mir 1

Nasza mentalność !

Czy ważne decyzje podejmują bez nas ?

C O R K • D U B LI N • LI M E R I C K • G A LWAY

www.mir.info.pl

Przypadki Premiera !Pić trzeba umieć

str. 4

str. 6 - 7

Oko w okoz pracodawcąInterview

str. 8-9

Historiaznieczulenia Ból częścią życia

str. 12-13

Festiwalkultury Warto tam być

str. 20

UWAGA KONKURS

WYGRAJ WEJŚCIÓWKI

Koncert Sidneya Polakastr. 25

mir 2

mir 3

Wydawca:Mir Press Limited2 nd Floor Offi ce,4 Washington StreetCorktel. (021) 427 83 49083 319 15 36

Redakcja:e-mail: magazyn.mir@gmail.com

Redaktor naczelny:Dariusz Trela

Reklama:e-mail: magazyn.mir@gmail.com

Studio graficzne:e-mail: magazyn.mir@gmail.com

Redakcja i skład www.e-anga.eu

www.mir.info.pl

Za oknami jesień w pełni, ciepłe dni za nami,

lecz nie musi to oznaczać długich wieczorów

spędzonych przed telewizorem. Zapowiada

nam się przecież wspaniała, jesienna uczta

koncertowa i mnóstwo wydarzeń kultural-

nych. Już 14 października rozpoczyna się po

raz czwarty Festiwal Kultury Polskiej, który

będzie trwał do połowy listopada i zakończy

się występem Renaty Przemyk. Nieco wcześ-

niej, bo już 5,6 listopada występ niezwykle

popularnego w ostatnich latach, Sidneya

Polaka, a z nieofi cjalnych zródeł wiem o pla-

nowanym występie grupy Acid Drinkers.

Jeśli nadal ktoś nie czuje się w pełni usatys-

fakcjonowany, to pod koniec października

w Dublinie wystąpi grupa Bayer Full - po

prostu palce lizać.

A co nowego w tym wydaniu... Tym razem

mamy aż dwa nowe artykuły Łukasza Ślipko,

który od tego wydania będzie z nami współ-

pracował. Ze swoją stałą rubryką pojawia się

Piotr Słotwński, a jego tekst porusza niełatwą

tematykę naszej polskiej mentalności. Posta-

nowiliśmy też z lekkim przymrużeniem

oka spojrzeć na zagadnienie biznesu i nieod-

łącznie z nim związanego luksusu. Dla po-

szukujących pracy kolejne porady, tym razem

przejdziemy z Wami przez interview, a żeby

mieć możliwość się na nim w ogóle pojawić,

proponuję ogłoszenia drobne, gdzie znajdzie-

cie kilkadziesiąt ofert pracy.

Oczywiście, wciąż czekamy na Wasze uwagi

i sugestie : o czym chcielibyście czytać, jakie

porady przydałyby się Wam najbardziej

i czego Waszym zdaniem brakuje jeszcze

w naszym miesięczniku.

Czekamy na e-maile do naszej redakcji :

magazyn.mir@gmail.com

i z góry dziękujemy za Wasze uwagi.

Zapraszamy do lektury!

Dariusz Trela

OD

RED

AK

CJI

:

W kilku słowach ...

W N

UM

ER

ZE:

[ W OBIE STRONY ]• Przypadki Premiera Cowena 4• Mentalność Polaka 6-7

[ PRZYBORNIK ]• Interview 8-9

[ ZDROWIE / MEDYCYNA ]• Historia znieczulenia 12-13

[ BĘDZIE SIĘ DZIAŁO ]• Piknik rodzinny 19• Festiwal kultury Polskiej 20-21• Wydarzenia kulturalne 22-25

6 8

20

[ BIZNES ]• Luksus w biznesie 14-15

14

[ KULTURA CAFE ]• Recenzje książek, fi lmów i nie tylko 27-29

[ OGŁOSZENIA ]• Praca, szkolenia, ważne telefony 32-33

MIR Press LTD nie ponosi odpowiedzialności za treść ogłoszeń, reklam i informacji. Redakcja nie zwraca materiałów nie zamówionych i zastrzega sobie prawo do skracania i redagowania tekstów. Nadesłane materiały przechodzą na własność redakcji, co jednocześnie oznacza przeniesienie na redakcję „Mir Press LTD” praw autorskich z prawem do publikacji w każdym obszarze. Przedruk materiałów publikowanych w magazynie „Mir Press LTD” możliwy tylko za zgodą redakcji.

Zespół redakcyjny:Anita OlszewskaAnna GacekArkadiusz Gliniecki Anna BobkoPiotr SłotwińskiŁukasz Ślipko

mir 4

Nad głową lidera partii rządzącej w Irlandii Briana Cowena

zbierają się czarne chmury. Wywiad z 14 września w porannym

programie Morning Ireland rozgłośni RTE wywołał oburze-

nie opinii publicznej na Wyspie, odbił się też szerokim echem

w mediach światowych od New York Timesa po polski Przegląd.

Tytuły : ,, A very Irish hangover ‘’ czy ,, Osiem piw premiera Cowe-

na’’ nie pozostawiają wątpliwości co do tematyki tekstów.

Feralna audycja podczas której szef rządu chrypiał i mylił fakty

odbywała się dzień po konwencji Fianna Fail w hotelu Ardilaun

w Galway. Spotkanie miało być poświęcone sprawom programo-

wym partii oraz koncepcjom na poprawę trudnej sytuacji gospo-

darczej, roboczo nazwano ją think-in. Następnego dnia komentato-

rzy w tabloidach przekuli to na drink-in. Chyba nie bezpodstawnie.

Po części ofi cjalnej po-

litycy przenieśli się do

baru, gdzie nie wylewa-

no za kołnierz. Zabawa

trwała do późnej nocy,

premier nie zachował

umiaru i ostrożności,

w obecności dzienni-

karzy opróżniał serwo-

wane szklanki z piwem,

drwiąc sobie przy tym

z popularnego golfi sty.

A l k o h o l o w e

wpadki zdarzały się

prominentnym po-

litykom innych kra-

jów. Prym na tym polu wiódł Borys Jelcyn, „incydentów’’ w jego

karierze było bez liku. Lekarze prezydenta Kwaśniewskiego nie-

dyspozycję szefa podczas uroczystości w Charkowie we wrześ-

niu 1999r. tłumaczyli pourazowym zespołem przeciążeniowym

goleni prawej, choć każdy średnio inteligentny obywateli fi lm

z obchodów rocznicy egzekucji polskich ofi cerów interpretował

zupełnie inaczej.

Standardy w zakresie kultury politycznej inne są w Rosji, a inne

w demokratycznych krajach Europy. W Polsce po „niedyspozycji

charkowskiej” jeszcze kilkakrotnie pisano o kłopotach prezydenta

Kwaśniewskiego z alkoholem, ale w swoich wystąpieniach publicz-

nych starał się on nie dawać powodów do podważających autorytet

głowy państwa, spekulacji. W przypadku premiera Cowena sytua-

cja jest bardziej złożona.

Ze względu na specyfi kę kultury i klimatu irlandzkiego wiele

spraw załatwia się w pubach, stąd też większa tolerancja dla polity-

ków, których spotyka się ze szklanką Guinnessa w ręku.

Premier, którego słuchało prawie pół miliona Irlandczyków

oblał „irlandzki test” według którego można wypić kilka piw, ale

trzeba rano wstać i być zdolnym do wykonania swojej pracy. Stracił

on twarz w oczach swoich wyborców.

Bertie Ahern, kolega z partii i poprzednik Cowena na stanowi-

sku szafa rządu był częstym gościem pubów w Drumcondra, swoim

okręgu wyborczym, jednak miał niezwykle mocną głowę i nigdy

nie dał się złapać w stanie niedyspozycji, co nawet imponowało

wyspiarzom, dla których picie piwa wydaje się czasami być czymś

w rodzaju konkurencji sportowej.

Styl i wpadki premiera są odzwierciedleniem sytuacji Irlandii

w 2010r. Można chy-

ba zaryzykować tezę

o kryzysie przywództwa

politycznego. Wpraw-

dzie politycy partii

rządzącej zachowali się

lojalnie wobec swoje-

go lidera, bagatelizując

całą sprawę, ale dobrze

wiedzą, że Irlandii nie

stać dzisiaj na dalsze

osłabianie wizerunku

(Celtycki Tygrys – w

języku specjalistów od

marketingu był wartoś-

ciową marką) będącego

w poważnych kłopotach

kraju, w oczach opinii międzynarodowej i potencjalnych inwesto-

rów zagranicznych.

We współczesnym cywilizowanym świecie przywódca pozosta-

je nim dopóty dopóki cieszy się zbiorowym zaufaniem. W swoich

działaniach styka się ze zwolennikami i antagonistami których pró-

buje pozyskać ( Cowenowi po wywiadzie wyrósł legion przeciw-

ników).

Przywództwo jest efektem zaufania jakie wzbudza i nadziei, ja-

kie ze sobą niesie. Pomimo tego, że Brian Cowen dla mieszkańców

hrabstwa Offl ay to sympatyczny facet z którym można pogadać

i obejrzeć mecz przy piwie, to w obecnej sytuacji ma małe szanse by

odwrócić spadek swojej popularności, nie wspominając o mobiliza-

cji Irlandczyków do pracy i oszczędności.

Premiera COWENA przypadki !!!

ARKADIUSZ GLINIECKI

[ W

OB

IE S

TR

ON

Y ]

mir 4

mir 5

[ W O

BIE

ST

RO

NY

]

Pewność jutra, ubezpieczenie !

Kilka sekund. Tyle wystarczy, by zmienić Twoje

życie. Tyle także potrzeba, by uświadomić sobie,

jak ważne jest być spokojnym i pewnym bezpie-

czeństwa własnego i najbliższych. Życie przynosi

niespodzianki. Mimo, że nie wszystkiemu da się

zapobiec, wiele można przewidzieć. Będąc przy-

gotowanym na różne scenariusze wybierasz lepsze jutro. Możesz je

zabezpieczyć…

Ubezpieczenia w Irlandii Pracując w Irlandii podlegasz podstawowemu ubezpieczeniu

społecznemu oraz zdrowotnemu. Pracodawca odprowadza z wyna-

grodzenia pracownika odpowiednią kwotę na składkę PRSI. Jest to

często zbyt mało by zapewnić pracownikowi swobodny dostęp do

darmowej opieki medycznej.

Dlatego warto wykupić dodatkowe ubezpieczenie. Czy wiesz, że

zgłoszenie się do szpitala kosztuje ponad 50 euro? Czy wyobrażasz

sobie ile może kosztować dzienny pobyt w szpitalu prywatnym?

Czy chciałbyś nie martwić się o koszta leczenia i opieki medycznej,

która może być niezbędna na skutek wypadku czy choroby? Ubez-

piecz już dziś siebie i swoją rodzinę.

Czy wiesz już jaki pakiet ubezpieczeń zamówisz dla siebie?

Nasz przedstawiciel chętnie Ci doradzi oraz odpowie na każde

pytanie. Bezpłatną konsultację możesz uzyska pod numerem 021 427 83 49 oraz 085 217 34 70.

Nasza działalność obejmuje ubezpieczenia:

CHOROBOWE – SICKNESS INSURANCE WYPADKOWE – ACCIDENT INSURANCE SZPITALNE – HOSPITAL INSURANCE INCOME PROTECTION 021 427 83 49, 085 217 34 70

mir 6

[ W

OB

IE S

TR

ON

Y ]

Tadeusz Kościuszko w swej

broszurze „Czy Polacy mogą wybić się na nie-podległość?” przestrzegał,

że powinniśmy liczyć tyl-

ko na siebie samych. Nie-

stety, tak się nam historia ułożyła, ze ciągle

liczymy na innych.

Od czasów Kościuszki, niewiele osiąg-

nęliśmy własnymi siłami, za to sporo po-

trafi liśmy popsuć. Co było do przegrania

- przegraliśmy.

Nawet własne państwo odzyskali-

śmy dzięki łasce innych, zarówno w 1918,

jak i w 1944 r. Niestety, proszę Państwa...

Jak stwierdził znany historyk Norman Davies w wywiadzie dla „Odry” nr 6,

z 06.2000r.: „walczę z opinią, że w listopa-

dzie 1918 roku „Polacy sami wybili się na niepodległość”.

Jak mogli się wybić, kiedy jedyne woj-

ska polskie znajdowały się w obozie inter-

nowania? Legionów przecież już wtedy

nie było, nie istniały polskie siły wojskowe.

Polacy byli bezbronni. Niepodległa Polska

powstała z woli wielkich mocarstw, m.in.

Niemców.

Niemcy uwolnili Piłsudskiego, żeby on

„złapał” tę Polskę, zanim zrobią to przeciw-

nicy Niemiec. Przecież, to powołana przez

Niemców, Rada Regencyjna przekazała

władzę Piłsudskiemu, celowo zwolnionemu

wcześniej z więzienia w Magdeburgu. Cho-

dziło o to, żeby ograniczyć wpływ proalian-

ckich sił Romana Dmowskiego.

Ale jeszcze do czerwca 1918 roku

Wielka Brytania nie zgadzała się na po-

wstanie państwa polskiego; Francja chciała

tego nawet wcześniej, w 1917 roku, jed-

nak dopóki Rosja była członkiem sojuszu,

o niepodległej Polsce nie mogło być mowy.

Przed 1917 rokiem, przed rewolucją lutową

w Rosji, nie było szans na niepodległość.

Największe znaczenie miało oczywiście,

poparcie Stanów Zjednoczonych. Prezy-

MentalnośćMentalność współczesnego Polaka

dent USA, Woodrow Wilson, został prze-

konany przez Ignacego Paderewskiego,

że Polska powinna być niepodległa, co

zawarł w trzynastym, ze swoich słynnych

czternastu punktów, dotyczących przyszłe-

go urządzenia świata.(..)”

