Гласнїк число 1

К еди теди,

алє до того

каждому придзе, же

пристановени чловек,

ище док є млади, у

полней моци и

одвичательни, або

познєйше, кед

зводзи рахунок

живота, муши ше

сам себе опитац: “Цо

я зохабим своїм

дзецом? И цо од

того останє дзецом

моїх дзецох?“

Охабиц материялни богатства дзецом то добре. Добре прето, же буц худобни то смутни час. Медзитим, кельо богатства то надосц, и цо од такого богатства же би дзеци нє могли себе и сами створиц? Бо, ище вше так було, же материялни ствари, гоч яки добри за младих були застарени. Кажда то ґенерация стваря добра зоз свойого часу, понайвецей лєпши

и хасновитши. Прето млади воля тото цо будучносц приноши, а нє материялни видумки зоз часу своїх родичох. Понеже нови часи

приноша вше швитши

пременки, цо би то могло

остац нє нательо

пременєне, же би ше

голєм кельо-тельо могло

HaHaшшaa тертерaaшньосц то шньосц то подлогаподлогаподлога за будучносц за будучносц

01/I November Hовембер

2007

Марґарет Мид, америцки културни антрополоґ:

“Нє думай же мала ґрупа людзох нє може пременїц швет, бо то, уствари, тото цо найвецей може.“

Saskatchewan Ruthenian MessengerSaskatchewan Ruthenian MessengerSaskatchewan Ruthenian Messenger Саскачевански руски гласнїкСаскачевански руски гласнїкСаскачевански руски гласнїк

Rusyn - Saskatchewan Ruthenian Culture Association Inc.

“Русин“ - Саскачеванске дружтво рускей култури Инк.

наволац вичне?

Од материялного добра длужей тирва чловеково знанє, а у рамикох того знаня, постої свидомосц о власним походзеню. Од

духовного и културного нашлїдства ше нє жиє, алє зна буц важне чловекови, бо кажде сце знац цо нашлїдзел од своїх предкох. Наша терашньосц нашим поколєньом будзе їх прешлосц. Прето, барз значне у якей мири, и цо з того, поєдинєчно и як ґрупа, з нашей рускей култури укладаме до терашньосци. Робме так най би нам потомки були гербни на наш труд и роботу.

ГОРДИ НА КУЛТУРУ СВОЇХ ПРЕДКОХ: Таня и Маруся Рацово зоз Едмонтону, Алберта були нащивиц своїх у Краю и на памятку свойого руского походзеня, висликовали ше у народним облєчиве. Так як ше тому швечи: дзивка у баршоню, мац у фитюли.

Saskatchewan Ruthenian Messenger

Саскачевански руски гласнїк

Page 2

Прешли нам 11 роки зоз “Гласнїком“, новинку Руского дружтва Сиверней Америки. Почали зме малки, нє вельке число Руснацох розшатих по Сивено-Америцким континенту, а найвецей збити коло Торонта у Онтарию, и з рока на рок змоцньовали зме. Вше нас вецей єст и вше зме вецей унапрямени жиц зоз людзми коло себе, по звикох и законох державох и провинцийох у хторих зме ше ришели мац свой дом. Тераз зме пришли уж до того же пре практични потреби маме два официйни орґанизациї у Канади: “Русин“ – Саскачеванске дружтво рускей култури, у провинциї Саскачеван, и Руске дружтво Сиверней Америки, у Онтарио. Потамаль покля зме мали лєм єдну руску орґанизацию, задуману же би обєдиньовала у кутури шицких Руснацох на Сиверно-Америцким континенту, новинка тей нашей орґанизациї бул “Гласнїк“. Перши редактор бул Гавриїл Колєсар, а потим як вон почал видавац свой часопис “Руснаци у швеце“, редакторство превжал я, Любомир Медєши. Вишло 22 числа “Гласнїка“. Нєшка маме два руски орґанизациї прето же зме преважно концентровани у двох провинцийох, у Онтарию и Саскачеванє, а териториялно зме барз роздалєни. Нє лєм же зме на километри далєко єдни од других, алє тиж маме и розлични збуваня медзи нами. Вше вецей єст о чим обширно информовац и на єдним и на другим боку, а вецей раз треба дац и таки информациї хтори ше одноша лєм на єдну з тих наших

