven telkens voor groepjes van 15 buren. Olivier vertelt nog : ‘Ik zie zo dikwijls ge-leide wandelingen in de buurt, maar die mensen kijken slechts naar gevels, terwijl er zoveel meer schoonheid is achter de ge-vels! Voor de mensen waarvoor het relevant is, wil ik nu de binnenkant laten zien. Bij deze gelegenheid wordt de drempel om zich open te stellen voor moderne kunst laag. De mensen zullen komen uit een po-sitieve nieuwsgierigheid. Als we elkaar wil-len leren kennen, hoort het er ook bij dat we weten hoe die ander woont.’

TROTSOlivier vergelijkt met Chambres d’Amis, toen de mensen voor maanden hun huis openstelden :”Door de nieuwsgierigheid naar de manieren van wonen, kreeg dit veel belangstelling. ‘Er waren zelfs mensen die hun huis in zwart-witte strepen hadden la-

ten schilderen. Ik zou ook zover gaan, want het is spannend ingrepen van kunstenaars in het dagelijks leven te laten gebeuren en dan met kunst te leven!”Ik vraag Olivier of hij zijn huis uit trots laat zien? ‘Dat wil ik absoluut niet gezegd!’ ant-woordt hij. ‘Ik ben me wel bewust dat we een mooi huis hebben op Zurenborg. Ieder-een hier is trots Zurenborger te zijn. Er is een verbondenheid in de wijk ondermeer door de Gazet. Doordat de wijk beschermd is, straalt ze rust uit en dat is haar aantrek-king. Hoewel er nu met Infrabel toch zotte dingen dreigen te gebeuren!’

UITBREIDENOlivier kijkt uit naar 4 september. ‘Een feest is meer dan eten en drinken! Ik ben wel benieuwd naar de reacties die zullen komen tijdens het diner. Het zal prettig na-bespreken zijn! We zullen van elkaar onze keuze beter begrijpen! Uit zo’n feest ont-staan vriendschappen.’Ik vraag Olivier of ze er in de Trans-vaalstraat niet aan denken hun initiatief in de toekomst uit te breiden tot heel Zu-renborg? Dat sluit Olivier niet uit, maar hij wijst er op dat het M HKA met één straat en voor één dag werkt. Misschien zou dit dan wel 2 dagen kunnen en aangekondigd worden in onze Gazet?

we weten allemaal dat de stad buurtfeesten en speelstraten stimuleert. Er zijn al

vele straten die hiervan genieten. Bij de straatfeesten is de Transvaalstraat een rela-

tieve nieuwkomer. Enkele bewoners richtten samen een VZw op en organiseerden

in 2009 een eerste feest. Dat was meteen met een voltreffer met een open kunst-

atelier, kinderanimatie en toneelvoorstelling. De VZw schreef ook een wedstrijd

uit om een goede benaming te vinden voor volgende feesten. Zodoende heeft de

Transvaalstraat nu op 4 september een « Braaifeest”. (Renee DUFAIT)

MoeskOppers allerhande verEnigt U!ma-vr : vanaf 5 voor 12zondag : vanaf 5 voor 3zaterdag : gesloten

moeskopcafe

Dageraadplaats 17 2018 A’pen tel: 0477/27.56.43 - 0495/12.70.01

ma-vr : vanaf 5 voor 12

zondag : vanaf 5 voor 3

zaterdag : gesloten

Dageraadplaats 17 2018 A’pen

tel: 0477/27.56.43 - 0495/12.70.01

Gazet van Zurenborgis een uitgave van devzw NIEUWE ZURENBORGSE PERSBankrekening: 001/3873842/29www.gazetvanzurenborg.be

P/a Frans Crols, Stierstraat 7, 2018 [email protected]

RedactieHoofdredacteur:Swa CollierStierstraat 3,2018 Antwerpen0477 51 40 [email protected]@gazetvanzurenborg.be

Redactiesecretaris:André Dejonghe

Eindredactie:Marcel Schoeters

Redactie Gazet van ZurenborgStierstraat 3, 2018 [email protected]

Medewerkers (tekst en foto’s)Dirk Blijweert, Ellen Burton, Jochem Oomen,Lu Mortelmans , Karen Claes, André Dejonghe, Walter De Ley, Renée Dufait, Jeannine Führing,Ad Moeskops,Claudine Vandegehuchte, Marc Vingerhoedt, Peter Theunynck, Walter Mortelmans, Nadia Christoff, Jörg Pyl, Sam Van Ongeval, Luc Pandelaers,Valerie Molly, Chantal Vogelzang, Jakob Eberlein, Kobe Ardui Saskia Anken, Julie Donckers, Stephen Huygen, Dieter Dedecker, Saskia Anken, Andreï Holthof, hristophe Lambrechts, Marc Heirman, Sara De Meyer, An VanDe Wal, Cecilia Magnus, Jan Vandevelde.

Tekenaar:Erik Bongers

Vormgeving & Pre-press:Colin Bellefroid [email protected] • www.bitrac.be

Advertenties:Gerda Eelen [email protected] 83 33 06

Drukker:Drukkerij Goossens Achterbroeksesteenweg 208, 2180 Kalmhout

Distributie:Harry Brijs, Velodroomstraat 27, 2600 Berchem

website:Gert Paenen, Dolfijnstraat 37, 2018 Antwerpenwww.gazetvanzurenborg.be

Colofon

Zes huizen uit de Transvaalstraat met kunst van M KHA

« De mensen zullen komen uit positieve nieuwsgierigheid »


Gastheer Eddy Strauven: “ In het eerste weekend van september stelt Het zoekend hert ° The searching deer, aan de Koninklijkelaan 43 in Berchem, zijn deuren officieel open. Centraal thema wordt het leven en streven van de moderne mens, in woord en daad, van de jaren twintig tot morgen. Op het programma staan getuigenissen en filosofische le-zingen, een wijkwandeling, film, muziek en dans. Het feest begint met een zwoele optocht van ‘t Schoon Vertier, een nostalgische brassband met twenties-danseressen. Daarna is er plaats voor een mix van herinneringen, gedachten en amusement. Ons filosofiehuis Het zoekend hert ° The sear-ching deer heeft zijn naam te danken aan het zinnebeel-dige karakter van een glas-in-loodraam in de hal van een pand uit de jaren twintig van vorige eeuw. De dubbelzin-nige naamgeving verwijst ook naar wat de Duitse filosoof Immanuel Kant ‘een finaliteit zonder doelvoorstelling’ zou genoemd hebben. Ons driedaagse openingsgebeuren tracht zowel de mysterieuze oorsprong van het stenen pand als de finaliteit van het filosofiehuis uit te klaren.”

“Op vrijdag 3 september brengen we een aantal elementen van het verleden bijeen. We beginnen met het verhaal van vergeten mensen die kort na de Eerste Wereldoorlog een moderne voorstad mee tot stand brachten. Op de tweede dag serveren we de melodie van het verleden en die krijgt een nieuwe cadans op zaterdag 4 september. Enkele schone demonen uit de wereld van kunst en cultuur, die tijdens het interbellum de klassieke letteren verrijkten, dan wel vanuit de Lage Landen de moderne wereldcultuur mee gestalte gaven, worden opnieuw tot leven gebracht door een dichter-biograaf, een scherpzinnige essayist en een letterkundige-uitgever, alle drie van uitzonderlijk kaliber. Daarna is er zang en muziek uit oude en nieuwe dozen.Op zondag 5 september tenslotte worden het troebele heden en de virtuele toekomst van ‘de’ moderne mens onder de loep genomen. Door een levenlustige blogster en aspirant-schrijfster. Door een strijdlustige tegendenker. Door een ro-mancière en filosofe die een prettig pleidooi komt houden voor een trage, meer kwaliteitsvolle tijdsbeleving. Drie da-gen, als evenveel stadia in een dialectisch proces, dat ons en u een stuk wijzer kan maken. Een diepzinnig weekend met ook feestmomenten om lichaam en geest tot een weldadige synthese te verleiden. Zou dit aanbod ook ù kunnen beko-ren, denkt u? Twijfel niet zwaarder dan weldadig is voor uw evenwicht. Ons openingsprogramma kan misschien elitair lijken, het is er, uit principe , voor iedereen. Hertelijk groeten aan iedereen. “

PROGRAMMA Het zoekend hert bevindt zich in een premoder-nistisch pand uit 1924, met art-deco-elementen en halfronde erkerkamers. Het pand kwam tot stand tijdens the roaring twenties, in een homogene woonwijk aan een koninklijke lindelaan. Tijdens het openingsweekend van Het zoekend hert ° The searching deer wordt dit vergeten verleden hier ge-ëvoceerd in woord, beeld en muziek. Zo wordt aan heden en toekomst een dynamische spiegel voorge-houden.