A w 1944 r. - wiadomo. Tym, którzy

„Czterech pancernych i psa” względnie

„Stawkę większą niż życie” traktują jako

wiarygodną lekcję historii, przypomnę, że

my w 1939 r. przegraliśmy wojnę w niecały

miesiąc, a wolność przyniosła nam dopie-

ro na swoich bagnetach Armia Czerwona.

Przy okazji niejako, bo leżeliśmy im na

drodze do Berlina. Trochę im pomagaliśmy,

ale sołdaci i bez nas daliby sobie radę.

A czy my dalibyśmy sobie radę bez nich?

Niestety, nie... W 1939 r. nasze so-

jusznicze mocarstwa wypięły się na nas,

a w Jałcie w 1945r. w ogóle postawiły na

nas krzyżyk.

Zresztą - czy czerwonoarmiści przynie-

śli nam wolność? Nie. Znaleźliśmy się pod

następną okupacją, zakończoną dopiero

w 1989 r. Zakończoną? Niech się nikomu

nie wydaje, że jak można sobie wywiesić

biało - czerwona fl agę z okna, ewentualnie

wystroić się w koszulkę z orłem na klacie

(lub napisem: „nie cierpię ruskich ... piero-

gów”

– bo jednak asekuracja być musi) i wgrać

sobie do komórki polski hymn - jako dzwo-

nek, to znaczy, że mieszka się w niepodle-

głym kraju... Ale - nawet jeżeli Polska i jest

niepodległa (chociaż ja w to nie wierzę), to

czy niepodlegli są Polacy? Nie, bo Polacy

są trzymani krótko przez swój własny rząd,

który działa na szkodę swoich obywateli...

I nawet to, że przyjęto nas do UE

i mnóstwo Polaków czym prędzej „dało

nogę” ze swojej Ojczyzny - bynajmniej

„elytom” nic do myślenia nie dało.

Możliwość wyjazdu za granicę nie

świadczy też wcale o naszej „niepodległo-

ści” - a wprost przeciwnie: dzisiaj już nie

podbija się innych krajów militarnie, dzisiaj

podbija się je ekonomicznie. Nawet wojna

w Iraku miała ściśle ekonomiczne podłoże:

gdyby nie było tam złóż ropy, nikt by sobie

tym kraikiem nie zawracał głowy.

W Afganistanie, co prawda ropy nie

było, no ale gdzieś w końcu trzeba przete-

stować na większą skalę nowe rodzaje bro-

ni - przed poważniejszą rozróbą. A każdy

pretekst jest dobry... Niemniej: dzisiaj, je-

żeli chce się podbić jakiś kraj, nie wysyła się

wojska, dzisiaj udziela się takiemu krajowi

mir 6

mir 7

Piotr Słotwiński

kredytów... „Polska jest najlepszym krajem

na świecie, ale jest parszywym państwem.

Współczesną Polską rządzą głupcy

i cynicy, którym nie zależy na dobru wspól-

nym, prawo mamy zdegenerowane a ustrój

beznadziejny” - napisał jeden z internautów

i mi nie pozostaje nic innego, jak podpisać

się pod tym obiema rękami.

Nasi zdegenerowani politycy, sami ni-

czego nie zmienią, bo to mogłoby im ogra-

niczyć dostęp do koryta. Od 20 lat rządzi

ta sama sitwa z drobnymi przetasowaniami.

Już po trzy razy byli w rządzie - i po tyle

samo w opozycji.

I za każdym razem fatalne zaniedbania

zwalają na poprzedników.

Oni się nie zmienią. Nawet jak wymrą

w cholerę - to już szykują sobie następców:

toczka w toczkę jak oni sami. To my musi-

my ich zmienić. I to jest podstawowe zada-

nie dla młodych ludzi, póki jeszcze

im się chce i w coś wierzą...

W Polsce nie uda się to, co

w Irlandii, z prostego powodu:

u nas 90% Polaków nie ufa własnym

Rodakom, mając o nich jak najgor-

sze zdanie. Żeby było śmieszniej,

nawet Austriacy, którzy nie lubią

nas najbardziej w Europie, i tak lu-

bią nas bardziej - niż my sami siebie.

Jak to zrobić? Niestety, obawiam się że

u nas się tego nie da zrobić za pomocą kart-

ki wyborczej. Na przeszkodzie stoi nasza

mentalność. A jaka to jest mentalność? To

żadna tajemnica, wiemy o tym od dawna,

i dyskusje o tym toczono juz wielokrotnie:

to tzw. mentalność chłopa pańszczyźniane-

go.

Według defi nicji -”mentalność chło-

pa pańszczyźnianego - jest to mentalność

człowieka, który robi tylko to, co mu pan

każe, nie wykazuje się żadną aktywnością

własną, bowiem w warunkach pańszczyzny

było to zbędne i tępione”.

Skąd nabyliśmy tę mentalność?

Najpierw trochę historii: co prawda w na-

szej „zbiorowej pamięci”, Polska ofi cjalnie

istnieje od 966 r. (chociaż nie ma to wiele

wspólnego z rzeczywistością, ale na razie

nie ma sensu zagłębiać się w szczegóły),

ale kto tak naprawdę przez wiele stuleci

czuł, że jest Polakiem? Tylko szlachta, tylko

„górne” warstwy społeczne.

Chłop poczucia narodowości bardzo

[ W O

BIE

ST

RO

NY

]

dugo nie miał. Zapytany, kim jest, odpo-

wiadał że „miejscowym”... Odpowiadał

w języku używanym na danym teryto-

rium... I tyle. I tak było bardzo długo. Świa-

domość narodowa wśród „dolnych” warstw

społecznych - to historia raptem ostatniego

stulecia.

Toteż, kiedy w okresie zaborów, część

polskiej szlachty wyemigrowała i zasymi-

lowała się z narodami krajów, do których

przybyła - była to dla Polski większa strata

niż sama utrata niepodległości.

Popatrzmy, kto wzniecał narodowe

powstania? Spójrzmy, dzięki komu -

z Polaków - odzyskaliśmy niepodległość

w 1918 r.?

Czy to byli potomkowie chłopów (nie

mam tutaj na myśli mięsa armatniego)?

Co prawda szlachta zubożała i „wysadzona

z siodła” musiała się zająć zarabianiem na

chleb, ale to właśnie z tego stanu począt-

kowo rekrutowała się inteligencja i wyżsi

rangą ofi cerowie.

Niestety, nazistowscy bandyci w nie-

mieckich mundurach wymordowali kwiat

polskiej inteligencji, a komunistyczni ban-

dyci w sowieckich mundurach zrobili to

samo z polskimi ofi cerami...

I to było dla nas, Polaków, najgorsze:

utrata najbardziej wykształconej, świado-

mej swojej przynależności narodowej war-

stwy społeczeństwa. Nie zniszczenie Kraju,

nie późniejsze komunistyczne jarzmo. Kraj

odbudowaliśmy, jarzmo zrzuciliśmy. Ale

odbudować narodowe społeczeństwo - już

nie jest tak łatwo. Bowiem powojenni Po-

lacy to przede wszystkim masy chłopskie

i rekrutujący się z nich robotnicy powstają-

cych socjalistycznych molochów...

A chłop - jak to chłop. Nieufny

i ciemny, ze swoją chłopską mental-

nością, czerpiący wiedzę o świecie

z coniedzielnych kazań.

I z takiego właśnie materiału, z takiej

ludzkiej tkanki przyszło nam odbudowy-

wać nasze społeczeństwo.

Kto wie, czy tzw. „komuna” nie oddała

nam jednak sporej przysługi - wprowadza-

jąc powszechną oświatę i likwidując analfa-

betyzm (chociaż, niestety, wtórny analfabe-

tyzm jest zjawiskiem nader częstym wśród

współczesnych Polaków).

Bo dzięki powszechnemu obowiązkowi

szkolnemu, dzieci „chłopów i robotników”,

po raz pierwszy w historii miały szansę

odebrać solidne wykształcenie, niestety

- wraz ze sporą dawką komunistycznej in-

doktrynacji.

Ale poznały, choćby pobieżnie historię

Polski i dzieła polskich twórców. Ba, „wła-

dza ludowa” tak dbała o edukację dzieci

chłopów i robotników, że - w przeciwień-

stwie np. do dzieci z rodzin inteligenckich

- tym pierwszym, przy zdawaniu na

studia, dawała preferencyjne punkty

„za pochodzenie”.

Współczesna władza już ni-

kogo za pochodzenie nie wyróżnia

czy dyskryminuje, tylko od każdego

ciągnie po równo, uzależniając jedy-

nie bezstresowość edukacji od zasob-

ności kieszeni.

„Komuna” spełniała też inną ważną rolę:

przeciwko niej, pod narodowymi sztanda-

rami, jednoczyło się społeczeństwo.

Co bardziej inteligentna część tego

społeczeństwa (czyli nie ci, którzy bunto-

wali się tylko dlatego „bo kiełbasa była za

droga”) na własną rękę poddawała się sa-

mokształceniu - studiując najnowszą histo-

rię Polski i przekazując tę wiedzę innym.

Ten proces został 20 lat temu przerwa-

ny. Wspólny wróg przestał istnieć.

Pozostali co prawda jak zawsze dyżurni

masoni, Żydzi i cykliści - ale to nie to samo.

Można już jawnie czytywać zakazane daw-

niej książki, ale - kto teraz czyta książki?

Wtórny analfabetyzm zaczyna zataczać

coraz szersze kręgi, a wraz z nim obserwu-

jemy powrót mentalności pańszczyźniane-

go chłopa...

Bo zmienić mentalność - jest najtrud-

niej...

mir 7

Zresztą - czy czerwonoarmiści przynieśli nam wolność? Nie. Znaleźliśmy się pod następną okupacją, zakończoną dopiero w 1989 r. Zakończoną? Niech się nikomunie nie wydaje, że jak można sobie wywiesić biało - czerwona flagę z okna, ewentualnie wystroić się w koszulkę z orłem na klacie (lub napisem: „nie cierpię ruskich ... pierogów” ...

mir 8

[ P

RZ

YB

OR

NIK

]

Rozmowa kwalifi kacyjna (zwana

także interview) jest decydującym

momentem procesu rekrutacyjnego.

Jeżeli kandydat został na nią zaproszony,

oznacza to, że dokumenty, które złożył, zo-

stały pozytywnie ocenione i istnieją duże

szanse na podjęcie pracy w danej fi rmie.

To już duży sukces. Teraz wystarczy tylko

podtrzymać i wzmocnić dobre wrażenie.

Rozmowa ma na celu bliższe poznanie

kandydata i podjęcie ostatecznej decyzji

przez ewentualnego pracodawcę. Na tym

etapie wszystko zależy od tego, czy kandy-

dat wypada równie dobrze w bezpośrednim

kontakcie jak na papierze.

Do rozmowy kwalifi kacyjnej można,

a nawet trzeba się dobrze przygotować.

Co podczas takich przygotowań jest istot-

ne i przydatne? Zebranie wiadomości na

temat fi rmy, do której się aplikuje, informa-

cji o wysokości zarobków w tej fi rmie i na

podobnych stanowiskach, zastanowienie się

nad własnymi atutami i wadami, odpowied-

ni ubiór, przygotowanie niezbędnych doku-

mentów oraz przeanalizowanie najczęściej

zadawanych podczas rozmów pytań.

Bądź gotów na wszelkie pytaniaKandydata często próbuje się zaskoczyć

jakimś niestandardowym pytaniem, wyma-

gającym zastosowania wiedzy teoretycznej

w praktyce (pytania sytuacyjne) lub wyma-

gającym dużej kreatywności i… poczucia

humoru (pytania typu: „Proszę wymienić

pięć zastosowań spinacza do papieru”).

Do takich pytań stosunkowo trudno się

przygotować, choć warto poćwiczyć swoją

pomysłowość i szybkość reakcji na „dziwne”

pytania. Zazwyczaj jednak, przynajmniej

początkowa faza rozmowy jest „standardo-

wa”. Rozmowa kwalifi kacyjna ma zwery-

fi kować informacje zawarte w CV i liście

motywacyjnym. Warto więc zastanowić się,

jakich informacji może oczekiwać podczas

Rozmowa kwalifikacyjna – jeżeli zostałeś na nią zaproszony, to znaczy że jesteś o krok od sukcesu. Twoje umiejętności i kwalifikacje zawodowe odpowiadają potencjal-nemu pracodawcy. Co jeszcze możesz zrobić? Nie zepsuć tego wrażenia! Jeżeli teraz udowodnisz, że osobowością, charakterem i sposobem bycia pasujesz do firmy oraz zespołu, a ponadto, że Twoje CV nie kłamie, to pewnie usłyszysz: witamy w zespole! Jak zachować zimną krew w tej stresującej sytuacji?

rozmowy przyszły pracodawca lub osoba

rekrutująca i przygotować się do ich udzie-

lenia.

Przygotowując się do rozmowy kwali-

fi kacyjnej niezbędne jest przeanalizowanie

własnego CV, gdyż na pewno pojawią się

w jej trakcie pytania dotyczące wykształ-

cenia kandydata, o kierunki studiów jakie

obrał oraz motywacji, jaką przy ich wyborze

się się kierował. Osobę rekrutującą na pew-

no zainteresują ewentualne różnice między

profi lem szkoły średniej, kierunkiem stu-

diów i studiów podyplomowych – jeżeli

były to różne dziedziny - warto przygoto-

wać odpowiedź, skąd te różnice się wzięły

i ukazać ich logiczność. W przeciwnym

razie pracodawca może odebrać kandydata

jako osobę niezdecydowaną, o zmiennych

poglądach lub słomianym zapale.

