maj 2013

Będę kochał wszystkich ludzi

Światło

Redakcja: Shahid Aziz

Mustaq Ali

Spis treści: Strona Źródła inspiracji do szerzenia islamu 1 Misja Muzułmańska Woking 2 Rola Misji Muzułmańskiej Woking 7 w procesie tworzenia Pakistanu Praca misji w Południowej Afryce 11 Obchody ‘Id ul Adha w Woking w 1932r. 13 Wizyta Delegacji Kalifatu w Woking 15 Qaid-i-Azam modli się za imama Lahori Ahmadi 16

م می

حالر

ن

م

ح اہلل الر

م س

ب

Od redakcji: materiały, tekst i fotografie,

zamieszczone w tym numerze pochodzą

niemalże w całości z tych dostępnych na

www.wokingmuslim.org. Autorem tekstu jest

dr Zahid Aziz, który jest twórcą tego portalu i

jednocześnie osobą odpowiedzialną za jego

uaktualnianie. Jednakże, w niektórych

miejscach dodano objaśnienia - dla lepszego

zrozumienia przedstawionych tu tekstów.

Jak Hazrat Mirza Ghulam

Ahmad zainspirował Misję

Muzułmańską Woking

Khwaja Kamal-ud-Din był jednym z

najzagorzalszych zwolenników Hazrata Mirza

Ghulam Ahmad`a, założyciela Ruchu Ahmadiyya

w Indiach (zm. 1908) i dzięki jego wpływowi

został zainspirowany do podjęcia się pracy

związanej z szerzeniem islamu. Wielu innych

misjonarzy i uczonych z Lahore Ahmadiyya

Anjuman także służyło w Misji Muzułmańskiej

Woking jako imamowie i jako jej przywódcy.

Muzułmański uczony związany z Misją Woking,

Shaikh Mushir Hosain Kidwai z Gadia, napisał w

1929 r. w broszurze Islam w Anglii:

"Jestem daleki od bycia zwolennikiem Mirzy

Ghulam Ahmad`a z Qadianu, ale nie mogę nie

docenić go za wzbudzenie w wykształconych w

Anglii muzułmanach zapału misjonarskiego

wobec islamu. Khwaja Kamal-ud-Din jest jednym

z tych ludzi, którzy, że tak powiem, zostali

nawróceni na islam przez Mirza Sahiba, i to do

tego stopnia, że przykładowo Khwaja Kamal-ud-

Din - zrezygnował z rozwijającej się praktyki w

radzie adwokackiej i dobrowolnie przyjął rolę

wygnańca i przybył do Anglii w jednym tylko

maj

2013

Hazrat Khawaja Kamal-ud-Din, założyciel Misji

Muzułmańskiej Woking i wielki zwolennik

Hazrata Mirzy Ghulam Ahmad`a z Qadianu, który

wiedzę o islamie zdobywał u mistrza.

Ahmadiyya Anjuman Ishaat Islam (Polska)

Jedyna muzułmańska organizacja wierząca, że

Muhammed jest ostatnim prorokiem Allacha.

Światło

Pierwszy na świecie muzułmański serwis internetowy transmitujący audycje „na żywo”. www.virtualmosque.co.uk

2

maj 2013

Będę kochał wszystkich ludzi

Światło

celu - nauczania islamu.”

Maulana Muhammad Ali

Maulana Muhammad Ali (zm. 1951), pierwszy

przywódca Ruchu Ahmadiyya Lahore, był

bliskim i dozgonnym przyjacielem Khwaja Kamal-

ud-Din`a, i został on przedstawiony Hazratowi

Mirza Ghulam Ahmad`owi w 1897 r. właśnie

dzięki wpływowi Khwaja. W 1949 r. u schyłku

swojego życia napisał on broszurę wyjaśniającą ,

co skłoniło go aby poświęcić życie szerzeniu

islamu. Pisał:

„W sercu każdego ucznia, który go [Hazrata

Mirza Ghulam Ahmad`a] spotkał wzniecał iskrę

ognia miłości do Boga. Tak jak ja, nieżyjący już

Khwaja Kamal-ud-Din , dlatego, że był uczniem

imama, dostąpił łaski otwarcia pierwszej

muzułmańskiej misji w Europie w Woking, która

rzuciła takie światło na nauki islamu i na życie

Świętego Proroka Muhammada, że zmienił się

stosunek Europejczyków do islamu.

Do tych ludzi, którzy ukrywają niechęć wobec

szacownego reformatora [Hazrata Mirza

Ghulam Ahmad`a], i tych którzy nie okazują mu

takiego szacunku i miłości, jakie należą się

takiemu słudze wiary, mówię: "Czy żył

kiedykolwiek na tym świecie taki kłamca i oszust,

który wypełnił serca swoich uczniów taką chęcią

szerzenia islamu, i któremu Wszechmogący Allach

udzielił pomocy w realizacji swoich marzeń i

aspiracji nawet po jego śmierci? „.

Khwaja Kamal-ud-Din sam napisał w 1914 r.:

„To dzięki niemu [Hazratowi Mirza Ghulam

Ahmad`owi], w 1892 r. stałem się muzułmaninem

na nowo. Nie tylko stałem się muzułmaninem, ale

dzięki jego poradom i modlitwie udało mi się

pozbyć się grzechu , który pchał mnie w stronę

chrześcijaństwa, pokazując dzisiaj chrześcijanom

właściwą drogę. Ten dzień w 1893 r.

kiedy to złożyłem przyrzeczenie na

ręce Mesjasza zesłanego przez

Boga, aby przedkładać religię nad

świat, był najbardziej pomyślnym i

błogosławionym dniem mojego

życia. Oddałbym wszystko za ten

c z a s , k t ó r y s p ę d z i ł e m w

towarzystwie i służbie temu,

d u c h o w o d o s k o n a ł e m u

człowiekowi, który pozwolił mi

wypełnić moje zobowiązanie

najlepiej jak umiałem. Jak mógłbym

zapomnieć jego przychylność i

miłość, którą on mnie obdarzył -

zwłaszcza mnie! Nawet jeśli

poświęciłbym całe życie pracując, by osiągnąć

cele boskiej misji muzułmańskiego Mesjasza, to

byłaby to, zbyt mała rekompensata za te ciągłe

modlitwy, które odmawiał w mojej intencji.”

Misja Muzułmańska Woking

24 września 2012 r. obchodziliśmy stuletnią

rocznicę wydarzeń, które przyniosły miastu

Woking światowy rozgłos, a w szczególności

rozgłos w świecie muzułmańskim. Dzięki temu

Woking przez kolejne pięćdziesiąt kilka lat

odwiedzali królowie, politycy, ambasadorzy,

generałowie, intelektualiści, studenci, biznesmeni i

inne wiodące osobistości z całego świata

muzułmańskiego, jak również brytyjscy

arystokraci, naukowcy, językoznawcy, pisarze i

żołnierze, którzy przeszli na islam. Woking zaczęło

być określane mianem "miniatury Mekki" na

Zachodzie.

W tym tez dniu w 1912 r. przybył z Lahore,

miasta w Indiach Brytyjskich, do Anglii, człowiek

nazywany Khwaja Kamal-ud-Din (1870-1932).

Był on z zawodu prawnikiem, a z powołania

wykładowcą i mówcą wypowiadającym się na

temat religii islamu i religioznawstwa. To on bronił

Jego Wysokość Książę Amir Saud na spotkaniu zorganizowanym

przez Misję Muzułmańską Woking w meczecie Jehan Shah

maj 2013

3

Będę kochał wszystkich ludzi

Światło

Ali`ego), Khwaja ustanowił zarząd powierniczy, który

miał przejąć kontrolę nad nieruchomością i ogłosił

jego status jako meczet dostępny dla wszystkich

muzułmanów. Kwaja przeniósł się do meczetu jako

imam w połowie sierpnia 1913 r. podczas miesiąca

ramadan. Wówczas to po raz pierwszy zaczęto

używać meczetu regularnie, a wezwanie do modlitwy,

brzmiało pięć razy dziennie. W budynku obok

meczetu, założył Misję Muzułmańską Woking.