двох векших ґрупох, та єст вше вецей потреби обезпечиц окремни жридла информованя. Ми, ту у Саскачеванє реґистровали свою орґанизацию 2005. року, а од 2006. року зме запровадзели дзепоєдни свойо активносци подпомогнути зоз средствох фонда Sasculture Inc. Тот фонд ше преважно формує зоз пенєжу позбераним у Sas-katchewan Lotteries, а хтори зоз витвореного профиту наменково одредзени за културни институциї и програми у нашей провинциї. Зоз того фонда, на нашу вимогу, достали зме тиж наменково средства за часточне финансованє нашей новинки. Понеже нашо у Онарию буду видавац свою новинку, на схадзки руководства нашого Саскачеванского дружтва рускей култури догварене же наша новинка будзе виходзиц под назву “Саскачевански руски гласнїк“. По приношенє иншакей одлуки Руководства, у редакцийним колеґиюме буду Кирил Мудри як редакторе рубликох, и я, як одвичательни редактор. У новинки “Саскачевански руски гласнїк“ буду обявйовани, у першим шоре, информациї о збуваньох медзи нашима людзми на заходзе Канади, информациї о Руснацох вообще у Канади и Зєдинєних Америцких Державох, и информациї на емиґрански теми. Будземе ше намагац будз по змисту допольнююце жридло информованя, а нє компетенция другим средством информованя на руским язику. Пробуєме мац змистовно и по квалитету добру новинку: таку же би ше ю дзечнє

читало у каждим руским обисцу ту, и у велїх руских обисцох у Краю, бо нашо людзе сцу знац о нас, о нашим живоце, активносцох, о нашим росту и напредованю. Треба же би було цо вецей общого хасну од нашого

“Саскачеванского руского гласнїка“. Прето ше будземе намагац буц актуални, та приношиц информациї хтори похасную нашим людзом. Дзекеди дацо будзе написане по анґлийски, пре млади поколєня хторим зме ище нє обезпечели урядове ученє и пестованє руского язика, та им читац по руски чежко идзе. Думаме же лєпше тим нашим младим дац дацо гоч лєм по анґлийски, же би ше привикли ґу тей нашей новинки и тримали ю як свою. Яки посцигнєме успих и покля витирваме завишиц будзе од сотруднїцтва:

вецей сотруднїки – подпольнєйши информациї;

векше число предплатнїкох – вецей причини же би нас Sas-culture Inc. помагала у информативней и видавательней дїялносци.

Суґестиї з боку читачох вше буду дзечнє привитани.

Любомир Медєши, одвичательни редактор

На новей драги:


... на схадзки руководства нашого Саскачеванского дружтва рускей култури догварене же наша новинка будзе виходзиц под назву “Саскачевански руски гласнїк“...

У новинки “Саскачевански руски гласнїк“ буду обявйовани, у першим шоре, информациї о збуваньох медзи нашима людзми на заходзе Канади, информациї о Руснацох вообще у Канади и Зєдинєних Америцких Державох , и информациї на емиґрански теми.

Page 3

Огромни политични, привредни и социялни пременки у державох насталих зоз бившей Югославиї приведли до того же и Сербия муши приватизовац скоро шицко цо ше дакеди тримало же є обще дружтвене добро. Тоти заняти у привредних орґанизацийох хтори предати и приватизовани, доставали акциї од того преданого маєтку. Тераз Сербия приноши закон же и тоти людзе хтори нє були заняти у таких орґанизацийох и нє достали акциї, маю право надопольнєня за дакеди укладани средства до обще дружтвених доброх, окреме зоз тих фондох до хторих же злєє пенєж по основи предаваня и приватизациї, а хтори маю високу цену (индустрия нафти, авио-транспорт итд.). Треба будзе тримац добре отворени очи и провадзиц цо ше

случує, же би Руснаци, як поєдинци, нє остали ускрацени пре нєинформованосц. Труд рускей роботней моци тиж бул през 50

роки укладани до тих маєткох хтори ше тераз розпредава, та и ми Руснаци маме право же би зме зоз того голєм дацо достали назад. Приповеда ше же то будзе по особи анї нє такой таки мали пенєж, та прецо нє треба опущиц и дац най ше прелєє комушик другому. Бо, у процесу приватизациї Руснаци нє прешли найлєпше: опатьме лєм чи єст даєден зоз нових бизнисменох, нових велькомаєтнїкох, хтори Руснак або по походзеню Руснак! А,

кед же Руснаци як заєднїца уж позбути од значних привредних ресорсох, озда зоз тим, вироятно остатнїм, розподзельованьом

акцийох най би ше дацо ушло Руснацом як поєдинцом. На акциї право би мушело

буц ґарантоване каждому хто остал у Краю, алє и тому хто ше виселєл. Озда так будзе и по закону. Прето, добре провадзме цо ше случує, информуйме ше и реаґуйме док тому придзе час.

нортбатлфорски парох нєдавно барз успишно одбавел улогу дїда у театралней представи ““Ювилейна 50 рочнїца свадзби Дїда и Баби“.