Wykaż się doświadczeniemPowszechnym i pewnym jest pytanie

o doświadczenie zawodowe. Warto prze-

analizować poszczególne etapy swojej ka-

riery oraz zastanowić się, co było powodem

tak częstej zmiany miejsc pracy / tak długie-

go pozostawania w jednym miejscu pracy /

awansów / przeniesień itp. Co kandydatowi

podobało się w poprzednio zajmowanych

stanowiskach, co przeszkadzało. Ważnym

jest także, by umieć odnieść umiejętności

nabyte w poprzednich miejscach pracy do

stanowiska, o które się ubiegamy.

Bądź kreatywnyNależy przyjrzeć się dokładnie opisowi

stanowiska, o jakie się ubiegamy oraz po-

równać je ze swoim doświadczeniem. Które

umiejętności będą pomocne w nowej pracy

i jak przełożą się na możliwość sprostania

nowym obowiązkom? Odpowiedź na te

pytania warto skrupulatnie przygotować,

a jeśli jest ona szczególnie korzystna –

wpleść w rozmowę nawet, jeśli takie pytania

nie padną. Często zadawane jest również

pytanie o aspiracje, cele zawodowe, o to, co

chciałoby się robić za 5, 10 lat. To pozwala

sprawdzić osobie rekrutującej, czy kandydat

„pasuje” i jak „wpisuje się” w dane stanowi-

sko, w daną fi rmę.

Pracodawcę prawdopodobnie zainte-

resują też przyczyny odejścia z poprzed-

niej pracy lub chęci jej zmiany, a także

motywy, dla których kandydat chce podjąć

pracę właśnie w danej fi rmie. Tutaj ważne

jest odpowiednie sformułowanie przyczyn

odejścia z poprzedniej pracy (np. nie nie-

subordynacja, a różnica poglądów), a tak-

że swoich oczekiwań w związku z nowym

stanowiskiem. Aby nie okazać się osobą,

dla której ważna jest tylko wysokość za-

robków, lepiej unikać podawania powodów

fi nansowych, a zastąpić je np. „chęcią roz-

woju” (pod tym pojęciem kryje się wszyst-

ko, również zarobki). Natomiast w celu

przygotowania się na pytanie o przyczyny

ubiegania się o pracę w danej fi rmie, ko-

nieczne jest jak najlepsze, wcześniejsze po-

znanie fi rmy, jej struktury, pozycji na rynku,

opinii o załodze, atmosferze itp. Wówczas

kandydat łatwiej przekona pracodawcę, że

rzeczywiście zależy mu na danej posadzie.

Dodatkowe umiejętności to ważny

punkt w Twoim CV. Spodziewaj się zatem,

że także zostaniejsz o nie zapytany. Warto

zastanowić się, czy udokumentować je róż-

nego rodzaju certyfi katami – jeśli tak, miej

je ze sobą podczas rozmowy. Dodatkowe,

czasem z pozoru niezwiązane bezpośred-

nio z danym stanowiskiem kwalifi kacje,

pokazują pracodawcy, w jakim kierunku

kandydat może się rozwijać, dlatego mogą

się one okazać czynnikiem decydującym

o przyjęciu kandydata. Trzeba też spróbować

sprecyzować swoje umiejętności, zwłaszcza

w odniesieniu do języków obcych, których

znajomość nie jest udokumentowana.

Interview

- oko w oko z pracodawcą !

mir 9

[ PR

ZY

BO

RN

IK ]

Wymienione w CV zainteresowania są

punktem, o który często pytają potencjal-

ni pracodawcy. Zainteresowania świadczą

o aktywności i osobowości, często oryginal-

ne hobby pozwala lepiej zapamiętać kan-

dydata. Należy zatem przygotować się na

pytania uściślające wymienione hobby oraz

w żadnym wypadku nie kłamać, gdyż łatwo

można się skompromitować. Jeśli wśród

zainteresowań kandydat wpisał „fi lm” lub

„kino”, warto zastanowić się, jaki jest ulu-

biony fi lm, aktor, reżyser, jaki fi lm zrobił

na kandydacie największe wrażenie, a jaki

może oglądać po kilka razy. Można też

prześledzić ostatnią galę rozdania Oskarów

– interesowanie się kinem to nie tylko oglą-

danie fi lmów.

Ceń się na miarę możliwości…pracodawcyBardzo ważnym pytaniem, które po-

winno paść pod koniec rozmowy, jest wyso-

kość oczekiwanych zarobków. Odpowiedź

bywa problematyczna – kandydaci boją się

podać zbyt wysoką stawkę, ze względu na

obawę przed odrzuceniem z tego powodu,

a jednocześnie nie chcą wyjść na osoby,

które nie cenią swoich umiejętności. Naj-

lepszym wyjściem z tej sytuacji jest poda-

nie sumy, którą można logicznie uzasadnić

– swoimi wcześniejszymi zarobkami (natu-

ralnym jest, że kandydat oczekuje w nowej

pracy wyższych zarobków), przeciętnymi

zarobkami na podobnych stanowiskach

w innych fi rmach, a także poziomem wyna-

grodzeń w danej fi rmie. Wszystko to należy

skonfrontować z własnymi oczekiwaniami

– i przygotować uzasadnienie.

Popularnym pytaniem jest pytanie

o atuty i słabości. Na to pierwsze kandydaci

zazwyczaj mają przygotowaną odpowiedź.

Gorzej natomiast wypada opis własnych

słabości. Nie ma sensu udawanie, że się

takowych nie ma, albo sztuczne nazywanie

słabościami swoich zalet (np. „Moją wadą

jest to, że bardzo poświęcam się realizowa-

nym projektom”). Warto natomiast mówić

o swoich słabościach w czasie przeszłym

(np. Kiedyś ciężko mi było… Jakiś czas

temu nie potrafi łem…). Warto też dodać

jakiś komentarz do własnych błędów i sła-

bości, np. „To mnie nauczyło…”, lub „Od

tego czasu pracuję nad tym…”. To pokaże

osobie prowadzącej rozmowę, że kandydat

jest świadom swoich wad, co jest podstawą

do pracy nad nimi.

„Czy ma pan/pani jakieś pytania?” – to

„pytanie o pytanie” często zaskakuje kandy-

datów, którzy bez wcześniejszego przygo-

towania, z powodu zdenerwowania, zazwy-

czaj nie są w stanie nic wymyślić. A przecież

poważny kandydat powinien zainteresować

się szczegółami, dotyczącymi pracy, któ-

rą chce wykonywać. W przeciwnym razie

traci możliwość poznania swoich poten-

cjalnych obowiązków i miejsca w fi rmie,

a w oczach osoby rekrutującej może wypaść

na osobę słabo zainteresowaną daną fi rmą

i posadą lub wręcz niepoważną. O co może

zapytać kandydat? O wszystkie interesują-

ce go aspekty pracy, które nie padły jeszcze

w rozmowie. W szczególności mogą paść

pytania o obowiązki i odpowiedzialność,

jaka ciążyć będzie na kandydacie, o to

komu będzie podlegał i czyim będzie prze-

łożonym, o świadczenia socjalne, program

szkoleń, sposób awansu, oczekiwania pra-

codawcy. Warto też zapytać o dalszy prze-

bieg procesu rekrutacyjnego, o to kiedy

można spodziewać się decyzji itp.

Zachowaj fason podczas rozmowy

Odpowiednie przygotowanie się do

rozmowy to połowa sukcesu. Pozwala czuć

się pewniej i łatwiej opanować zwiazany z

nią stres. Jeżeli jednak nadal myślisz jak

bardzo będzie Ci ciężko opanować emo-

cje, pamiętać o wszystkich wskazówkach

i pokazać się z jak najlepszej strony. Zapo-

znaj się z niektórymi radami, dotyczącymi

przebiegu rozmowy i sposobu zachowania

się na niej.

• Po pierwsze – odpowiednie nastawienie

przed rozmową. Ważne jest, aby być wy-

spanym, zrelaksowanym oraz pozytywnie

nastawionym.

• Należy być również skoncentrowanym

– to brzmi banalnie, ale często zdarza się,

że w nerwach kandydat nie „rejestruje” np.

nazwiska osoby prowadzącej rozmowę.

Nie można sobie na to pozwolić. Nale-

ży również pewnie podać rękę rozmówcy,

wyraźnie powiedzieć swoje nazwisko, a po

zaproszeniu do zajęcia miejsca, należy wy-

godnie usiąść na krześle. Nie warto odgry-

wać nonszalancji i rozpierać się w nim, wy-

ciągając nogi, ale równie źle widziane jest

„przycupnięcię” na brzegu – to zdradza, że

kandydat jest niepewny, przestraszony.

• Warto pamiętać o uśmiechu i kontro-

lować swoje ciało. Zdenerwowanie różnie

objawia się u kandydatów – gryzą wargi,

bawią się dłońmi lub włosami, stukają pa-

znokciami w stół, bawią się długopisem.

Warto przeanalizować własne reakcje na

sytuacje stresowe i postarać się o nich pa-

miętać.

• Należy uważnie słuchać swojego roz-

mówcy, nie wchodzić mu w zdanie, dać

sobie chwilę na przemyślenie odpowiedzi.

Należy udzielać konkretnych, zwięzłych

odpowiedzi. Jeżeli nie jest się pewnym,

o co dokładnie pyta osoba rekrutująca,

można zawsze zapytać, uściślić. Zawsze

trzeba rozwijać swoją wypowiedź – nie

warto ograniczać się do odpowiedzi: tak”

lub „nie”.

• Konieczny jest też odpowiedni wygląd.

Schludna fryzura i ubiór odpowiadający

kulturze organizacyjnej danej fi rmy to bar-

dzo ważne elementy – warto wcześniej zo-

rientować się, czy pracownicy fi rmy chodzą

w ofi cjalnych strojach, czy też można sobie

pozwolić na luźniejszy ubiór.

Zawsze jednak należy wyglądać elegancko

i schludnie.

• Należy też pamiętać o innych, podstawo-

wych i może banalnych, ale istotnych spra-

wach. Czyli – nie można się spóźnić, ani też

przychodzić zbyt wcześnie, palić podczas

rozmowy, wchodzić w słowo osobie rekru-

tującej, krytykować poprzednich przełożo-

nych czy kolegów, wyrażać się wulgarnie,

zachowywać się arogancko itp.

• Ważny jest kontakt wzrokowy z rozmów-

cą – nie można przesadzać i wpatrywać

się w niego, jednak nie można też unikać

tego kontaktu. Ta pierwsza sytuacja sprawia

wrażenie sztucznej, może też stanowić syg-

nał, że zamiast interesować się rozmową,

kandydat w rzeczywistości interesuję się…

rozmówcą.

W drugim przypadku kandydat może być

odebrany jako zbyt nieśmiały, podejrzliwy

lub mający coś do ukrycia.

• Istotnymi elementami rozmowy jest ko-

munikacja niewerbalna. Uważa się, że ma

ona niejednokrotnie większe znaczenie, niż

same słowa, które padają podczas rozmowy.

Warto zapoznać się z poradnikami doty-

czącymi mowy ciała, zadbać o odpowiedni,

spokojny ton, wyprostowaną, otwartą po-

stawę, nie krzyżować rąk ani nóg, dosto-

sować się do tempa wypowiedzi rozmówcy

i jego gestykulacji, usiąść pod lekkim sko-

sem do rozmówcy (pozycja na wprost su-

geruje chęć konfrontacji, a nie o to prze-

cież chodzi). Nie można jednak popadać

w skrajność – jeśli np. kandydata swędzi

nos, to może się podrapać bez gorącego

zapewniania, że wcale nie kłamie (czyta-

jąc poradniki o komunikacji niewerbalnej

można się bowiem dowiedzieć, iż pociera-

nie nosa oznacza kłamstwo).

• I na koniec – naturalność. Nie ma sensu

udawać kogoś, kim się nie jest. Uśmiech,

otwartość i spontaniczność w rozsądnych

granicach zawsze zostaną docenione.

mir 10

PAPU GalwayLiosban Business Retial ParkTuam Road, Galway

PAPU Limerick Liddy Street Honans Quay

(na tyłach Penneys i Debenhams)

JESIENNA PROMOCJA TRWA OD 01.10.10 DO 30.11.10

w ofercie ponad 2500 produktów

CENOWY ZAWRÓT GŁOWY

Dania gotowe dla dzieci BOBOVITA

teraz od € 0,95

Soki 2L CAPRIO

wcześniej € 1,99teraz tylko € 1,69

Herbatniki 200gKRAKUSKI

wcześniej € 1,39teraz tylko € 1,15

SMAKOWITA 500g

wcześniej € 1,50teraz tylko € 1,25

Parówki wieprzowe1 kg SZUBRYTwcześniej € 4,80

teraz tylko € 3,50

Polędwica SOPOCKA1 kg SZUBRYTwcześniej € 8,85

teraz tylko € 6,85

PYSIO 0,9 L

wcześniej € 1,53teraz tylko € 1,25

Sery żółte 1 kgGouda, Edamski, Morski

Podlaskiwcześniej € 7,65

teraz tylko € 5,99

TU JESTEŚMY :

mir 11

Dla osób indywidualnych:

• Ubieganie się o zwrot nadpłaconego podatku dochodowego• Zwrot nadpłaconego PRSI• Odzyskiwanie podatku do 5 lat wstecz• Rozliczanie ulgi podatkowej za mieszkanie, service charge

oraz związki zawodowe• Zasiłki rodzinne (Child Benefit, FIS, Rent Allowance)• Supplementary Welfare Allowance, Karty Medyczne• Zasiłki dla bezrobotnych z mozliwością transferu

do Polski• Tłumaczenie przysięgłe dokumentów prawnych

(aktów urodzenia, akty małżeńskie, wyroki rozwodowe, zaświadczenia o niekaralności, itp.)

