Upload
brusselnieuwsbe
View
267
Download
6
Embed Size (px)
DESCRIPTION
Brussel Deze Week van 1 april 2015
Citation preview
N° 1468 VAN 2 TOT 9 APRIL 2015 ¦ WEEK 14: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: [email protected], WWW.BDW.BE
BRUSSEL – “Eerlijke belastingen. Stop de armoede.” Dat zijn maar twee van de ‘hartenwensen’ waarvoor een stoet mensen vorige zondag de gietende regen trotseerde om te protesteren tegen de (centrum)rechtse regeringen van Geert Bourgeois (N-VA) in Vlaanderen en Charles Michel (MR) federaal. ‘Hartenwensen’ klinkt bijna naïef, maar de overtuiging waarmee het middenveld met 20.000 personen door de straten van Brussel trok, dwingt respect af. Hart boven Hard slaagde er in Brussel in om acht jeugdhuizen te mobiliseren om mee te stappen in de Parade.
DV
FOTO © BART DEWAELE
BONY KING ZEGT HET MET BLOEMENEn ook: Biff f, La Jerôme, Guy Dermul en Stijn Meuris.
AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153
02 0415
ZAZIE MIDDENIN
DEZE KRANT
TWINTIGDUIZEND IN HONDENWEER
FEDERAAL MINISTER VAN
MOBILITEIT JACQUELINE
GALANT
‘ER KOMEN GEEN NIEUWE VLIEGROUTES’
LEES P. 6-7
RIJKE FRANSEN GEVEN BRUSSELSE KUNSTSCENE ZUURSTOF LEES P. 8-9
BDW 1468 PAGINA 2 - DONDERDAG 2 APRIL 2015
VAN DE REDACTIE
Ommekeer De daklozenopvang blijft niet langer beperkt tot de winter-periode. Het jaar rond blijven er 356 plaatsen beschikbaar, voor gezinnen met kinde-ren en voor alleenstaanden. Bovendien komen er 47 plaatsen volgens de formule Housing First, huisvesting als re-integratie. De plan-nen van de ministers Pascal
Smet (SP.A) en Céline Fremault (CDH) kunnen alleen maar toegejuicht worden. Menselijkerwijze moet er iets gebeuren. Ook al hebben instellingen als Samu-social al bergen werk verzet, in vaak zeer ondankbare omstandigheden, met noodopvang in gebouwen die er niet voor gemaakt zijn. Met de soms terechte, soms onterechte kritiek die ze over zich heen krijgen. De daklozenopvang heeft de voorbije winter 3.300 daklo-zen opgevangen. Dat zijn 3.300 mensen die om één of andere reden in Brussel opvang zoeken, het zijn Brus-selaars – ook Vlaamse Brusselaars – Walen en Vla-mingen die naar hier gestuurd zijn of zelf kiezen voor de anonimiteit van de grootstad. Het zijn ook Roeme-nen en Bulgaren en Poolse en andere buitenlandse ar-beiders op zoek naar gratis logement. Maar bevoorrecht worden zij in Brussel allerminst. Zoals die ene vrouw, die ik vaak zie als ik in het cen-trum kom. Vorige week vrijdag omstreeks kwart voor twee lag ze uitgeteld in metrostation De Brouckère. Een lotgenoot probeerde haar recht te helpen, maar werd bedankt met een scheldpartij en gestamp. Min-der dan tien minuten later lag ze op de weg, op de hoek
van de Grétrystraat en de Anspachlaan. Dezelfde man probeerde haar te overtuigen op te staan, bijgestaan door twee politieagenten die begrip leken te hebben. Ik wandelde verder, in de trieste overtuiging dat het iedereen kan overkomen.En het kan iedereen overkomen, zoals een klasgenoot uit de lager middelbare school. Altijd de eerste van de klas. Later succesvol journalist. Twee jaar geleden als dakloze gestorven in Brussel. Het verleden van de vrouw in de Grétrystraat ken ik niet. Misschien lijkt het op dat van mijn overleden klasgenoot, waarschijn-lijk niet. Maar zoals Pascal Smet zei op de persconfe-rentie: uit menselijkheid heeft de daklozenopvang nie-mand geweigerd, ook niet de Roemeense en Bulgaarse illegalen die er eigenlijk niet thuishoren. Smet wil samen met de federale regering een oplos-sing zoeken: ofwel moeten Roemenen en Bulgaren terugkeren naar hun land – lidstaten van de Europese Unie – ofwel moeten ze een verblijfsdocument krijgen. Smet heeft gelijk, want hij wil ook een individueel be-geleidingstraject uittekenen voor iedere dakloze. En dat kan uiteraard alleen als die mensen verblijfsdocu-menten hebben. De filosofie is duidelijk: Smet en zijn collega’s willen de daklozen ook perspectief bieden op beterschap. Dat is lovenswaardig, maar ook een risico. Het is een ambitieus project dat mensen op het terrein dag na dag zullen moeten waarmaken. Mensen met een loodzware baan die goed betaald moeten worden. Maken Smet en Fremault hier voldoende geld voor vrij? Als Smet en Fremault geen resultaten boeken zijn de daklozen het grote slachtoffer, en zijn de plannen niets meer dan aankondigingen van een ommekeer die uitblijft.
WAUTER MANNAERT
GROEN MIDDENVELD MOET FORS BESPARENMinister van Leefmilieu Céline Fremault (CDH) vermindert de structurele steun aan Brussel-se milieuorganisaties met min-stens 15 procent. Ook project-subsidies worden herbekeken. De bezuinigingen op Leefmilieu zijn wellicht een voorbode op algemene besparingen bij mid-denveldorganisaties. Réseau Idée en Zonnebloem, al-lebei organisaties voor milieu-educatie, verliezen 15 procent aan structurele subsidie. “We zullen moeten besparen op per-soneel en werking, dat kan niet anders. Maar het is te vroeg om te zeggen hoe en waar precies,” zegt de directeur van Zonne-bloem.“We kregen informeel te horen dat wij de helft van onze struc-turele subsidie vanuit Leefmi-lieu verliezen,” zegt Sophie De-boucq van Inter-Environnement Bruxelles (IEB), een organisa-tie die 80 bewonerscomités in Brussel verenigt. “Over onze subsidie vanuit Mobiliteit weten we nog niets.”De organisatie Le Début des Ha-ricots, die het Brusselse moes-tuinennetwerk beheert, moet daarvoor meedingen in een openbare aanbesteding. Tot die tijd staat niemand officieel aan het roer van het netwerk. “Een dag per week ben ik bezig met de opvolging van alle vragen, maar eigenlijk zonder te weten of wij het mogen blijven behe-ren,” zegt Aline Dehasse van Le Début des Haricots. “Maar het is nu lente, er moet nu veel gebeu-ren in de tuin.”Volgens Deboucq van IEB zou-den ook het Netwerk van Brus-selse Actoren voor Duurzame Voeding (RABAD), Rencontre des Continents en de bijenbescher-mers van Apis Bruoc Sella tot de helft van hun structurele over-heidssteun verliezen. De woordvoerster van minister Fremault bevestigt dat er in het kader van besparingen een alge-mene subsidievermindering van 15 procent wordt doorgevoerd. “Sommige verenigingen moe-ten nog meer besparen, maar dat zijn uitzonderlijke gevallen.
door Danny Vileyn
BDWVOORGROND
ADVERTENTIE
Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs
te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor
personen met een handicap
Bezoeken enkel op afspraak
0800-15045�alle werkdagen van 9 tot 12u30,
maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30
Puzzel
Leefmilieu voert dit door, maar de intentie van een algemene subsidie-vermindering van 15 procent staat ook in het regeerakkoord.” In de wandelgangen klinkt het dat er ook bezuinigd zal worden in andere sectoren, maar dat wil voorlopig nie-mand bevestigen.
‘Niet onafhankelijk’Heel veel organisaties weten nog niet wat er precies op hen afkomt. “Wij krijgen normaal subsidie vanuit drie ministeries, waaronder Leefmilieu,” zegt An Descheemaeker, coördinator bij stadsvereniging Bral. “Maar een kwart van 2015 is al voorbij, en we weten nog niet of en hoeveel subsidie we krijgen.”“Onder de noemer van besparingen wordt overal geschrapt en stijgt de controledrang,” zegt Descheemae-ker. “De overheid beknibbelt op steun aan het middenveld, en daar-door vallen ontslagen. Bral voelt deze tendens al een paar jaar, maar de situatie werd echt kritiek in 2014. Sinds 2009 is ons personeelsbe-stand met 1,5 VTE verminderd, op een totaal van net geen 6 VTE.”“Het is een teken van een gezonde democratie dat de overheid het mid-denveld en ook diens kritische kijk op het beleid subsidieert,” zegt De-scheemaeker. “Publiek debat over beleidsmaatregelen of een gebrek daaraan is noodzakelijk om een ge-dragen beleid te kunnen voeren.”“De overheid lijkt steeds meer in te zetten op eigen communicatie,” rea-geert patrimoniumvereniging Arau. “Die is professioneel, maar het is geen onafhankelijke informatie.”
Sara De Sloover
LEEFMILIEU > ‘CONTROLEDRANG VAN BRUSSELS GEWEST STIJGT’
De toekomst van Le Début des Haricots is onzeker.
© D
IETE
R T
EL
EM
AN
S
BDW 1468 PAGINA 3 - DONDERDAG 2 APRIL 2015
POLITIEK > VLIEGROUTES PLAN-WATHELET GESCHRAPT
POLITIEKE OPLOSSING VOOR BOETES?BRUSSEL – De gewraakte vlieg-routes boven Brussel van het plan-Wathelet bestaan niet meer. Federaal minister Jacqueline Galant (MR) herstelt de situatie ten voordele van de kanaalzone, Brussel, Etterbeek, Oudergem, Elsene en Watermaal-Bosvoorde. Of de federale overheid alsnog boetes moet betalen aan het Brus-sels Hoofdstedelijk Gewest is niet geweten.
Op 2 april worden ze geschrapt, de twee vliegroutes van het plan-Wa-thelet. Voormalig staatssecretaris voor Mobiliteit Melchior Wathelet (CDH) voerde ze op 6 februari 2014 in, en vrijwel meteen daarna leidden ze tot hevig protest in Brussel, Etter-beek, Elsene en delen van Sint-Pie-ters-Woluwe, en, in mindere mate, in Sint-Jans-Molenbeek. Het actie-comité Pas Question maakte er een zaak van en wist gedaan te krijgen dat de zogenaamde ‘Kanaalroute’ en de ‘Brede bocht naar links’ de inzet werden van de verkiezingen in het Brussels Gewest. Wathelet werd na de verkiezingen vervangen door partijgenoot Catherine Fonck, in af-wachting van een nieuwe regering.Twee maanden na de verkiezingen oordeelde de rechtbank van eerste aanleg – in een zaak aangespannen
HARD WATER BLIJFT HARDWATER > VIVAQUA WIL NIET WETEN VAN CENTRALE ONTKALKING
Het Brusselse drinkwater komt voor het grootste gedeelte van bronnen in het Zoniënwoud en in Wallonië. De ondergrond is er kalkrijk zodat het opgepompte water erg hard is, tussen de 35 en 40 Franse graden. Slechts een kleine gedeelte van het gewest krijgt oppervlaktewater, met name uit de Maas. Dat is een stuk zachter, zo’n 20 Franse graden.Het harde water is schadelijk voor huishoudtoestellen en sanitair. Door de kalkafzetting wordt het rendement lager en de levensduur korter: verstopte douchekoppen, lekkende kranen, espressomachi-nes en boilers die dichtslibben. Ook stijgt het verbruik van zeep en schoonmaakproducten.Wie het zich kan permitteren, plaatst zelf een waterverzachter. Maar die zijn duur in aankoop en
onderhoud. Voor een leek is het ook niet simpel om een keuze te maken uit de vele fabrikanten van ontkal-kers, die allemaal hun eigen won-derformule lijken te hebben.
Bron van calciumIn Vlaanderen gebeurt het anders. Om grote delen van de bevolking aan zachter water te helpen, plaatst De Watergroep, het grootste drink-waterbedrijf van Vlaanderen, sinds enkele jaren centrale onthardings-installaties. Op die manier wordt het water reeds in het productiecen-trum verzacht. Ook Nederland en Frankrijk volgen deze trend.In Brussel weigert Vivaqua in cen-trale ontharders te investeren. “Het water zou hierdoor 10 tot 20 eu-rocent per kubieke meter duurder worden. De factuur zou met vijftien
procent stijgen,” zegt Eric Chauve-heid, die bij Vivaqua verantwoorde-lijk is voor de waterkwaliteit. “Het vergt echt een forse installatie. Wij hebben andere prioriteiten op dit moment, de riolering bijvoorbeeld.”Maar Vivaqua heeft nog meer re-denen om het water niet centraal te ontharden. “Er zijn risico’s. Zo bestaat de kans dat het chloor,
In Brussel komt geen centrale waterontharder.
vaqua ook goed voor de gezondheid omdat het een bron van calcium is.Ontharding moet gecontroleerd ge-beuren en dat is wat De Watergroep in Vlaanderen doet, zegt woordvoer-ster Kathleen De Schepper. “Wij brengen de hardheid terug naar 15 Franse graden, het wettelijk mini-mum. Dan heb je gezond en lekker water dat voldoende vriendelijk is voor de huishoudtoestellen.”De Watergroep plaatste al cen-trale ontharders in Limburg, West-Vlaanderen en Vlaams-Brabant. Binnenkort is Oost-Vlaanderen aan de beurt. Na de eerste installatie peilde het bedrijf naar de reacties van de klanten. “Die waren overwe-gend tevreden. Sommigen hadden het wel over een smaakverschil. Ook stellen we vast dat mensen met een eigen ontkalker, die meestal behou-den. Er zijn nu eenmaal mensen die 0 of 5 Franse graden willen voor hun water.”Van desinfecterings- of corrosie-problemen heeft De Schepper geen weet. En de factuur? De Schepper: “Het verhoogt de kostprijs van het water misschien met enkele euro-centen per kubieke meter, maar wij hebben hiervoor nooit een prijsver-hoging aangevraagd. Wel is het zo dat wij nooit zomaar een onthar-dingssysteem geplaatst hebben. Het gebeurde telkens naar aanleiding van de renovatie of uitbreiding van een van onze waterproductiecen-tra.” Bettina Hubo
BRUSSEL – In grote delen van het Brussels gewest is het leidingwater zeer hard. Toch weigert intercommu-nale Vivaqua het water centraal te ontharden, zoals dat tegenwoordig op verschillende plekken in Vlaanderen en ook in het buitenland gebeurt. “Het water zou veel duurder worden,” klinkt het.
waarmee wij het water desinfecte-ren, minder effectief wordt.” Ook verhoogt volgens Chauveheid de kans op roestvorming in de metalen leidingen. “Op den duur zouden er hierdoor gaatjes kunnen ontstaan in de buizen.”
SmaakverschilTen slotte is hard water volgens Vi-
door het Brussels gewest tegen de federale overheid – dat de twee rou-tes geschrapt dienden te worden, en dat de federale overheid dat moest doen voor eind oktober. Wathelets huidige opvolger, minister Jacqueli-ne Galant (MR), deed dat ook. Alleen nam die procedure dertig weken in beslag – een internationale lucht-vaartvereiste – waardoor de routes pas op 2 april echt ophouden te be-staan.Blijft de vraag of de Brusselse rege-ring de boetes die de rechtbank van eerste aanleg oplegde voor elke dag dat de routes gebruikt werden, zal
innen. Het gaat om een maximum-bedrag van 36 miljoen euro. Brus-sels minister van Leefmilieu Céline Fremault (CDH) zei eind oktober nog dat ze dat niet meteen zou doen. Be-gin februari dit jaar kwam ze echter op haar woorden terug en dreigde ze alvast de boetes van de maand no-vember te innen. Wij drongen bij Céline Fremault aan om het definitieve antwoord te kennen, alsook om het eventuele bedrag van de boetes te verkrijgen. Ook vroegen we of het Brussels Gewest tevreden is met de situatie vanaf 2 april, en of het gewest in de
toekomst ook boetes zal blijven uit-schrijven voor vluchten die de stren-ge Brusselse geluidsnormen over-schrijden. Onze vragen vertrokken op maandagnamiddag. Op dinsdag-middag zouden we binnen het uur antwoord krijgen. Nadien klonk het bij Fremault dat er daags nadien een persbericht zou verstuurd worden. Wij hebben het antwoord bij het ter perse gaan dus niet verkregen.Federaal minister van Mobiliteit Galant is verbaasd over de dreiging van Fremault om eventueel de boe-tes van de rechtbank toch te innen. Galant zegt dat ze binnen de voorge-
schreven termijn heeft gehandeld, en dat haar niets te verwijten valt.Tussen de regels door blijkt dat er aangestuurd wordt op een politieke oplossing, waarbij de Brusselse re-gering de boetes niet zou innen. Maar Céline Fremault kan dat dus niet bevestigen. In een interview met onze krant zegt Galant alleszins dat “het luchthavendossier moeilijk is gemaakt omdat er veel speelt op het niveau van de psychologie.”
CD Lees interview pagina 6-7: ‘Er komen geen nieuwe vliegroutes’
De situatie voor 6 februari 2014 (links), en na 6 februari 2014 (rechts). Vanaf 2 april wordt er boven Brussel opnieuw volgens het linkse scenario gevlogen. Brussel wordt daarbij ontlast. Wel zullen de Noord- en Oostrand het opnieuw ontgelden (niet op de kaart zichtbaar).
© G
OO
GLE
EA
RTH
/ IN
FOG
RA
FIE
K: P
ETE
R D
HO
ND
T
Wanneer fotograaf Ivan Put bij het geïmproviseerde graf van een dakloze in het parkje tussen de Timmerhoutkaai en de Schuitenkaai staat, komt Corneliu naast hem staan. “De naam is verkeerd. Hier ligt Nicolae, niet Dimitru,” zegt hij. “Nicolae was een Roemeen. Zijn geboortejaar is 1957, zoals het mijne. Zes jaar heeft Nicolae in dit parkje gewoond. Op het einde in zijn bekende tentje. Hij kon de scheiding van zijn vrouw niet verwerken,” vertelt Corneliu. “Twee weken geleden is hij overleden.”
DE WEEK IN BEELD DOOR IVAN PUT
VAN ’T ARSENAAL NAAR HET ARSENAAL
UITGELICHT > MICHAËL DE COCK GAAT KVS LEIDEN
V oor Michaël De Cock (Mort-sel, 1972) is de overstap van ‘t Arsenaal in Meche-
len naar het voormalige arsenaal van de grondtroepenmacht aan de Lakensestraat niet zo’n hele grote. ‘t Arsenaal is zowat het stadsthea-ter van Mechelen, en De Cock reed er het jongste decennium een mooi parcours. Ondertussen verdiende de energieke Antwerpenaar zijn sporen in verschillende disciplines. Vorige week ontving hij nog de Boeken-leeuw voor het beste jeugdboek met Veldslag om een hart, een bewerking van het verhaal van de Trojaanse oorlog, die hij samen met illustra-trice Gerda Dendooven maakte.
Kollega’sDat De Cock tot nog toe gretig het
acteren, regisseren en schrijven van journalistieke stukken, toneelstuk-ken en jeugdboeken bleef combine-ren, is meteen het grootste verschil met Jan Goossens. Die was voor hij naar KVS kwam vooral actief als dramaturg en bleef ook in KVS van achter de schermen de lijnen uitzet-ten. Het wordt dus vooral interessant om te zien hoe De Cock als maker zijn stempel zal drukken op de KVS-producties. Want voorts zijn er ei-genlijk behoorlijk wat gelijkenissen tussen de profielen van Goossens en De Cock. Ze delen hun sterke focus op de stad, haar problemen en haar potentieel. Daarnaast hebben ze al-lebei niet alleen oog voor de inter-nationale context, maar trekken ze regelmatig ook zelf naar het buiten-land om daar samenwerkingen op te
BRUSSEL – Vorige week lekte voortijdig uit dat Michaël De Cock in 2016 Jan Goossens opvolgt als artistiek lei-der van de KVS. De keuze voor De Cock lijkt er één voor het continueren van de artistieke en maatschappelijke lijnen die onder Goossens sinds 2001 werden uitgezet.
Het is opvallend dat de wegen van De Cock en KVS elkaar in het verleden niet vaker hebben gekruist.
BDW 1468 PAGINA 4 - DONDERDAG 2 APRIL 2015
festival Theater aan zee - waarvan Goossens in 2009 curator was en De Cock in 2010 - op een gelijklopende visie.
Rosie en MouradeBovendien is er geen enkele reden om de voeling van De Cock met de Brusselse realiteit te onderschat-ten. Hij studeerde hier, na zijn op-leiding Romaanse filologie, aan het conservatorium, en woonde ook een tijdje in de hoofdstad. Sindsdien werkte hij regelmatig samen met Brusselse artiesten. Het bekendste voorbeeld is het succesverhaal van Rosie en Moussa, dat De Cock samen met de Brusselse illustratrice Judith Vanistendael schreef als feuille-ton op de Zazie-kinderpagina’s van deze krant, en nadien uitwerkte tot een reeks naar verschillende talen vertaalde jeugdboeken, en een ge-lijknamige theatervoorstelling. Co-producties van ‘t Arsenaal met het gezelschap Union Suspecte lever-den samenwerkingen op met KVS-bekenden Ruud Gielens en Mourade
hoorlijk wat televisiewerk, en heeft sindsdien nog weinig woorden vuil gemaakt aan het combineren van uiteenlopende voorliefdes voor De Kollega’s, Tsjechov, Molière of de antieken.Misschien is het wel opmerkelijk dat KVS, in die vijftien jaar onder de huidige ploeg, de opvolger voor Jan Goossens niet in Brussel zelf heeft gevonden. KVS licht de keuze pas later officieel toe, maar blijkbaar is er uit het lokale netwerk niemand met het juiste profiel (bereid) ge-vonden om de job te doen. Verder is het ook opvallend dat de wegen van De Cock en KVS zich in het verle-den niet opvallend vaak hebben ge-kruist. Recent was in KVS wel nog de multidisciplinaire, multicultu-rele en meertalige productie Rumble in da jungle van het Antwerpse SIN collectief te gast, over de bokskamp tussen Mohammad Ali en George Foreman in Kinshasa. Daar was De Cock als coach van SIN bij betrok-ken. Verder wijzen ook de goede relaties met het Oostendse stads-
zetten. Beiden mengen zich geregeld met hun gedreven no-nonsense-stijl in publieke debatten. Als leider van hun respectieve huizen slechten ze de tussenschotten tussen theater en andere kunstdisciplines, maar ook tussen cultuur en de rest van het maatschappelijke veld. Voor Mi-chaël De Cock geldt daarnaast ook dat hij zijn neus niet ophaalt voor populaire cultuur. Hij deed in het begin van zijn acteurscarrière be-
WEEKOVERZICHTWOENSDAG 25 MAART 2015
MichAEl DE cOck WORDT bAAS vAN kvS. Michael De Cock, directeur van theatergezelschap ’t Arsenaal in Mechelen, volgt Jan Goossens op als di-recteur van de KVS. Goossens stopt ermee in 2016. De Cock werd bekend door zijn rol als Kristof in de soap Thuis en later door zijn theatervoorstellingen. Hij is ook schrijver en won recent de Boekenleeuw voor jeugdliteratuur.
PROxiMuS biEDT 18 STAGEPlAATSEN AAN. In samenwer-king met Actiris creëert telecombedrijf Proximus stageplaatsen voor achttien laaggeschoolde Brusselse jongeren. Dominique Leroy, topvrouw bij Proximus en zelf afkomstig uit Brussel, roept andere Brusselse bedrijven op om hetzelfde te doen.
DONDERDAG 26 MAART 2015NiEuWE METRO 3 RijDT uiT iN 2024. De Brusselse regering keurt het masterplan van Beliris voor de nieuwe metrolijn 3 naar Evere goed. Tegen 2024 moet de eerste metro uitrijden op de nieuwe lijn. Eind dit jaar zullen de vergunningen aangevraagd worden.
vEERTiG PROcENT MiNDER bROEikASSEN TEGEN 2030. Brussel-Stad engageert zich, samen met dertig andere Europese steden, om tegen 2030 veertig procent minder broeikassen te produ-ceren. Om dit doel te bereiken gaan de steden investeren in milieu-vriendelijke diensten.
vRijDAG 27 MAART 2015OvERhEiD bETAAlT MEE vOOR PARkiNG STADiON. Stad Brussel en het Gewest zullen toch mee moeten betalen voor het pro-ject rond het nieuw nationaal voetbalstadion. Het stadion zelf wordt volledig gefinancierd door BAM en Ghelamco. Voor de parking die naast de nieuwe voetbaltempel moet komen, draaien de Stad en het Gewest echter wel op. Dit is niet naar de zin van Brussels oppositie-lid Johan Van den Driessche (N-VA). Hij argumenteert dat altijd is volgehouden dat de Brusselaar niet mee zou moeten betalen.
ZATERDAG 28 MAART 2015SlEchTvAlkEN TERuG vAN WEGGEWEEST. Een koppel slechtvalken heeft zich genesteld in de kathedraal van Brussel. Het paar verwacht vier kuikens.
RODE DuivElS PEuZElEN cyPRuS OP. De Rode Duivels dienen de Cyprioten een 5 – 0 nederlaag toe. Man van de wedstrijd is Marouane Fellaini die twee doelpunten voor zijn rekening neemt.
ZONDAG 29 MAART 2015 REGEN EN WiND OP GROTE PARADE. De Grote Parade van Hart boven Hard lokt ondanks regen en wind 17.000 deelnemers. De betogers verzetten zich tegen de besparingsmaatregelen van de federale regering.
NiEuWE GRiffiER ZORGT vOOR OPhEf. N-VA, Groen en Ecolo hekelen de aanstelling van Patrick Vanleemputten tot nieuwe griffier van het Brusselse parlement. N-VA vindt het vreemd dat de vacature maar tien dagen openstond en heeft ook vragen bij het Nederlands van de nieuwe griffier.