Слово о преславеней представи зоз професийнима ґлумцами, а тераз ше ю бави по местох дзе єст интересованя зоз ґлумцами аматерами. Наш ґлумец указал же ма и сцелосци

Ми Руснаци любиме театрални представи. Театрални живот нам якош у креви. Та аж и ту у Канади, нє лєм у Краю, мали зме даскельо дзециньски и шмиховальни забави. Тераз нам ше очи ище вецей отворели, же ми то медзи нами маме и ґлумцох за озбильни улоги: о. Янко Колошняї,

ґлумиц, алє и таланту, а то два барз важни прикмети з хторима ше дахто з правом може цешиц. Нам, Руснацом, то ище єден доказ вецей, же ми можеме и треба же би зме добре робели и заробели за живот, алє же сцеме и можеме уложиц тиж так и до култури, до културного живота, то тиж наша значна прикмета. Наш парох нам правдиви приклад, же попри каждодньовей витирвалей роботи, як ше то гвари, треба намириц и душу, нє лєм жалудок.

Наш ґлумец

На слики: о. Янко Колошняї, перши з лїва, у улого

Дїда.

Даєдни наґрабали аж и до куфрох, та най би ше нам

ушло голєм до малей

ташки.

Отвориц очи:

У Сербиї ше будзе дзелїц акциї

и тим хтори по тераз нє достали

“кед же Руснаци як заєднїца уж позбути од значних привредних

ресорсох, озда зоз тим, вироятно остатнїм, розподзельованьом

акцийох най би ше дацо ушло Руснацом як поєдинцом”



Даровали на Дружтво:

Мария Мудри, на отриманє Служби Божей на Руским пикнику 2007: 200 долари Мария Медєши, на порядну дїялносц Дружтва: 180 долари Любомир Медєши, на “Саскачевански руски гласнїк“: 450 долари

Прецо нам потребне Саскачеванске дружтво рускей култури? Саскачеванске дружтво рускей култури оформене 2005. року пре потребу: указало ше же кед у Саскачевану будзе урядово оформена и реґистрована орґанизация Руснацох хтора, медзи иншим, будзе ґарант же помогнє, вец тоти нашо людзе хтори ше сцу приселїц до Канади по основи окремней програми за тоту провинцию (Saskatchewan Immigrant Nominee Program) у бодованю достаню ище два боди вецей. За дакого тоти два додатни боди, боме, значели же чи номинация будзе одобрена, або нє. Ище и нєшка функционує тота наша улога коло новоприселєнцох. Кед ше у Нортбатлфорду бешедовало о потреби отвераня окремней служби за емиґрантох, потримовка з боку нашого Дружтва такей инициятиви тиж була вжата до огляду. У будучносци тиж годно буц значне же хто и у чийо мено годзен заступац даяке становиско кед провинцийни або локални власци буду ришовац важни питаня од значеня и за наших людзох. Глас єдней заєднїци моцнєйши як глас поєдиначней особи. У Канади, та и у каждей єй провинциї, тоти културно-етнїчни заєднїци хтори зорґанизовани през даяку свою асоцияцию лєгчейше доходза до средствох за активносци хтори дотичним людзом на хасен. И нашо Дружтво, як официйно реґидстроване и по закону ушорене, конкурує за средства зоз фондох одкаль ше часточно финансую културни активносци професиналних и нєпрофесионалних институцийох и орґанизацийох. Дзекуюци тому, по першираз у историї Канади и Руснаци достали средства за отримованє образовного кампа за дзеци и за видаванє нашей новинки. Вироятно же нє кажде єднак видзи особни хасен од нашого Дружтва, алє очиглядне же кажде з нас даякого хасну од Дружтва ма – без огляду чи тот хасен препознава або нє.

На основи ришеня Руководства Дружтва, “Саскачевански руски гласнїк“ задармо будзе доставац кажда фамилия хтора член Дружтва.

Ширме информациї о нас и наших досцигнуцох

Предплатце на нашу новинку своїх найблїзших у Краю

Предплатце на нашу новинку читальню, школу, парохию або културне дружтво у месце свойого походзеня

Предплатце на нашу новинку тих своїх, хторим будзе мило знац о нас, о наших досцигнуцох, нашим живоцеу новим краю

Новинка по руски то нє лєм ище єдна новинка вецей за читанє, алє то ище єден наш крочай тримац ше зоз шветом

Phone: (306) 244-8455

Lou Medjesi, editor,

Email: [email protected]

214 Avenue M South

Saskatoon, Saskatchewan

S7M 2K4

Rusyn - Saskatchewan

Ruthenian Culture

Association Inc.