• Tłumaczenia ustne• Sprawy sporne z pracodawcą• Rejestracja nazwy firmy• Sporządzenie Biznes Planu

Dla firm:

• Rejestracja spółek limitowanych, partnerskich oraz samozatrudnienia

• Book-keeping – prowadzenie księgowości bieżącej tygodniowej, miesięcznej, kwartalnej i rocznej

• Rejestracja i rozliczenia subkontraktorów• Wnioskowanie o certyfikat C2• Rejestracja i rozliczenia podatku VAT• Roczne rozliczenie podatku dochodowego• Sprawozdanie roczne dla CRO• Kompleksowa obs ługa spraw pracownicz ych

– rejestracja i rozliczenia (payslipy, P30, P35)

WWW.DMSERVICES.PL

Twoja Firma Księgowo-Doradcza w Irlandii

• KSIĘGOWOŚCI I RACHUNKOWOŚCI

• ROZLICZEŃ PODATKOWYCH

• SPRAW PRACOWNICZYCH

• ŚWIADCZEŃ SOCJALNYCH

Oferujemy usługi dla firm i klientów indywidualnych w zakresie:

D&M Services2nd Floor Office, 4 Washington Street, CORK

Tel/Fax (021) 427 83 49 oraz 083 31 91 536

e-mail: info@dmservices.pl

www.dmservices.pl

Powierzenie spraw księgowo-rachunkowych oraz socjalnych

wyspecjonalizowanej firmie pozwoli Państwu zaoszczędzić cenny czas

i pieniądze oraz zagwarantuje finansowe bezpieczeństwo.

mir 12

Krótka historia znieczulenia !

[ Z

DR

OW

IE /

ME

DY

CY

NA

]

„ ...wtedy Bóg spuścił na człowieka wielki sen i wyjął mu żebro...”

- tak Biblia Starego Testamentu opisu-

je pierwszą operację przeprowadzoną pod

znieczuleniem ogólnym. Jaką drogę prze-

była ludzkość do jego wynalezienia?

Od początku istnienia człowiekowi to-

warzyszy ból – zmieniały się jednak metody

jego uśmierzania. Zapisane około 2250 lat

p.n.e. tabliczki babilońskie podają o wypeł-

nieniu zęba hebanem celem złagodzenia

jego bólu.

Około 500 lat p.n.e. Hipokrates z Kos,

uznawany za ojca medycyny, opisał łago-

dzenie bólu przy pomocy opium.

W czasach nowożytnych znajdujemy

coraz liczniejsze doniesienia o próbach ła-

godzenia bólu przez wielu lekarzy i cyruli-

ków przy pomocy wyciągów z ziół.

Jednakże techniki leczenia bólu rozwi-

jały się niewspółmiernie powoli.

Dlaczego tak się działo?

Otóż próby przynoszenia ulgi w cier-

pieniu trafi ały, z punktu widzenia obyczajo-

wego i fi lozofi cznego, na niepodatny grunt.

Nasi przodkowie uważali ból za nie-

unikniony, akceptując go jako część życia.

Teolodzy i fi lozofowie przez całe wieki

podkreślali korzyści płynące z przeżywania

bólu ze spokojem i wytrzymałością, co mia-

ło wzmacniać charakter i moralność.

Niektóre środki niezbędne do uzyska-

nia znieczulenia ogólnego znane były o

wiele wcześniej, niż możliwe stało się ich

powszechne zastosowanie.

W pierwszej połowie XIX wieku naj-

popularniejszym środkiem znieczulającym

był… alkohol.

Whisky podawano zarówno pacjentom

jak i lekarzom, którzy swój fach wykony-

wali wśród głośnych jęków i krzyków ope-

rowanych.

Używki takie jak marihuana czy ha-

szysz także stosowano by złagodzić cier-

pienie. Jednak ani one, ani alkohol nie były

wystarczająco silne i skuteczne.

W przypadku skomplikowanych i dra-

stycznych operacjach pacjent najczęściej

mdlał. Ludzki organizm posiada bowiem

pewien próg bólu, to znaczy że ból o okre-

ślonym natężeniu jesteśmy w stanie znieść

w pełnej świadomości. Powyżej – tracimy

przytomność.

Nic dziw-

nego, że wielu

pacjentów oba-

wiając się go w

ogóle nie podda-

wało się zabie-

gom.

Mimo, że

jeszcze na po-

czątku XIX

wieku stosowa-

no prymitywne

metody znieczu-

lania, podwaliny

pod przyszły

postęp położono

już dużo wcześ-

niej. Początko-

wo Paracelsus,

znany lekarz

zaobserwował,

że zwierzęta pod

wpływem eteru

zapadają w sen

i nie odczuwają

bólu. „Słodkim

olejem witriolo-

wym”

czyli eterem Szwajcar usypiał kurczęta już

około 1540 roku. W XVIII wieku odkryto

podtlenek azotu, który potem, ze względu

na swoje zdumiewające właściwości otrzy-

mał nazwę gazu rozweselającego.

Początkowo obydwie substancje służyły zaba-wie podczas występów kabaretowych.

Pierwsza operacja, jaką przeprowadzo-

no na pacjencie znieczulonym eterem wy-

konana została w roku 1842.

Jeszcze wcześniej, bo w roku 1831,

mir 13

[ ZD

RO

WIE

/ ME

DY

CY

NA

]

odkryto chloroform, który jednak w medy-

cynie wykorzystywany był dopiero 16 lat

później.

Odkrycie nowych związków chemicz-

nych i badanie ich właściwości przyczyniło

się do rozwoju innych metod znieczulania

pacjenta, między innymi takich, które nie

wymagają usypiania go. Szukano sposobów

skutecznych ale przede wszystkim bez-

piecznych dla pacjenta.

Rozwój postaw humanistycznych

w XIX wieku stworzył podstawy do szero-

kiego zastosowania technik znieczulenia.

Przełomowy okazał się dzień 16 października 1846 roku, kiedy dentysta William Green Morton wy-konał pierwszą uwieńczo-ną sukcesem publiczną demonstrację znieczule-nia ogólnego przy użyciu eteru do operacji.

Nie był on pierwszym lekarzem, który

zastosował eter do znieczulenia wziewnego,

lecz przeprowadzona demonstracja wyzwo-

liła szereg zmian w praktyce chirurgicznej.

Dotychczas chirurdzy mogli działać

tylko na powierzchni ciała, wykonując nie-

liczne większe operacje okupione drastycz-

nymi cierpieniami chorego.

Po wprowadzeniu znieczulenia ogólne-

go i wraz z jego rozwojem i doskonaleniem

w chirurgii stało się możliwe otwieranie

jamy brzusznej, mózgu, klatki piersiowej,

a wreszcie dotarcie do wnętrza serca, czyli

w strefy dotąd dla chirurga zupełnie niedo-

stępne.

Znieczulenie ogólne oraz wprowa-

dzenie w 1865 roku przez Josepha Listera

antyseptyki i aseptyki stały się kamieniami

milowymi w rozwoju współczesnej medy-

cyny zabiegowej. Każdy kolejny szczebel

tego rozwoju był uwarunkowany nowymi

odkryciami w dziedzinie techniki aneste-

zjologicznej.

mir 13

mir 14

Przyzwyczailiśmy się już

traktować zagadnie-

nia dotyczące ekonomii

i biznesu ze śmiertelną

powagą. Domena ta zwy-

czajowo kojarzy nam się

z nudnymi księgowymi

i nadętymi przedsiębiorcami; z zimny-

mi oszklonymi biurami i kancelariami, do

których nie dociera nawet najsłabszy pro-

myk humanistycznej inspiracji. Nic tylko

funkcje, wykresy i cyferki. Można jednak

inaczej! Jako przykład proponujemy nie-

co inne, mniej ortodoksyjne spojrzenie na

ważną kategorię społeczno-gospodarczą,

jaką jest pojęcie luksusu.

Nauki ekonomiczne defi niują luksus

jako, z grubsza rzecz biorąc coś, na co popyt

rośnie bardziej, niż proporcjonalnie w sto-

sunku do wzrostu zarabianych pieniędzy.

W tym sensie luksusem nie są na przykład

artykuły pierwszej potrzeby takie jak chleb

i mleko, ponieważ ich konsumpcja nie wzra-

sta wraz z zawartością portfela. Dla przy-

kładu, nikt nie będzie kupował codziennie

dziesięciu chlebów zamiast jednego tylko

dlatego, że nagle zaczął więcej zarabiać.

Teoria potrzeb Maslowa nie określa

luksusu jako czegoś absolutnie zbędnego.

Wszystko czego pragniemy i potrzebujemy

jest w jakimś sensie „potrzebne” do życia.

Luksus jest jedną z ludz-kich potrzeb.

Luksus to jest coś „ekstra” – jak by to

ujął jeden z bohaterów „Misia”. Luksus to

taka „ekstradycja”. Stara tradycja. Tak jak

wtedy, gdy ukradną nam wóz, a muszą nam

oddać samolot. Ale po kiego wała nam sa-

molot?

Luksus jest pojęciem relatywnym.

Brzmi to jak banał i w pewnym sensie

jest banalne jak wszystko, co względne.

Nie chodzi jednak tylko o to, że jednemu

wystarczy chleb z masłem a drugiemu po-

trzeba ostryg i szampana na śniadanie (tak

na przykład odżywiała się nasza narodowa

gwiazda Fryderyk Szopen).

Luksus może być różnie odczuwany

przez tę samę jednostkę w zależności od

różnych sytuacji. Znana jest historia cesa-

rza Fryderyka Barbarossy, który podczas

wyprawy krzyżowej upadł na kolana w ku-

rzu drogi, żeby napić się z kałuży, po czym

odświadczył, że nigdy w życiu nie pił cu-

downiejszego napoju. O tym, że zbyt wiele

luksusu może nas zabić, świadczy fakt, iż

Barbarossa utonął później w jeziorze.

Luksus w dzisiejszych czasach nie-

uchronnie wiedzie nasze zawistne spoj-

rzenie w kierunku tych, którym się

udało dotrzeć na szczyt. Czasem kosz-

tem innych, czasem ciężką pracą...

i kosztem innych. Tradycja mówi, że pierw-

szy milion luksusu trzeba sobie ukraść, żeby

potem móc go pomnożyć.

Kolejny z naszych narodowych boha-

terów doktor Jan Kulczyk zbudował impe-

rium sięgające gwiazd, ale zaczynał nieko-

niecznie od pastowania czyichś butów. Ba,

jego ojciec, który sam był utalentowanym

biznesmenem zostawił mu w spadku milion

dolarów. Luksus bywa więc dziedziczny.

Tym, którzy przywykli już do życia

w luksusie, może ono wydawać się jak zimny

miód. Kupili już wszystko, co mogli kupić,

objechali świat dookoła. Polecieli w kosmos,

jak ten amerykański turysta, którego przed-

siębiorczy Rosjanie wystrzelili z Bajkonuru

za 20 milionów dolarów. Nic więcej im nie

pozostało, za wyjątkiem najważniejszego,

czyli syzyfowej wędrówki w głąb siebie,

ciężkiej pracy nad swoim charakterem i in-

telektem. Niestety nie jest to już tak proste

a i pieniądze mogą w tym pomóc jedynie

w ograniczony sposób.

Na czym polega dialektyka luksusu, czyli filozoficznie O... biznesieLuksus jest pojęciem relatywnym. Brzmi to jak banał i w pewnym sensie jest banalne jak wszystko, co względne.

[ B

IZN

ES

]

mir 15

[ BIZ

NE

S ]

Jeżeli ktoś nie przestał

być głąbem na drodze do luksusu, prawdo-

podobnie po osiągnięciu celu głąbem pozo-

stanie już do końca życia. Nie ma luksusu

w wymiarze ducha.

Luksus może też być zwykłym stylem

życia. Ci, którzy mają niefart i wypadają

z kręgu milinowych pensji i kontraktów,

willi na Lazurowym Wybrzeżu oraz rej-

sów prywatnymi odrzutowcami, tracą coś

więcej, niż tylko zawartość konta. Utrata

luksusu skazuje ich na swoistą banicję. Nie

mogą już dzielić hobby i wakacji ze swoi-

mi bogatymi przyjaciółmi. Nie stać ich na

chodzenie do tych samych restauracji, grę

w kasynie, oraz rozbijanie się drogimi sa-

mochodami. Lexus to niekoniecznie luk-

sus.

Luksus kojarzy nam się z obecnym kry-

zysem. Nasz kryzys wynika z luksusu innych.

Bankierzy, tłuste koty z Wall Street, speku-

lanci i kolaborujące z nimi rządy państw, nie

znający się na ekonomii ignoranci, szukają-

cy jedynie wygodnej synekury; nie pomni,

ze budżet ich kraju stoi na skraju przepaści.

Instrumenty fi nansowe są dziś tak wymyśl-

ne, że przy nich słynny oscylator ekono-

micz-

ny Bagsika i Gąsiorowskiego z początków

naszego polskiego romansu z kapitalizmem

wydaje się być prymitywnym i mało pomy-

słowym sposobem na zbicie fortuny.

Luksus był pojęciem mocno nastygma-

tyzowanym w poprzedniej epoce naszej na-

rodowej świadomości. Socjalizm próbował

wybić obytwatelom z głowy wszelkie luk-

susy, ale z umiarkowanym powodzeniem.

Luksus miał być kojarzony z przepychem

zgniłego Zachodu oraz niesprawiedliwoś-

cią społeczną Sanacji.

Oddalając perspektywy luksusu od

ludu, władza uczyniła z niego jedynie świę-

ty Graal, sama zresztą niczego sobie nie od-

mawiała. Mao Zedong wcinał tłustą rybę

w oleju, podczas gdy Chińczycy umierali

z głodu całymi milionami. Czołowa ideo-

lożka grupy Baader-Meinhoff Ulrike, nie

chcąc narażać swoich małych dzieci na ze-

psucie luksusami kapitalistycznego RFN-u

chciała oddać je do przytułku w Palestynie,

żeby wyrosły na porządnych towarzyszy.