OFFICIËLE OPENING |Presentatie: Veerle DeclercqVrijdag 18:30 |’t Schoon Vertier plus gelegen-heidstoespraken Filosofiehuis Het zoekend hert ° The searching deer wordt officieel geopend met welkomstwoord en ge-legenheidstoespraken. ’t Schoon Vertier zorgt voor ambiance. Vrijdag om 9:15 |Het zoekend hert in rijmvorm – Peter Holvoet-Hanssen, (de Zurenborgse ) offi-ciële stadsdichter van Antwerpen, brengt enkele gelegenheidsgedichtenGESPREKSKRINGEN

Vrijdag 20:00 | De eerste getuigen vertellen – Henri Van den Borre e.a.Over leven en bewegen aan een koninklijke laan, in een burgerlijke woonwijk en verderop – in ’t Stad. Van de roaring twenties tot vandaag. Tijdens oor-logsjaren en vredestijden. Vrijdag 20:30 | Bouwen ter verbetering - in the gay twenties – Francis StrauvenArchitectuur en streven in de gay twenties in Ant-werpen, Berchem en daarbuiten. Betekenis van een koninklijke wijk, met zijn moderne huizen en mo-numenten, in contrast met een eeuwenoude metro-pool, zijn belle-époquepanden en art nouveau..Francis Strauven (1942) was hoogleraar architectuur-geschiedenis aan de Universiteit Gent en is lid van de Koninklijke Vlaamse Academie van België voor Wetenschappen en Kunsten. Afgestudeerd als archi-tect in 1966 werd hij een pionier in de studie van de hedendaagse architectuur in België en Nederland. Hij publiceerde ‘Bouwen in België’ en monografieën over onder meer Renaat Braem, Albert Bondridder, Piet Blom en Aldo van Eyck.

OVERNIGHT SENSATIONSVrijdag 1:30 | The Golden Chain Club – Saxy jazz met Erik Bogaerts

Sfeervolle jazzy klanken, zowel in Het zoekend hert als buiten, op de Koninklijkelaan ZATERDAG 4 september Open van 13:30-00:30| HET ZOEKEND HERT IN ROERENDE TIJDENOp zaterdag wordt in het bijzonder aandacht be-steed aan het zoekende hart van de moderne kun-stenaar uit het interbellum. Zowel literatuur, film, filosofie als beeldend werk komen aan bod. FILOSOFISCHE GESPREKSKRINGEN | Presentatie: Hella van den ElshoutZaterdag 4:00 | De modderen man – Peter Theu-nynckDe modderen man (1920) is één van de bekendste werken van Karel Van de Woestijne (1878-1929). Het is het eerste van een spiritualistisch drieluik en voorganger van God aan zee (1926) en Het bergmeer (1928). Deze poëzie is rijk en barok van taal, maar traag en zwaarmoedig van sfeer. Welk denken en welke filosofieën lagen aan deze poëzie ten grond-slag? Welke schrijvers en denkers zijn er mee door beïnvloed? In deze lezing verwijst Peter Theunynck uitdrukkelijk naar het antimodernisme bij een aan-tal klassieke Vlaamse schrijvers, zoals Karel Van de Woestijne.

Peter Theunynck (1960) is een Vlaamse dichter, ge-boren in Eeklo, woont in Zurenborg en is de wijk-dichter bij de Gazet van Zurenborg. Hij is zelfstan-dig tekstschrijver en publiceerde de dichtbundels Berichten van de Panamerican Airlines & C° (1997), De bomen zijn paars en de hemel (1999) en Traan-gasmaatschappij (2006). De jonste tijd werkt aan een biografie van Karel van de Woestijne. Zo ontsluierde hij de veronachtzaamde bundel Substrata waarmee de dichter het modernisme hekelt.

Zaterdag 15:30 | Durvende dichters en denkers – Geert BuelensMet de Antwerpse dichter Paul van Ostaijen (1896-1938) als gids en maatstaf wordt de ontwikkeling gereconstrueerd van zowel de Vlaamse poëzie als de avant-gardekunsten in België en Europa. Geert Buelens (°1971) is dichter en essayist, alsook hoogleraar moderne Nederlandse literatuur aan de Universiteit in Utrecht.

ANIMATIEZaterdag 13:30-17:30 | Mister Bakelit – Radio Mo-dernMister Bakelit, een hippe dj met stijlrijke vetkuif, speelt zijn 78-toerenplaten op een antieke, bake-lieten grammofoon van His Master’s Voice, een wonderdoos uit het interbellum. ‘Playing a boppin' selection of popular music from the dancebands of the 20's to the rock'n'roll pioneers of the 50's.’ Een geestelijke warming up, en meer.

Zaterdag 13:30-17:00 | Filosofie voor jonge wijs-neuzen – BibbusOnze jongste filosofen kunnen op zaterdagnamid-dag terecht in de Bibbus, die speciaal voor de gele-genheid langs de Koninklijkelaan komt parkeren. In deze bus is plaats voor filosofische gesprekken over een uitgelezen collectie filosofische romans en wijs-gerige informatieboeken, aangepast aan de beoogde leeftijd. De babbels kunnen handelen over deze boe-kencollectie maar ook over slimme vraagstellingen, zoals: wat is filosofie? wat is een filosoof? hoe is de wereld ontstaan? waarom ben ik ‘ik’? Tussen de lees- en babbelsessies blijft de collectie toegankelijk voor alle geïnteresseerde ‘snuffelneuzen’. Eerste sessie, van 14 tot 15 uur: Filosofie voor kids (van 6 tot 12 jaar). Tweede sessie, van 15.30 tot 16.30 uur: Filoso-fie voor jonge denkers (van 12 tot 16 jaar). Anima-tie: Eva Vanhole, germaniste, master in de ethiek en aspirant-schrijfster.

VIDEOVanaf 13:15 | Antonin Artaud – La Coquille et le Clergyman (1926)

Vanaf 14:00 en tijdens de pauzes| Paul van Osta-ijen – De bankroet jazz (1920/2009)DOORDACHT ETEN EN DRINKENZaterdag– Doorlopend | Filosofische maaltijd – Royal Lounge of Chasse RoyaleFilosofisch gelegenheidsmenu in brasserie Royal Lounge, Koninklijkelaan 1 (+32 3 297 36 93), of in taverne Chasse Royale, Elisabethlaan 117/A (+32 3 218 99 19). Met korte toelichting over de filosofische betekenis van de voorziene maaltijd en over de his-torische wortels van soortgelijke tavernes in het in-terbellum.

Zaterdag Tussendoor | Mobiele koffiebar – Do-rine, de KoffieQueen

OVERNIGHT SENSATIONSZaterdag 20:30-21:30 | Singin’ the Night Away – Heleen Suiker

Heleen Suiker brengt Nederlandstalige liedjes in de sfeer van prikkelende en verwarmende weemoed.

Zaterdag 21:30-00:30 | Doe op till you drop – Dee-jay Eklektric MoOseWe naderen de nachtelijke hemisfeer met pittige dansmuziek van Eklektric MoOse. Deze nachtclub-dj uit de felste fuifstad der Nederlanden – om Gent niet te noemen – staat voor een eclectische potpourri van stijlen, beginnend in the gay twenties en eindigend, in het beste geval, in the middle of nowhere.

Zondag OPEN VAN 09:30-22:00 | HET ZOEKEND HERT IN DIGITALE TIJDENOp zondag onderzoeken we wat onze actuele tijd en ruimte gemeen hebben met het levenslustige tijd-scharnier van the gay twenties. Door het internet is

een nieuwe, wereldwijde sfeer ontstaan, waar de in-dividuele creativiteit meer dan ooit collectief wordt waargenomen.

DENKEND BEwEGENZondag 10:00 | Koninklijke wandeling – Van doopvont tot begraafplaats – met AntwerpenA-verechtsVoor de vroege vogels. Wandelend filosoferen over leven en existeren in de voorstad. Begeleide filoso-fische wandeling in de buurt van Het zoekend hert: de Koninklijkelaan, monument met Pegasus en Griekse amazone, de wijk Pulhof, bijzondere wonin-gen, kroegen en brasseries, art-decokerk en kerkhof met grafkapellen uit belle époque en interbellum. Op bepaalde plekken worden filosofische of literaire fragmenten voorgelezen die de beleving extra diep-gang geven. Vertrek aan Het zoekend hert. Prijs: €9. Onderweg een lekker drankje in een historische staminee, in de prijs begrepen. Reserveren: [email protected]

DOORDACHT ETEN EN DRINKENZondag Doorlopend|Filosofische maaltijd – Chas-se Royale Filosofisch gelegenheidsmenu in taverne Chasse Ro-yale, Elisabethlaan 117/A, vlakbij de Koninklijkelaan. Met korte inleiding over de filosofische betekenis van de voorziene maaltijd en over de historische wortels van zulke voorstedelijke tavernes in het interbellum. Voor vragen en reservering: +32 3 218 99 19.

ANIMATIEZondag 16:00-17:00| ‘Pardon Charleston’ – Radio ModernLevenslustige dansinitiatie. Samen op het planché of op het trottoir. Leer nù de Charleston, de Black Bottom of de Lindy Hop.

FILOSOFISCHE GESPREKSKRINGEN | Presentatie: Annette van der ElstZondag 14:00 | Schrijvend over leven – Sofie SapDe geëngageerde Vlaamse romanschrijver Tom Nae-gels riep, op vraag van dagblad De Standaard, de bekende onbekende blogster Sofie Sap uit tot schrijf-talent van de toekomst.

