PRO EVOLUTION MUSIC

Η μπάντα Yianneis διασκευάζει τα πάντα

EDITO

Οι κρίσεις της διεθνούς κοινότητας για την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα είναι σαν το δακτύλιο. Αλλάζουν κάθε μέρα, κινούνται εναλλάξ διατυμπανίζο-ντας αν «επιτρέπεται» ή όχι να σωθεί η χώρα μας. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, η μπίλια έχει κάτσει (διά στόματος Ντομινίκ Στρος-Καν) στο «δεν χρεοκοπούμε». Επειδή, λοιπόν, προφανώς δεν αλλάζουν τα πράγματα καθημερινά και δεν ανατρέπεται η κατάσταση των οικονομικών μας από μέρα σε μέρα, το πιο ασφαλές συμπέρασμα είναι ότι όλα όσα ακούγονται είναι (σχε-δόν ή και εντελώς κάποιες φορές) υποκειμενικές εκτιμήσεις οποιουδήποτε έχει λόγο. Είτε αυτός είναι ο επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου είτε είναι η Μέρκελ, είτε είναι ο κάποιος διακεκριμένος οικονομολόγος που παραδόξως νομιμοποιείται να επηρεάζει την ψυχολογία μιας ολόκληρης χώ-ρας, βγάζοντας χρησμούς μέσα από το φρεσκοσιδερωμένο του κοστούμι. Γιατί η αλήθεια είναι ότι ο μέσος Ελληνας, ακόμα κι αν διαβάζει τις ειδήσεις με την άκρη του ματιού του, επηρεάζεται από αυτά που ακούει και πράττει αναλόγως. Ανά περιπτώσεις αυτό το «αναλόγως» μπορεί να σημαίνει ότι μεταφέρει τις κα-ταθέσεις του στο Λονδίνο, στην Ελβετία ή στην Κύπρο, ότι πουλάει το σπίτι του για να έχει ρευστά, ότι πάνω στα νεύρα του βρίζει τα παιδιά του, ότι κάνει ένα τσιγάρο παραπάνω από το άγχος. Το πρόβλημα, βέβαια δεν λύνεται αν κλεί-σουμε την τηλεόραση, το ίντερνετ ή αν σταματήσουμε να διαβάζουμε εφημερί-δες. Αλλωστε το πρόβλημα το αντιμετωπίζουμε κάθε μέρα χωρίς να μας το λέει κάποιος ειδήμων από το εξωτερικό. Το πρόβλημα το ζούμε μέσα από τα πρό-σωπα απολυμένων συναδέλφων, άνεργων φίλων, γονιών με θλιβερή σύνταξη. Αλλά και αυτά, στην πραγματικότητα, περισσότερο και από λογιστικές αποδεί-ξεις οικονομικών ελλειμμάτων, είναι προϊόντα αυτού του αόρατου εκφοβισμού που πλανάται, αυτής της οριστικής καταστροφής που έπεται. Οταν (χρονικο-ϋποθετικά, όπως μαθαίναμε και στο σχολείο) βγούμε από αυτή την κρίση, θα έχουμε να περισώσουμε το κουράγιο μας, την αυτοπεποίθησή μας, την ηρεμία και την όρεξή μας. Περισσότερο από τις άδειες τσέπες μας, αυτή η κατάσταση βλάπτει την ψυχική μας υγεία. Για μια ακόμη φορά, συγχαρητήρια αξίζουν

μόνο οι αισιόδοξοι. Οποιος έχει έναν τέτοιο δίπλα του είναι

τυχερός.

a.dimoulas@metropolisnews.gr

Ιδιοκτησία - Εκδοση: ΜETROPOLIS EΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. Εδρα: Κύπρου 12Α Τ.Κ. 183 46 - Μο-σχάτο, τηλ. 210 4823977 l Σύμβουλος Eκδοσης: Κώστας Τσαούσης l Διεύθυνση Εκδο-σης: Νατάσα Μαστοράκου, Βίκτωρας Δήμας, Αθως Δημουλάς l Στην οργάνωση, πα-ραγωγή και επιμέλεια της έκδοσης συμμετέχουν οι: Λένα Βλασταρά, Ανδρέας Γιαννόπου-λος, Γεράσιμος Ευαγγελάτος, Νικήτας Καραγιάννης, Μαρίνα Κατσάνου, Ηλίας Κο-λοκούρης, Αλέξανδρος Παπαδάκης, Αγγελική Πούλου, Μαργαρίτα Πουρνάρα, Ντί-νος Ρητινιώτης, Γιώργος Ρομπόλας, Ρενέ Σανς, Κωνσταντίνος Σινάτρα, Ειρήνη Σουρ-γιαδάκη, Βούλα Σουρίλα, Βάσια Τζανακάρη, Χρήστος Τσαπακίδης, Αλέξανδρος Χα-ντζής, Χρήστος Χαντζής, Βαλασία Χαροντάκη l Δημιουργικό: Δημήτρης Στεργίου, Θάνος Κατσαΐτης l Διαφήμιση: Χρήστος Τσαούσης, Εμμανουέλα Χειρακάκη

l Φωτογραφίες: AFP Εκτύπωση: «Η Καθημερινή» Α.Ε.

metropolis@metropolisnews.gr

INDEX

6

16 Stand up comedy blog

26

30

46

2

4

REALITY BITES

www.realitybites2011.wordpress.com

Το τεύχος της χρονιάς του Time κάθε Χριστούγεννα παρουσιάζει τους 100 πιο επιδραστικούς ανθρώπους του έτους που πέρασε. Ανθρώπους από κάθε χώρο που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διατύπωση της φυσιογνωμίας ολόκληρης της χρονιάς. Πέρυσι, πρώ-τος στη λίστα των 100 ήταν ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ και τον ακολουθούσε ο Τζούλιαν Ασάνζ. Για την ώρα, ο ιδρυτής του Facebook (ο οποίος μετά την ταινία “The Social Network” είναι κυρίως αναγνωρίσιμος με τη μορφή του Τζέσε Αϊζενμπεργκ) βρίσκεται στην τρίτη θέση των ψήφων, ενώ ο αντάρτης του ίντερνετ βρίσκεται πλέον στη δέκατη θέση. Η ψηφοφορία έχει

αρχίσει και πάλι. Αν επι-σκεφτείτε την ηλεκτρονική διεύθυνση του περιοδι-κού, μπορείτε να ψηφίσετε κι εσείς. Πρώτοι στη λίστα είναι για την ώρα (και με διαφορά) οι εργάτες του πυρηνικού σταθμού της Φουκουσίμα, ενώ στη δεύτερη θέση υπάρχει μία μάλλον μεγάλη έκπληξη, καθώς αυτή τη στιγμή βρίσκεται ο Ai Weiwei. Πρόκειται για αυτόν τον Κινέζο καλλιτέχνη-αρχιτέκτονα-ακτιβιστή που τελευταία βρίσκεται στο στόχαστρο της κυβέρνησης της χώρας του εξαιτίας

της δράσης του. Δυόμισι χρόνια αφότου κατασκεύασε την περίφημη «Φωλιά του Πουλιού», το εντυπωσιακό δηλαδή Εθνικό Στάδιο του Πεκίνου που φιλοξένησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η λίστα αλλάζει συνεχώς, πάντως, οπότε πολλά από τα παραπάνω στοιχεία μπο-ρεί να είναι άστοχα. Θα επανέλθουμε με λεπτομέρειες.

Με μια μικρή αφορμή, αυτήν της κυκλοφορίας σε DVD της (όχι και

τόσο σπουδαίας αλλά όχι και ιδιαί-τερα κακής) ταινίας “City Island”, ο Αντι Γκαρσία μίλησε στο περιοδικό Empire και παρά τα 21 χρόνια που

έχουν περάσει από το τρίτο μέρος του «Νονού», όπου πρωταγωνιστούσε, η συζήτηση κινήθηκε κυρίως γύρω από αυτό. Αλλωστε, υπάρχει ένα σημείο στο “City Island”, όπου ο Γκαρσία υποδύεται έναν γκάνγκστερ σε μια οντισιόν, για να αποδειχτεί ότι τίποτα δεν είναι πιο επίκαιρο σε μια αμερικάνικη ταινία από τη μαφία. Το πιο ενδιαφέρον σημείο της συνέντευξης ήταν στο σημείο που ο Γκαρσία διηγείται το διάλογό του με τον Μάριο

Πούτσο πριν τα γυρίσματα της ταινίας, τότε, το 1990. «Μου είπε ότι ο Βίνσεντ Μαντσίνι έχει τη ζεστασιά του Φρέντο, την ιδιοσυγκρασία και την αναίδεια του Σόνι, το κρύο αίμα

του Μάικλ και την ευφυΐα του Δον Κορλεόνε, του Βίτο. Εγώ του είπα ‘αυτό είναι όλο;’ και μου απάντησε ‘χρειάζεσαι περισσότερα;’» Εν τω μεταξύ, οι φήμες για ένα τέταρτο μέρος

όλο και φουντώνουν. Ισως και να πρέπει να το αποφύγουμε. Ισως και όχι.

Ο Στίβεν Γούλεϊ είναι ένας από τους καλύτερους παραγωγούς ταινι-ών στη Μεγάλη Βρετανία, το alter ego του Νιλ Τζόρνταν, ο άνθρωπος που κρύβεται πίσω από το «Παιχνίδι των Λυγμών», τη «Μόνα Λίζα» και τώρα τελευταία το “Made in Dagenham”, το οποίο εκτιμήθηκε από τους Βρετανούς ως μία από τις καλύτερες ταινίες που έβγαλαν εδώ και πολλά χρόνια. Μίλησε στην Νταίζι Μπάουι-Σελ της Telegraph, εκφράζοντας κυρίως την αγάπη του και το θαυμασμό του για τον Αλ-φρεντ Χίτσκοκ. «Διάλεξα το ‘Made in Dagenham’ επειδή ήταν μια τόσο υπέροχη αληθινή ιστορία -κάτι που έμαθα από τον Χίτσκοκ. Θα διά-βαζε την εφημερίδα, θα διάλεγε ιστορίες και θα πλησίαζε συγγραφείς για να τις κάνουν ταινίες. Μου αρέσει να λέω αληθινές ιστορίες που οι άνθρωποι ίσως να έχουν ξεχάσει», είπε ο Γούλεϊ. Για την ιστορία, η ταινία αναφέρεται στην απεργία των εργατριών του εργοστασίου της Ford το 1968, μία από τις μεγαλύτερες απεργίες που έγιναν ποτέ στο Ηνωμένο Βασίλειο.

5

Το έχω μοιραστεί κατά καιρούς με αρκετούς. Από σήμερα το παραδέ-χομαι και δημόσια. Στο παρελθόν δέχτηκα έντονη κριτική, ακόμα και την αποδοκιμασία φίλων, όταν τους εξομολογήθηκα ότι βρίσκω πολύ όμορφη τη Σκοτσέζα ηθοποιό Σίρλεϊ Χέντερσον. Επειδή πιθανόν δεν σας λέει τίποτα, να σας θυμίσω ότι πρό-κειται για τη σύζυγο του Στιβ Κού-

γκαν στο “24 Hour Party People”, για μία από τις φίλες τις Μπρίτζετ Τζό-ουνς, την Gail του “Trainspotting”, την πέτρα του σκανδάλου στο “Wilbur Wants to Kill Himself”. Πιθανόν να εντοπίζω τη γοητεία της στο αυστηρό της βλέμμα, στη βραχνή ταλαιπωρημένη φωνή της, στις αιώνιες, αργές, διστακτικές της κινήσεις. Και έπειτα από χρόνια παρακολούθησής της και προσπάθειας να καταλάβω γιατί ακριβώς μου αρέσει, ήρθε προ ημερών η Λόρα Μπαρνέτ του Guardian για να της κάνει την καθοριστική ερώτη-ση: αν την ενοχλεί, δηλαδή, που δεν υπήρξε ποτέ η “pretty-pretty one”. «Οχι», απάντησε η Χέντερσον, «το να είσαι όμορφη όλη την ώρα αποτελεί μια πρόκληση. Τα γυρίσματα παίρνουν ώρα -κουράζεσαι, το δέρμα σου σπάει και βγάζει εξογκώματα. Είναι λοιπόν πιο εύκολο αν σου επιτρέπεται να έχεις σακούλες κάτω από τα μάτια σου». Η συνέντευξη έγινε με αφορμή την αναμενόμενη συμμετοχή της Χέντερσον στη σειρά “The Crimson Petal and the White” σε παραγωγή του BBC.

Σε πρόσφατο κείμενό της η μπλόγκερ “niemandsrose” (αλλιώς, «του κανενός το ρόδο») στρέφεται κατά της επελαύνου-σας μόδας της γιόγκα, του διαλογισμού και των συμπαρομαρτούντων. Μιλάει για τη μόδα σε σχέση με την εποχή της (και εποχή μας). Συνδέει τα «εισπνοή–εκπνοή» και τα «ηρεμήστε» με το γιγάντιο «ναι» της κοινωνικής μας ζωής.

Πριν επιτεθεί, κρατάει μια καβάτζα: «Και δε λέω καν ότι όλα αυτά είναι άχρηστα. Κάθε άλλο. Κάποια διαχείριση του στρες, κάποια διαχείριση του θυμού μάλλον μας χρειάζεται. Αλλιώς, βγαίνεις έξω, παίρνεις το καλογυαλισμένο όχημα, το δοσατζίδικο, και βρίζεις όλη την Κηφισίας και από τα δυο ρεύματα. Αλλιώς κάνεις bullying στον ίδιο σου το σύντροφο, βαλσαμώνεις τα παιδιά σου να μην σε ενοχλούν και καλείς τους μπάτσους τρεις φορές τη μέρα γιατί σε εκνευρίζουν οι γείτονες».

Αφού κρατήσει την καβάτζα, ξεκινά την επίθεση σε τόνο ήπιο. «Ούτε να πλα-κωνόμαστε σε πρώτη αφορμή λέω, ούτε να αναθεματίσουμε όμως και τη σύγκρουση. Να τη δούμε ως αυτό που είναι: ένα εν δυ-νάμει γόνιμο πράγμα. Από τη σύγκρουση ενός σπερματοζωαρίου και ενός ωαρίου προκύψαμε. Από ένα Big Bang (μάλλον). Τώρα, πώς θα γίνει; Θα ζορίζουν τα πά-ντα όλα γύρω μας και εμείς δεν θα πρέπει ποτέ να υψώσουμε τον τόνο της φωνής; Να ψιθυρίζουμε μονίμως δηλαδή λες και βρισκόμαστε στην Επίδαυρο;»

Αφού ξεκινήσει την επίθεση, την ολο-κληρώνει σε τόνο έντονο: «Δεν χρειάζεται άλλη συναίνεση. Δεν χρειάζεται άλλο ‘μά-λιστα κύριε συνάδελφε, βεβαίως κύριε δι-ευθυντά, οπωσδήποτε θα το φροντίσουμε κυρία μου, όπως επιθυμείτε εσείς αγαπητέ, ό,τι πεις εσύ αγάπη μου’. (...) Δεν χρει-άζεται άλλο να παίρνουμε βαθιές ανάσες, να μετράμε προβατάκια, να λέμε ‘κάνε πως δεν το άκουσες, άσε και μια κουβέντα να πέσει κάτω’. Δεν χρειάζεται άλλο να εσω-τερικεύουμε την οργή μας. Η οργή, όταν γυρνάει προς τα μέσα, γίνεται κατάθλιψη».

radiosociale.wordpress.com

Διαβάστε ολόκληρο το ποστ: http://niemandsrose-niemandsrose.blogspot.com/2011/03/great-consent.html

RADIO SOCIALE

Η εφημερίδα Independent διάλεξε να παρουσιάσει σε μία σειρά δέκα φωτογραφιών τις δέκα χειρότερες επιλογές που έκαναν ποτέ άνθρωποι της μουσικής για την καριέρα τους. Εμείς, πιστοί στο να λατρεύουμε τις λίστες που δημιουργού-νται χωρίς λόγο, σας παραθέτουμε κάποιες από τις διαπιστώσεις του συντάκτη Τζον Χολ. Πρώτα από όλα, κανείς ποτέ δεν θα ξεπερά-σει το γεγονός ότι ο Μπομπ Ντίλαν έβγαλε το δίσκο “Christmas in the Heart”, ούτε ακόμα και οι πιο πιστοί του οπαδοί. Από τη συνέχεια ξεχωρίζουμε την κλασική θρυλική απόφαση του Τζέρι Λι Λούις να παντρευτεί την 13χρονη

ξαδέρφη του, τις εκα-τέρωθεν φιλοφασιστικές

(έστω και έμμεσα) δηλώ-σεις των Μπάουι, Κλάπτον και

Φέρι, την παλαβή απόφαση των Happy Mondays να ηχογραφήσουν το

άλμπουμ τους στα νησιά Μπαρμπέιντος αλλά και την απόφαση του Ρόμπι Γουίλιαμς

να μην επιστρέψει στους Take That το 2006 και να στερηθεί το επιτυχημένο reunion της κλασικής boy band που τον ανέδειξε. Το να είσαι μεγάλος σταρ πάντως, συνεπάγεται συνή-θως ότι θα κάνεις και πολλές ανοησίες. Αν και το “Christmas in the Heart” πραγματικά δεν δικαιολογείται.

pendentσιάσει σε τογραφιών ς επιλογές που ωποι της μουσικής υς. Εμείς, πιστοί στο λίστες που δημιουργού-ας παραθέτουμε κάποιες

ξαδέρφη ττέρωθεν φιλ

(έστω και έμμεσεις των Μπάουι,

Φέρι, την παλαβή απHappy Mondays να ηχο

άλμπουμ τους στα νησιά Μαλλά και την απόφαση του Ρό

Το Σάββατο στις 9 Απριλίου έχουμε να αντι-μετωπίσουμε ένα μουσικό δίλημμα. Από τη μία οι UNKLE του Τζέιμς Λάβελ, μία από τις καλύτερες περιπτώσεις της δεκαετίας του ’90 στο χώρο της electronic, εμφανίζονται για μία ακόμα φορά στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο Vox (Ιερά Οδός 16, Γκάζι). Την ίδια στιγμή, οι Αμερικανοί Bellrays με το soul-rock τους θα βρίσκονται στα Εξάρχεια, στο ΑΝ Club (Σολωμού 13-15), με αφορμή την κυκλοφορία του καινούργιου τους δίσκου “Black Lighting”.

Την Τρίτη στις 12 του μήνα στο θέα-τρο Badminton στο Γουδί, θα βρίσκεται η Yasmin Levy. Η Ισραηλινή τραγουδί-στρια συνεχίζει την ισπανοεβραϊκή πα-ράδοση στη μουσική, ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσμο, διαδίδο-ντας τα σεφαραδίτικα τραγούδια της και το flamenco πάθος της. Η στάση της στην

Αθήνα είναι μέρος της παγκόσμιας περιοδείας της με τίτλο “Sentir”, που έχει αφήσει ως τώρα εξαιρε-τικές εντυπώσεις.

Το σκοτάδι των Sigmatropic θα απλωθεί την Κυριακή στις 11 Απριλίου στο Τώρα Κ44 (Κων-σταντινουπόλεως 44, Γκάζι). Πρόκειται για μια από τις πιο αξιόλογες ελληνικές μπάντες, με συνεπή πορεία μέσα στο χρόνο. Προ αμνημονεύτων ετών είχαν ανοίξει συναυλία του Nick Cave και παρόλα αυτά, όταν κατέβηκαν από τη σκηνή, ο κόσμος ήθελε κι άλλο.

Οι Αμερικανοί Swans, αυτή η ιστορική μπά-ντα του post punk και του no wave κινήματος της Νέας Υόρκης, θα εμφανιστούν την Πέμπτη στις 14 Απριλίου στο Gagarin 205 (Λιοσίων 205, Αττι-κή). Για να μας δείξουν πώς η μουσική τους επηρέ-ασε μπάντες όπως οι Sonic Youth και γιατί θεω-ρούνται από τα επιδραστικότερα συγκροτήματα στο χώρο του εναλλακτικού. Στο πλαίσιο της παγκό-σμιας περιοδείας τους, οι Swans μάς συστήνουν το καινούργιο τους άλμπουμ, που κυκλοφόρησε το Σεπτέμβριο με τον ιδιόμορφο τίτλο “My Father Will Guide Me up a Rope to the Sky”.

Πιθανόν τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο να έχετε ήδη δει στο YouTube το βιντεάκι που θα εξηγήσει με απλά ελ-ληνικά και απλά αγγλικά γιατί υπάρχει ίντερνετ, γιατί υπάρχει μουσική και πο-λιτισμός. Ο Λευτέρης Πανταζής (από το Le Pas που σημαίνει «βήμα») διασκευά-ζει γνωστά ξένα και ελληνικά pop hits, όπως το “Breathless” του Dan Wilson, το «Η Αγάπη Αργεί» της Ελεωνόρας Ζου-γανέλη και το “Cry Cry Cry” της Oceana. Τα βίντεο αυτά έχουν γίνει ήδη «talk of the tοwn», δηλαδή τοκ οφ δε τάουν. Και εάν οι περισσότεροι γελούν αμή-χανοι ή σοκαρισμένοι που τόσο καιρό κανείς δεν σκέφτηκε να αναδείξει κατά αυτό τον τρόπο τα παραπάνω τραγούδια, κάποιοι τα βρίσκουν απλώς διασκεδα-στικά. Ο μεγάλος πυλώνας του ελληνι-κού πολιτισμού, η τηλεόραση, δεν φο-βήθηκε να προβάλει το γεγονός. Αλλά πάλι, οι κακοπροαίρετοι θα πουν ότι πολύ σύντομα οι διασκευές του ΛεΠα θα παίζονται μόνο σε κλαμπ και μπαρ εν είδει χαβαλέ, θα γίνουν hits, κάποιοι θα βγάλουν κέρδος ποντάροντας στην αποχαύνωση του κόσμου, και θα νική-σει για άλλη μια φορά το κακό πρόσωπο της pop. Κακίες και κρεμαστάρια. Δεν καταλαβαίνουν ότι δεν υπάρχει μεγαλύ-τερη συνέπεια στη le pas culture από το να φτάνεις και να ξεπερνάς το περίφημο “Ken Lee” στο βουλγάρικο Music Idol. Δείτε, λοιπόν, το “Breathless” σε άπται-στα αγγλικά και με κομμένη την ανάσα στη διεύθυνση http://www.youtube.com/watch?v=oDx1wznsRFg. Εχει πε-ρισσότερα dislikes από likes. Και έτσι γεννιέται το μεγάλο ερώτημα: θα τον περνούσαν ή θα τον έκοβαν στο Greek Idol; Il n’ est pas les pas. Ηρθε το τέλος.