MAANDAG 30 MAART 2015 bRuSSEl kRijGT 105 MiljOEN MiNDER. Na de begrotings-controle door de federale regeringspartijen blijkt dat de gewesten in totaal 750 miljoen euro minder krijgen dan gedacht. Brussel loopt hierdoor een bedrag van 105 miljoen euro mis.
EERSTE ubER-chAuffEuR vOOR REchTER. Voor het eerst verschijnt een chauffeur van de applicatie Uber voor een Brusselse rechter. De chauffeur zou zonder taxivergunning hebben gereden. Hij riskeert een boete van 3.000 euro. De uitspraak volgt in mei.
DiNSDAG 31 MAART 2015DRiE kANDiDATEN vOOR NiEuW cONGREScENTRuM. Brussel-Stad en Gewest onderhandelen nog met drie consortia over de bouw van een nieuw congrescentrum en hotel op de Heizel. Bouwfirma’s BAM en Ghelamco vormen een consortium met de Nederlandse architect Rem Koolhaas. CFE en Cofinimmo werken met de Fransman Jean Nouvel. Het derde consortium bestaat uit projectontwikkelaars CIT Blaton en Willemen, samen met de Deense architect Henning Larsen.
Samengesteld door jilan berroho en cyril van der Esch
De eerste taak van de toekomstige artistieke leider van de KVS, Michaël De Cock, wordt het opstellen van het dossier voor de nieuwe subsidieperiode 2017-2020.
De federale minister van Binnenlandse Zaken zal makkelijker een Brusselse burgemeester ontmoeten dan de minister-president”Brussels minister-president Rudi Vervoort (PS) over het gewestelijk veiligheidsbeleid, dat blijkbaar nog niet helemaal op punt staat (in La Libre).
Dan smijten ze voor je neus iets op de grond, en zeggen ze: raap het op, je wordt ervoor betaald”
Marie-José Guérot heeft in haar veertigjarige carrière als straatveegster in Schaarbeek sympathieke mensen ontmoet, maar ook andere (in Het Nieuwsblad).
Dankzij de vzw Wijkpartenariaat – De Schakel krijgt Brussel zijn eerste Rap op Stapkantoor. Rap op Stap zorgt ervoor dat Brusselaars met een kleiner budget ook de mogelijkheid krijgen om op vakantie te gaan, aan sport te doen en cultuur op te snuiven. Volgens de or-
ganisatoren heeft iedereen recht op vakantie en dus ook diegenen die in armoede leven. Het Rap op Stapkantoor in Schaarbeek opent elke woensdagvoormiddag zijn deu-ren van 9 tot 12 uur. cyril van der Esch
Rap op StapHETWOORD
© S
AS
KIA
VA
ND
ER
STI
HE
LE
“
“MEER NIEUWS
DE HELE WEEK ROND OP
SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF
BDW 1468 PAGINA 5 - DONDERDAG 2 APRIL 2015
Zeguendi. Daarnaast maakte De Cock ook al verschillende produc-ties met het Brussels Jazz Orches-tra van Frank Vaganée. Voor het vluchtelingendrama Febar werkte hij samen met Michel Bernard van Théâtre de Poche.In al deze en nog vele andere van De Cocks creaties komen thema’s als migratie, sociale ongelijkheid in stad en wereld, meertaligheid en (culturele) ontmoeting op een of an-dere manier aan bod. Het laat zich dan ook raden dat deze onderwer-pen de volgende jaren misschien nog sterker aanwezig zullen zijn in de werking van KVS dan daarvoor. Daarbij is het vooral uitkijken naar De Cocks capaciteiten om talent van onderuit naar de oppervlakte te duwen. Om zijn verhalen te ver-tellen engageerde hij voortdurend ‘nieuwe Belgen’. Getuige ook zijn rol als bezieler van het platform GEN2020 voor ‘grensverleggend theater’, dat acteurs en theaterma-kers van diverse origine op allerlei manieren ondersteunt. Ook GC De Kriekelaar is daar partner van, en ook oud KVS-gedienden als Chris Lomme en Franz Marijnen hebben er al hun medewerking aan ver-leend. Die laatste, KVS-directeur tussen 1994 en 2000, werd na zijn avonturen in het buitenland overi-gens recentelijk door De Cock naar ‘t Arsenaal gehaald. Daar blijft De Cock zelf nog tot 2016 aan de slag. Zijn eerste taak bij KVS wordt het opstellen van het dossier voor de nieuwe subsidieperiode 2017-2020, en van het programma voor het sei-zoen 2016-2017. Daarvoor zal hij ook de steun krijgen van de nog niet aangeduide vervangers van zakelijk leider Danny Op de Beeck en dra-maturge Hildegard De Vuyst, die net als Jan Goossens eind juni 2016 vertrekken. Michaël bellon
S inds de rechtbank in de zomer van 2014 vonniste dat twee onderdelen van de laatste fase van het zogenaamde ‘plan-
Wathelet’ (genoemd naar staatssecretaris Mel-chior Wathelet (CDH), die door zijn regering goedgekeurde vliegroutes invoerde, en toen daar massaal protest tegen kwam werd afgeserveerd door zijn partij, red.) moesten geschrapt wor-den, is het betrekkelijk stil geweest rond Brus-sels Airport. Midden oktober legde de nieuwe federale minister van Mobiliteit Jacqueline Galant (MR) de eed af, en eind oktober gaf zij officieel de opdracht aan Belgocontrol om de twee gewraakte vliegroutes te schrappen. De bewaker van het luchtruim boven Brussels Airport had daar dertig weken voor nodig,
want de procedure schrijft dat voor. Onder-tussen legde het vonnis van de rechtbank de federale overheid boetes op zolang de twee vliegroutes niet geschrapt werden. Jacqueline Galant verdedigt zich tegen het Brusselse verwijt dat zij geen vaart achter een oplossing zou gezet hebben. “De eerste beslis-sing van de ministerraad en van het kernka-binet was die om het moratorium op de twee vliegroutes boven Brussel toe te passen, en om terug te keren naar de vliegroutes van 5 februari 2014 (één dag voor de invoering van de laatste fase van het plan-Wathelet, red.). Alle betrokkenen wisten en weten dat zoiets dertig weken duurt, en dat die routes dus pas op 2 april opnieuw gebruikt kunnen worden. Snel-
ler ging niet. Tenzij mijn voorganger Catherine Fonck (CDH) (de opvolger van Wathelet na de verkiezingen en voor de eedaflegging van Ga-lant, red.) al begin augustus vorig jaar, een dag na de uitspraak van de rechtbank, begonnen was met het toepassen van het moratorium.”Het is een van de zeldzame keren dat Galant kritiek rechtstreeks aan collega’s richt in het interview. Met zwijgen en rustig analyseren bereik je meer, zegt ze. Zeker in een dossier dat elke politicus zich wilde toe-eigenen. Vol-gens Galant is dat een van de grootste pro-blemen van het luchthavenakkoord geweest: politici die zich wilden profileren, of te veel eer op hun naam wilden schrijven. Met misluk-king na mislukking tot gevolg.
Gevraagd of ze dan een plan-Galant wil op-zetten, antwoordt ze afgemeten: “Neen, be-dankt.”
Om met de deur in huis te vallen: hoe wordt er vanaf 2 april gevlogen?Jacqueline Galant: “Wat er fundamenteel zal veranderen is dat de kanaalroute veel minder gebruikt zal worden. En ook de brede bocht naar links valt weg. Het zesde deel van het plan-Wathelet wordt dus geschrapt, en dat ten voordele van de inwoners in het centrum van Brussel, Etterbeek, Elsene, Oudergem en Watermaal-Bosvoorde. De mensen die gepro-testeerd hebben tegen het plan-Wathelet, met andere woorden.”“Dat is de eerste fase. Tijdens de tweede fase voeren we een aantal structurele maatregelen in die de luchthaven én de omwonenden ten goede moeten komen. We hebben de voorbije weken heel veel betrokkenen gesproken, goed samengewerkt met Belgocontrol en heel wat
BRUSSEL – Op 2 april schrapt federaal Mobiliteitsminister Jacqueline Galant (MR) de twee vliegroutes die in 2014 tot het mislukken van het plan-Wathelet leidden. Er zal bijgevolg nog slechts licht boven de hoofdstad gevlogen worden. De Noordrand en de Oostrand krijgen meer vliegverkeer te zien. “De ene zegt wit, de andere zegt zwart,” aldus Galant, die waarschuwt dat het luchthavenakkoord nog niet klaar is.
Galant, met zicht op het Zuidstation: “De NMBS investeert in Brussel, wat men ook zegt. En ook de Brusselse regering is tevreden.” © SASKIA VANDERSTICHELE
POLITIEK > FEDERAAL MINISTER VAN MOBILITEIT JACQUELINE GALANT (MR) HELPT BRUSSEL
‘ER KOMEN GEEN NIEUWE VLIEGROUTES’
BDW 1468 PAGINA 6 - DONDERDAG 2 APRIL 2015
bewoners van het luchthavengebied ge-zien. Geen gemakkelijk werk, want elke groep heeft zijn eigen belang. De ene ver-eniging zegt wit, de andere zwart.”
Structurele maatregelen, wil dat dan ook zeggen dat er een veiligheidsstu-die, een impactstudie en een milieu-studie komen, zoals voorzien in de luchthavenakkoorden van 2010?Galant: “Als er nieuwe luchtvaartroutes in gebruik worden genomen, dan zijn die studies die u noemt verplicht. Nu niet, want we keren terug naar een vorige be-staande situatie. Het luchthavenplan zal een evenwichtig geheel zijn, en er worden nu geen nieuwe routes gebruikt. Dat op zich is al een nieuwe benadering van het dossier.
P-PRAAT
CHIEN ÉCRASÉ
Vorige week namen we het nog op voor Ecolo – herinner u onze hartenkreet Democracia Real Ya! – maar de eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat het toch allemaal niet zo fantastisch is bij de Franstalige groenen. Dat leert ons Philippe Lamberts, het Anderlechtse enfant terrible van de partij, ook wel ‘de schrik van de banken’ genoemd in het Europees parlement. Zegt Lamberts in La Libre Belgique: “Durant la campagne, au bureau du parti, on nous disait de surtout éviter de taper sur le CDH et sur le PS, de taper un peu sur le MR et surtout sur le PTB. Pourquoi? Pour éviter de ne pas se fâcher avec des partis qui étaient des partenaires et qui pourraient encore l’être demain. C’est une certaine manière de concevoir le combat politique. De même quand on dit durant la campagne: ‘Sur-tout ne parlons pas de fiscalité’, c’est une manière de gommer les aspérités. C’est un choix qui a été fait et qui était mauvais.”
Wie dan nog denkt dat Ecolo geen partij is zoals alle anderen, leest vervolgens best verder. Over de stemming van het Europese budgettaire pact: “C’est l’exemple par excellence. Les verts ont voté contre au niveau européen, contre au fédéral, mais l’ont approuvé à la Région. Je ne vois pas comment expliquer ce grand écart.”
Volgen dan nog wat uiteenzettingen over wat een linkse partij moet zijn, sociale rechtvaardigheid, ecologische voetafdruk verkleinen en de demo-cratie verdiepen. Uw commentator wil het graag geloven, maar we hebben weinig zekerheden in dit leven. Dan maar niet.
Het kan natuurlijk beter. Dat bewijst Vlaams Brusselminister Sven Gatz, die in het parlement onlangs zei: “Het is belangrijk dat de Brusseltoets deel uitmaakt van het geheel van de zogenaamde reguleringsimpactanalyse (RIA), die in de Vlaamse Gemeenschap ondertussen al geruime tijd gemeengoed is geworden. De Brusseltoets is expliciet in de effectenmatrix opgenomen.” Sur-realismo Real Ya!
Gelukkig wordt er nog gestudeerd in deze stad. Kijk maar naar Brussels Studies, een geheel van ambitieuze papers die iets belangwekkends over of in Brussel onderzoeken. De meest recente pu-blicatie luidt: ‘Evaluatie van de transversale acties van de New Deal: operationele partnerschappen voor de tewerkstelling van de Brusselaars?’.
Wat brengt Brussels Studies aan het licht? “In de eerste plaats een reëel streven naar transversaliteit van het overheidsbeleid. De regering en de Brus-selse sociale partners werden op voet van gelijkheid betrokken bij het uitvoeren van een beperkt aantal acties. Die traditionele strategische actoren, waar-tussen geen hiërarchische verhoudingen bestaan, moesten samenwerken om de acties te implemen-teren. Door een transversale aanpak te verdedigen, de samenwerking tussen verschillende actoren te bevorderen en de institutionele en territoriale ver-snippering te overstijgen, draagt het Pact ertoe bij dat de specifieke en sectorgebonden structuur van de overheidsbesturen en het overheidsbeleid wordt doorbroken. Alle partners worden verzocht om op de beleidsproblemen gecoördineerde antwoorden te bieden die hun referentiekader en normale werking te buiten gaan.”
U bent niet mee? Geen paniek: “De conclusies van de evaluatie brengen evenwel ook de grenzen van deze soepele coördinatiebenadering aan het licht. De veranderingen die de New Deal wil doorvoeren in de governance tussen Brusselse actoren, worden uiteindelijk beperkt door de institutionele versnip-pering die men tracht te overstijgen.”
BDW 1468 PAGINA 7 - DONDERDAG 2 APRIL 2015
“Dit is geen moeilijk dossier. Maar men maakt het moeilijk omdat er zoveel speelt op psychologisch niveau”
een andere CDH-minister – de Brusselse minister van Leefmilieu Céline Fremault – daarom boetes aan ons oplegt. Da’s niet erg logisch... Men wilde ons sneller doen werken met die boetes, terwijl men zeer goed wist dat we dertig weken nodig had-den om terug te keren naar de oude vlieg-routes.”
Als men de beslissing van de Brus-selse rechtbank optelt met de strenge Brusselse geluidsnormen, dan is vliegen eigenlijk onmogelijk boven Brussel. Akkoord?Galant: (glimlacht) “Er zal dan ook geen concentratie van vluchten meer zijn boven Brussel met het schrappen van de twee Wathelet-routes.”
Maar het zal wel gebeuren dat er bij de nieuwe oude routes over Sint-Pieters-Woluwe en Jette wordt gevlogen, tot nader order nog altijd Brussels Hoofdstedelijk Gewest...Galant: “Ja, maar de afweging die we nu
Als u zegt dat de omwonenden ge-raadpleegd worden, wat hebt u dan op het oog? Een referendum? Buurt-vergaderingen?Galant: “Daarmee bedoel ik in de eerste plaats het burgemeestersforum dat bin-nenkort samenkomt. Dat is al vijf jaar niet meer gebeurd. Ook is er al een website op-gericht die actuele informatie geeft over de gebruikte vliegroutes, de windrichting, geplande werkzaamheden aan de start- en landingsbanen, etcetera. We willen dit dossier transparanter maken, en als over-heid beter communiceren. Ik denk dat het imago van Belgocontrol ook verbeterd is de afgelopen maanden. Ze hadden een beetje het imago om in een ivoren toren te zitten.”
En zijn er dan geen nieuwe lucht-vaartroutes? Want men kan rede-neren dat uw aanpassingen aan het plan-Wathelet ook ‘nieuw’ zijn. Galant: “We gaan terug naar bestaande routes, dus neen.”
De gemeente Schaarbeek heeft het dus helemaal mis wanneer zij zegt dat u het vonnis van de rechtbank niet volgt, en ze dus met nieuwe gerechtelijke stappen dreigen? Galant: “Inderdaad. Er is geen nieuwe si-tuatie, en dus ook geen tegenspraak met het vonnis van de rechtbank van eerste aanleg, want we keren terug naar een daar-voor bestaande situatie. Zoals gevraagd.” (Schaarbeek interpreteert het vonnis van de rechtbank eng. Zij lezen er in dat alle routes boven het Brussels Gewest - en dus ook bo-ven Schaarbeek - geschrapt moeten worden, wat niet klopt, want voor 6 februari beston-den er routes boven Brussel en die worden door de rechtbank niet verboden, vermits de rechtbank oproept om terug te keren naar de situatie van voor 6 februari, red.)“Maar wat ik nog over de boetes wil zeg-gen die vanaf eind oktober 2014 zijn op-gelegd aan de federale overheid omdat we het moratorium zogezegd niet respecteer-den: het is een zeer schizofrene situatie dat een CDH-staatssecretaris – Wathelet dus – voor die toestand heeft gezorgd, en
hebben gemaakt herstelt het broze even-wicht tussen de gewesten.”“Het probleem met dit dossier is dat er sterk de neiging bestaat bij politici om zich dit dossier toe te eigenen. Terwijl het de bevoegdheid is van de federale overheid.”
Kan de federale overheid dan de Brusselse geluidsnormen negeren?Galant: “Neen. Een federale wet kan geen regionale ordonnantie vervangen. Al zou het de zaken wel vergemakkelijken (lacht).”
Wat vindt u van de voorstellen om de luchthaven te verplaatsen naar Wallonië?Galant: “C’est completement farfelu. We zijn bij de kleinste landen van Europa, en je kan je bij wijze van spreken met de fiets verplaatsen tussen alle verschillende luchthavens van dit land. Eén. Twee: kijk naar alle investeringen op Brussels Air-port en naar alle mensen die er werken, en je moet wel wat gek zijn om heel die boel zomaar te verplaatsen. En er is ook geen geld voor.”
Hoe hebt u zich eigenlijk meester gemaakt van dit dossier? Het is com-plex, en toch lijkt het plots opgelost op enkele maanden tijd.Galant: “Dit is geen moeilijk dossier, vind ik. Men maakt het moeilijk omdat er zo-veel speelt op het niveau van de perceptie en de menselijke psychologie. Misschien ziet het er nu goed uit omdat we de tijd hebben genomen, en niet alles er in één keer door hebben willen jagen.”
Denkt u dat de Oost- en Noord-rand tevreden zullen zijn? Want de nieuwe situatie is voor hen wel
opnieuw negatief: zij zullen massaal overvlogen worden.Galant: “De ene zegt wit, de andere zwart. Iedereen tevreden maken gaat niet. Ieder actiecomité heeft zijn eigen waarheid, en zijn eigen goede oplossing.”
Maar is er nu een goede oplossing?Galant: “Ik zei: dit is de eerste stap. Daar-na komen er structurele maatregelen. Pas dan is het dossier compleet.”
Gaat men dit geheel van routes dan betonneren in een vliegwet, zoals oorspronkelijk de bedoeling was?Galant: “We werken structurele maatre-gelen uit.”
Kan u dan niet zeggen of deze routes voor altijd zullen blijven bestaan?Galant: “Dat maakt deel uit van het werk waarmee we nu bezig zijn.”
Ze liggen vast?Galant: “Ik antwoord niet op deze vraag.”
Waarom niet?Galant: “Omdat je afstand moet nemen in dit dossier. Vandaag kan ik u dit antwoord nog niet geven.”
We zullen het over treinen hebben. Komt er, tezamen met het Gewes-telijke Expresnet, een Brussels Expresnet, speciaal op maat van de inwoners van de stad?Galant: “Men moet duidelijk een on-derscheid maken tussen een Gewestelijk Expresnet op Parijse leest, en wat hier zal bestaan. In Parijs is het GEN speciaal voorzien op aangepaste, snelle treinen. Het is een net dat snel pendelaars van en naar de stad brengt. In Parijs heeft men dan ook nog dagelijks meer klanten dan op heel het Belgische spoornet.” “Op ons GEN zullen er speciale voorstads-treinen zijn, en daarnaast ook ‘gewone’ IC- en IR-treinen. Voor die voorstadstreinen zijn enkele nieuwe Brusselse haltes voor-zien, zoals in Elsene en Watermaal-Bos-voorde. Ook zal op het einde van dit jaar de Schuman-Josaphattunnel in gebruik wor-den genomen, waardoor het aanbod heel concreet wordt, ook voor de Brusselaar. Zeker vanaf 2017, wanneer het GEN deels in gebruik wordt genomen.”
Maar dat betreft in hoofdzaak nog altijd de voorstadspendelaars. Wat met de Brusselaars die een snel spoornet willen voor vervoer binnen Brussel?Galant: “Dat zal deels mogelijk worden dankzij de Schuman-Josaphattunnel, waardoor je een alternatieve route hebt van noord naar zuid binnen Brussel. En er komen dus nieuwe haltes bij. De NMBS investeert in Brussel, wat men ook zegt, en ook de Brusselse regering is zeer tevre-den.”
En de Noord-Zuidverbinding, heeft u daar een oplossing voor? Al sinds 2008 zet men dat probleem op de agenda. Terwijl de limiet op het traject tussen het Noord- en Zuidsta-tion bereikt is: er kunnen nauwelijks nog treinen bij, en toch zijn er steeds meer reizigers.Galant: “We synthetiseren nu de veelheid aan studies over de Noord-Zuidverbinding, en daarna hakken we de knoop door wat de definitieve oplossing zal worden. Want bij dat dossier komt heel veel kijken.” “Nu ja, het staat in het regeerakkoord, dus een oplossing komt er sowieso.”
Christophe Degreef
“Het luchthavenplan zal een evenwichtig geheel zijn en er worden geen nieuwe routes gebruikt. Dat op zich is al een nieuwe benadering van het dossier”
‘IN PARIJS KAN IK ME DIT PAND NIET PERMITTEREN’
Valérie Bach in de oude rolschaatsbaan die verbouwd is tot exporuimte voor moderne kunst.
La Patinoire Royale komt er dankzij de investering van de Fransman Philippe Austruy. Hij maakte fortuin in Frank-rijk met rust- en ziekenhuizen, verkocht die en verhuisde, samen met zijn vrouw Valérie Bach, naar Brussel.Bach opende een galerie aan de Zavel, Austruy ging op-nieuw in zaken. Zijn in Luxemburg gevestigde groep SIS is nog steeds actief in de zorgsector, maar heeft ook een vastgoedpoot en een luik art de vivre. Daarin heeft Aus-truy de leuke dingen des levens ondergebracht: zijn res-taurants, waaronder één bij het Kasteleinsplein, zijn wijn-gaarden, zijn kunstcollectie en ook zijn beeldentuin in de Provence. Toen Austruy in 2007 toevallig botste op de oude Pati-noire in Sint-Gillis wilde hij er aanvankelijk zijn kantoor in onderbrengen. Zijn vrouw kon hem overhalen om van de oude rolschaatsbaan een culturele plek te maken.Het 3.000 vierkante meter grote gebouw uit 1877 was in slechte staat. Nadat de rolschaatsbaan in 1900 was opge-doekt, deed het pand dienst als Bugattigarage en later als stalling voor de autocollectie van ex-racer Teddy Pilette. De renovatie gebeurde in twee stappen. In 2012 was een klein gedeelte aan de Faiderstraat klaar. Bach trok erin met haar galerie van hedendaagse kunst.Nu is ook de renovatie de grote hal aan de Veydtstraat af-gerond. Daar gaat eind deze maand La Patinoire Royale open, een exporuimte voor moderne kunst. Omdat Bach het razenddruk heeft met haar eigen projecten, heeft ze de leiding van de Patinoire toevertrouwd aan art manager Constantin Chariot (ook actief bij Lussato, zie hiernaast). Hij zal er grote tentoonstellingen maken over design en beeldende kunst van de afgelopen vijftig, zestig jaar. “De Milanese beweging rond Fontana bijvoorbeeld of de Fran-se design van de jaren 1950. Voor onze eerste expo heb-ben we tweehonderd werken uit de verhalende figuratie,” zegt Chariot.Het bijzondere, volgens hem, is dat de Patinoire een ‘hy-bride’ wordt tussen museum en galerie. “Bezoekers kun-nen gratis binnen en krijgen een goed gedocumenteerde expo over kunststromingen van na de oorlog te zien. Te-gelijkertijd is alles te koop.”Aanvankelijk was het nochtans niet de bedoeling om te verkopen. Maar de renovatie van het deels beschermde gebouw viel veel duurder uit dan gedacht. Het schitte-rende houten dakgebinte en de houten vloeren werden helemaal gerestaureerd, het oorspronkelijke koepeltje werd opnieuw gebouwd en middenin de hal kwam een moderne trap, die leidt naar lichte werkruimtes en een geklimatiseerd expozaaltje.“Om sneller te gaan hebben we geen restauratiesubsidies gevraagd,” zegt Chariot. “Maar het heeft miljoenen gekost en daar komen nu de kosten van exploitatie bij. Om het budget in evenwicht te krijgen wordt het dus ook een com-mercieel initiatief. Dit is een nv, geen vzw. We kopen alle objecten of nemen ze in depot, en verkopen ze. Voorts zul-len we telkens enkel topstukken lenen om de expo extra te stofferen.”
www.lapatinoireroyale.com
BDW 1468 PAGINA 8 - DONDERDAG 2 APRIL 2015
‘Half museum, half galerie’
LA PATINOIRE ROYALE (SINT-GILLIS)
Brussel heeft er een nieuw kunstcircuit bij. Rijke Fransen settelen zich in Brussel, restaureren er historische panden en presenteren er opmerkelijke kunstcollecties. Zo gaat eind april in Sint-Gillis La Patinoire Royale open. Wij bezochten nog twee andere ‘kunstencentra’ met de vraag wat de Fransen hier komen zoeken, wat ze de stad te bieden hebben en vooral, hoe ze al dit fraais betalen. BETTINA HUBO & STEVEN VAN GARSSE
© M
IRE
ILL
E RO
OB
AE
RTS
CULTUUR RIJKE FRANSEN GEVEN BRUSSELSE KUNSTSCENE ZUURSTOF
MAISON PARTICULIERE (ELSENE)
Het Maison Particulière in de Kas-teleinsstraat is van buitenaf een ri-ant maar al bij al weinig opvallend negentiende-eeuws herenhuis in de rij. Het is pas bij het binnentreden, na aanbellen, dat het pand de wer-kelijke aard prijsgeeft: grote glas-partijen, een strakke tuin, een mo-derne lift in de open traphal. En dan vooral de honderd kunstwerken in het pand, topwerken en werken van beginnende kunstenaars, kriskras door elkaar. Maison Particulière is het werk van Amaury en Myriam de Solages.Het Franse koppel dat in 2008 in Brussel kwam wonen, kocht het herenhuis in 2010 met als enige bedoeling om er privé-kunstcollec-ties te kunnen presenteren. “We stelden vast dat heel wat kunstver-zamelaars en -liefhebbers hun col-lectie in stockeerruimtes houden. De kunst sterft er bijna een stille dood. Een kunstwerk bestaat pas als ernaar gekeken wordt. Wij wil-len de kunstwerken terug tot leven brengen door ze in een huiselijke, niet museale sfeer te tonen,” vertelt Amaury de Solages.De vijftiger stamt uit een adelijk ge-slacht en is zakenbankier. Hij begon
al als jonge man des objets insolites te verzamelen, en later kunstwerken en zag zelf, door de omvang van zijn verzameling, hoe moeilijk het werd om de kunstwerken nog te tonen.De Fransman verhult niet dat hij zich omwille van ‘fiscale redenen’ in Brussel heeft gevestigd maar zag toch vooral een opportuniteit in het Brussels erfgoed, met de aankoop en verbouwing van het metersbrede herenhuis in de Kasteleinswijk. “Eerlijk, in Parijs zou ik me zoiets niet kunnen veroorloven.”De renovatie gebeurde smaakvol, zonder overheidssubsidies. Het koppel spreekt vol passie over hun liefde voor de kunst. Hoe Maison Particulière drie exposities per jaar organiseert rond één thema, en daar telkens vier kunstverzamelaars voor aanspreekt die een twintigtal kunstwerken uit hun verzameling selecteren. “We willen uitdrukkelijk geen museum zijn,” zegt Myriam de Solages. “Er hangen geen bordjes bij de kunstwerken. De bezoeker kan zo in alle rust, nog voor hij de naam kent van de kunstenaar, een oordeel vellen. De beleving is hier belangrijker dan de naam. Je kan je neervleien in een zetel, discussië-
‘Kunst in de kluis is dode kunst’
INSTITUT LUSSATO (UKKEL)
Het Institut Lussato, gevestigd in een schitterende art-decowoning van Antoine Pompe, valt nauwe-
lijks op tussen de chique villa’s van de Dennenboslaan. Vanop de straat wordt het zicht op het pand en zijn
Villa vol kunst terere van ‘le professeur’
ren met andere bezoekers, of in de kunstboeken kijken. De hartelijke sfeer staat voorop. We willen komaf maken met de kille of zelfs intimi-derende afstand die soms bestaat tussen de bezoeker en het kunst-werk.”Opvallend: Maison Particulière heeft geen commerciële missie. Het is een vereniging zonder winstoog-merk. Kunstwerken zijn niet te koop. “Een galerij houden? Neen dat nooit. Daar ben ik niet voor in de wieg gelegd,” zegt Amaury de Solages.