Zondag 15:30 | Epi-fanie. Over de buitenstaan-der, de amateur, en de analfabeet – Johan Sanc-torumVia een lange omweg, die leidt langs de moderne wiskunde en de verzamelingenleer, Robert Musil, Ludwig Wittgenstein, James Joyce, maar ook Ausch-witz en Jan Hoet, legt cultuurfilosoof Johan Sancto-rum uit waarom hij internet en de digitale media prefereert, en er niet meer toe komt een boek uit te geven. Zondag 20:00 | De tijd stillen – Joke J. HermsenDruk bezig zijn en een overvolle agenda hebben is synoniem met een succesvol bestaan. Als er op een ochtend nauwelijks mails binnenkomen, kan de vertwijfeling toeslaan. Leegte, rust en niets doen zijn geen inspiratiebronnen meer, maar de angstaanja-gende voorboden van een bestaan in de marge. Joke J. Hermsen (1961) is doctor in de filosofie en ro-manschrijfster. Ze is specialist in het werk van Vir-ginia Woolf, Sigmund Freud, Friedrich Nietzsche, Hannah Arendt, Henri Bergson en Ernst Bloch

Eventuele aanpassingen in de programmering zijn te volgen op www.hetzoekendhert.be.

Als er op Zurenborg wat te beleven valt, melden we dat graag en met grote vreugde. En soms zijn

er van die evenementen, gebeurtenissen, geboorten buiten Zurenborg, aan de rand van de wijk,

waarvan we denken dat veel inwoners van de wijk er zich met plezier naar zullen verplaatsen.

Het Zoekend Hert in Berchem is een van die nieuwe initiatieven die we niet onvermeld kunnen

laten. we vroegen aan de initatiefnemers dan ook om ons alles uit de doeken te doen want het

filosofiehuis start met zijn openingsweekend op vrijdag 3 september met een aantal bijzondere

gebeurtenissen onder de naam “De Modderen Mens” en een zwoele optocht. (Swa COLLIER)

Het Zoekend Hert, The Searching Deer

Filosofiehuis start ondermeer metzwoele optocht ’t Schoon Vertier’

Glas-in-loodraam anno 1924, waar het filosofie-huis ‘Het zoekend Hert’ zijn naam aan heeft ont-leend..


De bundel zelf bevat vijfenveertig ge-dichten, mooi onderverdeeld in acht

onderdelen ofwel cycli. De meeste gedich-ten zijn in de ik-vorm geschreven en ook het woord 'jij', waarmee de 'ik' zich tot ie-mand richt, komt regelmatig voor. Sensu-ele gedichten, verklapt de achterflap van het boekje. Dat is uiteraard zo, maar ner-gens zijn de teksten expliciet. Bovendien is dat sensuele slechts een klein deel van het verhaal. Om er meer van te weten, ga ik haar zelf opzoeken.

Mijn eerste vraag peilt naar het schep-pingsproces zelf van de dichtbundel.Annemarie Estor: "Het manuscript zelf was klaar in 2008 en bevatte gedichten die over een periode van ongeveer tien jaar geschreven zijn. Omdat ik in die periode vaak nogal wild schreef, heb ik deze ge-dichten niet in hun oorspronkelijke vorm opgenomen, maar eerst flink geredigeerd. Als voorbereiding van de publicatie heb ik die gedichten ook laten lezen door Pe-ter Theunynck, Peter Holvoet-Hanssen en Joris Gerits, die elk waardevolle adviezen hebben gegeven. Daarna heb ik de gedich-tenbundel verzonden naar de uitgeverij Wereldbibliotheek en het is vooral door de eindredacteur Hans Groenewegen dat ik

enorm veel opgestoken heb. Helaas heeft de publicatie van de bundel door ziekte van diezelfde Hans Groenewegen wat ver-traging opgelopen. Maar voor de manier waarop hij de uiteindelijke publicatie heeft begeleid, heb ik alle lof. Zo stelde hij nooit botweg wijzigingen voor, maar stelde hij vragen als: 'ik vind in je manus-cript twee verschillende stijlen, wil je die in de definitieve bundel handhaven, of niet?' De kracht van een bundel bestaat er in dat deze een éénheid vormt, en moest dus geen samenraapsel zijn van de meer dan driehonderd gedichten die ik op dat moment bijeengeschreven had. Natuurlijk had ik een coherente selectie daaruit ge-maakt, maar het kon nog beter. In de uit-eindelijke uitgave zijn de gedichten veel meer één van toon. In deze laatste fase heb ik ook de volgorde nog eens bekeken, én de illustratie van de kaft, een tekening die ik zelf heb gemaakt. De grondige werkwijze van uitgeverij Wereldbibliotheek waar-deer ik uitermate. Elke keuze wordt heel ernstig overwogen, niet zoals bij veel uit-geverijen die vlug vlug een uitgave ineen-boksen. Het resultaat is dat de uitgaven van de Wereldbibliotheek (die vooral bui-tenlandse schrijvers publiceert) de tand des tijds kunnen weerstaan.”

Mijn volgende vraag gaat over de titels van de acht cycli.Annemarie Estor: ”De meeste van die titels zijn achteraf ingevoegd, behalve die van 'De Florentijnse Magiër'. Die cyclus was al in die vorm gepubliceerd in 'Deus ex Ma-china', in het jaar 2000. Ook 'Gehaakte Ka-thedralen' was een op zich staande cyclus die als een geheel is geschreven, met deze titel. Het titelgedicht 'Vuurdoorn me' heb geschreven nadat ik via Peter Theunynck kennis nam van het Lappersfortbos." Het Lappersfortbos is een bos bij Brugge, dat ac-tivisten getracht hebben te redden omdat men het wilde omvormen tot industrieter-rein. Peter Theunynck is de woordvoerder van de Lappersfortbosdichters die door middel van gedichten de aandacht vestig-den op dit waardevolle natuurgebied. Er is ook een poëziepad in dit bos. Annemarie Estor: "Voor dit bos heb ik dit gedicht oorspronkelijk geschreven. Het eer-ste woord hieruit – dat 's morgens bij het ontwaken bij me opkwam – was 'grasme', een zinspeling op 'orgasme'. Ik heb dan aan de hand van de rode lijst van bedreig-de plantensoorten getracht het liefdesspel weer te geven in al zijn vormen, met verlei-ding, afwijzing, opwinding en uiteindelijk de daad zelf. Dat is ook de reden waarom ik 'aspergeme' aan elkaar schrijf en niet in twee woorden. (Zoals Hugo Claus dat gedaan heeft, JP). Het woord 'salviame' verwijst niet alleen naar het plantje Sal-via, maar verwijst tegelijk naar het 'salva me' uit de kerkelijke liturgie, wat zoveel betekent als 'red mij'. Hiermee verwijs ik dan weer naar het bedreigde karakter van de planten. In de liefde is het ook zo: als je toenadering zoekt, geef je jezelf bloot als een plantje in het veld. Je riskeert het om afgemaaid te worden. Ik versmelt ook graag woorden met elkaar. Ik vergelijk tekst dikwijls met muziek. Ik zing zelf ook. Ik houd veel van muziek, zowel van klassiek als van wereldmuziek. Wanneer ik zing, ervaar ik de taal bewuster; taal en melodie zijn een stroom voor mij.”

•In 'Gehaakte kathedralen' hoor ik een andere toon. Zijn deze gedichten poli-tiek geïnspireerd? Annemarie Estor: “Niet echt. Tenminste, in de partijpolitiek verdiep ik me niet zo. Maar inderdaad, ze gaan wél over onze samenleving. Ik schreef deze gedichten in Canterbury, na het be-zoeken van de kathedraal. Hoewel je het ge-

bouw kan zien als symbool voor Engeland, vind je er niet uitsluitend Engelse sporen van cultuur. Op het moment dat ik haar be-zocht, was de kathedraal vol met toeristen uit Frankrijk, Nederland, Rusland, Japan en India, noem maar op. Tegelijk viel me op dat zij geschenken bevatte van de tsaar van Rusland, een foto van een heremiet in de Sahara, en ga zo maar voort. Groot-Brit-tannië is Groot-Brittannië, ook vanwege bijvoorbeeld Rusland en de Sahara. Natio-nalisme is dus uiteindelijk een onvolledige benadering: in elke natie zitten invloeden van andere culturen – ook die hebben ons gemaakt tot wie we zijn. Uiteraard hebben plaatselijke folklore en tradities veel waar-de, en dat geldt ook voor onze moedertaal, die steeds rijker zal worden aan invloeden, waardoor eigenheden verloren raken. Maar je mag je niet blind staren op het behoud van iets wat 'puur' lijkt. Het is immers nooit puur geweest. Vandaar ook het haken in 'Gehaakte kathedralen'. Textiel is voor mij een metafoor voor de samenhang. Je kunt dikke draden met dunne verbinden, lin-nen met wol en katoen. Op een of andere manier zijn de draadjes van deze wereld met elkaar verbonden." Ik vraag naar het woord 'rozenkruisen'. Annemarie Estor bevestigt mijn vermoe-den, het woord verwijst naar de alchemie. (Rozenkruiserij is een mystieke en esote-rische inwijdingsorde zoals de vrijmetse-larij, die zich baseert op het oude Egypte, de joodse leer, de Kabbala, de Gnosis en de alchemie, die zelf een voorloper van onze moderne chemie is, maar ook een spiritue-le vorm van het zoeken van het goud of ver-volmaking van de eigen psyche en geest. Annemarie Estor: "Als dichter ben ik op zoek naar waarheid. Niet naar wetten die je kunt opschrijven in een boek, maar naar de glimpen van waarheid die je ont-dekt als iets de juiste vorm heeft. Als een melodie juist is, een dichtregel afgerond, dan voel je de aanwezigheid van die waar-heid. Dichtkunst moet in haar vormtaal een poging doen om een tip van die sluier zichtbaar te maken. Maar het moet daar-mee niet verstandelijk of moeilijk worden. Begrijpen is dus niet cruciaal. In de lees- of luisterervaring zou zich een prettig gevoel moeten ontvouwen, en daar gaat het mij om.” Ik wens Annemarie veel geluk met haar dichtkunst en hoop dat 'Vuurdoorn me ' de lezers vindt die het verdient.