Πριν από ένα χρόνο, ο Βασιλικός (Raining Pleasure) κυκλοφόρησε το “Vintage”, ένα άλ-μπουμ γεμάτο υπέ-ροχες διασκευές, ενώ πριν από λίγο καιρό διασκεύασε το “No Milk Today” των Herman’s Hermits. Με αφορμή λοιπόν την κυκλοφορία του Vintage* Vinyl Edition

(*more songs I Wish I’d Written Vol.1), θα εμφανιστεί στο Σταυρό του Νότου (Θαρύπου 37, Νέος Κόσμος) τη Δευτέρα 11 Απριλίου, με special guests τη Δήμητρα Γαλάνη, τον Φοίβο Δεληβοριά και τους Word of Mouth. Αναμένονται τραγούδια που θα αναφέρουν τη νοσταλγία για τον ήχο των ’60s, καθώς στις διασκευές του συμπεριλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, οι Velvet Underground, ο Λέοναρντ Κοέν και οι Beatles.

χ(Rκ“Vμροενκα“NHΜτηVi

Με κερδισμένη την Αργυρή Αρκτο (Μεγά-λο Βραβείο της Επιτροπής) στο 61ο Φεστιβάλ Βερολίνου, ο Μπέλα Ταρ επιστρέφει με την ταινία «Το Αλογο του Τορίνο». Η ιστορία εκτυλίσσεται το 1889 στην ομώνυμη πόλη. Ο Γερμανός φιλόσοφος Φρίντριχ Νίτσε γίνεται μάρτυρας του μαστιγώματος ενός αλόγου λίγο πριν αυτό καταρρεύσει και λίγο πριν ο ίδιος ο Νίτσε, λόγω μιας σοβαρής ψυχι-κής ασθένειας, μείνει κλινήρης στο κρεβάτι χωρίς φωνή για τα επόμενα έντεκα χρόνια μέχρι και το θάνατό του. Η ταινία αποτελεί μια φανταστική εκδο-χή του τι συνέβη με το συγκεκριμένο άλογο.

Μετά τις επιτυχίες «300» και “Watchmen”, ο Ζακ Σνάιντερ επιστρέφει με την ταινία “Sucker Punch”. Μια ακόμα εντυπωσιακή ταινία δράσης από τον μετρ του είδους, η οποία εστιάζει στη ζωή ενός νεαρού κοριτσιού το οποίο κλεισμένο σε ένα ψυχιατρείο ψάχνει για διέξοδο. Θα τη βρει μέσα σε έναν ονειρικό κόσμο μπερδεύοντας τη φαντασία με την πραγματικότητα.

Στο μπεστ σέλερ του Καζούο Ισιγκούρο «Μη μ’ αφήσεις ποτέ» βασίζεται η ομώνυμη ταινία του Μαρκ Ρόμανεκ που έρχεται αυτή την εβδομά-δα στις αίθουσες. Με ένα λαμπρό καστ Βρετανί-δων ηθοποιών (Κίρα Νάιτλι, Σάρλοτ Ράμπλινγκ, Κάρεϊ Μάλιγκαν, Σάλι Χόκινς), ο σκηνοθέτης διηγείται την ιστορία τριών παιδιών (ανάμεσα στις κυρίες και ο ανερχόμενος Αντριου Γκάρ-φιλντ) που μεγαλώνουν σε ένα οικοτροφείο. Η τρομακτική πραγματικότητα όμως που καραδοκεί καθώς αυτά μεγαλώνουν, σε συνδυασμό με τη δυνατή αγάπη που τους δένει, θα τους κάνει να συνειδητοποιήσουν σε βάθος τη φράση-ευχή «μη μ’ αφήσεις ποτέ».

Και ενώ συνεχίζει την επιτυχημένη πορεία της σε φεστιβάλ του εξωτερικού, η «Χώρα Προέ-λευσης» του Σύλλα Τζουμέρκα κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες και σε DVD. Αναζητήστε τη!

Ξεκίνησε την προηγούμενη εβδομάδα και συνεχίζεται μέχρι την Τετάρτη 13 Απριλίου το 8ο Πανόραμα Οικολογικών Ταινιών «Παρά-θυρα στον Πλανήτη μας». Εξι χώρες και 17 Ελληνες και ξένοι σκηνοθέτες συμμετέχουν σε αυτό το φεστιβάλ που διοργανώνεται για μια ακόμη χρονιά από μία και μόνο περιβαλλοντική οργάνωση: την Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλο-

ντος και Πολιτισμού. Δείτε το αναλυτικό πρό-γραμμα προβολής των ταινιών στην ιστοσελίδα της εταιρείας www.ellet.gr.

Συνεπής στο κινηματογραφικό του ραντε-βού, ο Γούντι Αλεν μόλις κυκλοφόρησε το πρώτο τρέιλερ της νέας του ταινίας “Midnight in Paris”. Ναι, ορθώς καταλάβατε. Τώρα ο Αλεν και στο Πα-ρίσι! Ο Οουεν Γουίλσον μαγεύεται από την πόλη ολόκληρη και αφήνει τη Ρέιτσελ ΜακΑνταμς στα κρύα του λουτρού. Ενα καστ που αποτελείται από τη Μαριόν Κοτιγιάρ και την Κάθι Μπέιτς μέχρι τον Aντριεν Μπρόντι και την... Κάρλα Μπρούνι σίγουρα υπόσχεται πολλά. Η πρεμιέρα της ταινίας είναι προγραμματισμένη για το Μάιο, πού αλλού; Στο Παρίσι. Αχ... Συγγνώμη κιόλας.

«Ενα οδοιπορικό στη ζωή, στη λογοτεχνία και την Αθήνα» -όπως γράφει στην εισα-γωγή της ταινίας ο συγγραφέας Σωτήρης Δημητρίου- σκηνοθετεί ο Νίκος Παναγιω-τόπουλος για την ταινία «Τα Οπωροφόρα της Αθήνας» (2010). Βασισμένος στο δημο-φιλές μυθιστόρημα του συγγραφέα, ο Πα-ναγιωτόπουλος κυκλοφορεί για μια ακόμη φορά στην αγαπημένη του πόλη, ψάχνο-ντας για... οπωροφόρα. Ο περιπλανώμενος και οιονεί βαδιζομανής Νίκος Κουρής απο-τελεί κατασκεύασμα του συγγραφέα Λευτέ-ρη Βογιατζή, ο οποίος φαντάζεται, ζει και μπερδεύεται με τις περιπέτειες του ίδιου του δημιουργήματός του, που τυχαίνει να είναι λάτρης των οπωροφόρων της πρωτεύου-σας. Συκιές στο Κολωνάκι και στη Νεάπο-λη, χαρουπιές στο Ζάππειο, στο Μετς, στο Παγκράτι, στον Ευαγγελισμό, βερικοκιές και ροδιές στο Φάληρο, τζιτζιφιές κοντά στο παλιό Ροντέο στην παραλία, φραγκόσυκα στο Λυκαβηττό (πάνω από το σταθμό του τελεφερίκ), νεραντζιές παντού το χειμώνα, αλλά και μουριές που δεσπόζουν σε όλη την Αθήνα. Αναζητήσεις οδών που δεν υπάρχουν, μπάνιο σε σιντριβάνια, βόλτες με λεωφορεία στη Συγγρού της... Βουδαπέ-στης, στάση στην πλατεία Κλαυθμώνος για υπαίθριο κατούρημα, ένα γρήγορο πέρα-σμα από μια λαϊκή αγορά και τέλος η συ-νάντηση δύο κόσμων (του συγγραφέα αλλά και του ήρωά του) στον ηλεκτρικό σταθμό του Θησείου. Φυσικά, για μία ακόμη φορά, η μουσική της Αθήνας προέρχεται από τον Σταμάτη Κραουνάκη.

Την ευχή «Στην υγειά μας» γιορτάζουμε αυτή την εβδομάδα και συγκεκριμένα στις 7 Απριλίου με την Παγκόσμια Ημέρα Υγείας. Για το λόγο αυτό, θα δούμε την αριστουργηματική ταινία του Αμπάς Κιαροστάμι «Η Γεύση του Κερασιού» (1997), η οποία τιμήθηκε με το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών. Ο κ. Μπααντί δεν θέλει άλλο την υγεία του (και κατ’ επέκταση τη ζωή του) και αποφασίζει να αυτοκτονήσει. Ετσι, ξεκινά να ψάχνει ένα συνεργό για το «έγκλημα», κάποιον που θα τον θά-ψει αφού πεθάνει. Ενας γέρος όμως θα του δείξει τι θα πει ζωή μέσα από ένα... κεράσι. Και να μην ξεχάσω: Χρόνια μας πολλά, κυριολεκτικά!

Πόσα χρόνια αισθάνεστε να έχουν περάσει από τότε που εγκατα-λείψατε το γνώριμο αεροδρόμιο του Ελληνικού και αρχίσατε να κατευθύ-νεστε προς τα Σπάτα; Ο αερολιμένας Αθηνών γιορτάζει τα δέκατα γενέθλιά του με ένα διαγωνισμό διηγήματος. Το θέμα είναι «Ταξίδι στον αέρα» και διοργανώνεται σε συνεργασία με το περιοδικό «Διαβάζω». Δικαίωμα συμμετοχής έχουν όλοι όσοι είναι άνω των 18 ετών. Η προθεσμία υπο-βολής των διηγημάτων είναι μέχρι τις 28 Ιουνίου και τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν τον Οκτώβριο. Τα μέλη της κριτικής επιτροπής είναι οι: Κώστας Μουρσελάς, Θανάσης Βαλτι-νός, Αμάντα Μιχαλοπούλου, Αργυρώ Μαντόγλου και Γιώργος Ξενάριος. Οι 6 νικητές (3 για το ελληνικό και 3 για το αγγλικό διήγημα) θα κερδίσουν ένα ταξίδι για 2 άτομα ο καθένας, καθώς και τη δημοσίευση του διηγή-ματός τους στο περιοδικό «Διαβάζω» και στο περιοδικό του αεροδρομίου 2board. Για περισσότερες πληρο-φορίες μπορείτε να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα www.diavazo.gr.

Ο «Κροτσέτι εντιτόρε», κατά κόσμον Νικόλα Κροτσέ-τι, εκδότης του περιοδικού Poesia γεννήθηκε στην Πάτρα το 1940, μεγάλωσε στη Φλωρεντία και έχει μεταφράσει στα ιταλικά περισσότερες από 60 ποιητικές συλλογές Ελλήνων ποιητών. Του Καβάφη, του Ελύτη, του Σεφέρη, του Φωστιέρη και άλλων. Τα «Ερωτικά» του Γιάννη Ρίτσου κυκλοφόρησαν πρώτα σε μετάφρασή του και μετά στα ελληνικά. Τούτες τις μεταφράσεις του και άλλες καινούργιες ανθολογεί μαζί με τον Φίλιπο Μαρία Ποντάνι στον ογκώδη τόμο «Ελληνες Ποιητές του Εικοστού Αιώνα», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Mondadori της γειτονικής Ιταλίας. Η έκδοση είναι

δίγλωσση, 2.008 σελίδων! Ανάμεσα σε άλλους, ανθολογούνται ο «μαρξιστής βάρδος» Κώστας Βάρναλης, η «άβυσσος της από-γνωσης» του Κώστα Καρυωτάκη, ο «τέσσερις φορές ανώτερος του Ελιοτ» Γιάννης Ρίτσος, ο «μη δόκιμος» Νίκος Καββαδίας, το «ερωτικό και πολεμικό παραλήρημα» του Τάκη Σινόπουλου. Στους ζώντες οι τίτλοι είναι περισσότερο για λόγους ομαδο-ποίησης παρά αξιολογικοί. Η ανθολογία φτάνει μέχρι και τη Γενιά του ’70, την Τζένη Μαστοράκη και τον Γιάννη Βαρβέρη, δίνοντας ένα πλήρες -όσο είναι αυτό δυνατόν- πανόραμα της ελληνικής ποιητικής δημιουργίας τον αιώνα που πέρασε, μαζί με σχόλια και βιογραφίες των ανθολογούμενων.

Η λογοκρισία δεν έχει πεθάνει. Μας το αποδεικνύ-ουν έμπρακτα οι εξελίξεις των γεγονότων μετά τη σύλληψη του Αχμέτ Σικ. O Τούρκος δη-μοσιογράφος συνελήφθη στις 3 Μαρτίου ως σχετιζόμενος με την υπόθεση Εργκένεκον (σχέδιο ανατροπής της κυβέρ-νησης). Οσο και αν η κυβέρ-νηση της Τουρκίας προσπαθεί να προβάλλει ότι οι συλλήψεις των δημοσιογράφων δεν σχετίζονται με τα γραπτά τους, οι πράξεις της το διαψεύδουν. Ετσι, πριν από μερικές ημέρες, ένα δικαστήριο της Κωνσταντι-νούπολης διέταξε την κατάσχε-ση του αδημοσίευτου ακόμη έργου του “Imamin Ordusu” («Ο Στρατός του Ιμάμη»). Η αστυνομία εισέβαλε στον εκ-δοτικό οίκο που είχε αναλάβει την έκδοση του βιβλίου και έσβησε το αποθηκευμένο αρ-χείο, που υπήρχε σε ηλεκτρο-νική μορφή. Το ίδιο συνέβη και με το αντίγραφο που υπήρ-χε στα γραφεία της εφημερίδας «Ραντικάλ». Το βιβλίο, βέβαια, έχει προλάβει ήδη να κυκλο-φορήσει σε χιλιάδες αντίτυπα στο διαδίκτυο!

Η παράσταση κουκλοθέατρου με τίτλο «Το αγόρι με τα μαγικά δάχτυλα» σε κείμενο της Ειρήνης Σουργιαδάκη θα παίζεται για άλλα δύο σαββατοκύ-

ριακα στο Θέατρο ΠΚ (Κασομούλη 30, Ν. Κόσμος) από την ομάδα Μαριονέτας Ανταμαπανταχού. Η παράσταση της Κυριακής, με παράλληλη διερμηνεία στην ελληνική νοηματική γλώσσα από την ηθοποιό Ελένη Γιαν-νακοπούλου είναι πολύ συγκινητική. Στο όμορφο ομώνυμο βιβλιαράκι (Ελληνοεκδοτική) διαβάζουμε την ιστορία του Στρατή. Ενα αγόρι που θέλει να γίνει βιολιστής, αλλά, δέσμι-ος ενός άμουσου μυλωνά, δυσκολεύεται να ακολουθήσει το όνειρό του και τα ξωτικά που θέλουν να τον μυήσουν στα μαγικά της μουσικής.

α

τι,το 1ιταλποικαιπρμετΦίτουεκ

ριακομάΗ πελλνακβιβΣτρος όνμα

Ο δεύτερος κύκλος για το “Frankenstein” της ομάδας χοροθεάτρου Migma ξεκίνησε στις 26 Μαρτίου στο θέατρο ΠΚ (Kασομούλη 30) και θα συνεχιστεί ως τις 15 Μαΐου. Μια ξεχωρι-στή αφήγηση και προσέγγιση του -ηλικίας πια σχεδόν δύο αιώνων- έργου της Μαίρη Σέλεϊ, λαμβάνει χώρα μέσα στο black box του θεάτρου, που μεταμορφώνεται σε δοχείο πειραμάτων. Οι χορευτές θα αναμετρηθούν με το στοίχημα της επαναφοράς της μίας και μοναδικής ανθρώπι-νης ψυχής, θα αφεθούν στο νερό και στον αέρα και θα αναμετρηθούν με τη δύναμη του τέρατος και του μύθου, με την υπογραφή του Παύλου Κουρτίδη στη σκηνοθεσία και του Σταύρου Μαρ-κόνη στη μουσική σύνθεση.

Το ιαπωνικό χοροθέατρο επιστρέφει και φέτος στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Βασ. Σοφίας και Κόκκαλη 1), αυτή τη φορά με τον κορυφαίο Ιάπωνα χορογράφο Σαμπούρο Τεσι-γκαουάρα και το έργο του "Miroku". Μόνος του στη σκηνή για μία ώρα, έχει προηγουμένως ο ίδιος επιμεληθεί όχι μόνο τα σκηνικά και τα κο-στούμια, αλλά και τους φωτισμούς που θα εναρ-μονιστούν και θα συμπληρώσουν την αναζήτησή του ανάμεσα στο σύγχρονο χορό, τις πολεμικές τέχνες και το butoh, που στα ιαπωνικά σημαίνει «ο χορός του σκότους». Την Παρασκευή 15 και το Σάββατο 16 Απριλίου στις 8 μμ.

Ενας ονειροπόλος φοιτητής παρουσιάζει σε μία εργασία του τον Οσάμα Μπιν Λάντεν ως ήρωα που αγωνίζεται για το καλό της ανθρωπό-τητας. Οταν στην περιοχή του ανατινάζεται ένα γκαράζ, οι γείτονες δεν έχουν καμία αμφιβολία ότι αυτός είναι ο τρομοκράτης και παίρνουν το νόμο στα χέρια τους. Ολα αυτά συμβαίνουν στο έργο «Οσάμα ο ήρωας» του αγαπημένου, στο ελληνικό κοινό, συγγραφέα Ντένις Κέλι που γράφτηκε το 2005 για τη βία και την τρομοκρα-τία. Η παράσταση ανεβαίνει στις 8 Απριλίου στο BETON 7 (Πύδνας 7). Μετάφραση Χριστίνα Μπάμπου Παγκουρέλη και σκηνοθεσία Πέρης Μιχαηλίδης.

Από τις 14 Απριλίου και για τρεις παραστά-σεις στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (Πει-ραιώς 206), ένα ζευγάρι θα διαπραγματεύεται

διαφορετικές πιθανές καταλήξεις στην πορεία της σχέσης του. Η παράσταση “In The Process of...” από την ομάδα χορού της Ζωής Δημη-τρίου, με πρωταγωνιστές ένα ζευγάρι χορευτών και 60 ξύλινα στεφάνια ρυθμικής, θα δώσει τη δική του αναμέτρηση με τα αιώνια δίπολα και τα αρχετυπικά μοτίβα. Το “In The Process of…” επι-λέχθηκε στην πρώτη δεκάδα καλύτερων έργων του Aerowaves, ενώ μία συντομότερη εκδοχή του παρουσιάστηκε στο 16ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας το καλοκαίρι που μας πέρασε.

Ενας πιανίστας, τέσσερις τσιρκολάνοι, ένας παρουσιαστής, τρεις διαγωνιζόμενες, τρεις χω-ρισμοί, μία νικήτρια, ένας εραστής, μια εκδίκη-ση ομαδική. Η ομάδα Tandem μετατρέπει τον ισόγειο χώρο του Κέντρου Λόγου και Τέχνης 104 (Θεμιστοκλέους 104) σε αμερικάνικο τηλεοπτικό στούντιο της δεκαετίας του ’60, μας μοιράζει ποπ κορν και πλούσια δώρα κάνοντάς μας θεατές και -καμιά φορά- θιασώτες ενός παι-χνιδιού, όχι τόσο ανώδυνου και ιλουστρασιόν, όσο θα φανεί εκ πρώτης όψεως. Ο δρόμος για την ανάδειξη της Μις Πόνος θα είναι μακρύς, αστείος αλλά και τραγικός. Ποιος θα νικήσει; Freak Show κάθε Τετάρτη και Πέμπτη μέχρι 14/4 στις 9:15 μμ.

Τέσσερις γυναίκες γεννιούνται την πιο γρου-σούζικη ημέρα, Παρασκευή και 13 και τίποτα δεν τους πάει καλά. Αραγε μπορεί να αλλάξει η τύχη τους; Στην προσπάθειά τους να αλλάξουν την γκαντεμιά τους χειροτερεύουν τις καταστάσεις και μπλέκουν και άλλους που δεν φταίνε. Μια γρουσούζικη κωμωδία, με πολλά στοιχεία παρω-δίας, αφού η Ρίκα, η Σάμι, η Λοτ και η Μιράδα θυμίζουν τις γυναίκες από το “sex and the city”. Η παράσταση «Παρασκευή +13» παρουσιάζεται στο Θέατρο Jumpball (Αμισσού 1) από τις 9 Απριλίου.

Δεν ξέρω να σας πω περισσότερα για την άφιξη της γηραιάς κυρίας Μνουσκίν ή για τον «αχταρμά» του Σταμάτη Φασουλή στην Επίδαυρο, αλλά εκείνο που γνωρίζω και άνευ φόβου, αλλά με πολύ πάθος υποστη-ρίζω είναι πως το art factory της «Πειραιώς 260» δεν πρέπει να χαθεί ως δυνατότητα ανάπτυξης και προβολής της νέας αθηναϊ-κής urban culture σκηνής. Ακόμη και πέρα από τα όρια της καλοκαιρινής φεστιβαλικής περιόδου.