Celem otwarcia meczetu było nie tylko

zapewnienie miejsca modlitwy dla muzułmanów w

Wielkiej Brytanii. Khwaja za swoje najważniejsze

zadanie uważał zaprezentowanie właściwego obrazu

islamu Brytyjczykom, jako religii, która najlepiej

spełnia potrzeby współczesnych czasów. Wiodący

muzułmanie subkontynentu indyjskiego określali to

przedsięwzięcie jako całkowicie szalone i ryzykowne,

skazane na niepowodzenie. W jaki sposób Wielka

Brytania, kraj, który zdominował świat dzięki

najbardziej zaawansowanej cywilizacji, opartej na

chrześcijaństwie i nauce, mogłaby zaakceptować

islam, podczas gdy muzułmanie byli postrzegani jako

barbarzyńcy wyznający prymitywną wiarę, nie

dającą się przyrównać do żadnego z nowoczesnych

standardów? Jak Brytyjczycy mogliby - z ich mocną

władzą nad dużą częścią świata muzułmańskiego, w

tym kraju, z którego pochodzi Khwaja - brać

duchowe wskazówki od kogoś kto wywodził się z

podległych im ras, i kto promował swoją gorszą

religię? Jednak Khwaja był przekonany, że jeśli

zaprezentuje w Wielkiej Brytanii prawdziwy islam,

obalając jego rozpowszechniony, zniekształcony

obraz, ludzie okażą życzliwe nastawienie, a wielu z

nich ulegnie urokowi i czarowi tej religii. Czerpał to

przeświadczenie oraz napęd i energię ku jego

realizacji, ze swych kontaktów z duchowym

przewodnikiem , założycielem Ruchu Ahmadiyya,

Mirzą Ghulam Ahmad`em (zm. 1908).

Khwaja Kamal-ud-Din rozpoczął wydawanie

miesięcznika Islamic Review w lutym 1913 r., był on

publikowany do około 1970 r.. Poza artykułami na

tematy religijne, Islamic Review zamieszczał

wiadomości dotyczące muzułmanów w Wielkiej

Brytanii, a tym samym jego numery archiwalne

stanowią wyjątkowa kronikę historii islamu i

muzułmanów w tym kraju w ciągu tamtych lat.

Traktując Woking jako swoja bazę, Khwaja

Kamal-ud-Din podróżował po Wielkiej Brytanii dając

w sprawie cywilnej toczącej się przed Privy Council

w Londynie, najwyższym sądem apelacyjnym w

sprawach indyjskich w ówczesnym czasie. Jednak

jego plan wybiegał dalej, chciał on zaprezentować

islam w tym kraju na forum publicznym i sprostować

bardzo poważne nieporozumienia dotyczące islamu i

muzułmanów, w które wierzyli ludzie z Wielkiej

Brytanii i jej religijni i polityczni przywódcy. Kwaja

w krótkim czasie dowiedział się o istnieniu meczetu

w Woking. Został on zbudowany w 1889 r. przez dra

G.W. Leitnera, europejskiego uczonego i lingwistę,

który pomógł powołać do życia Uniwersytet w

Pendżabie w Indiach. Meczet miał być częścią

proponowanego Oriental Institute, który nigdy nie

doczekał się realizacji. Koszt budowy meczetu w

dużej mierze został pokryty przez Begumę Shah

Jehan, kobiecego lidera stanu Bhopalu w Indiach, a

koszt gruntu przez władcę muzułmańskiego stanu

Hyderabada Deccan.

Od 1889 r. i po śmierci dra Leitnera w 1899 r., aż

do roku 1913, meczet otwarty był tylko

w przypadku specjalnych okazji, zazwyczaj był

nieużywany. Khwaja Kamal-ud-Din, rozważając jakie

miejsce uczynić centrum swojej działalności

misyjnej, po raz pierwszy odwiedził meczet w

styczniu 1913 r.. Latem 1913 r., z pomocą dwóch

prominentnych indyjskich muzułmanów, którzy

zajmowali wysokie stanowiska urzędowe ( Abbasa

Ali Baig`a i Jaśnie Wielmożnego Syeda Amiir

Maulana Aftab ud Din (z lewej, w turbanie) i

Jego Wysokość książę Arabii Saudyjskiej Faisal

4

maj 2013

Będę kochał wszystkich ludzi

Światło

wykłady na temat islamu. Jego działania

odnotowywano w gazetach krajowych, jak i

lokalnych, takich jak Surrey Advertiser i Woking

News and Mail. Brytyjska organizacja prasowa

Pathe sfilmowała ponad tuzin okoliczności

odbywających się w meczecie między 1914 i 1958

r., które można obejrzeć na jej stronie internetowej.

W krótkim czasie Khwaja pozyskał wielu

brytyjskich konwertytów, z czego większość

wyedukowanych i kilka utytułowanych osób.

Najbardziej znanym z nich był par i wybitny

inżynier, Lord Headley, który, po przyjęciu islamu

w listopadzie 1913 r. pracował bez wytchnienia na

rzecz misji Woking aż do swojej śmierci w 1935 r.

W Woking opublikowano liczne książki na

temat islamu, duża ich część napisana została przez

samego Khwaja Kamal-ud-Din`a. W 1917 r.

opublikowano monumentalne i obszerne

tłumaczenie Koranu, zawierające obszerny

komentarz, autorstwa Maulana Muhammad Ali z

Lahore, pierwszą taką muzułmańską pracę

dostępnę na Zachodzie.

Meczet Woking i Misja stały się krajowym

centrum islamskiej działalności w Wielkiej

Brytanii.

Jego imam został uznany przez rząd za de facto

szefa wspólnoty muzułmańskiej w Wielkiej

Brytanii. Modlitwy z okazji Eid w Woking były, aż

do połowy lat 60-tych XX w., wydarzeniem o

charakterze ogólnokrajowym dla muzułmanów z

Wielkiej Brytanii. Codziennością dla meczetu w

Woking stały się wizyty dygnitarzy cieszących się

międzynarodową sławą w świecie muzułmanskim.

Królowie, książęta, prezydenci, sułtani,

generałowie, mężowie stanu, przywódcy

polityczni, ambasadorowie, wysocy urzędnicy

rządowi, pisarze i intelektualiści z krajów

muzułmańskich przybywali do Woking aby

zobaczyć meczet i wziąć udział w organizowanych

przez meczet uroczystościach.

Muzułmanie, obserwujący uczestników

uroczystości Eid-ul-Adha w Woking, festiwalu,

który odbywa się z okazji wielkiej pielgrzymki do

Mekki, pisali w 1930 r.: "Niemal wszystkie narody

muzułmańskie na świecie reprezentowane są w

ogrodach meczetu, kłaniają się przed swoim

Bogiem i zbliżają się do Najwyższego, tak samo

jak zbliżaliby się do Niego w Mekce podczas tej

świętej okazji. Woking jest jedynym miastem na

świecie, które staje się w takich dniach repliką w

miniaturze Starożytnego Domu Boga w Arabii.

„Na początku pracując ze znikomą pomocą,

maj 2013

5

Będę kochał wszystkich ludzi

Światło

Khwaja Kamal-ud-Din sprowadził pracowników

dla misji z Indii. Misjonarze i administratorzy,

który przybyli z subkontynentu indyjskiego, tak jak

Khwaja, dokonali wielu poświęceń. Podróż do

Anglii morzem i koleją trwała co najmniej trzy

tygodnie. A tu zetknęli się zupełnie nieznanym

środowiskiem, borykali się z ciężkimi warunkami

i zostali pozbawieni dostępu do jakichkolwiek

muzułmańskich ośrodków kulturalnych i

społecznych, które zaczęły się pojawiać tutaj

dopiero w latach 60-tych XX w.. Zostawili swoje

rodziny , a jedynym sposobem komunikacji z

domem był list. Dziś ludzie nie są w stanie pojąć,

że przyjazd do Wielkiej Brytanii w tamtych

czasach nie był kusząca perspektywą. Ruch Lahore

Ahmadiyya, dokonał wielkiego poświęcenia, aby

zapewnić pracowników i środki finansowe

potrzebne do funkcjonowania Mis j i

Muzułmańskiej Woking.