Luksus w istocie może przyczynić się do

zniszczenia sztuki. Kupiony ostatnio przez

grupę pseudoartystów za 263 tysięcy i 200

e u r o

za 17-wieczny oryginał

„Ukrzyżowania” Pietra Breugela został

zdeformowany. W miejsce twarzy ukrzy-

żowanego Jezusa pojawiła się głowa insek-

ta. Gdyby nasz rodzimy artysta domalował

wąsy freskom w bazylice świętego Piotra

prawdopodobnie żadne luksusy nie urato-

wałyby go przed linczem.

Wszyscy żyjemy mirażem luksusu. Nu-

rzamy się w jego dwoistości. Bo czyż nie

jest on czymś właściwie zbędnym, a jed-

nocześnie czymś czego stale nam brakuje?

Każdy wie, bez luksusu można się obejść,

można bez niego żyć. Ale co to za życie?

Każdy z nas ma inne

poczucie luksusu ...

mir 16

W ostatnim czasie zauważyliśmy znaczny wzrost

liczby klientów, którzy skarżą się na pra-

cę instytucji takich jak urząd socjalny lub na

opieszałość swoich ubezpieczycieli, często

porównując walkę z nimi do walki

z wiatrakami.

To prawda, że tele- fonowanie i wysyłanie listów

do urzędów bardzo często pozostaje bez odpowiedzi

a sprawa ciągnie się w nieskoń- czoność. Ubezpieczyciele

również mają w zwyczaju odsyła- nie listów mówiących, że

w ciągu kolejnych 10 dni nasz wniosek zostanie

w pełni rozpatrzony, a li- sty o takiej standardowej

treści często odsyłane są wielokrotnie.

Na szczęście istnieją bardzo skuteczne metody ponaglenia po-

wyższych instytucji, opierają się one na tym, że nad np. fi rmami

ubezpieczeniowymi, czyli instytucjami fi nansowymi obracającymi

potężną ilością pieniędzy, kontrolę sprawuje kompetentny urząd

regulacyjny. Podobnie sprawa ma się z urzędem socjalnym.

Co zatem należy zrobić aby Twoja sprawa została szybko i sprawnie rozpatrzona?

1. Przygotuj szczegółowy opis swojej sprawy i sformułuj kon-

kretny problem oraz jego rozwiązanie – na jednej lub kilku kartkach

papieru opisz datę złożenia wniosku, numery polis ubezpieczenio-

wych lub nazwę zasiłku lub zapomogi, uwzględnij wszystkie daty w

porządku chronologicznym, wspomnij o wszelkich próbach kon-

taktu i o udzielonych Ci odpowiedziach, dołącz kopie wszystkich

dokumentów związanych ze sprawą, formularzy, listów etc.

2. Zgłoś się do naszego biura, zadzwoń lub wyślij email aby

umówić się na spotkanie, na którym możesz omówić Twój prob-

lem z daną instytucją, dowiedzieć się jakie kroki można podjąć, jaki

okres czasu wchodzi w grę itp.

3. Po przetłumaczeniu i skomponowaniu dokładnego opisu

Twojej sprawy, wyślemy w Twoim imieniu odpowiednie formularze

i listy, a następnie będziemy kontaktować się z Tobą po otrzymaniu

odpowiedzi. Często też to nasi klienci jako pierwsi informują nas

o wypłaconych kwotach zanim jeszcze otrzymamy odpowiedzi z

urzędów regulacyjnych.

Dlaczego warto powyższe sprawy załatwiać w taki właśnie spo-

sób? To, czy Twoja sprawa będzie opisana w sposób kompetentny

oraz poprawną urzędową angielszczyzną ma ogromne znaczenie

jeśli chodzi o jakość i termin rozpatrzenia Twojego wniosku.

Serdecznie zapraszamy do skontaktowania się z naszym biu-rem, gdzie odpowiemy na wszelkie dalsze pytania.

Jak radzić sobie z opieszałością ubezpieczyciela lub urzędu socjalnego?

mir 17

Przy wykupieniu 5 godzin jazdy ten kupon upoważnia do 1 godziny gratis

Reklamuj się w MIR

już od € 69 !!!

magazyn.mir@gmail.com

USŁUGI TRANSPORTOWE PRZEPROWADZKI

087 93 47 233

County Cork

mir 18

mir 19

[ BĘ

DZ

IE S

IĘ D

ZIA

ŁO

]Centrum „Razem- Together” już po raz kolejny zorganizo-

wało piknik rodzinny, ostatni z nich odbył się 26 wrześ-

nia br. Tym razem wyjazdowy piknik odbył się na farmie

Leahy’s w Dongourney, we wschodniej części hrabstwa Cork.

Farma Leahy’s jest swoistym połączeniem gospodarstwa rolnego

z mini zoo oraz muzeum, więcej informacji można znaleźć stronie

www.leahysopenfarm.ieNa farmę dotarliśmy autobusem, miejscem odjazdu był

Cork. Już na początku wyprawy każdy z uczestników, w ramach

integracji otrzymał medal ze swoim imieniem, co ułatwiało komu-

nikację między uczestnikami. Po przybyciu na miejsce przywitali

nas życzliwi gospodarze, a pracownicy farmy przygotowali specjal-

ną strefę, gdzie każdy mógł przekąsic kanapki, ciasto czy napić sie

soku podczas całego pikniku. Zabawy integracyjne zostały specjal-

nie wyselekcjonowane przez naszych pedagogów, służyły zwiększe-

niu spójności grupy, jaką jest rodzina, zwiększały poczucie bezpie-

czeństwa u dzieci czy wreszcie miały za zadanie poprawiać nastrój

i podnosić gotowość do współdziałania.

Zaraz po zabawach integracyjnych, Pan Leahy zaprosił wszyst-

kich do środka, gdy zaczynał się czas karmienia zwierząt, kiedy

opiekunowie zwierząt, wychodzą do zwiedzających ze swoimi pu-

pilami, co stanowi doskonałą okazję do dotknięcia np węża czy zro-

bienia sobie fotki z królikiem czy kurą. Dzieci i dorośli uczestnicy

pikniku mieli ponad godzinę, by nacieszyć się widokiem zwierząt

Jesienny integracyjny PIKNIK rodzinny.

domowych, jak i tych bardziej egzotycznych jak lama, alpaka czy

wielbłąd.

Na farmie jest również możliwość gry w mini golfa, pobiega-

nia w labiryncie czy dla zwolenników natury, możliwość spaceru

po lesie. Ponadto w budynkach można obejrzeć narzędzia rolnicze

z początku XX w. oraz cała masa już historycznych przedmiotów,

pośród których wypatrzyliśmy polski tandem. Po zwiedzeniu wszy-

scy mogli się posilić dostarczonymi przez Centrum kanapkami

i słodkościami, po czym gry i zabawy integracyjne rozpoczęły się od

nowa. Nie zabrakło biegów z przeszkodami, dużo śmiechu i radości

przysporzyło wspólne śpiewanie i malowanie twarzy, a także kon-

kursy dla dorosłych np. jedzenie arbuza na czas.

Czas mijał wszystkim bardzo szybko i nim sie spostrzegliśmy

już musieliśmy wracać do Cork. W autobusie towarzyszyły nam

niezawodne „Fasolki” oraz loteria, w której każdy miał szczęśliwy

los i coś wygrał. Podziękowania należą się prowadzącej Agnieszce

oraz sponsorom, którzy zaoferowali nagrody rzeczowe i vouchery

na usługi.

Uczestnicy pikniku, sondowani w drodze powrotnej, bardzo

przychylnie wypowiadali sie o tym wyjeździe i pytali o kolejne

wyprawy, niestety na to musimy poczekać do następnego roku.

Już teraz jednak , możemy zaprosić wszystkie rodziny na zabawę

choinkową w grudniu – będzie mnóstwo atrakcji i dobrej zabawy

– szczegóły podamy niebawem.

Piknik został zorganizowany przy wsparciu Wydziału Konsu-larnego Ambasady RP oraz lokalnych polskich sponsorów, którzy

jak zawsze są z Centrum Razem przy organizacji imprez rodzin-

nych. I dlatego im należą się specjalne podziękowania. Dziękuje-

my sklepom PEWEX, BADACZ, PYCHOTKA, WĘDLINKA,

SUPERMAX, ASHA STYLE i solariom SUN4YOU i TROPI-CANA, a także restauracji CORK TASTE CAFFE.

Przypominamy że Centrum Wsparcia i Integracji „Together-

Razem” jest pierwszą polonijną organizacją o statucie Charity i za-

chęca podmioty gospodarcze do wspierania inicjatyw polonijnych,

w zamian za to wszelkie fi nansowe darowizny można odliczać od

podatku.

Jedna z zabaw z balonikiem

Elżbieta Królik

Stowarzyszenie MyCork zaprasza wszystkich chętnych na cało-

dniową wycieczkę autokarową do Irlandzkiego Parku Dziedzictwa

Narodowego w Ferrycarrig oraz do najstarszej w Irlandii działają-

cej latarni morskiej Hook Head, w poniedziałek (Bank Holiday),

25 października b.r. W trakcie wycieczki zostanie przeprowadzona

loteria fantowa z nagrodami, z której cały dochód zostanie prze-

znaczony na pomoc dla Grzesia, ucznia Polskiej Szkoły w Cork,

który zachorował na Ostrą Białaczkę Szpikową. Bilety na wyciecz-

kę są dostępne w Saloniku Prasowym „BaDaCZ” przy Paul Street

w Cork. To już czwarta wycieczka organizowana przez MyCork

w bieżącym roku, poprzednio uczestnicy wycieczki byli w Kilkenny,

Killarney i w Bunratty.

Wycieczka z MyCork

mir 20

Festiwal Kul-

tury Polskiej na

dobre już wpisał się

w kalendarium wydarzeń

w Cork. Odbywa się regularnie

od 2006 roku, kiedy to z iście polskim

rozmachem zorganizowano dzień z polskim

jedzeniem, który w efekcie… przeciągnął się na trzy dni, dając po-

czątek festiwalowi jako niezwykłej, trwającej kilka dni cyklicznej

imprezie.

Festiwal skupia wokół siebie coraz więcej ludzi. Zarówno od-

wiedzających, jak i tych zaangażowanych w jego tworzenie. Dzięki

temu rok rocznie dostarcza nowych, niezapomnianych wrażeń oraz

niepowtarzalnych atrakcji.

Jakie smakowite kąski czekają na odwiedzających w tym roku?

16.X – Zdjęcia z podróży do Polski

wystawa fotografi i, którą będzie

można obejrzeć w holu sklepu TK

Maxxx. Jeżeli chcielibyście Państwo

zaprezentować swoje zdjęcie na wy-

stawie, bardzo prosimy o przesłanie

go na adres:

polfestcork@gmail.com

do końca września, dodając w ty-

tule wiadomości ‘wystawa’.

21-22.X – Przegląd polskich zespołów grających w Irlandii

Przez dwa dni w klubie An Cruiscin Lan grać będą polskie

kapele. Koncerty będą nagrywane a z zarejestrowanego materiału

planujemy stworzyć dvd. Do końca września przyjmujemy zgło-

szenia zespołów chętnych wziąć udział w przeglądzie. Ze wszyst-

kich zgłoszeń wybierzemy 10 zespołów, które zaprosimy do Cork.

Szczegóły: www.mycork.org oraz http://forum.mycork.org

7.XI - Koncert Sidneya Polaka

[ B

ĘD

ZIE

SIĘ

DZ

IAŁ

O ]

9-13.XI Spektakl pt. ‘Fortynbras się Upił’

Jest to spektakl studencki wyprodukowany

przez towarzystwo dramatyczne uczelni University

College Cork, UCC Dramat Society. Kurtyna pod-

niesie się o godzinie 20:00 w Granary Th eatre.

14.XI - Gala na zakończenie Festiwalu:

wybory Najmilszej Polki w Cork oraz koncert Renaty Prze-myk a także pokaz fryzur w wykonaniu polskich fryzjerek, pokaz

kolekcji jesienno-zimowej projektanta Piotra Czachora z Krako-

wa.

Współtwórz festiwal razem z nami!

• Chcesz przesłać zgłoszenia do konkursu na Najmilszą

Polkę w Cork?

Szukaj informacji na www.mycork.org

oraz na plakatach. Jeżeli masz poczucie hu-

moru, urok osobisty oraz trochę wiedzy o ży-

ciu - zgłoś się ! Na Najmilszą Polkę czekają atrakcyjne nagrody.

• Chcesz pomóc w organizacji Festi-

walu, prosimy o maile na adres:

Info@mycork.org

Każda pomoc mile widziana.

• Chcesz się zareklamować? Szukamy sponsorów zaintereso-

wanych promocją swojej fi rmy podczas Festiwalu, szczegóły pod

adresem: advert@mycork.org

Bieżące informacje dostępne są na stronie Stowarzyszenia

MyCork www.mycork.org, na plakatach i ulotkach informacyj-

nych oraz na stronach Państwa ulubionych czasopism wydawanych

w Irlandii.

Organizatorzy FKP Cork 2010

Festiwal Kultury Polskiej

zorganizowany przez skaportal.org

mir 20

mir 21mir 21

mir 22

[ B

ĘD

ZIE

SIĘ

DZ

IAŁ

O ]

mir 22

(ur. 6 listopada 1966 w Carbondale, Illinois w USA[1]), amerykański muzyk, kompozytor

i instrumentalista (gitarzysta). Znany z występów w grupach muzycznych

Racer X oraz Mr. Big. Wydaje również solowe albumy. Zagrał także

w projekcie Guitar Wars razem z Nuno Bet- tencourtem i Stevem

Hackettem. Obecnie na trasie w G3 wraz z Joe Satrianim oraz

Johnem Petrucci. 7 października 2008 roku Paul Gilbert wystąpił

po raz pierwszy w Polsce, w Warszawie w klubie Progresja.

KONCERT:

8 Listopad, 2010 godz 20:30

WHELANs 25 Wexford Street,

Dublin, D 2

Bilety - € 26.00

– wirtualny zespół tworzący muzykę będącą

połączeniem rapu, rocka i innych gatunków muzycznych.