Καλή και άγια η άλλοτε κραταιά θεα-τράνθρωπος του «Μάη του ’68» με τα πολύ-ωρα θεάματά της -εν προκειμένω, η τελευ-ταία της δουλειά «Οι ναυαγοί της τρελής ελπίδας» (βασισμένη στο μυθιστόρημα του Ιουλίου Βερν «Οι Ναυαγοί του Ιωνάθαν») μας μεταφέρει στην άνοιξη πριν από τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο, και για 4 ώρες οι πρω-ταγωνιστές της ανακαλύπτουν από εφευρέ-σεις, όπως ο ηλεκτρισμός, το τηλέφωνο, ο κινηματογράφος κλπ., μέχρι τον Φρόιντ και τον Μαρξ!-, αλλά θα ήταν περισσότερο χρή-σιμο για το νέο πάζλ του αθηναϊκού αστικού πολιτισμού αν δίπλα της ή και στη θέση της το πολυπληθές χρωματιστό κοινό της «Πει-ραιώς 260» είχε τη δυνατότητα να δει και να ξαναδεί τα θεάματα του Γιάννη Σκουρλέτη, του Δημήτρη Καραντζά, των ομάδων του «Διαδρόμου Απογείωσης». ΥΓ: Ο Παύλος Γερουλάνος, όπως μαθαί-

νω, ετοιμάζεται για ανακοινώσεις σχε-τικά με το μέλλον της «Πειραιώς 260», πιθανότατα και μέσα στο Μάιο.

� Ταξίδι στο Πεκίνο. Μόλις εγκαινιάστηκε η έκθεση «Η Απαγορευμένη Πόλη» του Κινέ-ζου καλλιτέχνη Jiang Guofang στο Ιδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη (Βασιλίσσης Σοφίας & Μέρλιν 1). Πρωτοπαρουσιάζει στην Αθήνα το διακεκριμένο ζωγράφο και καθηγητή στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Πεκίνου, με 26 πίνακες μεγάλων διαστάσεων. Μας αποκαλύ-πτουν το μεγαλύτερο και καλύτερα διατηρημένο σύμπλεγμα κτιρίων της Κίνας, η είσοδος στο οποίο ήταν απαγορευμένη για τους απλούς πολίτες για πάνω από 600 χρόνια. Υπήρξε ο αυτοκρατορικός χώρος για 24 αυτοκράτορες. Από τις πρώιμες μέρες της δυναστείας των Ming, τον 15ο αιώνα έως και την πτώση της δυναστείας των Oing, το 1911. Είναι ένα μνη-μειακό αριστούργημα αρχιτεκτονικής δημιουρ-γίας, το οποίο εκτείνεται σε περισσότερα από 700 στρέμματα και ορίζεται από ψηλά τείχη και φοβερές πύλες. Ο ζωγράφος έχει επικεντρωθεί σε αυτό το θέμα από το 1987.

� Ο Μπάτμαν στην Αθήνα! H Ελληνοαμερικανική Ενωση και η Comicdom Press διοργανώνουν για έκτη συνεχή χρονιά στις 8, 9 και 10 Απριλίου στους χώρους της Ελληνοαμερικανικής Ενω-

σης (Μασσαλίας 22) το μοναδικό ελληνικό φεστιβάλ αποκλειστικά αφιερωμένο στα κόμικς. Το Comicdom Con Athens περιλαμβάνει

διεθνείς προσκεκλημένους, Ελληνες καλλιτέχνες, προβολές, ομιλίες, workshops, events, νέες κυκλοφορίες, fanzines και χιλιάδες κόμικς.

Στο επίκεντρο όμως του ενδιαφέροντος της φετινής διοργάνωσης βρίσκεται η έκθεση “Batman: Yesterday and Tomorrow”, η οποία αποτελεί μέρος της ομώνυμης έκθεσης που φιλοξενήθηκε πέρυσι

στο Cartoon Art Museum του San Francisco. Η έκθεση παρουσιάζει τέσσερις διαφορετικούς δημιουργούς, τέσσερις διαφορετικές προ-

σεγγίσεις στην ιστορική και αισθητική εξέλιξη του σκοτεινού ιππότη της Gotham City, ενός από τους πιο δημοφιλείς και ενδιαφέροντες ήρωες των κόμικς. Αυθεντικές σελίδες από τους Bob Kane, Neal

Adams, Bob Brown και Joe Giella, αλλά και σπάνιες σελίδες από τα Bat-Manga του Ιάπωνα Jiro Kuwata, που κυκλοφόρησαν τη δεκαετία του ’60, θα βρίσκονται στην γκαλερί Χατζηκυριάκος-Γκίκας της Ελλη-

νοαμερικανικής Ενωσης.

� Το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα (Αρματολών & Κλεφτών 48) παρουσιάζει τη δεύτερη ατομική του Δημήτρη Ανδρεάδη με τίτλο “The Banners Of A Postponed Revolution”. Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 30 Απριλίου.

� Η νέα έκθεση σύγ-χρονης τέχνης με τίτλο «The Last Grand Tour-Σύγχρονοι Περιηγητές στην Ελλάδα» εγκαινιάζε-ται στο Μουσείο Κυκλα-δικής Τέχνης (Βασιλίσσης Σοφίας και Ηροδότου 1). Ξεκινώντας στις 15 Απρι-λίου, παρουσιάζει το έργο διεθνώς καταξιωμένων καλλιτεχνών, οι οποίοι έζησαν και δημιούργη-σαν στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, βλέποντας τη χώρα ως τόπο έμπνευσης κατά τα τελευταία 60 χρόνια.

� Σύγχρονη Ελληνίδα. Ποια είναι η Ελληνίδα σήμερα; Τριάντα οκτώ καλλιτέχνες τη σκιαγρα-φούν με τα έργα τους σε μία εικαστική έκθεση στο χώρο The Hub (Αλκμήνης 5, Πετράλωνα), που θα διαρκέσει μέχρι και τις 12 Απριλίου. Εικόνες ανατρεπτικές, κυνικές, ευφάνταστες, μας κάνουν να βλέπουμε ένα σύγχρονο θέμα με ματιά διεισδυτική. Συμμετέχουν μεταξύ άλλων οι Δημήτρης Αντωνίτσης, Δήμητρα Βάμιαλη, Γιάννης Βαρελάς, Απόστολος Γεωργίου, Στηβ Γιανάκος, Λυδία Δαμπασίνα, Χριστίνα Δημη-τριάδη, Κατερίνα Ζαχαροπούλου, Λίνα Θεοδώ-ρου, Κωνσταντίνος Κακανιάς, Τζένη Μαρκέτου, Μίλτος Μανέτας, Μανώλης Μπαμπούσης, Ειρήνη Μίγα, Αντώνης Ντόνεφ, Αγγελος Πα-παδημητρίου, Μαρία Παπαδημητρίου, Λήδα Παπακωνσταντίνου, Αγγελος Πλέσσας, Χρύσα Ρωμανού, Γεωργία Σαγρή, Σπύρος Στάβερης, Σωκράτης Σωκράτους, Αθηνά Τάχα, Δημήτρης Τσουμπλέκας, Μανταλίνα Ψωμά. Την επιμέλεια επωμίστηκε η Μαρίνα Φωκίδη.

16

Kωδικό όνομα: Maddox. Τόπος γέννησης και επιχειρήσεων: ΗΠΑ. Αποστολή: Να δημιουρ-γήσει το καλύτερο blog στον κόσμο -αποστολή εξετελέσθη. Σαν κατασκοπική ταινία. Και όμως δεν είναι. Ο Maddox, κατά κόσμον George Ouzounian, ετών 33, αποφάσισε το 1997 να δη-μιουργήσει ένα site ονόματι “The best page in the universe”. Και παράλληλα με την καθημερινή εργασία του μπλόγκαρε τις απόψεις του. Με το μοναδικό του τρόπο. Αναφέρει επί παραδείγματι στις 24/08/09: «Μόλις έσβησα το νούμερο της μαμάς μου από το κινητό μου. Και αυτό γιατί με πήρε πανικόβλητη να με ρωτήσει, αφού είδε ένα ειδικό ρεπορτάζ στο CNN σχετικά με τη γρίπη των χοίρων, τι να κάνει. Πώς θα σου φαινόταν να έχεις δικιά σου άποψη μαμά; Ηλίθια».

Αυτό είναι ένα μικρό δείγμα του τι μπορεί να κάνει online ο Maddox. Μπορεί να σατιρίσει τους πάντες και τα πάντα. Χωρίς ιερό και όσιο. Ακόμα και την ίδια του τη μάνα. Πρόκειται για το φαινόμενο εμπρηστικού χιούμορ. Είναι δεδομέ-νο ότι πρόκειται για ένα στιλ που είτε πρόκειται να αγαπήσετε είτε να μισήσετε. Ενδιάμεσα στάδια δεν έχει. Εχει κατηγορηθεί για σωβινισμό, εμπά-θεια, χοντροκομμένα αστεία, για μίσος απέναντι στην τρίτη ηλικία. Εάν δεν σας αρέσει η «χοντρή» σάτιρα, προς Θεού, μην τον τσεκάρετε! Αν πάλι γουστάρετε ευρηματικό χιούμορ, τότε απολαύστε

υπεύθυνα. Ή όπως σίγουρα θα σας έλεγε και ο Maddox: «Σκάσε και κολύμπα».

Λόντρα, Παρίσι, Νιου Γιορκ και ΑθήναΕνας μύθος του ίντερνετ. Με εκατομμύρια ανα-γνώστες. Με δικό του κόμικ, δικό του βιβλίο, δι-κιά του εκπομπή στο YouΤube. Με το κυριότερο από όλα να είναι -από ό,τι φαίνεται- ότι δημι-ούργησε σχολή. Ενα καλό, τρανταχτό παράδειγμα είναι το ελληνικής καταγωγής blog με το γουστό-ζικο όνομα “faeenamalaka”. Και μην κάνετε ότι δεν το ξέρετε.

Και εάν δεν ξέρετε, τότε σχεδόν σίγουρα πριν από δύο χρόνια είχατε δεχτεί ένα chainmail με τίτλο «Θάνατος». Εκεί γινόταν μια ξεκαρδιστι-κή απαρίθμηση 50 διαφορετικών ενοχλητικών ανθρώπινων κατηγoριών. Οπως: «Θάνατος στους περιπτεράδες που σου σπρώχνουν το χέρι με τα ρέστα προς τα κάτω. Εχω δάχτυλα. Και ξέρω πώς να τα κλείνω. Δεν θα μου πέσει τίποτα! ΟΚ;» -με-ταξύ άλλων.

Για όλα αυτά υπεύθυνος είναι ο blogger Mikeius. Που δεν αφήνει σε χλωρό κλαρί κανέ-ναν και τίποτα σχετικό με την ελληνική -αλλά και παγκόσμια- πραγματικότητα. Εχει κατηγορηθεί ότι αντιγράφει τον Maddox. Συγχαρητήρια, μόλις ανακαλύψατε την Αμερική. Λες και υπάρχει παρ-

θενογένεση σε οτιδήποτε. Το faeenamalaka blog αριθμεί 1.600 followers. Και δεν είναι το μόνο. Υπάρχουν πολλοί συνοδοιπόροι του στο στιλ αυτό. Οπως ο Master G του Cavestudioz blog ή ο stelliot, γνωστός από το πολύ «σταράτο» site μουσικής Crackhitler. Σε ένα στιλ που το χιού-μορ του μπορεί να θυμίζει -ναι, αναλαμβάνω την ευθύνη να το πω- μέχρι και το in-yer-face θέατρο του Martin McDonagh.

Ο σημερινός κόσμος κινείται στο ρυθμό της μητρόπολης. Οι μεγάλες πόλεις του κόσμου δίνουν το ρυθμό του χορού. Και το stand-up comedy είναι ένα είδος που άνθισε στις αγγλο-σαξονικές μεγαλουπόλεις. Το ίδιο και τα κόμικς. Το χιούμορ που προκύπτει από αυτές τις μορφές έκφρασης μετακυλίεται στο διαδίκτυο. Με θαυ-μαστά αποτελέσματα. Ετσι έχουμε blog σάτιρας νέου τύπου. Ικανά να λατρευτούν. Αλλά και να αηδιάσουν πολύ κόσμο με τη βέβηλη ματιά τους. Τελικά, όλα είναι θέμα προσωπικής άποψης του καθενός μας. Αλλά, όπως έχει πει και ο Dirty Harry, οι απόψεις είναι σαν την οπή των οπισθί-ων. Ολοι έχουν από μία.

Καυστικό χιούμορ και δηλητηριώδη αστεία. Τo stand-up comedy και τα κόμικς έδειξαν το δρόμο. Τώρα, τα blogs συνεχίζουν την παράδο-ση. Γνωρίστε τον blogger Maddox και τους Ελληνες συνοδοιπόρους του.

Το Hellenic Motor Museum, το νέο hi-tech μουσείο της πόλης, στεγάζεται στο επι-

βλητικό κτίριο Athenian Capitol στη συμβολή της Γ΄

Σεπτεμβρίου με την οδό Ιου-λιανού και είναι αφιερωμένο

στη συναρπαστική ιστορία του αυτοκινήτου. Αποτελεί τμήμα του Ιδρύματος Θεό-

δωρου Χαραγκιώνη και δίνει την ευκαιρία στους λάτρεις των τεσσάρων τροχών να

δουν από κοντά 110 «κοσμή-ματα». Ξεχωρίζουν ένα πυρο-σβεστικό όχημα του 1895, η

Ferrari 308 GTS του 1980, η Mercedes 300 SL Gullwing

του ηθοποιού Πολ Νιούμαν, η Chrysler Ιmperial του

1959 που ανήκε στο θρυ-λικό τραγουδιστή των Led

Zeppelin Ρόμπερτ Πλαντ και η Lancia Aurelia του 1953

που οδηγούσε ο πιλότος της Formula 1 Λορέντζο Μπαντί-νι με εσωτερικό σχεδιασμένο

από την Gucci!

18

Η συλλογή θα ανανεωθεί του χρόνου με 100-120 διαφορετικά μοντέλα, ενώ για τους μπόμπιρες και τους νεαρούς που φιλοδοξούν (όταν μεγα-λώσουν) να γευτούν τον ίλιγγο της ασφάλτου παρουσιάζεται ειδικό πρόγραμμα οδικής ασφάλειας. Την αδρεναλίνη των επισκεπτών ανεβάζει και ένας προσομοιωτής Formula 1, ενώ στο χώρο λειτουργεί κατάστημα δώρων. Το μουσείο λειτουργεί από Τρίτη έως Παρασκευή 12:00-8:00 μμ., Σάββατο 10:00 πμ.-8:00 μμ. και Κυριακές 10:00 πμ.–6:00 μμ.

Στο τελευταίο τεύχος του, το περιοδικό Monocle περιέχει ένα μικρό αφιέρω-μα σε στέκια της Αθήνας με τίτλο “Greek revival”. Το γνωστό cult περιοδι-κό, που επιλέγει πάντα με προσοχή τα θέματά του και τα καλύπτει με άψο-γη αισθητική, ανακαλύπτει γνωστά φαγάδικα του Kέντρου, από το Γκά-ζι μέχρι την κρεαταγορά, προβάλλοντας έτσι διεθνώς την πόλη και το φα-γητό της σε μια εποχή που το έχουμε μεγάλη ανάγκη. Καλοδεχούμενο!

Λίγοι ανελκυστήρες στην Αθήνα, όπως αυ-τοί του ντιζάιν ξενοδοχείου Fresh της οδού Σοφοκλέους, έχουν κάτι να... πουν στους επιβάτες τους. Το καλό είναι ότι οι πολύ-χρωμες αυτές ιστορίες στο Fresh ανανεώνο-νται κάθε χρόνο με άλλες εξίσου ενδιαφέ-ρουσες. «Ακούστε» τες.

19

Η δημοτική Αρχή φιλοδοξεί να μετατρέψει το τμήμα της οδού Αγ. Ασωμάτων μπροστά από το σταθμό του ΗΣΑΠ μέχρι την οδό Απο-στόλου Παύλου σε παράδεισο των πεζών, άντε και των ποδηλατών, «κυνηγώντας» τους οδηγούς που αγνοούσαν τη σήμανση. Η είσοδος του πεζόδρομου φυλάσσεται πλέον σε καθημερινή βάση από τη δη-μοτική Αστυνομία, και εμείς χαιρόμαστε ιδιαίτερα.

Η συνταγή της οδού Κολοκοτρώνη: πίτα ολικής άλεσης, κο-τόπουλο/χοιρινό/

λουκάνικο/μπιφτέκι χορτοφάγων, φρέ-

σκος ψιλοκομμένος μαϊντανός, στραγγιστό γιαούρτι, σως μαγιο-νέζας ή μουστάρδας, πολλά χαμόγελα και μπόλικο μεράκι από

την κ. Παναγιώτα και την Αννα. Μοναδικό!

HeartbreakerΚάθε φορά που περνάμε μπροστά από τα pet shops της οδού Αθηνάς κάτι σπάει μέσα μας. Αυτός ο κόσμος, ο περίεργος, ο όχι και τόσο αγγελικά πλασμένος...

Στον κινηματογράφο Μικρόκοσμος της Λεωφόρου Συγγρού, ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας το μικρό θαύμα της νέας 3D σελιλόιντ πραγματι-κότητας. Μπόνους: ζωντανή μουσική, προαιρετική είσοδος (5 ευρώ) και εικαστικά δρώμενα.

20 Η παράσταση “Rejected” της ομάδας degree zero μάς φέρνει στον κόσμο των τηλεοπτικών ονείρων, εκεί όπου συνήθως οι σχέσεις τελικά επιβιώνουν σε ένα πλαστικό happy end. Με τις σκηνοθετικές οδηγίες του Γιάννη Σαρακατσάνη και τις μουσικές του Tareq, η μαγεία πα-ρατείνεται μέχρι τις 14 Απριλίου στο Αγγέλων Βήμα (Σατωβριάνδου 36, Ομόνοια). Εξακο-λουθούν να ονειρεύονται οι Χάρης Αττώνης, Ευγενία Δελιαλή, Μαρία Μαμούρη, Τία Με-νούτη και Χάρης Φλέουρας. Κάθε Τρίτη και Πέμπτη στις 9:15 μμ.

Η τέχνη σκαρφαλώνει εκεί που δεν την περιμένεις, όπως ας πούμε στον 8ο όροφο του πολυκαταστήματος Notos Galleries της πλατεί-ας Κοτζιά, στην είσοδο του καφέ όπου μπορείς να απολαύσεις μια εξαίρετη θέα της Αθήνας.

Μοναστηράκι και μου-σικά κλασικά αριστουρ-γήματα του 18ου αιώνα για βιολί. Τι άλλο να ζητήσει κανείς για μουσι-κή συνοδεία της άνοιξης που δειλά-δειλά αρχίζει να πλημμυρίζει την πόλη μας;

21

Το “Second thoughts” του καλλιτέχνη Παντελή Ξηροχειμώνα παρουσιάζεται σε ένα από τα μικρά δωμάτια του ισόγειου του πολυχώρου Taf (Νορμανού 5, Μοναστηράκι) στo πλαίσιo της ιδέας “The Α projects”. Αγαπάμε τη μεγά-λη αίθουσα του 1ου ορόφου, αλλά έχουμε και μια ιδιαίτερη αδυναμία στις υπόλοιπες “original” γωνιές. www.theaprojects.com

22

Οχι, δυστυχώς δεν μεταμορφώθηκε η Ομόνοια σε τεχνητή παραλία, όπως έγι-νε με το Σηκουάνα στο Παρίσι για την ανακούφιση των κατοίκων. Οι Αθηναί-οι βρέθηκαν την περασμένη Τρίτη μπροστά σ’ αυτό το αναζωογονητικό θέαμα, της πλατείας Ομονοίας στρωμένης με άμμο, με τεχνητή πισίνα, ομπρέλες θαλάσ-σης, στρώματα, ξαπλώστρες και κόσμο να περιφέρεται με τα μαγιό του για τις ανά-γκες γυρισμάτων διαφημιστικής ταινίας. Θυμηθήκαμε λοιπόν λίγο το παλιό τρα-γούδι «Ομόνοια Πλαζ» που τραγούδησαν ανάμεσα σε άλλους οι αείμνηστες Σο-φία Βέμπο και Ρένα Βλαχοπούλου και πήραμε μια μικρή, πολύχρωμη γεύση από το πώς θα μπορούσε ν’ αλλάξει, σε μόνιμη μάλιστα βάση, η πολύπαθη πλα-τεία και να γλιτώσουμε έτσι από τη λαίλαπα του τσιμέντου που την καλύπτει.

Διασκευαστές, διασκεδαστές, ηλεκτρισμένοι και σε μόνιμη «εξέλιξη». Η μπάντα Yianneis, πριν κυκλοφορήσει κάποιο

δίσκο, κατάφερε να γίνει αντικείμενο συζήτησης στην πόλη. Ο πολυπράγμων frontman Λάμπρος Φιλίππου σε

ρόλο αφηγητή.

Απορία ακροατή: «Καταπληκτικό! Μα καλά, εί-ναι δυνατόν να βάλατε Χατζιδάκι μαζί με Natalie Merchant;» Απάντηση Λάμπρου Φιλίππου: «Μα, άκου το ένα κομμάτι, άκου και το άλλο. Κοίτα τι ωραία που είναι μαζί. Οντως παίζουμε το ‘Which side are you on’ και μέσα του περνάμε το βασι-κό θέμα από τον ‘Κεμάλ’. Είναι τέλεια αρμονικό». Ετσι απλά περιγράφει ο frontman των YIANNEIS το εκρηκτικό κοκτέιλ που προσφέρει η μπάντα σε όποιον έχει την τύχη να τους δει ζωντανά. Ενα συγκρότημα που διασκευάζει το “Ederlezi” και το “Toxicity”. Που μπλέκει το θέατρο με τη μουσική. Που παίζει εδώ και δύο χρόνια και που φτάνει φέ-τος, μετά από αμέτρητα live, να γίνεται “talk of the town”.