Khwaja Kamal-ud-Din zakończył swoja

pierwszą wizytę w Wielkiej Brytanii w sierpniu

1914 r. i powrócił tu w 1916 r.. Ogółem odwiedził

Wielką Brytanię cztery lub pięć razy. Pod koniec

jego trzeciej wizyty, w czerwcu 1923 r.

towarzyszył Lordowi Headley’owi w pielgrzymce

do Mekki, która była obszernie opisywana przez

prasę i tu i na Bliskim Wschodzie. W drodze do

Mekki oboje zawitali do Egiptu, gdzie

zorganizowano publiczne spotkania na cześć Lorda

Headley’a. Złożyli także wizytę feldmarszałkowi

Lo r d o w i A l l en b y’ ow i , b r y t y j s k i e mu

przedstawicielowi w Egipcie, który wysłał

sprawozdanie z ich odwiedzin Ministrowi Spraw

Zagranicznych w Londynie, Panu Curzonowi. Obaj

ci mężczyźni, Curzon i Allenby zajmują zaszczytne

miejsce w brytyjskiej historii.

Podczas I i II wojny światowej, Misja

Muzułmańska Woking wspierała Wielką Brytanię

podobnie jak Brytyjczycy. Podczas I wojny

światowej, słynny apel Kitchenera "Twój Król i

Ojczyzna potrzebują Cię" został opublikowany w

Islamic Review. W 1914 r. imam meczetu Woking

został zaproszony przez ministerstwo wojny w celu

zatwierdzenia miejsca na którym miał powstać

muzułmański cmentarz, na którym mieli być

chowani żołnierze, którzy zmarli tutaj, w wyniku

ran odniesionych na polach bitwy we Francji i

Belgii. Imam zasugerował, że cmentarz powinien

być położony w Woking. Ministerstwo wojny

przyjęło jego propozycję, w wyniku czego

cmentarz powstał w granicach obszaru

Brookwood, a z czasem stał się miejscem

pochówku zwyczajnych muzułmanów.

Po wybuchu II wojny światowej w listopadzie

1939 r., imam meczetu Woking oświadczył w

swoim kazaniu z okazji Eid: "Muzułmanom

nakazuje się [w Koranie] aby poświęcali swoje

życie nie tylko, aby ocalić swoje meczety, ale także

miejsca kultu religijnego innych ludzi. … sam fakt,

zniszczenia synagog w Niemczech stanowi jeden z

najbłahszych pretekstów, dla których muzułmanie

powinni stanąć po stronie aliantów ".

Muzułmański konwertyta, weteran pierwszej

wojny światowej, mieszkaniec Woking, major

J.W.B. Farmer (1897-1966), M.B.E., M.C., który

był również członkiem zarządu meczetu Woking,

otrzymał po II wojnie światowej Order Imperium

Brytyjskiego "w uznaniu jego zasług w służbie w

Gwardii Krajowej " w Surrey.

Misja Woking wspierała również różne słuszne

muzułmańskie przedsięwzięcia na całym świecie i

Lord Headley (z prawej) i Hazrat Khawaja

Kamal ud Din

6

maj 2013

Będę kochał wszystkich ludzi

Światło

zwracała na nie uwagę społeczeństwa i prasy w

tym kraju. Już w 1917 r., nagłośniła kwestie

sprawiedliwości w Palestynie. Największe umysły

z całego świata muzułmańskiego spotkały się w

meczecie Woking, gdzie prowadziły dyskusje na

temat problemów w ich krajach. Kampania na

rzecz niezależnej ojczyzny dla muzułmanów

subkontynentu indyjskiego, który miał nazywać

się Pakistan, rozpoczęła się od spotkania z

uczniami w meczecie w Woking 1932 r..

Wiele brytyjskich organizacji muzułmańskich

narodziło się w misji Woking lub poszukiwało tu

pomocy w pierwszych dniach swojego istnienia.

Pierwsze publiczne spotkanie "British Muslim

Society " odbyło się w meczecie Woking 20

grudnia 1914 r.. Pierwszy w historii "Kongres

muzułmanów żyjących w Wielkiej Brytanii" był

zebraniem zwołanym przez Misję Woking, i był

dwudniowym wydarzeniem, które odbyło się w

dniach 25-26 czerwca 1952 r. w meczecie Woking.

Centralny Meczet Londyński w Regents Park

zawdzięcza swój początek Muzułmańskiej Misji

Woking. Plan budowy meczetu w centrum

Londynu został przedstawiony przez Lorda

Headley’a podczas I wojny światowej. W 1930 r.

ustanowiono zarząd powierniczy, zebrano

fundusze, zakupiono grunt , a nawet położono

kamień węgielny w zachodnim Kensington, w

pobliżu Olimpii. Zarząd powierniczy, któremu

przewodniczył Lord Headley i Khwaja Kamal-ud-

Din, został później włączony do zarządu

powierniczego, który dziś kontroluje Centralny

Meczet Londyński w Regents Park.

W tym artykule, musimy również wspomnieć o

ogólnym wizerunku islamu, takiego jaki prezentowała

Misja Muzułmańska Woking. Charakterystyczne cechy

islamu podkreślane poprzez prace misji pracy są

następujące:

Wierzenia i praktyki islamu są proste i racjonalne,

i powinny być rozumiane w świetle wiedzy i

rozumu. Wierzącemu nie narzuca się dogmatów,

tajemnic i rytuałów;

Nauki islamu są liberalne i tolerancyjne. Islam

akceptuje inne religie jako pierwotnie objawione

przez Boga, dostrzega dobro u ludzi innych

wyznań, daje wszystkim pełną swobodę w kwestii

wyboru religii i nawołuje do przyjaźni między

wyznaniami;

W islamie nie ma kapłaństwa, które kontroluje

dostęp do Boga;

Islam formuje powszechne braterstwo ludzi

wszystkich krajów, ras, kolorów, klas i kultur,

ignorując wszystkie różnice;

Islam nie jest związany z lokalną kulturą

jakiegokolwiek kraju muzułmańskiego;

Islam, jest religią jedności, która jednoczy

wyznawców przez jego podstawowe nauki, ale

która szanuje różnice pomiędzy nimi.

Dziedzictwo Misji Muzułmańskiej Woking

W latach 60-tych XX w., muzułmańscy imigranci,

w większości z Pakistanu, przybywali do Wielkiej

Brytanii i osiedlali się w różnych miastach, zasilając

istniejące społeczności . Muzułmańskie ośrodki

religijne i meczety, zaczęły powstawać w całym kraju,

służąc religijnym i kulturalnym potrzebom swoich

lokalnych społeczności muzułmańskich. Meczet

Woking przeszedł w ręce innego zarządu, który

przekształcił go na potrzeby miejscowej ludności

muzułmańskiej. Od około 1968 r., Woking przestało

być krajowym centrum dla muzułmanów brytyjskich i

straciło swoją międzynarodową rolę w świecie

muzułmańskim. Misja Muzułmańska Woking przestała

istnieć.

Czas, który upłynął od tamtej pory, pokazał

jednak, że wizerunek islamu, który reprezentowała

Misja Woking jest potrzebny bardziej niż

kiedykolwiek, aby rozwiązać problemy muzułmanów

Dr Abdullah (w pierwszym rzędzie w turbanie) i

Maulana S M Tufail (obok niego) z grupą

muzułmanów i nie-muzułmanów.

maj 2013

7

Będę kochał wszystkich ludzi

Światło

w Wielkiej Brytanii i poprawić ich pozycję w kraju

oraz ich relacje z szerszą społecznością. Islam, jaki

r e p r e z e n t o w a ł a M i s j a Wo k i n g b y ł

przeciwieństwem religijnego ekstremizmu,

izolacji i separacji od ogółu społeczeństwa, i

całkowitego odrzucenia wszystkich nowoczesnych

idei, które są postawami, słusznie lub nie,

kojarzonymi z muzułmanami dzisiaj

mieszkającymi w Wielkiej Brytanii. Misja Woking

nie nauczała, że muzułmanie powinni stać się

zamkniętą społecznością, żyjącą w izolacji i

traktującą pozostałe społeczeństwo jako

zagrożenie. Zamiast tego, muzułmanie muszą

komunikować się i wchodzić w interakcje z

szerszym społeczeństwem, wyjaśniać swoją wiarę

innym życzliwie, w godny sposób reagować na

krytykę, prezentować innym swoje najlepsze

wartości, i akceptować wśród innych, to co mają

im do zaoferowania. Reagując na przestępstwa lub

zażalenia, zarówno prawdziwe jak i te

postrzegane, muzułmanie muszą być powściągliwi

i powstrzymywać się od przemocy.

