KOŁO NAUKOWE - ptp.na1.pl · REHABILITACJA PRZYŁÓŻKOWA – program realizowany przez PIELĘGNIARKI 4. REHABILITACJA ODDECHOWA = POPRAWIENIE MECHANIKI ODDYCHANIA = ROZPRĘŻANIE

KOŁO NAUKOWE

POLSKIEGO TOWARZYSTWA

PIELĘGNIARSKIEGO

KONFERENCJA NAUKOWA

ŁÓDŹ , 14 CZERWCA 2010

REHABILITACJA PRZYŁÓŻKOWA

PROWADZONA PRZEZ PIELĘGNIARKI

W PROFILAKTYCE POWIKŁAŃ ZESPOŁU

UNIERUCHOMIENIA W OPIECE

DŁUGOTERMINOWEJ

MGR PIEL. DANUTA KOZŁOWSKA

REHABILITACJA PRZYŁÓŻKOWA

- RUCHOWA

JEST TO KOMPLEKSOWE USPRAWNIANIE

OSÓB UNIERUCHOMIONYCH W ŁÓŻKU, PRZEWLEKLE

LUB CZASOWO PROWADZONE PRZEZ PIELĘGNIARKI

W RAMACH ZAWODOWEJ FUNKCJI REHABILITACYJNEJ.

KOMPLEKSOWOŚĆ USPRAWNIANIA DOTYCZY FIZYCZNEGO

I PSYCHOSPOŁECZNEGO OBSZARU ŻYCIA CZŁOWIEKA.

PROWADZENIE JEJ ZAPOBIEGA OBJAWOM ZESPOŁU

UNIERUCHOMIENIA SPOWODOWANEGO BRAKIEM

LUB OGRANICZENIEM RUCHU.

REHABILITACJA PRZYŁÓŻKOWA =

R.P. podział

R.P. TO BODŹCOWANIE / STYMULACJA UKŁADÓW / NARZĄDÓW, NA PRACĘ KTÓRYCH BEZRUCH / OGRANICZENIE RUCHU CZŁOWIEKA WPŁYWA BARDZO NIEKORZYSTNIE:

1. REHABILITACJA PRZYŁÓŻKOWA- UKŁADOWA:

* RUCHOWA,

* ODDECHOWA,

2. REHABILITACJA PRZYŁÓKOWA NARZĄDOWA :

* JELIT – brak pokarmu i płynów w procesie

pielęgnowania upośledza funkcje jelit,

* PĘCHERZ MOCZOWY - zastój moczu sprzyja

zakażeniu dróg moczowych.

UNIERUCHOMIENIEM NAZYWA SIĘ

FIZYCZNE OGRANICZENIE CAŁEGO CIAŁA

LUB POJEDYNCZYCH JEGO CZĘSCI W

ZAKRESIE OBRACANIA SIĘ NA BOKI,

SIEDZENIA I CHODZENIA.

UNIERUCHOMIENIE JEST NASTĘPSTWEM:

ZLECONEJ SPOCZYNKOWEJ METODY LECZENIA.

UNIERUCHOMIENIA ZEWNETRZNEGO JAKO METODY LECZENIA W

CHIRURGII REKONSTRUKCYJNEJ.

DŁUGOTRWAŁEGO POZOSTAWANIA W POZYCJI

ZMNIEJSZAJĄCEJ SIŁĘ GRAWITACJI TO JEST W POZYCJI

SIEDZĄCEJ LUB LEŻĄCEJ.

POSTĘPUJĄCEGO PROCESU STARZENIA SIĘ ORGANIZMU

CZŁOWIEKA.

CHORÓB PRZEWLEKŁYCH OGRANICZAJĄCYCH AKTYWNOŚĆ

FIZYCZNĄ I PSYCHICZNĄ CZŁOWIEKA.

KORZYSTNE SKUTKI UNIERUCHOMIENIA

SEN I WYPOCZYNEK.

ODZYSKIWANIE SIŁ.

USTABILIZOWANIE CZYNNOŚCI UKŁADU KRĄŻENIA

I ODDECHOWEGO.

ZMNIEJSZENIE ZUŻYCIA TLENU.