Annemarie Estor voorstellen hoeft voor velen niet. Zij was immers van 2006 tot 2009 in deze krant onze wijkdich-

ter. Vorig jaar gaf zij dan de fakkel door aan Peter Theunynck. Enerzijds omdat ze vond dat je maar een beperkte

periode wijkdichter(es) kunt zijn, anderzijds omdat zij een nieuwe woning net buiten Zurenborg vond. Maar niet

getreurd, de poëzieliefhebbers die de gedichten van haar gemist hebben, kunnen nu hun hartje ophalen in de

gedichtenbundel met de mooie naam 'Vuurdoorn me'. (Jörg PYL)

"Vuurdoorn me", de nieuwe dichtbundel van Annemarie Estor

“Als dichter ben ik op zoek naar waarheid“

www.wereldbibliotheek.nlhttp://annemarie.estor.nl

Annemarie Estor: "Het manuscript zelf was klaar in 2008 en bevatte gedichten die over een periode van ongeveer tien jaar geschreven zijn


“Kampeervoertuigen horen niet thuis op Zurenborg! “

Gitsschotellei 139 - 2600 Berchemtel. 03/383 59 56openingsuren: di-zat. 10-12.30u. 13.30-18u.zondag en maandag gesloten

kikker & kohet betere speelgoed

-LEZERS SCHRIJVEN-

Enkele jaren geleden werd het bewoners-parkeren in onze wijk door “A” ingevoerd, en onmiddellijk werden alle lichte vracht-wagens boven de 1,5 ton uit de wijk ver-bannen.Volgens GAPA was deze maatregel een ge-volg van de talrijke klachten die door de buurt naar de eigenaars van kampeervoer-tuigen en lichte vrachtwagens werden geuit. Dat een 4X4 zwaarder is dan een

lichte vrachtwagen deed niets ter zake.Om enigszins tegemoet te komen aan de grieven van de bezitters van een te zware lichte vrachtwagen werden de Plantijn & Moretuslei en de Grote Hondstraat als parkeeralternatief aangeboden. Wetende dat daar ook personenwagens mogen par-keren is de parkeeroppervlakte voor lich-te vrachtwagens op deze lokatie praktisch nihil. Maar zoals het een goede burger be-

taamt, staat mijn Fiat Ducato dus al enige tijd aan het pleintje voor de “Ooststatie”. Meerdere malen heb ik onze burgervader erop gewezen dat het daar niet zo veilig was voor parkerende auto’s. En, het on-vermijdelijke gebeurde dan toch.Op de foto zijn de gevolgen te zien van een klein bezoekje aan ons kampeervoer-tuig. Het stond op een door "A" aangewe-zen veilige parkeerplaats. Ik dank hierbij

onze goede en prachtige beleidsmensen die met hun onmetelijke intelligentie deze oplossing bedachten· Dank U,

• overname van uw oude wagen

• herstelling • onderhoud

• wij bieden een snelle en verzorgde service

VERKOOP VAN

NIEUWE WAGENS

Garage ‘DE DAGERAAD’ Kreeftstraat 15 • 2018 Antwerpen

uw Renault verdeler tel 235 41 59

voor Zurenborg

Bonne-Attempts/pas de Deux van

Sylvie Huysman in het ccBerchemDansliefhebbers noteren best nu al deze data want op vrij-

dag 15 en zaterdag 16 oktober is namelijk het werk van de

Zurenborgse theatermaakster Sylvie Huysman te zien in het

cc Berchem. Bonnie-Attempts/pas de Deux heet de creatie

Sylvie Huysman (Halle °1974) studeerde ooit op P.A.R.T.S., is vervolgens professioneel gaan dansen bij verschillende dansgezelschappen en belandde op die manier in Amsterdam waar ze zo’n tien jaar heeft gewoond. Op haar dertigste is ze opnieuw gaan studeren, aan de theaterschool van Amsterdam en sindsdien is ze zowel maker als speler. Bonnie-attempts/pas de deux is een vervolg op de solo die ze in september 2009 maakte bij kunstencentrum BELGIE. Voor deze multidisciplinaire voorstelling werkt ze samen met actrice Wanda Eyckerman. Wanda en Sylvie leerden elkaar kennen terwijl ze met Lotte van den Berg werkten.

DROMENIn bonnie-attempts/pas de deux worden surrealistische en absurde middelen ingezet om een minder mooi aspect van het menszijn te belichten. De mens die het nodig vindt om onrealistische dromen na te jagen en niet-

realiseerbare doelen voor ogen te houden. De mens die het nodig vindt om te wedijveren met zijn medemens, zichzelf daarbij totaal verloochent en niet meer weet hoe hij zijn masker moet afleggen Het werk van theatermaakster Sylvie Huysman kenmerkt zich door sterke beelden en rare humor. Ze zoekt de ideale balans tussen het abstracte en het concrete. Tussen dans en theater, tussen video en performance.. Met Sylvie Huysman, Wanda Eyckerman, Miriam Boolsen, Koen Vandenhoudt, Marjan Verschraegen.Op 15 en 16 oktober in cultuurcentrum Berchem, aanvang 20.30. Vvk: 10 euro, kassa 12 euro.

(Foto’s Georges TROGH)(Foto’s Georges TROGH)

De Zurenborgse Sylvie Huysman op 15 en 16 oktober in het cultureel centrum Berchem

Trogh, GeorgesDolfijnstraat 292018 Antwerpen.


Gazet van Zurenborg : de krant waar sportievelingen thuis zijn

Vanaf deze editie van de Gazet van Zurenborg zullen er steevast 2 pagina’s verschijnen met lokaal sportnieuws. Een beetje onze eigen Gazetta Della Zurenborgsport dus. Serge Van Autreve van restaurant Bel Mondo t(zie ander artikel in onze krant) wist hoofdredacteur Swa Collier te charmeren met dit initiatief. waarvoor dank aan beide heren.

Met onze sportbijlage willen we mensen uit de buurt inspireren en willen we jong en oud op een laagdrempelige manier aanzetten om te sporten. Prestaties zijn voor ons niet belangrijk, tenzij als kers op de taart. Door sport komen mensen met mekaar in contact en wordt het sociaal weefsel van onze buurt weer wat hechter. Sport brengt immers bij elkaar.

Ondertussen heeft Zurenborgsport al een aantal leuke initiatieven ondernomen die heel wat bijval kenden. Onder andere de Snelste Mens van Zurenborg (naar aanleiding van de Antwerpse 10 Miles) en Dé Pistier van Zurenborg (op de wilrijkse vélodrome van ‘t stad).

In onze eigen Gazette Della Zurenborgsport zullen we u als lezer proberen te boeien met

wederkerende items zoals ‘In de Kijker’, onze sportkalender, verslagen van activiteiten, vooruitblikken en diens meer.

Uiteraard zijn alle suggesties met betrekking tot sporten in de wijk meer dan welkom. Je kan deze kenbaar maken via [email protected]. Informatie vind je dan weer op www.zurenborgsport.be.

Zurenborg had ooit een echte wielerbaan. Op de plek waar in de toekomst Nieuw Zurenborg staat gepland

stond in een ver verleden ooit een wielerbaan. Een straatnaam en een fietsenwinkel in de Nottebohmstraat

doen nog herinneren aan die wielerpiste van toen. Van de oude Vélodrome is ondertussen al lang geen sprake

meer. In wilrijk ligt echter een volledig nieuwe baan. De fietsers van Zurenborgsport rijden daar deze zomer vier

wedstrijdjes. Uiteindelijk komen er twee klassementswinnaars uit de bus, eentje bij de vrouwen en eentje bij

de mannen. Beiden mogen een gele trui mee naar huis nemen. Voor volgend jaar staat er zelfs een volledige

Zesdaagse gepland. (…)

De Pistier van Zurenborg

Sven Soly haalde het met twintig centimeter

De eerste twee proeven, afgelegd in juli, waren de 1 km tijdrit vanuit stilstand en de 1 km tijdrit met vliegende start. Op 8 augustus werd de derde proef verreden: een wedstrijd van 30 minuten met alle renners tegelijk op de baan.