Wat Amaury en Myriam de Sola-ges doen is mecenaat in de puurste vorm. Want, al is er steun van de le-den en weldoeners hier en daar, die volstaat niet om de exploitatie van het Maison Particulière te financie-ren. En er is geen overheidssteun. “Ja, Maison Particulière kost ons geld,” zegt Amaury de Solages.Over het waarom van deze filantro-pie laat de Solages niet veel los. “We doen het zeker niet om ons in de kijker te werken. Liever blijven we in luwte. En uiteindelijk hoop ik toch
dat we door meer leden te werven meer inkomsten kunnen genereren, zodat Maison Particulière ook op termijn kan blijven bestaan.” Het gaat Amaury en Myriam de So-lages er uiteindelijk om dat ze hun liefhebberij voor de kunst willen delen met de anderen. “Want,” zegt Amaury de Solages, “kunst is een ideale uitlaatklep voor de dagelijkse beslommeringen.”
www.maisonparticuliere.be
steemtheorie aan Franse en Ameri-kaanse universiteiten, riep zichzelf uit tot grondlegger van de Micro-informatia en adviseerde jarenlang Franse topbedrijven als Thomson, L’Oréal en supermarktketen Au-chan. Tegelijkertijd was hij pianist en Wagnerspecialist en een groot verzamelaar van moderne schilder-kunst, manuscripten en vulpennen.Samen met zijn zus, die eerder ge-werkt had in een Londense galerie, opende hij twee culturele centra na-bij Parijs. Managers en kaderleden konden zich er tegen een fiks bedrag herbronnen. Ze kregen er voor-drachten over de zin van het leven, maar ook over geopolitiek, kunst en muziek. Cultuur, zo vond Lussato, was goed voor alle werknemers. Ook een caissière van de Auchan had er baat bij.Begin 2000 hadden Lussato en Fé-dier genoeg van Frankrijk, vooral dan van de Franse wetgeving. Ze be-sloten om een ‘cultureel centrum’ in Ukkel te openen. “Mijn broer hield van België. Om financiële redenen was het hier ook interessanter,” zegt Fédier.In 2007 werd de villa in Ukkel aan-gekocht, die vervolgens door Fé-dier opgeknapt en ingericht werd. Samen met haar broer begon ze aan een collectie, die de basis zou vormen voor het centrum. “Eerst dachten we aan primitieve kunst uit Oceanië, maar dat bleek te duur, ze-ker toen de crisis uitbrak. Per toeval stootten we toen op Mingei-kunst. We waren meteen verkocht.”Mingei is toegepaste Japanse volkskunst, ambachtelijk vervaar-digde rijstkommetjes, olielampen, ikebanamandjes en theepotten.
Gebruiksvoorwerpen dus, in ke-ramiek, metaal, bamboe of gelakt hout.Bruno Lussato overleed in 2009, maar zijn zus ging door met de col-lectie en het hele project. Er werd een vzw opgericht en eind 2012 ging het centrum open. Twee middagen per week kan het publiek het privé-huis bezoeken. De Mingei-collectie bevat intussen 300 stukken en is de op één na grootste van Europa.
Steenrijke RussenMaar het instituut wil meer zijn dan alleen een verzameling. Er zijn af en toe ook voordrachten, didactische concerten, kalligrafie-ateliers en degustaties van Japanse wijn. “Dit centrum moet leven,” zegt Fédier. Ze wil deze activiteiten verder uit-bouwen en wacht al enkele jaren op een vergunning om de conciërgewo-ning uit te breiden en te verbouwen tot auditorium. Een aanvraag tot bescherming bemoeilijkte een en ander. Nu de regering onlangs be-slist heeft om de waardevolle villa niet te beschermen, zou de verbou-wing er snel kunnen komen.Hoe een en ander gefinancierd wordt? Bruno Lussato stak de op-brengst van enkele brevetten in het project. “Maar we hebben ook spon-sors,” zegt Fédier. Lussato wist zich tijdens zijn leven te omringen door grote namen uit de kunst- en econo-mische wereld. Ook telde hij enkele steenrijke Russen tot zijn netwerk. Een van hen, de zakenman en mil-jardair Oleg Deripaska, is nu voor-zitter van de vzw.
www.brunolussatoinstitute.be
Amaury en Myriam de Solages: “We willen komaf maken met de kille afstand die soms bestaat tussen de bezoeker en het kunstwerk.”
Marina Fédier zet in het Institut Lussato het levenswerk van haar broer verder.
immense tuin immers ontnomen door een poort en een conciërgerie.In dit ‘kunstencentrum’ draait al-les rond de persoon van le profes-seur Bruno Lussato, een Fransman die zes jaar geleden overleed. “Mijn broer was heel intelligent, visionair zelfs,” zegt zijn zus Marina Lussa-to-Fédier, die het instituut mee uit de grond stampte en tegenwoordig pendelt tussen Parijs en Ukkel.Uit de biografieën op internet blijkt Bruno Lussato inderdaad een op-merkelijk iemand te zijn geweest. Hij doceerde Management en Sy-
© SASKIA VANDERSTICHELE
© SASKIA VANDERSTICHELE
DEBAETS WIL AUTOMATISCHE ERKENNING VLAAMSE KINDERBIJSLAGKASSEN
POLITIEK > ONRUST OVER OVERHEVELING NAAR GEMEENSCHAPPEN
BRUSSEL – Staatssecretaris Bianca Debaets (CD&V) wil dat de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie in de toekomst automatisch de uitbetalingskassen voor kinderbijslag erkent die erkend worden door de Vlaamse Gemeenschap. Dat laat ze haar partijgenoot Walter Vandenbossche weten die haar een ‘bezorgde’ brief schreef over de volgens hem Waals-Brusselse verkleuring van het kindergeld. Ook Tania Dekens, administrateur-generaal van Famifed, het federaal agentschap voor de kinderbijslag, dient Vandenbossche van antwoord.
Staatssecretaris Bianca Debaets pleit voor een sterke band met Vlaanderen wat betreft de uitbetalingskassen van kinderbijslag.
© ELKE VANOOST
‘PERSOONLIJKE DOSSIERS ZIJN NODIG’
SAMENLEVING > SMET EN FREMAULT WILLEN THUISLOOSHEID BESTRIJDEN
BRUSSEL – “De herkenning en doorverwijzing van daklozen in Brussel vergt een radicale om-mezwaai,” verklaren de ministers voor Bijstand aan Personen Pascal Smet (SP.A) en Céline Frémault (CDH) in hun evaluatie van de winter-opvang in het Brussels Gewest.
De Brusselse politici kondigen twee nieuwe Hou-sing First-projecten aan en een gezinsopvang die het jaar rond zal opereren. Ze trekken ook een budget van 440.000 euro uit voor het komende jaar.Zoals elk jaar voorzag het Brussels Gewest, samen met de daklozen-vzw Samusocial, noodopvang voor daklozen in de winter. De twee bevoegde ministers zien een positieve evolutie. “Het aantal beschikbare bedden is met 10 procent gestegen en meer dan 3.000 daklozen gebruikten de opvang,” aldus Smet. Deze maand komt het winteropvang-plan volledig ten einde, maar Smet en Fremault blijven niet bij de pakken zitten. Verschillende centra zullen het jaar rond open zijn voor dakloze gezinnen, het centrum in Sint-Lambrechts-Wolu-
we kan 150 personen opvangen en bij vzw Samu-social in Vestje is er plaats voor 110 personen. Na een werkbezoek naar Londen en Den Haag, om daar de daklozenhulpverlening te observeren, stelden Smet en Fremault vast dat Brussel achter-loopt op Europees vlak. “Wat we in andere landen zagen zullen we als inspiratie gebruiken om ook in Brussel een geïntegreerd plan ter bestrijding van de dakloosheid in te stellen,” verklaren de twee politici. Een orgaan wordt opgericht om alle infor-matie over elke dakloze te bundelen. “Persoonlijke dossiers zijn nodig. Op basis daarvan kunnen dan individuele begeleidingstrajecten worden uitgete-kend.” Daarnaast trekken de twee ministers 440.000 euro uit waarmee ze 47 extra daklozen willen op-vangen. Ook twee nieuwe Housing First-projecten worden op poten gezet. Dat is een project waarbij niet alleen opvang wordt aangeboden, maar ook individuele begeleiding om de maatschappelijke herinschakeling van daklozen te bevorderen.
Jilan Berroho
BDW 1468 PAGINA 10 - DONDERDAG 2 APRIL 2015
ANDERLECHT –Met de komst van de wijkcontracten zijn er de afgelo-pen jaren tientallen miljoenen naar de gemeente gestroomd, maar die dreigen nu voor een groot deel terug-gestort te worden, omdat de realisatie van de wijkcontracten niet binnen de afgesproken termijn of helemaal niet gerealiseerd worden. Alles samen gaat het om zo’n vijf miljoen euro.
Lemmens, Scheut, Kanaal-Zuid: het zijn allemaal Anderlechtse wijken waarvoor de gemeente via wijkcontracten gewest-subsidies heeft kunnen krijgen om de sociaal-economische achtergestelde wijken een nieuw elan te geven, maar het geld moet ook binnen de termijnen opgeraken en daar knelt het schoentje.
‘Krap maar haalbaar’Heel wat projecten die begroot waren bleken achteraf onrealiseerbaar met een
grote som ongebruikt budget als gevolg. Zo zou bijvoorbeeld de voorziene crèche op de Bergensesteenweg nooit het dag-licht zien, ook de grote sportzaal in het contract Kanaal-Zuid is nooit van de grond gekomen.Uit een brief van minister-president Vervoort waar oppositiepartij Ecolo de hand kon op leggen, blijkt dat er zo al voor vier miljoen euro aan subsidie is verloren gegaan. 6,7 miljoen moet nog binnen de afgesproken termijn gespen-deerd worden.Bevoegde schepen Christophe Dielis (MR) wijst voor een groot deel naar de vorige meerderheid, maar maakt zich wel sterk dat heel wat projecten in Ka-naal-Zuid op het punt staan gerealiseerd te worden. De schepen maakt zich sterk dat in het wijkcontract Scheut de termij-nen krap, maar haalbaar zijn. Bruno Schols
VIJF MILJOEN EURO SUBSIDIE TERUGBETALEN
POLITIEK > WIJKCONTRACTEN TE LAAT KLAAR
D e overheveling van de kinder-bijslag van het federale ni-veau naar de gemeenschap-
pen – in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest naar de Gemeenschappelij-ke Gemeenschapscommissie (GGC) - zorgt voor onrust, en dat niet al-leen bij de personeelsleden die niet weten naar welke instantie ze zullen overgeplaatst worden.Voormalig Brussels parlementslid Walter Vandenbossche ontwaarde een Brussels-Waals onderonsje zonder de Vlamingen. Hij vreesde dat tegen 2019 heel het gezinsbeleid Waals-Brussels zou kleuren. Van-denbossche wijst volgens Debaets terecht op een aantal aandachts-punten, maar zijn zorg is voorbarig. De afspraken binnen de GGC komen er pas tegen 30 juni 2015. Debaets pleit voor het behouden van een sterke band met Vlaanderen wat be-treft de uitbetalingskassen. Ze wijst erop dat kinderbijslag een complexe materie is en dat Famifed helemaal niet optreedt als locomotief voor een aantal Brusselse actoren, zoals Van-denbossche zegt.Dat zegt ook Tania Dekens: “De
GGC heeft ons helemaal geen taken toegewezen, onze opdracht hebben wij gekregen van de federale rege-ring. Onze eerste zorg is dat tijdens de overgangsperiode alle gezinnen tijdig en correct hun kinderbijslag krijgen. In totaal gaat het over 6,3 miljard per jaar, verdeeld over an-derhalf miljoen gezinnen en 2,8 miljoen kinderen.”Dekens benadrukt dat de kinder-bijslag een substantieel onderdeel is van het inkomen van alle gezin-nen: “Een maand geen kindergeld kan dramatisch zijn, niet alleen voor mensen in armoede. Voor een middenklassegezin met twee kin-deren van acht en dertien jaar is dat algauw tien procent van hun netto inkomen.”
‘Slag in het gezicht’Famifed is een overheidsadmini-stratie en een van de veertien uit-betalingskassen. Famifed betaalt de kinderbijslag van het overheidsper-soneel en leefloners, maar ook voor de werknemers van onder andere de binnenschippers en de horeca.Dekens is verwonderd in Vanden-
bossches brief te lezen dat Famifed jaloers zou kijken naar de infor-maticasystemen van de Vlaamse kinderbijslagfondsen: “Famifed heeft sinds 2012 een uiterst perfor-mant informaticasysteem waarmee maandelijks aan 330.000 gezinnen voor 560.000 kinderen kinderbijslag wordt betaald. Private kassen kun-
nen mits akkoord van het beheers-comité hiervan nu al gebruik maken mits een bijdrage in de onderhouds-kost. De deelentiteiten nemen gratis een kopij mee als ze vertrekken. Ik weet niet waar Vandenbossche het vandaan haalt dat ze zouden moe-ten betalen voor het systeem. De onterechte kritiek was een slag in
het gezicht van mijn personeel.”Dekens wijst erop dat Famifed be-gin maart nog gekroond werd tot de beste federale overheidsdienst van het jaar. Dekens: “Met felicitaties van onze zes bevoegde ministers en een persoonlijke felicitatiebrief van Karel Van Eetvelt van Unizo.”
Danny Vileyn
ADVERTENTIE
ZONDAG
Brusselse musea, archieven, gidsen-verenigingen, cultuurhuizen en andere organisaties hebben een gevarieerd Erf-goeddagprogramma uitgewerkt.
WandelingenCulturama : Ontdek de ongekende
Brusselse ‘erfenissen’Brukselbinnenstebuiten : Plicht & recht,
uit dagingen op grensgebied tussen publiek en privé
Klare Lijn : In ere hersteldKlare Lijn : Brussel en haar literaire oorlogserfenisKlare Lijn : De muzikale erfenis van BrusselKlare Lijn : Etalages en winkelpuienOmnibus Omnia : Erfgoed van kloostersConstant vzw : Spreekt u Sint-Gillis ?Masereelfonds : Brussel in woordenMasereelfonds : Bezet Brussel door Belgische ogenDavidsfonds : De Kauwberg,
de ‘Woeste Hoogten’ in UkkelCoördinatie Zenne : zoektoch naar een waterloopErasmushuis : Eigenzinnige wandeling in het Eras-
mushuis en de tuinen
FietstochtPro Vélo : Mystery tour
ZoektochtBELvuemuseum : Mijn Belgenland
TentoonstellingenArgos : (Un)familiar heritages Liberale Vrouwen : Feministisch geheugenVOEM : Schrijvend erfgoedEpitaaf : De architecturale erfenis op het kerkhof van
LakenCAVA : De humanistisch-humoristische erfenisCultuurdienst Molenbeek : Een nieuw verhaal voor
oude industrieënSputnik : Witloof ! Harens goud
RondleidingenMuseum van de Stad Brussel : Het dagelijkse leven
tijdens de Groote Oorlog Epitaaf : De architecturale erfenis
op het kerkhof van Laken Academie voor Beeldende Kunsten Anderlecht :
Kunstambachten Erasmushuis : Ontdek het Erasmushuis
en het Begijnhof van AnderlechtMaurice Carêmemuseum :
De erfenis van Maurice CarêmeGemeentelijk Museum Evere :
Een erfenis van Evere
Artistiek toonmoment Sint-Joost-aan-Zee, Charliermuseum en Mus-e :
Herinneringen voor de toekomst
WorkshopGemeentelijk Museum Evere :
Een stamboom knutselen
Alle infowww.erfgoedbrussel.be & www.erfgoeddag.be02 563 05 [email protected]
Het Brusselprogramma is beschikbaar bij de Erfgoedcel Brussel, Muntpunt, de gemeenschapscentra, bibliotheken, BOP, Visit Flanders, Visit Brussels en alle deelnemende organisaties.
DEZE WEEK AAN DE FERNAND DEMETSKAAI BRUISEND BEDRIJFSLEVEN ACHTER OUDE GEVELS
VAN TRAMSPOORSOLDEREN TOT GOKKEN EN HALALSLACHTERIJ
De voormalige elektriciteitsfabriek van de trams (midden), nu de MIVB-werkplaats, is pas volledig gezandstraald, en ziet er zo goed als nieuw uit.
© ELKE VANOOST
W ie bij metrohalte Cle-menceau naar het ka-naal Brussel-Charleroi
afdaalt, met de statige arduintrap van de brug waarover de metro spoort, krijgt een urinegeur in de neus. Een ogenschijnlijk desolaat oevergebied, juist goed als auto-vluchtweg, loopt hier langs wat de-cennialang mistroostig industrieel erfgoed was. Maar niets wordt minder waar. Om de zeer ijverige invulling te ervaren van de panden die achter de sjo-fele en vernieuwde omheiningen staat, moet u het lef hebben om te gaan kijken. Er beweegt wat. Een ministad in de stad heeft zich als winkelcentrum ontpopt tussen de loodsen. Er staan vijf hangars voor ‘alternatieve’ shopping. Hier valt wel wat prijsbewust te kopen. De mall herbergt tientallen winkels: Le Roi des Matelats, een Kids Club voor amusement, een Zoomarkt (dierenwinkel), een goedkope sport-
silo’s, kwam per trein of per aak toe. Vandaar de ligging langs de vaart. Nu heeft de MIVB er zijn centrale werkplaats en technische interven-tiedienst, voor stockage en bewer-king van metro- en tramsporen. Een massa arbeiders is er druk aan het smeden en lassen, wissels aan het trekken en sporen aan het krom-men, in een zaal zonder einde. Langs de kaai houdt ook Oxfam So-lidariteit adres, met haar grootste dispatching- en logistiek centrum van België en het enige in Brussel. Buiten staat een opslag aan textiel-containers te wachten. Binnen wordt alle tweedehandsgerief netjes geor-dend: de afdeling vintage lijkt wel een decor voor een filmscène. Aan het eind van de kaai wordt met veel vertraging de vroegere maalderij Moulart omgevormd tot COOP, een belevings- en bedrijfscentrum voor de kanaalwijk. Dit in het kader van het project Zuidhaven, dat de herop-leving van de wijk moet stimuleren. Zowat vijf miljoen euro gaat naar de renovatie, wat volgens bouwheer José Menendez, die de vervallen site bezat, broodnodig is gezien de la-mentabele staat van het pand.
Glazen verbindingsbouwIn oktober vorig jaar legden Brussels minister-president Rudi Vervoort en burgemeester Eric Tomas de eer-ste steen van het COOP-project. De opening was aanvankelijk gepland voor dat jaar, maar ondertussen is het verdaagd naar december 2015. De maalderij is aangekocht met geld van de Gewestelijke Ontwikkelings-maatschappij (Gomb), de gemeente Anderlecht en het federale Groot-stedenbeleid. De eigenaars zijn de gemeente Anderlecht en vastgoed-bedrijf Citydev. De verbouwing ge-beurt nu grotendeels met geld van het Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling (EFRO). COOP wordt 5.000 vierkante meter groot waar-van 3.000 vierkante meter voorbe-houden is aan een vijftiental kmo’s. Er komt een ‘interpretatiecentrum’ dat de bezoekers op een oppervlakte van 1.000 vierkante meter kennis laat maken met de Brusselse kanaal-wijken. Daar moeten ook exposities en workshops plaatsvinden. Bo-venop het gebouw, aan de kant van het kanaal, komt een extra glazen verdieping. Met de fundering van de glazen verbindingsbouw tussen beide maalderijtorens is pas gestart. Of COOP eind dit jaar af zal geraken, wordt zeer de vraag. Maar volgend jaar belooft de Demetskaai alleszins haar troeven te kunnen uitspelen. Een Open Kaaidag zou welkom zijn.� Jean-Marie�Binst�
en�Jilan�Berroho
Volgend jaar belooft de Demetskaai haar troeven te kunnen uitspelen. Een Open Kaaidag zou daarbij welkom zijn.
BD
W R
EGIO
ANDERLECHT – Zandstralers hebben de honderd meter lange elektriciteitsfabriek van de tram in haar oude glorie hersteld. Pas nu valt op dat de hele Fernand Demets-kaai bruist van arbeid en handel. Het blijft enkel wachten op de afwerking van het bedrijfs- en belevingscentrum COOP in de Maalderij Moulart zodat de burger kan focussen op de nieuwe functionaliteit van de kanaalzone.
BDW 1468 PAGINA 12 - DONDERDAG 2 APRIL 2015
artikelenzaak, een verfverdeler en veel meer. Zoals een glitterende goktent Casino Versailles, met Roe-meense barkeeper. “Vooral druk in de namiddag en direct na kantoor-uren, maar ’s weekends leeg,” geeft de man mee. En twee majestueuze feest- en seminariezalen voor 800 en 300 personen. Nachtparty’s zijn er troef.
FilmscèneWat vooral opvalt is het grote Ha-lal Centrum Boucherie, dat buiten afficheert dat een melkkalf voor 90 euro goed is voor ongeveer 22 kilo vlees. Maar u vindt er ook dadels uit Algerije en Dari couscous. Het lijkt of enkel Molenbeek en Anderlecht de site gebruiken. Doorgaans beter bekend dan de Demetskaai is de Nij-verheidskaai, met de VUB Campus Kaai en de Erasmushogeschool, aan de overkant van het kanaal. Fernand Demets (1884-1952) was nochtans een welvarend industrieel en be-
roemd politicus, eerst burgemeester van Anderlecht (1919-1927) en bij de start van de Tweede Wereldoor-log minister van Landsverdediging en nadien gouverneur van Brabant. De industrieel actieve kaai die zijn naam draagt begint aan de Ropsy Chaudronstraat (Slachthuizen en Delacroix-metrohalte) en volgt pak-weg 1,2 kilometer het kanaal Brus-sel-Charleroi tot aan de spoorweg-brug en de Bergensesteenweg.Het enorme, pas nieuw gezand-straalde en beschermde pand langs-heen het kanaal is de voormalige machinezaal van de elektriciteits-centrale van de Brusselse trams. De fabriek werd ingehuldigd in mei 1903, negen jaar nadat de eerste elektrische tram door Brussel reed. De kathedraalachtige open ruimte herbergde de stoomturbines die het hele elektriciteitsnet van span-ning voorzagen. Het water voor de stoomproductie kwam uit het ka-naal. En de steenkool, opgeslagen in
Maalderij wordt COOP-belevingscentrum.
© E
LK
E VAN
OO
ST
ADVERTENTIE
Te duur, te groot en te ver. Zo omschrijft Hervé Louveaux, van de ver-eniging van magistraten, het gevangeniscomplex dat op de Keelbeek in Haren moet komen. Naast de Harenaren hebben nu ook de magistraten en rechters hun onvrede over het project geuit.
