Univerzitet u Istočnom SarajevuSaobraćajni fakultet

Doboj

Predmet: Saobraćajna geografija

Tema seminarskog rada: Egipat

Studenti: Profesor:Marković Alen 4/11 Prof.dr Milovan Pecelj Lukić Stefan 21/11Klopić Siniša 135/11Dević Saša 144/11Dragojlović Zoran 268/11

Predmet: Saobraćajna geografija Seminarski rad: Egipat

Sadržaj:

1. Uvod……………………………………………………………… 2

2. Geografija………………………………………………………... 3

2.1. Reljef………………………………………………………….... 3

2.2. Klima………………………………………………………….... 4

2.3. Vode……………………………………………………………. 4

2.4. Prirodne odlike i resursi…………………………………………... 4

3. Istorija………………………………………………………......... 5

3.1. Drevni Egipat……………………………………………………. 5

4. Politika…………………………………………………………… 6

4.1. Administrativna podjela………………………………………….. 6

5. Stanovništvo……………………………………………………… 7

5.1. Religija………………………………………………………….. 8

6. Saobraćaj……………………………………………………….... 8

6.1. Željeznički saobraćaj…………………………………………....... 10

6.2. Drumski saobraćaj……………………………………………...... 12

7. Zaključak………………………………………………………… 16

8. Literatura……………………………………………………….... 17

1

Predmet: Saobraćajna geografija Seminarski rad: Egipat

1. Uvod:

Arapska Republika Egipat  je država u severoistočnoj Africi. Dio egipatske teritorije, Sinajsko poluostrvo, nalazi se na području Azije. Egipat pokriva površinu od oko 1.001.450 km². Na zapadu se graniči sa Libijom, na jugu sa Sudanom, na severu sa Sredozemnim morem, a na istoku sa Izraelom i Gazom. Nekada se u srpskom jeziku Egipat nazivao Misir i taj naziv se zadržao u starijim knjigama i poeziji.

Procjena broja stanovika Egipta za jul 2009. je 83 miliona. Egipat je 16. država po broju stanovnika u svijetu, a treća u Africi (posle Nigerije i Etiopije). Glavni grad je Kairo sa 17,8 miliona stanovnika u širem području.

Egipat je poznat po svojoj antičkoj civilizaciji i po nekim poznatim svjetskim spomenicima. Blizu Kaira nalaze se Sfinga i Velike piramide. U okolini grada Luksora, u centralnom Egiptu, nalazi se veliki broj antičkih arheoloških nalazišta kao što su hram u Karnaku i Dolina kraljeva. Danas je Egipat važan politički i kulturni centar Bliskog istoka. Lokalna valuta je egipatska funta (oznaka: LE).

2

Predmet: Saobraćajna geografija Seminarski rad: Egipat

2. Geografija

Geografski položaj Egipta izuzetno je povoljan. Sinajsko poluostrvo predstavlja kopneni most koji povezuje Egipat sa Azijom. Sredozemnim morem povezan je sa Evropom, dok Suecki kanal predstavlja važno čvorište trgovačkih puteva između kontinenata.

Na severu je Sredozemno more, na istoku Gaza, Izrael i Crveno more, na jugu Sudan, a na zapadu Libija. Maksimalna dužina sever-jug iznosi 1.105 km, a maksimalna širina 1.129 km. Površina Egipta iznosi 997.739 km² (bez sporne oblasti Halaib, površine 20.580 km²). Manje od desetine od ukupne teritorije Egipta je naseljeno i kultivisano. Teritorija obuhvata dolinu i deltu Nila, kao i Suecki kanal koji povezuje Sredozemlje sa Sueckim zalivom, rukavcem Crvenog mora.