ZONDAG 8 AUGUSTUS Nadat de renners de eerste twee proeven van onze Pistier van Zurenborg op 18 juli had-den afgewerkt, zaten we met de volgende tussenstand: bij de mannen aan de leiding Sven Soly en bij de vrouwen zijn lieftallige echtgenote Sofie Vandendriessche. In de aanloop naar de 2de manche van onze Pistiercompetitie, werden er achter de schermen serieuze complotten gesmeed om Sven van zijn gele troon te stoten. Op zondag 8 augustus was het dan zo ver. In Antwerpen trotseerden we nog even de buien vooraleer we op een droge piste in Wilrijk konden beginnen inrijden.

De proef van de dag: alle renners samen op de baan en wie legt er de meeste afstand af in 30 minuten…?

BENEN Evenals vorige keer waren ook nu de sup-porters weer massaal opgekomen en onze speaker van dienst had zich wederom goed voorbereid. Hans Bril van zijn kant had zijn potlood geslepen om per afgelegde ronde streepjes te zetten op zijn daartoe speciaal aangemaakt wedstrijdformulier. Ordnung muss sein, nicht? Reeds van bij de start kregen we een verras-sende aanval van Jens Janssen, de jonge be-loftevolle pistier. Ver kon zijn aanval echter niet dragen. Gedurende het daaropvolgen-de half uur wisselden verschillende aanvals-pogingen af. Serge Van Autreve slaagde erin 3/4de van een ronde te nemen, maar moest toen gas terugnemen. Ook Tom Teck pro-beerde het, maar had eerder die ochtend al

aan te geven over geen goede benen te be-schikken. De echte strijd speelde zich af tus-sen Pieter Augstyns en Sven Soly. Het spel werd tactisch zeer vernuftig gespeeld. Ook Pieter Augustyns plaatste een vlijmscherpe aanval, maar wederom wist Sven Soly (ge-gangmaakt door eega Sofie) het gat dicht te rijden. Ondertussen was Serge Van Autreve de tel kwijtgeraakt en had hij voor het wist een ronde achterstand.

SPRINTENVerwondering alom. Dan maar met z’n al-len naar de eindmeet waar er zou gesprint worden voor de eerste plaats. Je zag het reeds van ver aankomen: de kans dat dit goed zou aflopen, was zeer klein. Maar toch, onze getrainde amateurs leken meer prof dan het talrijk opgekomen publiek zich had kunnen voorstellen. Met amper 20 cm verschil wist Sven Soly zijn gespierde body en z’n stalen ros over de dunne eind-

meet van de Wilrijkse velodroom te gooien. Pieter Augustyns moest wederom in het be-ton bijten. Later zou ook zijn maaginhoud kennis maken met de Wilrijkse openlucht. Ter info: het half uur werd afgelegd met een gemiddelde snelheid van 36 km/uur, zijnde dus 19 km in totaal, gelijk aan 54 rondjes.Bij de dames wist alweer Sofie Vandendries-sche alle concurrentes in de vernieling te rijden. Sterker nog: ze reed zo snel dat we van de concurrentie niks gezien hebben.Rest ons dus nog 1 proef in dit regelmatig-heidcriterium. Op 5 september zullen de eindoverwinnaars bij zowel heren als dames kenbaar worden. Op die dag rijden we de afvallingskoers.Inschrijven kan nog steeds via [email protected]. Tot dan! Ook supporters zijn meer dan welkom, de kindjes kunnen zich trouwens ondertussen amuseren op de bmx-heuveltjes.

Zoals een echt podium:de besten op het podium


In feite zijn het vooral zijn sportieve daden die ons naar zijn huis hebben geleid. Een hockeyspeler in onze wijk, wie had dat ge-dacht? David Johnson: “Ik speel al een tijd bij één van de twee veteranenploegen van mijn club. Veteraan ben je bij ons als je bo-ven de 38 bent, en we spelen tegen andere ploegen uit dezelfde leeftijdscategorie. Dat betekent dus geregeld verplaatsingen naar Mechelen, Gent, Brussel enz. En ik mag wel zeggen dat mijn ploeg goed is. We zouden zelfs kunnen promoveren, wat tot proble-men kan leiden, want wij zijn allemaal amateurs. Bij ons heb je onderwijzers, dok-ters, advocaten, ambtenaren. Die doen het allemaal voor de fun, en een paar pintjes na de match.”

ROBUUSTTja, een paar, dat klinkt ons bekend in de oren. Qua veldbezetting mogen we hockey in grote lijnen vergelijken met voetbal? “Ja, en ook de regels zijn grotendeels dezelfde. We hebben ook een keeper (die wel wat meer bescherming draagt dan zijn collega uit het voetbal). Het voordeel van mijn sport is vooral dat je het in teamverband doet. Vriendschap, contact, toch heel wat anders dan in je eentje gaan sporten in een gym-zaal…”Ik vraag hem wat je zoal moet kunnen om goed mee te draaien in deze sport. “Hoe je een goede hockeyspeler wordt? Wel, je hebt wel een aantal skills, vaardigheden nodig…Het oog en de stick moeten goed samen-werken, je hebt strategisch inzicht nodig

aan de bal, een zekere robuustheid ook”

TRAINEN“Mijn club is de Royal Victory Club. Voor meer info mag je iedereen verwijzen naar de website: www.victory.be. We hebben zo’n 600 spelers in alle categorieën. Mijn zoon van zes speelt al bij de, hoe noemen ze dat? De Eekhorentjes? Mijn veteranen-ploeg speelt om de 2 weken, op zondag. Ons veld ligt in Edegem, Ter Elst, bij de Prins Boudewijnlaan.”Een mens vraagt zich af of ze zondag on-voorbereid op het speelveld verschijnen. Met andere woorden: zijn er ook trainin-gen? “Op woensdag worden er trainingen gegeven. Maar het gebeurt dat we met te weinig volk zijn, dan pakken we een pintje natuurlijk.”

IJSHOCKEYHet wordt stilaan tijd voor wat meer kriti-sche benadering: is hockey niet een beetje een elitaire sport? “Dat was vroeger mis-schien zo, en we hebben nog een beetje dat imago, maar ik kan je verzekeren dat het tegenwoordig veranderd is. Er zijn veel sporten waar je veel meer geld voor nodig hebt.”Vermits de sfeer tussen ons tot nog toe goed was, meen ik te mogen afsluiten met een wat gemenere vraag. Of ijshockey niet veel meer spektakel te bieden heeft dan veldhockey. Het antwoord is kordaat: “Je kan die twee sporten niet vergelijken, het is alsof je appelen met peren zou vergelij-

ken, of voetbal met baseball. Wij spelen met een andere samenstelling en ander mate-riaal. IJshockey spelen is ook een flink pak duurder.”Ik heb hier duidelijk gesproken met een man die een groot hart heeft voor zijn hobby. Voor de aller-, àllerlaatste vragen komen we op het persoonlijke vlak terecht. Over zijn werk. En over hoe hij in België, Vlaanderen, Antwerpen, Zurenborg is be-land. We zullen maar eens gissen met grote kans op succes: zijn echtgenote heeft ooit een vakantie in Schotland doorgebracht. “Fout. Ik was hier voor mijn werk toen ik

haar leerde kennen. Ik werk trouwens als internationaal advocaat, waardoor ik vaak in het buitenland vertoef.”

BOLLEKESEn wat zijn de plus- en minpunten als hij zijn huidige woonplaats vergelijkt met Schotland? Lang moet hij niet nadenken, we hebben hier te maken met iemand die weet waar hij voor staat: “Chocolade en het eten in het algemeen zijn hier beter. Helmut Lotti en bollekes ook. In Schotland is er dan weer meer ruimte en meer afwisseling en verschil in de landschappen.”

Gazet van Zurenborg is op zoek naar een advertentiewerverDe Gazet van Zurenborg is op zoek naar een gedreven advertentiewerver die

zijn/haar enthousiasme wil inzetten om de klanten in de wijk op te volgen,

nieuwe klanten in de wijk op te sporen en als commercieel uithangbord in de

wijk te fungeren. Opvolgen van het advertentiebestand is namelijk van levens-

belang voor de werking van onze wijkkrant. Deze man/vrouw die op zelfstan-

dige basis werkt kan wel terugvallen op bestaande structuren (facturatie en

dergelijke) en een actieve vzw waar aan gerapporteerd moet worden. En wat

doen wij? we zijn u eeuwig dankbaar en stellen daar dan ook een kleine finan-

ciële tegemoetkoming tegenover. Nog altijd zin om mee te doen met de beste

wijkkrant van ’t stad?

Snel contact opnemen met

Frans Crols ([email protected]) en/of Swa Collier ([email protected])

gsm 0477 51 41 42mail [email protected] www.ask-schilderwerken.be

Schotse Zurenborgse advocaat leeft zich uit in hockey

“Het oog en de stick moeten goed samenwerken”wie aanbelt bij het rijhuis (de straat houden we op zijn

verzoek geheim) van David Johnson moet niet schrikken

als hij eerst verwelkomd wordt door een compleet kin-

derkoor. De man heeft namelijk drie nakomelingen en

die laten grààg merken dat ze bulken van de energie.