SPADEK PRODUKCJI DWUTLENKU WĘGLA.

MINIMALIZACJA URAZÓW.

UŁATWIENIE PROCESÓW NAPRAWCZYCH.

POPRAWA SAMOPOCZUCIA.

UTRZYMANIE W FIZJOLOGICZNEJ OSI ODŁAMÓW KOSTNYCH.

NIEKORZYSTNE SKUTKI UNIERUCHOMIENIA

= ZESPÓŁ UNIERUCHOMIENIA

NIEDOCIŚNIENIE ORTOSTATYCZNE.

ZMNIEJSZENIE OBJĘTOŚCI OSOCZA.

SPADEK ZUŻYCIA TLENU.

ZABURZENIE MECHANIKI ODDYCHANIA.

RYZYKO NIEDODMY.

ZAPALENIE PŁUC.

ZACHŁYŚNIĘCIE.

ZASTÓJ ŻYLNY.

ZASTÓJ MOCZU + ZDM.

HYPERKALCEMIA, OSTEOPOROZA Z UNIERUCHOMIENIA.

NIETOLERANCJA GLUKOZY.

ZAPARCIA.

ZABURZENIA ŁAKNIENIA.

NIEDOŻYWIENIE.

ZESPÓŁ UNIERUCHOMIENIA –c.d.

ZABURZENIA SENSORYCZNE.

OBJAWY PSYCHOZY SOMATYCZNEJ.

DEPRESJA + LĘK.

ZNIECHĘCENIA, BEZSILNOŚĆ.

APATIA, BRAK ZAINTERESOWAŃ.

OSAMOTNIENIE, KRYTYKA BLISKICH / OPIEKUNÓW.

ZANIKI MIĘŚNIOWE, PRZYKURCZ MIĘŚNI.

USZTYWNIENIE STAWÓW, ZNIESIENIU RUCHU W STAWACH.

ZANIK MASY KOSTNEJ.

ZABURZENIA CHODU, ZMIANA POSTAWY.

UTRATA ELASTYCZNOŚCI SKÓRY, SUCHOŚĆ SKÓRY.

ZANIK SKÓRY, ODLEŻYNY.

REHABILITACJA PRZYŁÓŻKOWA –

program realizowany przez PIELĘGNIARKI

1. UŁOŻENIE PACJENTA W ŁÓŻKU WIELOFUNKCYJNYM:

* materac do terapii pulsacyjnej i p/ odleżynowej,

* udogodnienia –wałki, półwałki, kliny, krążki,

* uchwyty usprawniające pionowe i poziome,

* haczyki na worki z układów drenujących, statyw, półki,

* barierki boczne,

2. TERAPIA UŁOŻENIOWA Z ZACHOWANIEM FIZJOLOGICZNEGO UŁOŻENIA CIAŁA PACJENTA W RÓŻNYCH POZYCJACH PIELĘGNACYJNYCH:

* płaska = grzbietowa,

* boczna- lewa, prawa, NATO – SIMSA = bezpieczna,

* Trendelenburga do 22*,

* anty- Trendelenburga do 22* ,

* wysoka- Fowlera, półwysoka – semi Fowlera,

krzesło kardiologiczne, woźnicy,

* brzuszna = prone = na pływaka

POKÓJ PODOPIECZNYCH I JEGO INFRASTRUKTURA

KCI Austria

KCI Austria

KCI Austria

DEFORMACJA CIAŁA

DEFORMACJA CIAŁA

TERAPIA UŁOŻENIOWA

ZASPOKOJENIE BIOLOGICZNEJ POTRZEBY RUCHU W SPOSÓB BIERNY, A W MIARĘ STOPNIOWEGO UAKTYWNIANIA FIZYCZNEGO UMOŻLIWIA ZMIANĘ UŁOŻENIA Z WYKORZYSTANIEM UCHWYTÓW I BARIEREK.

K.G , K.D. UKŁADAĆ FIZJOLOGICZNIE.

PODEPRZEĆ FIZJOLOGICZNE KRZYWIZNY KRĘGOSŁUPA

ZAPOBIEGANIE DEFORMACJOM CIAŁA.