Misja Woking pokazała także, w jaki sposób

muzułmanie mogą pozostać wierni islamowi, a

jednocześnie wpasować się i funkcjonować bez

przeszkód w brytyjskim społeczeństwie i życiu. W

tym celu muszą oni zmienić niektóre z ich

własnych wyobrażeń religijnych, które nie mają

uzasadnienia w islamie i muszą zreformować

niektóre muzułmańskie praktyki kulturowe i

społeczne, które nie są częścią religii islamu, ale

jedynie lokalnymi zwyczajami w niektórych

miejscach świata muzułmańskiego, które okazały

się być szkodliwe.

Strona www.wokingmuslim.org , redagowana i

prowadzona przez autora tego artykułu jest

poświęcona zebraniu wszystkie dostępnych

informacji i dokumentów, w formie materiałów

drukowanych, fotografii, fragmentów kronik

filmowych o historii i działalności Misji

Muzułmańskiej Woking.

Rola Misji Muzułmańskiej

Woking w tworzeniu

Pakistanu

Khwaja Salahuddin Ahmad

(Od red.: Większość ludzi w Indiach i

Pakistanie uważa, że Liga Muzułmańska,

partia polityczna muzułmanów z subkontynentu

indyjskiego powstała aby zapewnić mieszkającym

tam muzułmanom wolność. W rzeczywistości

powstała ona aby indyjscy muzułmanie pozostali

wierni swoim brytyjskim władcom. W

rzeczywistości to Kongres, świecka partia

polityczna, jako pierwsza domagała się

niezależności dla Indii. Niektórzy muzułmanie

obawiali się, że gdy Brytyjczycy wyjadą

muzułmanie zostaną przytłoczeni przez większość

Hindu i chcieli utworzenia osobnej ojczyzny dla

muzułmanów. Chaudhry Rehmat Ali był jedną z

takich osób. Ten artykuł pokazuje, że inspiracja:

jak urzeczywistnić jego pomysł pojawiła się w

salonie Domu Misyjnego. Poniższy artykuł po raz

pierwszy pojawił się w Świetle i Islamic Review,

vol.74, no. 4, lipiec-sierpień 1997, str. 5-8; z okazji

50. rocznicy powstania Pakistanu.).

(Autor jest synem nieżyjącego już Khwaja

Kamal-ud-Din`a, założyciela Misji Muzułmańskiej

Woking, i studiował w Anglii. Jego okres studiów

pokrywa się z czasem, kiedy to Ch. Rehmat Ali

dotarł do brzegów Wielkiej Brytanii w ramach

Przypis red. strony internetowej ( 1997 r.)

Khwaja Kamal-ud-Din - jak sam potwierdził - inspiracje,

chęci i wiarę do tej pracy czerpał od Hazrata Mirza

Ghulam Ahmad`a.

Maulana Jakub Khan (pierwszy z lewej w pierwszym

rzędzie), Hazrat Khawaja Kamal-ud-Din (siedzący w

środku) i Marmaduke Pickthall, znany tłumacz, który,

przełożył Święty Koran na jęz. angielski (obok Kwaja).

8

maj 2013

Będę kochał wszystkich ludzi

Światło

swoich studiów, przepełniony ideą niezależnej

ojczyzny dla muzułmanów w północnych Indiach,

która to idea została przedstawiona narodowi

przez Allama Iqbal`a w jego słynnym

przemówieniu w Allahabadzie wygłoszonym przed

Indyjską Ligą Muzułmańską w 1930r.. Ta wielka

idea, która była do tej pory tylko przedmiotem jego

rozważań przypadkowo nabrała po raz pierwszy

konkretnego kształtu podczas

jednego z niedzielnych

spotkań z muzułmanami w

meczecie Woking, na które

uczęszczał Ch. Rehmat Ali,

podobnie jak wielu innych

muzułmańskich studentów

przebywających w Anglii.

W poniższym artykule

Salahuddin Ahmad, który

osobiście uczestniczył w

procesie nadawania „idei

Pakistanu” określonego

kształtu, rzuca światło na niektóre z brakujących

fragmentów tej historii. Jego celem, jak wyjaśnia,

jest podanie prawdziwej wersji wydarzeń, dopóki

przy życiu pozostaje większość z tych, którzy

współpracowali z Ch. Rehmat Ali`m, i którzy

byliby w stanie potwierdzić jego historię.)

Artykuł pod tytułem Zapomniany bohater

ukazał się w Pakistan Day, dodatku do Pakistan

Times w sierpniu [1965 r.]. Autor M. Anwar, pisząc

o Ch. Rehmat Ali`m, utrwalił w nim niektóre

ważne fakty, które będą bez wątpienia bardzo

przydatne przyszłym pokoleniom, kiedy będzie

można spojrzeć z właściwej perspektywy na zapis

wydarzeń wiodących do ustanowienia państwa

Pakistan.

Po publikacji artykułu pana Anwara (o którym

mowa powyżej) w kolumnie Pakistan Times z

listami od czytelników zawrzało od kontrowersji.

W jednym z listów ktoś napisał nawet, że ludzie,

którzy początkowo współpracowali z Ch. Rehmat

Ali`m w Anglii umarli dawno temu. Chciałem się

temu wtedy sprzeciwić, ale się powstrzymałem. Od

tego czasu wielu moich znajomych, którzy także

posiadają wiedzę na temat stanu faktycznego, ale

nie mają takiego autorytetu, jaki posiadają

uczestnicy tych spotkań nalegali, aby sporządzić

zapis z tych spotkań i że koniecznością jest

sporządzenie takiego zapisu za życia tych, którzy

wzięli udział w jednym lub więcej z tych spotkań.

Ja sam, ponieważ łączy mnie z Misja

Muzułmańską Woking szczególny związek, byłem

aktywnym uczestnikiem we wszystkich spotkaniach,

które ostatecznie doprowadziły do tego, ze Ch.

Rehmat Ali podjął się trudnego zadania wypełnienia

misji, która była jego przeznaczeniem. Na szczęście,

dzięki łasce Boga, siedmiu z nas

wciąż żyje. Cała nasza siódemka

jest autorytetem w swoich

dziedzinach. Ci ludzie są w stanie

wypełnić luki w sekwencji

zdarzeń i odpowiedzieć na

pytanie, dlaczego Ch. Rehmat

Ali, żarliwy zwolennik Allama

Iqbal`a, zainicjował ten ruch

dopiero w 1933 r. po pobycie w

Cambridge, a nie wcześniej, a

szczególnie w czasie, gdy

przebywał we własnym kraju.

Pierwsze spotkanie w Woking

Pewnej niedzieli latem 1932r., może w czerwcu

lub lipcu, Ch. Rehmat Ali, który był wtedy w

Cambridge, przybył do Woking. Niedziela w Woking

jest dniem, w którym nieliczna grupka brytyjskich

muzułmanów spotyka się z braćmi w islamie z innych

części świata. Po kazaniu imama wygłaszanym w

godzinach popołudniowych, następują modlitwy , po

zakończeniu których przenosimy się do centrum

muzułmańskiego Woking, które przylega do meczetu ,

gdzie dyskusje na temat religii, trwają aż do późnych

godzin wieczornych. W jedną taką niedzielę Ch.

Rehmat Ali przyszedł na obiad wcześniej, by spędzić

ten dzień z nami, na zaproszenie imama Maulana

Abdul Majid`a.

Ch. Rehmat Ali chciał rozmawiać wyłącznie o

Allamie Iqba, nawet zanim usiedliśmy do obiadu.

Miał on bez wątpienia bliski kontakt z Allamą i jako

jego prawdziwy uczeń nie odczuwał nic poza miłością

i głębokim szacunkiem dla tego wielkiego uczonego.

To właśnie podczas tych absorbujących rozmów o

wielkim poecie, Ch. Rehmat Ali zaczął koncentrować

się na jednym żarliwym życzeniu Allama, aby

obszary w Indiach zamieszkane głównie przez

muzułmanów stały się ich ojczyzną i wielokrotnie

podkreślał, że tylko to jest w stanie zagwarantować

Grupa z Hazratem Maulana Sadr-ud-

Din`em.

maj 2013

9

Będę kochał wszystkich ludzi

Światło

przyszłość muzułmanów w Indiach.