2.1. Reljef

Više od 90% teritorije zauzimaju pustinje, uključujući Libijsku (tzv. Zapadnu pustinju) na zapadu; deo Sahare, Arapsku pustinju (tzv. Istočnu) koja se graniči sa Crvenim morem i

Sueckim zalivom, na istoku. Libijska pustinja poznata je kao „veliko pijeskovito more“ u kome postoji nekoliko depresija od kojih je najveća Katara. Od pustinjskih oaza u Libijskoj pustinji najpoznatija su: Barija, Daktila, Karija, Farafra i mnoge druge. Na izrazitom jugu duž granice sa Sudanom nalazi se Nubijska pustinja, ogromna teritorija kamenih površina i pjeskovitih dina. Sinajsko poluostrvo obuhvata pjeskovite pustinje na sjeveru i ogromne planinske vijence na jugu sa vrhovima koji se izdižu i do 2.100 m iznad Crvenog mora. Planina Katarina (Džabal Katrina, 2.637 m) je najveća planina u Egiptu. Nalazi se na Sinajskom poluostrvu kao i planina Sinaj (Džabal Musa) gde je prema hebrejskoj Bibliji Mojsije primio deset Božjih zapovjesti. Reka Nil ulazi u Egipat iz Sudana i teče sijeverno prema Sredozemnom moru. Svojom cijelom dužinom od južne granice do Kaira Nil podseća na dugi hodnik, jer se iznad njegove doline izdižu visoke stijene. Južno od grada Idfua dolina Nila rijetko da

dostiže širinu veću od 3 km. Od Idfua do Kaira prosječna širina doline iznosi čak i do 23 km i veći dio zapadne strane je iskorišten za poljoprivredu. Oko Kaira dolina se stapa sa deltom i zauzima 250 km sredozemne obale. Nanosi aluvijalnog mulja i drugog rečnog materijala posle poplava Rozete, Damijete i drugih reka načinili su deltu najplodnijom regijom Egipta. Ipak, iako poplave donose plodan mulj, država čini sve da smanji godišnji broj poplava, zbog erozije u priobalnom području koju vrši slana voda.U Egiptu postoji mnogo jezera. Jezero Naser, ogromni rezervoar blizu Asuana, prostire se od sudanske granice. Niz plitkih i slanih jezera smešteni su na krajevima delte prema moru. Drugo veće jezero je Birkat Kvarun koje se nalazi u unutrašnjosti, tj. u pustinji sijeverno od grada Fajum.

3

Predmet: Saobraćajna geografija Seminarski rad: Egipat

2.2. Klima

Egipat se nalazi u suptropskom području. Klimu odlikuju vruća i suva leta i tople zime, tj. topli periodi od maja do septembra i hladni od novembra do marta. Najviše temperature u oba perioda uslovljene su severnim vetrovima. U obalnim područjima prosečne temperature kreću se od maksimalne 37 °C do minimalne 14 °C. Velika temperaturna variranja najčešća su pojava u pustinjama od maksimalne dnevne 46 °C do minimalnih 6 °C tokom noći. Tokom zimskog perioda temperature tokom noći padaju i do 0 °C. Područja sa najvećom vlažnošću nalaze se duž sredozemne obale, a prosečna količina padavina iznosi 200 mm godišnje, dok je prosečna količina padavina u Kairu samo 26 mm godišnje, a u pustinjskim oblastima kiša pada jednom u nekoliko godina. Količina padavina opada idući ka jugu, dok temperatura raste.

2.3. Vode

Nil je druga rijeka po dužinina na svijetu, duga 6.497 km. Njen tok kroz Egipat je dug 1.550 km, a površina delte Nila je 24.000 km².Nil ulazi u Egipat kod Vadi Halfe na njegovoj južnoj granici. Teče kroz pustinju 1,5-2 km širokom dolinom do Asuana. Od Asuana, pošto pređe svoju poslednju kataraktu, Nil teče kroz dolinu koja se širi od 5-20 km i proteže do Kaira nekih 700 km. Daljih 300 km do mora prolaze vode Nila kroz vrlo prostranu deltu, razgranatu u mnogo rukavaca. Delta završava sa lagunskom obalom dugom 250 km.