© C
AFA
SS
O
BDW 1468 PAGINA 13 - DONDERDAG 2 APRIL 2015
vangenissen om en bij de 12.000 gedetineerden. Om daar iets aan te doen besloot minister van Justi-tie Koen Geens (CD&V) het aantal mensen in voorhechtenis drastisch te verminderen. “Is de megagevan-genis dan nog wel nodig?” vraagt Deswaef zich af. “Het zou beter zijn om de bestaande gevangenissen in het Brusselse, namelijk die van Sint-Gillis en Vorst, te renoveren. Dat is ons alternatief.”Het derde punt dat de magistraten en rechters aanklagen is de afstand tot de nieuwe penitentiaire inrich-ting. Haren is moeilijk bereikbaar met het openbaar vervoer en ook met de auto ben je een poos onder-weg. Dat is een slechte zaak voor zowel de bezoekers als de advocaten van de gedetineerden. “Een cliënt gaan bezoeken betekent meteen een hele voormiddag kwijt. Op die ma-nier kunnen wij een goede werking en relatie tussen cliënt en advocaat niet garanderen,” vertelt Anne Gru-wez, Brussels onderzoeksrechter. Toch staat nog niets vast. Vergun-ningen moeten nog aangevraagd en gegeven worden. Gruwez roept op tot protesteren opdat de bevolking haar stem laat horen. De tegen-standers van het project zijn het er-over eens dat het nog niet te laat is. Eerst moet er nog overlegd worden, waarna basiscontracten kunnen op-gesteld worden. Pas nadien kunnen eventuele werkzaamheden van start gaan. �� Cyril�van�der�Esch
Qi GongBegeleiding Badema Woensdag 12.30 u. - 14.00 u.
Zang vanaf 4 maartBegeleiding Ciska Woensdag 14.00 u. -16.00 u.
Breien - TextielBegeleiding dagmara Donderdag 14.00 u. - 16.00 u.
Percussie en muziekBegeleiding matias Donderdag 18.30 u. - 20.30 u.
dansBegeleiding Noelia Donderdag 18.30 u. - 20.30 u.
Foto/filmBegeleiding iNge Donderdag 18.30 u. - 20.30 u.
Koken vanaf 12 maartBegeleiding semy & thomas Donderdag 18.30 u. - 20.30 u.
Locatie huisvandeMens Brussel Ingang via Akenkaai 1, 1000 Brussel
Iedereen welkom!BrusselBrussel
Info T 02/242 36 02 E [email protected] • Volg ons op Facebook • www.deMens.nu
Deelname: kosteloos
Vanaf februari 2015
Brusseltalentvan de mens
DataWoensdag 1, 22 & 29 april - 6, 13, 20 & 27 mei 3, 10 & 17 juni
Donderdag 2, 23 & 30 april - 7, 14, 21 & 28 mei 4, 11, 18 & 25 juni
TE DUUR, TE GROOT EN TE VERHAREN > KOMST MEGAGEVANGENIS ZORGT VOOR BEROERING
De nieuwe gevangenis komt er door een partnerschap met de privésec-tor. Alhoewel het eigendom van de Belgische staat zal zijn is het de private sector die het complex zal
uitbaten voor een termijn van 25 jaar. Nadien neemt de staat het over. “Onderzoeken wijzen uit dat het tot drie keer duurder uitkomt voor de staat om zo te werk te gaan. Het is
dus goedkoper om het helemaal zelf te fi nancieren,” legt Alexis Deswaef van de Liga voor Mensen-rechten uit. Met bijna 1.200 ver-oordeelden wordt de gevangenis meteen de grootste van het land. De instelling zal bestaan uit acht gevangenissen die samen een me-gacomplex vormen. Momenteel tellen Belgische ge-
ALEXIS DESWAEF: “Is de megagevangenis nog wel nodig?”
BDW 1468 PAGINA 14 - DONDERDAG 2 APRIL 2015
De Anspachlaan is een verpauper-de verkeersas die omgeturnd moet worden tot een centrale prome-nade en shopping. De laan moet een eigen identiteit krijgen met de nadruk op Belgische concepten en producten. Dat staat in het rapport dat het onderzoeksbureau Gecon-sulting heeft opgesteld in opdracht van schepen van Handel Marion Lemesre (MR).
Dat het niet goed gaat met de han-del in de Vijfhoek is een open deur intrappen: er zijn te weinig kwali-teitswinkels en er zijn ook te weinig gezinnen uit de middenklasse om te consumeren. Die twee gaan hand in hand, het is de verdienste van de paarse coalitie dat ze dat ook durft luidop te zeggen. Het commerci-eel ontwikkelingsschema waarmee Lemesre uitpakt sluit aan bij de plannen voor de heraanleg van de centrale lanen en een brede voet-gangerszone en bij de plannen voor de heraanleg van de Nieuwstraat.Geoconsult is niet over één nacht ijs gegaan, ze hebben niet minder dan 2.000 consumenten gesproken
ANSPACH IS BELGIAN AVENUEBRUSSEL-STAD > MARION LEMESRE PAKT UIT MET PLAN VOOR HANDEL
Met een Belgian Avenue moet Brussel ook concurreren met Londen en Parijs.
© IVA
N P
UT
ADVERTENTIE
Elk jaar koopt het Nationaal Geografisch Instituut (NGI) luchtfoto’s aan om zijn databank met geografische gegevens aan te passen. Overlappende luchtfoto’s worden daarop op elkaar gelegd, waardoor een 3D-model ontstaat, dat op zijn beurt vergeleken wordt met de gegevens die het NGI al heeft van plaatsnamen, rivieren, bossen en gebouwen. Zo wordt duidelijk hoe de werkelijkheid op het terrein is in vergelijking met de werkelijkheid op de kaart. Als het moet, dan past het NGI de gegevens aan.Het NGI is natuurlijk al zo lang bezig met kaarten maken dat het ondertussen over een indrukwekkend archief luchtfoto’s beschikt. Een selectie hiervan vindt u week na week in deze rubriek ‘Uit de lucht gegrepen’ terug. Het gaat steeds om (oude) luchtfoto’s uit een van de negentien Brusselse gemeenten. Vorige week zag u de Deltasite, net onder de ULB/VUB en dicht tegen het station van Etterbeek, een begrip voor menig student. Deze week nemen we u mee naar een plaats die niet zoveel verder ligt. Bovenstaande foto dateert uit 2006. Wat we zien, is veel groen, en wie goed kijkt ziet een gebouw dat vroeger als baken werd gebruikt voor vliegtuigen. Nu staat het leeg. Waar zijn we? CD UI
T DE L
UCHT
GEG
REPE
N
© N
GI
die al dan niet regelmatig in Brus-sel shoppen. Ze hebben uiteraard ook met handelaars gesproken en ze hebben 540 handelszaken gescand in vier wijken: Nieuwstraat, Grote Markt, Sint-Jacobs en Congres. De vier wijken werden in negentien handelsassen verdeeld die elk een
steekkaart hebben gekregen met onder andere huidige en toekomsti-ge identiteit. Zo worden de straten die uitgeven op de Adolphe Max-laan omschreven als luguber - een uitzondering wordt gemaakt voor de Noordddoorgang - de oplossing ligt in meer horeca en een dynami-
scher nachtleven. Het De Brouckère-plein heeft nu geen identiteit. In de toekomst moet het bruisen van de horeca en de creativiteit, het Coca-Colagebouw moet het symbool wor-den van de identiteit van een FabLab, er moet ook een permanente pop-upstore komen voor innovatie.
Sint-JacobswijkDe wijk die wel positief ingeschat wordt door Geconsulting is de Sint-Jacobswijk: er is een mix van horeca, vrije tijd en nachtleven. En dat moet volgens Marion Lemesre zo blijven, een wijk van zelfstandigen, niet van grote merken. Ook de Grote Markt moet haar huidige karakter be-houden, terwijl de reputatie van de Beenhouwersstraat moet verbeteren met het in de kijker zetten van de be-tere restaurants en gerichte contro-les op hygiëne en op fraude.Lemesre beseft dat er met Neo, Docks en Uplace concurrentie op komst is, maar daar wil ze zich niet op toespitsen. Het centrum moet kleinhandel aanbieden aan inwoners, pendelaars, werkenden, studenten en toeristen. Een eigen
identiteit voor de negentien assen moet daarvoor zorgen. Lemesre mikt op het Belgische karakter van de Anspachlaan – een karakter dat je niet in Londen of Parijs vindt – en buitenlandse merken die Brussel kiezen als enige stelplaats in België.Met de commerciële centra in het noorden van Brussel dreigt het cen-trum bij ongewijzigd beleid 23 pro-cent van zijn klanten te verliezen, dat moet met een sterke identiteit tegengehouden kunnen worden. Maar er is ook nog een potentieel. Maar liefst 43 procent van de men-sen die zelden of nooit naar Brussel komen om te shoppen hebben he-lemaal geen mening over het cen-trum van de stad, die groep is vooral mannelijk, ouder dan 35 jaar en van beroep zelfstandige, vrij beroep of gepensioneerd. Ze wonen in de bre-de Rand rond Brussel, in Vlaande-ren en in Wallonië. Het komt er nu op aan die te bereiken.Een stadsbestuur kan enquêtes houden, studiebureaus inhuren en wat nog allemaal. Lemesre wil meer kwaliteitshandel, maar de handel moet van de private sector komen, bovendien is de handel vrij. Dat be-seft Lemesre ook, maar ze heeft een paar sterke troeven: de stad is eige-naar van 500 winkelpanden en de eigenaars van winkelpanden in het centrum, althans sommigen, be-seffen ook wel dat ze er voordeel bij hebben om kwaliteitszaken aan te trekken, dat kan de waarde van hun vastgoed alleen maar laten stijgen. � Danny�Vileyn
V.U
.: El
eono
ra H
oltz
er, Z
orga
mba
ssad
eur,
agen
tsch
ap Z
org
en G
ezon
dhei
d, K
onin
g Al
bert
II-l
aan
35 b
us 3
3, 1
030
Bru
ssel
, Bel
gië
ONTDEK DE STUDIE DIE PAST BIJ JE AMBITIE OP
IKGAERVOOR.BE
ZIE ZE UITPAKKEN IN 3 STRAFFE FILMPJES
OP WWW.IKGAERVOOR.BE
HEB JE EEN GEZONDE DOSIS LEF, AMBITIE EN VERSTAND?
KIES VOOR EEN STUDIE MET HET OOG OP EEN JOB IN
DE GEZONDHEIDSZORG. DRIE NIETSVERMOEDENDE
SCHOLIEREN GINGEN JE VOOR EN WERDEN GEDROPT
IN UITDAGENDE WERKSITUATIES. EN ZE HADDEN AL HUN
TALENT NODIG OM MEE TE DRAAIEN …
In Oudergem, Sint-Gillis, Watermaal-Bosvoorde en Sint-Pieters-Woluwe werden onlangs nieuwe cul-tuurbeleidscoördinatoren aangesteld om het lokaal cultuurbeleid te triggeren. Een gesprek met één ervan, Sander Rosseels, aangeworven voor Ouder-gem, geeft een beter zicht op het nog onderschatte belang van de functie.
Niet alle Brusselse gemeenten menen onder de be-voegdheid voor Vlaamse Aangelegenheden te moe-ten beschikken over een cultuurbeleidscoördinator. Nochtans een extra dienstverlening voor de burger, al legt de wetgeving geen verplichting op. Anders ge-zegd, een burgemeester en schepencollege mogen het belang van lokaal cultuurbeleid voor Nederlandstali-gen minimaliseren of als vanzelfsprekend een eigen weg laten vinden. Sinds eind 2014 werd er in Sint-Pieters-Woluwe, en sinds begin 2015 in Oudergem, Watermaal-Bosvoorde en recent ook in Sint-Gillis een cultuurbeleidscoördinator aangesteld. “Het hoofddoel van het decreet Lokaal Cultuurbeleid is al sinds begin deze eeuw dat samenwerking binnen het verenigingsveld en tussen gemeenschappen moet bevorderd worden; het is een van de basistaken van de Cultuurbeleidscoördinator,” stelt Sander Rosseels. “Ik moet bekennen dat de Nederlandstalige partners in Oudergem – het gemeenschapscentrum Den Dam, de gemeente, de bieb, het jeugdhuis Alleman, de school, het lokaal dienstencentrum Zoniënzorg-Zuid en de verenigingen – al heel die tijd en langer op die manier werkten. Oudergem is dus een goed voorbeeld van hoe die traditie vruchten afwerpt, zelfs samen met de Franstaligen. De neuzen in dezelfde richting zetten, met accenten voor iedere vereniging apart, daar draait het in lokaal cultuurbeleid om.”
VolksliederenHet Cultuurbeleidsplan 2014-2019 zit al een tijd op de trein, maar de accenten voor 2015 gaan met de halftijdse Cultuurbeleidscoördinator in Oudergem opgevolgd worden. Rosseels: ”We mikken op drie pri-oriteiten dit jaar. Een breed cultuuraanbod voor een breed publiek in en rond Oudergem, participatie en aanmoediging van burgerinitiatieven en ten slotte het aansluiting vinden bij de Erfgoedbank. Een voorbeeld van breed gaan voor iedereen, is Swinging Sandwich. Zij organiseren deze zomer dubbel zoveel middagcon-certen in het Bergojepark en mikken dus ook op de pendelende bedienden. En verder is er terug Jazz in Oudergem, iets van de Franstaligen en GC Den Dam.” “Participatie betekent dat activiteiten niet puur vanuit de sector komen, maar dat de burger geruggensteund wordt in zijn ideeën, zoals African Sunshine, dat aan
het Carnaval van de Dienst Sociale Actie wou mee-doen. Om een databank te krijgen van het immaterieel (of ‘zwervend’) erfgoed in Oudergem, zoals volkslie-deren, foto’s en tradities,… richten we een werkgroep op. Die kan dan samenwerken met de Erfgoedcel van de VGC, om alles richting Erfgoedbank te archiveren.”
Legermuseum“We leggen een extra focus dit jaar op Nederlandsta-lige kinderen van anderstalige origine of met anders-talige ouders. Bedoeling is om buiten de school het Nederlands als leestaal én vrijetijdstaal te promoten, onder meer door verteltheater in de bieb en ateliers waarin ouders worden betrokken. Verder focussen we op onze grootste doelgroep: de senioren. De ver-grijzing van hun traditioneel verenigingsleven heeft vergaande gevolgen. Mensen zappen nu meer van ac-
tiviteit naar evenement, ongeacht wie het evenement inricht. Een leven lang geëngageerd lid zijn van één of meerdere verenigingen zit er niet meer in. Een aan-tal verenigingen, waaronder KWB, bouwen zelfs af. Opvolging en werving blijven uit. Vergrijzing is een aandachtspunt.”“De vereniging van senioren heeft met de Japanners al een Confrérie opgericht, een gemeenschap die hier sterk aanwezig is en het nieuwe Oudergem kleurt. Vandaar dat mijn focus op senioren ligt, zij vormen 25 procent van de Oudergemnaars. Met intergeneratio-nele initiatieven willen we iedereen betrekken. Onze senioren gaan bijvoorbeeld met schoolkinderen naar het Legermuseum om getuigenisverhalen te brengen; ook de beide Woluwes betrekken we daarin. En de verhuis van jeugdhuis Alleman wordt in september gevierd met zo een intergenerationeel feest. Ik moet als ‘snuffelmuis’ onderzoeken wat de basis in Ouder-gem interessant vindt, om mee uit te pakken op lokaal cultuurbeleidsvlak. Mijn collega’s-cultuurbeleidsco-ordinatoren gebruiken eenzelfde persoonlijke toets: een soort veldwerk en bevraging om nieuwe burgers in contact te brengen met nieuwe projecten.”
Jean-Marie�Binst
NIEUW LOKAAL CULTUURBELEID STEUNT OP SAMENWERKING
OUDERGEM > EEN VAN DE VIER NIEUWE CULTUURBELEIDSCOÖRDINATOREN
Sander Rosseels: “De vergrijzing van burgers brengt het verenigingsveld net dichter bij elkaar.”
© S
AS
KIA
VA
ND
ER
STI
CH
EL
E
Al vijftien jaar zijn er plannen om Gouddal als woongebied te ontwikkelen. Over twee jaar zijn de eerste appartementen klaar.
Promotor Eiffage Development or-ganiseerde vorige week een persbe-zoek. Het eerste woonblok staat in de steigers van wat een project moet worden van in totaal zevenhonderd woningen, verdeeld over acht blok-ken.Marcel Thiry is vandaag niet de meest gezellige buurt van Brussel. Eiffage doet er dan ook alles aan om het (groene) wijkgevoel te benadruk-ken van het project dat Greenwood werd gedoopt. Er komt een fi theids-parcours in het bos, bijenkorven voor de productie van ‘Greenwood-honing’, buurtwinkels en “voldoen-de groen voor de kinderen alsof ze op het platteland zouden zijn.”Zestig procent van de appartemen-
ten in het eerste woonblok is al ver-kocht. De appartementen van het tweede blok zullen binnenkort ge-commercialiseerd worden.De urbanisatie van het braaklig-gend terrein van 10 hectare had wat voeten in de aarde. Volgens een Bij-zonder Bestemmingsplan mocht er weliswaar gebouwd worden, maar, nadat het eerst een zandgroeve was geweest (in de jaren 1960), en ver-volgens een vuilnisbelt, was het in een korte tijd een mooi stukje na-tuur geworden. Buurtbewoners, milieuverenigingen en Ecolo zagen de betonboeren niet graag komen, maar moesten uitein-delijk de duimen leggen. De zuid-kant van het gebied zal wel groen gebied blijven. Eiffage benadrukt dat het terrein zorgvuldig gesaneerd is.
� Steven�Van�Garsse
NIEUWE WIJK AAN GROENE GOUDDAL
SINT-LAMBRECHTS-WOLUWE > ‘ZESTIG PROCENT IS AL VERKOCHT’
SANDER ROSSEELS:
“Met intergenerationele initiatieven willen we iedereen betrekken”
BDW 1468 PAGINA 15 - DONDERDAG 2 APRIL 2015
meer info
je krijgt een opleiding, ondersteuning envervoersonkosten
zorgen
Vrijwilligers
ADVERTENTIE
© F
LCO
NS
ULT
/PR
EZL
Y
Mobiliteit is alomtegenwoordig in de media. Van het dagelijkse fi leleed van de modale pendelaar, over de vele reacties op het voornemen van de Stad Brussel om een ‘mini-ring’ en bijkomende parkeergarages in het centrum van de stad te creëren, tot het plan van de Vlaamse Rege-ring om de Ring rond Brussel op een aantal plaatsen te verbreden. Mega-projecten zoals het nieuwe Heizel-stadion of de drie geplande shop-pingcomplexen werpen steeds meer vragen rond mobiliteit op, naast andere minstens even pertinente vragen. Het is meer dan terecht dat mobiliteitsvraagstukken een groot maatschappelijke debat verwach-ten. Mobiliteit speelt een grote rol in de indeling van ons dagelijkse leven. Ze beïnvloedt in sterke mate verschillende maatschappelijke do-meinen zoals economie, cultuur en leefmilieu. Mobiliteit is daarenbo-ven de belangrijkste drager van de bebouwde ruimte.
Desolate vlaktesEen stedelijke regio als Brussel, met een sterke verwachte bevolkings-aangroei en een blijvende economi-sche ruimtevraag, kan zich niet ver-oorloven om kwistig om te springen met haar beperkt beschikbare ruim-te. De huidige mobiliteitsinrichting, met een grote nadruk op gemotori-seerd wegverkeer, consumeert een aanzienlijk aandeel van deze ruim-te. Bovendien is dit verkeer nefast voor de leefbaarheid van de stad. Het ligt dan ook voor de hand dat een toekomstgerichte mobiliteits-visie voluit dient in te zetten op het beperken van het gemotoriseerde verkeer binnen de stedelijke ruimte. Hierdoor komt plaats vrij voor an-dere stedelijke functies zoals groen-ruimte of woonwijken en vergroot de leefbaarheid van de stad. De belichaming van het mobiliteitsin-farct van Brussel, en bij uitbreiding België, is de Ring rond Brussel, die de binnengelegen stad als een derde stadsomwalling omsluit. Eénzelfde (mobiliteits)visie voor de volledige stedelijke zone binnen de Ring is dan ook wenselijk en noodzakelijk.Het verkeer buiten de stad houden kan met een sterk uitgebouwd open-baarvervoersnet en goederentrans-port via het spoor en waterwegen, aangevuld met een reeds meermaals geopperd systeem van transitpar-kings gekoppeld aan een effi ciënt en snel openbaar vervoersnet. Deze parkings vertalen zich ruimtelijk veelal in immense desolate vlaktes met een belangrijke ruimteverkwis-ting, ruimte die veel nuttiger ingezet kan worden. Er is echter een betere oplossing voor dit probleem: tran-sitparkings die gebruikmaken van de reeds bestaande problematische infrastructuur, als een extra verdie-ping bovenop de Ring, als een plaat-selijke superposerende structuur ter hoogte van de zones waar er al een goede openbaarvervoersinfra-structuur aanwezig is of eenvoudig gecreëerd kan worden. Zo hoeft er geen bijkomende ruimte aangesne-
den te worden en wordt een bijzon-der fl exibel systeem van transithubs gecreëerd, een systeem dat schaal-baar, uitbreidbaar en aanpasbaar is in de tijd. Het probleem wordt mee oplossing.Naast een overstap op het openbaar vervoer kunnen er eveneens huur-fi etsen, deelauto’s en taxivervoer ter beschikking staan. Ook de overslag van goederen van zware vrachtwa-gens naar kleinere verdeelsystemen kan hier ingericht worden. Dit sy-steem van punctuele overkappingen vermindert eveneens de bestaande hinder naar de nabije omgeving. Schadelijke luchtvervuiling wordt gecontroleerd gefi lterd, geluidsover-last sterk beperkt. Ook kan de toe-gang voor gemotoriseerd verkeer tot de stedelijke zone effi ciënt gestuurd worden, via de inrichting van een tolsysteem aan alle toegangspoor-ten van de derde stadsomwalling.
Geen utopieIn een volgende fase kunnen aan de transithubs meerdere ondersteu-nende functies gekoppeld worden, zoals een aanvullend winkelaanbod voor pendelaars, een crèche, een postkantoor of een strijkdienst. De transitfunctie blijft echter de voor-naamste, het is niet de bedoeling extra verkeersgenererende activitei-ten in te richten. Dit systeem zal, sa-men met de afname en transforma-tie van het gemotoriseerd verkeer, geleidelijk evolueren naar nieuwe stedelijke polen met een veelheid aan functies. Deze stadspolen zijn zowel onderling als met de omlig-gende stedelijke ruimte verbonden via een sterk openbaar vervoers-systeem. Zo transformeert de Ring van een gesloten stadsomwalling en bron van overlast naar een keten van levendige, verbonden stadsdelen. De Ring vormt dan een sterke stedelijke structuur, die de ruimtelijke druk op de stad en de verstedelijkende Rand vermindert en de leefbaarheid voor de Brusselse en omliggende regio vergroot.Deze visie hoeft geen utopie te blijven. Steden als Seoul, Madrid, Hamburg en ook Antwerpen (waar het Ringlandproject een groeiende politieke steun krijgt) bewijzen dat nadenken over de toekomst van de bestaande verkeersinfrastructuren noodzakelijk is en tot kwalitatieve en innovatieve oplossingen voor de stad kan leiden. De hoofdstad van Europa, die vandaag verstikt wordt door het verkeer op en binnen de Ring, mag en moet zich ambitieus en vernieuwend tonen. Een gedra-gen, intelligente mobiliteitsvisie over de administratieve grenzen heen dringt zich op, als basis voor een bredere ruimtelijke en maat-schappelijke visie. De Brusselse re-gio als toekomstgerichte, duurzame metropool in de eenentwintigste eeuw. Met minder mogen we niet tevreden zijn.
PieterMaes,Ingenieur-architect,
Schaarbeek
“De Brusselse regio als toekomstgerichte, duurzame metropool in de eenentwintigste eeuw: met minder mogen we niet tevreden zijn”
BRUSSEL – Een stedelijke regio als Brussel, met een sterke verwachte bevol-kingsaangroei en een blijvende economische ruimtevraag, kan zich niet veroor-loven om kwistig om te springen met haar beperkt beschikbare ruimte, vindt architect Pieter Maes. Hij ziet een oplossing in transitparkings die gebruik maken van de reeds bestaande problematische infrastructuur.