Organization

Our Sponsors

Нашо спонзоре



Page 4

Новинка од хторей зме ше одпитали

Змена ґенерацийох: подмладзене руководство На рочней схадзки 22. априла того року, а на предкладанє потерашнього предсидателя, Михайла Мудрого, вибране нове роководство нашого Дружтва. Од потерашнїх членох у руководстве остали Здравко Бесерминї, як подпредсидатель, о. Янко Колошняї и Славко Перепалька. Нови вибрани Мая Медєши за предсидателя, Борис Рац за касира, а Александер Колошняї и Таня Будински за членох. Опредзелєнє було же до руководзацей роботи треба уключовац цо вецей млади особи. На таки способ ше обезпечи добри континуитет, а ґу тому, способ роботи Дружтва годзен буц вецей у складзе зоз сучаснима условиями у яких ше одвима наша културна дїялносц, рахуюци на сотруднїцтво зоз провинцийнима институциями и другима зроднима орґанизациями. На схадки тиж порушане питанє модерного комуникованя, цо би требало запровадзиц и у пракси роботи у Дружтве. Мая, як предсидатель, так и рушела у тим наприяме, же место сходох руководства запровадзела комуникованє прейґ интернета же би члени руководства цо менєй трацели час на сходзенє, а же би могли буц информовани и предкладац питаня за хтори тримаю же су значни за нашо Дружтво. Старе, мудре народне виреченє гвари, же “менєй сходзеня и схадзкованя, а вецей акциї и конкретни резултати“. Єст вигляду же то будзе правило и пракса тиж у роботи нашого Дружтва.

Вдерени корень: Рускиня у руководстве провинцийней асоцияциї култури

Всоботу, 20 октобра того року, на рочней схадзки асоцияциї SaskCulture Inc. Мая вибрана на два роки до руководства управяюцого цела за вецейкултурносц. То по першираз у историї Руснацох у Канади же дахто з наших людзох достал таке високе довириє. Источасно, то и значна подїя у рамикох Руснацох вообще хтори ше зоз южнопанонских крайох розселєли ширцом по швеце, бо розпочина нови час, нова ситуация, же руска емиґрация нє лєм пуща нови глїбоки животни коренї, алє тиж так ма можлївосци виказац ше у културним живоце ширшого дружтвеного штредку.

SaskCulture Inc. то асоцияция културних орґанизацийох Саскачевану. Преважна улога тей асоцияциї то розподзельованє средствох по конарох култури (театрална дїялносц, визуална уметносц, язична култура, вецейкултурносц, етнїчна дїялносц итд.) и додзельованє средствох за конкретни проєкти и роботу (музеї, ґалериї, здруженя итд.). През обєдиньованє интересох основних ношительох култури, SaskCulture Inc. утвердзує културну политику у провинциї и порушує акциї за збогацованє културного живота прейґ 1 милион людзох. SaskCulture Inc. од прешлого року, праве дзекуюци Майовому закладаню, материялно помага и дїялносц Саскачеванского дружтва рускей култури “Русин“.

Вибор Рускинї медзи тих цо приноша значни одлуки за културу, Руснацом може буц од хасну, бо ше будзе кадзи обрациц за информацию и пораду, а вироятно и за помоц же би ше отворели дзепоєдни дзвери за хтори нашо людзе по тераз анї нє знали же би на нїх требало задуркац кед то потребне за стварянє условийох за пестованє и розвой рускей култури у Канади.

Пририхтованє за професию: Студенски активносци

Мая Медєши ище лєм студент на штвартим року

универзитета, алє ше опредзелєла уж тераз активно допринєсц у културним живоце Руснацох и у живоце людзох рижного походзеня, през роботу Канадскей асоцияциї за Зєдинєни нациї ( як реґионални координатор). Окреме було замерковане єй анґажованє коло дзецох емиґрантох и коло участвованя студентох зоз Саскачеванского универзитету на канадских националних и на медзинародних сходох. Ґу тому, вона уж по други рок була поволана на окремни лєтни студиї отримани у Любляни (2006) и у Болонї (2007) у орґанизациї ґрупи универзитетох у Европскей заєднїци.

Єст добри вигляди, же по Майовей уґаженей

дражки на Универзитету и зоз Майову помоцу, руша вецей руски студенти, з тим баржей же нашо руски дзеци добри школяре, а при Руснацох ше од давна спознало же треба дзеци школовац покля лєм мож найвецей и найвисше.

Мая Медєши:

ПРЕДСИДАТЕЛЬ

САСКАЧЕВАНСКОГО ДРУЖТВА

РУСКЕЙ КУЛТУРИ “РУСИН“



Page 5

Од хлапчика по священїка

Бул раз хлапчик, там на керестурским

Збегньове, попрейґа од Митьовей пекари. Бегал тот хлапец як куля по драже, по плотох, по звишкох. Вшадзи з нього було, алє родочи, Любомир и Ганя, нє дзбали, бо од хлапчикох им лєм тот остал. Двоме брацикове му малючки помарли. Нє було братох з хторима ше побавиц и прето патрел найсц ше вшадзи. А кед му мац народзела два шестрички, двойнята, хлапчик нє знал цо од радосци. Так остало, та и кед уж повирастали, брат и шестри ґу себе як єдно. Нє дармо ше гвари же крев то нє вода.