Stworzony został przez Damona Albarna i Jamie Hewletta całkowicie

spontanicznie. Sukces nie był planowany. Zespół istnieje od 1998. Zade-

biutował minialbumem Tomorrow Comes Today, singlem Clint Eastwood

i płytą LP Gorillaz. Później, z owej płyty przyszły trzy kolejne single:

19/2000, Rock Th e House i Tomorrow Comes Today. Po nich zo-

stały wydane kolejne dwa albumy, G Sides i Spacemonkeyz Versus

Gorillaz – Laika Come Home, składające się w większości z re-

miksów utworów z płyty Gorillaz. Kolejnym albumem jest Demon

Days składający się wyłącznie z nowych kawałków. Wraz z nim uka-

zały się cztery promujące go single: Feel Good Inc., DARE, Dirty

Harry i podwój- ny singel: El Mañana/Kids With Guns,

k tó re odniosły sukces na rynku muzycz-

nym. Zespół cechuje wyjątkowy,

wirtualny image. Członkowie nigdy nie poka-

zują się osobiście, nawet na koncertach (z wyjątkiem pięciu występów

w Manchesterze i Nowym Jorku) czy rozdaniach nagród.

W roku 2005 na rozdaniu nagród MTV Europe Music Awards

2005 w Lizbonie (Portugalia) zdobył nagrodę dla najlepszego zespo-

łu. Nominowany był dodatkowo w kategorii Najlepszy Videoclip oraz

Najlepsza Piosenka za Feel Good Inc..

Koncerty:11 LISTOPAD – DUBLIN – THE O2 arena.Bilet y : € 58,99

Paul GilbertPaul Gilbert

mir 23

[ BĘ

DZ

IE S

IĘ D

ZIA

ŁO

]

mir 23

Od początku istnienia grupy nad jej karierą czuwał producent, Daniel Miller. Mimo że Miller for-malnie nigdy nie należał do niej, jego rola w rozwoju Depeche Mode jest jednak bardzo duża. Jego twórczy i organizacyjny wkład w pracę był znaczący zwłaszcza w początkowych latach. Po odejściu Clarke’a, lidera pierwotnego składu, grupa nie rozwiązała się i kontynuowała działanie. Prawdopodobnie wpłynęło na to niezdecydowanie muzyków i niechęć do podejmowania decyzji oraz właśnie zaangażowanie Daniela Millera. Grupa działa na specyficznych zasadach artystycznych, organizacyjnych i towarzyskich. Trzon Depeche Mode tworzą trzy osoby: Martin Gore, David Ga-han i Andy Fletcher. Kompozytorem repertuaru grupy (i niekiedy wokalistą) jest Gore, jednak jako silny introwertyk nie stara się nią kierować. Z drugiej strony nawet jego solowe projekty i praca z innymi grupami nie odciągnęły go od pracy w zespole.Koncerty:

13 Listopad, Cork Cyprus Avenue – Caroline Street , godz 21:00

Do czasu nagrania longplaya „Stars” (wrzesień 1991) pierwotny skład

grupy uległ pawie zupełnej zmianie, pozostali Mick Hu-cknall, Fritz McIntyre i Tim Kellet. Płyta okazała się komer-

cyjnym rozczarowaniem, szczególnie w Stanach Zjednoczonych, jednak fani na Wyspach pozostali wierni i tam Simply Red po raz kolejny

odnieśli sukces, a album okazał się bestsellerem 1991 roku w Wielkiej Brytanii. Ostatecznie na świecie „Stars” rozszedł się w ponad 8,5 milionach egzemplarzy.

Po kolejnych przetasowaniach personalnych w 1995 roku ukazała się piąta płyta grupy „Life”. Natomiast po wydaniu w 1999 roku kolejnego albumu „Love and the Russian Winter”, formacja straciła

kontrakt nagraniowy. Gdy wydawało się, iż przeszła definitywnie do historii, Hucknall wraz z menedżerem założył własną wytwórnię - simplyred.com. Jej nakładem, w kwietniu 2003 roku, ukazał się siódmy album Simply Red - „Home”.

Depeche Mode

Koncerty:7 Listopada O2 Arena, Dublin Godz 18:00Bilety € 49,20, € 60,80

Simply Red

Koncert: 14 listopada Cork

Renata PrzemykSwoją karierę muzyczną rozpoczęła w 1989, na XXV Studenckim Festiwalu Piosenki

w Krakowie, gdzie zdobyła Grand Prix i nagrodę dziennikarzy. Przez rok śpiewała w zespole

Ya Hozna. Po rozstaniu z zespołem w listopadzie 1990 r. rozpoczęła karierę solową. Zapra-

szana była na wiele ważnych festiwali piosenki, m.in. do Opola, Jarocina, Wrocławia i Sopotu.

Nagrała dziesięć płyt, w tym jedną z muzyką do spektaklu teatralnego Balladyna w Bałtyckim

Teatrze Dramatycznym. Większość z jej płyt zdobyła tytuł: złotej płyty. W 2003 wydała album

z największymi przebojami (m.in. „Babę zesłał Bóg”, „Protest Dance”, „Ostatni z zielonych”,

„Zero”, „Bo jeśli tak ma być”), podsumowujący jej dotychczasową karierę. Na tej płycie utwór

„Kochana” wykonała w duecie z Kasią Nosowską .

mir 24

Witaj! Od razu poproszę Cię o krótkie przybliżenie czytelnikom MIR waszej kapeli. Od kiedy gracie, co gracie, etc.?

Huzar: Zespół powstał w 2002 roku,

w Białymstoku z inicjatywy mojej (HU-ZAR - gitara), IWANA (gitara i wokal)

i RADADA (perkusja).

W tamtym czasie każdy z nas grywał w

jakiejś kapeli, ale często spotykaliśmy się na

wspólnych koncertach, na których mieliśmy

przyjemność grywać. Dużo rozmawialiśmy

o muzyce, sprzęcie - aż w końcu okazało się,

że chcemy wspólnie pograć i tak się zaczę-

ło... Po pół roku wspólnego grania nagra-

liśmy domowym sposobem nasze pierwsze

demo. Potem dołączył do nas GUNAR

(wokal) i sesyjnie wspomagał nas MAAR

na basie. W tym składzie zagraliśmy kilka

lokalnych koncertów, oraz złożyliśmy cały

materiał na „El-Alamein”. W 2004 weszli-

śmy do studia. Tuż przed sesją doszło do

zmiany wokalisty - na miejsce GUNARA

wszedł GHAEZ. Po sesji nagraniowej gra-

liśmy znów koncerty i rozesłaliśmy mate-

riał w poszukiwaniu wydawcy. Jednak pech

zespołu nie opuszczał... GHAEZ odszedł

z braku czasu, potem odszedł IWAN i po

kilku jeszcze roszadach, które w sumie nie

posunęły CALM HATCHERY do przo-

du, zawiesiliśmy działalność. Poza tym, ja

postanowiłem wrócić do swojego rodzin-

nego miasta - Słupska (w Białymstoku

tylko studiowałem). Będąc w Słupsku, cały

czas otrzymywałem pochlebne recenzje za

„El-Alamein” i postanowiłem jednak

utrzymać zespół... Znalazłem na miejscu

gitarzystę i basistę (ZOMBI i HACEL)

- jednak ciężko tutaj, na Pomorzu, znaleźć

dobrego perkusistę i graliśmy we trójkę.

Potem doszedł wokalista SZCZEPAN.

Przez moment grał z nami perkusista DYX,

ale to nie było to, a jednocześnie przyszło

[ B

ĘD

ZIE

SIĘ

DZ

IAŁ

O ]

W CORKTen death metalowy zespół z północnej Polski, w składzie którego grają byli i obecni muzycy, znani między innymi z Dead Infection czy Tehace już 5 listopada zagra w Cork.Poniżej wywiad z gitarzystą zespołu Huzarem (dodatkowe wokale)

zaproszenie na koncert ZAMCZYSKO 2006 w Malborku... Zadzwoniłem więc

do RADADA i zgodził się zagrać ten je-

den koncert. Kiedy przyjechał do nas na

próbę, to grało się tak dobrze, iż postano-

wił wrócić do zespołu. Dojeżdżał na pró-

by i w takim składzie zespół grał dalej...

W 2006 nagraliśmy demo „THESE WHICH WERE”. Zagraliśmy wtedy se-

rię lokalnych koncertów i nie tylko. Jednak

latem 2006 RADAD wyjechał do Anglii...

Z pewnymi przerwami, udawało się, jesz-

cze jakoś to utrzymać, ale stwierdziliśmy,

że nie ma sensu na dłuższą metę i RADAD

ostatecznie opuścił zespół. Zaczęliśmy

się poważnie rozglądać za nowym „pałke-

rem” i w końcu udało nam się zwerbować

RADKA - perkusistę z zespołu TEHA-CE. Od stycznia zaczął z nami grać i tak

też zostało.

Jak przebiegało nagrywanie „El Alamein”

Huzar: Przed sesją ostro ćwiczyliśmy,

aby możliwie optymalnie szybko poszło

nam nagrywanie (wiadomo - pieniądze).

Tak też się stało. W ciągu 5 dni całość była

gotowa - choć nagrywaliśmy na raty - te 5

dni, było rozbite na dwie krótkie sesje.

W 2004 roku zaraz po nagraniu, szu-

kaliśmy wydawcy... Mieliśmy nadzieję, że

zostanie wydane to w EMPIRE i wtedy

ujrzałoby światło dzienne o wiele wcześ-

niej, bo około 2005 roku. Ale wyszło, jak

wyszło.

Wiem również, że realizujecie tele-dysk... Gdzie i kiedy będzie on dostępny?

Huzar: Teledysk nakręcany jest w

mrocznej starej poniemieckiej fabryce . Bę-

dzie on zrealizowany tanim sumptem, ale

mimo wszystko cieszymy się , że mamy

szanse go zrealizować. Będzie on podłożo-

ny do utworu , który już teraz dostępny jest

na myspace pt. Messerschmitt.

Dzięki za odpowiedzi. Powodzenia i oby najnowszy materiał porozrywał na-rządy słuchowe w całej galaktyce!;) Od-daję głos w Twoje ręce... Kilka słów dla czytelników MIR.

Huzar: Wielkie dzięki za wsparcie.

Pozdrawiamy wszystkich czytelników i fa-

nów ciężkiej, niezależnej muzyki w Irlandii

i mamy nadzieję, że koncert który zagramy

u Was 5 listopada w klubie An Cruiscin

Lan na Douglas St. w CORK, sprawi lu-

dziom przyjemność. Pozdrawiam serdecz-

nie redakcję waszej gazety – CALM HA-TCHERY.

www.myspace.com/calmhatchery

Wywiad udostępniła MistressOfTh eXXX

mir 24

mir 25

[ BĘ

DZ

IE S

IĘ D

ZIA

ŁO

]Przez kilkanaście lat grałeś na bębnach w zespole T.LoveJak zaczęła się Twoja kariera solowa, skąd po-mysł na nagranie własnej płyty… ?

Początki Sidney’a są związane z zakupem

przeze mnie pierwszego komputera do robienia

muzyki. Kiedy miałem już sprzęt w domu, zacząłem rejestrować

swoje pomysły muzyczne. Tak powstało kilka piosenek do T.Love,

a niewykorzystane pomysły muzyczne załączałem zapełniać swoim

wokalem. Po nagraniu kilku pierwszych piosenek stwierdziłem, że

mogę zrobić album i tak juz poszło...

- Dlaczego po tylu latach grania „rock’n’rolla” postanowiłeś odejść w kierunku reggae?

Umiem grać rock’n’rolla na bębnach ale nie umiem kompono-

wać takiej muzyki, ponieważ moja gra na gitarze elektrycznej po-

zostawia wiele do życzenia. Jako perkusiście dobrze klei mi się bity,

a ponieważ uwielbiam muzykę reggae wychodzą mi piosenki wlaś-

nie na pograniczu hip hopu i reggae.

Ogólnie lubię bujającą muzykę, do której można się posługiwać

melodeklamacja. Lubię kiedy muzyka jest pozytywna, a czy to jest

hip-hop , reggae czy rock ma dla mnie trochę mniejsze znaczenie.

- Tematem przewodnim, taką klamrą pierwszego albumu, był alkohol. Pojawiły się różne komentarze – na które dość swo-bodnie , odpowiedziałeś „Jestem wesołym pijakiem”…

Rzeczywiście kiedy nagrywałem pierwszy album nie wylewa-

łem za kołnierz. Jednak alkohol dla mnie nie jest celem samym

w sobie, jedynie rekwizytem, który towarzyszy mi w tekstach tak

często, jak w rzeczywistości.

A wiec jeśli akurat się bawię, moje piosenki go zawierają, jeśli

odpuszczam to nie. Dlatego pierwsza płyta była raczej zakrapiana,

druga trzeźwa, a trzecia szykuje się tak balangowa jak nigdy. Aż się

boje :)

- Czy śledzisz losy swoich piosenek na listach przebojów?

Czasami mi się zdarza zobaczyć na którym miejscu w trójce był

mój singiel, jeśli w ogóle był. Ale nie „googluje” każdego tytułu. Za

mało czasu jest na wszystko. Zresztą jakieś analizy nic mi nie dają.

- Kiedy planowałeś solową karierę, musiałeś znaleźć zespół. Jak to wyglądało? Trudno jest zebrać odpowiednią grupę ludzi i utrzymać ich przy sobie?

Sidney PolakMichała Mareckiego spotkałem na studiach jeszcze w roku

2002. Paweł Mazurczak dołączył do nas w 2005 roku, a Siwy był

członkiem zespołu w latach 2004 - 2008. Teraz jest „dochodząco”.

W sumie w powstanie obydwu albumów oprócz mnie najbar-

dziej zaangażował się Michał Marecki a więc trzon się nie zmienia.