BDW 1468 PAGINA 16 - DONDERDAG 2 APRIL 2015
BDWOPINIE
DE RING ROND BRUSSEL ALS STERKE STEDELIJKE STRUCTUUR
MOBILITEIT > ARCHITECT PIETER MAES DROOMT VAN DUURZAME METROPOOL
PIETER MAES:
BR
IEVE
N V
AN
LEZ
ERS
Onderaan de pikorde
Als voetganger sta je helemaal onderaan de mobiliteits-pikorde. In de klasse ‘voetgangers’ staan kleine kinderen, oudere mensen en mensen met een beperkte mobiliteit helemaal onderaan.Ook voetgangers maken deel uit van het dagelijks verkeer. Traag, zwak en onbeschermd stappen ze door een infra-structuur die voorzien is voor voertuigen, zelden echt voor voetgangers. Er zijn geen autovrije zones, wel auto-luwe. Voetpaden zijn doorgaans de laatste prioriteit in de beslissingen van openbare werken – of is het de laagste? Prestigeprojecten als de centrale lanen niet te na gespro-ken. Gelukkig maar. Met voetgangers mag je sollen. Hoe vaak vind je niet de werfinstallatie voor een gebouw over het voetpad met de vermelding voor voetgangers ‘Hier oversteken’? Hoe vaak worden goederen niet gelost op het voetpad? Leveringen van goederen en materialen, alsof het normaal is. Hoe vaak staan er geen voertuigen gepar-keerd op het voetpad? “Voor eventjes maar,” heet het dan. Of terrassen, of vuilbakzakken, of een verhuis, of rommel voor het groot huisvuil….Als voetganger sta je helemaal onderaan de mobiliteits-pikorde en word je weggeduwd door iedereen die zich met een voertuig verplaatst.Het gevaarlijkst en ergerlijkst zijn de arrogant-agressieve fietsers, of zijn het de agressief-arrogante fietsers? Je kent ze wel, die blitse hippe fietsende jongens en meisjes die het gemaakt hebben. Een zebrapad met overstekende voetgangers respecteren ze niet, ze slalommen er losjes door. Dat ze vaak door het rood rijden, doet er niet toe. De wegcode geldt toch niet voor iedereen op dezelfde wijze. En ja, er zijn ook voetgangers die een loopje nemen met het verkeersreglement en rode lichten negeren. Als voetgangers dit doen brengen ze vooral zichzelf in gevaar, voertuigen brengen mensen lichamelijke schade toe.Ik schreef “jongens en meisjes”, want toegegeven, je mag maar tot je negen jaar op het voetpad fietsen. Ik stel vast dat heel wat volwassen fietsers zich negen jaar of jonger voelen.Fietsers willen gerespecteerd worden op de openbare weg en dat is een terechte eis. Het moge jullie verrassen, maar voetgangers willen dit ook. Niet meer, niet minder. Besef dat je pas gerespecteerd wordt door anderen als je die an-deren ook zelf respecteert.Als voetganger sta je helemaal onderaan de mobiliteits-pikorde, heb je geen verweer, moet je rekening houden met alle anderen die geen rekening houden met jou. Het lijkt me meer dan noodzakelijk om voetgangers te be-schermen in de openbare ruimte. Ingrepen in de inrich-ting van de straten en pleinen zijn nodig, maar ook straf-fen voor asociaal gedrag tegenover voetgangers. HenkVanhellem,Brussel
Actiris
Op bladzijde 19 van BDW 1466, lees ik de bijdrage van mevrouw Linda Presburg uit Sint-Pieters-Woluwe.Kort gezegd gaat het erom dat haar zoon zich na afstu-deren wendde tot het agentschap van Actiris in Sint-Pieters-Woluwe, waar hij blijkbaar alleen in het Frans kon ontvangen worden en dan maar verder Frans sprak. In antwoord op de klacht van mevrouw Presburg werd gezegd dat klachten alleen maar behandeld worden als iemand een persoonlijk belang heeft bij de klacht; de klaagzang van mevrouw Linda Presburg over de proble-men van haar zoon zijn dan ook niet ontvankelijk. Er is wel een reactie van ene Grégor Chapelle nadien, die zich directeur-generaal van Actiris noemt, en op wiens proza ik hieronder nader zal ingaan. De zoon van mevrouw Presburg heeft natuurlijk precies
SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar [email protected]. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via [email protected]. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.
BDW 1468 PAGINA 17 - DONDERDAG 2 APRIL 2015
De BrouckèreAls Franstalige Brusselaar lees ik Brussel Deze Week erg graag. Maar wat ik me afvraag: waarom brengen jullie geen artikel over wat er moet gebeuren met het De Brouckèreplein?Zoals veel andere Brusselaars, ben ik overtuigd dat de terugkeer van deze prachtige en grote fontein op dit plein gewoon fantastisch en magisch zou zijn. Heel veel mensen van onze hoofdstad kennen deze fontein niet. Ze stond aan de Naamsepoort tot het einde van de jaren 1950, nu staat ze op een pleintje dichtbij het Koning Boudewijnstadion, een beetje verbor-gen voor de grote meerderheid van inwoners en toeristen. In het centrum van steden zoals Londen, Parijs en Madrid kunnen wij dikwijls mooie standbeelden en fonteinen zien...Het wordt hoog tijd dat dit ook in Brussel het geval is. Bovendien zou het perfect samengaan met de architectuur van de gebouwen uit de periode 1880-1900 in het centrum.
AxelVanIsacker,Brussel
gehandeld zoals Vlamingen meestal doen, en ten onrech-te. Indien hij in dat agentschap ontvangen werd door ie-mand die geen Nederlandse conversatie kon voeren, had hij beter radicaal naar de directeur gevraagd, en als deze niet te spreken was, was hij beter weggegaan, nadien da-tum, adres en tijd van het onderhoud noterend om klacht in te dienen. Deze klacht kan natuurlijk ingediend worden op het klachten-mailadres [email protected], een mailadres dat significant genoeg weer begint in het Frans…De zoon van mevrouw Presburg kan evenwel eveneens een gewone gerechtelijke actie bij de rechtbank van eerste aanleg beginnen waarbij hij niet alleen correcte behande-ling van zijn aanvraag kan eisen, maar ook schadevergoe-ding voor de verloren tijd en de beledigende houding, en een dwangsom voor iedere keer dat Actiris dat op dezelfde ma-nier zou aanpakken. Gezien het evident dwingende karak-
ter daarvan, kan die zaak in kortgeding worden behandeld. Evenwel, de meeste Vlamingen weten niet dat deze mo-gelijkheden bestaan, en ze schrikken overigens terug voor de mogelijke kosten en verwikkelingen van een dergelijke procedure. Er bestaat evenwel een oplossing. Het Vlaams Komitee Brussel stelt al een tiental jaar een Juridische Werkgroep ter beschikking van Vlamingen die in weerwil van de taalwet niet correct in hun eigen taal behandeld worden in overheidsinstanties in het Brusselse. Onze ad-vocaten werken volledig gratis om de rechten van Vlamin-gen tegenover overheden op te eisen, met al wat daarbij hoort (schadevergoeding, dwangsom, …). Het is van het grootste belang dat men zich als Vlaming van in den beginne opstelt als iemand die bereid is zijn rechten op te eisen.Wat de reactie van directeur-generaal Grégor Chapelle betreft: dit is in de eerste plaats een louter betreuren van iets dat misgelopen is, zonder enig aanbod van rechtzet-ting, laat staan schadevergoeding, en verder een idyllische voorstelling van de inspanningen die hijzelf zou leveren om ‘nog betere’ dienstverlening te verzorgen.Deze ijle fanfaronnades stijgen manifest niet tot de hoogte van mijn verachting. Het is beschamend dat een directeur-generaal van een openbare instelling op een dergelijke manier durft reageren, maar ja, “un moment de honte est vite passé.”Wel wil ik mijn waardering uitspreken voor het feit dat u het geheel van de correspondenties in deze zaak op eenzelfde bladzijde hebt gepubliceerd, zodat elkeen kan kennis nemen van de manier waarop het in de Brusselse overheidsdiensten maar al te vaak toegaat.
Profdr.JoostRampelberg,Sint-Jans-Molenbeek
Van Tropicana naar Jimmy Bar
Met mild leedvermaak las ik het stuk over de prostitutie in de Alhambrawijk (BDW 1466, p.14).De Roemeens-Bulgaars-Albanese maffia zou na het slui-ten van de Tropicana (2013) een nieuwe uitvalsbasis heb-ben in Jimmy Bar.Over de OCMW-aankoop van die Tropicanabar schreef ik destijds in een lezersbrief in De Morgen: “Aan de KVS in Brussel was eens een hoerenbar: de Tropicana. Hoertjes kortgerokt op de Hooikaai, pooiers lekker binnen, ze-venklapper en slivovitsj binnen handbereik. GAS-boetes, tijdelijke sluitingen, meer blauw op straat, een burgerco-mité... Het mocht niet baten. Toen kwam de Tropicana te koop. Albanese en Bulgaarse bankbiljetten stuiterden over de notaristafel. Maar het OCMW rolde met nog meer biljetten en kocht het pand voor 1.225.000 euro, zowat drie keer de reële waarde van het pand. Probleem opge-lost: de burger betaalt cijns voor een aftands kot en de maffia maakt honderd meter verder in een waardeloos pand een Tropicana 2.Informele repliek van een toenmalig OCMW-lid: ‘we heb-ben dat gelezen en eens hartelijk gelachen’. Nu, die profetie in de lezersbrief was uiteraard niet moei-lijk. Eerder een open deur intrappen. Maar dat het OCMW van Brussel het burgergeld spendeert aan zo’n opera buffo blijft me fascineren. Ik vermoed dat het OCMW nu cito presto de Jimmy Bar zal aankopen. Als de aankoopdienst dan verder in het spoor van de maffia blijft, dan bezit het Brusselse OCMW binnenkort de hele Alhambra-buurt en kan het zijn eigen ‘Villa Tinto’ openen. Een glossy hoerenbuurt op maat van onze hoofdstad. Want dat de Amerikanen nu zeggen dat Antwerpen ‘de beste hoerenbuur ter wereld heeft’ dat kan Brussel niet over zijn kant laten gaan.
BobPleysier,Brussel
© S
AN
DE
R D
E W
ILD
E
VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK
D eze gratis publieke try-outs zagen eind 2012 het daglicht onder de noe-mer Mixit. Mixit staat voor de som van
de kunst-educatieve organisatie Met-X en het jazzcollectief Mâäk die beide onderdak vonden in de Brede School Nieuwland. Naast kanto-ren en repetitielokalen kregen ze toegang tot de polyvalente zaal om publieksvoorstellingen te doen. “Om de zoveel maanden tonen we onze work in progress aan het publiek,” vertelt Luc Mishalle, artistiek leider van Met-X. “Het is voor ons zeer aangenaam om dingen uit te proberen en te zien hoe het publiek reageert.”Door de bouwwerken in de Brede School Nieuwland morgen er geen publieksvoorstel-lingen meer plaatsvinden, dus moest Mixit op zoek naar een nieuwe locatie. Op 3 en 4 april mag het cultureel centrum Jacques Franck in Sint-Gillis zich opmaken voor een stortvloed aan muzikale bedrijvigheid, want Met-X staat bekend om zijn muzikale kruisbestuivingen zonder grenzen, met zowel kunst-educatieve projecten als professionele bands.
AftastenHeet van de naald is de publiekspremière van Zwap, een gloednieuw jongerenorkest geleid door Laurent Blondiau, trompettist en mu-zikaal leider van Mâäk, en accordeonist Tuur Florizoone. “Het is niet echt een optreden, eerder een open repetitie die de tieners in staat zal stellen voor het eerst geconfronteerd te worden met publiek,” legt Mishalle uit.Een andere belovende première is de nieuwe formule van VélotroniX, een human beat ma-chine van negen percussionisten die op bas-drums, ontmantelde drumkits, Marokkaanse krakeb en zelfgemaakte lamellofonen spelen. Een succesformule die het al tot op een per-cussiefestival in Kinshasa schopte. Artistiek leider Jo Zanders wilde een try-out doen met een basgitaar, maar Mishalle had meteen een tegenvoorstel: waarom die bas niet vervangen door een drie bassaxofoons? Zo ontstond een zoveelste embryo in het Met-X-huis: Vélo-troniX & 3B3. “Zo’n bassaxtrio zou wel eens mooi kunnen passen bij de organische beats van VélotriniX. Maar het blijft echt aftasten: is het goed, heeft het toekomst?”
Drempels verleggenDe Fanfakids nemen de hele namiddag op in Jacques Franck. “De kinderfanfare werd in 2000 opgericht voor de eerste Zinneke Para-de. In 2015 vieren ze hun vijftiende verjaardag met een EP,” zegt Mishalle. “Verder is er een try-out van Marockin’ Brass met het Marok-kaanse vrouwenensemble Dakâa Afrah. Het merendeel van het repertoire van Marockin’ Brass is gebaseerd op traditionele Marok-kaanse ritmiek, dat speelt dat ensemble op trouwfeesten en andere activiteiten van hun gemeenschap. Nu staan ze voor het eerst voor ander publiek, en dat is een hele uitdaging: drie van de zeven zangeressen hebben afge-haakt. We hopen dat deze try-out een positie-ve ervaring zal zijn om het voltallige ensemble
BDW 1468 PAGINA 18 - DONDERDAG 2 APRIL 2015©
CH
RIS
TOP
HE
MA
HA
UT
MET-X > GRATIS PUBLIEK TOONMOMENT IN CC JACQUES FRANCK
‘IEDEREEN KAN
Marockin’ Brass staat dit weekend voor het eerst op de planken met Marokkaans vrouwenensemble Dakâa Afrah. © MAITÉ DELBEKE
aan boord te halen voor de volgende voorstel-lingen.”Tot slot is er een open werksessie van Ste-magnifique, een nieuwe zanggroep geleid door Lucy Grauman. “Lucy had reeds Voix des Voyageurs, een koor met sociaal-artistieke in-slag met nieuwkomers uit het Klein Kasteeltje (open opvangcentrum voor asielzoekers, bt). Die mensen kampen vaak met psycholo-soci-
ale problemen en door samen te zingen, wilde Lucy hen helpen om hun problemen te verwer-ken. Het nieuwe koor gaat wat dieper graven in het artistieke luik. Nieuwkomers blijven de basis, aangevuld met mensen die zin hebben om te zingen. Het repertoire bestaat uit liede-ren van de nieuwkomers waarvoor Lucy nieu-we arrangementen schrijf en die ze herwerkt naar een Brusselse context.”
Een hele boterham grensoverschrijdende pro-jecten, en dat allemaal gratis. Hoe doen ze dat toch? “In het huidige politieke klimaat zal het steeds moeilijker worden, maar we blijven proberen want van zodra je geld vraagt, be-ginnen mensen af te halen. En het zijn net die mensen die eerst afhaken die we willen berei-ken,” legt Mishalle uit.
MegafoonMet-X heeft eind 2012 op vraag van de VGC zijn intrek genomen in de Brede School Nieuw-land als kunst-educatieve pijler van de school. “Doel van een brede school is buitenschool-se activiteiten als sport en cultuur te bieden
LUC MISHALLE (ARTISTIEK COÖRDINATOR MET-X):
“Het is voor ons zeer aangenaam om dingen uit te proberen en te zien hoe het publiek reageert”
BDW 1468 PAGINA 19 - DONDERDAG 2 APRIL 2015
aan kinderen en jongeren in de buurt van de school, zodat dat de ouders na de schoolu-ren niet naar de muziekschool en de sport-club moeten crossen,” zegt Mishalle. “Brede School Nieuwland is nog specialer want hier is alles onder één dak.” Nu neemt de VGC heel de blok onder handen. Met-X hoopt in decem-ber 2015 te kunnen intrekken in zijn nieuwe kantoren en repetitielokalen. Andere werken zullen tot eind 2016 doorlopen.Via het duurzaam wijkcontract Jonction krijgt Met-X de kans zich verder te verankeren in de wijk. “De trompet op het einde van de Staling-radlaan is een icoon voor de buurt. Mensen roepen er altijd door als megafoon. Dat was de inspiratie om Megafonix op te richten, een groot zangorkest bestaande uit groepen van Met-X en bands, individuele muzikanten en mensen uit de buurt. We willen tweehonderd deelnemers optrommelen voor de heropening van de brede school in de lente van 2017.”Daarvoor gaat Met-X onder meer samenwer-ken met de unit Zaveldal, buitengewoon se-cundair onderwijs. “Het zijn niet zo makkelij-ke jongeren die we eerst warm moeten maken voor muziek, niet zoals een klassieke muziek-school dat doet maar door al doende muziek aan te leren. Tonen en naspelen, voordoen en nadoen, zoals men in Afrika muziek leert spelen,” zegt Mishalle. “We kijken naar de drempels en de kansen van de deelnemers en daarop proberen we alternatieve methodes te introduceren. Altijd productiegericht. Zo wil-
BRUSSEL / SINT-GILLIS – Wegens werken in de Brede School Nieuwland ziet het productiehuis voor grootstedelijke muziek Met-X zich verplicht voor zijn gratis publieksvoorstellingen uit te wijken naar een andere locatie. Het cultureel centrum Jacques Franck was vragende partij en ontvangt vrijdag en zaterdag maar liefst vijf Met-X-projecten.
In 2012 nam Met-X zijn intrek in de Brede School Nieuwland.
MUZIEKLEREN’
len we deze jongeren de kans bieden om deel uit te maken van een groot kunstenproject.”Naast het cultureel centrum Jacques Franck gaat Met-X ook in zee met Zinnema voor de concertreeks From M to Z met de steun van gemeente Anderlecht. Een residentie van Marokin’ Brass waarbij de gnawa-brassband steeds in een andere gedaante verschijnt. Op 3 mei met het Marokkaanse vrouwenensemble Dakâa Afrah, tijdens de Brussels Jazz Mara-thon met de Britse trompettist Byron Wallen en na de zomer wellicht met de Antwerpse slammer Seckou Ouologuem en N’Faly Kouy-até, huisartiest van Zinnema.�� Benjamin�Tollet
Mixit on Tour op vrijdag 3 en zaterdag 4 april in CC Jacques Franck, Waterloose-steenweg 94 in Sint-Gillis. Gratis inkom. Meer info op www.met-x.be en www.lejacquesfranck.be.
BIJ ONS
© K
OE
N S
PO
LS
PO
EL
© T
INE
KE
D’H
AE
SE
BDW 1468 PAGINA 20 - DONDERDAG 2 APRIL 2015
Historische kaart van Brussel onder Willem IBRUSSEL - Tussen 1815 en 1830 waren de Nederlanden herenigd, met Brussel en Den Haag beur-telings als hoofdstad. Michiel Plaizier laat de Vijfhoek opnieuw herleven met een nieuw uitgege-ven plattegrond.
Plaizier is Neder-landstalige Brus-selaar, cartograaf én gefascineerd door de periode dat de beide Nederlanden verenigd waren. Het wekt dan ook geen
verwondering dat hij tweehonderd jaar na de stichting van het Ko-ninkrijk der Nederlanden met een aangepaste kaart op de proppen komt van Brussel.Het is geen momentopname maar een synthese van de periode 1815-1830, vertelt Plaizier. De cartografische informatie haal-de hij uit een kaart uit 1823, maar meer nog uit een opmerkelijk boek uit 1827 van de hand van Hartog Somerhausen: Beschrijving Der Stad Brussel, Derzelver Voorsteden En Omgevingen. “Het is niet alleen een amusant werk, het was ook erg nuttig. Somerhausen beschrijft de stad in het Nederlands, waardoor we ook de Nederlandstalige straatnamen konden achterhalen. Kaarten be-stonden toen alleen in het Frans.”Wat meteen opvalt aan de kaart is het ontbreken van belangrijke assen als de centrale lanen (de Zenne was nog niet overwelfd), de Regentschapslaan maar ook de Blaasstraat. Verder zijn er nog be-hoorlijk wat blekerijen te vinden, is het kanaal nog niet doorgetrok-ken richting Charleroi, en zijn de dokken in de binnenstad nog niet gedempt. De Belgische revolutie zorgde er dan weer voor dat tal van straatnamen hernoemd zouden worden. Zo staat er op de kaart nog een Willemstraat (waar nu de Leopoldstraat is) en heette het Barricadenplein toen nog gewoon Oranjeplein. De Willempoort bevond zich aan de huidige Ant-werpsepoort. Er zijn vandaag ook mooie straatnamen verdwenen als de Bruine Boterhammenstraat en de Crommenelleboog. De Wilde Woudstraat heette toen Wilde Wouterstraat. De Franse verta-ling rue du Bois Sauvage, en de hertaling in het Nederlands, is dus totaal verkeerd. SVG
‘Brussel 1815-1830’ is uitgegeven door De Nederlanden Verenigd en is in luxe-uitgave verkrijgbaar, inclu-sief toelichting als bijsluiter en kost 18 euro + 6 euro verzendkosten. De geplastificeerde versie kost 28 euro (+ 6 euro verzendkosten).Verzending volgt na ontvangst van betaling op de rekening van de Ne-derlanden verenigd, BE84 8440 5397 4059, RABO BE22www.denederlandenverenigd.nl
OP VADROUILLE MET NICK TRACHET MET DE BOEMELTREIN NAAR HALLE
STAD VAN PELGRIMS, WERKWEIGERAARS EN EEN CELLOVIRTUOOSHALLE – Vaak gaan uitstapjes in het weekend naar verre oorden of grote bestemmingen, maar Nick Trachet blijft dichter bij huis. De komende drie weken brengt hij ons opnieuw naar enkele pareltjes in de onmiddellijke omgeving van Brussel, waar nog niemand in een reisbureau aan gedacht heeft. Vandaag: Halle.
V anuit het Zuidstation ligt Halle vlakbij. Je geraakt er met de boemeltrein naar
Doornik of een IR naar Kortrijk, er is keuze genoeg. Meestal ben je in minder dan twintig minuten in die andere Zennestad. Brussel, Halle, Vilvoorde, ze hebben nog altijd iets gemeen: dat kleine riviertje. De reis verloopt langs een industriële ach-tergrond, maar die heeft hier iets geruststellends. Hier wordt ten-minste nog iets gemaakt, langs au-towegen kom je alleen nog distribu-tiecentra tegen.Het stationsplein van Halle be-staat uit een vlakte die door Stalin of Ceaucescu zou kunnen zijn uit-gedacht. Dat plein is eigenlijk het dak boven het station, het werd gebouwd om plaats te maken voor de hogesnelheidstrein naar Parijs en Rijsel. Ik loop in zuidwestelijke richting naar de Bospoortbrug. Iets hoger gelegen aan de linkerkant zien we een oude Italianiserende villa. Dit was de woning van Adrien François Servais, waarover later meer. Het huis had in Rome kunnen staan. Het werd gebouwd door ar-chitect Cluysenaar, die van de Sint-Hubertusgalerij. Als u het nog wil zien, zal u snel moeten zijn, want het staat duidelijk op instorten.Over de brug stappend zien we een ander monument, het blinkende Hotel des Eleveurs, vroeger een slaperig hotel-restaurant, tot keu-kenbabe Sofie Dumont het ding naar hogere planeetbanen stuurde. Sofie verliet de zaak in 2013 en de keuken is ondertussen iets minder ambitieus, maar er staan toch voor-gerechtjes van meer dan 80 euro op de kaart (met kaviaar, dat wel) en verder veel ‘dagprijs’.Wanneer we de Basiliekstraat aflo-pen, steken we de Zenne over die hier duidelijk werd omgelegd, want voorbij de rivier gaat het nog steeds bergaf. Water stroomt normaal toch langs het diepste punt? We komen langs bibliotheek en stadspark, waar enkele merkwaardige koloni-ale monumenten staan. Dan wordt de Basiliekstraat een aangename winkel-wandelstraat met verbazend veel kleinschalige boetieken en uit-hangborden van ketens. Halle is een pocketwinkelstad, beter dan welk
De voormalige woning van cellovirtuoos Adrien François Servais, ontworpen door architect Jean-Pierre Cluysenaar, staat op instorten.
© SASKIA VANDERSTICHELE
stoten we op een antiek Jezuïeten-college (nu muziekschool) met daar-voor het standbeeld van Brusselaar Jozef kardinaal Cardijn, geboren in Schaarbeek en begraven in Laken. Hij is vandaag vooral beroemd in Zuid-Amerika. Cardijn lijkt hier in ieder geval de chachacha te dansen en de vingers van zijn hand staan in een pose die alle kwajongens uitno-digt om er een sigaret tussen te ste-ken. Even verder is een winkel met de eerste streekspecialiteit: religi-euze souvenirs voor bedevaarders.Op de Grote Markt prijkt het stand-beeld van Servais (1807-1866) wiens huis we eerder ontdekten. Toen ik hier voor het eerst kwam, had ik van de man nog nooit gehoord. Hij was in zijn tijd een wereldster, de ‘Paga-nini van de cello’, hij toerde langs de Europese hoven en vond zijn echt-genote in Siberië, maar hij keerde steeds weer terug naar Halle, waar hij mensen ontving als Franz Liszt en Anton Rubinstein en waar konin-gin Marie-Henriëtte incognito op de koffie kwam. Een mooi monument voor een wat vergeten held. Wie nu dorst heeft: het pleintje is rijkelijk bedeeld met horecazaken.
Pajotse trotsVia de Melkstraat komen we op de Beestenmarkt voor een andere spe-cialiteit: er zijn twee slagers geves-tigd die een specialiteit verkopen die ik echt nog nergens anders tegen kwam: koen. Koen is niet de voor-naam van de jongste slagersgast die per ongeluk door de vleesmolen werd gedraaid, maar een waarach-tig streekproduct dat lijkt op iets halverwege kipkap en rilletten. De naam lijkt mij van ‘kaan’ (kaan-tjes) te komen en koen is het laatste restproduct in de varkensslacht. In de stukjes die ik proefde, wordt hij weinig gekruid, behalve met wat foelie. Koen is gelatineus, maar toch smeerbaar en voor zover bekend uniek voor Halle. Voor de moedige wandelaars: wie de Volpestraat en de volgende stra-ten van hieruit volgt, komt op de Bergensesteenweg. Rechtsaf, op de hoek met de Poststraat vonden wij een goed gestockeerd streekproduc-tencentrum, met een uitgebreide keuze aan bieren (Boon...) en an-dere Pajotse trots. Verder loopt de weg richting Colruyt, die andere be-roemde familie van Halle. Als u in dit markt- en kerkstadje uw gading van spijs en drank niet vindt, dan zult u het nergens vinden. En het station is nooit veraf.�� Nick�Trachet
www.brusselnieuws.be/ opvadrouille
BDW 1468 PAGINA 22 - DONDERDAG 2 APRIL 2015
ten en fruitvariëteiten te krijgen.Achteraan de markt groeten we het monument voor de werkweige-raars. Voorbij een rusthuis slaan we linksaf naar de Brusselsesteenweg, maar we nemen links de rustige
Dekenstraat. We zijn hier al dicht bij de Waalse steengroeves en dat uit zich in de stijl van de oude wo-ningen. Linksaf kunnen we nu naar publiekstrekker nummer één van Halle, de basiliek. Voor wie van go-tiek houdt, is dit een pareltje, maar er wordt al vijftien jaar intens aan gerestaureerd. Misschien zullen we over nog eens vijftien jaar opnieuw naar binnen kunnen? Gekroonde hoofden gingen hier ooit op bede-vaart, er ligt een dauphin (Franse troonopvolger, red.) begraven en er liggen heilige kanonballen, maar die zijn nu dus niet te zien. Als we kloksgewijs rond de kerk draaien,
“Koen is gelatineus maar toch smeerbaar en voor zover bekend enkel bekend in Halle”
shoppingcenter ook en daarbij nog vlot te bereiken.