Okazało się jednak, że żaden muzułmański

luminarz nie poświęcił wiele czasu na rozmyślania

jak urzeczywistnić to marzenie, i dlatego do tej

pory pozostawało ono tylko ideą, tematem do

dyskusji, a niebezpieczeństwo polegało na tym, że

ponieważ pozostawało ono marzeniem już tak

długo, mogło marzeniem pozostać. Wydawał się

nam tragicznym, fakt iż jeden z największych

myślicieli świata dał wyraz swym uczuciom, ale

jak do tej pory były one wyłącznie tematem

dyskusji prowadzonej w salonie, zwłaszcza jeżeli

zagrożony był los stu milionów muzułmanów na

subkontynencie. Niebezpieczeństwo polegało na

tym, że mogły one pozostać jedynie ideą.

W tym momencie Maulana Abdul Majid

zapytał: "Dlaczego nasi ludzie tylko mówią,

dlaczego nie zrobią czegoś? Allama Iqbal ma

przesłanie dla swojego narodu, ale według niego

wywiązał się ze swojego obowiązku, ale jeśli

jesteście przekonani, że to jest właściwe

rozwiązanie, to dlaczego nie zrobimy czegoś? ".

Na pytanie Ch. Rehmat Ali`ego, co może

zostać zrobione, Maulana Majid wskazał

na fotografie mojego ojca, Khwaja Kamal-ud-

Din`a, na jednej ze ścian, dodając:

"Zrób to, co on zrobił. Miał idee w którą wierzył.

Patrzył z żalem na 600 milionów muzułmanów

tego świata pogrążonych w niespokojnym śnie,

nasiąka jących zachodnimi wpływami,

pogrążających się w daremnych perspektywach i

stopniowo tracących własne dziedzictwo. Z jego wiarą

obfitującą w doskonałe nauki Koranu i Proroka,

postanowił szerzyć zasady islamu w centrum

chrześcijaństwa i stawić na własnej ziemi wyzwanie

Trójcy. Był przekonany, że największe przesłanie

islamu musiało być reaktywowane na Zachodzie.

Otworzył to centrum i zaczął wydawać Islamic

Review, który wysyłał do muzułmańskiej inteligencji

na całym świecie. ".

Kontynuując opowieść, jak marzenie jednego

człowieka i jego zdecydowane wysiłki doprowadziły

do tego, że na ziemi brytyjskiej, w Woking załopotała

flaga islamu, Imam Abdul Majid powiedział:

"Maulana Mohammad Ali Johar przyszedł tutaj wraz

z przyjaciółmi w jedną z takich niedziel, aby zobaczyć

się z nim. Podczas rozmowy Maulana Mohammad Ali

nagle wstał i powiedział: "Khwaja, chcę zobacz twoją

bibliotekę. Twój Islamic Review jest tak pełen teologii

islamu, że musi być ona bardzo liczna i bardzo

chciałbym ją zobaczyć". Khwaja Sahib uśmiechnął się

tylko podążając za nim do następnego pokoju. Ale nie

była to biblioteka i Maulana zapytał gdzie się ona

znajduje? Khwaja Sahib odpowiedział zdejmując z

półki egzemplarz Koranu: "To jest moja biblioteka".

Khwaja pracował bez wytchnienia, niczym żniwiarz,

siejąc nasiona tak szybko, jak tylko mógł, aby

pozwolić sadzonkom rozwijać się na glebach

potrzebujących odrodzenia. Nie ma wątpliwości, że

nasiona te wypuściły korzenie: ludzie ze wszystkich

części świata muzułmańskiego, gdziekolwiek się udał,

chcieli usłyszeć go osobiście i przyjmowali go z

otwartymi sercami. Więc, dlaczego nie podążasz za

jego przykładem? I jeśli naprawdę jest dla

muzułmanów coś istotnego w tej idei , to zapuści ona

korzenie, powiedzmy, w przeciągu około dziesięciu

lat.".

Ch. Rehmat Ali był wyraźnie pod wrażeniem tych

słów i jego umysł w ciszy je rozważał. Jego uczucia

były mieszane. Po chwili odezwał się: " Rzeczywiście

musimy podjąć zdecydowane działania". Ale, aby

nadać im kształt - dodał, i abym mógł przejąć

inicjatywę, potrzebuję współpracowników do pomocy.

W tej część zadania nie mógł mu pomoc imam i

dlatego zgłosiłem się, aby wziąć to na siebie.

Zaproponował kolejne spotkanie w Woking w

następną niedzielę, na które to obiecałem zaprosić

moich znajomych.

Pierwsze wydanie Islamic

Review.

10

maj 2013

Będę kochał wszystkich ludzi

Światło

Shaikh Mohammad Jamil, prawnik, syn

nieżyjącego już K.B. Shaikh Noor Illahi Sahib`a, i

Khan Mohammad Aslam Khattak, syn zmarłego

chana Bahadar Kuli Khan`a, studiujący z zamiarem

zdobycia tytułu magistra (Hons) w Oksfordzie,

mieszkali wtedy na 4 Hook Road, w Surbiton,

mieście oddalonym o 20 mil od Woking. Oboje

lubili mnie i mieli taką naturę, że wspierali każdy

cel, który uważali za godny wsparcia. Tego dnia

zanim Ch. Rehmat Ali wyruszył z Woking ,

ustalono, przez telefon, że obaj przyjdą w następną

niedzielę na obiad. Ch. Rehmat Ali wrócił do

Woking wieczornym pociągiem jako człowiek

zdeterminowany, aby nadać tej idei realny kształt.

W tą właśnie niedzielę obecny był również

profesor z Kaszmiru z rodziną. Nie pamiętam jego

imienia. To była jego pierwsza wizyta w meczecie.

Jego zainteresowanie tą sprawą, było tak wielkie,

że przyszedł on ponownie w kolejną niedzielę, a

potem ponownie na trzecie i ostatnie spotkanie w

Surbiton.

Drugie spotkanie w Woking

Drugie spotkanie, które odbyło się w kolejną

niedzielę, ponownie w meczecie Woking było

istotne, ponieważ zebraliśmy się teraz nie, aby

rozważyć wykonalność pomysłu, ale w celu

nadania mu bezzwłocznie realnej postaci. Na tym

spotkaniu, obecni byli : Maulana Abdul Majid, Ch.

Rehmat Ali, gentleman, którego później

kojarzono jako jego współpracownika, a którego

nazwiska nie pamiętam , Shaikh Mohammad

Jamil, Khan Mohammad Aslam Khattak, profesor

z Kaszmiru i ja. Był tam jeszcze jeden znany nam

wszystkim gentleman, którego imienia nie

wymienię.

Zarówno Shaikh Jamil i Aslam Khattak byli

bardzo zadowoleni, że podjęto kroki aby ten ruch

zainicjować i byli przygotowani do udzielenia mu

pełnego wsparcia. Podkreślili jednak, że

muzułmańscy studenci w Anglii, chociaż pełni

zapału i ofiarności dla wszystkiego związanego z

interesem narodowym, będąc w obcym kraju, byli

nie tylko rozproszeni po całym kraju ale mieli też

bardzo ograniczony czas i środki do wykorzystania

na coś innego niż nauka. Czuli, że ciężar

organizacji tego ruchu od początku do końca musi

spaść na samego Ch. Rehmat Ali`ego.

Na spotkaniu podjęto następujące decyzje :

(1) Że powstanie ruchu zostanie zainicjowane

przez Ch. Rehmat Ali`ego z Cambridge.

(2) Że powinien on rozpocząć wydawanie

comiesięcznej broszury, aby nadać rozgłos i

promować ten ruch kiedy tylko pojawi się

taka możliwość. Podczas spotkania

pokazałem egzemplarz gazetki Misji

Muzułmańskiej Woking, w którym na stronie

tytułowej widniała mapa świata z minaretem

w Woking w Anglii i zasugerowałem, żeby w

podobnym stylu w broszurze umieścić mapę

Indii koloru białego, a obszary, które miałyby

zostać oddzielone dla muzułmanów byłyby

zielone. Ta ilustracja na pierwszej stronie

mówiłaby sama za siebie i byłaby w stanie

przekazać to przesłanie w dosadny sposób.

(3) Uzgodniono, że dam mu adresy

prenumeratorów Islamic Review, a ponieważ

w dużej mierze należeli do nich ludzie

zaliczający się do inteligencji muzułmańskiej

w Indiach, będą oni właściwymi odbiorcami

tej broszury.

(4) Że duże ilości broszur powinny być w

gotowe do dys t rybuc j i podczas

Jego Wysokość Książę Azam Jan Bahadur

z Beraru wmurowuje kamień węgielny

londyńskiego meczetu Nizamiah , na

Mornington Avenue, West Kensignton, w

Londynie w piątek 04 czerwca 1937 r..