Dolinu i deltu Nila pokriva izuzetno plodno zemljište koje je reka hiljadama godina taložila u sloj debeo 10—12 m. Svake godine od avgusta do oktobra vodostaj Nila poraste, rijeka se izlije iz korita i poplavi svoju dolinu i deltu. Posle povlačenja ostavlja za sobom mulj koji obnavlja plodnost tla.Na teritoriji Egipta Nil ne prima ni jednu stalnu pritoku. Klima koja vlada nad dolinom je izrazito topla, pustinjska. Samo morska obala poznaje kiše. U dolini Nila vlada trajna vedrina. Vegetacijsko doba uopšte se ne prekida; biljke neprestano rastu i dozrijevaju. Te prirodne okolnosti stvorile su od doline Nila najveću rečnu oazu na svetu. Koliko se može iz istorijskih izvora zaključiti ljudi se već 6.000 godina koriste tim tlom i poplavama Nila: grade kanale, podižu nasipe, izvlače vodu, sve do naših dana.

Osim plodnog tla i nilske vode priroda je obdarila Egipat i značajnim rudnim bogadstvom. Na Sinajskom poluostrvu i u crvenomorskom primorju ima izdašnih izvora nafte. U tom primorju javljaju se i fosfati. Zapadno od delte u sredozemnom primorju ima kamene soli.

2.4. Prirodne odlike i resursi

Egipat se nalazi u suptropskom pojasu, obuhvata istočni deo Sahare, sa nizijama zapadno od Nila i planinskim uzvišenjima na istoku, u primorju Crvenog mora. Ljeti vlada velika vrućina, koja raste kako se ide prema jugu, gde praktično i nema padavina. One su rijetke već u delti, gde iznose oko 50 mm godišnje. Dolina Nila, korisne širine 3 - 15 km ima izuzetan značaj zbog racionalnog korišćenja poplava koje povećavaju plodnost zemljišta. Asuanska brana je regulisala navodnjavanje (obezbjeđujući istovremeno najveći deo električne energije), omogućila je dobijanje novih plodnih površina, povećala godišnji broj žetvi (ponekad i 4 godišnje). Egipat uvozi polovinu hrane koja mu je potrebna.

Gotovo polovina stanovništva još uvek živi od poljoprivrede ali egzodus sa sela doprinosi bujanju gradova, u prvom redu Kaira i Aleksandrije, u kojima živi više od 50% stanovništva. Industrija je slabo razvijena, izuzev tekstilne, šećerne, metalurgije i naftne.

4

Predmet: Saobraćajna geografija Seminarski rad: Egipat

3. Istorija

Istorija Egipta se smatra najdužom kontinuiranom istorijom ujedinjene države u svijetu. Dolina Nila formira prirodnu geografsku i ekonomsku cjelinu, koju je s istoka i zapada oblikuju pustinje, na sjeveru more a na jugu Katarakti Nila. Potreba za jedinstvenim autoritetom koji bi upravljao navodnavanjem uz pomoć Nila je u Egiptu doveo do stvaranje prve države u svijetu oko 3000. pne. Specifične geografske okolnosti su otežavale napade vanjskim narodima i državama, pa je faraonski Egipat dugo vremena bio nezavisna i samodostatna država. Hiksi su bili prvi strani vladari gipta, ali su se njih drevni Egipćani uspjeli osloboditi. Novoasirsko Carstvo je također neko vrijeme kontoliralo Egipat, prije nego što su Egipćani ponovno stekli kontrolu.

3.1. Drevni Egipat 

Pod pojmom starog Egipta podrazumeva se egipatska država i civilizacija od praistorije do rimskih osvajanja. Prva upotreba pisma, koja označava početak istorijskog perioda datirana je u doba pre ujedinjenja Egipta, u doba kulture Nakada II. Prvo poznato sređivanje pisma i pisani izvori potiču iz doba Nulte dinastije, u vreme ujedinjenja egipatske države. Oko reke Nil formirale su se dve države, Donji Egipat u području delte Nila i Gornji Egipat južno od delte Nila. Oko 3100. godine pne. kralj Narmer iz Gornjeg Egipta osvojio je Donji

Egipat i stvorio prvu jedinstvenu državu i utemeljio prvu dinastiju egipatskih faraona. Razdoblje prvih dveju dinastija naziva se ranim razdobljem (2925. — 2575. p.n.e). U ovom periodu je procvetala egipatska kultura, koja je jasno ostala egipatska po svojoj religija, umetnosti, jezika i običaja. Usledilo je razdoblje Starog carstva (2575 — oko 2130. p.n.e) u kojem su podignute piramide, od koje su najpoznatije Džoserova piramida iz perioda Treće dinastije i piramide u Gizi iz četvrte, i osvojena Nubija (glavni grad Memfis).