Хлапец роснул и вше вецей було видно же го велька мудросц обдарела. Сцел знац шицко и шицко поробиц. Дал ше до шицкого цо му под руку пришло, и нїч ше му з рук нє одняло. У школи бул перши школяр, а медзи пайташами як верни зоз каждим.

Поряднє ходзел до Церкви. То спочатку була родительска заслуга, алє поступнє ше сам дал нато, же ходзиц на Службу Божу то змоцнєнє дзеки и спокоєнє його души. Вше му яснєйше було, же и його драга ма буц тамаль ґу сваященїцкей дружносци.

Вщас пошол зоз родительского дому, ище лєм же дороснул зоз дзецка до хлапца, на 13 роки живота. Пошол до Риму на богословске школованє. И знова, так як було у Керестуре, любел ше фодбаловац, алє му здобуванє нового знаня була перша бриґа. У Семинариї бул одлични фудбалер и ище лєпши, найлєпши студент.

Зоз титулу закончених студийох филозофиї, зоз найвисшу можлїву оцену, ступел на Теолоґийни факултет у Заґребу. Прикладно ґу його природи, вибрал себе специялизовац Моралну теолоґию, а прикладно ґу його нєвичерпней любопитлївосци и енерґиї, вжал тиж студирац язики на Ґете-Институту у Нємецкей, на Филозофским факултету у Заґребу и на Филозофским факултету у Беоґрадзе. До конца, дакедишнї нємирни хлапчик зоз Збегньова, скорей свойого 20-го родзеного дня овладал зоз горватским, италиянским, латинским, нємецким, сербским, старо-греческим, старо-славянским, русийским и українским. Ґу тому, свой, руски язик, знал ище як добре, и доказал ше на нїм пишуци замерковану поезию и рижни фахово и новинарски прилоги.

Шицко, заш лєм, нє ишло глатко. Нє пре ученє,

цо му нє бул нїяки проблем, алє каждому, а окреме

младому челєднїкови, треба пенєжи за тото и гевто.

Дома вельо нє було, та ше под час лєта лапал до

роботи там дзе ше могло дацо заробиц: копал ярчки за

водоводни гурки по валалє, муровал... И то му помогло

очверснуц и зоз хлапца вироснуц до хлопа.

Пришол час же себе вибрал малженску пару, Златку Ковачову Кижмишкову зоз Маковского шора, тамаль баржей ґу беґелю. Любов медзи собу двойко завязали зоз твардим словом на винчаню 25. септембра 1982. року. О єден мешац, 24. октобра 1982, владика Йоаким Сеґеди, у керестурскей церкви св. Миколая, за священїка пошвецел Якима Раца Рацпетийового, дакедишнього хлапчика зоз Збегньова, прехвалєного студента зоз Риму, Заґребу, Бриену и Беоґраду, поету, новинара, прекладателя, а понайвецей пожертвовного, чесного, божелюбеного руского християна.

Служба на чесц Бога и хасен народу Зоз вельким торжеством у Кенори, у канадскей,

прерийскей, пространей провинциї Саскачеван, першого септемра того року означена 25-рочнїца

священства о. Якима Раца. Учасц вжала нє лєм цала його канорска парохия, алє и велї людзе зоз других парохийох у хторих о. Яким ма длужносц декана у

о. Яким Рац:

НАШ ЮВИЛАНТ

И ЙОМУ НА МНОГАЯ ЛЇТА

Нашо сваященїки у Канади: Янко Колшняї, Владимир Мудри, Яким Рац

(шицки троме зоз Саскачевану), Дюра Малїк (зоз Манитоби) и Янко Гербут

(зоз Алберти).



Page 6

рамикох Українскей католїцкей церкви. Пришли на святочносц священїки, медзи нїма шицки тоти штирме нашо у Канади цо походза зоз Краю, и сам саскачевански владика, Михайло Вивчар, хтори подзелєл Божи благослов.

Попри супруги Златки, шицки дзеци Рацових у Кенори, Татяна, Борис, Ана Мария и Тони, дали свойо окремне доприношенє. Присутним на вяточним полудзенку пририхтали електронски илустративни приказ животней и професийней драги свойого оца. Зоз того приказу ше и тому найменєй упутеному до конца мушело саме розяшнїц, же о. Яким Рац поднєсол вельку жертву кед ше приял присц служиц до Канади. Йому у Краю стоцецери дзвери стали отворени:

чи у родзеним Руским Керестуре, дзе могол остац и буц парох, єдного дня напевно прировнани ґу тим найзначнєйшим, як цо бул парох Янко Копчаї, цо му аж и владичество дате, а вон заш лєм радше остал священїк зоз народу за народ, або парох Михайло Мудри цо преднячел у Руским културно просвитним дружтве и твардо заступел руску мацеринску бешеду да ше вежнє до рускей школи, руских новинкох, до литератури, або як цо то бул вше пожертвовни парох Михайло Макаї, хтори на Бовманским фронце понукнул аж и свой живот лєм же би од сиґурней шмерци охранєл єдного младого оца даскелїх дзецох;