Meczetu nigdy nie zbudowano a jego projekt

zastąpiono kolejnym.

maj 2013

11

Będę kochał wszystkich ludzi

Światło

organizowanych w Woking obchodów

święta Eid i Maulid El-Nabi.

(5) Uzgodniono, że przekaże adresy

muzułmanów zamieszkujących w Anglii,

które znajdują się w posiadaniu misji, aby

wysyłać im zaproszenia na religijne

uroczystości.

Spotkanie trwało do późnych godzin

wieczornych. Niektórzy z obecnych udawali się w

podroż powrotną do domu ostatnim pociągiem.

Dlatego też postanowiliśmy, że konieczne jest

trzecie spotkanie, na którym (1) zastanowimy się

nad nazwą dla proponowanych obszarów

muzułmańskich, (2) w celu nadania mu formalnego

kształtu, (3) i ponieważ sprawa stała się kwestią

polityczną i osiągnęła już status partii politycznej

zorganizujemy kolejne spotkanie z Shaikhem

Mohammad Jamil`em i K. M. Aslam Khan`em w

roli gospodarzy w nadchodzącą niedzielę na 4

Hook Road w Surbiton.

Trzecie spotkanie w Surbiton

W tym trzecim spotkaniu, udział wzięli

wszyscy obecni na poprzednim spotkania z

wyjątkiem Maulana Abdul Majid`a. Oprócz tego

udział w spotkaniu wzięli udział również Khwaja

Abdur Rahim, prawnik, i Inayaullah.

Khwaja Rahim sugeruje nazwę

Na tym spotkaniu formalnie powierzono Ch.

Rehmat Ali`emu prace związaną z działalnością

ruchu. To spotkanie jest bardzo istotne, bo właśnie

podczas niego po długiej dyskusji Khwaja Abdul

Rahim zaproponował nazwę Pakistan. Wszyscy

natychmiast ją zaakceptowali. Pozostałe alternatywy

brzmiały Muslimabad, Islamabad, itp.. Nazwa nie

została wybrana, dlatego, że zawierała pierwsze litery

nazwy obszarów, które miał obejmować Pakistan.

Nazwa została przyjęta, ponieważ pak, w znaczeniu

pakeesgi lub czystość, jest pierwszym warunkiem jaki

należy spełnić zanim zbliżymy się do Boga. W

islamie, pak jest niewinnością w najczystszej postaci.

Jest to czystość inna niż czystość "Non-pak", czyli

czystość, którą rozumieją hindusi obsesyjnie czczący

krowy . Nazwa Pakistan reprezentowała sobą

perspektywę miejsca nieskażonego bezbożnością i

miejsca, gdzie można by pokornie pokłonić sie przed

Bogiem, gdyby tylko On zechciał obdarzyć nas łaską

posiadania takiego miejsca, i starać się przyczynić się

do lepszej realizacji wiary.

Spotkanie się zakończyło. Potem ciężar

spoczywał już na Ch. Rehmat Ali`m , a praca i sukces

były jego osiągnięciem. Wysłał on broszurę tam, gdzie

tylko było to możliwe. Jeżeli pojawiła się jakakolwiek

okazja aby rozprowadzić broszury, był tam z jego

przyjacielem i asystentem, aby to zrobić. Nie wiedział,

że podobnie jak Jan Chrzciciel zwiastował przyjście

kogoś, kto w końcu przyszedł w całej swojej

wielkości , wyznaczył standard i zaszczepił go w

ziemi, którą ogłosił Pakistanem i odniósł sukces,

gdzie inni polegli, aby okazać solidarność, jedność i

wiarę z ludźmi, którzy domagali się miejsca, które

mogą nazwać ojczyzną Pak.

Muslim Society of Great Britain świętuje urodziny Proroka Muhammada w hotelu

Metropole, Londyn W. C. 2. i przewodniczący Muhammad Akbar Hydari.

12

maj 2013

Będę kochał wszystkich ludzi

Światło

Wizyta Khwaja Kamal-ud-

Din`a i Lord Headley’a w

RPA w 1926 r. Sprawozdanie z

Moslem Outlook, Cape Town

Muslim Outlook, gazeta określająca się jako "

jedyny tygodnik przemawiający w imieniu

wspólnoty muzułmańskiej w Republice

Południowej Afryki”, opublikowała na pierwszej

stronie w wydaniu z 20. lutego 1926 r. (vol. II, No

55), następujące informacje o zbliżającej się

wizycie Khwaja Kamal-ud- Din`a i Pana

Headley’a.

Afrykańscy Muzułmanie witają Khwaja

Kamal-ud-Din`a i Pana Headley’a

PAMIĘTNY DZIEŃ W HISTORII

AFRYKAŃSKICH MUZUŁMANÓW

WIELKIE POWITANIE

PRZYGOTOWYWANE NA

PONIEDZIAŁEK

Poniedziałek 22 lutego 1926 r. na zawsze

pozostanie w pamięci muzułmanów z Afryki

Południowej. Ten dzień stanie się świadkiem

przybycia do wybrzeży Afryki Południowej Al-

Haj El Farooq`a (Lord Headley’a) i Al-HajKhwaja

Kamal-ud-Din`a, B.A., LL.B., światowej sławy

imama meczetu Woking, w Anglii. Muzułmanie w

tym kraju przygotowują tym znamienitym gościom

wspaniałe i szczere powitanie. Z bliska i z daleka

otrzymujemy wiadomości od naszych braci

wyrażające radość, że pierwsza Misja

Muzułmańska w RPA stała się rzeczywistością.

Przedstawiciele muzułmańskich społeczności z

wszystkich ośrodków w Unii – i nawet spoza granic

Afryki Południowej proszą, aby nasi szanowni goście

złożyli im wizytę, a tym samym ukazując raz jeszcze

realne i przepełnione miłością braterstwo, które

istnieje pomiędzy muzułmanami. Islam w Afryce nie

jest uśpioną siłą, pulsuje życiem w jego najbardziej

intensywnej formie. Ten nastrój, jesteśmy tego pewni,

będzie odczuwalny w poniedziałek.

KOMUNIKAT RADIOWY DLA

CZYTELNIKÓW MOSLEM OUTLOOK

Właśnie oddawaliśmy materiał do druku, kiedy

otrzymaliśmy wiadomość w postaci komunikatu

radiowego od Al-Haj Khwaja Kamal-ud-Din`a i Pana

Headlay’a, w którym z całego serca dziękowali

współwyznawcom za powitanie, które przygotowują z

okazji ich przylotu do RPA w nadchodzący

poniedziałek.

PRAGNIENIA MUZUŁMANÓW AFRYKI

WSCHODNIEJ

"Moslem Outlook, tygodnik wydawany w Cape

Town a zarazem znamienita muzułmańska organizacja

w Afryce, dał nam do zrozumienia, że poselstwo, w

którego skład wchodzą Khwaja Kamal-ud-Din z

słynnego Woking i Al-Haj Lord Headley ma

odwiedzić Afrykę Południową w celu religijnego

nauczania. Niektórzy lokalni entuzjaści nalegają , na

to, by w drodze powrotnej odwiedzili Tanganikę, tak

jak uczynili to inni indyjscy misjonarze jakiś czas

temu, a zwłaszcza pan Chamupati z Gurukuli.

Islamia Anjuman pochodzący z tej samej szkoły

koresponduje z misją Khwaja Kamala-ud-Din`a. "-

The African Comrade.

WIADOMOŚCI PRASOWE Z AFRYKI

POŁUDNIOWEJ NA TEMAT MISJI

MUZUŁMAŃSKIEJ

Większość gazet południowoafrykańskich

informuje swoich czytelników o przygotowaniach do

nadchodzącej wizyty naszych znamienitych gości.

Kilka innych gazet komentuje ten fakt, ale poniżej

zamieszczamy opinie wiodącego w Johannesburgu

dziennika The Star:

RPA w porównaniu z Ameryką, ma okazję

wysłuchania niewielu publicznych wykładów osób z

Hazrat Khawaja Kamal-ud-Din z pierwszymi konwertytami.

maj 2013

13

Będę kochał wszystkich ludzi

Światło

zagranicy, ale ostatnia zapowiedź w tej kwestii jest

rzeczywiście bardzo interesująca. Telegram z

Kapsztadu opublikowany wczoraj twierdzi, że Pan

Headley, "znany brytyjski muzułmanin i par" (w

rzeczywistości jedyny) pojawi się w Balmoral, w

towarzystwie muzułmańskiego dostojnika z

meczetu Woking, aby przemawiać w różnych

miejscach w Unii.