DO BEZPIECZNEJ TERAPII UŁOŻENIOWEJ STOSOWAĆ TECHNIKI BEZPIECZNEGO PRZEMIESZCZANIA PACJENTÓW LEŻĄCYCH: HAMAKA, MATY ŚLIZGOWE, ROLKI, DŹWIG,



3. PROWADZENIE ĆWICZEŃ USPRAWNIAJĄCYCH:

* bierne= przenoszenie ruchu z kończyny pielęgniarki

na koniczynę pacjenta,

* czynne = wykonywane samodzielnie przez pacjenta w istniejącym zakresie

ruchu, w płaszczyźnie strzałkowej:

- na leżąco - stopy, dłonie, K.G. K.D. , hantle, taśma, drążek,

- na siedząco,

- przemieszczanie się w łóżku, wstawanie,

- rotor, przeciąganie się, podpieranie się na łokciach,

na dłoniach opartych na materacu,

- ćwiczenia Burgera K.D. = p/zakrzepowe; ułożenie K.D.

w 3 pozycjach: Trendelenburga, pośredniej i anty-Trendelenburga,

- mięśni brzucha – masaż jelit ( bez unoszenia wyprostowanej K.D.)

- IZOMERTYCZNE – 3 skurcz/ 6 rozkurcz bez ruchu w stawie 10x/4h,

- IZOTONICZNE - 3- skurcz / 6 rozkurcz z ruchem w stawie 10x / 4 h,

- równowagi w pozycjach leżącej, siedzącej z otwartymi

i zamkniętymi oczami,

- ćwiczenia oddechowe i ćw. oddechowe + p zakrzepowe.



4. REHABILITACJA ODDECHOWA = POPRAWIENIE MECHANIKI

ODDYCHANIA = ROZPRĘŻANIE KLATKI PIERSIOWEJ,

WYMIANA POWIETRZA W PRZESTRZENI MARTWEJ,

POPRAWA TORU ODDYCHANIA.

• Skutkiem R.O jest naturalne, swobodne i świadome oddychanie.

• R.O. to: - gimnastyka oddechowa bez przyrządowa i przyrządowa

np. Triflo, Spiroflo, gwizdek,

- ćwiczenia odprężające twarz, westchnienia, ziewanie,

zaciskanie ust, ćwiczenia na puf, potrząsanie wargami

brrrrrr, wydech przy zaciśniętych ustach,

- oklepywanie klatki piersiowej z oliwką w pozycji woźnicy,

- masowanie klatki piersiowej z oliwką i maściami

rozgrzewającymi,

- inhalacja / nebulizacja,

- tlenoterapia,

- drenaż ułożeniowy,

- edukacja w zakresie higieny kaszlu i kichania.

PODUSZKA MASUJĄCA, KASZLATOR EMERSON

APARAT TRIFLO I APARAT DO TLENOTERAPII



5. CHRONA SKÓRY PACJENTA PRZED ZMIANAMI TYPU ATROFIA,

ODLEŻYNA, ODPARZENIE:

- terapia ułożeniowa i pulsacyjna w łóżku wielofunkcyjnym,

- codzienne słanie łóżka doskonałymi technikami,

- wykonywanie zabiegów higienicznych poza łóżkiem

w przystosowanej łazience,

- stosowanie dobrej jakości pościeli i bielizny osobistej,

- masowanie ciała,

- stosowanie fizykoterapii na miejsca ucisku ciała,

- stosowanie dobrej jakości preparatów do pielęgnacji skóry

pacjentów leżących nawilżające, odwaniające, do użycia bez wody,

tworzące filtr ochronny,

- stosowanie nowoczesnych opatrunków na rany odleżynowe,

- podawanie wysokoenergetycznych posiłków i płynów zgodnie

z zapotrzebowaniem,

- monitorowanie skóry i gojenia się ran odleżynowych,

- fotodokumentacja.