5

Predmet: Saobraćajna geografija Seminarski rad: Egipat

4. Politika

Po ustavu od 11. septembra 1971, Egipat je predsednička republika. Pravo glasa imaju svi državljani stariji od 18 godina. Predsednika republike predlaže parlament, a potom ga na referendumu mora potvrditi većina glasača. Njegov mandat traje šest godina.

Predsednik ima vrlo velika ovlašćenja: imenuje predsednika vlade, ministre i druge visoke državne funkcionere, parlamentu predlaže nove zakone i ima pravo veta na izglasane zakone, može raspisati referendum o važnim pitanjima i raspustiti parlament (za to treba potvrdu većine glasača na referendumu), može proglasiti vanredno stanje i privremeno vladati na temelju predsedničih odluka.

Jednodomnu Nacionalnu skupštinu čini 454 poslanika; 444 bira se na opštim izborima na pet godina, a 10 poslanika imenuje predsednik republike. Savetodavno veće (Šura) ima 210 članova; 153 biraju građani, a 57 imenuje predsednik republike. To je isključivo savetodavno telo bez zakonodavnih ovlašćenja.

4.1. Administrativna podjela

Egipat je podeljen u 29 gubernija (muhafaza), koje su dalje podeljene u regione. Svaka gubernija ima svoje administrativno sedište.

Slika 1. Administrativna podjela Egipta

5. Stanovništvo

6

Predmet: Saobraćajna geografija Seminarski rad: Egipat

Prema popisu stanovništva iz 2009. Egipat je imao oko 83 miliona stanovnika. Prosječna gustina naseljenosti je 75 stanovnika/km². Stanovništvo se munjevito povećava zahvaljujući visokom natalitetu. Egipat je na primer 1976. imao tek oko 36 miliona stanovnika.

Većina stanovništva živi u blizini obala reke Nila, naročito oko Kaira, Aleksandrije i u delti Nila, kao i oko Sueckog kanala. Velike površine pustinje Sahare slabo su naseljene. Oko polovine egipatskih stanovnika danas živi u urbanim sredinama, što je posledica efikasnije poljoprivrede industrijalizacije. Najveći dio stanovništva Egipta su etnički Egipćani populacije koja je bila naseljena u severoistočnoj Africi. (98%, potomci starih Egipćana koji danas govore arapskim jezikom).

Blizu 4.000 arapskih konjanika zauzelo je Egipat i proširilo islam. Arapski doseljenici počeli su se mešati sa lokalnim stanovništvom, sklapajući bračne zajednice sa starosedeocima. Današnji Egićani vode porijeklo i od drugih osvajača, posebno Rimljana, Grka i Turaka. Starosedelačka grupa Nubijci živeli su u severnom Sudanu i južnom Egiptu. Nubijska sela poplavljena su izgradnjom Naserovog jezera u blizini Asuana. Nubijska populacija danas je skoncentrisana u Asuanu i Kairu. Vlada ih ne priznaje kao etničku manjinu. Etničke manjine u Egiptu su beduinski Arapi na Sinajskom poluostrvu i u Arapskoj pustinji, berbersko stanovnišvo u oazi Siva i Nubijci u najjužnijem delu Egipta. Mali broj Grka, Italijana, Jevreja i ostalih manjina se stopio sa domaćim hrišćanskim i muslimanskim stanovništvom, ili je emigrirao. U Egiptu živi oko 500.000 do 3.000.000 izbeglica i azilanata. Od toga je oko 70.000 palestinskih izbeglica  i 150.000 iračkih izbeglica. Najveći broj izbeglica su sudanske izbeglice, čiji je broj neutvrđen, ali se procenjuje na 2 do 5 miliona.