Lord Headley mocno wierzy w

nieśmiertelność. Oprócz tego stwierdzenia ,

powiedział także że zobaczył swojego zmarłego

ojca, a opierając się na naukowym poglądzie, dodał

że materia jest niezniszczalna i powiedział jeszcze,

że: "Jeżeli tak jest, to można sobie wyobrazić, że

ludzki umysł, serce, dusza i inteligencja - które

razem tworzą najbardziej okazałe stworzenie, na

którego temat nic nie wiemy, a które kontroluje i

kieruje materią – powinny jako jedyne ulec

całkowitemu zniszczeniu? Czy jest to w ogóle

możliwe, żeby niezniszczalność charakteryzowała

tylko obrzydliwe formy stworzenia? ".

Na stronie 2. tego samego wydania Moslem

Outlook, opublikowano tekst powitania

skierowanego do Khwaja Kamal-ud-Din`a i Pana

Headley’a, które brzmi następująco:

Wyrazy uznania muzułmanów z Afryki

Południowej za znakomitą posługę

WYMOWNE PRZYWITANIE AL-HAJ

KWAJA KAMAL-UD-DIN`A I LORDA

HEADLEY’A

Oto zarys powitania , które mamy zaszczyt

opublikować i które zostanie przedstawione Al-Haj El

Farooq`owi (Lord Headley) i Al-Haj Khwaja Kamal-

ud-Din`owi w nadchodzący poniedziałek, o godzinie

20:00, w ratuszu miasta Cape Town.

Szanowny AL-HAJ KHWAJA KAMAL-UD-DIN`IE,

B.A., LL.B.

D R O G I P A N I E I B R A C I E

W imieniu społeczności muzułmańskiej Południowej

Afryki, my, niżej podpisani, pragniemy powitać Cię

serdecznie podczas twojej pierwszej wizyty w RPA.

Mamy głęboką świadomość, tak samo jak cały

świat muzułmański, twojej niestrudzonej energii i

gorliwości, z jaką pracowałeś na rzecz islamu, a

szczególnie jako

przywódca Misji

M u z u ł m a ń s k i e j

Woking, w Anglii.

Twoja erudycja i

genialne skłonności,

w połączeniu z

głębokim poczuciem

s k r o m n o ś c i i

szczerości twoich

celów, znacząco

przyczyniły się do

rozprzestrzenienia na

Zachodzie oświecenia

d o t y c z ą c e g o

f u n d a m e n t a l n e j

prawdy o islamie.

Two je nap isane

p r z e j r z y s t y m

językiem pisma

r z e c z y w i ś c i e

przynoszą efekty, a

my modlimy się

żarliwie do Allacha ,

Maulana S.M. Tufail, imam meczetu Woking, rozmawia z Jej Królewską Mością,

Królową Elżbietą podczas uroczystości z okazji Dnia Wspólnoty Brytyjskiej.

14

maj 2013

Będę kochał wszystkich ludzi

Światło

żeby ci błogosławił kiedy będziesz kontynuował

swoją pracę na rzecz tej szlachetnej sprawy.

Jesteśmy szczęśliwi, z bycia świadkami, tego, że

jako godny syn islamu, poświęciłeś swoje życie

szerzeniu islamu na Zachodzie.

Niech twoje służba z błogosławieństwem

Allacha trwa, i przynosi dobro.

Na zakończenie , wyrażamy nadzieję, że twój

pobyt w tym kraju będzie udany i że wrócisz do

Woking pełen energii do pracy na rzecz tego

szczytnego celu, na którym ci tak zależy.

WIELCE SZANOWNY LORDZIE

HEADLEY’U (AL-HAJ EL FAROOQ)

Żywimy nadzieję, że szanowany nasz brat w

islamie, odczyta to powitanie jako znak

szacunku i dobrej woli ze strony wspólnot

muzułmańskich Afryki Południowej.

My, niżej podpisani, pragniemy powitać Waszą

Wysokość podczas jego pierwszej wizyty

w Południowej Afryce.

Nauczyliśmy się rozpoznawać w tobie

muzułmanina przepełnionego duchem wzniosłych

ideałów. Jako prezydent British Muslim Society z

poświęceniem służysz islamowi na Zachodzie.

Cały świat muzułmański docenia twoje cenne

pisma, z których naprawdę przebija duch

tolerancji.

Modlimy się żarliwie, aby twoje życie stało się

trwałym świadectwem na to, że islam, w

przeciwieństwie do opinii Zachodu, jest budującą i

uszlachetniającą życie mocą, która pragnie

zamanifestwać możliwości braterstwa opartego

na trwałych i zwycięskich religijnych ideałach.

Abyś długo żył służąc sprawie, która jak wiemy,

jest ci bardzo bliska.

Mamy nadzieję, że pobyt w tym kraju będzie dla

ciebie miłym doświadczeniem i wyniesiesz z tej

wizyty silniejszą wiarę w jedność jaką można uzyskać

w islamie.

Sprawozdanie z przebiegu ‘Id-

ul-Adha, Woking, 16 kwietnia

1932 r.

Publikacja w Sunday Times

Modlitwom przewodził angielski

muzułmanin, William Bashyr-Pickard

Materiał pochodzi z sierpniowego numeru

Islamic Review z 1932 r.

Sprawozdanie z przebiegu ‘Id-ul-Adha zostało

opublikowane w Sunday Times, 17 kwietnia 1932 r., a

materiał znajdujący się poniżej został zaczerpnięty z

Islamic Review, z sierpnia 1932 r., ze stron 248-249.

EID-UL-AZHA W WOKING

Pada rzęsisty deszcz, smugi światła przebijają się

przez ciężkie ołowiane niebo, a z pochyłej górnej

części dużego namiotu, rozbitego na rozmokłym polu,

spływają strumyczki wody.

A pomimo tego wewnątrz namiotu znajduje się

ponad czterystu najbardziej szczęśliwych i

zadowolonych ludzi, jakich kiedykolwiek widziałem.

Indianie, Malajowie, Persowie, Arabowie, Afganowie

i Marokańczycy mieszają się z Francuzami i

Anglikami; ich różnice rasowe są zatarte przez

wspólną wiarę islamu.

Namiot rozbito w pobliżu niebiesko - złotego

meczetu Shah Jehan, którego białą kopułę widać z

linii kolejowej - a potrzebny był ponieważ w meczecie

nie byłoby tyle miejsca na uroczystość z okazji święta

Eid-ul-Azha. To jedno z największych muzułmańskich

świąt, odbywa się co roku, aby upamiętnić moment,

kiedy Bóg powstrzymał Abrahama, przed złożeniem

ofiary ze swego syna Izmaela.

Nakrycia zostały rozłożone na trawie w namiocie,

kilka piecyków stało tam i ówdzie, aby ogrzać

wilgotne powietrze, które nie miało jednak wpływu na

dobre nastroje i poczucie wspólnoty wiernych.

Przed i po uroczystościach śmiali się i rozmawiali

ze sobą, przerywąjac często aby wyrazić swoją wiarę.

Dzieci z sierocińca Koleje L. i S.W. (Woking)

podejmowani przez Misję Muzułmańską Woking.

maj 2013

15

Będę kochał wszystkich ludzi

Światło

Młodzi studenci śmigali dookoła, pragnąc poznać

innych studentów i starszych członków, którym

okazywali szacunek, wynikający z miłości, a nie ze

strachu.

To imam przewodniczący uroczystościom

Aftab-ud-din Ahmad, wysłał zaproszenia, ale z

uśmiechem stanął z boku pozwalając poprowadzić

modlitwy angielskiemu muzułmaninowi,

Williamowi B. Bashyr-Pickard`owi, BA

[licencjatowi], (studentowi Uniwersytetu w

Cambridge), bibliotekarzowi w Hertford.

Przeczytano część Koranu dotyczącą

poświęcenia Abrahama, a pan Bashyr-Pickard

opowiedział o braterstwie ludzi bez podziału na

rasy lub klasy, a które jest podstawą religii

muzułmańskiej.