Ο Λάμπρος Φιλίππου είναι ένας εντυπωσια-κός, «ογκώδης» performer, τον οποίο συμπληρώ-νει ιδανικά ο έτερος τραγουδιστής της μπάντας Νί-κος Ζαδές. Ο Λάμπρος μού λέει πως η κάρτα του γράφει “actor-performer-singer”. Με το μεσαίο να

ισορροπεί τα άλλα δύο αλλά και τον ίδιο. Οταν τον ρωτάω αν θεωρεί τον εαυτό του διασκεδαστή, διστάζει. «Τον όρο αυτό, φυσικά, δεν μπορεί να τον αποδώσει παρά μόνο ο κόσμος σε κάποιον. Εγώ ούτε καν θέλω να τον αποδώσω. Δεν μου αρέ-σει η λέξη», λέει με έμφαση. Βλέποντάς τον στη σκηνή αναρωτιέσαι ποιες μορφές της μουσικής μπορεί να τον επηρέασαν στο σχηματισμό της επί σκηνής περσόνας του. Δεν πολυπιστεύει σε αυτά: «Πιστεύω όμως σε ένα μέντορα, κοντά στον οποίο μαθητεύοντας, μπορείς να επηρεαστείς. Εχω απο-δεχτεί, πάντως, δύο ή τρεις -σοβαρότατου επιπέ-δου- performers, όπως τον Αντονι Χέγκαρτι, τον Πίτερ Γκάμπριελ και τον Ιγκι Ποπ. Αν παρατηρή-σει κανείς τη δουλειά τους, θα δει ότι αυτό που στην Ελλάδα αποκαλούν συχνά “performer” δεν έχει καμία σχέση. Μάλλον εδώ εννοούν κάποιον που κάνει περίεργα χορευτικά, ζογκλερικά, κωλο-τούμπες και ούτε κι εγώ ξέρω τι άλλο!»

«Νιώθουμε κοντά σε πολλές παραδόσεις, ευ-

τυχώς», τονίζει. Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι πώς όλες αυτές οι αναφορές, οι εμπειρίες και οι προτιμήσεις βγαίνουν πάνω στη σκηνή. Και δέ-νουν μεταξύ τους αρμονικά. Οι YIANNEIS παίζουν δικά τους κομμάτια, παίζουν πολλές διασκευές, ανακατεύουν τα είδη, ανακατεύοντας έτσι και ένα διαφορετικό κοινό. Οι έντεχνοι έρχονται κοντά με τους ροκάδες και οι μεταλάδες συναντούν τους οπαδούς της pop. Ποιο είναι όμως το κυρίως κοι-νό των YIANNEIS;

Δείξε μου το κοινό σου να σου πω ποιος είσαι

«Το έντεχνο είναι ένα τεράστιο κοινό. Είναι μεγάλο στήριγμα. Είδαμε βέβαια και ένα από τα βασικά στέκια του εναλλακτικού ρεύματος στην Αθήνα, το Six D.o.g.s, να γεμίζει ασφυκτικά όταν παίξαμε. Οπότε το εναλλακτικό κοινό μάς στηρί-ζει και αυτό πολύ. Ομως, πραγματικά, αυτό που μας έχει απεγκλωβίσει εντελώς από το άγχος του

τι ακριβώς εμείς είμαστε (ή θα έπρεπε να είμαστε) είναι το γεγονός ότι δεν θελήσαμε ποτέ να ορίσουμε το target group. Ούτε από πλευράς ηλικίας, ούτε χωρίζοντας το κοινό σε εναλλα-κτικό, λαϊκό ή έντεχνο. Οχι όμως με την έννοια του ‘όλοι οι καλοί χωράνε’, ούτε του ‘μπάτε σκύλοι’». Το στίγμα εί-ναι σαφές, η μπάντα προχωράει σε ένα δικό της δρόμο.

Πώς όμως κρίνουν τη μέχρι τώρα πορεία τους; «Νομίζω πως σιγά-σιγά, αλλά πολύ σταθερά, χτίζουμε ένα πολύ ισχυρό και πολύ ιδιαίτερο πρόσωπο. Πολλά δικά μας κομμάτια δεν είναι κα-θόλου εύπεπτα, όπως το ‘Medusa’ που είναι εξαιρετικά δύσκολο. Την πρώτη φορά που παίχτηκε, δεν χειροκρότησε ούτε ένας. Αυτό, κατά τη γνώμη μου, ήταν και η απόλυτη απόδοση τιμής. Παρεμπιπτόντως, στην Ιαπωνία το μη χειροκρότημα κατά την διάρκεια ενός

θεάματος θεωρείται ως η υπέρτατη τιμή. Η πραγματική δοκιμασία δεν έχει να κάνει με το ποιο είναι τώρα το κοινό μας, αλλά ποιος θα αντέξει ως το τέλος». Πράγματι, «το τέλος είναι η μαγεία».

Τι γίνεται όμως και με το περι-βόητο και απαιτητικό indie κοινό; «Ο όρος ‘indie’ είναι μία συντομογρα-φία του ‘independent’. Και εμείς δη-λώνουμε ‘indie’ στο προφίλ μας στο myspace. Μας αφορά να λειτουργούμε ανεξάρτητοι. Σε όλα τα επίπεδα όμως, όχι μόνο αμιγώς μουσικά. Είναι ωραίο να σε αποδέχεται το κατεστημένο, χω-ρίς να πρέπει να το αποδεχτείς εσύ. Αν θέλεις, βέβαια, το αποδέχεσαι. Δεν έχουμε πρόβλημα με το κατεστημένο. Ελπίζουμε κι αυτό να μην έχει μαζί μας».

«Προσωπικά, πιστεύω ότι το πρό-τζεκτ που ονομάζεται YIANNEIS δεν

βρίσκεται ούτε στο 25% της εξέλιξής του ως αποδοχή από τον κόσμο αλλά και ως προσωπική του εξέλιξη», λέει ο Λάμπρος με σιγουριά, παρόλο που η μπάντα του συζητιέται ήδη όλο και πε-ρισσότερο. Τι επιφυλάσσουν όμως οι YIANNEIS για εμάς στο μέλλον; Δίσκο φυσικά. Ο Λάμπρος, όμως, μας λέει πως αυτό δεν είναι αυτοσκοπός. Χρει-άζεται βέβαια «για να μπορεί να ακού-σει κάποιος με ποιότητα και μέσα από ιδιαίτερη φροντίδα τα κομμάτια μας. Θα κυκλοφορήσει στην αρχή της νέας σεζόν». Μέχρι τότε θα προετοιμάζονται για την «Εξέλιξη». «Μην ξεχνάτε ότι το project μας ετούτη τη σεζόν ονομάστη-κε ‘Προ-Evolution’». Και πραγματικά πιο ταιριαστό τίτλο δεν θα μπορούσαν να βρουν. Εκεί που τα αγγλικά συνα-ντούν τα ελληνικά, μια μπάντα προχω-ράει συνέχεια μπροστά και δεν φοβάται να σαρκάσει ακόμα και τον εαυτό της.

Οι YIANNEIS

Λάμπρος Φιλίππου Μεγάλωσε στην Καρδίτσα. Ακούγοντας Σταμάτη Γονίδη και δημοτικά παραδοσιακά τραγούδια, πηγαίνοντας σε παραδοσιακούς γάμους, κηδείες («δεν έχω έρθει αντιμέτωπος με πιο ‘δυνατό’ θέαμα από το μοιρολόι στην κηδεία του παππού μου»). Τα τελευταία χρόνια έχει ταξιδέψει πολύ στην Ευρώπη για τις ανάγκες θεατρικής παράστασης, στην οποία συμμετείχε ως performer-countertenor, τραγουδώντας Henry Purcell.

Νίκος ΖαδέςΠρωτοασχολήθηκε με το μπουζούκι και τον μπαγλαμά. Σήμερα παίζει πιάνο, ακορ-ντεόν, κιθάρα, στυλόφωνο, kaossilator pro, τραγουδάει, αποδίδει τον απόλυτο φόρο τιμής στους Radiohead, δεν διστάζει να τραγουδήσει classic jazz κομμάτια.

Δημήτρης ΣιάμποςΠτυχιούχος κλασσικός κιθαρίστας, πρόσφατα τον απορρόφησε βαθιά η jazz. Κατάγεται από την Τρίπολη, ενώ πριν από δύο μήνες έγινε δεκτός στο Berklee College of Music στην Αμε-ρική. Παίζει και τζουρά.

Δημήτρης ΠετράκηςΚλασικός φλαουτίστας με μα-θήματα και πάνω στην jazz. Παίζει επίσης ταραμπούκα, πλήκτρα και κιθάρα.

Ilya AlgaerΟργανό του το κοντραμπάσο, η παιδεία του κλασική, η κα-ταγωγή του από τα βάθη της Σιβηρίας, το ταμπεραμέντο του πραγματικά εκρηκτικό. Εχει παίξει με την Ελληνο-τουρκική Ορχήστρα, την Ορ-χήστρα των Χρωμάτων και είναι μέλος της Ορχήστρας Ωδείου Αθηνών.

Αρης ΚαλλέργηςΟ μικρός τυμπανιστής, αυ-τοσχεδιαστής και παράλληλα στρατηγικός και μελετημέ-νος παίκτης. Μεγάλωσε με progressive ήχους, οι σπου-δές του όμως είναι πιο κοντά στην jazz, παίζει και φλογέρα.

26

Η Μαρία και ο Τζέ-ισον του “Wasted

Youth” μάς μιλάνε για την κινηματογραφική

τους περιπέτεια και τα σχέδιά τους για το μέλλον. Οπως μαθαί-

νουμε δεν αποκλείεται να τους δούμε και

στην ενήλικη ζωή τους πρωταγωνιστές στο

ελληνικό σινεμά.

27

Δεν είναι επαγγελματίες ηθοποιοί. Δεν είναι καν απόφοιτοι λυκείου. Και όμως κατάφεραν με τη συμμετοχή τους στo “Wasted Youth” των Αργύρη Παπαδημητρόπουλου και Γιαν Φόγκελ να βάλουν γερά θεμέλια για το μέλλον. Ο 14χρονος Τζέισον Γουάστορ και η 16χρονη Μαρία Κυρώζη πρωταγω-νιστούν στην ταινία και ήδη σκέφτονται σοβαρά το επάγγελμα του ηθοποιού. Τους συνάντησα στο Σύ-νταγμα, όσο η ταινία βρίσκεται στις αίθουσες και οι συζητήσεις στα blogs έχουν πάρει φωτιά.

Μαθήτρια, πλέον, της Α΄ Λυκείου η Μαρία και μαθητής της Γ΄ Γυμνασίου ο Τζέισον, μπλέ-χτηκαν στην ταινία με διαφορετικούς τρόπους. «Η φάση είναι πολύ απλή. Ξεκίνησα να κάνω σκέιτ στο Σύνταγμα. Εκεί γνώρισα τον Χάρη και τον Αρθού-ρο (πρωταγωνιστές της ταινίας) και γίναμε φίλοι», ξεκινάει ο Τζέισον. «Μια μέρα, αρχές καλοκαιριού, γύρισα στο σπίτι, μπήκα λίγο στο Facebook και μου έστειλε μήνυμα ο Χάρης, που έλεγε: «Ελα να παί-ξεις σε μια ταινία. Θα σε πάρουν αύριο τηλέφω-νο». Εγώ τον πλάκωσα στις ερωτήσεις, αλλά βγήκε από το Facebook χωρίς να απαντήσει σε τίποτα. Την επόμενη μέρα με πήρε τηλέφωνο η Καρολίνα Ζαπατίνα (βοηθός σκηνοθέτη) και κανονίσαμε ένα ραντεβού στο γραφείο της παραγωγής. Εκεί γνώρι-σα τους σκηνοθέτες και κάναμε ένα βιντεάκι». Από την άλλη, η Μαρία γνώριζε τον Αργύρη από την προηγούμενη ταινία του, το “Bank Bang”. «Ηταν σκηνογράφος ο πατέρας μου σε αυτή την ταινία και είχα πάει στα γυρίσματα. Εκεί με είδε ο Αργύρης και την κατάλληλη στιγμή το πρότεινε στον πατέρα μου. Μου το είπε και τον πήρα τηλέφωνο. Συναντη-θήκαμε και μου εξήγησε πώς είναι η ταινία».

Στην ταινία ο Τζέισον είναι ο «Σπόρος», ένας φίλος του Χάρη που κάνει σκέιτ, εκτελεί «κατανα-γκαστικά έργα» πηγαίνοντας σε ένα γάμο, πίνει και στο τέλος φυσικά μεθάει. «Στην ταινία δεν κάναμε τίποτα διαφορετικό απ’ ό,τι έκανα χτες, θα κάνω σήμερα ή μεθαύριο. Κάναμε ακριβώς ό,τι κάνουμε κάθε μέρα. Η φάση μού άρεσε πάρα πολύ. Προ-σωπικά δεν κουραζόμουν. Γυρνούσα σπίτι και σκε-φτόμουν το επόμενο γύρισμα». Οσο για τη Μαρία, στην ταινία υποδύεται την κοπέλα του Χάρη, και

η σχέση τους περνάει μια μικρή κρίση. «Με τον Χάρη συναντηθήκαμε δυο-τρεις φορές για να κά-νουμε πρόβες και να βρούμε τα λόγια, μια και δεν υπήρχε συγκεκριμένο σενάριο. Τα γυρίσματα ήταν πολύ περίεργα, αλλά ωραία».

Κάπως έτσι, λοιπόν, τα παιδιά ανακάλυψαν ένα θαυμαστό καινούργιο κόσμο που είναι έτοιμοι να ακολουθήσουν: αυτόν του ηθοποιού. «Τώρα πια, μετά την ταινία, μία από τις επιλογές μου είναι

να γίνω ηθοποιός», λέει ο Τζέισον. «Το σκέφτομαι πολύ, αλλά είμαι άνθρωπος που δεν πολυξέρει τι θέλει να κάνει. Αν κάτσει, έκατσε. Η εμπειρία που είχα ήταν απίστευτη, αλλά ήταν με τους φίλους μου και με γαμάτους τύπους. Δεν ξέρω αν γίνεται συχνά αυτό». Η σκέψη, βέβαια, του να γίνει ηθοποιός είχε περάσει από το μυαλό του και πιο παλιά, όπως μου εξηγεί, μια και η μητέρα του ήταν ηθοποιός πριν γίνει σκηνοθέτιδα του θεάτρου.

Από την άλλη μεριά, η Μαρία έχει ήδη αρ-χίσει να κάνει τις «απαραίτητες προετοιμασίες» για να γίνει ηθοποιός. Εχοντας ακόμα μία εμπειρία στο ενεργητικό της πολύ πριν από το “Wasted Youth” (ένα διαφημιστικό για την τηλεόραση), η Μαρία πα-ρακολουθεί εδώ και χρόνια το Θεατρικό Εργαστήρι της Ξένιας Καλογεροπούλου, στο Θέατρο Πόρτα. «Μετά τη διαφήμιση -που την έκανα όταν ήμουν Γ΄ Δημοτικού- και με τα γυρίσματα στα οποία πή-γαινα συχνά λόγω του πατέρα μου, διαπίστωσα ότι μου άρεσε πολύ όλος αυτός ο χώρος. Πιο παλιά βέβαια, ήθελα να γίνω γυναικολόγος», λέει η Μα-ρία γελώντας. Μου εξηγεί αμέσως ότι αυτή η σκέ-

ψη δεν διήρκεσε περισσότερο από τις δύο τάξεις του... νηπιαγωγείου. Αυτό όμως που την έκανε να αποφασίσει να ασχοληθεί με την υποκριτική ήταν η ταινία “Moulin Rouge” του Μπαζ Λούρμαν. «Σαν χτες το θυμάμαι που την είδα. Συγκλονίστηκα. Από εκεί ουσιαστικά ξεκίνησαν όλα». Ετσι, η Μαρία γράφτηκε στο συγκεκριμένο θεατρικό εργαστήρι και συμπληρώνει φέτος τρία χρόνια. Πέρα από την υποκριτική, την ενδιαφέρει και η σκηνοθεσία.

Οσο για τα μελλοντικά σχέδιά τους, ο Τζέισον ακόμα δεν προβληματίζεται. «Τώρα το μόνο που θέλω είναι να περνάω καλά και να μην έχω κανένα πρόβλημα. Οταν φτάσω στο σημείο που πρέπει να αποφασίσω, θα αρχίσω να το σκέφτομαι». Η σκέψη της Μαρίας φτάνει στη Δραματική Σχολή του Εθνι-κού Θεάτρου. «Μου είπαν ότι είναι πολύ δύσκολο αμέσως μετά το λύκειο και με λίγη προετοιμασία να δώσεις εξετάσεις και να περάσεις. Οπότε σκέφτομαι να δώσω πανελλήνιες, να δηλώσω μια θεωρητική σχολή και παράλληλα να ετοιμαστώ για τις επόμε-νες εξετάσεις του Εθνικού». Οσο για την επιλογή πολλών να φύγουν στο εξωτερικό, η Μαρία είναι απόλυτη. «Δεν θέλω να φύγω. Δεν το θεωρώ σω-στό οι νέοι της Ελλάδας να φεύγουν, ειδικά τώρα που υπάρχει κρίση. Προτιμώ να μείνω εδώ, παίρ-νοντας όλα τα ρίσκα».

Η συζήτησή μας τελειώνει με αγαπημένους ηθοποιούς, ταινίες, μυστικά. Υπόσχομαι να τους «ξαναενοχλήσω» σε κάποια χρόνια, για να μου πουν πώς τα κατάφεραν. Σαν ένα σχολικό reunion. Εγώ να δω τι θα έχω να πω τότε...

28

Η νέα παράσταση του Δημήτρη Πα-παϊωάννου είναι ένα αριστούργημα

ή μια φούσκα; Ανάλογα με το πώς θα το δεις. Και κυρίως ανάλογα με

το τι έχεις να πεις με τον εαυτό σου.

Ενα διαμέρισμα με θέα στην Αθήνα. Ανθρωποι πηγαίνουν κι έρχονται μέσα σ’ αυτό, αναπαρά-γοντας κινήσεις από τη ζωή ενός σύγχρονου κα-τοίκου της πόλης. Απλές, οικείες εικόνες, με μια μικρή διαφορά: ο τέταρτος τοίχος απουσιάζει κι οι απροσδιόριστοι κάτοικοι του διαμερίσματος βρίσκονται εκτεθειμένοι στα μάτια μιας κινούμε-νης μάζας θεατών, οι οποίοι έχουν την ελευθερία να επιλέξουν πότε θα μπουν και θα βγουν από την αίθουσα, πόσο θα παρακολουθήσουν, πού θα κάτσουν.

Αυτό είναι σε γενικές γραμμές το πλαίσιο της νέας ιδέας του Δημήτρη Παπαιωάννου, που ξεκι-νάει στο Παλλάς από τις 13 Απριλίου. Το «Μέσα» αποτελεί για τα ελληνικά δεδομένα ένα μάλλον ιδιότυπο πείραμα, μια σύνθεση που είναι οργα-νικά δεμένη με τον κάθε θεατή ξεχωριστά, εξού και δεν μπορεί να τεθεί σε στενά περιγραφικά πλαίσια. Για να τα πούμε πιο σωστά: πρόκειται για μια προσωπική υπόθεση του καθενός και δεν θα με εκπλήξει καθόλου αν δεν καταφέρουμε ποτέ να εξηγήσουμε ο ένας στον άλλον τι σήμαι-νε για τον καθένα μας ξεχωριστά.

Η πρώτη αίσθηση που σου αφήνει η είσο-δός σου στο Παλλάς είναι αυτή της εκκρεμότητας, σαν κάτι να περιμένεις να συμβεί. Οταν συντονί-ζεσαι όμως με τις συνθήκες και τη (ας την πού-με) δράση, καταλαβαίνεις ότι δεν θα συμβεί τί-ποτα περισσότερο από αυτό που βλέπεις. Καθώς μπαίνεις σταδιακά μέσα στο πράγμα, σε εκπλήσ-σει η οικειότητα που νιώθεις με τα επί σκηνής τεκταινόμενα. Η φυσικότητα των κινήσεων των performer σε παραπέμπει άμεσα σε προσωπικές

εμπειρίες, άλλωστε εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με χορό (τη συγκεκριμένη δηλαδή άποψη ενός χορογράφου), αλλά με γνώριμες σε όλους μας κινήσεις: ο ύπνος, το φαγητό, το ντους, η κανο-νικότητα της οικιακής ζωής.

Ο σκηνικός σχεδιασμός του Δημήτρη Θεο-δωρόπουλου και της Σοφίας Ντώνα και τα ηχητικά τοπία των Κωνσταντίνου Βήτα και Κωνσταντίνου Μιχόπουλου συμβάλλουν σε αυτή την αίσθηση της οικειότητας με το περιβάλλον μέσα στο οποίο λειτουργούν οι performer. Στο πρώτο πεντάλεπτο πχ. ένιωσα με σαφήνεια τη μεταμεσονύχτια καλο-καιρινή ησυχία ενός διαμερίσματος στο Κέντρο. Και από κει και πέρα ελευθερώθηκαν οι δικές μου αναφορές, οι δικές μου εμπειρίες και σκέψεις. Η παράσταση δηλαδή μπολιάστηκε με το προσωπι-κό μου στοιχείο, εκτροχιάστηκε και ήξερα ότι από εκείνη τη στιγμή και έπειτα ζούσα μια εντελώς δια-φορετική εμπειρία από τους συνθεατές μου.