Najveći gradovi Egipta su:

Kairo (8 miliona stanovnika) Aleksandrija (4,25 miliona stanovnika) Giza (3,25 miliona stanovnika) Šubra el Kejma (1,05 miliona stanovnika) Port Said (590 000 stanovnika) Suec (530 000 stanovnika) Luksor (470 000 stanovnika)

Slika 2. Glavni grad Egipta - Cairo

7

Predmet: Saobraćajna geografija Seminarski rad: Egipat

5.1. Religija

Službena religija u Egiptu je sunitski  islam kojima pripada oko 90% stanovništva. Najveća religijska manjina su Kopti kiji čine 9% od ukupnog broja stanovnika. Ostale religijske manjine su pravoslavni Grci i Jermeni, katolički Grci i Jermeni iprotestanti.Na ovom prostoru živeli su Jevreji, iako u malom broju, vrlo ekonomski važni. Napustili su zemlju posle 1956. kada su oružane snage Izraela, Francuske i Velike Britanije napale Egipat.

Početkom 80-ih godina islamski vojnici pripadali su islamskim grupama i džihadu. Godine 1992. počela je kampanja oružanog nasilja sa centrom u Kairu i Gornjem Egiptu čiji je cilj bio osnovati vladu striktno zasnovanu na islamskom pravu. Žrtve ovog nasilja bili su Kopti, vladini službenici i turisti. Organizacije za ljudska prava ustanovili su da egipatska vlada vrši diskriminaciju nad Koptima. Zakoni koji se tiču izgradnje crkava i otvorenog praktikovanja vere su nedvno ublaženi, ali veliki građevinski radovi na crkvama još uvek zahtevaju dozvolu vlade.

6. SaobraćajSaobraćaj je u Africi vrlo slabo razvijen, što je posledica različitih prirodnih i društvenih

činilaca. Najvažnije prepreke razvoja su: slaba razuđenost obale, strmi planinski rubovi nad njima, vodopadi na rekama, pustinje, prašume, močvare i velike udaljenosti. Zato je Afrika u pretkolonijalnom razdoblju saobraćajno bila vrlo zaostala, a takvo stanje je do danas tek delimično popravljeno. Tradicionalan način saobraćaja kao onaj na kamili još uvek se često koristi u slabije pristupačnim delovima Afrike, a u sredozemnoj Africi teret često prenose magarci i mazge. Pretkolonijalna Afrika južno od Sahare nije poznavala kola na točkovima sve do 19. veka kada su Buri prodirali u unutrašnjost stepa volovskim zapregama. Kolonijalno razdoblje unosi bitne promene – ubrzo je obala bila uključena u okeansku plovidbu, ali problem je bio povezati unutrašnja proizvodna područja sa obalom. I danas je taj problem prisutan.

Afrika ima oko 8.000 km unutrašnjih plovnih puteva koji su zbog nedostatka međusobne povezanosti i povezanosti s morem privredno manje važni. Mreža reka Nila, Konga i Nigera pruža ograničene mogućnosti pristupa prostorima unutrašnjosti kontinenta jer brojni vodopadi i slapovi sprečavaju plovidbu duž većeg dela rečnog toka. Afričke železnice sagrađene su prvenstveno radi iskorištavanja prirodnih resursa i većina ih povezuje unutrašnjost sa većim priobalnim gradovim, ostavljajući velike delove kontinenta nedirnutima – pet zemalja bez pristupa moru uopše nema železnice (Mali, Gvineja Bisao, Sijera Leone, Liberija i Gvineja ). Afrika ima manje železničkih pruga od bilo kog drugog kontineta. Najrazvijeniju mrežu železnica ima JAR, na koju otpada 24 % svih afričkih šina. Potpuno samostalnu železničku mrežu ima Egipat (7 % afričkih pruga) i atlaske zemlje (13 % afričkih pruga). Nakon Prvog svijetskog rata Afrika dobija i prve automobilske puteve. Mnogi putevi su izgrađeni 1970-ih ali ekonomske poteškoće otežavaju njihovo održavanje i prošrivanje mreže. Velike udaljenosti, nedostatak drugih saobraćajnih veza i potreba za brzom povezanošću sa svijetom dovode do naglog razvitka vazdušnog saobraćaja.