Energie zit er ook meer dan voldoende in de vader, die

zijn tijd verdeelt tussen de internationale rechtspraak

en de hockeysport bij een club in Edegem. Zijn roots

liggen in Schotland, zijn hart en zijn thuis in Zurenborg

(Walter MORTELMANS) David Johson: “Bij ons heb je onderwijzers, dokters, advocaten,

ambtenaren. Die doen het allemaal voor de fun, en een paar pintjes na de match.”


“Het fijne is dat we karakter hebben en mekaar uitdagen”In deze eerste aflevering maken we kennis met jonge veulens Katrien

Van Spouwen en Marijke Van Imschoot. Marijke Van Imschoot (30) en

Katrien Van Spouwen (29) hebben mekaar leren kennen via Zurenborg-

sport. Marijke is in het beroepsleven psychologe in een Nederlandse

instelling voor mensen met een verstandelijke beperking en Katrien

is leerkracht in het Buitengewoon Lager Onderwijs. Twee sociaal

geëngageerde dames die vertellen over hun sport. (Jo VAN HOVE)

“In de Kijker” portretteert sporters uit

de buurt met een inspirerend verhaal

Katrien Van Spouwen: “Als kind heb ik verschil-lende sporten uitgetest: paardrijden, turnen, zwem-men, fietsen. Mijn loopactiviteiten ontwikkelde ik bij de scouts. Rond mijn zestiende ben ik met mijn nicht naar de Schotense atletiekclub gegaan en dan uitein-delijk toch overgestapt naar OLSE Merksem. Daar heb ik een jaar of twee heel intensief getraind, met toch vrij goede resultaten. “Marijke Van Imschoot: “Mijn vader heeft mij gesti-muleerd om aan judo te gaan doen. Ik ben echter na een aantal jaren van competitie gestopt, omdat ik geen zin meer had in de prestatiedruk en gewoon terug wat wilde genieten. Daarop ben ik me meer sociaal gaan engageren. Ik ben toen lid geworden van de jeugdbewe-ging en het Jeugd Rode Kruis en natuurlijk ook begin-nen genieten van het uitgaansleven. Op m’n achttiende ben ik weer begonnen met recreatief lopen. Daarna ben ik meer en meer gaan trainen. Sporten is deel van mijn dagelijks leven geworden, het is voor mij een be-langrijke uitlaatklep.”Katrien Van Spowen: “Enkel leven voor atletiek zit er bij mij niet in. Het was even zoeken, maar nu com-bineer ik het lopen meer met alternatieve trainingen. Mountainbiken en zwemmen deed ik sowieso. Maar paardrijden en muurklimmen begint toch ook meer te kriebelen. Tijdens de vakantie hou ik er ook van om er een paar weken op uit te trek-ken met mijn fiets.” -Hoe hebben jullie elkaar ontmoet? Marijke Van Imschoot: “Ik woon pas drie jaar in Antwer-pen en heb me op aanraden van mijn vriend ingeschreven voor de ' Snelste Mens van Zu-renborg' naar aanleiding van de 10 Miles van Antwerpen. Op de prijsuitreiking waar ik de prijs kreeg voor de snelste mens (1u09) maakte ik voor het eerst kennis met Katrien. We hebben toen telefoonnummers uitge-wisseld en tijdens ons eerste duurloopje klikte het meteen. Sindsdien zijn we al een aantal keren samen gaan sporten.”Katrien Van Spouwen: “Ik ben blij dat ik Marijke heb le-ren kennen. Tijdens het lopen ontdekken we dat we meer over-eenkomsten hebben dan enkel de liefde voor de loopschoenen. Ik denk dat we nog veel aan el-kaar gaan hebben.” Marijke Van Imschoot: “Katrien neemt me mee op sleeptouw tijdens haar pittige intervaltrainin-

gen. Het fijne is dat we allebei karakter hebben en mekaar uitdagen. We zijn ook alle twee soci-aal geëngageerd. We hebben al een aantal fijne gesprekken gehad en onlangs zijn we zelfs sa-men naar de Lokerse Feesten geweest. Het is leuk om haar als loopmaatje te hebben.” -Is er onderlinge concurrentie tussen jullie? Katrien Van Spouwen:” Ik geef eerlijk toe dat ik een competitiebeestje ben. Maar de eerste die over de finishlijn komt is op dat moment de sterkste. Zo heb je een reden om te trainen en om de volgende keer sterker te zijn. En als Ma-rijke sterker is … dan is dat zo. Dan kan ik maar blij zijn voor haar. Laten we het positieve concur-rentie noemen.”Marijke:Van Imschoot: ”Ik zie het niet zozeer als competitie. Het daagt me wel uit, het ‘teaset’ me en het stimuleert me om beter te doen. Ik ben er wel trots op om de snelste mens van Zurenborg te zijn (na Serge natuurlijk).” -Wat zijn jullie laatste uitspattingen op sport-vlak? Katrien Van Spouwen: “Ik heb deze zomer een fiets-tocht van ongeveer 1.000 km gemaakt door Italië. Mijn

looptrainingen ben ik nog vooral aan het opbouwen. Al heb ik morgen een raid in Frankrijk waar ik op dit moment verblijf: 7 km lopen – 16 km mountainbiken – 8 km lopen en dan nog 14 km mountainbiken. ’t Zal pittig zijn. Maar ik heb er zin in, al is het met een klein hartje. Ik voel me nog te onzeker op de mountainbike om de bergen af te vliegen.” Marijke Van Imschoot: “Dit jaar heb ik in Sluis de Zwinstedenloop mijn eerste halve marathon gelo-pen in 1u36. Vorig jaar heb ik in Antwerpen de Bolle-kensloop (5km) gewonnen. Ik heb ook nog meegedaan aan een stadsloop in Gent voor het goede doel alsook de aflossingsmarathon te Gent. Verder ga ik regelmatig duiken met mijn vriend.”

-Hoe ziet jullie sporttoekomst eruit? Marijke Van Imschoot: “Sinds kort heb ik een nieu-we passie, namelijk koersen. Ik heb me een Eddy Mer-ckx-fiets gekocht en ben al een aantal keer gaan ‘bollen’ met mijn koersmaat. Vorige week heb ik samen met hem en een vriend voor de eerste keer de Vlaamse Ar-dennen verkend. Het was een pittig tochtje van 80 km met een aantal uitdagende hellingen. Het was best wel afzien maar tegelijk enorm genieten van de omgeving waar ook de ' flandriens' gepasseerd zijn. Ik zit wel te denken om misschien te gaan trainen voor een duatlon en als dat goed gaat misschien een triatlon? “Katrien Van Spouwen: ”Mijn toekomst is morgen de raid in Frankrijk en dan genieten van wat er komt. Daarna zal ik ook wel toeleven naar de Sint-Amands run. En verder maar hopen dat ik geen kwetsuren krijg. Ik weet dat ik niet te hevig mag zijn, want soms wil ik te veel doen. “Marijke Van Imschoot: “De Sint-Amandsrun staat ook op mijn programma. Ik wil ook een 21-tal km mee-

lopen met Serge en hem wat moed inspreken tijdens zijn promostunt van het Glazen Huis in december. Hierbij wil hij 130 km doen voor het goede doel.”-wat vinden jullie van het initiatief van Zuren-borgsport? Marijke Van Imschoot: “Zurenborgsport is een leuk initiatief, omdat het mensen met een zelfde passie sa-menbrengt. Het is bovendien laagdrempelig, zodat iedereen kan meedoen.”Katrien Van Spouwen: ”Het is vooral motiverend om mensen tegen te komen die zowel geïnteresseerd zijn in sport, maar ook van het leven kunnen genieten.” Marijke Van Imschoot: “Ik vind het vooral leuk dat ik niet meer alleen moet sporten. Het heeft me gehol-pen om hier sneller mijn plekje in ' t stad te vinden en mijn sociaal netwerk wat uit te bouwen. Het aanbod is ook gevarieerd. Je kan proeven van verschillende mo-gelijke sporten en zo nodig krijg je zelfs professioneel advies.” - Hebben jullie nog tips? Marijke Van Imschoot: ”Goh, ik kan iedereen die graag loopt aanraden om op zaterdagochtend te gaan sporten in park Den Brandt en het Beeldenpark. Echt leuke plaatsen!” Katrien Van Spouwen :”: Ik las gisteren een spreuk… als je gemotiveerd ben om de eindstreep te bereiken, dan heb je al de helft van je doel bereikt.” Marijke Van Imschoot: ”Ik hoop dat Zurenborg-sport verder kan uitgroeien en aan naambekendheid kan winnen om zo jong en oud enthousiast te maken om samen te genieten van het bewegen. En misschien is het nog een leuk idee om in samenwerking met de duikclub waarvan ik lid ben (Amphora) eens een duiki-nitiatie organiseren?”