Για να εξηγούμαστε λοιπόν: το «Μέσα» δεν είναι παράσταση. Είναι μια συνθήκη. Ενας τρό-πος θεώρησης (και όχι απλώς θέασης) της ζωής. Αυτό που σου προσφέρει το εισιτήριό σου είναι η είσοδος σε μια διαδικασία ενδοσκόπησης, μια χα-

λαρωτική συνεδρία, την οποία μπορείς ανά πάσα στιγμή να διακόψεις, και να επιστρέψεις όποια στιγμή μέσα στη μέρα επιθυμείς για να τη συνεχί-σεις. Είναι περισσότερο μια διαδικασία που επα-ναπροσδιορίζει τη σχέση σου με το θέατρο, την πόλη, το χρόνο αφομοίωσης ενός έργου τέχνης. Δεν θα δεις να συμβαίνει κάτι, δεν έχει πλοκή, ούτε χαρακτήρες. Δεν έχει εξέλιξη και δραματι-κή κορύφωση και σε καμιά περίπτωση δεν περι-μένεις επιμύθιο. Είναι λεπτά που τρέχουν το ένα μετά το άλλο και σε υπνωτίζουν, μια συνεχόμενη ροή ζωής που συνεχίζεται ακόμα και όταν κλεί-νουν οι πόρτες του θεάτρου και γυρίζει σπίτι του και ο τελευταίος θεατής.

Ο Παπαϊωάννου δεν ανακαλύπτει την Αμερική. Το έχουμε δει το concept είτε στην αγοραία εκδοχή των τηλεοπτικών reality είτε στην ακραία συμβολική και βίαια μορφή των performance της Marina Abramovic (όπως στο “The House With The Ocean View” του 2002). Ο Παπαϊωάννου όμως αυτό το γνώριμο πια πλαίσιο το χειρίζεται με τόση ποίηση και τρυφερότητα, που αυτομάτως του προσθέτει μια μεταφυσική υπόσταση. Στερώντας από τους αν-

jirashimosu.blogspot.com

29

θρώπους του οποιοδήποτε υλικό βοήθημα της κα-θημερινής ζωής, τους μετατρέπει σε ποιητικά όντα, σε σύμβολα εσωτερικότητας, εκθέτοντας περισσό-τερο την ψυχολογική τοποθέτηση του σύγχρονου αστού στο χώρο και το χρόνο του.

Στην ουσία μάς παραχωρεί τις πρώτες ύλες για να φτιάξουμε το δικό μας σενάριο. Βλέποντας τους ανθρώπους του «Μέσα» (άντρες, γυναίκες) να πηγαι-νοέρχονται στο χώρο, πιάνεις τον εαυτό σου να υπο-θέτει τις ιστορίες τους, ακριβώς όπως θα έκανες για τους άγνωστους ενοίκους της απέναντι πολυκατοικί-ας, αν είχες οπτική πρόσβαση στις ιδιωτικές στιγμές τους. Επειδή όμως η θέαση παρέχεται ελεύθερα, δεν υπάρχει ίχνος ηδονοβλεψίας σε αυτό που βλέπεις. Ο σκηνοθέτης έχει φροντίσει να δαμάσει κάθε κανιβα-λιστικό ένστικτο του θεατή που παρεμβαίνει οπτικά στη δράση της σκηνής.

Και αν από τα παραπάνω συμπέρανες ότι ο Παπαϊωάννου απλά συνέλαβε μια γενική ιδέα και άφησε τους ερμηνευτές του να την αποδώσουν βά-ζοντας αυθαίρετα την υπογραφή του, πρέπει να σου πω ότι το «Μέσα» αισθητικά έχει εμφανέστατη την καλλιτεχνική σφραγίδα του, παρέχοντάς μας εξαίρε-τες εικαστικά εικόνες, που χαράσσονται στη μνήμη

πλάι στις ομορφότερες στιγμές από τις προηγούμε-νες δουλειές του.

Το μόνο ίσως που προσωπικά κάπως με ξένι-σε (τουλάχιστον στο κομμάτι που παρακολούθησα) είναι η έλλειψη αλληλεπίδρασης ανάμεσα στους performer. Φαντάζομαι ότι έχει να κάνει με μια πρό-θεση να τονιστεί η έλλειψη επικοινωνίας στο σύγχρο-νο κόσμο, θα προτιμούσα όμως να μην δηλωνόταν τόσο ξεκάθαρα. Ενας ιδιοφυής καλλιτέχνης, όπως ο Παπαϊωάννου, που έχει κατορθώσει να δαμάσει τη σωματικότητα και να συμβολοποιήσει την παραμι-κρή της κίνηση, έχω την αίσθηση πως θα μπορούσε να δείξει την απομόνωση του «εγώ» ακόμα και με την επαφή (άλλωστε εκεί εστιάζεται και το μεγαλύτερο μέ-ρος του προβλήματος στη σύγχρονη κοινωνία).

Παρόλα αυτά, το «Μέσα» είναι ένα κομβικό έργο στην πορεία του Παπαϊωάννου και της τέχνης του. Οσο απλό και αν είναι ως ιδέα και ως υλοποίηση, άλλο τόσο επίκαιρο και ταιριαστό είναι σε μια εποχή που έχουμε χάσει το μέσα μας προσανατολισμό. Σε μια πόλη σε κατάθλιψη που υστεριάζει και ζει το δρά-μα της υπερβολής της, η σκηνή του Παλλάς μοιάζει με μια κοιτίδα οξυγόνου, κάτι που μπορεί να εξισορ-ροπήσει τη φασαρία του κόσμου.

Από την άλλη, όσοι σπεύδουν να το αποκαλέ-σουν αριστούργημα μοιάζουν να το αδικούν, δίνοντας του διαστάσεις που δεν είχε καν στις προθέσεις του. Είναι σαν να λες αριστούργημα το απέναντι μπαλκό-νι, γιατί αυτό ακριβώς έχει καταφέρει ο Παπαϊωάν-νου: να στήσει ολόκληρη την Αθήνα σε μια σκηνή, αφαιρετικά μα και με τόση σαφήνεια. Τονίζοντας μικρές λεπτομέρειες, όπως το μωσαϊκό στο πάτωμα και την αρχιτεκτονική της αστικής πολυκατοικίας που συνέθεσε το τοπίο της Αττικής από το ‘70 και μετά και σπεύδουμε να κατοικήσουμε όσοι αναζητάμε το νέο, εκτός του πατρικού, σπίτι στο Κέντρο, θέτει όχι μόνο το τοπικό αλλά και το χρονικό πλαίσιο. Γι’ αυτό και το «Μέσα» είναι ένα έργο γενιάς για την αυτοδιάθεση και το αδιέξοδό της από έναν καλλιτέχνη που μπορεί να καυχιέται ότι ακόμα και αν παίζει με όρους κατε-στημένου, μπορεί και παραμένει νέος, ανήσυχος και δημιουργικός.

To «Μέσα» είναι από αυτά τα ιδιαίτερα έργα τέ-χνης που δεν μπορείς να αποκαλέσεις με τίποτα αρι-στούργημα, εκτός κι αν αυτό που συντελεστεί μέσα σου σε κάνει να το δεις έτσι. Μπορώ να σεβαστώ αυτόν που θα μου πει ότι είναι μια φούσκα, εξίσου με εκείνον που θα μιλήσει για μια εμπειρία ζωής. Γιατί αυτό που κάνει ουσιαστικά το «Μέσα», είναι να σε θέσει απέναντι στον εαυτό σου. Αν έχεις κάτι να πεις μαζί του ή όχι αυτό είναι αποκλειστικά και μόνο δική σου υπόθεση.

«Το ‘Μέσα’ είναι μια ευκαιρία, ένα π ροϊόν ή μια απάτη». Κάπως έτσι τε-λείωνε το κείμενο που διάβασα την Κυριακή το πρωί στο blog με όνομα camerastylo online. Και αυτό ήταν μόνο η αρχή. Τα social media γέμισαν σε μια μέρα από απόψεις και σχόλια που αφορού-σα την παράσταση «Μέσα» του Δημήτρη Παπαϊωάννου που ανεβαίνει στη σκη-νή του Παλλάς στις 13 Απριλίου. Οσοι παρακολούθησαν την γενική πρόβα του πολυαναμενόμενου έργου φρόντι-σαν να γράψουν σχετικά στο blog τους, στο status τους στο Facebook και όπου άλλου έχει πρόσβαση ο καθένας. Ετσι, διαβάσαμε τον ενθουσιασμένο Δημή-τρη Χαλιώτη να χαρακτηρίζει την πα-ράσταση αριστούργημα λέγοντας: «Δεν έχω δει ωραιότερο σκηνικό... Δεν έχω δει ωραιότερους φωτισμούς στη ζωή μου... Ηταν σαν να είμαι ‘Μέσα’... σε αυτό το αριστούργημα του Δημήτρη Παπαϊωάννου, χωρίς αρχή, μέση και τέλος... (και είδα απλώς ένα preview)». Και για να είμαστε ειλικρινείς οι από-ψεις δεν διέφεραν και πολύ. Οσοι επι-χείρησαν να δημοσιοποιήσουν την εμπειρία τους μάλλον κρίνεται θετική. Οι υπόλοιποι ή σιώπησαν ή απλώς αμφέβαλαν για το κατά πόσο έχει ενδι-αφέρον το εγχείρημα. Σε αυτό το κλίμα κινήθηκε η Βάσια Τζανακάρη γράφο-ντας στο status της: «Το είδαμε και το ‘Μέσα’ του Παπαϊωάννου. Μέσα στο δικό μου σπίτι γίνονται πάντως πιο ενδιαφέροντα πράγματα. Πολύ ενδια-φέρον από τεχνικής άποψης though».Οι περισσότεροι από τους πρώτους θε-ατές βλέποντας την παράσταση ήρθαν πιο κοντά με τον εαυτό τους. «Μπο-ρεί και να το παραπήρα προσωπι-κά, αλλά μπορεί αυτό να ήθελα. Είδα το χρόνο μου. Το χρόνο που έχω, το χρόνο που δεν έχω, το χρόνο που κα-μώνομαι πως δεν έχω, το χρόνο που χάνω» διαβάσαμε στο blog ονόματι despoinismargarita, ενώ στο Facebook το status του Γιώργου Νανούρη κατέ-γραψε «Είδα το ‘Μέσα’. Πάρε από το χέρι τον εαυτό σου και πήγαινε οπωσ-δήποτε». Αυτό είναι λοιπόν το «Μέσα». Ενας χώρος για να δεις τον εαυτό σου και να αναμετρηθείς μαζί του. Και αν πετύχει το πείραμα, δεν θα βγεις από εκεί ποτέ, όπως έγραψε και ο Γεράσιμος Ευαγγε-λάτος στο Facebook: «Μπήκα ‘Μέσα’. Νομίζω ήμουν από πριν. Και δεν βγή-κα όταν έφυγα».

Κινητικότητα στην οδό Αδριανού στην Πλάκα.

Οι αποθήκες αδειάζουν, αντικείμενα τακτοποιούνται

σε κούτες, κοστούμια μεταφέ-ρονται, άνθρωποι πηγαινοέρ-

χονται. Το κλειδωμένο καμαρίνι της Λήδας Τασοπούλου ανοίγει για

πρώτη φορά μετά το θάνατό της, και ο φωτογραφικός φακός αποτυπώνει τα

προσωπικά της αντικείμενα. Μεγάλη η συνάθροιση του κόσμου πριν από 15 ημέ-

ρες στην τελευταία παράσταση για τη «Διαβο-λογυναίκα» του Σέχνερ, αλλά και του ίδιου του

Αμφι-θεάτρου. Και το κλειδί παραδίδεται, καθώς το Αμφι-θέατρο του Σπύρου Ευαγγελάτου αναστέλλει

τη λειτουργία του. Οπως ο ίδιος σημείωνε στην επιστο-λή του ένα μήνα πριν, «στην εν λόγω απόφαση με οδή-

γησαν, εκτός από τη γενική οικονομική κρίση, η διακοπή της κρατικής επιχορήγησης και το γεγονός ότι ο υπουργός Πο-

λιτισμού δεν ανταποκρίθηκε στο αίτημά μου να συναντηθούμε. Οπως επίσης η μη έγκριση της συμμετοχής του Αμφι-θεάτρου στο

Φεστιβάλ Επιδαύρου 2011». Παροδικός αποχαιρετισμός που σηματο-δοτεί νέα πορεία; Εξέλιξη περιπτωσιολογική ή ενδεικτική μιας γενικότε-

ρης κατάστασης της ελληνικής σκηνής; Και τα αδιέξοδα της (μη) στρατηγι-κής για το θέατρο, παρόντα. Συνομιλήσαμε με το σπουδαίο σκηνοθέτη και ακα-

δημαϊκό. «Και πικρία νιώθω αλλά και γεύση γλύκας από στιγμές επιτυχίας που σφράγισαν

το Αμφι-θέατρο με την παρουσία της Λήδας Τασοπούλου ως πρωταγωνίστριας και συνι-δρύτριας. Από εκεί και πέρα, κάποια στιγμή όλα τελειώνουν. Σε αυτό το θέατρο όμως υπάρχει

μια φυσική συνέχεια, υπάρχει η Κατερίνα Ευαγγελάτου, με μεγάλες αρετές σκηνοθετικές. Ο χώ-ρος είναι αγαπημένος, το κτίριο όμως δεν είναι το ‘Αμφι-θέατρο’. Είμαστε εμείς οι άνθρωποί του,

και όσο είμαστε ακόμη γεροί θα το παλέψουμε. Το Αμφι-θέατρο για 36 χρόνια υπηρέτησε ένα ρεπερ-τόριο που είναι ενδεικτικό των στόχων του και αντίστοιχο με εκείνο ενός μεγάλου κρατικού θεάτρου». Το υπουργείο Πολιτισμού δεν έχει επιχειρήσει καμία κίνηση επαφής μέχρι τώρα. «Δεν πιστεύω ότι είναι μέ-ρος ενός σχεδίου, αλλά έλλειψη ενδιαφέροντος. Στη χειρότερη περίπτωση, θα μπορούσε κάποιος ιθύνων να με καλέσει και να μου πει: ‘Λυπάμαι πολύ, κύριε Ευαγγελάτε, δεν έχουμε τη δυνατότητα’. Θα μπο-ρούσε, όπως και να έχει, να γίνει ένας διάλογος. Εφόσον δεν θέλουν, διάλογος με έναν δεν γίνεται. Εν καιρώ οικονομικής δυσπραγίας, συμφωνούμε όλοι ότι πρέπει να κάνουμε κράτει. Τα θέατρα μειώσανε το εισιτήριο, τα έξοδα παραγωγής. Από εκεί και πέρα, το να διαλύσεις, το να κλείσεις θέατρα ή σχο-λεία είναι εξαιρετικά δυσάρεστο».

Παρατηρεί μία αναποτελεσματικότητα, καθώς «ουδείς μας ειδοποίησε ότι φέτος δεν θα δοθούν οι επιδοτήσεις του 2010-2011. Και όλοι έκαναν το θεατρικό προγραμματισμό τους κανονικά. Υπο-λογίζαμε ότι θα είναι λίγο πιο κάτω από πέρυσι, λαμβάνοντας υπόψη τη μείωση του προϋπολογι-σμού για το υπουργείο Πολιτισμού. Δεν περιμέναμε, όμως, πλήρη αποκεφαλισμό. Το πρόβλημα είναι ποιες είναι οι εκάστοτε επιτροπές, εάν γίνεται σωστή και αντικειμενική επιλογή προσώ-πων, καθώς και ποια είναι η βούληση και το όραμα του εκάστοτε υπουργού».

Στο ερώτημα εάν αρκεί το επιχείρημα περί ιστορικών θεάτρων για να δίνονται επιχο-ρηγήσεις, ο κ. Ευαγγελάτος απαντά αρνητικά, καθώς «σημασία έχει η προσμέτρηση της

Το λουκέτο στο ιστορικό Αμφι-θέατρο άνοιξε τον ασκό του Αιόλου γύρω από το ζήτημα των θεατρικών επιχορηγήσεων. Ο Σπύρος Ευαγγελάτος μάς μίλησε σχε-τικά, κατέθεσε τον προβληματισμό του και μας βοήθησε να δούμε σφαιρικά τα προβλήματα του ελληνικού θεάτρου.

προσφοράς του καθε-νός, σε σχέση και με τις προθέσεις και με τα απο-τελέσματα. Εκεί στηρίζεται η αντικειμενική κρίση. Αλλω-στε, ορθά κριτήρια έχουν τεθεί και στο παρελθόν, όπως η πα-ρουσίαση ελληνικών έργων, ξένων ή παλαιοτέρων ή συγχρόνων, διερευ-νητικές τάσεις νεότερων σχημάτων. Δεν είναι εύκολο, γιατί είναι πάρα πολλές οι σκηνές και δεν μπορεί μια επιτροπή επτά, οκτώ, έστω και δέκα ατόμων, να παρακολου-θήσει όλες αυτές τις παραστάσεις. Είναι αδύνα-τον. Και τούτο απαιτεί καλή και έντιμη πληροφό-ρηση».

Οσον αφορά το ζήτημα της στέγης και του υπερ-βολικά υψηλού ενοικίου, σχολιάζει πως «αυτό που θα μπορούσε να γίνει είναι η αξιοποίηση ακινήτων του δή-μου Αθηναίων που δεν χρησιμοποιούνται. Κάποιο από αυτά θα μπορούσε να γίνει μία σεμνή θεατρική στέγη και με ένα λογι-κό ενοίκιο θα μπορούσε να παραχωρηθεί». Οπως διευκρινίζει, «εί-ναι απολύτως ειλικρινής ενέργεια. Εξαναγκάστηκα να πάρω αυτή την απόφαση. Κάποιοι νόμιζαν ότι τελείωσε η καριέρα μου. Εκείνο που είπα είναι ότι αναστέλλεται η λειτουργία του Αμφι-θεάτρου. Αναστολή σημαίνει πιθανή επαναφορά. Αλλά και εκτός Αμφι-θεάτρου θα παραμείνω μάχιμος. Δεν θα σταματήσω να σκηνοθετώ. Ηδη συζητώ σοβαρά δύο πολύ ενδιαφέρουσες προ-τάσεις. Ιδωμεν».

Η δημοσιοποίηση της απόφασης του Σπύρου Ευαγγελάτου συνέπεσε με τη «δημόσια διαβούλευση» για τις θεατρικές επιχορηγήσεις από το υπουργείο Πολιτισμού. Η νέα σκηνο-θέτις Κατερίνα Ευαγγελάτου από το 2007 δραστηριοποιείται επιτυχώς στο χώρο, παρουσιάζο-ντάς μας παραστάσεις με στίγμα, με τελευταία το “Cock” στο Θέατρο Θησείο. Συμμετείχε στην Επι-τροπή Επιχορηγούμενων Θιάσων, καταθέτοντας συλλογική πρόταση στη διαβούλευση. H ίδια σχολι-άζει: «Απαιτείται να γίνει συζήτηση γύρω από την έλλειψη στρατηγικής στην τέχνη και την παιδεία. Αυτό είναι το πιο ανησυχητικό, γιατί μακροπρόθεσμα δεν υπάρχει πλάνο για το τι είδους θέατρο θέλουμε, εί-μαστε όλοι αφημένοι στην τύχη μας. Το κράτος θα έπρεπε να έχει στρατηγική που να ευνοεί ιδιωτικούς χορηγούς, ώστε να χρηματοδοτούν την τέχνη, όπως το Arts Council στην Αγγλία. Ας μην μιλάμε όμως μόνο για τα χρήματα. Το βασικό ερώτημα αποτελεί το γιατί είναι απαραίτητη η τέχνη στη σύγχρονη κοι-νωνία. Δεν μπορεί να ξεκινούν εξαγγελίες κρατικές και να νιώθουν οι καλλιτέχνες ότι είναι οι φτωχοί συγγενείς, την ίδια στιγμή που το θέατρο είναι ένα παραγωγικό κομμάτι, που προσφέρει πολλές θέ-σεις εργασίας, τρομερή ανάσα, παιδεία, γνώση, ελπίδα, ψυχαγωγία. Πολλά χρόνια συσσωρεύονται τα προβλήματα, απλώς τώρα υπάρχει η δύσκολη οικονομική κατάσταση, που δυστυχώς χρησιμεύ-ει και ως άλλοθι. Αλλιώς πού βρέθηκαν 95 εκατ. ευρώ για το Μέγαρο Μουσικής; Το χειρότερο γί-νεται από όσους επιχειρούν να θέσουν σε αντιπαράθεση νέους και παλιούς. Γιατί πρέπει να εί-ναι ή οι νέοι δημιουργοί ή οι παλαιότεροι; Σε όλα τα μέρη του κόσμου συμπορεύονται καλλιτέ-χνες 80 ετών με καλλιτέχνες 20 ετών. Δηλαδή πρέπει να πεθάνει ο Πίτερ Στάιν για να υπάρ-ξει ο Τόμας Οστερμάιερ; Γιατί κάποιοι επιχειρούν να καλλιεργήσουν την ιδέα ότι τα λεφτά ή η σκέψη της στρατηγικής πρέπει να απευθύνεται μόνο σε ένα κομμάτι; Η τέχνη δεν είναι ποιος θα φάει τον άλλο».

3232

Ηχήστε σάλπιγγες, τηλεκοντρόλ βροντερά! Σε λίγες ημέρες, στις οθόνες όλου του κόσμου, η πιο αναμενόμενη σειρά των τελευ-ταίων χρόνων. Το «Παιχνίδι του Στέμματος» ντεμπουτάρει και διεκδικεί να γίνει ο «αρχοντας των σειρών».

Το 2004 υπήρξε χρονιά ορόσημο για το μέλλον της τηλεόρασης και δη των τηλεοπτικών σει-ρών. Τότε έκανε πρεμιέρα το “Lost” -τα σχόλια και οι αναλύσεις περιττεύουν. Ενα χρόνο αργό-τερα, η ιστορική σειρά «Ρώμη» έμοιαζε με δεύ-τερο εγκέλαδο που ακολούθησε τον πρώτο, αλ-λάζοντας την τηλεοπτική ιστορία. Για πολλούς λόγους, μα κυρίως για τους τόσο ανάγλυφους χαρακτήρες της. Μακριά από την απεικόνιση μιας αρχαιότητας ξένης και εξιδανικευμένης. Από κοντά και οι σειρά “The Tudors”, παρα-γωγής 2007. Και εάν αυτά έμοιαζαν με πρόγευ-ση, τώρα, τον Απρίλιο του 2011, ετοιμαστείτε για το κυρίως πιάτο. Ο καινούργιος βασιλιάς έρχεται να διεκδικήσει το θρόνο του. Η σειρά “Game of Thrones” αναμένεται να κατακτήσει τον κόσμο.

Βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα, μας μεταφέρει σε ένα «φανταστικό» μεσαίω-να. Το πρώτο βιβλίο της σειράς “The Song of Ice and Fire” (στα ελληνικά από τις εκδόσεις Anubis) είναι δημιούργημα ενός συμπαθέστα-του κυρίου. Του G. R. R. Martin. Ενός συγγρα-φέα που είχε όλα τα φόντα για να γράψει best seller φαντασίας -και τα κατάφερε. Εμπειρος, βραβευμένος πολλάκις, με θητεία στην αμερι-κανική τηλεόραση, μετρ των σκληρών αντιπα-

ραθέσεων ανάμεσα στους χαρακτήρες και βέ-βαια με τα αρχικά G.R.R. Κάποιος άλλος του ίδιου χώρου με παρόμοια αρχικά έφτασε να κοντράρει τη Βίβλο σε πωλήσεις.

Το πρώτο επεισόδιο της σειράς θα προ-βληθεί στις 17 Απριλίου. Δυστυχώς, σίγουρα θα κάνει αρκετούς μήνες να φτάσει στους ελ-ληνικούς δέκτες μας. Φευ, υπάρχουν και δια-δικτυακοί πλάγιοι δρόμοι... Γιατί είναι κρίμα να «κάθεται κανείς σε αναμμένα κάρβουνα». Η Wikipedia -μεταξύ πολλών άλλων μέσων- τη χαιρετίζει ως την πιο αναμενόμενη σειρά για το 2011.

Και εάν ο όρος «φανταστικός μεσαίωνας» σας ξενίζει, ξανασκεφτείτε το. Σε πείσμα όσων πιστεύουν ότι η λογοτεχνία fantasy είναι αυ-στηρώς για μικρά παιδιά, τα συγκεκριμένα βι-βλία παρουσιάζουν ένα τρομακτικά «ενήλικο» φανταστικό σύμπαν. Σε μια πραγματικότητα που θυμίζει έντονα το βρετανικό εμφύλιο του 15ου αιώνα, γνωστού και ως «Ο πόλεμος των Ρόδων». Σε μια αφήγηση με ελάχιστα δείγμα-τα από τέρατα, μαγείες και μαγγανείες. Στον κόσμο του Westeros τα «τέρατα» είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι. Μηχανορράφοι του χειρίστου είδους, υπάρξεις με άγρια πάθη, αιμοδιψείς στο κυνήγι της εξουσίας. Αλλά και πολύ συχνά

33

υπερβολικά ανθρώπινοι. Μανάδες που καταρ-ρέουν μπροστά στο χαμό του γιου τους. Ηρωες που θυμίζουν αρχαία τραγωδία. Γκρίζοι, όχι «καλοί και κακοί» -αφοπλιστικά γήινοι τελικά.

H σειρά βρίσκεται προ των πυλών, μα πά-ντα μια μεταφορά βιβλίου μπορεί να αποτύχει. Εδώ, όμως, είναι που μπαίνει και η σφραγίδα ποιότητας που λέγεται δίκτυο HBO. Μια εται-ρεία-εγγύηση που άλλωστε ευθύνεται για μερι-κές από τις καλύτερες σειρές των τελευταίων χρόνων, όπως το “The Wire”. Και εάν είστε άπιστοι Θωμάδες, δεν έχετε παρά να ρίξετε μια ματιά στο τρέιλερ της σειράς. Βάζουμε στοίχη-μα ότι θα κρατάτε το σαγόνι σας. Για να μην πέσει. Και σίγουρα θα αναγνωρίσετε διάση-μους ηθοποιούς. Οπως ο Sean Bean, γνωστός και ως Μπόρομιρ του «Αρχοντα των Δαχτυλι-διών». Ξέρετε, εκείνος που παραλίγο να πάρει το δαχτυλίδι από τον Φρόντο. Τελικά, είναι ωραίο συναίσθημα να βλέπει κανείς τη μορφή δημιουργίας που λέγεται «τηλεοπτική σειρά» να εξελίσσεται συνεχώς. Τα τελευταία χρόνια μάς ψυχαγωγεί απόλυτα. Και -συχνά- μας δίνει αριστουργήματα. Τροφή για σκέψη για όσους καταδικάζουν εύκολα την τηλεόραση. Χωρίς να λάβουν υπόψη τους ότι ποτέ δεν φταίει το μέσο, αλλά ο τρόπος χρήσης του.

Ερχονται, πάλι, μεγάλες στιγμές αγνής «TV series» μανίας. Διαλέξαμε και σας προτείνουμε:

Falling SkiesΟ Στίβεν Σπίλμπεργκ έγινε παραγωγός τηλε-όρασης; Οσοι είχαν την τύχη να παρακολου-θήσουν τη μίνι-σειρά

“Band of Brothers” (2001), ήδη επικροτούν αυτή του την κίνηση. Φέτος ο παραγωγός Στίβεν, επι-σκέπτεται κάποια άλλα γνώριμα χωράφια του, αυτά της επιστημονικής φαντασίας. Σε μια γη, που βρίσκεται υπό κατοχή εξωγήινων, μια ομάδα από επιζήσαντες αντιστέκεται. Πρωταγωνιστής ένας νε-αρός καθηγητής. Οι απαράμιλλες γνώσεις του περί πολεμικής ιστορίας τον βοηθούν -να γίνει «αρχια-ντάρτης». Σπίλμπεργκ, τι να λέμε τώρα, εγγύηση κινηματογράφησης.

Τι συνέβη; To British Invasion συνέβη ξανά.Υπερεπιτυχημένη αγγλική σειρά πήρε το δρόμο προς τις ΗΠΑ. Ιδιο σενάριο, με πιο φανταχτερούς και δη Αμερικανούς συντελεστές. Και ένα τεράστιο ατού που ακούει στο όνομα William H. Macy. Ξέρετε αυτόν τον υπέροχο ηθοποιό με την

αστεία φάτσα, τον πρωταγωνιστή του «Φάργκο» (1996) των Αδελφών Κοέν. Εδώ θα «φορέσει τα ρούχα» ενός πολύτεκνου μπαμπά. Που όμως πί-νει. Πολύ. Ο βίος και η πολιτεία μιας δυσλειτουρ-γικής μονογονεϊκής οικογένειας του Σικάγο.

Εάν δεν χορτάσετε με τα παιχνίδια εξου-σίας του «Game of Thrones», ρίξτε μια ματιά και εδώ. Άλλος ένας μεγάλος του σι-νεμά στρέφει τη δη-μιουργικότητά του στη μικρή οθόνη. Ο αγαπημένος Νιλ

Τζόρνταν ρίχνει φως σε ένα παιχνίδι των λυγμών που «παίχτηκε» τον 15ο αιώνα. Αυτό της ανόδου μιας από τις πιο μισητές δυναστείες της ιστορίας. Οι Βοργίες διεκδικούν εύκολα τον τίτλο της πιο αμαρτωλής οικογένειας ever. Στο ρόλο του πά-τερ φαμίλια, ο Τζέρεμι Αϊρονς -πειστικός, αν μη τι άλλο, για αμαρτωλός.

34

Αν τον τελευταίο καιρό περάσατε από την Πανε-πιστημίου και συναντήσατε δεκάδες ποδηλάτες να κάνουν βόλτα και να δίνουν μια διαφορετική πνοή στην πόλη, σίγουρα θα αναρωτηθήκατε τι είδους περίεργη «πορεία» είναι αυτή. Γιατί μπο-ρεί να έχουμε συνηθίσει την κεντρική οδό της πόλης γεμάτη πλακάτ, δυνατή μουσική και συν-θήματα, υπάρχουν όμως και άνθρωποι που την εκμεταλλεύονται αλλιώς· για να πάρουν το ποδή-λατό τους και να διασχίσουν την Αθήνα.

‘‘I ’ve got a bike, you can ride it if you like’’, τραγουδούσαν πριν από κάμποσο καιρό οι Pink Floyd, και αυτή ακριβώς είναι η λογική του πασίγνωστου -πλέον- freeday. Μια κινημα-τική λογική που επαναπροσδιορίζει τη θέση του ποδηλάτου και ξεκινάει ένα νέο «πετάλι» για το τι σημαίνουν αστικές διαδρομές. Αναζητήσαμε μία από τις δραστήριες φαν του κινήματος ένα βράδυ Παρασκευής, την «παγιδεύσαμε» και της ζητήσαμε να μας αραδιάσει απλά και αυθόρμητα τι σημαίνει για αυτήν το freeday.

«Είναι καιρός που το ποδήλατο άλλαξε δρα-στικά την καθημερινότητά μου προς το καλύτε-ρο. Πρόσφατα άλλαξε και τη σχέση μου με την πόλη», εξηγεί η Εφη. «Δεν ξέρω τι ακριβώς είχαν στο μυαλό τους οι διοργανωτές όταν το εμπνεύ-στηκαν, αλλά εγώ το βίωσα ως μια low-key, αι-σιόδοξη διεκδίκηση για όσα μας στερεί το μίζερο αστικό τοπίο. Μια διαμαρτυρία ιδιότυπης σύλ-ληψης για όσα μας πληγώνουν και θέλουμε να αλλάξουμε: το μπετόν, το καυσαέριο, την απου-σία αισθητικής και πρασίνου. Αλλά και τις αν-θρώπινες σχέσεις που μένουν στην επιφάνεια, το ‘δήθεν’ που περιφέρουμε από τη δουλειά στο σπίτι, τη μη ανεκτικότητα στη διαφορετικότητα του άλλου».

Οι συμμετέχοντες όμως στο κίνημα δεν μι-σούν την πόλη. Για την ακρίβεια αισθάνονται για αυτήν ακριβώς το αντίθετο. «Οι πόλεις δημι-ουργήθηκαν ως πλαίσιο εξυπηρέτησης της ανά-γκης μας για κοινωνικοποίηση, αλληλεπίδραση, επικοινωνία και αλληλεγγύη. Είναι στιγμές που νιώθω ότι κατέληξαν γραμμές ανούσιας ανταλλα-γής τυπικοτήτων και οικονομικών συναλλαγών», σημειώνει η Εφη.

Ποιο είναι, αλήθεια, αυτό το αντικλείδι που κουβαλούν αυτοί οι τύποι τα βράδια

της Παρασκευής; «Καβαλώντας το ποδή-λατο, είναι σαν να παίρνει το τιμόνι το παιδί που -πιστεύω- κουβαλάμε πάντα μέσα μας. Αυθόρμητο, αισιόδοξο και

ανέμελο, διψασμένο για οτιδήποτε καινούργιο. Οπως είπε και ο φίλος μου Α.Κ. με τη θαυμαστή του αμεσότητα (κάνοντας ορθοπεταλιά): ‘Ρε συ, υπάρχουν πραγματικοί άνθρωποι’. Ε, ναι, λοι-πόν. Ανθρωποι που δεν σε ρωτούν με το καλη-μέρα τι δουλειά κάνεις, πού μένεις και τι αυτο-κίνητο οδηγείς, γιατί πολύ απλά δεν τους νοιάζει να σου φορέσουν ‘ταμπέλα’. Θα σε ρωτήσουν αν περνάς όμορφα εδώ που βρέθηκες, πόσο καιρό κάνεις ποδήλατο, τι φρένα ‘φοράς’ και αν ξέρεις καμιά καλή διαδρομή για το Σαββατοκύριακο».

Εντονο χαρακτηριστικό στους πιστούς του freeday είναι επίσης και η αλληλεγγύη με την οποία αντιμετωπίζουν το συνοδοιπόρο τους. «Ολοι θα σε ρωτήσουν αν κουράστηκες ή αν θέ-λεις βοήθεια με το κράνος. Θα σε προσέξουν στη διαδρομή και θα έχουν το νου τους να προλάβεις την ομάδα. Θα σε φυλάξουν από κίνδυνο και θα ενδιαφερθούν αν έφτασες σπίτι με ασφάλεια. Στο δρόμο θα αστειευτούν, θα γελάσετε και θα καταλήξετε να συζητάτε μέχρι τα ξημερώματα για όσα μπορεί και να μας ενώνουν: τις εμπειρίες, τα όνειρα, τα ταξίδια, τον έρωτα...»

Η ώρα έχει πάει ήδη 9:30 και πρέπει να αφήσω την Εφη να ανέβει στο ποδήλατο. Αλ-λωστε, ο πρώτος κανόνας του freeday το λέει καθαρά: «Ερχομαι στο Θησείο έγκαιρα κάθε Παρασκευή». Και εγώ; Τι θα κάνω τώρα χωρίς ποδήλατο;

Το freeday, η πρωτοβουλία των ποδηλατών που άλ-λαξε τα βράδια της Παρασκευής μας, μας καλεί να δούμε την πόλη με άλλο μάτι. Μιλώντας με μια δρα-στήρια φίλη της ομάδας διαπιστώσαμε πως το μόνο που χρειάζεται είναι ένα ποδήλατό και καλή διάθεση.

35

Η προσπάθεια που κατέλαβε την πρώτη θέση στο διαγωνισμό αφορά ένα πρόγραμμα διαδραστικών τηλεδιασκέψεων ανάμεσα σε πέντε σχολεία από όλη την Ελλάδα με επικεφαλής καθηγητές τον Γιώργο Φιλιππούση και την Ευαγγελία Μανούσου. Συγκεκριμένα, πήραν μέρος το Δημοτικό Σχολείο Λε-οντείου Λυκείου Πατησίων, το 7ο Δημοτικό Σχολείο Παλαιού Φαλήρου, το 3ο Δημοτικό Σχολείο Κισσάμου Κρήτης, το 1ο Δημοτικό Σχολείο Αίγινας καθώς και το Δημοτικό Σχολείο Διοίκηση Διοικητικής Μέριμνας Ναυτικού Ναυστάθμου Κρήτης και όλοι μαζί εργάστηκαν -και συνεχίζουν να εργάζο-νται- πάνω σε ζητήματα περιβάλλοντος και αειφόρου ανάπτυξης. Οι μαθητές επικοινωνούν μέσω ίντερνετ, αξιοποιούν το διδακτικό τους υλικό, δημιουρ-γούν παρουσιάσεις, ενώ ταυτόχρονα εξοικειώνονται με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας.

Οι μαθητές του 3ου Γενικού Λυκείου Μυτιλήνης, με τη βοήθεια του καθηγητή Γιώργου Κοντέλλη, κατάφεραν να κατασκευάσουν έναν εκπαιδευτικό δορυ-φόρο (CanSat) με διαστάσεις αναψυκτικού. Τον εκτόξευσαν με υπερηχητικό πύραυλο σε ύψος 1.000 μέτρων και στη συνέχεια τον άφησαν να ελευθε-ρωθεί και να κατέβει στο έδαφος με τη βοήθεια αλεξίπτωτου. Κατά τη διάρ-κεια της καθόδου κατέγραψε μέσω αισθητήρων και GPS πληροφορίες για την ατμοσφαιρική πίεση, τη θερμοκρασία του αέρα και το στίγμα του δορυφόρου και τις μετέδωσε στο σταθμό εδάφους. Οι μαθητές συμμετείχαν σε όλα τα στάδια του προγράμματος, από την κατασκευή του πυραύλου μέχρι και την οικονομική διαχείριση. Κατέλαβαν τη δεύτερη θέση του διαγωνισμού, ενώ διακρίθηκαν και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο κερδίζοντας την τρίτη θέση στην κατηγορία «Επιλογή των Εκπαιδευτικών», όπου καθηγητές από όλη την Ευ-ρώπη ψηφίζουν την καλύτερη εργασία.

Στο Επαγγελματικό Λύκειο Λιβαδειάς, ο καθηγητής Κωνσταντίνος Καλοβρέ-κτης δημιούργησε μαζί με τους μαθητές του ένα μίνι videogame με τηλεκα-τευθυνόμενα οχήματα και κατέλαβε την τρίτη θέση του διαγωνισμού. Το γρα-πτό τεστ δίνει τη θέση του σε αμάξια τα οποία κινούνται μέσα σε μια εικονική πίστα. Σκοπός: μια πιο ευχάριστη η διαδικασία μάθησης. Χρησιμοποιούνται υπολογιστές που συνδέονται σε μια κεντρική οθόνη και σε κάθε σωστή απά-ντηση η ταχύτητα του οχήματος αυξάνεται, ενώ σε κάθε λάθος το αυτοκίνητο επιβραδύνει. Στο τέλος του παιχνιδιού, νικητής αναδεικνύεται ο μαθητής που, υποβάλλοντας τις περισσότερες σωστές απαντήσεις, τερμάτισε πρώτος.

Με στόχο να φέρουν πιο κοντά τα αντικείμενα μελέτης διαφορετικών μα-θημάτων, οι καθηγητές Κώστας Δημητρίου και Μάρκος Χατζητάσκος του Κολλεγίου Αθηνών και του Κολλεγίου Ψυχικού ανέπτυξαν το Διεπιστημο-νικό Εκπαιδευτή. Πρόκειται για ένα εργαλείο που συνδυάζει το ψηφιακό εκπαιδευτικό υλικό βοηθώντας έτσι στη σύνδεση εννοιών από διαφορετι-κά επιστημονικά πεδία. Για παράδειγμα, γράφοντας στο λογισμικό τη λέξη «ανεμοστρόβιλος» εμφανίζονται αποτελέσματα που έχουν σχέση με το μά-θημα της Φυσικής, της Χημείας αλλά και των Μαθηματικών.

Θυμίζοντας αρκετά τα παιχνίδια ρόλων, «Τα μυστικά του Κάστρου-Μια πε-ριπέτεια στα χρόνια τα Βυζαντινά» είναι μια εκπαιδευτική εφαρμογή που ανέπτυξε ο καθηγητής του 19ου Δημοτικού Σχολείου Νίκαιας Παναγιώτης Μοίρας. Οι μαθητές καλούνται να επιλέξουν ένα χαρακτήρα και μέσα από το παιχνίδι να γνωρίσουν πτυχές της κοινωνικής ζωής των ανθρώπων κατά την Υστεροβυζαντινή περίοδο. Η υπόθεση διαδραματίζεται στην καστροπο-λιτεία του Μυστρά και τα παιδιά πρέπει να εξερευνήσουν το σπίτι ενός μά-στορα της εποχής και να δώσουν λύσεις σε γρίφους, που στην ουσία είναι ερωτήσεις πάνω στο μάθημα της Ιστορίας.

Εχοντας επισκεφθεί τον ιστορικό χώρο των Δελφών, οι μαθητές της Σύγχρο-νης Σχολής Αυγουλέα Λιναρδάτου κατασκεύασαν έναν ηλεκτρονικό οδηγό ξε-νάγησης με τη βοήθεια των καθηγητών Ελένης Καλλέ, Κωνσταντίνας Καπέλλα, Φαίδρας Αλεξοπούλου, Στάθη Μπεσλεμέ και Δημήτρη Φατίση. Το λογισμικό δίνει τη δυνατότητα να κάνεις κλικ πάνω στα εκθέματα του μουσείου και να ενημερωθείς για την ιστορική τους σημασία. Οσα παιδιά ασχολήθηκαν με το πρόγραμμα έπρεπε να συνδυάσουν τις γνώσεις τους για την Ιστορία, την Πλη-ροφορική, τη Γεωγραφία και τα Μαθηματικά. Ναι, αυτό είναι σχολείο!

Μαθητές από όλη τη χώρα συνεργάζονται για θέμα-τα περιβάλλοντος μέσω βιντεοδιασκέψεων. Μία τάξη κατασκευάζει και εκτοξεύει δορυφόρους. Videogames γνώσεων παίρνουν τη θέση των παραδοσιακών τεστ. Καθηγητές με όρεξη για δουλειά εμπνέουν τα παιδιά. Το άλλο πρόσωπο της εκπαίδευσης στην Ελλάδα είναι υπαρκτό και το είδαμε στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Πρωτοπόρων Εκπαιδευτικών κατά τη διάρκεια του Φό-ρουμ Πρωτοπόρου Εκπαίδευσης της Microsoft.

-

-

--

-

-

--

-

38

Αν υπάρχει Παράδεισος... το αντικλείδι το ψάχνουμε

τις Παρασκευές

Μετά τον Νουριέλ Ρουμπινί που είχε έρθει πριν από μερικούς μήνες στην Αθήνα, αυτή την εβδομάδα ο Γιώργος Παπανδρέου συνα-ντήθηκε και με τον αυτοκράτορα των αγορών των 5 θαλασσών και των 7 ηπείρων Τζορτζ Σόρος. Προφανώς, η συνάντηση αυτή με τον TopChef των επενδύσεων «είναι μια πρόταση που δεν μπορείς να αρνηθείς».

Σύνθημα στη Νομική: «Καλή η Συμμαχία Κατά της Ακρίβειας, αλλά με τη Συμμαχία Κατά της Ανακρίβειας δεν βλέπω να γίνεται κάτι».

Από αυτή την εβδομάδα η ίδρυση των επι-χειρήσεων σε μία ημέρα είναι γεγονός. Πρό-κειται για μία και μοναδική διαδικασία που λένε πως θα χρειάζεται περίπου μία ώρα. One Stop Shop ένα πράγμα. Σε κάθε περίπτωση, ελπίζουμε να μην αποδειχθεί άλλο ένα πρω-ταπριλιάτικο αστείο αυτή η προσπάθεια απο-γραφειοκρατικοποίησης της επιχειρηματικό-τητας. Τουλάχιστον ο κ. Μιχάλης Χρυσοχοϊ-δης δεν έχει συνηθίσει να αστειεύεται...

Social... Πιτσόνι: Στου Ζωγράφου υπάρ-χει πιτσαρία με το όνομα Facecook, με φόντο και γραμματοσειρά όπως του ξαδέρφου του εξ’ Αμερικής.