Na bębnach gra teraz Artur Lipiński wymiennie z Jurkiem Mar-

kuszewskim a czasami Pniaku, na gitarze Th omas a czasami Siwy.

Więc trochę się dzieje.

Trudno utrzymać dobrych muzyków przy sobie, kiedy nie ofe-

ruje im się dużej ilości grania. Ja miałem trochę przestoju koncerto-

wego przed drugą płytą, ale teraz znowu gramy bardzo dużo.

- Czego możemy się spodziewać po koncercie w Irlandii?

Mix-u dwóch płyt, plus kilku bonusów specjalnie koncerto-

wych. Na pewno zagramy Wino, Chomiczówkę, Blask i Skuter.

Może jakiś cover specjalnie przygotujemy na ten koncert.

Zobaczymy. Zapraszam na koncert bardzo serdecznie.

Dajemy teraz czadu! Jesteśmy rozegrani i dobrze nam idzie.

UWAGA KONKURS

Kiedy Sidney Polak wydał pierwszą solową płytę?

Na odpowiedzi czekamy do 22 października! Piszcie na ardres magazyn.mir@info.plWśród osób które wyślą prawidłową odpowiedź rozlosujemy 2 podwójne wejściówki na koncert - jedna w Cork i jedna Dublinie

mir 25

mir 26mir 26

- duży wybór towarów- miła atmosfera- co tydzień

dostawa- codziennie

świeży chleb

dobra lokalizacja, centrum Dublina North Earl Street, 100m od Szpili

polski kucharzobiady od € 5

prowadzimy catering45 miejsc

mir 27mir 27

[ KU

LT

UR

A C

AF

E ]

„Ręka Fatimy” Ildefonso FalkonesKolejna powieść historyczna, autora „Katedry w Barcelonie”, jestopowieścią o miłości i nienawiści, utraconych marzeniach, nietolerancji religijnej oraz nadziei, która mimo niepowodzeń zawszetli się w sercu. Hiszpania, druga połowa XVI wieku. Obecni na terenie Półwyspu Iberyjskiego od kilku stuleci muzułmanie, stają się mniejszością. Katolicka Hiszpania nie ma dla nich miłosierdzia Wyznawcy Islamu są brutalnie zmuszani do wyrzeczenia się swojej wiary i obrzędów, wypowia-dają więc wojnę chrześcijanom.Wśród walczących znalazł się Hernando, syn zgwałconej przez duchownego muzułmanki, człowiek, który, choć próbuje żyć w obydwu światach, nie czuje się dobrze ani w jednym, ani w drugim. Odrzucany przez chrześcijan, a przez muzułmanów pogardli-

wie nazywany „nazarejczykiem”, Hernando pragnie wolności i szacunku, jednak spotyka się tylko z przejawami agresji i brakiem zrozumienia. Ildefonso Falcones napisał książkę, która mimo że opowiada o czasach historycznych, bardzo dobrze wpisuje się w obraz znanego nam świata. Świata, w którym brak jest szacunku dla odmienności kulturowej, świa-ta, który mimo starań nadal nie może się w zupełności pogodzić z tym, że wszyscy jesteśmy ludźmi i mamy takie same potrzeby niezależnie od tego z jakiej kultury pochodzimy. „Ręka Fatimy” to pewnego rodzaju apel do współczesnego świata. Apel o zrozumienie i szacunek jednego człowieka względem drugiego.

„Być kobietą i nie zwariować” Katarzyna Miller, Monika Pawluczuk

Jak być kobietą szczęśliwą? Jak być pewną siebie? Jak nie być ofiarą? Takie pytania zadaje sobie wiele współczesnych kobiet. Bo nie jest łatwo być kobietą w świecie, w którym ciągle jeszcze mężczyźni mają przewagę. W świecie, w którym nadal utrzymuje się wyraźny podział na to, co męskie, i na to, co kobiece. Dziwne, że podział ten jest mocniejszy w życiu prywatnym niż za-wodowym. W książce Być kobietą i nie zwariować znajdujemy przykłady najbardziej typowych kobiecych problemów. Problemów z sobą, ze swoją tożsamością, z relacją ja - mąż, ja - inni, oceną samej siebie, dostrzeżeniem tego prawdziwego ja i polubieniem go. To swobodna rozmowa kilku-nastu kobiet, zapis warsztatów psychoterapeutycznych, w których brały udział. Ta forma

przekazu daje poczucie współuczestnictwa i może zainteresować podobnymi warsztatami także inne kobiety. A warto jest rozmawiać, bo w rozmowie łatwiej zobaczyć to, czego samej w ferworze codziennych spraw się nie dostrzega; łatwiej coś zmienić, gdy ma się czyjeś wsparcie. Książka dla kobiet szukających szczęścia... w sobie.

„Bieguni” Olga TokarczukTrudno właściwie „Biegunów” nazwać klasyczną powieścią jest to bowiem zbiór opowieści połą-czonych jednym tematem: podróże. Poszczególne historie są ze sobą powiązane, choćby bohate-rów rozdzielały dziesiątki lat historii czy setki kilometrów drogi. Miejscami opowieści te czytasię jak doskonały thriller, miejscami - jak cudowną opowieść podróżniczą, a czasem - jak znakomi-tą powieść psychologiczną. W pewnym momencie zaczynamy się zastanawiać, dlaczego pisarka opowiada nam te wszystkie historie skoro poza najbardziej ogólnie rozumianą tematyką,nie mają one ze sobą nic wspólnego i nie prowadzą do żadnych konkretnych wniosków? Dlatego też Tokarczuk wprowadziła motyw wędrownych „psychologów podróżnych” - naukowców wy-

głaszających na różnych lotniskach otwarte wykłady. Podczas ich małych seminariów wyjawiona zostaje swoista filozofia narratorki, a - być może - i samej Olgi Tokarczuk. Dla znakomitego warsztatu pisarskiego Olgi Tokarczuk warto po „Biegunów” sięgnąć a z całą pewnością trzeba oczekiwać kolejnej książki tej autorki.

20% zniżki przy zakupie

powyższych książek

z magazynem Mir

mir 28mir 28

[ K

UL

TU

RA

CA

FE

]

Latarnie McDonagha

Polska publiczność w teatrze zwykle okupuje swoje miejsca niczym chińska armia z terakoty. Siedzą w bezruchu, jak gdyby bojąc się, że każdy, nawet najmniejszy ruch ręki spowoduje jakieś zawirowania czasoprzestrzenne i zaburzy delikatną materię to-czącego się przed ich oczyma dramatu. To zupełnie inny odbiór, niż jeszcze ten, jaki znamy chociażby ze scen z Ziemii Obiecanej, gdzie wnętrze teatru przypominało dom publiczny, pełen dziwek i klaunów, lub by wspomnieć pamiętniki Jana Chryzostoma Paska – strzelnicę, na której Panowie Bracia mogli szyć z łuków do aktorów. Właś-ciwie ten ostatni obrazek najbardziej przypomina to, czego doświadczyliśmy kiedyś w Everyman’s Palace Theatre. Co prawda nikt do nikogo tu nie strzela, ale publiczność zachowuje się bardzo żywiołowo.

Przede wszystkim nikt tutaj nie zadaje sobie trudu, żeby się jakoś specjalnie na wyj-ście do teatru stroić. Przychodzą w dresach, w przeciwdeszczowych kurtkach. Można oczywiście postrzegać to w kategoriach obrazy majestatu, z drugiej strony można się

też cieszyć, że sztuka jest tutaj tak bliska sercu zwykłych ludzi. W Polsce do teatru chodzi się tak jak na mszę. Dominuje skupienie, powaga, szacunek, grobowe miny. Nasze doświadczenie przypomina w tym względzie przeżycie religijne.

W Irlandii widzowie wynoszą z pubu kufle piwa i ładują się z nimi na siedzenia. Mogę sobie tylko wyobrazić jak wiel-kie zgorszenie, wywołało by to u nas! Irlandczycy przeżywają teatr tak, jakby to było coś, na co patrzą przez okno ze swojej kuchni, popijając poranną herbatę z mlekiem. W najbardziej dramatycznych momentach przedstawienia słychać chóralne „aaaach” i „ooooch”, rozlegające się z widowni. Aktorzy w Polsce nie mogą spodziewać się żadnych reakcji ze stronych widzów, zachowujących się jak zabalsamowane mumie z których wyjęto wszystko ważne organy, schowano do dzbanka i oddano na przechowanie do szatni.

Cork jest dumne ze swoich tradycji teatralnych. Na Shandonie znajduje się The Loft, czyli siedziba Corkoniańskiego Towarzystwa Szekspirowskiego, założonego jeszcze w 1924 roku. Niegdyś Mekka wszystkich wybitnych irlandzkich ak-torów. Z Loftem związana jest barwna postać ojca Seamusa O’Flynna, który mocną ręką zarządzał instytucją przez wiele lat. Był wielkim obrońcą i propagatorem irlandzkiego języka i muzyki. Ponieważ w latach 20. większość irlandzkiego społeczeństwa była już zdecydowanie na bakier ze swoim narodowym językiem, O’Flynn postanowił sięgnąć do źródeł i sam chodził na korepetycje do miejscowej babiny pani O’Sullivan, która mieszkała na nieistniejącej już Corbett’s Lane. Była to jedna z ostatnich osób mówiących i piszących pięknie po Irlandzku.

Ojciec Seamus, na którego wszyscy mówili Christy był również znany z umiejętności leczenia wady wymowy za po-mocą „bojaźni bożej”, to znaczy kijem i groźbą, jeżeli prośby nie przynosiły rezultatu. Był to silny i odważny mężczyzna. Zdeterminowany, żeby przywrócić upadłe ekonomicznie i moralnie dzielnice Shandonu cywilizacji. Kiedy zaszła taka potrzeba, zdjął sutannę i obił jednego z wiernych, za to, że ten źle traktował swoją żonę. To wydarzenie przypomniało mi scenę z filmu Kolskiego, w którym grany przez Majchrzaka ksiądz leje batem rolnika spółkującego z własną córką, krzycząc przy tym: „Spowiadaj się, skurwysynie!”.

Tak właśnie wyobrażałem sobie O’Flynna. Stojącego samotnie wobec przytłaczającego zła tego świata. Prześladowa-nia, Anglicy, Protestanci, głód, nędza i apatia. Na Dzikim Zachodzie kaznodzieja podróżował z Biblią w jednej, i strzelbą w drugiej ręce. Tutaj w zatęchłych, przypominających pawele uliczkach Shandonu można było walczyć z bezprawiem jedynie teatrem. Dlatego O’Flynn musiał być absolutnym autorytetem w sprawach Szekspira i nie była to kwestia czczej rozrywki. Zależały od tego losy walki dobra ze złem. Gdzie dzisiaj są tacy niezłomni rycerze Kościoła?

Wielu najbardziej uznanych irlandzkich aktorów tamtych czasów, takich jak McMasters i MacLiammoirs regular-nie odwiedzało The Loft, za każdym razem, gdy bawili w Cork. O’Flynn pozwalał sobie na poprawianie Szekspira, w szczególności zastępując nieprzystojne określenia różnego rodzaju eufemizami. Najbardziej kontrowersyjnym tego przykładem było zastąpienie „kurwy” (whore) przez „ladacznicę” (harlot). Anegdota mówi o interwencji w obronie oryginalnego brzmienia utworu, podczas której pewien aktor miał rzekomo paść przed O’Flynnem na kolana, wołając: „Ale dlaczego kurwa Ojcze, dlaczego akurat kurwa?

Loft przeżywał, tak jak wszystkie teatry w tamtych czasach, problemy kadrowe. Podczas jednego z festiwali aktor,

mir 29mir 29

[ KU

LT

UR

A C

AF

E ]

mający grać drobną rólkę w Makbecie nie dotarł na czas z innego miasta. Mając niewiele czasu, twórcy w desperacji ruszyli na ulice szukać zastępstwa. Po krótkim namyśle napadli na pierwszego biedaka, który nawinął im się pod rękę i zaczęli zdumionemu tłumaczyć, że musi zagrać niezmiernie ważną rolę w ich przedstawieniu. Przerażonemu nałożyli kostium, wcisnęli w dłoń szpadę a także jakieś pieniądze na zachętę, wyuczyli jednej linijki i w krytycznym momencie wypchnęli na scenę. Świeżo upieczony aktor potknął się, padł na kolana przed królem, co z pewnością dodało jego wy-stępowi dramatyzmu, po czym histerycznym tonem wydeklamował: My Lord, Birnam Wood hath moved to Dunsinane! (Panie, las Birnam podszedł pod Dunsinane!).

Makbet, widząc swoje plany w ruinie wpadł we wściekłość i w jakiś sposób udało mu się niechcący wystraszyć bied-nego posłańca, który już zupełnie od siebie wykrzyknął: Sir, ‘twasn’t my fault at all, ‘twas the fellows out there told me what to say! (Sir, to nie była moja wina, to tamci kazali mi tak powiedzieć!).

Pewnego wieczoru wybraliśmy się z E. na The Beauty Queen of Leenane (Królowa piękności z Leenane) Martina McDonagha. Trupa była londyńska, angielscy aktorzy zadali sobie wiele trudu, żeby naśladować typowy zachodnio- ir-landzki akcent; było w tym trochę przesady. Miałem wrażenie, że wyczuwam jakieś postkolonialne, brytyjskie poczucie winy. Siedzieliśmy w oparach popapierosowych wyziewów i piwnych oddechów. Jakaś pani w dresowych spodniach z dwoma paskami wyjęła paczkę maltesersów i zaczęła się nimi dość głośno raczyć. Poczułem się swobodnie jak jeszcze nigdy w życiu. Podniosła się kurtyna, scenę zalało bladożółte światło i zobaczyliśmy Meg siedzącą w swoim fotelu.