Deze twee sportieve dames stretchen en beleven er nog veel plezier aan ook

Foto An VAN DE wAL


Sint-Amands verwelkomt Zurenborgse sportievelingen op 19 september

Lopen voor het goede doel. Dat is in een no-

tendop de missie van de Sint-Amands Classic

Run. De loopwedstrijd in het sympathieke

Scheldedorp is op zondag 19 september aan

zijn tweede editie toe. Organisator Serge

Van Autreve zet z’n gespierde schouders on-

der het evenement en nodigt alle sportieve

Zurenborgers uit om deel te nemen. Jong en

oud, afgetraind en minder afgetraind, ieder-

een is welkom. (Dirk BLIJWEERT)

Het programma voorziet voor elk wat wils. In de Kids Run mogen jongeren tot twaalf jaar 1 kilome-ter lang de ziel uit hun lijf lopen. De Start to Run van vijf kilometer is dan weer precies op maat van de beginnende loper. Wie meer kilometers in de benen heeft, kan zich wagen aan het Run Criterium, goed voor 10.000 meter loopplezier. Echte sportivo’s zakken natuurlijk af naar de atletiekpiste van Bor-nem. Om 14u00 weerklinkt daar het startschot van de halve ma-rathon. Een schitterend parcours langsheen de Schelde voert de atle-ten in geen tijd naar de eindstreep. Door deel te nemen levert u niet al-leen een sportieve glansprestatie, u steunt meteen ook het goede doel. Voor elke deelnemer schenkt de Classic Run één euro aan Beyond The Moon, een organisatie die va-kanties organiseert voor kinderen met een levensbedreigende ziekte en hun familie. De organisatie doet daarenboven een warme oproep aan alle lopers om zich extra te la-ten sponsoren. Meer weten? www.sintamandsclassicrun.be

SportkalenderIn elke editie van deze krant zal een kalen-der verschijnen met de sportactiviteiten uit de wijk voor de volgende periode. In de maanden dat de krant niet verschijnt, zal er een Nieuwsbrief worden rondgestuurd. Er wordt wekelijks ook gemaild ivm de activi-teiten. Je kan inschrijven op deze nieuws-brief en mailings via [email protected]. Je vindt de volledige kalender ook terug op onze website www.zurenborgsport.be. We werken met vast wederkerende activi-teiten (weekkalender) en activiteiten die verschillen van maand tot maand. Dit kun-nen eigen organisaties zijn of deelname aan

activiteiten door anderen georganiseerd (maandkalender).

weekkalender: Tot eind september wordt er nog elke week gefietst op woensdagavond vanaf 18u45 en zondagochtend vanaf 9u45. Vertrek aan de Vélodrome in de Notte-bohmstraat. Op maandagavond 20u en zaterdagnamiddag 14u30 wordt er dan weer gelopen. Vertrek aan Bel Mondo op de Dageraadplaats.Vanaf oktober start het winterprogramma met moun-tainbiken op zondag en spinnen op woensdagavond in CenterCourt (om 18u30 of 19u30).

SEPTEMBER 05/09/2010

Beste Pistier 2010 - Proef 3 (afvallingskoers) + prijsuitreiking in café Dafish

12/09/2010 Bollekesloop: www.antwerpen.be/eCache/ABE/80/40/814.Y29udGV4dD0zMDE0OTIx.html

19/09/2010 Sint-Amands Classic Run (een eigen organi-satie): www.sintamandsclassicrun.be/

26/09/2010 Stratenloop Park Spoor Noord: http://ant-werpen.be/eCache/ABE/80/70/429.Y29udG-V4dD04MDM0MTE3.html

Marijke Van Imschoot (30) en Katrien Van Spouwen (29) hebben mekaar via de sport leren kennen • Foto An VAN DE wAL

Energie Prestatie Certificaat (EPC)

Sinds enige tijd is een EPC nodig vóór de verhuring of verkoop van een studio, appartement of een huis in Vlaanderen. Een EPC moet worden opgemaakt door een “energiedeskundige type A” geacrediteerd door de Vlaamse Overheid.Wenst U te verhuren of te verkopen in Vlaanderen, bel of email dan even voor een snelle service en een eerlijke prijs.

Harry BrijsEnergiedeskundige type A ( EP11031)[email protected] 27 2600 Berchem


Nachtje recycleren blijkt erg populair Op de site Nieuw Zurenborg kon je deze zomer weer

genieten van een hapje en drankje in de Zomerfabriek

of een fraaie theatervoorstelling meepikken. Nieuw

dit jaar was dat je in de maanden juli en augustus een

overnachting kon boeken. In het speciaal ingerichte

Nulsterrenpension. Het initiatief kende zo veel bijval

dat de kans groot is dat het pension er volgend jaar op-

nieuw komt. (Chantal VOGELZANG, Valerie MOLLY)

Nulsterrenpension topattractie Zomer van Antwerpen

Met echte kringloopbedden, behangoverschotten, tapijtjes en nachtkastjes met een verle-den. Vijfenvijftig slaapplaatsen bood de verlaten gasfabriek aan station Antwerpen-Oost. Een bijzonder detail hierbij is dat de kringloopbedden –vooral in de weekends- gretig aftrek vonden bij zeer diverse doelgroepen, van jongeren tot sinjoren, van backpackers en toeristen van heinde en verre tot gewoon de mensen uit de buurt.

EILANDJESWat is het dat dit nulsterren-pension zo bijzonder maakt? De combi-natie van een zeer originele inrichting en een laag budget (€15) maakt het tot een bij-zonder slaapalternatief in Antwerpen. Uit kringloopcentra kwamen meubels zoals een Louis-X bed en andere vondsten zoals een hometrainer, oude ventilator of retro radio. Met deze gevonden en gekregen meubels toverde de crew van Zomer van Antwerpen een doodsaai leegstaand kantoorblok om tot een bijzondere sleep-in. Slaapzak mee, of je huurt ter plaatse beddengoed en een pyja-ma. Na een avondje zomeren of nachtmuts-je in de bar van de Zomerfabriek vertrokken de gasten naar hun slaapkamer, slaapzaal of tent. De slaapzalen hadden eilandjes voor één of twee personen. Iets minder animo was er voor het slapen in de openlucht, met de voeten buiten de tent. Er was keuze uit vijf tenten op verschillende hoogte. ’s Och-tends na een verfrissende douche kon je aanschuiven aan de grote ontbijttafel voor een zeer goed biologisch ontbijt.

CHAMPAGNEDe organisatoren van het stadsfestival Zo-mer van Antwerpen droomden al langere tijd van een plaats om bezoekers - low bud-get - te laten overnachten. Maar de regelge-ving voor het oprichten van een hotel bleek te complex. Zodoende ontstond het plan om er een pension van te maken. Dit plan bleek een schot in de roos. Juist de dag voor ons interview (half augustus) werd de duizend-ste gast getrakteerd op een fles champagne. Vier vriendinnen, voormalig scouts uit Berchem, checken in op een regenachtige maandag. Jane (27), Ilse (26), Linske (25) en Sigrid (26) waren er als de kippen bij om hier te kunnen logeren. In juni schoven ze direct aan bij de Boerentoren om diverse tickets voor de Zomer van Antwerpen te kopen: “’s Nachts stonden er tentjes, een activiteit op zich!” lachen ze. Ze waren direct enthousi-ast over het nulsterrenpension. “Charmant en leuk concept om in je eigen stad te lo-geren!”. Na het inchecken, verkennen ze hun kamer. Een goed moment om even een foto te nemen. Ondanks een staalhard ma-tras en angst voor lawaai van de treinen is

hun enthousiasme niet getemperd: “Netjes hoe hier alles geregeld is met huisregels”. Wat wel vooraf een kleine domper op hun enthousiasme was? “We hadden geen idee of we samen op een kamer mochten liggen omdat de vrijwilligers van ZvA zelf de bed-den indeling regelen. Pas op de dag van het inchecken merk je of je samen op een kamer kan”. Blije gezichten dus toen de meiden op deze rustige dag toch zelf hun kamer moch-ten kiezen, iets wat in de hotelsector niet zo evident is.

ZOMERBAROp onze vraag of de kamers zijn zoals ver-wacht, antwoorden de meiden aarzelend. “Ik vond het spannend, wist niet wat te ver-wachten van een kringloopkamer” aldus Jane. Haar vriendin vult aan “deze week had ik een terugval, ik dacht ‘waar zijn we aan begonnen? Tweedehands is niet erg, al is het vijfdehands, maar de hygiëne is wel heel be-langrijk!” Hun angst bleek ongegrond. Alles is even netjes en proper. Een professionele onderhoudsfirma zorgt voor het dagelijks reinigen van de kamers na ieder bezoek. Ondertussen verkennen de vriendinnen de zomerbar. Comfortabel nestellen ze zich in ouderwetse banken. Terwijl de meiden van hun glaasje cava nippen, bespreken ze hun plannen voor vanavond. “Met regen is een gezelschapspel wel plezant”. Het kak-kerlakkenspel (een simpel maar erg grappig kaartspel) plus de uitbreidingsset is meege-nomen. De vriendinnen schieten in de lach: “laat ons maar rap met rust, zodat we in ac-tie kunnen schieten!”.

MUGGENTot slot lezen we de reacties in het gasten-boek. Veel internationale gasten uit Spanje, Zwitserland, en Mexico blijkt. Als enige min-punt lezen we over het ongewenste bezoek van muggen, vandaar de tip voor de organi-sator om klamboes aan te schaffen. Verder zijn de reacties echt allemaal positief. Gas-ten uiten hun enthousiasme door reacties als ‘een tof initiatief’, ‘gaaf kitscherig bed’ of ‘ik geef jullie concept vijf sterren!’. De kans is dus groot dat het nulsterrenpension ook volgend jaar weer haar deuren opent.