Paganini van de celloVia het park kan u naar de markt wandelen (Possozplein), zo niet leidt de Basiliekstraat u ernaartoe via de achterkant van het neorenaissance-stadhuis. Hier, waar ooit de Zenne stroomde, wordt nu op donderdag en zaterdag markt gehouden. Een ruime markt die veel aandacht heeft voor tuinieren, met een aanbod van plantgoed en zaden, maar ook met kraampjes van boeren en tuinders zelf. In het juiste seizoen zijn hier altijd wel net iets zeldzamer groen-
Op de markt in Halle is er een groot aanbod van plantgoed en zaden.
© SASKIA VANDERSTICHELE
TERVUREN – De opening van het gerenoveerde Koninklijk Museum voor Midden-Afrika (KMMA) in Tervuren is voor 2017 gepland. Er wordt nu hard aan gewerkt om de deadline te halen. Het museum sloot in 2013 tijdelijk de deuren.
Het gebouw waar het museum in huisvest dateert uit 1910. De laatste grondige renovatie dateert al van de jaren 1950. Het museum kreeg toen een oplapbeurt naar aanleiding van Expo 58. Naast een grondige facelift wordt ook de verhaallijn aangepast aan hedendaagse normen. “Ons museum was gekend als het laatste koloniaal museum ter wereld,” legt Guido Gryseels, directeur van het KMMA, uit. Hedendaags en dyna-misch. Dat is waar toekomstige be-
zoekers zich aan mogen verwachten. Wat verandert er concreet? Het wel-komstpaviljoen komt in een nieuw daarvoor ontworpen gebouw naast het Koloniënpaleis. Bezoekers zul-len van daaruit via een ondergrond-se gang naar het hoofdgebouw kun-nen gaan. De nieuwe gang zal ook tijdelijke collecties tentoonstellen. Via de kelders kom je dan in het ei-genlijke museum terecht. Naast een welkomstpaviljoen en ondergrondse gang komt er ook een kersverse col-lectietoren waar werken en voorwer-pen bewaard zullen worden. Onder-tussen reizen de collecties van het KMMA de wereld rond. Voorwerpen zijn terug te vinden op exhibities in Los Angeles, New York en Parijs. �� Cyril�van�der�Esch
ERFGOED > HEROPENING VOORZIEN IN 2017
FACELIFT AFRIKAMUSEUM OP SCHEMA
Een ondergrondse gang verbindt het welkomstpaviljoen met het hoofdgebouw.
‘t Is bijna Pasen, dus de portemonnees staan weer wagenwijd open. Daarmee wil ik het graag even over het duurste voedingsproduct hebben dat in België wordt gekweekt. Kaviaar.
Normaal doe ik dat niet, praten over sportwa-gendure dingen, er zijn limieten. Er wordt wel-eens gezegd dat het duurste voedingsmiddel saffraan is, maar goed, dat is een specerij. We gebruiken er een paar milligram van, meer niet. Met kaviaar ligt dat anders. Kenners, en neen hoor, ik ben er geen, zeggen dat je om kaviaar te kunnen appreciëren er minstens volle lepels van moet eten. Tja, we spreken hier van prijzen die beginnen vanaf 1.500 euro per kilogram. Peri-gordijnse truffels verbleken ernaast.Kaviaar is een Perzisch woord voor de eitjes van de steur. Er bestaan verschillende categorieën, vaak heeft men het over beluga, de bleke kaviaar van de Huso huso, een gigantisch vis die meer dan acht meter lang wordt en van nature vooral leeft in de Kaspische en Zwarte Zee met de daarop uit-mondende rivieren, maar ook in de Adriatische Zee. De ossietra en sevruga komen van beschei-denere vissen, allemaal met wetenschappelijke naam Acipenser spp. Er zijn nog heel wat andere steursoorten in het verre Oosten en Amerika, waarvan de eieren redelijkerwijze kaviaar mogen worden genoemd. Dat weet zowat iedereen, ook als men er zelf nog nooit heeft gegeten.Eind jaren 1980 werd ik getroffen door een ar-tikel in Time Magazine. Die zagen het einde van het tijdperk van de flag carriers, de nationale luchtvaartmaatschappijen die tegen elke prijs fier hun land moesten vertegenwoordigen en el-kaar de luxepassagiers afsnoepten met de meest waanzinnige aanbiedingen. De reiziger werd overspoeld met gadgets, champagne en cognac, bloementuiltjes en zelfs sokken. Een Ameri-kaanse maatschappij verkondigde als stunt dat eersteklaspassagiers bij hen aan boord échte be-lugakaviaar kregen geserveerd! Dat leek erg goed te werken, tot op een dag een passagier de ste-wardess riep over zijn bord met kaviaar en sprak: “Dàt hier is géén beluga!”. Purser kwam erbij,
maar wist die veel? Klacht werd ingediend bij de directie, die verhaalde zich op de leveran-
cier, de douane en voedselinspectie wer-den ingeschakeld. Toen puntje bij paaltje
kwam bleek niemand, maar dan ook niemand te weten hoe beluga er hoort uit te zien. Laat staan hoe het hoort te smaken. De verdachte eitjes waren trouwens allang op en het bewijsma-teriaal verdwenen. Verpakking droeg toen nog geen verplichte traceability-gegevens. Ik vond het verhaal zo teke-
nend voor het snobisme rond kaviaar, dat ik mij voornam om kaviaarspecialist
te worden. De geschiedenis heeft het ech-ter anders gewild.
Onwetende consumenten, blinde handelaars, incapabele controleorganen in combinatie met
superdure producten. Heel het handeltje vraagt om fraude. En dat is slecht voor de arme steuren. Als je weet dat zo één vis soms tientallen kilogram van het zwarte goud kan bevatten, dan weet je dat er lij-ken gaan vallen. De ene van de Kaspische Zee grenst aan Iran, met een wat bijzonder regime dat nogal re-pressief kan optreden. De ander kant is Russisch. De andere kaviaarlanden zijn Roemenië, Bulgarije en Moldavië. Kunt u er zich wat bij voorstellen? De visser is meestal de man die aan de hele handel het minst verdient. Wat moet hij als hij geen lucratieve steur meer mag vissen? Juist, stropen. Laat de prijs zakken en de visser moet méér gaan vissen om te overleven. Als de prijs stijgt, dan gaat hij nog méér vangen, want dan slaat de goudkoorts toe.Mijn advies tot nog toe was om gewoon geen kavi-aar te kopen. De meesten onder ons weten toch niet hoe kaviaar smaakt en als we er al proeven, zijn we meestal teleurgesteld. Omdat we zo weinig geser-veerd krijgen dat we nauwelijks wat kunnen proe-ven. Kaviaar smaakt niet naar vis. Goedkope lom-peieren wel, die hebben een smaak met veel meer karakter.Maar er is goed nieuws. Sinds vijfentwintig jaar wordt in Turnhout stap voor stap gewerkt aan com-merciële steurkweek. Het bedrijfje heet Aqua-Bio en was oorspronkelijk opgericht om dierenvoeders op maat te maken voor de aquacultuur. Spelender-wijs zijn de voederspecialisten van Aqua-Bio zelf verschillende steursoorten gaan kweken en de voe-dersamenstelling gaan fijnregelen om uitstekende kaviaar te krijgen. Sinds 2001 is die met mondjes-maat te krijgen in de handel onder de naam Royal Belgian Caviar. Maar die eerste Belgische kaviaar
had een grondsmaak. Dat kwam door de blauwalgen in de vijvers waarin ze ‘afzwemmen’. Zes jaar gele-den nam het bedrijf een failliete viskwekerij over in Dottignies. Geen blauwalgen daar, want alles ge-beurt binnenshuis in gesloten circuit. Daar zag ik verleden week steuren, zoveel als ik er nog nooit heb gezien. De ossietra’s springen er in het rond, hon-derden albino-sterlets zorgen voor hagelwitte white pearl. Ik zag de enorme ruggen van beluga’s voor-bijzwemmen. ‘Platinum’-kaviaar is een uniek pro-duct dat van eigen hybride steuren wordt geoogst. Zonder schade aan de natuur, zonder maffia, zonder uitbuiting. En kaviaar wordt zo bijna een Belgisch streekproduct. Te genieten met volle lepels, voor wie gewonnen heeft met de lotto. Smakelijk.
De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet
Belgische kaviaar
BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT
Nick Trachet
ADVERTENTIE
BDW 1468 PAGINA 23 - DONDERDAG 2 APRIL 2015
“Kaviaar smaakt niet naar vis. Goedkope lompeieren wel, die hebben een smaak met veel meer karakter”
Sociale Verhuurkantoren (SVK)
Gegarandeerde huur elke maand
Verzekerd verhuurbeheer
Onderhoud van uw woning
www.fedsvk.be02 412 72 44
a
a
a
a
a
Verhuur uw woning
zonder risico en zonder zorgen
Hulp bij renovatie
Fiscale voordelen
© C
YRIL VA
N D
ER
ES
CH
BDW 1468 PAGINA 24 - DONDERDAG 2 APRIL 2015
PASSA PORTA FESTIVAL > VEEL VOLK ONDANKS ZONDVLOED
‘SLECHT WEER KAN ONS NIET KRAKEN’
BRUSSEL – Van donderdag tot zondag vond het vijfde Passa Porta Festival plaats in de Brusselse binnenstad. “Met minstens 8.000 bezoekers was het opnieuw een geslaagde editie,” zegt programmator Anne Janssen.
“Twee jaar geleden lag er een dik sneeuwtapijt en ook toen was er veel volk. Slecht weer kan ons niet kraken,” lacht Jans-sen. “Van de Hart Boven Hard-optocht hadden we ook geen last. Met de donderpreken van Joost Vandecasteele en Eric De Staercke speelden we zelfs in op de parade.”Zelf waren we het meest onder de indruk van de Lange Nacht van het Korte Verhaal , op zaterdagavond in Flagey. Daar lazen zeven grote auteurs een kortverhaal voor, met muzikale intermezzo’s van An Pierlé. Aan A.L. Snijders’ treffende zinnen en aan het geestige verhaal van Michel Fa-ber, over een vader die terugkijkt op zijn tienerjaren aan het
hoofd van een rockband, zullen we nog vaak terugdenken.Omdat we de start van het zomeruur over het hoofd hadden gezien, misten we op zondagochtend de yogasessie met Maud Vanhauwaert. Een collega die er wel bij was genoot naar eigen zeggen van de sereniteit van de Japanse haiku’s, terwijl zijn li-chaam in een knoop werd gelegd.
Gedichten zingen Belezen journalisten Marc Reynebeau en Annelies Beck hiel-den op zondagmiddag in een overvolle leeszaal van Muntpunt een interessant gesprek over de link tussen journalistiek en literatuur en de dunne scheidslijn tussen fi ctie en non-fi ctie. Nadien ging het naar de Beursschouwburg, waar dichters Tom Van de Voorde, Frank Keizer, Geert Buelens en Maarten van der Graaff in de geest van de Nederlandse dichter en essay-ist Jeroen Mettes kort stilstonden bij de link tussen poëzie en
politiek, waarna ze voorlazen – of, in het geval van Buelens: zongen – uit recent werk.
Lied van de arbeid We zouden de Beursschouwburg niet meer verlaten, onder an-dere voor de Zes Memo’s voor dit Millennium , waarbij zes Ne-derlandstalige auteurs een persoonlijke invulling gaven aan de beroemde essays van Italo Calvino over het einde van de ro-man. Tijdens een drankpauze in het Beurscafé stootten we op Dichter des Vaderlands Charles Ducal, die er zijn indrukwek-kende Lied van de arbeid voorlas . En dan hebben we afsluiter Ian McEwan in Bozar nog gemist.Op het volgende Passa Porta Festival is het twee jaar wachten. “In tussentijd kan je alle avondprogramma’s en enkele andere activiteiten herbekijken op onze website,” aldus Janssen.
Ken Lambeets
Literair en culinair journaliste Kathy Mathys gaf in Recyclart een voorsmaakje van ‘Smaak – Een bitterzoete verkenning’ dat in april verschijnt.
Collectief Bookers & Hookers debiteerde tijdloze teksten in wassalon Washing 65.
Tijdens een busritje door Brussel brachten dichter Peter Holvoet-Hanssen (uiterst rechts op de linkse foto) en zijn kompanen van het sociaal-artistieke gezelschap de Vrijbus een poëtisch relaas over het einde van de stad.
FOTO’S: ELKE VANOOST
ADVERTENTIE
Toen pop naar China kwamBRUSSEL – De jongste tijd horen we geluiden dat China op een definitief keerpunt zou staan, en dat ook de laatste pijlers van het communistische regime er zullen wegvallen. Het eindpunt van een proces dat in gang werd gezet door de helmboswuivende Engelse popgroep Wham!
Omdat onwaarschijnlijke dingen soms toch gebeuren, stootten we onlangs, via een popu-laire internetsite met allemaal fi lmpjes, op de documentaire Foreign Skies uit 1986. In dat document wordt de ontmoeting vastgelegd tussen een Westers duo met buitenmaatse kapsels en een massa Chinezen met buiten-maatse kepies. Die ontmoeting is deze maand precies dertig jaar geleden en was bijzonder omdat het duo – bekend onder de roepnaam Wham! – een popgroep was. Zulks had men op dat moment in China nog nooit gezien.
Overhaalchinees George Michael en Andrew Ridgeley – twee Britten waarvan de laatstgenoemde uiteinde-lijk toch geen homo bleek te zijn – hadden in 1985 al twee platen uit waarop behoorlijk wat hits stonden, toen ze aan hun manager lieten weten dat ze klaar waren om echt helemaal wereldberoemd te worden. Maar daar was een snelle volledige doorbraak in Amerika voor nodig, en dat zag hun manager Simon Napier-Bell nog niet in een, twee, drie gebeuren. Hij
counterde de vraag met het idee om Wham! als eerste popgroep ooit in het communisti-sche China te laten optreden. Zijn young guns waren meteen akkoord, maar om vervolgens ook de Chinese autoriteiten te overhalen wa-ren er vijftien maanden nodig. Die hadden on-danks een aanstekelijke meezinger als Wake me up before you go-go immers nog altijd geen boodschap aan Westerse popcultuur. In het boek I’m Coming To Take You To Lunch dat hij
schreef over de hele onderneming, doet de ma-nager uit de doeken hoeveel moeite het hem kostte om na een eindeloze reeks telefoonge-sprekken en lunches met het ganse partijap-paraat in Peking groen licht te krijgen. Het argument dat een teken van openheid de Chi-nezen buitenlandse investeringen zou kunnen opleveren zou geholpen hebben. Over steek-penningen heeft Napier-Bell het niet.Het resultaat mocht er in ieder geval zijn.
Andrew Ridgeley en George Michael tijdens hun Tour de Chine.
BDW 1468 PAGINA 25 - DONDERDAG 2 APRIL 2015
Artists in residence Wham! in Peking15.000 Chinezen kwamen in Peking naar de show van George en Andy en hun legendari-sche achtergrondzangeresjes Pepsi en Shirley kijken. Naar later bleek mocht de muziek er wel niet te hard staan, wilden de toeschou-wers maar niet netjes meeklappen op het ritme, werd hen door de politie ook ontraden te dansen, en leefden ze ook in de overtuiging dat de vele Westerse perscamera’s die op hen gericht stonden om hun onvoorspelbare reac-ties te fi lmen eigenlijk spionagecamera’s wa-ren van de Partij.
Censuur Bij die camera’s was ook die van Lindsay An-derson, een gerespecteerd, Oscarwinnend regisseur die door de entourage van Wham! was gevraagd om de trip naar het Oosten vast te leggen. Ironisch genoeg werd Anderson het slachtoffer van Westerse censuur, omdat hij tussen de beelden van gescripte persconfe-renties, bezoekjes aan de Chinese muur, en het gedisciplineerde fi etsverkeer in Peking door, ook de verveling van een popgroep-op-reis had willen stoppen. Dat zou baanbrekend geweest zijn, want die minder glamoureuze kant van de showbusiness was tot dan toe even onderbelicht gebleven als het feit dat er ook wel eens een homo in opdraafde. Beide factoren zouden George Michael een jaar later zelfs een depressie en ons de split van Wham! kosten. De herwerkte documentaire Foreign skies werd uiteindelijk in Wembley getoond op het afscheidsconcert van de groep, die inmid-dels wel wereldberoemd was geworden omdat de historische tour de Chine ook in Amerika dagelijks door alle nieuwsmedia was gevolgd. Michaël Bellon
www.brusselnieuws.be/inresidence
T wee jaar na het alom bekroonde Een Weekje Weg – A Pas de Loup staan Oli-vier en Yves Ringer er met een nieuwe
film. Olivier, die tekende voor de regie, liet zich inspireren door de vriendschap die zijn dochter al jarenlang heeft met een meisje in een rolstoel. Yves: “De jonge actrice die het hoofdpersona-
ge vertolkt, is ook in het echte leven gehandi-capt. Het is een film die me raakt, ik hoop dat het publiek ons daarin volgt. Een film die kin-deren wil helpen om te kijken voorbij de han-dicap van het meisje dat in een rolstoel zit. Een kind te zien, zoals ze zichzelf ook kind voe-len. Piepkuikens is voor mij een heerlijke ode aan de ruimte die het jonge grut moet krijgen
Yves Ringer: “Kinderen worden groot voor je het beseft. De momenten die je met hen doorbrengt, moet je koesteren.” © MARC GYSENS
SINT-PIETERS-WOLUWE – Het kind, de volwassene. Samen moeten ze het doen, op de een of andere manier. Dat is, kort samengevat, het universum van de films die de gebroeders Ringer maken. Olivier en Yves. Hun jongste film, ‘Piepkuikens’, draait sedert gisteren in de zalen in Wallonië en Vlaanderen. Tijd voor een goed gesprek met de jongste van de twee, Yves, die mee de pen hanteert en erop toekijkt dat de centen goed besteed worden.
RESPECTEER DE WERELD VAN
YVES RINGER, FILMMAKER
BDW 1468 PAGINA 26 - DONDERDAG 2 APRIL 2015
om zijn eigen avonturen te kunnen beleven.”
Geen autosnelwegYves, Olivier. Mooie adelbrieven kunnen ze voorleggen met hun bescheiden productiefir-ma, Ring Prod. Noem hen gerust het de even-knie van de broers Dardenne binnen het circuit van jeugdfilms, maar dan met een positievere invalshoek. Een weekje weg werd geselecteerd voor het Filmfestival van Berlijn, heeft de prijs gekregen voor de beste jeugdfilm van European Children’s Films Association en op zowat 80 festivals een platform. Kaderde Een weekje weg min of meer binnen het art house circuit, dan mikken de broers Ringer met hun nieuwste ronduit op een groter publiek. De start is alvast veelbelovend: Piepkuikens heeft enkele weken
geleden op het Festival International du Film pour Enfants in het Canadese Montréal de Grote Prijs gewonnen.”Die eigen kijk en het respect voor het kind dat mens moet worden, kregen de gebroeders Ringer, geboren en getogen Brusselaars, met de paplepel ingegeven. Dat zegt Yves, erbij onmiddellijk toevoegend dat het geen auto-snelweg naar de ontdekking van het leven is geweest.“Ik had er écht niet het hoofd naar om dage-lijks met mijn neus in studieboeken te zitten, het geluk school te mogen lopen buiten het klassieke onderwijsnet. Die alternatieve pe-dagogie heeft me in mijn eigenheid gelaten. Ik kon er mijn verbeelding de vrije loop laten. Het is belangrijk dat ouders kinderen de ruimte geven om zichzelf en de wereld te ontdekken. Mijn broer en ik hebben dat voorrecht gehad en we zijn er onze ouders dankbaar voor. Al is het ongetwijfeld niet steeds even makkelijk geweest voor hen. Want er blijft onvermijde-lijk die bezorgdheid, die angst.” Daarna volgde de universiteit, studies Journa-listiek. “Maar wel zonder me vragen te stellen over wie of wat ik wilde worden, wat ik echt kon, hoe ik later mijn kost zou verdienen. Niet meteen het beste uitgangspunt. Dat ik er niet mijn draai vond, is een understatement. Ik ben op mijn verbeelding en mijn liefde voor het geschreven woord teruggevallen. Ik schreef toeristische gidsen en tekende car-toons voor de Franstalige pers. Le Soir, Ciné Revue, Le Moniteur de l’Automobile, ...”Toen is ook het zaadje gestrooid voor het ma-ken van films. “Mijn broer, die vijf jaar ouder is dan ik, had ondertussen ook zijn eigen weg gezocht. Op zijn zeventiende is hij, na het behalen van zijn diploma middelbare school, met zijn rugzak voor een jaar naar de Verenig-
HET KIND
de Staten vertrokken om zichzelf te ontdekken en om na te denken. Om man te worden. Daar heeft hij voor zichzelf uitgemaakt dat films maken en verhalen vertellen waarde aan zijn leven kon geven. Hij begon onderaan de lad-der, ik ben hem gevolgd. Het was voor hem en mij een strijd bergop. Maar een mooie strijd. We werken steeds volgens hetzelfde principe. We schrijven samen. Olivier is verantwoor-delijk voor de regie, ik voor de productie. Een klein artisanaal familiaal filmfabriekje.” FernandelEen filmfabriekje voor jongeren, maar tegelij-kertijd ook voor volwassenen. Voor films die in onze cultuur zijn ingebed. “Als tegengewicht voor al wat van over de
grote plas komt aangewaaid van de Disney’s van deze wereld. Daarbij vallen we terug op onze jeugd, op de filmbelevenissen die ons toen hebben getekend. En dan in de eerste plaats Heureux, qui comme Ulysse, waarvoor we moeten teruggaan naar de jaren 1970 van de vorige eeuw. Het was een voorrecht om te zien hoe de enige en echte Fernandel in al de onschuld van zijn personage een werkpaard na 28 jaar de vrijheid schenkt in de Camargue. Een verhaal dat ons raakte telkens we de film zagen.” “Het heeft me getekend, me geholpen om mens te worden. Om respect te hebben voor het leven en voor het leven van een ander – zij het op twee poten of meer. Zonder de naïviteit daarbij te verliezen. We trachten altijd films te maken die zowel geschikt zijn voor kinderen – zeg maar vanaf een leeftijd van zeven, acht
“Het is belangrijk dat ouders kinderen de ruimte geven om zichzelf en de wereld te ontdekken. Mijn broer en ik hebben dat voorrecht gehad en we zijn er onze ouders dankbaar voor”
BRUSSEL - Johan Wambacq (Ander-lecht, 1950) kan u kennen als een van de bezielers van eerst de Beursschouwburg (1974 -1990) en sindsdien het Kaaitheater. Hij is ook allang de uitgever van het the-atertijdschrift ‘Etcetera’ en de tekstver-zorger van verschillende andere publica-ties. Maar aandachtige poëzieliefhebbers merkten misschien ook op dat hij in 2004 debuteerde als dichter in ‘Het Liegend Konijn’, en vervolgens ook publiceerde in tijdschriften als ‘De Brakke Hond’, ‘De Volksverheffing’, of ‘De Poëziekrant’.
Nu is daar ook de eerste, meteen behoor-lijk uit de kluiten gewassen bundel. Daarin schuwt de ervaren dichter grote thema’s als de taal, de Grote Onbestaande, de dood, de moeder en het meisje, niet. Maar hij profi-leert zich tegelijk als een fervent aanhanger van humor, relativering en een duidelijk taalgebruik. “Van ideologieën klopt geen reet” lezen we ergens, en het “dichtertje” dat elders opduikt, is “van roeping visio-nair / van nature scheel.”
De bundel bevat flink wat gedichten, het lijkt wel of u debuteert met een Verzameld werk.Johan Wambacq: “De oudste gedichten dateren uit de jaren 1980. Ik schrijf dus al-lang, maar pas sinds de publicatie van een aantal gedichten in Het Liegend Konijn echt systematisch. De laatste jaren kan ik me er meer en meer in kwijt. Op de website staat er wat ironisch ‘Johan Wambacq verzamelt werk’. Ik hoop dat ik daar nog een paar jaar mee bezig kan blijven. Er staan nog een paar bundels in de steigers, maar we zul-len eerst zien wat de reacties hierop zijn. De bundel is in eigen beheer uitgegeven, want met gedichten leuren bij uitgeverijen is zowel voor een dichter als voor de redac-teuren van die uitgeverijen vaak een frus-trerende aangelegenheid. Ze kunnen maar een zeer beperkt aantal bundels uitgeven en dan nog meestal van de gevestigde na-men. De digitale wereld is in die zin een zegen. Via je website kan je ruchtbaarheid geven aan iets wat anders een verdoken be-staan zou hebben.”
De gedichten behandelen niet zelden de grote thema’s, maar wel op een bedaarde, relativerende, vaak droogkomische manier.Wambacq: “Ik wil de dingen zeker niet kapot relativeren, maar wel in een juist per-spectief plaatsen. Als er hier en daar sprake is van politiek, dan zeker niet uitgesproken, maar eerder onderhuids. Al schrijvend pro-beer je op de vierkante centimeter iets zo precies mogelijk te formuleren. Ik huiver van al te grote woorden en principes. Ideo-logieën of godsdienstwaan zijn zaken waar zelden iets goeds uit voortkomt en waar ik tegenin ga. ‘Paradigma’s of parabels? Ie-dereen wil parallellen’ staat in een gedicht dat Paralalie heet – de naam van een soort spraakgebrek. Ik oefen paralalie, wat dan resulteert in ‘Paralaliederiedera’: een klein muziekje. Humor is belangrijk. Ook als het om serieuze dingen gaat.”