Dužina železničkih pruga iznosi 5.063 km i sve su u državnom vlasništvu. Egipatska železnica je najstarija u cijeloj Africi. Glavni pravci povezuju Asuan i gradove sjeverno od Asuana sa Aleksandrijom na obali Sredozemnog mora. Dva autoputa povezuju Kairo sa Aleksandrijom, a ostali sa Port Saidom, Suecom i Fajumom. Ukupna dužina puteva iznosi 75.820 km. Većina puteva nalazi se u dolini i delti Nila. Tunel ispod Sueckog kanala povezuje centralni Egipat sa Sinajem. Rečni putevi iskorišteni su uglavnom za transport, i njima se transportuje 25 % robe u Egiptu. Najveći promet je na Nilu. Dužina unutrašnjih rečnih tokova je 3.350 kilometara. Izuzetno važna saobraćajnica je  Suecki kanal dug 161 kilometar, koji

8

Predmet: Saobraćajna geografija Seminarski rad: Egipat

povezuje Sredozemno i Crveno more. Kroz njega mogu da plove brodovi do 150.000 BRT. Najveća pomorska luka je Aleksandrija, a nešto manje su Port Said i Suec. Suecki kanal je veštački kanal dužine 163 kilometara između Sredozemnog i Crvenog mora, koji razdvaja afrički od azijskog kontinenta i zbog toga je najbliža pomorska veza između zapadne i istočne Zemljine hemisfere. Velika strateška važnost Sueckog kanala za Zapad postaje još jasnija u svetlu činjenice da je najvažniji tankerski plovni put za snabdevanje Evrope bliskoistočnom naftom. Moderni Suecki kanal je otvoren 1869. Projektovao ga je francuski inženjer Ferdinand de Leseps.

Suecki kanal nosi ime po gradu Suec koji se nalazi u regionu. Suec (arapski لسويس ) je grad-luka koji broji oko 497.000 stanovnika. Nalazi se u Egiptu, u zalivu. Predsednik Egipta Gamal Abdel Naser nacionalizovao je kanal 1956. godine. Zbog toga su Francuska, Engleska i Izrael izvršili invaziju 1956. godine. U tom sukobu bilo je potopljenih brodova, pa je kanal bio zatvoren do aprila 1957. godine. Ujedinjene nacije (UN) su održavale neutralnost kanala i Sinaja. Grad je bio potpuno uništen i napušten nakon Arapsko-izraelskog sukoba 1967. godine. Ponovo je izgrađen i kanal je otvoren za pomorski saobraćaj 1975. godine.

Slika 3. Izgled sueckog kanala, najvažnijeg pomorskog kanala za Egipat

Postoje redovni letovi iz Aleksandrije i Kaira do velikih svjetskih centara. U Egipat eru, državnoj avio-kompaniji, postoje redovni domaći i strani letovi. Egipat ima 88 aerodroma, od kojih tri međunarodna koji se nalaze u Kairu, Aleksandriji i Luksoru.

6.1. Željeznički saobraćaj9

Predmet: Saobraćajna geografija Seminarski rad: Egipat

Egipatski železnički sistem je daleko najstarija Željeznička mreža u Africi i Bliskom istoku . Prva linija između Aleksandrije i Kafer Eassa je otvoren 1854. godine. Danas, je sistem oko 5.063 km i vodi od egipatskih nacionalnih železnica . ENR nosi oko 500 miliona putnika godišnje i 12 miliona tona tereta. Glavni investicioni program planirano je da počne u 2007. godini sa ciljem modernizacije železničke mreže i poboljšanje bezbednosne standarde.Vozovi su obično bezbjedna prevozna sredstva u Egiptu. Grad Kaira služi po Kairu metroa , koji je pokrenut od strane Nacionalnog tela za tunele.

Kairo je čvorište 5.000 km duge egipatske željeznice. Ramzes stanica u centralnom Kairu povezuje glavnu liniju južnog dijela željeznice, koja ide dolinom Nila i pokriva Assyut, Luksor i Asuan, s različitim linijama koje se lepe zašto šire područjem Donjeg Egipta i pokrivaju glavne gradove regiona delte, uključujući Aleksandriju, Ismailiju i Port Said. Druga glavna stanica smještena je 10 km južnije, u Gizi.