Pan Bashyr-Pickard (arabski przedrostek

oznaczający "Tego, który przynosi dobrą nowinę")

jest pierwszym angielskim muzułmaninem, który

poprowadził modlitwy podczas święta Eid-ul-

Azha.

Wielka część kongregacji siedziała na ziemi, a

niektórzy, czując, że namiot jest jak prawdziwy

meczet zdjęli buty. Większość mężczyzn miała na

sobie europejskie ubranie, fezy i turbany. Kilka

kobiet ze Wschodu, ubranych w sari, siedziało z

tyłu na fotelach, w pobliżu wielu Angielek.

Lord Headley, prezes British Muslim Society, miał

na głowie czerwony fez, prawie tak imponujący jak

białe nakrycie głowy Umara Hayat Khan`a, który w

żółtej tunice i białych

spodniach, stał obok niego.

Lunch był serwowany w

namiocie po uroczystości, a

grupa młodych studentów

pełniła rolę stewardów. Nie

było miejsc honorowych, ani

wyznaczonych miejsc do

s iedzenia z imiennymi

wizytówkami przy nakryciu.

Obecni byli Jego Ekscelencja

egipski minister, minister

Hidżazu i szef Mis j i

Dyplomatycznej Afganistanu,

pułkownik Nawab Umar

Hayat Khan, Al-Hajj EI-Farooq

L o r d H e a d l e y, J e g o

Ekscelencja ksiądz biskup

James, profesor Haroun

Mustafa Leon, kupiecki książę

Zainul Ali Raza, Abdullah

Yusuf Ali, pani Buchanan Hamilton, Nawabzada F. M.

Khan, Bramwell i pani Thomas oraz Habibullah

Lovegrove. Nigdy wcześniej grupa członków

duchowej wspólnoty biorąca udział w uroczystościach

nie była tak liczna.

Delegacja Indyjskiego Kalifatu

bierze udział w obchodach

Id-ul-Fitr w Woking

(Od red.: Pod koniec I wojny światowej Turcy

znaleźli się w bardzo trudnym położeniu, ponieważ

siły Aliantów skupiły się na pomocy Grecji. Turcy

zaapelowali do innych muzułmanów o pomoc.

Muzułmanie w Indiach powołali do istnienia ruch

zwany Khilafat Movement. Przyłączyło się do niego

wielu wybitnych Hindusów, m.in. Mahatama Gandhi.

Ruch postawił sobie za zadanie ochronę tego, co

pozostało z kalifatu. Ostatecznie Turcy sami ogłosili

zniesienie kalifatu a w jego miejsce powstało

nowoczesne świeckie państwo, kładąc tym samym

kres systemowi, w którym wszyscy władcy

muzułmańscy przewodzili w imię i za zgodą kalifa.).

Delegacja uczestniczyła w obchodach Id-ul-Fitr w

Abdul Qadir, wybitny sunnita, prowadzi obchody Święta Eid w Misji Muzułmańskiej

Woking, sfinansowanych w dużej mierze przez Ruch Ahmadiyya Lahore.

16

maj 2013

Będę kochał wszystkich ludzi

Światło

meczecie Woking w czwartek, 17 czerwca 1920 r..

Sprawozdanie z tej uroczystości w Isalmic Review

brzmi następująco:

„Przybyło około trzysta osób różnych

narodowości, w tym przedstawiciele prasy i

fotografowie, którzy przyszli, aby opisać przebieg

uroczystości i zrobić zdjęcia dla różnych

czasopism. Byli tam indyjscy muzułmanie w

różnokolorowych turbanach, byli muzułmanie z

Egiptu i Arabii w czerwonych fezach, muzułmanie

z serca Afryki w długich szatach, no i brytyjscy

muzułmanie w swoich angielskich ubraniach. ...

Najważniejszymi gośćmi byli: Szanowny

Sahib-Zada Aftab Ahmad Khan, członek

RadyIndyjskiej; Mohammad Ali, przewodniczący

Delegacji z Kalifatu Indyjskiego, ze

współpracownikami, główny zwierzchnik miasta

Lagos (Afryka), ze swoim oddanym synem, który

osłaniał głowę ojca wspaniałym parasolem; Nawab

Sarwar Ali Khan, zwierzchnik miasta Kurwai,

zeswoim bratankiem Faizem Mohammad

Khan`em, zwierzchnik miasta Maler Kotla, dr H.

M. Leon M.A., Ph.D., Marmaduke Pickthall;

Habib-Ullah Lovegrove; AbdulLofty Karim,

uzdrowiciel, dr Charles Garnett M.A. D.D. oraz

inni brytyjscy bracia i siostry muzułmanie. (Islamic

Review, czerwiec-lipiec 1920 r., s. 224-225.).

Po modlitwach i czutbie, poprowadzonej przez

imama Maulvija Mustafa Khan`a, i po zakończeniu

ceremonii religijnej, Mohammad Ali Jauhar

wygłosił krótkie przemówienie:

„Pan Mohammad Ali z Delegacji Kalifatu

wygłosił krótką i nieformalną mowę związaną z

tematem kazania. Uczucie braterstwa wśród

Muzułmanów, powiedział, jest głęboko

zakorzenione w naszej naturze. Muzułmanin

troszczy się i współczuje swojemu

muzułmańskiemu bratu nawet jeśli pochodziłby on

z innego końca świata. Potem podjęto decyzję o

wysłaniu przesłania modlitewnego i wyrazów

oddaniu do sułtana Turcji jako Kalifa Islamu oraz

telegramu do Króla Cesarza, chwaląc go za to, że

aktualny traktat turecki nie pozwala na odłączenie

tureckiego imperium od Jazirat-ul-Arab” . (tamże, s.

226.).

Qaid-i-Azam, M.A. Jinnah modli

się w intencji Ahmadi Imam`a

Modlitwa rozpoczęła się o 11.30, a kazanie

pokazujące rozwiązanie, pochodzące z islamu w

kwestii podziału majątku zakończyło się o godzinie

13:00. Zaraz po tym Lord Headley zwrócił się do

kongregacji mówiąc o prospekcie meczetu Nizamiah.

Gospodarz uroczystości Jego Ekscelencja Abdul

Wahhab Bey, szef Misji Dyplomatycznej poselstwa

egipskiego, powstał, aby powiedzieć kilka słów

życząc udanych obchodów uroczystości Eid, swoim

współwyznawcom zgromadzonym w meczecie. M.A.

Jinnah wybitny indyjsko - muzułmański polityk

zabrał głos, aby powiedzieć o jego uznaniu dla

meczetu i pracy jaką wykonuje. Po tym rozpoczęła się

istotna część każdych uroczystości - poczęstunek-

który trwał do godziny 14.30, kiedy to zebrani zaczęli

się rozpraszać, ale grupka angielskich przyjaciół

została w tyle, aby porozmawiać z nami i wypić z

nami popołudniową herbatę. Dopiero po 19:00.

dostojnicy zaczęli odczuwać, że uroczystości z okazji

Eid dobiegały końca.

Kongregacja liczyła około 400. osób. Spośród

ważnych osobistości warto wspomnieć następujące

osoby: Al-Hajj Farooq Lord Headley, Lord Umar

Hubert Rankin, Baronet, Jego Ekscelencja szef Misji

Dyplomatycznej poselstwa egipskiego, Jego

Ekscelencja minister Persji, Lord B.N. Mitter,

Komisarz Indii, M.A. Jinnah, dr Mahmood Riad Zada,

Sekretarz ministerstwa Hidżazu, Pani Headley’owa,

Buchanan Hamilton, Amir Adal Arsanal, brat dobrze

znanego muzułmańskiego przywódcy Amira Shakiba

Arsalany i książę Mangrolu Muhammad Saqid.

AFTAB-UD-DIN AHMAD

Ahmadiyya Anjuman Isha‘at Islam Lahore (Polska) Pierwsza misja muzułmańska w Wielkiej Brytanii założona w 1913 r., działająca pod nazwą

Misja Muzułmańska Woking. Dar-us-Salaam, 15 Stanley Avenue, Wembley, UK, HA0 4JQ

Ośrodek: 020 8903 2689 Przewodniczący: 020 8529 0898 Sekretarz: 01753 575313 E-mail: aaiiLahore@gmail.com

Strony: www.aaiil.org/uk | www.ahmadiyya.org | www.virtualmosque.co.uk Darowizny: www.virtualmosque.co.uk/donations