De titel ‘Seks, Mystiek & Urbanisatie’ verraadt enige interesse in het
‘Paralaliederiedera’
‘Seks, mystiek en urbanisatie’ is het debuut van Johan Wambacq.
3 VRAGEN AAN JOHAN WAMBACQ
BDW 1468 PAGINA 27 - DONDERDAG 2 APRIL 2015
jaar – én volwassenen. De volwassenen moe-ten zich in de films vragen stellen over hun verhouding tot hun kinderen, vragen die hope-lijk vragen oproepen bij de kijkers. En blijkbaar slagen we daar ook in.” Momenten koesterenBelangrijk voor Yves en Olivier bij Piepkuikens was het creëren van een familiale sfeer op de set, soepelheid in te bouwen. “Werken met kinderen is niet makkelijk, zoals iedereen in de filmwereld wel weet. Je moet hen zich op hun gemak laten voelen en hun wereld, die zo speciaal is, respecteren. Ik tracht dat ook over te brengen naar het dagelijkse leven. Ik heb een dochter van zeventien en een zoon van elf, allebei uit de vorige relatie van mijn vrouw. Sa-men hebben we ook een dochtertje van drie. Haar zoon was nog een peuter toen onze re-latie begon. De oudsten weten wel dat ik hun stiefvader ben, maar ze voelen tegelijkertijd dat ik er voor hen ben. Dat ik een man ben die hen moet begeleiden naar het leven van vol-wassene, een man die van hen houdt. Net als hun vader.” “Ik vind het heel belangrijk dat je als ouder de tijd vrijmaakt om kinderen, onder een toeziend oog, zichzelf te laten ontdekken, en de wereld rondom hen. Zo maakte ik er een punt van om de weg van de crèche naar huis er niet rap-rap af te leggen, maar om de kinderen opnieuw in de wereld van de volwassenen te katapulteren. Neen, hun ding laten doen, hen tijd gunnen.” “De afstand van de crèche naar huis is amper 200 meter. We deden er gewoonlijk makkelijk drie kwartier tot zelfs een uur over. Spelen, kijken, observeren. Vertellen. Belangrijk voor hen, belangrijk voor mij. Kinderen worden groot voor je het weet, die momenten moet je koesteren. Dat geldt voor hen, dat geldt voor de volwassene, die ze zullen worden. Ooit heb ik een Japanse documentaire gezien over moe-ders die hun kinderen van school kwamen ha-len. Moeders die hun oogappels de tijd gaven naar hen te komen, van het moment dat ze er klaar voor waren. Moeders die hun de tijd gun-den hun eigen wereld te beleven, de tijd die ze nodig hebben. Het heeft me diep geraakt. De kinderen leren eruit, de volwassenen leren er-uit. Als volwassene mag je nooit vergeten wat het is om kind te zijn in je rol van opvoeder, vader of moeder.”
Karel Van der Auwera
De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet
Ook met Piepkuikens zijn de broers Ringer themagewijs dezelfde weg ingesla-gen als voorheen. De bekroning in Montréal geeft alvast een goed gevoel. Het uitgangspunt is simpel, maar dan ook weer niet zo simpel. “Het is het verhaal
van twee kleine meisjes. Margaux en Cathy. Eén van hen is gehandicapt, in een rolstoel. Cathy krijgt voor haar verjaardag, uitgerekend op 29 februari, een eendenei cadeau dat nog uitgebroed moet worden. Samen met Mar-gaux kijkt Cathy toe hoe het eendenkuiken uit het ei komt gekropen. Het beestje is ervan overtuigd dat Margaux haar mama is. Maar Margaux kan niet voor het diertje zorgen. Ze zit nu eenmaal gekluisterd aan haar rolstoel, verhuist binnenkort naar een speciale instel-ling. En haar ouders willen geen beest in huis... Waarschijnlijk eindigt het kuiken dus binnen-kort in een blik kattenvoer…”
stedelijk weefsel. In welke mate is Brussel in de bundel aanwezig?Wambacq: “‘Seks’ staat natuurlijk meer algemeen voor het lichamelijke, ‘mystiek’ voor het geestelijke en ‘urbanisatie’ voor cultuur: al wat door mensenhanden is ge-maakt. Er zijn een aantal gedichten - vooral die die dateren uit de jaren 1980, ruige en meedogenloze jaren wat betreft urbanisa-tie - waarvoor Brussel als decor dient. Al zal de lezer daarin waarschijnlijk alleen een algemene stedelijke context herken-nen. De meest expliciete heb ik eruit ge-gooid. In het titelgedicht gaat het over de Noordwijk, toen nog een verwoest gewest waar ik dagelijks passeerde om de bus te nemen. Tram 35, die ik nam om van Sint-Agatha-Berchem naar het Sint-Thomasin-stituut te gaan, komt ook voor. Later ben ik in de Rand gaan wonen. In de mate dat het nog mogelijk is, vind ik het wel interes-sant om de stad te kunnen bekijken terwijl ze op afstand van je ligt. Bijna een Bijbels beeld dat je ook bij Brueghel en consorten terugvindt.”
Michaël Bellon
Seks, mystiek & urbanisatie, Johan Wambacq, 136 blz., 19,95 euro, www.johanwambacq.be
PIEPKUIKENSPIEPKUIKENS
Haar glimlach wekt mij uit de dood
Zo transparant was die Kleine IJstijd, zo stil,de zon ging wit en adembenemend onder,de wereld paste in dunne boeken.
Brueghel schilderde een klein paneel,klein genoeg om grote dingen te vatten,alles past tussen vier planken.
Zij laat het kunsthistorisch sneeuwenin mijn hoofd, haar glimlach wekt mijuit de dood. Uit het café waait gedempt
I Want You aan, op Dylan danst zij weg,ik zucht verguld en proef haar na,van lieverlee van liefdesleed vervuld
© F
RE
EK
WA
MB
AC
Q
OUDERGEM – Het moet een première zijn: Brussel ontvangt een hoog-staande internationale competitie van Aziatische vechtkunst. Al is het eigenlijk geen toeval dat het wereld-kampioenschap Qwan Ki Do hier plaatsvindt. Onze hoofdstad is het Belgische centrum wat beoefening
van de Vietnamese vechtkunst betreft en ziet het aantal deelnemers alleen maar toenemen.
‘Q wan Ki Do is een jonge sport die op eeuwenoude tradities steunt,” ver-telt Catherine Huwaert (40), mede-
oprichtster van de Belgische federa-tie. “Het is in 1981 dat Pham Xuân Tong met de vechtkunst is begonnen. Dat deed hij in Frankrijk, waar hij voor zijn studies verbleef. Het was een manier om zijn meester te eren en diens leer voort te zetten. Hij creëerde zijn eigen stijl door elementen uit de Chinese en de Vietnamese vechtkunsten te combineren.”De Vietnamese bedenker van Qwan Ki Do had niet enkel oog voor Aziatische vechtkunsten, hij maakte ook de brug naar de Westerse cul-tuur. Europeanen hebben nu eenmaal een verschillende lichaamsbouw en levensstijl dan de Vietnamezen en daarom paste hij de stijl aan.“Qwan Ki Do is een complete sport die ook be-lang hecht aan de relatie die je hebt met jezelf en je lichaam. Er zijn bijvoorbeeld elementen van Vietnamese Tai Chi in verwerkt. Ook de relatie met anderen is van belang. Het is uiter-aard niet de bedoeling om de confrontatie aan te gaan. De meeste beoefenaars komen am-per in confl ictsituaties terecht omdat ze zelf-vertrouwen hebben en mogelijke confl icten kunnen afzwakken dankzij hun aangeleerde kennis.”Die kennis onder de knie krijgen vereist ja-renlange training. De beoefenaars leggen re-gelmatig proeven af om een hogere graad te behalen, die te zien is op hun gordel. Het is een leerproces dat nooit echt eindigt, want de discipline is zeer divers. “Je bent er heel je le-ven mee bezig. Hoe hoger je gaat, hoe dieper er wordt ingegaan op de basis en hoe meer die wordt ontwikkeld.”“Neem nu de traditionele wapens. Je hebt de lange stok, de korte stokken, de nunchaku, de ketting; noem maar op. En daarnaast heb je ook nog wapens als het zwaard en de bijl. Het vergt jaren-lange training om al die wapens onder de knie te krijgen.” Vechten als een aapUiteraard wordt er niet met bijlen en stok-ken op elkaar afgestormd. De sport wordt in alle veiligheid uitgeoefend en al de wa-pens worden zo goed mogelijk onschadelijk gemaakt. Het is ook aan de beoefenaar om gecontroleerd te handelen. “Die controle is primordiaal. We nemen soms deel aan com-petities om onze oefeningen in praktijk om te zetten en te kijken hoe onze leden omgaan met bepaalde situaties. Tijdens die wedstrij-den mag er geen agressie zijn, je moet je li-chaam en emoties onder controle hebben.”“Een vechtkunst vereist, net zoals de om-gang met een wapen, zelfbeheersing en on-derscheidingsvermogen. Daarom hechten wij zoveel belang aan die controle. Daarnaast ver-eist Qwan Ki Do discipline, net als bij andere vechtkunsten. Wie dat niet heeft, zal het niet lang uithouden.”Typerend aan deze vechtkunst is eveneens het acrobatische aspect. Zoals de schaarbeweging: met de benen een tegenstander via de benen, romp of nek tegen de grond werken. Dergelijke elementen zijn troeven om jonge beoefenaars aan te trekken. “Ook de dierentechnieken, die gebaseerd zijn op bewegingen van dieren als de aap en de tijger, spreken jonge gasten aan. Je kunt er verschillende spelvormen mee
Catherine Huwaert: “Een vechtkunst vereist, net zoals de omgang met een wapen, zelfbeheersing en onderscheidingsvermogen.”
‘WE HEBBEN MEDAILLE-KANSEN’
QWAN KI DO > BRUSSEL ONTVANGT WERELDKAMPIOENSCHAP VIETNAMESE VECHTKUNST
“ER WORDEN MEER DAN VIJFHONDERD ATLETEN VERWACHT DIE MEER DAN TWINTIG LANDEN ZULLEN VERTEGENWOORDIGEN”
BDW 1468 PAGINA 28 - DONDERDAG 2 APRIL 2015 BDW
SPOR
T
ontwikkelen en hen zo inleiden in de sport.”“Er zijn in België trouwens meer kinderen die aan Qwan Ki Do doen dan volwassenen. Mo-menteel zijn er in België zowat 350 mensen in-geschreven bij de federatie, waarvan toch wel twee derde van het mannelijke geslacht.”De huidige Belgische federatie werd in 2003 opgericht. Het aantal deelnemers beoefent de vechtkunst vooral in de hoofdstad, maar daar komt stilaan verandering in. “Momenteel is het overgrote deel actief in Brussel, ja, maar er zullen binnenkort clubs bijkomen. Vorig seizoen werd een club geopend in Luik, dit seizoen twee clubs in Brussel en volgend jaar volgt normaal gezien Antwerpen. We spreken een meertalig publiek aan.”“De laatste twee – drie jaar is er een duidelijke groei. Verschillende leden hebben de nodige graden gehaald om les te mogen geven en zijn dat ook beginnen te doen. De inbreng van bui-tenlandse mensen met hoge graden is ook wel
milieu van Qwan Ki Do zal dit weekend pas echt duidelijk worden. Vorig jaar kregen ze het voorstel om het wereldkampioenschap voor volwassenen te organiseren en ze hapten toe. Na een jaar hard labeur, van wringen en wroeten, volgt van drie tot en met vijf april de apotheose. “We beschikten niet over enorm veel middelen. We zijn niet erkend door Adeps (tegenhanger van Bloso, red.) en maakten dus geen kans op toekenning van subsidies door hen. De zoektocht naar fi nanciële middelen was lang en hard. Sommige mensen hebben een verkeerd beeld van vechtkunsten en die moet je telkens weer overtuigen. Maar uitein-delijk hebben we toch steun gevonden, onder meer bij de stad Brussel en de Nationale Lo-terij.”“Dat was nodig, want dit WK vraagt veel in-vesteringen. Het is best wel uitzonderlijk dat een tornooi van deze omvang en in een dis-cipline als Qwan Ki Do wordt georganiseerd in Brussel. Er worden meer dan vijfhonderd
atleten verwacht die meer dan twintig landen zullen vertegenwoordigen. Dat is toch niet niets.”In het Adeps sportcentrum in Oudergem zullen zowel technische oefeningen als gevechten aan bod komen, eveneens met wapens. Ambiance zal zeker van de partij zijn, want landgenoten tij-dens gevechten aanmoedigen is een goede gewoonte. Na de landencom-petities zal er vanaf zaterdagmiddag ook per club deelgenomen worden aan de competitie.“Het niveau zal hoog zijn, dat is ze-ker. Een aanrader is de traditionele vertoning van onze nationale ploeg en van de internationale ploeg van
de World Union of Qwan Ki Do. Tijdens die demonstratie, die zaterdag tegen het einde van de namiddag zal plaatsvinden, zal men wereldtoppers aan het werk kunnen zien.”Toeschouwers mogen dit zesde wereldkam-pioenschap gratis bijwonen. De kans zit er in dat ze getuige zijn van een Belgische overwin-ning, want dat is volgens Huwaert zeker niet ondenkbaar. Nog maar eens een bewijs dat Qwan Ki Do aan het groeien is in onze con-treien. “De Belgen maken zeker een kans op medailles. Het zou niet de eerste keer zijn. Vorig jaar hebben onze junioren bijvoorbeeld goud behaald tijdens het Europees kampioen-schap. We verdedigen ons goed.”“Hopelijk blijven we ons verder ontwikkelen. Grote toekomstplannen spreek ik niet uit. We willen groeien, maar de structuur moet vol-gen. We willen als federatie ook erkend wor-den om de nodige subsidies te krijgen. Groei-en ja, maar niet tegen elke prijs. De geest van Qwan Ki Do en de kwaliteit moeten voorop staan.”�� Tim�Schoonjans
discipline is zeer divers. “Je bent er heel je le-ven mee bezig. Hoe hoger je gaat, hoe dieper er wordt ingegaan op de basis en hoe meer die
Uiteraard wordt er niet met bijlen en stok-ken op elkaar afgestormd. De sport wordt in alle veiligheid uitgeoefend en al de wa-pens worden zo goed mogelijk onschadelijk gemaakt. Het is ook aan de beoefenaar om gecontroleerd te handelen. “Die controle is primordiaal. We nemen soms deel aan com-
KANSEN’
“ER WORDEN MEER
landen zullen vertegenwoordigen. Dat is toch niet niets.”In het Adeps sportcentrum in Oudergem zullen zowel technische oefeningen als gevechten aan bod komen, eveneens met wapens. Ambiance zal zeker van de partij zijn, want landgenoten tij-dens gevechten aanmoedigen is een goede gewoonte. Na de landencom-petities zal er vanaf zaterdagmiddag ook per club deelgenomen worden aan de competitie.“Het niveau zal hoog zijn, dat is ze-ker. Een aanrader is de traditionele vertoning van onze nationale ploeg en van de internationale ploeg van
de World Union of Qwan Ki Do. Tijdens die demonstratie, die zaterdag tegen het einde van de namiddag zal plaatsvinden, zal men wereldtoppers aan het werk kunnen zien.”
belangrijk. Een Fransman en een Roemeen, twee nationaliteiten die tot de top behoren in Qwan Ki Do, zijn bijvoorbeeld bezig met het oprichten van hun eigen club in België.” Nog geen erkenningDat België zijn plaats heeft verworven in het
AFGESLANKTE BASKETBALBEKER
FINALE IN VORST NATIONAAL
BRUSSEL – De beker van België basketbal heeft een vermageringskuur ondergaan. Vorig jaar werd een groots evenement opgezet dat Paleis 12 maar liefst drie da-gen innam. Dit jaar houden ze het bij één wedstrijd, op maandag 6 april. “Het verhaal van vorig jaar heeft twee kan-ten,” vertelt Wim Van de Keere, general ma-nager van de Scooore League. “De nieuwe formule heeft veel positieve reacties opgele-verd van onder meer spelers en pers, maar langs de andere kant waren we het slachtof-fer van onze ambitie. De formule van de fi-nal four (waarbij de vier laatst overgebleven ploegen het tegen elkaar opnemen tijdens een evenement, red.) is hier niet echt ge-kend. Dat hebben we onderschat.”Met tweeduizend toeschouwers waren de tribunes tijdens de finale veel te weinig be-zet. Dat kwam voornamelijk door het feit dat de ploegen die de finale mochten betwisten pas twee dagen op voorhand bekend waren. De organisatoren hebben uit de editie van 2014 twee voorname lessen getrokken.“Dit jaar zijn de halve finales al gespeeld en weten de supporters van Luik en Oostende dus al even dat hun ploeg in de finale staat. Ze hebben tijd om zich te organiseren. Een tweede aanpassing is de locatie. Doordat Paleis 12 al bezet was op paasmaandag, hebben we een andere zaal moeten zoeken. In Brussel, dat was een vereiste. Zo zijn we bij Vorst Nationaal uitgekomen.”“Paleis 12 vormde op zich geen probleem, maar het is geen basketbalzaal. We moesten er nog drie tribunes bij laten zetten en het kostte heel wat geld om dat allemaal voor
Vorige week maakten verschillende sup-porters ons attent op het heengaan van Moysès Dos Santos.
Eerlijk, wij kenden hem niet. Na enig op-zoekwerk blijkt hij de eerste Braziliaan van RSC Anderlecht te zijn geweest. Hij moet van ons land en de stad gehouden hebben, want hij bleef in de hoofdstad leven. Heel veel weten we niet over hem, maar hij ver-dient de nodige eerbied. Dos Santos voetbalde twee seizoe-nen (1964 – 1966) voor paars-wit. De Braziliaan nam deel aan amper drie bekerwedstrijden, ruim voldoende voor een eerbe-toon. Een minuut in het eerste volstaat om voor eeuwig tot de club te behoren. De club verliest soms voeling met oud-spelers, maar daar maakt RSC Anderlecht sinds kort werk van. Voor de bekerfinale no-digde de club vier oud-spelers uit. Ze zegden onmiddellijk toe. Roland Juhasz, voormalig verdediger van Anderlecht, gaf toe: “als je voor Anderlecht voetbalt besef je het niet, maar als het voorbij is komt het besef. Spor-ting is de warmste club ter wereld.” Marcin Wasilewski popelt om na zijn Pre-mier League-avontuur terug te komen. Mi-lan Jovanovic, speler op rust, komt bij elke aanvraag en Cheikhou Kouyaté, marathon-man van West Ham United, woont bijna elke thuiswedstrijd van Anderlecht bij. RSC Anderlecht is een grote familie. Dat wil de buitenwereld niet altijd zien, maar de
club krijgt veel respect van diegenen die het kunnen weten. Respect. Zoals RSC Anderlecht Club Brugge moet eerbiedigen na de bekeroverwinning. De door de media groots aangekondigde rel-len zijn gelukkig uitgebleven voor en na de bekerfinale, maar de sfeer op sommige de-len van de tribunes was grimmig en rauw. Een voetbalfeest onwaardig. In de hoofdtri-bune hoorden we gefluit tijdens het natio-
naal volkslied. Hier en daar ontwaar-den we wansmakelijke saluten uit
lang vervlogen, donkeren tijden uit het midden van de vorige eeuw. Niemand kijkt daar hier nog van op. Normvervaging. Voetbal zou moeten verenigen,
niet verdelen. Gelukkig hielden de spelers van
beide ploegen, de trainers en de refs het beschaafd. Vooral het arbitragekorps ver-dient een pluim. Zij hielden het hoofd te al-len tijde koel. Samen maakten ze er een faire wedstrijd van. Dat de spelers en de staf van RSC Anderlecht collectief uitgefloten wer-den door de supporters van de tegenpartij bij het afhalen van de medailles, nemen we er met grote tegenzin bij. Ondenkbaar in En-geland na een Cup Final, maar hier kan het blijkbaar niet anders. Het hoort blijkbaar bij de huidige tijden. Het moet de jongens uit Brussel alleen maar motiveren om de vierendertigste titel te pak-ken.David Steegen is persverantwoordelijke van RSC Anderlecht
Eerbied voor Moysès Dos Santos
BDW 1468 PAGINA 29 - DONDERDAG 2 APRIL 2015
ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: [email protected] (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).
ESTAFETTE > DAVID STEEGEN@RacingRats1891 Sim is back! Great day at Racing, looking forward to seeing @simongougnard in Racing colours next season! #allez #backinblack
Het wordt ongeduldig uitkijken naar de volgende editie van onze Belgische hockeycompetitie. Net nadat Tom Boon bekendmaakte dat hij terugkeert naar zijn ex-club Racing Brussel, was het aan de beurt van Simon Gougnard om te melden dat hij eveneens het Nederlandse Bloemendal verruilt voor Racing. De (zware) voorbereiding op de Olympische Spelen van volgend jaar zou doorgewogen hebben op hun keuze om terug te keren naar België. TS
Het wordt weeral moeilijk kiezen voor de leerlingen van de derde graad secundair onderwijs die op donder-dag 2 april deelnemen aan SPORT-PRIKKELS. Zij krijgen de keuze uit maar liefst 41 sporten, zoals krav maga, bossabal en onderwaterhoc-key. Heel de dag lang zal de campus
van de VUB hun speelterrein zijn. Meer info op www.vub.ac.be/sportprikkels. n Voor prikkelend jeugdvoetbal moet u dit weekend in het stadion van Crossing Schaarbeek zijn. Tijdens hun jaarlijkse CROSSING CUP zul-len zowat 220 clubs en 2.500 spelers, van de U8 tot U10, het tegen elkaar opnemen. Ook ronkende namen als PSG, Juventus en Liverpool nemen deel. Meer info op www.
crossing-cup.be. n Ketjes met suikerziekte worden op hun wenken bediend door Bloso. Zij slaan namelijk de handen in elkaar met de Diabetes Liga om tijdens de eerste week van de paasvakantie (van 6 tot en met 10 april) een eerste SPORTKAMP VOOR KINDE-REN MET DIABETES te organiseren. De the-ma’s zijn paardrijden en ponyrijden, moun-tainbike en muurklimmen, ijsschaatsen en avontuurlijke sporten. Het kamp vindt plaats in Bloso-centrum Kattevenia in Genk. Bloso zorgt voor sportieve begeleiding, de Diabetes Liga neemt de medische opvolging op zich. Ook kinderen zonder diabetes kun-nen deelnemen. Interesse? Surf dan naar www.bloso.be. TS
SPOR
T K
ORT
REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, [email protected], www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer ([email protected]), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE73 7340 3974 6060, BIC: KREDBEBB van Vlaams-Brusselse Media vzw. Buiten België 30 euro per jaar. OPLAGE 62.609 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Anne Burger, Maurice Droogh. ADVERTISING MANAGER Lisa Decrick: 02-226.45.41, 0474-67.03.84, fax 02-226.45.69. MARKETING MANAGER Frederik Welslau. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne. COÖRDINATIE Kim Verthé. EIND REDACTIE Ken Lambeets ([email protected]). VORMGEVING Peter Dhondt. REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Steven Van Garsse, Danny Vileyn. BRUSSELNIEUWS Kris Hendrickx (hoofdredacteur), Sandra Schreurs (projectcoördinator), Jelle Couder, Goele de Cort, Sara De Sloover, Eric Vancoppenolle, Laurent Vermeersch. MEDEWERKERS Nicky Aerts, Michaël Bellon, Alex Deforce, An Devroe, Elien Haentjens, Eva Hilhorst, Ilah, Toon Lambrechts, Wauter Mannaert, Tom Peeters, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Bram Van de Velde, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Marc Gysens, Ivan Put, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Michel Tubbax. Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.
Wielerfans zijn in hun nopjes, met de Ronde van Vlaanderen komende zondag. Brusselaars en muziekfans die de klassieker niet alleen wil-len volgen, moeten in de Ancienne Belgique zijn. De wedstrijd wordt er vanaf 15 uur uitge-zonden op groot scherm, gevolgd door verschil-lende optredens. Om 20 uur zal afsluiter Arno eraan beginnen. Tickets kosten 30 euro, alle
opbrengst gaat naar Kom op tegen Kanker. TS
RONDE VAN VLAANDEREN OP GROOT SCHERM
© R
OB
BU
EN
AVE
NTU
RA
/FL
ICK
R C
RE
ATIVE CO
MM
ON
S
elkaar te krijgen. Combineer dat met een mindere ticketverkoop, en je hebt een min-der geslaagde editie. Ook Vorst Nationaal is geen basketbalzaal, maar zij hebben wel alle nodige materiaal in huis om de zaal om te vormen. Dat scheelt een slok op de borrel.” Core businessDit jaar zullen er dus geen mini-events zijn, geen straatbasketbal, geen dameswedstrij-den, enzovoort. De organisatoren beperken zich tot de core business, om de komende jaren misschien opnieuw te groeien. “We willen na deze editie terug opbouwen naar de toekomst. De finale van de damescompe-titie, een exhibition game: dergelijke zaken moeten dan terug in beeld komen. We blij-ven in Brussel, dat is alvast een zekerheid. Het is de hoofdstad, en neutraal terrein.”�
Tim�Schoonjans
Meer info op www.scoooreleague.be
zzaaaaZZZaZaaZaZ iieeVOOR KETTEN VAN 9 TOT 13 JAARVOOR KETTEN VAN 9 TOT 13 JAARVOOR KETTEN VAN 9 TOT 13 JAARVOOR KETTEN VAN 9 TOT 13 JAARVOOR KETTEN VAN 9 TOT 13 JAARVOOR KETTEN VAN 9 TOT 13 JAAR APRIL 2015APRIL 2015
© F
OTO
: SA
SKIA
VA
ND
ER
STI
CH
ELE
SSUURRFFMMAA
ONTDEK DEONTDEK DE
Muren schilderenMuren schilderen
in de Stein de SteAA
nerschoolnerschoolnerschoolA
nerschoolAA
nerschoolA
nerschoolnerschoolnerschoolnerschoolnerschoolnerschoolHHIINNEE
ZAZIE MAGAZINE - DONDERDAG 2 APRIL 2015 - PAGINA 2
De kronkelplantSTADSLEGENDES
Marie ging ooit verhuizen. Om haar huis mooi te maken kocht ze een plant. Ze
koos de Yucca-plant. Deze plant wordt ook wel de palmlelie genoemd. Dat komt
doordat het een soort palmboom is, met bloemen die lijken op lelies. Marie’s
Yucca-plant was een rare plant. Elke keer als Marie de plant water gaf, begon ze te bewegen. Marie belde de bloemist en vertelde het verhaal. Hij zei: ‘Verlaat je huis, vlug!’ De bloemist vertelde aan
Marie wat er aan de hand was. Hij zei dat er een vogelspin in de plant zat die
haar wilde aanvallen! Vogelspinnen hebben heel gevaarlijk vergif, dus Marie
werd erg bang.