Ταχυτήτων συνέχεια: Τουριστικό Fast Track στη δημόσια περιουσία προαναγγέλλει ο κ. Παύλος Γερουλάνος. Ηδη έχει ξεκινήσει διαβούλευση με τους διοικητές των περιφερει-ών, προκειμένου να παραχωρηθούν εκτάσεις και ακίνητα που θα αξιοποιηθούν από τις το-πικές κοινωνίες. Ο υπουργός δεν έβγαλε από το παιχνίδι των ιδιωτικοποιήσεων ούτε και τον ΟΠΑΠ. Σωστό. Σε τέτοιους καιρούς... «δεν αφήνεις τίποτα στην τύχη».

Τέλος το δώρο στο Δημόσιο;. Με τη νο-οτροπία του Δημοσίου δεν βλέπω να μπαίνει ένα τέλος...

39

Σε λίγες ημέρες, στο θέατρο του παραλόγου της Κερατέας συμπληρώνονται 120 ημέρες από την έναρξη της φαρσοκωμωδίας με τίτλο: «Η κολο-κυθιά». Το αγαπημένο παιδικό παιχνίδι το οποίο αποθεώνει το δόγμα της αναποφασιστικότητας, της αναβλητικότητας και της μετάθεσης ευθυνών, μεγάλωσε γενεές και γενεές Ελλήνων. Και από ό,τι φαίνεται δεν συντροφεύει μονάχα εμάς τους πολίτες στην καθημερινή μας πρακτική ως ενή-λικες, αλλά -σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό- ακόμα και αυτούς τους ίδιους τους κυβερνώντες. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί η πρωτοφανής κωλυσιερ-γία που παρατηρείται από πλευράς τους σε ό,τι αφορά το πεδίο της διαχείρισης και αξιοποίησης απορριμμάτων; Κωλυσιεργία, η οποία αφενός ευνοεί τη διαιώνιση της έκρυθμης κατάστασης στη «γαλατική» Κερατέα, αφετέρου δεν συμβάλλει στην εξεύρεση αξιόπιστων εναλλακτικών λύσεων που θα αντικαθιστούσαν το πεπαλαιωμένο ελλη-νικό μοντέλο.

Ενάντια στη στασιμότητα που παρατηρείται, λοιπόν, σε ένα τόσο σημαντικό ζήτημα, ο Σύν-δεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών Ανακύκλω-σης και Ενεργειακής Αξιοποίησης (ΣΕΒΙΑΝ) δείχνει να αντιλαμβάνεται το βάρος της εταιρικής ευθύνης που του αναλογεί. Οι 23 επιχειρήσεις του συνδέσμου, ξεφεύγοντας από το φαύλο κύκλο

της αντιπαράθεσης, ανέλαβαν μια αξιόλογη πρω-τοβουλία, η οποία -σε αντίθεση με την αντίληψη εκείνη που θέλει τις επιχειρήσεις να μην καταθέ-τουν δημόσιες προτάσεις- αποσκοπεί στο να θέσει σε λειτουργία τη δημόσια διαβούλευση με αντικεί-μενο τις δημόσιες πολιτικές για τη διαχείριση των αστικών απορριμμάτων στην Ελλάδα. Σε αυτήν, επιχειρήσεις, επίσημη Πολιτεία, τοπικές κοινωνί-ες και όλοι οι άμεσα ενδιαφερόμενοι καλούνται να συνεργαστούν προκειμένου να δημιουργηθεί ένα επιτυχημένο μοντέλο διαχείρισης. Ενα μοντέλο που θα βγάλει από τη χώρα μας το στίγμα από μία ακόμη θλιβερή πρωτιά: αυτήν της μοναδικής στην Ευρώπη που εμφανίζει μηδενικά αποτελέσματα στον τομέα της ενεργειακής αξιοποίησης.

Μετά το ΧΥΤΑ Φυλής, τι;Σε συνέντευξη Τύπου που διοργάνωσε προ

ημερών στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, πα-ρουσίασε μια σειρά από προτάσεις που αποσκο-πούν στην εξεύρεση μιας ολοκληρωμένης και αποτελεσματικής λύσης. Γνωρίζοντας πολύ καλά ότι στο πεδίο της διαχείρισης και αξιοποίησης απορριμμάτων δεν υπάρχουν δόγματα και μονο-διάστατες προσεγγίσεις, αλλά λύσεις που βασίζο-νται σε ένα μείγμα τεχνολογιών και πρακτικών που εφαρμόζονται ανάλογα με τις εκάστοτε συνθήκες,

ο ΣΕΒΙΑΝ απάντησε στο ερώτημα: «Μετά το ΧΥΤΑ της Φυλής, τι;» Συγκεκριμένα, έθεσε ως εναλλακτι-κή την εκτροπή από την ταφή στο ΧΥΤΑ 350.000 τόνων ετησίως. Την ίδια στιγμή, μάλιστα, που η ανάλογη δυναμικότητα της Κερατέας υπολογίζεται ότι ανέρχεται μόλις στους 127.500 τόνους ετησί-ως, η εκτροπή αυτή αναμένεται να ανακουφίσει μέρος από τις πληγές ενός συστήματος διαχείρισης απορριμμάτων, το οποίο πέρα από ξεπερασμένο και μη αποδοτικό, έρχεται σε σύγκρουση με τα όσα επιτάσσουν οι προδιαγραφές της ΕΕ.

Παράλληλα, κατατέθηκαν τα σχέδια για τη δημιουργία πιλότου κομποστοποίησης 20.000 τόνων οργανικών αποβλήτων σε ένα δήμο της Αττικής που αν μη τι άλλο δείχνει να έχει αντι-ληφθεί εδώ και αρκετά χρόνια τα πλεονεκτήματα που μπορούν να προκύψουν από την υιοθέτηση πράσινων πρακτικών, αυτόν της Ελευσίνας. Τέλος, αναγνωρίζοντας πως τα πιλοτικά προγράμματα και τα μακρόπνοα σχέδια θα αποτελέσουν μια τρύπα στο νερό εάν δεν υπάρξει παράλληλη ενημέρωση και εκπαίδευση της ευρύτερης κοινωνίας, ο σύνδε-σμος εμφανίστηκε αποφασισμένος να ακολουθή-σει μια επικοινωνιακή πολιτική που θα φέρει πιο κοντά τον πολίτη σε ζητήματα ανακύκλωσης και πράσινης ενέργειας.

Ενώ η κατάσταση στην Κερατέα συ-νεχίζει να οδηγείται σε αδιέξοδο, και ενώ η χώρα μας δεν διαθέτει δημόσια πολιτική διαχείρισης απορριμμάτων, μια διαφορετική πρόταση ακούστηκε προ ημερών στο Ιδρυμα Κακογιάν-νης. Και είχε ενδιαφέρον.

40 21

Για αποκτήσει εμφάνιση ρετρό φωτογραφικής μηχανής, το iPhone 4 χρειάζεται μια θήκη όπως αυτή που κατασκευάζει η SigniCase. Φτιαγμένη από ξύλο καρυδιάς, μπαμπού ή zebrawood, παράγεται με πολύ λεπτές διαστάσεις και βάρος μόλις 22 γραμ., ώστε να προστατεύει το τηλέφωνό σου χωρίς να βαραίνει την τσάντα ή την τσέπη σου. Ερχεται πακέτο μαζί με ένα προστατευτικό για την οθόνη του κινητού και μπορείς να την παραγγείλεις με 43 δολάρια από το Amazon. Στην περίπτωση, όμως, που σου αρέσει το ξύλο, αλλά τη θεωρείς κακόγουστη, όπως μερικοί συνάδελφοι, η εταιρεία διαθέτει και άλλα σχέδια, όπως ένα με τον πύργο του Αϊφελ.

www.signicase.com

Μία ακόμα εταιρεία, η Dell αυτή τη φορά, παρουσίασε μια συσκευή που συνδυάζει τις δύο πιο πρόσφατες τάσεις της αγοράς: τα Netbook και τα Τablet PC. Το όνομά της είναι Inspiron Duo και μπορεί με μία περιστροφή της οθόνης να αλλάξει από Netbook με πλήρες πληκτρολόγιο σε ταμπλέτα με οθόνη 10,1 ιντσών HD. Είναι εξοπλισμένη με διπύρη-νο επεξεργαστή Intel Atom N550 (1,5GHz), σκληρό δίσκο 320GB, 2GB DDR3 Ram, κάμερα 1,3 μεγαπίξελ και λειτουρ-γικό σύστημα Windows 7. Είναι αρκετά βολική για να γράφεις κείμενα όταν βρίσκεσαι στο σπίτι, χωρίς όμως να χάνει τη φορητότητα της ταμπλέτας. Κυκλοφορεί ήδη στην ελληνική αγορά με τιμή 599 ευρώ και, αν έχει ένα μειονέκτημα, αυτό είναι η μικρή αυτονομία της μπαταρίας που δεν ξεπερνάει τις 4 ώρες.

www.dell.com

Από τις πιο βολι-κές βάσεις στήρι-ξης για ταμπλέτες που έχουν κυκλο-φορήσει τον τελευ-ταίο καιρό είναι σίγουρα η RingO της Vogel. Υλοποιώντας μια απλή, αλλά ταυτόχρονα έξυ-πνη ιδέα, εφαρμόζει πάνω στο Τablet PC ένα κάλυμμα με μία τρύπα στο κέντρο του, ώστε να δέχεται διαφορετικά εξαρτήματα. Με τη βο-ήθειά τους μπορείς να βάλεις το γκάτζετ σου είτε στο σαλόνι για να βλέπεις φωτογραφίες, είτε στην πλάτη των μπροστινών καθισμάτων του αυτοκινήτου για να βλέπουν τα παιδιά ται-νίες στα ταξίδια, είτε ακόμα και στην κουζίνα για να μην ξεχνάει η μητέρα σου τις συνταγές μαγειρικής της και να σου φτιάχνει ό,τι ζητή-σεις. Το βασικό πακέτο, που περιλαμβάνει το κάλυμμα και τη βάση για τον τοίχο, κοστίζει 70 δολάρια -τιμή όχι και τόσο καλή είναι η αλήθεια.

www.tabletonthewall.com

Αυτή τη φορά δεν χρειάζεται να ξοδευτείς. Για την ακρίβεια, δεν χρειάζεται να δώσεις ούτε μισό

φράγκο. Μπορείς να αποκτήσεις τη δική σου φωτο-γραφική μηχανή Hassleblad -αντίγραφό της για την ακρί-

βεια- εντελώς δωρεάν. Το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να εκτυπώσεις στο σπίτι σου τις οδηγίες που δίνει η σχεδιά-στρια Kelly Angood μέσα από το site της και να κολλήσεις τα

Α4 χαρτιά. Θα έχεις τότε μπροστά σου μία πλήρως λειτουργική μηχανή που δέχεται 35άρι φιλμ και μπορεί να τραβήξει 12 με 14 μοναδικής αισθητικής φωτογραφίες ανά ρολό. Οι οδηγίες

είναι δωρεάν για κατέβασμα και μόνο αν θέλεις, μπορείς να κάνεις μια δωρεά στη σχεδιάστρια για τον κόπο της.

Επίσης σε παροτρύνει όσες φωτογραφίες τραβήξεις να τις ανεβάσεις σε ειδικό φόρουμ που έχει

δημιουργηθεί για αυτόν το σκοπό.www.kellyangood.co.uk

Οχι, δεν είναι ανεμογεννήτρια τσέπης ούτε χρειάζεται να το βάλεις έξω από το παράθυρό σου για να δουλέψει. Είναι το ασύρματο ρούτερ της εταιρείας Logitec (όχι της γνωστής Logitech με το h στο τέλος) και η προπέλα στην κορυφή είναι η κεραία του. Κατασκευάστηκε έτσι για να έχει -θεωρητικά- ενισχυμένο σήμα, ενώ μπορεί -ακόμα πιο θεωρητικά- να πιάσει ταχύτητες μέχρι 450Mbps σε συ-νεργασία με συμβατές συσκευές. Διαθέτει και θύρα ethernet για την περίπτωση που δεν μπορείς χωρίς καλώδια, με την κυκλοφορία του να προγραμματίζεται στα μέσα του Απριλίου στην τιμή τον 230 δολαρίων περίπου. Και μπορεί να μην ξέρουμε πώς θα τα πάει στις πωλήσεις, άνετα όμως διεκδικεί βραβείο για το πιο κακόγουστο γκάτζετ που έχει κυκλοφορήσει τον τελευταίο καιρό.

www.logitec.co.jp

41agiannopoulos@metropolisnews.gr

Αν ο Leonardo DiCaprio φορούσε ρολόι στο “Inception”, θα έπρε-πε να είναι το Opus Eleven της εταιρείας Harry Winston. Με έναν πρωτοποριακό σχεδι-ασμό, κάθε μία ώρα το κα-ντράν του «διαλύεται», για να ξανασχηματιστεί απεικονί-ζοντας τη νέα ώρα. Στο πλάι υπάρχουν δύο κύκλοι, ο πάνω δεξιά για να δείχνει τα λεπτά μέσα από δύο διαφορετικούς δίσκους και ο κάτω τα δευτερόλεπτα με την κίνη-ση ενός τροχού από τιτάνιο. Λειτουρ-γεί με χειροκίνητο κούρδισμα, το οποίο χαρίζει αυτονομία 48 ωρών και αποτελείται συνολικά από 566 εξαρτήματα! Η στεφάνη του είναι από λευκόχρυσο και η τιμή του πολύ προσιτή, μόλις στα 250.000 δολάρια. Οπότε αν έχεις μερικά ψιλά στην τσέπη σου και δεν θέλεις να τα δώσεις για να αγοράσεις σπίτι, παίρνεις ένα από τα 111 κομμάτια της περιορισμένης έκδοσης.

www.harrywinston.com

Πόσο επαναστατικός μπορεί να είναι ένας νυχοκόπτης ώστε να κοστίζει 10 φο-ρές ακριβότερα από αυτόν που χρησιμοποιού-σες μέχρι σήμερα; Σύμφωνα με την Klhip, αρκετά, μια και έχει επανασχεδιαστεί για να ασκείς πίεση στην πλευρά που βρίσκονται οι λεπίδες. Ετσι, απαιτείται πολύ λιγότερη δύναμη για να κόψεις τα νύχια σου, και τα αποτελέσματα είναι θεαματικά καλύτερα. Κατασκευασμένος από ατσάλι που χρησιμοποιείται και στα χειρουργεία, συνοδεύεται από εγγύηση εφ’ όρου ζωής. Προσπα-θώ, βέβαια, να θυμηθώ κάποιον να παραπονιέται ότι του χάλασε ο νυχοκόπτης ή ότι χρειάστηκε να ζοριστεί για να κόψει τα νύχια του, αλλά η μνήμη μου δεν με βοηθάει. Εάν πάντως έχεις άλλη άπο-ψη και πιστεύεις ότι μπορεί να αλλάξει τη σχέση που έχεις με τα δάχτυλά σου, κοστίζει 70 δολάρια.

www.klhip.com

Το Iconia της Acer εί-ναι ένα Touchbook (κάτι σαν λάπτοπ αφής) που αποτελείται από δύο οθόνες και θα κυκλοφορήσει για πρώτη φορά στην Αμε-ρική μέσα στον Απρί-λιο. Ολες οι λειτουργίες γίνονται αγγίζοντας τις οθόνες του, με τη μία από τις δύο να έχει τη δυνατότητα να μετατρα-πεί σε εικονικό πληκτρολόγιο. Στο εσωτερικό του βρίσκεται ένας επεξεργαστής Intel Core i5, 4GB μνήμης RAM, λειτουργικό σύστημα Windows 7 και ένας σκληρός δίσκος με χωρητικότητα 640GB. Υπάρχουν επίσης δύο USB θύρες, μία HDMI, καθώς και μία κάμερα 1,3 μεγαπίξελ για βιντεοδιαλέξεις. Η τιμή του φτάνει τα 1.200 δολάρια, και μέ-νει να δούμε πώς θα γίνει αποδεκτό από τους καταναλωτές. Η αποστολή του, πάντως, μόνο εύκολη δεν θα είναι.

www.acer.com

Στην παραγωγή της ισχυρότερης Panamera μέχρι σήμερα σκοπεύει να προ-χωρήσει η Porsche σύμφωνα με ανακοίνωσή της. Η Porsche Panamera Turbo S, όπως θα λέγεται το νέο μοντέλο, θα έχει μέγιστη ταχύτητα 306 χλμ. την ώρα και θα επιταχύνει από 0 σε 100 μέσα σε 3,8 δευτερόλεπτα! Συνολικά, ο Τwin Τurbo V8 κινητήρας των 4,8 λίτρων θα αποδίδει 550 άλογα, ώστε να μην υπάρχει καμία αμφιβολία ότι θα κολλήσεις στο κάθισμά σου την ώρα που πατάς το γκάζι. Υπολογίζεται πως τα πρώτα μοντέλα θα παραδοθούν στους ιδιοκτήτες τους τον Ιούνιο του 2011, ενώ η τιμή λιανικής πώλησης στη Γερμανία θα είναι λίγο μικρότερη από 170.000 ευρώ. Φανταστικέ πατέρα, θέλω ένα δωράκι...

www.porsche.com

Εγινε ταινία και ήταν -σε γενικές γραμ-μές- χάλια. Τι θα πρέπει να συμβεί λοι-πόν για να αποζημιωθούμε; Να κυκλο-φορήσει όσο το δυνατόν συντομότερα το τρίτο μέρος της σειράς videogame Max Payne. Οπως ανακοίνωσε η εταιρεία παραγωγής του, η Rockstar, δύο χρόνια μετά ξεκίνησε να ασχολείται και πάλι με την ανάπτυξη του τίτλου. Το παιχνί-δι ανακοινώθηκε επίσημα το Μάιο του 2009 και ετοιμαζόταν για κυκλοφορία προς το τέλος του ίδιου έτους για PS3, Xbox 360 και PC. Τα σχέδια, ωστόσο, της Rockstar άλλαξαν και ο τίτλος μετά από πολλές αναβολές σχεδόν ξεχάστηκε. Πριν από λίγες ημέρες όμως, δημοσίευ-σε στο Τweeter της τα χαρμόσυνα νέα με τίτλο “He’s Coming...” μαζί με φωτογρα-φικό υλικό του πρωταγωνιστή. Περιμέ-νουμε με αγωνία!

rockstargames.com/maxpayne3

42

Σκηνικό από ταινία θύμιζαν τα στούντιο της Paramount, τα οποία φιλοξένησαν το γκαλά που ετοίμασε η Turkish Airlines, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για την έναρ-ξη των πτήσεων από την Κωνσταντινούπολη στο Λος Αντζελες. Περισσότεροι από 500 προσκεκλημένοι πα-ρακολούθησαν τις φαντασμαγορικές εκδηλώσεις, ενώ επίσημος προσκεκλημένος ήταν ο πρεσβευτής της εται-ρείας σε όλο τον κόσμο, Κόμπε Μπράιαντ. Σύμφωνα με το πρόγραμμα της THY, θα πραγματοποιούνται τέσσερα δρομολόγια την εβδομάδα από την Κωνσταντινούπολη στο Λος Αντζελες, με το καινούργιο αεροσκάφος Boeing 777-300ER. Μέχρι τις 30 Απριλίου θα υπάρχει και ειδικός μειωμένος ναύλος για τη διαδρομή, που θα ανέρχεται στα 752 δολάρια μαζί με τους φόρους για τις πτήσεις με επιστροφή.

Για τρίτη σεζόν συνεχίζεται το «Amstel Live... γιατί έτσι μας αρέσει» μέσα από την τηλε-όραση του ΣΚΑΪ. Η επιτυχη-μένη συνταγή με αγαπημένες μουσικές, καταξιωμένους Ελληνες καλλιτέχνες, ξεχω-ριστές ερμηνείες, ντουέτα και συναυλιακή ατμόσφαιρα θα είναι κοντά μας, όπως πάντα, κάθε Κυριακή στις 8:00 μμ. Αν θέλεις να λάβεις και εσύ μέρος στα γυρίσματα, μπες στη σελίδα facebook.com/AmstelLive και μάθε περισ-σότερες λεπτομέρειες. Για πε-ρισσότερο από δύο δεκαετίες η Amstel έχει επιδείξει μια έντονη χορηγική δραστηρι-ότητα και στήριξη της ελλη-νικής μουσικής, προσπαθώ-ντας πάντα να δημιουργήσει αληθινές, μοναδικές εμπειρί-ες για το κοινό της. Συναυλί-ες, μουσικές σκηνές, μουσι-κοί διαγωνισμοί έχουν στο πλευρό τους την αγαπημένη μπίρα των Ελλήνων, η οποία φροντίζει να ενισχύει και να στηρίζει τα μουσικά δρώμενα της χώρας.

Τα αγαπημένα δημητριακά πρωι-νού Fitness της Nestlé φροντίζουν για τη γραμμή και την εμφάνισή σου, προσφέροντας τα οφέλη των αντιοξειδωτικών σε δυο μοναδικές γευστικές προτάσεις: Fitness Fruits και Fitness Red Fruits με αντιοξει-δωτικά! Οι τραγανές νιφάδες με σι-

τάρι ολικής αλέσεως σε συνδυασμό με τα τροπικά φρούτα ή με τα απο-ξηραμένα κομμάτια φράουλας και τις λαχταριστές μπουκιές φρούτων του δάσους αποτελούν την ιδανικότερη επιλογή για ένα υγιεινό και ταυτό-χρονα γευστικό πρωινό γεύμα! Επι-πλέον, οι αντιοξειδωτικές ουσίες, η

Βιταμίνη Ε και το Σελήνιο που περι-έχουν τα Fitness Fruits και Fitness Red Fruits, σε συνδυασμό με μια ισορροπημένη διατροφή και έναν υγιεινό τρόπο ζωής, ενισχύουν την άμυνα του οργανισμού και συμβάλ-λουν καθοριστικά στην προστασία των κυττάρων του σώματος.