6. USPRAWNIANIE JELIT – wczesne podjęcie karmienia pacjenta naturalną drogą pokarmową, jest to bodźcowanie przewodu pokarmowego pokarmem i płynami w celu podtrzymania jego roli:

- założyć zgłębnik do żołądka i zbliżyć żywienie enteralne do modelu fizjologicznego czyli podawać małe porcje w 5 sekwencjach

z małą szybkością podawania posiłków i płynów,

* profilaktyka odleżyny błony śluzowej jamy nosowej,

* profilaktyczna toaleta jamy ustnej, której funkcja została

upośledzona.

7. USPRAWNIANIE PĘCHERZA MOCZOWEGO – profilaktyka ZDM to:

- wczesne uruchamianie pacjenta, sadzanie, zmiana pozycji, masowanie łona,

- ćwiczenia Kegla = mięśni dna miednicy,

- wkładki urologiczne dla K i M, penileksy dla M = cewniki zewnątrzne

- profilaktyka zakażenia D.M.- podawanie soków / herbatek z aronii, żurawiny,

czarnej porzeczki albo witaminy C – 200mg na noc,

- obfite pojenie doustne/ przez sondę,

- cewnikowanie.



8. PSYCHOTERAPIA ELEMENTARNA – TO TWORZENIE PRZYJAZNEGO,

TERAPEUTYCZNEGO ŚRODOWISKA W WYNIKU PRZEKSZTAŁCANIA

NAJBLIŻSZEGO OTOCZENIA PACJENTA WE WSPIERAJĄCE GO W

PIELĘGNOWANIU, USPRAWNIANIU I TERAPII.

TO: - łagodzenie napięć,

- eliminowanie negatywnych uczuć, OSAMOTNIENIA,

- dodawanie otuchy,

- wskazywanie na osiągnięte sukcesy w usprawnianiu,

- motywowanie do wysiłku,

- wsparcie – rzeczowe, psychiczne, instytucjonalne,

- informowanie dla celów pielęgnowania, wyjaśnianie,

- tworzenie zaufania,

- zachęcanie do wyrażania uczuć,

- budowanie więzi w oparciu o dobrą komunikację i uczciwość.



9. EDUKACJA PACJENTA I JEGO BLISKICH – inicjuje podjęcie przez

pacjenta/ rodzinę koniecznej aktywności i nieskomplikowanego

usprawniania, chronią przed przeciążeniem i bólem:

* bliscy uczestniczą w rehabilitacji w czasie odwiedzin-

zagospodarowują pożytecznie czas odwiedzin:

- nadzorują ćwiczenia np: stóp – liczą, kontrolują czas wypoczynku

mięśni po skurczu,

- masują stopy,

- zmieniają ułożenie, nadzorują ułożenie K.D.

- okresowo modelują łóżko,

- masują oliwką punkty ucisku ciała o podłoże,

- ćwiczą oddechy,

- asekurują czynnie i biernie w czasie przemieszczania w łóżku.



10. MONITOROWANIE STANU ZDROWIA W CZASIE REHABILITACJI

czyli parametrów świadczących o dobrej lub złej kondycji

pacjenta usprawnianego w łóżku:

- ciśnienia tętniczego, tętna, oddechu ,

- samopoczucia, poczucia równowagi, poziomu zmęczenia,

- jakości dolegliwości bólowych, siły mięśniowej,

- wielkość przykurczu i zniekształcenia w stawach,

- ustawienia głowy w czasie pionizowania w łóżku,

- samodzielności w łóżku,

- samokontrola nad własnym ciałem.

KONTROLA STANU SKÓRY I PUNKTÓW UCISKU CIAŁA

O PODŁOŻE.



PROWADZENIE DOKUMENTACJI PIELĘGNIARSKIEJ – rzetelne, czytelne, konkretne, z identyfikacją osoby notującej fakty z usprawniania pacjenta unieruchomionego:

notowanie cofania lub zaostrzania się objawów zespołu unieruchomienia,

osiągnięte cele i nabyte umiejętności motoryczne,

ocena aktywności w łóżku,

posługiwanie się skalą Bartela.

DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ.

Documents

KOŁO NAUKOWE - ptp.na1.pl · REHABILITACJA PRZYŁÓŻKOWA – program realizowany przez PIELĘGNIARKI 4. REHABILITACJA ODDECHOWA = POPRAWIENIE MECHANIKI ODDYCHANIA = ROZPRĘŻANIE