Slika 4. Zeljeznička stanica u Egiptu (Kairo)

Ramzes Željeznička stanica je glavna železnička stanica u Kairu, Egipat. Naziv potiče od drevnog egipatskog faraona Ramzesa II, čiji spomenik je podignut od strane Nasera na trgu 1955. Stanica je ranije poznat kao Misr stanice. Originalni železnička stanica je sagrađena kao terminala prve železničke veze između Aleksandrije i Kaira 1856. godine. Sadašnja zgrada je podignuta 1892, a renovirana je 1955. Od januara 2001. godine prolazi kroz veliku modernizaciju. Početkom 2011. godine, nakon egipatskog ustanka, Ramzes stanica je u potpunosti unapređena i klimatizovana i stavljeni su novi mermerni podovi u stanice i dodavani eskalatori. Neki kritičari smatraju da je Modernizacijom uništen veći deo originalnog stila zgrade i da je previše modernizovana. Izvan stanice nekada je bila statua Ramzesa II, koji je preseljen u Memfisu (Egipat-19 km južno od Kaira) u oblasi Gize 25. avgusta 2006 godine. Čuvena skulptura Mahmuda Mokhtar, Nahdat Misr (egipatsko Buđenje) je prvobitno instaliran ispred stanice 1928. godine, ali je uklonjena sa trenutne lokacije u blizini Univerziteta u Kairu 1950. godine.

10

Predmet: Saobraćajna geografija Seminarski rad: Egipat

Slika 5. Unutrašnji izgled željezničke stanice Ramzes u Cairu (Egipat)

Slika 6. Zeljeznička meža u Egiptu

6.2. Drumski saobraćaj

Saobraćaj u Egiptu je koncentrisana u Kairu i uglavnom prate naselja duž Nila. Glavna linija 4.800 kilometra nacije (3,000 km) železničke mreže traje od Aleksandrije do Asuan i

11

Predmet: Saobraćajna geografija Seminarski rad: Egipat

upravlja egipatske nacionalne železnice . Dobro održavana putna mreža se vrlo brzo proširila na preko 21.000 kilometara, koja pokriva doline Nila i delti Nila, mediteransku i Red Sea obale, na Sinaju , i zapadne oaze. Kairske ceste su među najopasnijim na svijetu. Prosječan broj smrtnih slučajeva po prijeđenom kilometru je četrdeset puta veći od europskog prosjeka, te dva puta veći od prosjeka susjednih bliskoistočnih zemalja. Dvije rute Trans-afričke mreže autoputeva počinje u Kairu.

Slika 7. Drumski saobraćaj u Egiptu

Pored prekomorskih puteva, Egipat pruža pouzdanu domaću avio servise usluge u glavne turističke destinacija iz svogglavnog čvorišta tj. Kaira. Reka Nil sistem (oko 1.600 km ili 1.000 km) i glavne kanala (1.600 km). Važni lokalno za prevoz. Suecki kanal je glavni plovni put u međunarodnoj trgovini, povezuje Mediteransko i Crveno more . Ministarstvo saobraćaja, zajedno

12

Predmet: Saobraćajna geografija Seminarski rad: Egipat

sa drugim državnim organima odgovorni su za prevoz u Egiptu. Glavne luke su Aleksandrija , Port Said , a Damijeta na Mediteranu, a Suecki i Safaga na Crvenom moru.

Najviše semafora u Kairu nisu u funkciji, nego raskrsnice su popunjene od strane policajaca koji koriste suptilne pokrete prstiju da ukaže koje automobili mogu da se pomjere. Pešaci stalno nepoštuju pravila, a i životinje su obično na putevima. Rijetke zimske kiše mogu da izazovu izuzetno klizav puta ili lokalizovani poplava što pravi veliki problem u drumskom saobraćaj. Putevi su generalno u dobrom stanju, ali neobeležene površine, zalutale životinje i vozila bez svetala ili reflektora su među mnogim opasnostima na koje možemo da naiđemo na cestama u Egiptu. Neki putevi, naročito u Sinajskom i jugoistočni deo zemlje, su zabranjene za strance. Popularan oblik prevoza je čamcem. Iako Egipat je proširio i razvio svoj sistem puteva, ljudi i dalje putuju po Nilu da bi došli od mjesta do mjesta.