чи у милионским Беоґрадзе, такой коло надвладики Гавриїла Букатки, будовац и змоцньовац греко-католїцку парохию же би одїлоплодзена нє жобрачела дзе отримац Службу Божу;

чи гоч дзе индзей по Крижевским владичестве богатим з 200 роки моцну традицию, дзе му спрам його знаня и мудросци було понукнуте учительованє на високих теолошких школох.

На новей жеми, у новим доме

Алє, о. Яким Рац 1983. року прилапел поволанку и пришол до Канади, зохабяюци другим най ше окраша зоз тамтейшу чесцу и славу. Крадко службовал у Саскатунє, при Катедралней церкви св. Юрия, потим дванац роки у Норквею дзе українска католїцка заєднїца зоз лєм коло 200 вирнїками, а вец ше 1995. року приял служби пароха у Кенори. Научел прекрашнє по анґлийски, кед обиходзел по фармох и валалчикох розшатих парохиянох нє застановел го витор або паданє, коляї и дзиви животинї вноци на драги, а кед требало, добродзечнє преберал на себе и таки дружносци хтори иншак би мали окончовац плацени особи. З єдним словом, од самого початку о. Яким Рац дава од себе шицко, и як особа, чловек, и як священїк, служитель Богу и людзом.

о. Яким Рац зачатнїк насельованя наших Руснацох до Йорктону, ище єдней новей колониї у Саскачевану. Кед ше там преселєл пре службу, нашол лєм єдного єдиного з руского роду, Джима Тиркайлу, хтори бул друга ґенерация наших людзох-уселєнцох, алє хторому ше потомки уж розселєли. Рацово тераз розпочали зоз початку. Помогли присц зоз Краю своєй родзини Ивановим, а тоти заш Гайдуковим, па Янковичовим и дзепоєдним другим хтори уж на драги тадзи присц. Годно то там будз ище єдно руске ядро зачате зоз руским священїком, так як було кед о. Любомир Рамач пришол до Саскачевану, а за нїм о. Владимир Мудри и вец велї други нашо людзе. И шицки тоти нашо людзе у Йорктону годни поглєдац о.Раца кед им треба будзе помоц коло змесценя, анґлийского, школи, дохтора... И як нє помогнуц, претнє ше йому през думку, кед вше таки бул, же ище як хлапчик у фодбалє додал лабду другому, най други да ґол и цеши ше. Ша вон, Кимо, бул од малючка научени же власну радосц мож найсц у радосци других. Прето, озда, на обращику подзелєним з нагоди його ювилея, дал виписац слова св. Йоана: “Любме, нє по слову, алє у дїлу“.

НА МНОГАЯ ЛЇТА, ОЧЕ ЯКИМЕ.

Нашо у Йортонским краю: Гайдуково, Иваново, Рацово и Янковичово, а тиж и фамилия о. Янка Гербута, з тей нагоди у нащиви


Саскачевански руски гласнїк Page 7

I AM

I am a worried girl who likes to have fun. I wonder what it will be like when the world ends. I hear God’s voice calling us to Him. I see the devil trying to take us from God. I want peace in the world. I am a worried girl who likes to have fun. I pretend that I am on the beaches of Hawaii. I feel the ocean’s breeze across my face. I touch the golden sand as I walk along the shore. I worry that one day this island will be gone. I cry when I see that others are in pain. I am a worried girl who likes to have fun. I understand that we still have millions of years left. I say that God will often surprise you. I dream of a beautiful land with no end. I try to make the world a better place. I hope that I will have many adventures in my life. I am a worried girl who likes to have fun.

Martina Mudri

ТО Я

Я єдно забриґоване дзивче хторе люби радосц.

Любела бим знац цо то будзе док ше швет скончи.

Чуєм глас Господнї хтори нас вола ґу Ньому.

Видзим чорта хтори нас пробує одняц од Господа.

Я би сцела най мир овлада на швеце.


Задумуєм же сом коло води на Гавайох.

Чувствуєм витрик океана по твари.

Погласкала сом злати писок на побрежю.

Бриґує ме же єдного дня нє будзе того острова.

Плачем кед видзим других у болю.


Розумим же ище вше маме милион роки пред собу.

Поведла бим, Господ будзе мац за нас нєсподзиваня.

Шнїєм о прекрасним краю хтори ше нє скончи.

Пробуєм допринєсц же би швет бул лєпше место.

Наздавам ше же будзем мац вельо дожица у живоце.


Мартина Мудри

(Преклад Л.М.)