Przypomniał mi się pewien zimowy wieczór w Opolu, kiedy w podobnnych okolicznościach na scenie Teatru Jana Kochanowskiego ujrzałem po raz pierwszy Elę Piwek z jej fenomenalną kreacją. Stara kobieta McDonagha była żałosnym stworem wysysającym życie z własnej córki, próbując egzystować na jej koszt. Ostateczna zemsta za wszystkie złości, żale i upokorzenia? Dziecko staje się lustrzanym odbiciem swojego rodzica, dokonuje swoistego samosądu, przy okazji niszcząc samo siebie. Cała ta orgia rodzinnej destrukcji jest nie tylko daremna, ale w dotatku przychodzi zbyt późno, żeby jeszcze mogły się spełnić marzenia o miłości.

Wszystko stracone, życie przegrane, pozostała tylko kurna chata, kubek z obrzydliwą owsianką i zaglądające przez okno krowy. W finale córka (świetna Judyta Paradzińska) obejmuje skrzypiący, bujany fotel niczym tron, ponure dziedzi-ctwo, schedę po królowej matce. Dziedzictwo smutku, łez i obezwładniającej beznadziei. Po raz kolejny przekonujemy się, że zło jest genetyczne a życie to karuzela bezsensownych tragedii; a zresztą – czy istnieją jakieś inne tragedie?

Kiedy wychodziliśmy z teatru, padał deszcz. Ksieżyc odbijał się blado w kałuży. Ludzie przemykali po ulicach, cho-wając się pod parasolkami. Woda chlupała pod podeszwami. Jedynie światła pubów rozpraszały atramentowe mroki grudniowej nocy. Nic dziwnego, że były one w tym kraju jedynymi prawdziwymi latarniami morskimi na całym tym oce-anie ciemności i utrapienia. Śmiechy, muzyka, brzęk szkła – wszystko to od wieków pomagało przetrwać Irlandczykom kolejną depresyjną noc.

Weszliśmy do LV. W środku było ciepło i przytulnie. Przy dębowych ławach siedzieli stali bywalcy, rozmawiając, kłócąc się, obgadując sprawy ziemskie i przyziemne. Jakiś emeryt przyprowadził ze sobą pudla, który z nerwów pusz-czał gazy. Jak pan się miewa tej nocy? – powitał mnie barman z długimi, tłustymi włosami, a ja poczułem się jak postać z powieści Swifta. Czas stanął w miejscu. Sączyliśmy z E. ciemną substancję Murphysa i słuchaliśmy trójki obszarpańców, którzy wyszli na zaimprowizowaną scenę i grali stare irlandzkie szlagiery.

Wszystko wydawało się być na swoim miejscu. Ci ludzie, ta knajpa – prawdziwa portowa knajpa pośród irlandzkiej nocy. Tutaj goście chronili się przed codziennymi dramatami – a może raczej przed dramatami codzienności? Kto wie?

W każdym razie siedząc tutaj, patrząc jak deszcz puka w ciemną szybę, pomyślałem nagle, że teatr i pub naprze-ciwko są od siebie w jakiś sposób nierozłączne. Ten pierwszy przynosi zrozumienie, ten drugi – ukojenie. Odwieczny mezalians tego co apollińskie i dionizyjskie w naszej duszy.

Łukasz Ślipko

mir 30mir 30

mir 31

Radca PrawnyL u c y C o l l i n s

Tłumacz przysięgłym g r A n n a B o l a n d

Wypadki, odszkodowania

Prawo pracy

Prawo rodzinne

www.lucycollins.net

55 O’Connell Street, Limerick

061 312660 - angielski

086 3535394 - polski

Standardowe dokumenty od 20 euro

Tłumaczenia ważne we wszystkich polskich i irlandzkich instytucjach

www.aniaboland.net

35 Bracken Gardens,

North Circular Road, Limerick

061 326 908; 086 35 35 394

mir 32

Ogłoszenia drobne

ADECCO, Wiodąca agencja rekru-tacyjna z siedzibą w Cork poszukuje osób na stanowiska:

osoba do obsługi klienta z płynnym angielskim i niemieckim

Osoba do pracy w sektorze po-rządkowym – centrum Cork – 2 godzi-ny dziennie rano – 6 dni w tygodniu

Operatorzy linii produkcyjnej do fabryki w Cork, pół etatu – wyma-gane doświadczenie na podobnym stanowisku.

Manager działu produkcyjnego – kierowanie 10 – osobową grupą w SkibbereenContact: 34 Grand Parade, Cork. Tel: 021 427 38 30 Email: 1369.cork@adecco.ie, Web: www.adecco.ie

PRACA CORK

Obsługa klienta„Istanbul” -ST Oliver Plunkett Street - poszukuje pracowników na sta-nowisko – obsługa klienta, z doświadczeniem i biegłą znajomością języka angielskiego, CV można zostawiać w restauracji

PRACA GALWAY

Monterzy instalacji satelitarnychPraca w systemie – podwykonawca. Wymagany własny Van i narzę-dzia. Pełne szkolenie zostanie przeprowadzone.Potrzebne urządzenia i kable zapewnione przez głównego kontraktora.jobs@mapcommunications.ie

PRACA DUBLIN

[ O

GŁ

OS

ZE

NIA

]

mir 32

Opiekunka do dzieciPoszukujemy wykwalifikowanych pracowników do opieki nad dziećmi w wieku od 3 miesięcy – do 8 lat. Wymagane doświadczenie .Ballincollig CV na kamylam@interia.pl

Colin’s Garden Hodowla kotów rasy Maine Coon, Radgoll, Rus-sian Blue i White zaprasza do obejrzenia kociąt na stronie www.colinsgarden.netNasze kocięta są z rodowodami, zarejestrowane w GCCFI, zaszczepio-ne dwukrotnie, odrobaczone trzykrotnie, nauczone czystości z roczną gwarancją. Kontakt Beata 0851516077

KucharzPrzygotowywanie posiłków dla dzieci w przedziale wiekowym od 3 miesięcy do 8 lat. Wymagane HACCP. Ballincollig CV na kamylam@interia.pl

Pracownik biurowyWszystkie aspekty pracy biurowej - praca na recepcji, wypełnianie i kopiowanie dokumentów, przygotowywanie listów i pism urzędo-wych. Pełny etat. CV - Terence J. O Sullivan Solicitors, 32 Washington Street West, Cork

OchroniarzPraca na terenie całej Irlandii. Wymagana aktualne licencja PSA, włas-ny transport i biegła znajomość języka angielskiego.At Risk Security Group. Unit A8 Centrepoint Business Park, Oak Rd , Dublin 12, CV - brian@atrisksecurity.ie

Personel porządkowyPraca na pół etatu od 08/10/2010, City Centre Co-Ordinating Group Ltd.St. Finbarrs Cathedral Office, Dean Street, Cork,CV - Ms. Ber Keenan, Cathedral Office, Dean St., Cork Citycathedral@cork.anglican.orgPakowanie2 osoby potrzebne do pracy przy pakowaniu żywności. Certyfikat Ma-nual Handling wymagany. Driver & Labour Recruit Ltd .3 Cleve Business Park, Monahan Road, Cork ,adrian@driverandlabourrecruit.ie, Tel:021 4318277

RzeźnikPrzedsiębiorstwo przetwórstwa mięsnego z siedzibą w Fermoy szuka rzeźników. Praca od poniedziałku do piątku. Wymagane doświadczenia w pracy w rzeźni. Start od zaraz. 8,65 / godz Driver & Labour Recruit Ltd 3 Cleve Business Park, Monahan Road, Cork ,adrian@driverandlabourrecruit.ieBarman / barmankaPoszukujemy energicznej osoby, która zechce dołączyć do naszego ze-społu. Idealny kandydat musi być zdolny do pracy w elastycznych go-dzinach Biegła znajomość języka angielskiego oraz doświadczenie wy-magane. The Old Imperial Hotel. 27 North Main St, Youghal, Co. Cork,theoldimperialhotel@eircom.ie

Kucharz – pizzeriaPoszukujemy kucharza do przygotowania Pizzy – wymagane doświad-czenie. Jack Jordans. Unit 3 Doughiska Neighbourhood Centre, Doughi-ska, Galway City, enquiries@jackjordans.ie

SolariumZatrudnię miłą, sumienną, odpowiedzialną dziewczynę do obsługi klien-ta w solarium. Dobra znajomośc j.angielskiego wymagana.CV prosimy dostarczyć do solarium ‘’Tanning Studio Barbara’’ adres: Kiltartan House, Forster Street, Galway, w godz 12-7.

Blacharz - lakiernikZatrudnię w warsztacie samochodowym blacharza -lakiernika z minimum 5 - letnim doswiadczeniem. CV prosze kierowac na adres email complexmotors@gmail.com

Coogan Meats poszukuje rzeźnikówposzukujemy doświadczonych rzeźników najlepiej z doświadczeniem 3 lata i więcej) praca od poniedziałku do piątku 7.30 -5.00 cv prosimy wysyłać na adres: coogan-meats@hotmail.comOcieplenia Poszukuje fachowca do ociepleń na zewnątrz budynku. Z min. 3 letnim doświadczeniem. Praca od zaraz. Tel. 0863210523

mir 33

[ OG

ŁO

SZ

EN

IA ]

Zachęcamy wszystkich czytelników do bezpłatnego zamieszczania ogło-szeń drobnych. Można je przesłać na

adres: magazyn.mir@gmail.com lub przez sms 0833 319 15 36

Ogłoszenia drobne

INFO

RM

ATO

R: Ważne telefony:

Ambasada Rzeczypospolitej Polskiejw Dublinie5 Ailesbury Road, Ballsbridge, Dublin 4tel. (+353-1) 283 08 55fax (+353-1) 269 83 09Godziny urzędowania: Pon-Pt 8.30 – 16.30Adresy e-mail:Sekretariat: info@dublin.polemb.netAmbasador: ambassador@dublin.polemb.netRadca polityczny:political@dublin.polemb.net Wydział Konsularny Ambasady RP4-8 Eden Quay, Dublin 1tel. (+353-1) 871 80 20fax (+353-1) 872 77 92TELEFON ALARMOWY: 087 22 77 085 wyłącznie do zgłaszania przypadków nadzwy-czajnych (zgony, aresztowania, szpitale etc.)Godziny przyjęć:Pon, Śr, Pt - 09.00 - 14.00Wt, Czw - 3.00 - 18.00Godziny przyjęć w dziale wizowym:Pon - nieczynneWt, Czw -14.00 - 17.00Śr, Pt - 09.00 - 12.00Linie telefoniczne: Pon, Śr, Pt -13.30 -16.30Wt, Czw -10.00 - 13.00Adresy e-mail:Sekretariat: dublin.consul@msz.gov.plSprawy wizowe: dublin.visa@msz.gov.plSprawy paszportowe: dublin.pass@msz.gov.pl Garda StationAnglesea Street, Cork CityCo. Cork Tel: +353 21 452 2000FAS (irlandzki urząd pracy)Tel: 1800 33 34 25Tax Office RevenueTel: 021 602 7000Mechanika Samochodowa (Cork)Tel: 087 986 88 93Poradnia Życia Rodzinnegow kościele St. Augustines- Washington St., CorkZapisy do poradni od 1 stycznia 2010 - osobiście lub SMS (0876951913)Duszpasterstwo Polskie w Irlandii14, High Street, Dublin 8Tel: 087 239 32 35Porady Socjalne i księgoweTel: 021 427 83 49

PRACA DUBLIN

Stolarzszukam stolarza z doświadczeniem z okolic Leitrim ze znajomoś-cią obsługi oklejarki pcv , piły formatowej wstępnie praca dorywcza 0862267310FryzjerkaPraca dla fryzjerki męskiej w Swords 0879761352Strony WWWPotrzebna osoba znająca się na tworzeniu i modernizacji stron interne-towych wgcarservice@gmail.com Kelner / kelnerkaPoszukiwani 2 doświadczeni kelnerzy - do restauracji w Dublinie 2. Kandydaci muszą mieć 3 - 4 lata doświadczenia oraz biegłą znajomość języka angielskiego. Ashwood Catering Ltd.The Quays Restaurant, Temple Bar, Temple Bar Square, Dublin 2 .quays@quaysrestaurant.comMechanikPoszukiwany mechanik z minimum 3 – letnim doświadczeniemSweeneys Garage. No 2, Bridgefoot St, Dublin 8,reception@sweeneysgarage.ie

HydraulikPoszukujemy hydraulika z minimum 5-letnim doświadczeniemichardmonaghan11@yahoo.com

Ogłoszenia Centrum „Together-Razem”Już wkrótce rusza kolejna edycja 10-tygodniowego kursu lekcji języ-ka angielskiego dla dzieci w wieku przedszkolnym - pozostało jeszcze tylko kilka miejsc – serdecznie zachęcamy do zapisów swoich dzieci na lekcje zmodyfikowaną metodą Helen Doron. Nauka wg tej meto-dy umożliwia dzieciom szybkie opanowanie podstawowych słówek i zwrotów, od których należy rozpoczynać naukę języka angielskiego, ale też dostarcza dzieciom wiele radości z obcowania z nowym językiem. Dzieci objęte są ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej. Zapisy przyjmujemy pod numerem telefonu 0894137628 lub celem uzyskania informacji proszę wysłać e-mail na adres info@together-razem.org

Zachęcamy wszystkich do korzystania z poradnictwa psychologiczne-go we wszystkich trudnych kwestiach po wcześniejszym umówieniu terminu. Dane kontaktowe jak wyżej.

W Centrum działa również punkt SOS pomocy osobom z problemem al-koholowym – zapewniamy dyskrecję oraz profesjonalizm w działaniu.

Klinki prawne we współpracy z profesjonalną irlandzką kancelaria prawną w każdą ostatnią środę miesiąca. Z uwagi na duże zaintereso-wanie, należy się zapisywać na spotkania telefonicznie lub wysyłając e-mail. (jak wyżej)

mir 34

mir 35

mir 36