Εάν σκέφτεσαι να αγοράσεις iPad και θέλεις ένα πρόγραμμα ειδικά σχεδιασμένο για εσένα ώστε να απολαμβά-νεις γρήγορο mobile ίντερνετ, τότε στην Cosmote θα βρεις αυτό που ψάχνεις. Αποκτώντας οποιαδή-ποτε έκδοση Wi-Fi+3G του iPad, έχεις αυτόματα χωρίς δέσμευση συμβολαίου το πρόγραμ-μα Cosmote Internet On The Go 500ΜΒ, με 10 ευρώ το μήνα, καθώς και το πρόγραμμα Cosmote Internet On The Go 2GB, μόνο με 20 ευρώ το μήνα. Απαραίτη-τη προϋπόθεση για τη χρήση του δικτύου 2G/3G/HSPA+ της Cosmote με iPad είναι η απόκτηση Micro USIM κάρτας. Υπενθυμίζεται πως με το iPad μπορείς να σερφάρεις στο διαδίκτυο, να στέλνεις και να λαμβά-νεις email, να έχεις πρόσβαση σε χιλιάδες εφαρμογές του App Store, να διαβάζεις ebooks, να απολαμβάνεις την αγαπημέ-νη σου μουσική αλλά και ταινίες και παι-χνίδια όπου και αν βρίσκεσαι.

σαγκδ

θέλεις ένα πρόγραμμα ειδικά σχεδιασμένο για εσένα ώστε να απολαμβάην Cosmote θα βρεις αυτό που ψάχνεις. Αποκτώντας οποιαδής

0ΜνοτύMδίιά τπ

ν Cosmote θα βρεις αυτό που ψάχνεις. Αποκτώντας οποιαδή-αυτόματα χωρίς δέσμευση συμβολαίου το πρόγραμ-

ΜΒ, με 10 ευρώ το μήνα, καθώς και το πρόγραμμαο με 20 ευρώ το μήνα. Απαραίτη-

ύου 2G/3G/HSPA+ της Cosmote M κάρτας. Υπενθυμίζεται πως με ίκτυο, να στέλνεις και να λαμβά-άδες εφαρμογές του App Store, την αγαπημέ-αι-

Τις πύλες του αναμένεται να ανοίξει σύντομα το Navarino Natura Hall by Hellenic Postbank. Πρόκει-ται για ένα μοναδικό διαδραστικό εκθεσιακό χώρο, που δημιουργήθηκε από τη συνεργασία του Πανεπι-στημίου της Στοκχόλμης, της Ακαδημίας Αθηνών, της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας, της Ελληνι-κής Ενωσης Προστασίας Θαλάσσιου Περιβάλλοντος (HELMEPA) και της TEMES ΑΕ, και θα λειτουργήσει εντός της Costa Navarino. Σκοπός του θα είναι να ενη-μερώνει τους επισκέπτες, φοιτητές, μαθητές των τοπι-

κών σχολείων και τους κατοίκους της περιοχής, για τη μεσσηνιακή φύση και για τα αποτελέσματα των ερευ-νών που πραγματοποιούνται από το NEO (Navarino Environmental Observatory) για την έκταση και τις συ-νέπειες του φαινομένου της κλιματικής αλλαγής τόσο στον κόσμο όσο και στην περιοχή της Μεσογείου. Θα τους προσφέρει επίσης την ευκαιρία να μάθουν τα πά-ντα γύρω από το περιβάλλον και χρήσιμα στοιχεία για το πώς μπορεί να συμβάλει ο καθένας μας ώστε να μειώσει το περιβαλλοντικό του αποτύπωμα.

43

Ενα έξυπνο παιχνίδι με έπαθλο ένα ταξίδι για δύο άτομα στο Αμστερνταμ δημιούργησαν η Forthnet και η KLM. Για να παίξεις, μπες στο www.thebestpilot.gr, συμπλήρωσε το email σου και ανάλαβε τον έλεγχο ενός αεροσκάφους της KLM. Στη συνέχεια, αφού απογειωθείς από την Αθήνα, πρέπει να περάσεις από διάφορους προορισμούς με πέντε διαφο-ρετικά επίπεδα δυσκολίας. Κάθε επίπεδο ολοκληρώνεται μόνο όταν καταφέρεις να διαγράψεις τη συντομότερη δυνατή δια-δρομή. Τελικός στόχος είναι να καταφέρεις να πάρεις μια θέση στη λίστα των “Best Pilots”. Επιπλέον, έχεις τη δυνατότητα να βελτιώσεις το χρόνο σου προσκαλώντας μέσω του Facebook τους φίλους σου. Με τον τρόπο αυτό σού δίνεται η δυνατότητα να μειώσεις το χρόνο σου κατά 1 msec για κάθε φίλο που θα αποδεχτεί την πρόσκλησή σου. Τι περιμένεις;

Το «Inception» σε πρώτη τηλεοπτική προβολή θα μπορέσεις να απολαύσεις μέσα στον Απρίλιο αν είσαι συνδρομητής του Conn-x TV, μέσα από την υπηρεσία Video on Demand, Film Express. Το απόλυτο blockbuster των 4 όσκαρ με τον Λεο-νάρντο Ντι Κάπριο, ταξιδεύει στον κόσμο των ονείρων και προσγειώνεται στη συνδρομητική τηλεόραση του ΟΤΕ, παρα-σύροντας στον κόσμο της φαντασίας μικρούς και μεγάλους. Το Conn-x TV διατίθεται σε σχεδόν 1.000 σημεία παρουσίας (PoPs) του δικτύου του ΟΤΕ σε όλη την Ελλάδα και συνεχώς επεκτείνεται. Σε αυτά περιλαμβάνονται όλες οι πρωτεύουσες νομών, κωμοπόλεις, νησιά, καθώς και αστικά κέντρα με ακόμη μικρότερους πληθυσμούς. Για να δεις αν είναι διαθέσιμο και στην περιοχή σου απλά μπες στο www.oteshop.gr και πληκτρολόγησε τον αριθμό της τηλεφωνικής σου σύνδεσης.

Μία ακόμη σημαντική κατηγορία προϊόντων, αυτή των εργαλείων, πρόσθε-σε στην γκάμα της η e-shop.gr. Αφορά επαγγελματίες και ερασιτέχνες για το σπίτι, τον κήπο ή το αυτοκίνητο και περιλαμβάνει οικονομικές λύσεις από όλους τους επώνυμους κατα-σκευαστές. Με μία επίσκεψη θα βρεις πάνω από 2.000 κωδικούς με ηλεκτρικά κατσαβίδια, επαγγελματι-κούς φακούς, γρύλους και φορτι-στές μπαταρίας για το αυτοκίνητο, ή ακόμη και αντλίες υδάτων, φυσητήρες για τον κήπο και πολλά άλλα προϊόντα από τα πλέον επώνυμα brands, όπως Black & Decker, Bosh, Einhell, Makita. Η κίνηση αυτή της εταιρείας συγκλίνει με τη γενικότερη πολιτική της για παρο-χή οικονομικών λύσεων σε επώνυμα προϊόντα μέσα από μια μεγάλη ποικιλία που είναι εύκολα διαθέσιμη 24 ώρες το 24ωρο, κάθε ημέρα της εβδομάδας.

ΤΤο «CConννάρσσύ((Poννοκκα

44

Τελειώνουν σιγά-σιγά τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Δεν απειλείται πια η Μπαρτσελόνα, δεν δείχνει να μπορεί να το χάσει η Γιουνάιτεντ, λίγο ακόμα θέλει η Μίλαν μετά τη νίκη στο ντέρ-μπι, η Λιλ δεν θα κάνει άλλα λάθη, ενώ Ντόρτμουντ και Πόρτο το έχουν καθαρίσει από το φθινόπωρο. Μένει η κόντρα της Τβέντε με την Αϊντχό-φεν στην Ολλανδία και παραδοσια-κά Σέλτικ και Ρέιντζερς στη Σκοτία, αλλά δεν ξέρω αν ενδιαφέρουν και κανέναν.

Οσο το σκεφτόμουν, τόσο δεν μπορούσα να μην γελάσω. Μέσα στη δυσάρεστη και κα-κόκεφη κατάσταση της φετινής ΑΕΚ των χιλίων πάσης φύσεως προβλημάτων, αυτή η ιστορία με τα ταξί είναι απλά υπέροχη. Αν έχουμε λίγο χιούμορ, θα το αποδείξουμε φυλάσσοντας τη στιγμή στο πάνθεον του ελληνι-κού ποδοσφαίρου.

Ενας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές-λαχεία που έχει πάρει ποτέ στα χέρια της η ΑΕΚ είναι ο ξακουστός αμυντικός Νταβίντε Μπελότι. Ηρθε ξαφνικά τον Ιανουάριο του 2000 στην «Ενωση» και αμέσως κατάφερε να εδραι-ωθεί στην ενδεκάδα και να γράψει με χρυσά γράμματα το όνομά του στην ιστορία του συλλόγου. Οι φίλαθλοι είχαν τη σπάνια τύχη να τον απολαύσουν για τέσσερα (1+3) ολόκληρα λεπτά σε έναν αγώνα με τον ΟΦΗ, όταν πέρασε ως αλλαγή στο 89' στη θέση του Χάρη Κοπιτσή. Μετά την ποδοσφαιρική πανδαισία που προσέφερε στο ματς αυτό,

πέρασε απευθείας στη σφαίρα του μύθου και δεν χρειά-στηκε να παίξει άλλο. Εφυγε το καλοκαίρι για τη Μόντσα, από εκεί μεταγράφηκε στη Σερένιο, έκανε ένα πέρασμα από τη διαστημική Λέκο και βρήκε την Ιθάκη του στην ιστορική Μπελινζόνα. Αγωνίστηκε με τα χρώματά της από το 2004 μέχρι το 2008 και στα 36 του κρέμασε τα μαγικά παπούτσια του για να γίνει προπονητής της. Σήμερα είναι άνεργος, περιμένοντας καρτερικά την ευκαιρία που δικαι-ούται στον πάγκο της ΑΕΚ ή έστω της Μπαρτσελόνα. Θα σε θυμόμαστε για πάντα, Νταβίντε Μπελότι. Α.Γ.

Μου έχει λείψει...

a.dimoulas@metropolisnews.gr

Οι κανονισμοί είναι κανονισμοί, λέγαμε, και οι νόμοι είναι νόμοι. Τότε πώς προ-κύπτει η μία αγωνιστική τιμωρίας του ΠΑΟΚ, πραγματικά δεν το καταλαβαίνω. Αν είναι να κάνουμε ό,τι θέλουμε, τι επι-καλούμαστε το καταστατικό. Εαν υπάρχει. Οχι ότι φταίει ο ΠΑΟΚ, ο οποίος μέσα στον παραλογισμό πρέπει να πληρώσει 250.000 ευρώ πρόστιμο. Φοβερό;

Οι δύο θητείες του Βαλβέρδε στον Ολυμπιακό έχουν πολλά κοινά. Και τις δυο φορές ο ερχομός του υπήρξε έκ-πληξη. Και τις δυο φορές κατέκτησε το πρωτάθλημα σχετικά εύκολα. Και τις δυο φορές δεν έπαιξε στο Τσάμπιονς Λιγκ. Και τις δυο φορές (όπως φαίνε-ται) θα φύγει αφήνοντας να εννοηθεί ότι δεν θα ξανάρθει. Μόνο που αυτήν τη φορά όντως δεν θα ξανάρθει. Οχι επειδή κατάλαβε ότι δεν μπορεί να ζή-σει μακριά από την οικογένειά του, τη γλώσσα και την κουλτούρα του, αλλά επειδή κατάλαβε ότι δεν μπορεί να ζή-σει εδώ. Ο Βαλβέρδε άφησε προ διε-τίας ένα μέτριο πρωτάθλημα και βρή-κε φέτος ένα ακόμα χειρότερο. Το επί-πεδο είναι χαμηλότερο και τα περιστα-τικά βίας συχνά, αν όχι μόνιμα. Πόσο μεγάλο επιχείρημα είναι για τον Βά-σκο τα λίγο περισσότερα χρήματα του Ολυμπιακού από την όποια Σεβίλλη ή Εσπανιόλ ή Μπιλμπάο αναλάβει; Ελά-χιστο. Ποιο το κίνητρό του; Το Τσά-μπιονς Λιγκ; Συγνώμη, αλλά η Πριμέ-ρα Ντιβιζιόν είναι πολύ πιο ελκυστική από τη φάση των ομίλων.

Πρόσεχε τα νεύρα σου, Κριέ. Η υγεία σου είναι τούμπανο, αλλά μαζεύονται νεύρα στον ορίζοντα και αυτό μπορεί να σε ρίξει. Μην σπάζεσαι για μικρά θέματα, γιατί θα πα-ρουσιαστούν και μεγάλα και χρειάζεσαι ένα volume control. Τα ερωτικά σου πάνε τζετ, αλλά σε στελθ μόουντ.

Αλλάζεις ταχύτητες αυτή την εβδομάδα Ταύρε, πιάνεις τρελές στροφές και φεύγεις με φόρα. Η τάση σου για περιπέτειες έχει αρχί-σει να σε πνίγει, μήπως να κάνεις κάτι για αυτό; Ή μήπως να μεταφέρεις αυτή την τάση σου στην κοινωνική σου ζωή; Τουλάχιστον δεν θα χρειαστεί να βγεις από την πόλη.

Μην είσαι τόσο ευαίσθητος, Δίδυμε. Εί-ναι που η ενέργειά σου σε προλαβαίνει και οι συγκινήσεις είναι πολλές. Και όλα αυτά από μια νέα γνωριμία ή από μια γνωριμία που δεν φανταζόσουν πόσο χρυσορυχείο εί-ναι. Σκέψου τα όλα ψύχραιμα, και κοίτα να εξετάζεις όλα τα δεδομένα, γιατί σαν να είσαι έτοιμος να μπερδευτείς.

Ενώ εσύ, Καρκίνε, ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Πρέπει να μπεις σε ένα καράβι και να δεις νησί, έστω και για μια ημέρα. Η άνοιξη σε έχει βαρέσει πιο δυνατά από τους υπόλοιπους και η δουλειά σού φαίνεται σαν κάτι τόσο δευτερεύον, που ούτε status στο Facebook δεν θα την έβαζες.

Κι εσύ, Λέοντα, θα ταξιδέψεις. Στα βάθη της ψυχής σου. Ναι, είναι τόσο γραφικά όσο τα λέω. Ξεκίνησες ήδη να διαβάζεις Γιουνγκ μού φαίνεται, έτσι; Αλλά ξέρεις τι κάνεις εσύ, πονηρέ. Προλειαίνεις το έδαφος, ψάχνεις αυτά που πραγματικά σε κάνουν χαρούμενο για να τα κυνηγήσεις.

Ετοιμάσου για λίγη θολούρα, Παρθένε. Η σκέψη σου θα είναι λίγο σαν τριαξονικό στις ανηφόρες του Βύρωνα, και μάλιστα στη χειρότερη στιγμή, αφού κάποιες σημαντικές αποφάσεις θα βρεθούν στο διάβα σου. Ψυ-χραιμία σου συνιστώ, αλλά μην βασιστείς σε κανένα Δίδυμο για να τη βρεις.

Η προτεραιότητά σου και εσένα, Ζυγέ,

όπως και του Λέοντα, είναι να βρεις έναν τρόπο ζωής που πραγματικά σε ευχαριστεί. Η διαφορά είναι ότι εσένα σε ευχαριστούν άλλα πράγματα, όπως το βρόμικο στη Μαβίλη αξη-μέρωτα και οι ξέφρενες έξοδοι για να μπο-ρείς να πηγαίνεις για βρόμικο, party animal της εβδομάδας.

Η καλύτερη στιγμή της εβδομάδας σου θα είναι η Δευτέρα, Σκορπιέ, όσο και αν τρί-βεις τα μάτια σου, ναι, Δευτέρα έγραψα. Είσαι πολύ κοντά στο να δημιουργήσεις κάτι που θα μείνει, και η αρχή της εβδομάδας θα είναι καθοριστική για αυτό. Πρόσεχε το τέλος της πάντως, γιατί σε περιμένουν κρίσιμες στιγμές στα ερωτικά σου.

Εσύ, Τοξότη, στο μεταξύ, στοχεύεις να εντρυφήσεις στην τελειότητα της οικογενει-ακής ζωής. Σε βλέπω να βάφεις αβγά από τώρα και να εντοπίζεις στο ίντερνετ το κα-λύτερο χωριό της Λάρισας για να αγοράσεις αρνί. Ολα αυτά σε κάνουν να βγάζεις μια θε-τική και αισιόδοξη αύρα, να σου τσιμπάνε το μάγουλο είσαι.

Η φαντασία σου θα οργιάσει, Αιγόκερε, ειδικά προς τη μέση της εβδομάδας. Θα παί-ξει τρελή εμπνευσούλα και θα βρεις τον εαυτό σου να σκέφτεται αρκετά αντισυμβατικά. Αν όλα αυτά δεν τα εφαρμόσεις κάπου, θα σκά-σεις. Για αυτό ψάξε γρήγορα για πρότζεκτ που να αξίζουν τον κόπο.

Η εποχή σου θα ανατείλει, Υδροχόε, πάρε ένα γιουκαλίλι. Χρειάζεσαι πιο πολύ χρόνο με τους δικούς σου, αλλά οι υποχρε-ώσεις σου δεν σε αφήνουν. Ολα αυτά θα τε-λειώσουν όμως σύντομα, για αυτό φρόντισε να έχεις έτοιμα τα ρούχα του πάρτι. Και ένα φυσοκάλαμο, ποτέ δεν ξέρεις.

Κι εσύ, Ιχθύ, συγκρατήσου! Δεν χρειά-ζεται ο κόσμος να ακούει οτιδήποτε έχεις στο κεφάλι σου. Δεν λέω, μερικές φορές λες κάτι πολύ καλά, αλλά... μερικές φορές! Μήπως έχεις πάρει φορά περισσότερη από όσα αξίζει η πάρλα; Σκέψου το. Απλά σκέψου το.

Την ανάγνωση της είδησης για τα θεατρικά βραβεία που απονεμήθηκαν στην Καρυοφυλ-λιά Καραμπέτη και τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη για τη διετία 2008-2010. Πόσα θεατρι-κά βραβεία υπάρχουν πια και για πόσες περιόδους; «Μαρίνα Κοτοπούλη» και «Αιμίλιος Βεάκης» αυτά που δόθηκαν τη Δευτέρα το βράδυ, «Μελίνα Μερκούρη» και «Δημήτρης Χορν» αυτά που δόθηκαν πριν από λίγες εβδομάδες. Ολοι χαρούμενοι για τη διάκριση, όλοι ευχαριστημένοι για το βραβείο που απέσπασαν. Και μόνος χαμένος το ελληνικό θέ-ατρο που προσπαθεί εδώ και χρόνια να εδραιώσει ένα θεσμό και, μόλις το κάνει, έρχεται ένας άλλος να τον σαμποτάρει.

Την αγορά εισιτηρίων για τον αγώνα του Παναθηναϊκού στη Βαρκελώνη το Μάιο. Κάτι η τιμή που ήταν λίγο τσιμπημένη, κάτι η παρέα που δεν το αποφάσιζε, κάτι η δουλειά, θα δω τελικά τον αγώνα από τον καναπέ του σπιτιού. Μωρέ, ας πάρουμε το Ευρωπαϊκό και πανηγυρίζω εγώ στην Ομό-νοια. Εκεί θα κολλήσουμε;

Την ευχή λίγο πριν σβήσω τα 27 κεράκια μου. Από τον ενθουσιασμό δεν πρόλαβα να τελειώσω μέσα μου τη φράση: «Να έχω υγεία και όλα όσα έχω σήμερα». Την είπα όμως πολλές φορές στη συνέχεια της βραδιάς καθώς γιόρταζα δίπλα σε όλους τους αγαπη-μένους μου ανθρώπους. Αντε και του χρόνου!

Την ανάγνωση της είδησης ότι η σαλαμάνδρα και τα φύκια μπορούν να συμβιώσουν. Κι όμως η σαλαμάνδρα της Βορείου Αμερικής φιλοξε-νεί μέσα στα αβγά της μονοκύτταρα φύκη. Τα φυτά αυτά προσφέρουν στα έμβρυα πολύτιμο οξυγόνο, και ως αντάλλαγμα αμείβονται με μια σταθερή ροή θρεπτικών συστατικών. Και εμείς δεν μπορούμε να συμβιώσουμε πολ-λές φορές πάνω από τρεις νοματαίοι σε ένα δωμάτιο. Ντροπή μας!

Το γράψιμο αυτού του κειμένου. Κάτι η απεργία που μας αναστάτωσε και τα κάναμε όλα πιο γρήγορα, κάτι οι φωτο-γραφίες της ανιψιάς που ήρθαν στο μέιλ μου, έκανα αυτό το κείμενο να μοιάζει με το Γεφύρι της Αρτας. Εγραφα, έγραφα και δεν τελείωνε το άτιμο. Ελπίζω να τα καταφέρω και να μην δείτε κανένα κενό στο τέλος της σελίδας που να προδίδει την αναβλητικότητά μου.

Την ακρόαση του αγαπημένου μου τραγουδιού του Φοίβου Δεληβο-ριά «Χάλια». Μόλις μπήκα στο YouTube και έκανα την επιλογή, μια μαύρη οθόνη εμφανίστηκε μπροστά μου. Επρεπε, λέει, να αναβαθμίσω το Adobe για να καταφέρω να ακούσω τον Φοίβο, όπως και πολλά άλλα. Φασισμός και στο διαδίκτυο λοιπόν. Θα φέρω και εγώ όλα μου τα τραγούδια στον υπολογιστή του γραφείου, για να ακούω ό,τι θέλω, όποτε θέλω. Αλλωστε, εκεί που έχει καταντήσει το ραδιόφωνο αργά ή γρήγορα θα τα χρειαζόμουν