L-O-V-E

Love is quiet as I sit up in my bed,

Love also makes my face go red.

Love can be warm just like the sun,

Love can be as tasty as a Subway bun.

Love is a word which is always there,

Love is an emotion which can scatter everywhere.

Love is everything that I have in proportion,

Love is something that’s immense in absorption.

Love is not something to be taken lightly,

Because Love doesn’t always respond politely.

L is for livin’ life

O is for open hearted

V is for vessels pumping

E is for never ending

Marieta Mudri

L-O-V-E

Любов мирує кед шеднєм у посцелї,

Любов ми зна вибиц на твар же почервенїм.

Любов зна буц як слунко цепла,

Любов зна буц смачна як Сабвей векна.

Любов то слово цо вше тадзи,

Любов то чувство хторе ше шири вшадзи.

Любов то тото цо мам розмирно,

Любов то цошка цо ше прима огромно.

Любов нє треба брац олєгко,

Любов нє вше враца так нїжно.

L—То за випольнєни живот

O—То за отвореносц шерца

V—То за возбудзенє

E—То за нїґда нє законченє

Мариєта Мудри

(Преклад Л.М.)

OUR LITERARY CREATIVENESS

НАША ЛИТЕРАТУРНА ТВОРЧОСЦ



Мушело, же подзецинєл,

тот стари Руснак,

нєборак,

кед роздар

дом свой карпатски,

та рушел долу,

блазни єден,

зорац бачванску пустару.

Зорвал челядз свою,

же до драги ше лапац,

нєзнаней,

пойсц на старащену жем,

лєм таку йому

приобецаней.

Рушел,

зазрак нєдоказани,

обняло го наздаванє,

же вон то за навше,

од тераз на своїм,

плуг и торину розложи,

своїм потомко на хасен,

дзе нїґда стац нє будзе чова,

тот знак за розпредаванє.

Часу тому прешло,

и тераз поблазнєл

син Руснака,

того першого,

Карпатского.

Дал ше и вон

до новей драги,

ище дальшей,

гет далєкей.

Рушел гет,

Перун би го вдерел,

пре власну торбу,

вецей празну як напольнєну,

рушел тамаль

за жобрачу воду.

Одходзаци

приобецал же ше враци,

бодай би го розсадзело,

а не гварел кеди;

Та гоч кеди,

най ше враци,

лєм най би ше му то зисцело.

Тераз часи знова таки,

зашалєни,

бо ше селї младе

цо би нє мушело.

То торина черста,

поштред Бачки

ище стої.

Гоч нє на предай,

ощербена,

росцагана,

сирота,

чи подкармиц годна

тото шицко,

цо ше ище вше нє розселєло? Любомир Медєши

РОЗСЕЛЄНЄ

Пожичена писньочка зоз часопису за дзеци “Заградка“

ЧОМ ТО ТАК

Чом ше качка з воду мачка?

Прето, правда иста, же люби буц чиста. Кед по води плїва, так ножки умива:

Кед ше чиря, муря, цала ше позмива. Чом же била качка ма жовти качатка? Нє знам точно як, алє вше то так: кед вирошню,

та жовти качатка буду цалком били як и стара качка.

Чом же кажда качка и мали качатка гуторя лєм так:

“Квак, квак, квак“? Озда прето так,

же ше по анґлийски качка гвари

“Duck”!

Юлиян Пап

OUR LITERARY CREATIVENESS

НАША ЛИТЕРАТУРНА ТВОРЧОСЦ



ИСТОРИЙНА ХВИЛЬКА РУСКЕЙ КУЛТУРИ:

САСКАЧЕВАНСКА МАТЕРИЯЛНА ПОТРИМОВКА

Саскачеванске дружтво рускей култури “Русин“ посцигує вше обачлївши резултати. Од кеди є пред двома роками официйно реґистроване, Дружтво витворює успишни резулати сотрудзованя зоз провинцийнима власцами и зоз дзепоєднима привреднима институциями и орґанизациями: о Дружтве ше чуло прейґ локалного радия и телевизиї, важни є фактор у помаганю тим новим Руснацом цо ше приселюю до Саскачевану, порушує вецей руски културни акциї...

