Embed Size (px)
DESCRIPTION
Prof. RadmilovićIMF nije koncipirao već oberučke prigrlio tzv.“Washington Consensus”Široko je rasprostranjeno uverenje da je koncept tranzicije iz centralno planskih, državno-svojinskih privreda - pa i socijalističke samoupravne tržišne privrede, ili Kardeljevske "dogovorne ekonomije" (kako ju je etiketirao prof. Veselinov) - u tržišnu, kapitalističku ekonomiju, osmišljen u "post Bretton Woods" institucijama sa sedištem u Vašingtonu, prvenstveno u IMF-u. Međutim, stvari stoje drugačije. Taj koncept je osmišljen u "back stage" tih institucija, tačnije u US institucijama, za druge (Lationa-američke) svrhe, a IMF i World Bank su ga, ne imajući ništa drugo "pri ruci" (Štiglitz) u momemntu iznenadnog pada Berlinskog zida, "nenamenski" primenile u ovom delu sveta. U mnogim tekstovima, a naročito u Williamson - A Short History of the Washington Consensus - 0904-2-----613, ovaj autor ukazuje:1) da fraza “Washington Consensus” zaista nije stvorena unutar IMF i World Bank, ali je njeno lansiranje bilo “ohrabreno”, podstaknuto od stane U.S. Treasury;2) da fraza nije stvorena, a suština “Washington Consensusa” prilagođena, potrebama tranzicije postsocijalističkih Istočnoevropskih zemalja – što je široko rasporostranjeno uverenje ne samo kod nas – već je ona nastala povodom formulisanja preporuka latinoameričkim zemljama da bi savladale svoje dužničke krize i hiperinfacione nestabilnosti. MEĐUTIM, BILO KO DA JE INSPIRATOR, TEKSTOPISAC, OPERATIVNI PROTAGONISTA... OVOG „POZAJMLJENOG“ KONCEPTA, ON JE, IPAK, DESETAK GODINA UPORNO PRIMENJIVAN, UPRKOS EKONOMSKI DEVASTIRAJUĆIM REZULTATIMA, UZ VIDLJIVO NEZADOVOLJSTVO ŠTO SE ON BAŠ STRIKTNO NE PRIMENJUJE U CENTRU BIVŠEG KOMUNISTIČKOG BLOKA. A SAMIM TIM I NE DAJE DOVOLJNE DESTRUKTIVNE EFEKTE UPRAVO TAMO GDE JE BIO TARGETIRAN: OBILATI PRIRODNI RESURSI NAJVEĆE ZEMLJE NA SVETU U VELIKOJ MERI OSTALI SU VAN DOMAŠAJA INSPIRATORA I KREATORA OVOG KONCEPTA.
Citation preview
IMF nije koncipirao već oberučke prigrlio tzv.“Washington Consensus”
Široko je rasprostranjeno uverenje da je koncept tranzicije iz centralno planskih, državno-svojinskih privreda - pa i socijalističke samoupravne tržišne privrede, ili Kardeljevske "dogovorne ekonomije" (kako ju je etiketirao prof. Veselinov) - u tržišnu, kapitalističku ekonomiju, osmišljen u "post Bretton Woods" institucijama sa sedištem u Vašingtonu, prvenstveno u IMF-u. Međutim, stvari stoje drugačije. Taj koncept je osmišljen u "back stage" tih institucija, tačnije u US institucijama, za druge (Lationa-američke) svrhe, a IMF i World Bank su ga, ne imajući ništa drugo "pri ruci" (Štiglitz) u momemntu iznenadnog pada Berlinskog zida, "nenamenski" primenile u ovom delu sveta.
U mnogim tekstovima, a naročito u Williamson - A Short History of the Washington Consensus - 0904-2-----613, ovaj autor ukazuje: 1) da fraza “Washington Consensus” zaista nije stvorena unutar IMF i World Bank, ali je njeno lansiranje bilo “ohrabreno”, podstaknuto od stane U.S. Treasury;2) da fraza nije stvorena, a suština “Washington Consensusa” prilagođena, potrebama tranzicije postsocijalističkih Istočnoevropskih zemalja – što je široko rasporostranjeno uverenje ne samo kod nas – već je ona nastala povodom formulisanja preporuka latinoameričkim zemljama da bi savladale svoje dužničke krize i hiperinfacione nestabilnosti.MEĐUTIM, BILO KO DA JE INSPIRATOR, TEKSTOPISAC, OPERATIVNI PROTAGONISTA... OVOG „POZAJMLJENOG“ KONCEPTA, ON JE, IPAK, DESETAK GODINA UPORNO PRIMENJIVAN, UPRKOS EKONOMSKI DEVASTIRAJUĆIM REZULTATIMA, UZ VIDLJIVO NEZADOVOLJSTVO ŠTO SE BAŠ STRIKTNO NE PRIMENJUJE U CENTRU BIVŠEG KOMUNISTIČKOG BLOKA. A SAMIM TIM I NE DAJE DOVOLJNE DESTRUKTIVNE EFEKTE UPRAVO TAMO GDE JE BIO TARGETIRAN: OBILATI PRIRODNI RESURSI NAJVEĆE ZEMLJE NA SVETU U VELIKOJ MERI OSTALI SU VAN DOMAŠAJA INSPIRATORA I KREATORA OVOG KONCEPTA. ... In 1990, John Williamson labeled the type of policy advice meted out by (izvan) the IMF and the World Bank—supposedly with the encouragement of the U.S. Treasury—as the “Washington Consensus.” Much of what Williamson included in that rubric was similar to the indigenous (samoniklu) revolution or evolution in thinking in developing and developed countries around the world. His terminology was therefore more a catchy phrase (krilatica) than (nego) an accurate pinpointing (tačno preciziranje) of the source of these ideas, as he himself has acknowledged (Williamson (2000)) (kako je i sam stavio do znanja). Nonetheless, it did catch on (značilo, podrzumevalo), and after the flurry (jakog naleta vetra) of financial crises in the second half of the nineties it became a lightning rod (nešto što izazva, podstiče negativan odnos, makar izbo povlačenja paralele sa nečim sasvim drugim) for criticism of globalization in general and the IMF in particular. Although liberalization of capital flows was not on Williamson’s consensus list, that controversial aspect of policy reform gradually became popularly associated with the label in a pejorative way. The same countries that had benefited from inflows after the debt crisis faded away now were reeling from the effects of sudden
losses of confidence and corresponding withdrawals of capital. By the turn of the century, the phrase “Washington Consensus” had become a synonym for a narrow-minded and excessive zeal (žar, oduševljenje) for laissez faire market economics.Izvor: Boughton - The IMF and the Force of History - Ten Events and Ten Ideas that Have Shaped the Institution_032006
