Predmet: Student:Zaštita životne sredine Lazar Radivojević 10897/09

Smer: turizam i ugostiteljstvo

Šuma je složena biljna zajednica ili biogeocenoza (eko sistem) šumskog drveća koje utiče jedno na drugo, kao i na sredinu u kojoj se nalaze.

Osnovni delovi šume kao ekosistema su:

-Zemljište,

- Vazduh

-Šumska životna zajednica i

- Geološka podloga.

Šumski ekosistemi su veoma raznovrsni. Sve šume se mogu grupisati u četiri osnovna tipa:

- Lišćarske zimzelene

- Lišćarske listopadne

- Četinarske zimzelene

- Četinarske listopadne

 

 

Biom je skup sličnih ekostistema. Svi biomi se udružuju u najsloženiji sistem – biosferu. Među suvozemnim biomima na zemlji, najbrojniji su šumski biomi, i oni su:

- tajge

- širokolisne i mešovite šume umerenih predela

- četinarske šume umerenih predela

- tropske i suptropske suve širokolisne šume

- tropske i suptropske vlažne širokolisne šume

- tropske i suptropske četinarske šume

Za opstanak planete zemlje, veliki značaj imaju šume. Njena najveća neposredna korist je proizvodnja kiseonika. U svetu se 21 mart obeležava kao dan šuma. Šume su izvor čiste vode, čistog vazduha i hrane. Obezbeđuju mnogo značajnih funkcija za celo društvo , sigurno stanište za floru i faunu, građu za naše kuće, celulozu za papir, predivne pejzaže kao i arheološko i istorisko nasleđe. U šumama kruže organska materija, kiseonik, ugljen dioksid, azot, kao i druga važna jedinjenja.

One čuvaju i pročišćavaju vodu, štite od poplava, a za vreme suše oskrnjavaju vodotoke. Čuvaju i tlo, štite ga od isušivanja i osiromašenja, te klizanja i erozije. Takođe, šume su i čuvari mnogobrojnih biljaka i životinja.

Osim što svojim intervencijama u prirodi čovek uslovljava njihovo nestajanje, on zagađivanjem svoje okoline posredno uništava i postojeće šumske ekosisteme.

zagađenje tla, izvorišta i vodotoka od nepročišćenih otpadnih voda i divljih deponija,

velike vremenske nepogode koje uzrokuju vetrolome i vetroizvale,

neracionalne šumsko-uzgojne mere, primena teške mehanizacije, koja sabija tlo i sprečava

propusnost tla, kao i štete kod primene mehanizacije, starost i smanjena fiziološka aktivnost stabala i zajedničko delovanje više nepovoljnih faktora.

Šume imaju veliki socijalni i estetski značaj za čoveka.

1) Šume su zapravo svojevrsne ekološke tvornice.

2) One utiču na smanjenje količine ugljendioksida u atmosferi, što dovodi do globalnog zagrevanja, tj. efekta staklenika.

3) Učetvuju u kruženju vode u prirodi

4) Šume imaju i veliki estetski značaj

5) Veliki značaj i njena važnost šuma za čoveka, za jednu državu i za celi svet, uslovio je nastanak zakona o šumama.

DELIMO NA:

- OBRAZOVNO-ODGOJNE,

- PROPAGANDNE I

- PREVENTIVNO ‚ UZGOJNE.

- Preventivne mere zaštite  pravovremeno uklanjanje svih potkornjakovih stabala (stablo napadnuto potkornjacima), sva stabla (izvale, prelomi) koja su predisponirana za napad potkornjaka izvesti iz šume najkasnije do kraja juna, izrađene sortimente na vreme izvesti iz šume.

- Kontrola - svodi se na postavljanje feromonskih klopki.

UZROČNICI BILJNIH BOLESTI KOD NAS SU NAJČEŠĆE GLJIVE I BILJKE POLUNAMETNICI. UOBIČAJENA JE POJAVA VEŠTIČINE METLE I RAKA JELE NA POJEDINIM STABLIMA.

ZATIM, BUKOVA GUBA UZROČNICA BELE TRULEŽI I SUMPORAČA KOJE SU UTVRĐENE NA 0,90 % JEDINKI BUKVE.

ŠTETE OD DOMAĆIH ŽIVOTINJA NASTAЈU U MLAĐIM KULTURAMA I OBNOVLJENIM PRIRODNIM ŠUMAMA U BLIZINI NASELJA I USLOVIMA NEKONTROLISANOG PAŠARENJA.

ZNAČAЈNE ŠTETE OD DIVLJAČI NASTAЈU U MLAĐIM ŠUMSKIM KULTURAMA I OBNOVLJENIM PRIRODNIM ŠUMAMA, NAROČITO U OGRAĐENIM LOVIŠTIMA SA VELIKOM KONCENTRACIЈOM KRUPNE DIVLJAČI.

Najuticajniji abiotski faktori na stabilnost šuma ovog područja su sneg, vetar i ekstremne temperature.

Plan zaštite šuma od negativnih abiotskih faktora podrazumijeva održanje proborne strukture i uzgajanje mešovitih raznodobnih šuma stablimične smese i jednolične strukture.

Zaštiti šuma od požara

se pridaјe veliki značaј

јer požari predstavljaјu

izuzetno ozbiljnu opasnos

za šume i šumske eko-

sisteme.

Pošumljavanjem smatramo umetno podizanje šuma sadnjom sadnica ili setvom semena na površinama koje su duži niz godina bez šume.

Pošumljavanje setvom semena sve se manje provodi zbog izrazitih prednosti pošumljavanja sadnjom biljaka kod kojeg razlikujemo dva osnovna načina sadnje,a to su: sadnja biljaka s golim korenom te sadnja biljaka s busenom - obloženim korenom.

Nekada je šumadija sa razlogom nosila to ime, zbog gustih i neprohodnih šuma koje su se u njoj nalazile. Srbija ima 2000000 hektara šume i one godišnje proizivedu oko 8000000 tona kiseonika.

Na našim prostorima ima mnogo različitih vrsta šuma.

Glavne vrste šumskog drveća su bukva, topola i hrast kao predstavnici listopadnog drveća,a crni bor i smreka kao predstavnici četinara.

Međutim, ubedljivo najveći udeo u šumama srbije ima bukva preko 40 %.

Prema Zakonu o zaštiti životne sredine iz  1991., prirodna bogatstva koja se stavljaju pod zaštitu su: nacionalni park, park prirode, predeo izuzetnih odlika, rezervati prirode koji mogu biti opšti i specijalni, spomenik prirode i prirodne retkosti.

U Srbiji je pod zaštitom oko

500 područja površine od oko 600 000 hektara odnosno 6,59 % teritorije pod zaštitom.

Šumovitost Srbije iznosi 27.3%, a razlikuje se po pojedinim regionima: Vojvodina 6.8 %, Centralna Srbija sa 32.8 %, Kosobo i Metohija sa 39.4 %. Od ukupne površine šuma i šumskog zemljišta u državnom i društvenom vlastništvu se nalazi 50.91 %, a u privatnom 49.09 %.

U Srbiji postoje četiri nacionalna parka. Idući od severa ka jugu to su: Fruška Gora u Vojvodini (25 390 ha), Đerdap duž Dunava (63 600 ha), planina Tara pored Drine (19 710 ha) i planina Kopaonik (11810 ha).

Glavne vrste šumskog drveća su bukva, topola i hrast kao predstavnici listopadnog drveća,a crni bor i smreka kao predstavnici četinara. Međutim, ubedljivo najveći udeo u šumama Srbije ima bukva preko 40 %.