Trans-afrička Autoputna mreža obuhvata interkontinentalne puteva projekte u Africi razvijen od strane Ekonomske komisije Ujedinjenih nacija za Afriku (UNECA), i Afrička razvojna banka (ADB), i Afričke unije u vezi sa regionalnim međunarodnim zajednicama. Oni imaju za cilj da promovišu trgovinu i ublažavanje siromaštva u Africi , iako autoputa infrastrukture razvoj i upravljanje put bazi trgovinskih koridora. Ukupna dužina devet autoputeva u mreži je 56,683 km (35,221 km).

13

Predmet: Saobraćajna geografija Seminarski rad: Egipat

Slika 8. Trans-afrička autoputna mreža

Arapski Mašrek ili međunarodna Putna mreža, je međunarodna mreža puteva između arapskih zemalja Sirije, Iraka, Jordana, Palestini ( Izrael uključen), Libana, Kuvajta, Egipta, Saudijske Arabije, Bahreina, Katara, Ujedinjenih Arapskih Emirata, Omana i Jemena.

14

Predmet: Saobraćajna geografija Seminarski rad: Egipat

Slika 9. Arapski mašrek ili međunarodna putna mreža između Afrike i Azije

Još jedan od važnih putnih pravaca za Egipat je i putni pravac koji povezuje Cairo sa Cape Town-om. Put prolazi kroz Egipat, Sudan, Etiopija, Kenija, Tanzanija, Zambija, Zimbabve, Bocvane i Južne Afrike. Izgradnja puta duž trase je prvobitno predložila da se unapredi britansku imperiju. Moderno oživljavanje plana došlo 1980. godine. Južna Afrika nije prvobitno uključena u pravcu koji je prvi put planirana u aparthejd ere, ali sada se priznaje da će nastaviti u toj zemlji. Izveštaj konsultanata predložio Pretoriju kao kraj, što se čini donekle proizvoljan i kao glavnu luku, Cape town se smatra južnom mrežom regionalnih autoputeva u Južnoafričkoj zajednici i najvažniji je za razvoj zemlje. Autoput može biti definisan u dokumentima kao Cairo- Gaborone autoputa ili cairo- Pretorija magistrala. Južna polovina Cairo – Cape town autoputa je završena, ali ipak zahteva izgradnju u sjevernoj Keniji i centralnoj Tanzaniji.

15

Predmet: Saobraćajna geografija Seminarski rad: Egipat

Slika 10. Trans-Afrikan autoput – Cairo - Cape Town

7. Zaključak16

Predmet: Saobraćajna geografija Seminarski rad: Egipat

Saobraćaj u Egiptu je poprilično dobro razvijen. Ovo možemo zaključiti iz toga što u Egiptu postoje veoma dobro razvijene sve grane saobraćaja. Drumski saobraćaj je veoma bitan u ovoj zemlji i široko je rasprostranjen. Najviše problematike u drumskom saobraćaju Egipat ima u glavnom gradu Kairu i ove probleme oni pokušavaju rešavati dovođenjem svijetskih stručnjaka za saobraćaj. Željeznički saobraćaj je takođe dobro razvijen i povezuje sve veće gradove u Egiptu. Možemo reći da izgradnja infrastrukture za ova dva kopnena vida saobraćaja veoma dostupna, pošto se radi o pustinjskoj zenlji koja nema prepreke kao što su planine ili neki drugi karakteristični tereni. Većina saobraćajne infrastrukture se nalazi i spaja velike gradove Kairo i Aleksandriju. Pored kopnenih vidova saobraćaja u Egiptu su veoma razvijeni i pomorski i riječni saobraćaj kao i vazdušni. Saobraćaj i njegova infrastruktura u Egiptu su u stalnom razvoju i na mnogo modernijem su nivou nego u našoj zemlji.

17

Predmet: Saobraćajna geografija Seminarski rad: Egipat

8. Literatura

Saobraćajna geografija - Pecelj P. Milovan, Pecelj Milica, Milanovic Misko, izdanje Doboj 2007,

http://sr.wikipedia.org/sr/%D0%93%D0%BB%D0%B0%D0%B2%D0%BD%D0%B0_%D1%81%D1%82%D1%80%D0%B0%D0%BD%D0%B0

18