Tandarts Peter Braem uit de Dolfijnstraat stopt praktijkTandarts Peter Braem uit de Dolfijnstraat heeft zijn tandartsenpraktijk stopgezet. Een medisch probleem aan de ogen van Peter Braem is de oorzaak van deze be-slissing. De tandarts kampt al een tijd met problemen aan de ogen. De laatste tijd was het zicht van zijn ogen dusdanig verminderd, dat hij niet langer meer het beroep van tandarts kon uitoefenen. Ook de vader van Peter Braem heeft besloten om zijn professionele loopbaan te beëin-

digen. Hij was jarenlang als tandtechni-cus verbonden aan de praktijk van zijn zoon. Of de tandartsenpraktijk definitief is gesloten is afhankelijk van de medische situatie van Peter Braem. “Voorlopig is de praktijk gesloten en waarschijnlijk is het definitief. We zullen dit moeten afwach-ten. Maar ik denk niet dat Peter nog ooit zijn beroep kan uitoefenen, want ogen ge-nezen meestal niet. Ik wil namens mijn zoon en mezelf alle patiënten bedanken voor het gestelde vertrouwen”, aldus va-der Braem.

Onze medewerkers hebben de voorbije weken

weer aardig hun best gedaan om de pagina’s van

deze krant zo goed mogelijk vol te krijgen. En dan

gebeurt het dat er hier en daar een losse foto bijzit

die de gewone pagina’s niet haalt maar die we toch

niet zo maar weggooien. En of dat terecht is kan

iedereen zelf oordelen. (SC)

1Er zijn stukken van de kerk gevallen en dan is Monumentenzorg er als de kippen bij om te kijken of het kunstwerk nog losse stenen bevat. Foto André Dejonghe.

2Fotograaf Dieter Dedecker volgde Serge Van Autreve tijdens zijn looptraining en maakte dit mooie momentbeeld van een dorstige loper.

3Het rond punt in de Cogels- Osylei. Een verschrikking weet iedereen die daar geregeld moet zijn en een valstrik voor al diegenen die er slechts sporadisch komen. Zoals deze ijsjeskar die gewoon de tramsporen blijft volgen. Foto luc Pandelaers.

4In de Grote Hondstraat trof Jeannine Fuhring twee jongedames aan die net van kamp of reis terug waren en doodvermoeid in slaap gesukkeld zijn. Op de stoep

5Tango dansen tijdens Klassiek op het Plein. En er van genieten. Een foto van Jeannine Fuhring

1 2

Vier vriendinnen, voormalig scouts uit Berchem, komen op een regenachtige maandag hier logeren: Jane (27), Ilse (26), Linske (25) en Sigrid (26) • Foto Valerie MOLLY


TSUKUDUS VOOR CRECHE IN GOMA Tsukudu. Ga niet in het woordenboek zoeken wat dit woord zou

willen zeggen want het staat er niet in. Tsukudu is namelijk de

naam van een houten step die in en rond de Oost-Congolese

stad Goma gebruikt wordt als transportmiddel. Mooie, ruwe,

houten steps die als typisch geluid tjoe-koe-doe maken als ze

met hun houten wielen over de weg rijden. En van die houten

tuigen heeft de vzw “La Piscine d’ Activité” er 34 gekocht en naar

Antwerpen laten overkomen. De helft van de steps wordt door

kunstenaars versierd. Paul Viaene (54) uit de Grote Hondstraat

is de penningmeester van de vzw. “Op 26 september worden

deze tuigen dan openbaar geveild en de met de winst willen een

bestaand kinderdagverblijf Goma uitbouwen.”(Swa COLLIER)

Verleden jaar had deze vzw al een project met doodskisten uit Ghana en deze keer hebben ze zich op de tsukudus gestort. Ste-vige houten steps waarmee in en rond Goma vooral veel gewicht vervoerd wordt. Om en bij de 700 kilo is geen uitzondering. In de maand maart van dit jaar is er een delegatie van de vzw naar Goma getrokken en daar hebben ze dan dergelijke steps gekocht. Ze betaalden 70 dollar aan de eigenaar terwijl een nieuwe step er maar 50 kost; Paul Viae-ne: “Op die manier was er voor de individu-ele eigenaar ook een meerwaarde te realise-ren want het is daar armoe troef.”

VERKRACHTENOost Congo is ook de regio die meer dan geregeld in het nieuws komt door uitspat-tingen van rebellen allerhande waarbij de burgerbevolking telkens de dupe is. Ver-krachtingen zijn er aan de orde van de dag. Paul Viaene: “ Het kinderdagverblijf dat we steunen is klein, twee kamertjes en mis-schien twintig kinderen. De moeders zijn meestal verkracht, verlaten, uitgestoten en hen willen we steunen. Bedoeling is dat ze hun kinderen daar kunnen laten zodat ze terug naar school of naar hun werk kun-nen. Hoeveel de actie moet opbrengen? We plakken er geen getal op, elke euro is wel-besteed.”

KOERSDit jaar vieren in totaal 17 Afrikaanse lan-den vijftig jaar onafhankelijkheid en daar is uiteraard onze gewezen kolonie ook bij. En om die 17 landen draait het dan want de vzw heeft 17 van de tsukudus door kunstenaars laten bewerken. Zeventien andere werden

reeds verkocht want de belangstelling voor deze houten steps was zeer groot. Maar daar blijft het niet bij. In samenwerking met Amuka (Congolese vrouwen die in Bel-gië wonen en zich inzetten voor de mensen van Noord-Kivu) werd een programma in el-kaar gebokst waarbij de tsukudu’s centraal zullen staan. Zo zullen vanaf zes september vier door kunstenaars “bevrachte” steps te

bewonderen zijn in het Centraal Station en is er op zaterdag 11 september een koers met de steps die om 16 uur vertrekt op het De Co-ninckplein. Met sponsors en helpers die de “renners” een zetje in de rug moeten geven want ze wegen als lood. In dit geval als hard-hout. De zeventien tuigen worden achteraf tentoon gesteld in het Atlas-gebouw in de Carnotstraat. Tussen 12 en 19 september is

er dan een filmluik dat zich hoofdzakelijk op Congo zal richten. Verder nog debatten, boekbesprekingen, toneel, ballet. Allemaal te vinden in het Atlasgebouw. Wie meer wil weten over de vzw La Piscine d’ Activité kan terecht in de Lange Brilstraat 4 (0484-95 22 87) of op ww.amandla.be, da’s het intercultureel kunstenforum.

3

4 5

Paul Viaene uit de Grote Hondstraat op de Gomastep.Met deze steps kan men in totaal 700 kilo vervoeren.


De grote moeilijkheid van een architecturaal historische wijk is om te vermijden dat

het een kerkhof van beschermde monumenten wordt. Hoe zorg je dat heel oude

architectuur blijft leven? In het geval van industriële architectuur is die vraag vaak

nog veel moeilijker te beantwoorden.

Het toverwoord is herbestemming. In onze wijk krijgen we er meer dan regelmatig

mee te maken. De herbestemming van de garage op de hoek van de Cogels-Osylei.

De herbestemming van het terein van het militair hospitaal. De herbestemming van

de IGAO-site/Minckelerscomplex.

Er zijn een aantal mooie voorbeelden van goeie herbestemming. Ja, zelfs de Tall Ships

Race is een prachtvoorbeeld van hoe industriële archeologie en teambuilding voor

jongeren hand in hand kunnen gaan. Meningsverschillen over goeie herbestemming

zullen er altijd zijn, maar als er voldoende aandacht en zorg aan plannen wordt

besteed en als er voldoende inspraak is voor de omwonenden kan je, zoals hopelijk

bij de herbestemming van het militair hospitaal, tot goeie resultaten komen. Het

slechtste wat je kan doen is snel tewerk gaan en – ik zeg maar iets – op een mogelijk

vervuild terrein in zeven haasten een schooltje neerplanten.

Voor sommige monumenten is het echter heel moeilijk een nieuwe bestemming

te vinden, zoals de twee Zurenborgse watertorens. Maar misschien is dat ook niet

nodig. Kijk naar de Waterpoort op het Zuid. Deze staat daar wat wezenloos, maar wel

in volle waardigheid. Stel je voor dat een overijverige stadsontwikkelaar die poort

zou herbestemd hebben als kermisattractie om aan te sluiten bij de Sinksenfoor of

als frituur, om aan te sluiten bij de locale horeca. Nee, dank u. Dan maar liever een

functieloze maar trotse poort.

Misschien is dat ook wat er met de watertorens moet gebeuren. Er af blijven. De

tweeling in haar waardigheid laten. Oppoetsen. Het zal een mikpunt voor wandelaars

blijven. Een plek om over het verleden te fantaseren. Meer niet, en dat hoeft ook

niet. Alhoewel. Een paar weken geleden vloog boven Antwerpen de ondertussen

welgekende Goodyear zeppelin. Waar zou deze kunnen landen, vroeg ik me af.

(Erik BONGERS)

Erik Bongers maakt elke keer een wijktekening

welcome to Zurenborg

International Airport

Documents

Gazet van Zurenborg 2010 : Editie 4