Dw
arsk� k
ZAZIE
Deze hond heet Itch. Itch mag elke dag mee naar het parlement, want zijn baasje is – voor eventjes – Carla Dejonghe (Open Vld). Zij is een Brusselse politica. Ze leert Itch hoe hij later blinde baasjes kan gidsen.
Daarom moet Itch nu overal mee naartoe: naar de bakker, naar het
theater, op de metro. Tot Itch alles gewoon is. Itch kan al veel, zegt Carla: ‘Deuren openen, het licht aan- en uitdoen, zelf zijn leiband halen.’Wist je dat in Brussel hulphonden overal binnen mogen? Er bestaat een wet over. Maar let op: hulphonden, zoals Itch, mag je niet zomaar aaien. ‘Bij elke streling denkt Itch dat hij beloond wordt. Als iedereen hem gaat strelen, denkt de hond dat hij ‘gratis’ beloond wordt. Dan zou de hulphond niet meer willen ‘werken’. Hij kan dan ook niet meer zo goed opletten.’
Mijn hond is mijn vriend
NIE
UW
S ZA
ZIE
Wat als de maan blauw-geel-rood-groen kleurt als een
discobal?
Wat als er machines zouden bestaan die nieuwe vrienden
kunnen boetseren?
De jongens en meisjes van de Heilig Hartschool in Jette en
van de Steinerschool in Anderlecht barsten van fantasie.
Maar wat als fantasie ook werkelijkheid wordt? Lees op
pagina 4 en 5!
Het is bijna paasvakantie. Veel tijd dus om lekker deze ZAZIE
te verslinden. Veel vakantiepret!
Fantasietastisch!
Aurore Van de Winkel weet alles over stadslegendes. Ze onderzoekt waar ze vandaan
komen en wat ze betekenen.
‘De mensen vonden het verhaal zo eng dat ze het aan elkaar doorvertelden. Zo kwam het dat zelfs de mensen in België ervan hoorden. Helemaal vanuit Zweden! Gelukkig was het niet waar: er zitten geen vogelspinnen in de Yucca-plant. Maar intussen wilden mensen geen Yucca’s meer kopen en bleven bloemisten met hun voorraad zitten.’
© IL
AH
© C
AR
LA
DE
JON
GH
E
© X
XX
XX
XX
© K
IM VE
RTH
É
ZAZIE MAGAZINE - DONDERDAG 2 APRIL 2015 - PAGINA 3
In Oekraïne woedt een burgeroorlog. Het botst tussen Oekraïeners die liever bij het ‘westen’ horen, en zij die bij Rusland willen horen. De hele wereld is erbij betrokken: het lijkt op een boksmatch tussen het ‘westen’ (= Europa + Amerika) en Rusland.
In de vorige eeuw was er al eens een lang confl ict tussen die twee kampen. Het begon na de Tweede Wereldoorlog, in 1945. Die oorlog heette de Koude Oorlog.
Koude OorlogDe Koude Oorlog begon omdat de Russische leider Stalin steeds meer van de wereld wilde veroveren, zeggen sommigen. Voor anderen is de verklaring dat de Amerikanen en het westen te veel macht namen.Tijdens de Koude Oorlog wilden beide kampen tonen dat ze de meeste kernwapens (atoombommen zijn kernwapens) hadden. Het was dus wel ‘oorlog’, maar de wapens werden niet gebruikt. Intussen is het 26 jaar geleden dat die oorlog eindigde. Dat was toen de Berlijnse Muur viel.
OekraïneMaar er is opnieuw spanning tussen het
Koude Oorlog, #2 ?
NIE
UW
S ZA
ZIE
Sporten is fi jn, maar kan soms lastig zijn. Dat weet jij natuurlijk wel. Soms ontdek je dat je goed bent in sport. Ideaal: dan kan je meedoen aan wedstrijden en competities! En als je ouder wordt, kan je - wie weet - wel van je sport jouw beroep maken. Dan is het niet meer van meedoen is belangrijker dan winnen. Dan is winnen vaak het enige dat telt. Dat willen fans graag, maar ook clubs en sponsors (= mensen die geld geven in ruil voor reclame).
Sporters krijgen daardoor soms stress. Daardoor durven ze wel eens
Scho
tela
nten
ne
Elke maand richt Zazie haar schotelantenne op een thema, geplukt uit het wereldnieuws. Deze maand: Doping.
© TE
RE
SA
SD
RA
LE
VICH
vals te spelen. Ze slikken dan een pilletje. Of zetten een spuitje. Daarmee kunnen ze sneller fi etsen, lopen of zwemmen. Dat heet dan ‘doping’.Doping is vaak gewoon een medicijn: epo, testosteron, aminozuur, stereoïden,... Pfi eoeuw, moeilijke namen. Wie echt ziek is, mag die medicijnen dus wel nemen. Maar voor een fi tte sporter zijn ze verboden.
Nu en dan is er een schandaal. Een schandaal is een gebeurtenis waarbij iedereen in de krant leest dat een sportheld een valsspeler is. Ook al staan er strenge straffen op doping, toch zijn er al veel bekende sporters betrapt. Denk aan de Amerikaanse wielrenner Lance Armstrong of de Canadese loper Ben Johnson.
Wie doping gebruikt, speelt met zijn gezondheid. Je krijgt wel een spierbundel, maar er duiken ook puistjes op. Of misschien verlies je je haar. Erger nog: misschien wil je hart niet meer kloppen, word je chagrijnig en wil je liever dood!
‘westen’ en Rusland. Staan we nu dus voor een Koude Oorlog, #2? Alles heeft te maken met Oekraïne. Dat is een heel groot land in Oost-Europa. Het ligt tussen Polen en Rusland. In Oekraïne leven mensen die zich ‘Europees’ voelen. Maar er wonen ook mensen die Russisch spreken en die zich Russisch voelen. De spanning in Oekraïne is een dik jaar geleden begonnen. Waarom? Eind 2013 wilde de Oekraïense president Viktor Janoekovitsj geen handelsakkoord (over geld en gas en zo) met Europa meer tekenen. De president wilde Rusland als eerste partner. Maar dat wilden de ‘Europees gezinde’ burgers niet. Ze betoogden daarom vreedzaam op het Maidanplein in Kiev. Dat is de hoofdstad van Oekraïne. Maar het werd snel gewelddadig, en veranderde in een burgeroorlog. Ook gingen wereldleiders zich bemoeien. De machtige Russische president Vladimir Poetin voelde zich vernederd door het ‘Maidanprotest’. Ongeveer een jaar geleden pakte hij een stukje land van Oekraïne af: de Krim. Dat is een schiereiland, en was vroeger een deel van Rusland. Er zijn al veel doden gevallen.
WapenstilstandSinds half februari is er een wapenstilstand. Iedereen hoopt dat de gevechten en beschietingen stoppen. Maar een echte oplossing voor het confl ict ‘westen’ tegen ‘Rusland’ is er nog niet. Nog altijd niet.
BRUSSEL KIEV = 1836 km KIEV = 1836 km
Rusland
Polen
Krim
‘Het echte teken van slim zijn, is niet kennis, maar verbeelding.’ Dat heeft uitvinder Einstein ooit gezegd. De vijfdejaars van de Heilig Hartschool in Jette hebben véééél fantasie. Ze doen dit jaar mee aan MyMachine* en maken hun ultieme droommachine. Zazie droomt even mee.
Een auto met een oven in. Zo kan je pizza bakken onderweg. Of: een apparaat dat zelf cement maakt en grote muren bouwt. Nog beter: een machine die vrienden boetseert! Voor MyMachine kan het niet gek genoeg zijn.
Vlinders overal‘Vlinders leven maar een paar dagen,’ vertelt Sasha. ‘Daarom heb ik een vlindermachine ontworpen. Ze lijkt op een grote vlinder. Op de vleugels zitten gele bollen. Daaruit vliegen mooie, kleine vlindertjes.’ Ook Cassandra droomt van meer vlinders in de stad. ‘Ik heb een giraf getekend die vlinders kakt (grinnikt)’. Of haar uitvinding nuttig is? ‘Neen, maar wel grappig.’
Leuk of niet leukUitvinden is niet moeilijk. Je moet gewoon nadenken over wat je leuk of niet leuk vindt, legt Sasha uit. Lucas vindt dat een machine moet doen wat jij wilt dat ze doet: ‘Mijn droommachine doet
Hoe zijn jullie begonnen aan jullie muurschildering? Ona: We hebben ons laten inspireren door Sol LeWitt, een kunstenaar.
Voor ZAZIE-lezers die hem niet kennen: wie is Sol LeWitt? René: Hij heeft Russisch bloed. Aïcha: Hij is geboren in Amerika. Hij maakt kunst met rechthoeken en vierkanten. Hij gebruikt zwart-wit of veel verschillende kleuren. Ona: In het begin van zijn carrière maakte hij veel dingen met kubussen. Dat noem je eerder beeldende kunst. Later is hij meer beginnen te schilderen met heel veel kleur en vorm.
Hebben jullie een favoriete kunstenaar?
Uitvinders van de Heilig Hartschool maken hun droommachine
windsurfmachine!
‘MEER KLEUR IN
BRUSSEL!’ De jongens en
meisjes van de Steinerschool
uit Anderlecht hebben verf in hun
haar en op hun neus als ZAZIE op
bezoek komt. Ze maken een
puike muurschildering op
de speelplaats.
SURF MEE OP DE
(Stilte. Iedereen denkt diep na)... in jullie eigen klas misschien? Tess: Nanette en Iana! En Pebbles. En Clara. En Saël, want zij tekent met donkere kleuren. Victoria maakt mooie vormtekeningen. En Nanette heeft een mooi handschrift. Iana en Pebbles tekenen gewoon goed. Clara kan mooi dieren en mensen tekenen.
Jullie zijn voor Klas in de Media bezig met ‘Brussel’ in al haar vormen. Wat hebben jullie al geleerd?Iana: Alles heeft een vorm. Ik zie overal vormen. In de stad zie je meestal vierkanten of rechthoeken, door de vele huizen. Megi: In architectuur is vorm belangrijker dan kleur, denk ik. In de natuur is het omgekeerd. Victor: In het verkeer zie je vaak dezelfde kleuren. Veel auto’s zijn gewoon zwart of grijs. Maar heel soms zie je een groene auto.
Zou het niet leuk zijn als alles eens een andere vorm en kleur heeft?Iedereen: Ja!!
overal‘MEER KLEUR IN
‘Ik zie
vormen’
Sol L
eWitt, W
all Draw
ing 1136
ZAZIE MAGAZINE - DONDERDAG 2 APRIL 2015 - PAGINA 5
Uitvinders van de Heilig Hartschool maken hun droommachine
windsurfmachine!
Bij MyMachine zit het zo: knappe koppen in de lagere school bedenken een ‘droommachine’. Studenten aan de hogeschool zetten dat idee om in een maquette (= een model in 3D). Leerlingen uit een middelbare technische school maken de machine, met alles erop en eraan. Je vindt er alles over op www.mymachine.be.
MyMachine
© S
AS
KIA
VA
ND
ER
STI
CH
EL
E
verdwijnen wat je niet meer wil zien. Bijvoorbeeld vuilniszakken. Daarna komt er iets nuttigs uit.’Ook Haroune hoeft het niet ver te zoeken: ‘Ik ben ‘s morgens lui. Ik trek niet graag mijn kleren aan. Dus doet mijn robot dat voor mij.’ Hoezo? ‘Je moet met de armen gestrekt rechtstaan voor de robot en op
een knop drukken. Klaar!’
Idee wordt werkel� kheidUit al die gekke plannen groeien soms ook échte uitvindingen. Raphaël is de geluksvogel van de klas: velen hebben voor zijn ontwerp gestemd. Zijn
MEER WETEN OVER HET PROJECT VAN DEZE KLAS? GA NAAR WWW.KLASINDEMEDIA.BE! Een samenwerking tussen de Vlaams-Brusselse Media (FM Brussel, tvbrussel, brusselnieuws.be en BDW) en Onderwijscentrum Brussel.
Tess: Dan zijn de huizen rond. Of in de vorm van driehoeken. Eole: Met veel tekeningen, binnen en buiten.Cloé: Huizen als sterren.Pebbles: Voetpaden in alle regenboogkleuren.Nanette: Zebrapaden in het blauw.René: Ik zou de voetpaden doen zigzaggen.Bilal: Als ik mag dromen, zie ik de maan vol kleur. Blauw, rood, geel, groen,...Cloé: Een beetje zoals een discobal.
Jullie muurschildering is abstract. Wat zien jullie er allemaal in? Saël: De bergen.Tess: Ik denk meer aan de zee. Ona: Ja, met golven en zo.Eole: Ik zie er meer de zon in aan de horizon.
Onderaan zie ik grotten.Victor: Het heelal!Iana: Het doet mij denken
aan de lente en de herfst. Ona: Ik zie er de winter
in. Want je ziet bovenaan geel: dat doet denken aan
de zomer. Eronder wordt het herfst. Het blauw en paars
doen denken aan de winter. Cloé: Het is dus een beetje als
een reis door de seizoenen.
Mooi gezegd!
Kim Verthé
droommachine zal echt worden gemaakt door de technische school Don Bosco uit Halle. ‘Ik heb een windsurfmachine gemaakt, omdat ik graag windsurf,’ zegt Raphaël. ‘De machine maakt alles voor jou klaar: de plank, de mast, de mastvoet en het zeil. Er hoort ook een zwembad bij en roosters maken wind.’
Binnenkort hoeft ZAZIE dus niet meer naar zee. Neen, wij gaan gewoon surfen op de speelplaats van de Heilig Hartschool!
Kim Verthé
Links: de tekening van Soumaya. Rechts: het gedicht van Cloé.
Links: de tekening van Soumaya. Rechts: het gedicht van Cloé.
Onderaan zie ik grotten.
in. Want je ziet bovenaan geel: dat doet denken aan
de zomer. Eronder wordt het herfst. Het blauw en paars
doen denken aan de winter. Cloé:
een reis door de seizoenen.
Mooi gezegd!
‘Ik zie
vormen’
ZAZIE MAGAZINE - DONDERDAG 2 APRIL 2015 - PAGINA 6
@OTMAN: ‘Wacht je op je oma?’
Kette
nkle
ts
ZAZIE
Wat � er leuk aan je kamer? In mijn kamer hou ik het meest van mijn boeken, denk ik. Maar het meest bijzondere is toch mijn ‘big sheep’. Dat is een kussen in de vorm van een schaap. Ik heb het vorige zomer van mijn oma gekregen. Het komt uit Veere (in Nederland).
Wat � speciaal aan jouw land? In mijn land leven heel veel dieren in het wild, zoals bruine beren.
Wat � jouw droom? Mijn droom is om bedreigde diersoorten te beschermen.
Groeten uit m� n kamerZAZIE
‘Ik was op een familiefeest. Dan moet je iedereen ‘gedag’ zeggen, ook familieleden die je niet kent. Op een bepaald moment kus ik een oude dame, maar zij was helemaal geen familielid. Ze liep gewoon langs. Ze vroeg mij: ‘wie ben jij??’ Sindsdien geef ik niet graag meer zoveel kussen, hoor,’ zegt Janne (12).
Stond jij onlangs ook met je billen bloot? Vertel Zazie over je grappige fratsen of gênante avontuur. Mail naar [email protected]. Wie weet kom jij wel in Zazie.
Oude tantes
Heb jij een goede YouTubetip voor andere Brusselse ketten? Mailen maar, naar [email protected]!
Bill
en bl
oot
@SWI: ‘ZBIM’@BO: ‘GEFOIREERD’
Eva (10), woont in CanadaIk woon in Hamilton. Dat is een havenstad in de provincie Ontario. Ik heb mijn eigen kamer. Tijdens de vakantie pas ik soms op Vanilla en Oreo. Dat zijn de twee klasratten van mijn broer Raphael.
Je vindt fi lmpjes van mensen die allemaal uitdagingen doen en zo. Soms zitten er van die gekke dingen bij. Zo is er een fi lmpje van een man die boven een krokodillenbad hangt terwijl er een beetje kip uit zijn slip hangt.
DE TIP VAN CAS:Jackass
Je bent bijvoorbeeld een spel aan het spelen. Het is iemands beurt, maar die is aan het dromen. Dan kan je zeggen: ‘Hé, wacht je op je oma?’
Dit woord kan je gebruiken als iemand iets heeft laten mislukken. Bijvoorbeeld: je vriend probeert een omelet te bakken.
Je bent bijvoorbeeld aan het wedden over iets. Jij zegt: een plus een is twee. De ander zegt, een plus een is drie. Als jij gelijk hebt, kan je tegen de ander zeggen: ‘Zbim!’ Het betekent: ‘Zie je wel, ik had gelijk.’
Maar als hij de omelet op een bord legt, valt alles uiteen. Dan kan je zeggen: ‘Ale, je hebt het compleet gefoireerd.’
© E
LK
E VAN
OO
ST
ZAZIE MAGAZINE - DONDERDAG 2 APRIL 2015 - PAGINA 7
Ada (10), de muziekfreak
Mateo (10), de dierenvriend
Ayoub (11), de movieman
Hoi, ik ga vandaag schrijven over een nieuwe fi lm die De 108 Demonenkoningen heet.In het begin van deze animatiefi lm sterft de koning van China, dus
Kawtar (11), de lekkerbek
cover in de popmuziek is eigenlijk een liedje dat door een andere artiest wordt bewerkt. En dan krijg je van het ene liedje een heel andere versie. Het liedje One way Or Another is bijvoorbeeld niet van One Direction maar van Blondie. Blondie is een band van lang geleden. De zangeres van de band heet Debbie Harry. Een echte rockmeid. En het grote verschil is, vind ik, dat Blondie meer girlpower toont en One Direction meer speels overkomt. Kennen jullie het nummer Skinny Love? Ik vind dat een hele mooie cover. Ik denk dat velen dat liedje van Birdy kennen, maar eigenlijk is het van Bon Iver. Er is wel een groot verschil: Birdy gebruikt als begeleiding piano en Bon Iver gitaar. Eerst wist ik niet dat Skinny Love van Bon Iver was. Maar toen zei mijn mama dat Bon Iver de oorspronkelijke schrijver van Skinny Love is. Ik vind persoonlijk die van Birdy mooier. Misschien is dat omdat ik zelf piano speel.
Hallo allemaal. Vandaag leer ik je om muffi ns te maken. Muffi ns zijn heel lekker en makkelijk om te maken!
denkt heel het land dat de Demonenkoningen zullen aanvallen. Dat denkt ook zijn zoon, de jonge prins Duan. De prins is nog te jong om de troon over te nemen als zijn vader sterft. Een vriend van de koning moet de prins voorbereiden en beschermen tegen de Demonenkoningen. Maar die vriend is jaloers en wil de macht. De valse vriend wil daarom de legerbaas doden. Waneer hij later te weten komt dat de baas van het leger nog in leven is, vraagt hij aan Zhang-de-perfecte, een soort priester, om de Demonenkoningen te doden. Hij wil eigenlijk ook de prins doden en doen alsof het de schuld van de Demonenkoningen is. Hij geeft de
X-PERTSZazie-redacteurs vertellen over hun favoriete DIER, FILM, MUZIEK
OF RECEPT van de maand: kwam jij nog ideeën te kort??
Hallo, hier ben ik weer. Ik ga jullie iets vertellen over de Postosuchus. De Postosuchus is een krokodilachtige. Hij leefde 222 miljoen jaar geleden in het oude Trias.
Het uitgestorven dier was fors gebouwd. Zijn krachtige achterpoten hielden
Hallo allemaal. Ik ga het hebben over covers. Een
hem in evenwicht. Hij kon er heel snel mee lopen. De Postosuchus had een lange staart, een grote kop met krachtige kaken en grote tanden. Hij was ongeveer 4,5 tot 6 meter lang en anderhalve meter hoog en 1.000 kg zwaar. Hij was een toproofdier en voedde zich met planteneters en andere dinosauriërs.
Hallo allemaal. Ik ga het
prins een klein, giftig taartje. De prins sterft, maar gelukkig komt die oude priester hem net op tijd helpen. Hij wekt de prins terug tot leven. Ze gaan met zijn tweeën op zoek naar de Demonenkoningen: niet om ze te doden, maar om ze te vragen om de prins te beschermen. Dan wordt de baas van het leger een Demonenkoning. Hij ontmoet een man die dan ook een Demonenkoning wordt. Ze ontmoeten dan de kleine bedelares Pei Pei, die ook Demonenkoningin wordt, enzovoort. Op het einde trekken de Demonenkoningen naar het paleis om de valse vriend van de koning te doden.
✪ STAP ÉÉN: Meng in een grote kom het bakpoeder en bloem. In een andere kom meng je het ei, de suiker, de melk en de gesmolten boter.
✪ STAP TWEE: Breng alles wat in de eerste kom was in de kom met het vloeibare deel en meng nu alles samen.
✪ STAP DRIE: Giet alles in de vormpjes.
✪ STAP VIER: Steek alles in de oven op 220 graden Celsius en 15 minuten lang.
✪ STAP VIJF: Je kan ook eventueel room maken om op je muffins te doen.Zoals je ziet, is het niet moeilijk.
Nog een weetje: muffi ns lijken heel erg op cupcakes, maar toch zijn er verschillen. Meestal zijn cupcakes meer versierd. Het deeg voor cupcakes is gladder, en cupcakes zijn ook zoeter. Een muffi n kun je eten als ontbijt, een cupcake als dessertje. Smakelijk!
© E
N.W
IKIP
ED
IA.O
RG
© P
T.W
IKIP
ED
IA.O
RG
Kawtar (11), de lekkerbek
✪ STAP ÉÉN: Meng in een grote kom het
175 g bloem • 100 g suiker • 1 ei • 10 cl melk • 50 g boter •half zakje bakpoeder
175 g bloem • 100 g suiker • 1 ei • 10 cl melk • 50 g boter •half zakje bakpoederINGREDIËNTEN
Volgende Zazie op 7 mei! www.brusselnieuws.be/zazie
Zazie is een maandelijkse bijlage bij Brussel Deze Week en is gratis. Concept en samenstelling: Kim Verthé ([email protected], 02-226.45.59). Vormgeving: Peter Dhondt. Tekeningen: Ilah, Teresa
Sdralevich, Wauter Mannaert, Alex Deforce, Kim Verthé. Redactie: Kim Verthé, Jasmijn Post. Eindredactie: Kim Verthé. Foto’s en cover: Saskia Vanderstichele. X-perts: Ayoub, Ada, Mateo, Kawtar. Contact met Zazie? [email protected]. Like! facebook.com/Zazie.jongerenkrant. Adverteren? [email protected]. Abonnement: [email protected]. Verantwoordelijke uitgever: BDW, Anne Brumagne, Flageyplein 18, 1050 Brussel.
ZAKLAMPENTOCHTVictor is het speelkameraadje van Marie. Ze spenderen uren met samen boeken lezen en tekenen. Maar nu is Victor verdwenen... Gewapend met een zaklamp en een goede speurneus ga je op zoektocht door de tentoonstelling Librarium. In het donker! Zal je Victor kunnen terugvinden tussen alle manuscripten en boeken? Waar? In de Koninklijke Bibliotheek van België, op de Kunstberg. Deelname: 3 euro.
WANNEER: 7 en 14 april, van 17.30 tot 18.30u
APPS & GAMES: DIY!Hou je van computers, games en zelf (leren) programmeren? Dan is CoderDojo helemaal iets voor jou. Leer alles over websites, games, apps en software en ga er onmiddellijk mee aan de slag. Ben je tussen 7 en 18 jaar? Dan ben je welkom op de nieuwe Coderdojo in Muntpunt op 25 april. Gratis! Reserveren vanaf 3 april via www.muntpunt.be (Ingang via het Grand Café).
WANNEER: 25 april
Piep! Post jouw eierkartonkuiken-foto op
onze facebookpagina:
Facebook.com/Zazie.jongerenkrant!
Uitk� k
ZAZIEElke maand zoekt een Zazie-X-pert naar een toffe, geheime, mooie of coole plek in de stad. Raad jij als eerste waar de X-pert deze maand staat? Dan win je misschien wel deze hippe koptelefoon.
Piep! Post jouw eierkartonkuiken-foto op
onze facebookpagina:
DOOR ALEX DEFORCE
De k
opte
lefo
on
win!Waar staat Ruben?? TIP: De naam van het kasteel verwijst naar een oud woord voor ‘baksteen’Mail het antwoord naar [email protected] + naam, leeftijd en adres!
© K
IM VE
RTH
É
ADVERTENTIE
Gratis circusfeest voor alle leeftijdenvan 14u tot 17u30
Westrand - Cc Dilbeekwww.westrand.be
Een organisatie van Westrand, Jeugddienst en Jeugdraad Dilbeek
circusfeest
Zondag 19 april 2015
V.U
.: F
red
Gill
eber
t -
Kam
erijk
laan
46
- 17
00 D
ilbee
k