Камп за ученє и друженє Концом 2005. рока, Дружтво було орґанизатор Дня за дзеци руских приселєнцох, а дзекуюци закладаню дзепоєдних членох з нашей младежи, у юнию мешацу 2006. року достало материялни средства зоз фонду Провинцийней влади яки ше додзелює за пестованє културних традицийох у Саскачеванє. Средства додзелєни за тродньове отримованє Дзецинского кампа о рускей традициї. Камп материялно тиж помогли Модел Зєдинєних нацийох на Саскачеванским универзитету, два привредни фирми у власнїцтве наших людзох и дзепоєдни руски фамилиї. Камп за руски дзеци отримани у парку св. Владимира нєдалєко од Саскатуна од 1 по 3 авґуст 2006. року. Под час тих трох дньох дзеци учели руски язик и збогацовали свой фонд руских висловох, упознавали ше з нашу прешлосцу у Краю и у Канади, з руску културну традицию и церковнима прикметами, шпивали руски писнї и, цо найвецей – змоцньовали познанство и приятельство медзи собу. У шицким тим на помоци им були учительки Любица Павлович и Соня Сецуйски, ликовни уметнїк Любица Гарди, композитор и музичар Здравко Бесерминї, андї Ирина Кочиш и Мария Шимко, саскатунски парох о. Владимир Мудри и нортбатлфорски о. Янко Колошняї, як и етнолоґ Любомир Медєши. Попри прейґ 40 дзецох, у кампу були тиж и родичи, та успих бул двозначни, бо и медзи старшима єст таких хтори ше потераз медзи собу анї нє познали.

Анґажованє младих

Основни ношитель инициятиви и директор Кампа була Мая Медєши, студент на Саскачеванским универзитету, член руководства Дружтва. На помоци єй були студент Владимир Колошняї и штредньошколци Даря и Иван Бесерминї, Мариєта, Марио и Мартина Мудри, Тияна Перепелька и Иван Шимко. Младим треба дац полне припознанє за порушованє и витворенє Кампа, бо нє лєм же здобули нове искуство и сиґурносц до своїх схопносцох и можлївосцох, алє тиж так порушали векше число старших же би ше уключели и у тей роботи з боку им були на помоци. Було так як треба, же младеж започала и кончела, а старши припомогли там дзе од нїх млади орґанизаторе вимагали, а нє процивно, же би старши одредзовали цо и як млади маю робиц.

Историйна хвилька

То по першираз же Руснаци у Канади од канадских власцох достали материялни средства за пестованє своєй култури. На основи розполагауюцих податкох, присуство Руснацох у Канади мож провадзиц од 1910-тих рокох, алє аж тераз єдна руска орґанизация достала и материялну помоц за свою одредзену проєктну активносц. Голєм три важни причини приведли до того: 1) число Руснацох у Канади, а окреме у Саскачеванє ше нагло звекшує з усельованьом; 2) Руснаци у тей провинциї похопели же лєм здружени до официйней орґанизациї и у злоги годни буц дружтвено припознати фактор и так допринєсц же би наша руска традиция и у Канади мала вигляду на предлуженє, и 3) же медзи руску младежу єст таких цо ше лапаю до одвичательней роботи на хасен своєй етнїчней заєднїци. Очиглядно же канадска явносц и канадски державни орґани обрацаю повагу на тих хтори зорґанизовани, чи по професийней, чи по етнїчно-културней, або даякей другей интересней основи. Числа ту нє такой так од велького значеня, алє баржей програма яка ше понука. Руснаци у Канади муша мац и витворйовац свойо програми, та им то будзе од хасну за вимаганє и материялней потримовки. Як би ше поведло, тот хто роби, тот посцигує и даяки резузлтат, а резултат приводзи до припознаня и уважованя. Прето, понайвецей завиши од самих Руснацох у якей мири буду активни и на таки способ припознати и помогнути – и з похвалєньом и зоз материялнима средствами. З Дньом дзецох руских приселєнцох и з Дзециньским кампом о рускей традициї у авґусту 2006. року, то и потвердзене. Влєце 2007. року Дзециньски камп повторени. Нєт причини нє исц по тей драги и надалєй.



Актуална тема

СЕЛЇДБА РУСНАЦОХ

Єдна з вше вецей присутнима темами у Краю, то “висельованє“ до Канади. Пише ше о тим з чувством утрати, яґод кед би ше зоз одходом зменшовало и число Руснацох вообще. Виноша ше податки зоз матрикулох же як ше зменшує приросток, односно у якей мири присутне опаданє жительства по руских валалох. Нїхто точно нє зна число, алє ше нагадує, же кельо ше руски фамилиї уж виселєли, кельо су блїско порихтани путовац и кельо ше ище збераю преселїц до Канади. Давни часи Селїдби характеристични за Руснака, алє у розличних часох розлично ше одбували и розлично ше на тоти селїдби патрело: Чи би було Рунацох по Бачки кед би штредком 18. вика нє було селїдби зоз Рускей горнїци на Долню панонску жем? Тиж, архивни жридла указую же пред коло 200 роками Крижевске владичество на свойо поля коло Шиду приведло зоз Керерестура вецей руски фамилиї. То бул початок насельованя нашого швета у тей часци Срима. Чи то було “висельованє“, або скорей же дата можлївосц керестурскей худоби заробиц себе дзешка далєй з родимого валалу? Надалєй, кед ше на початку 20. вика Америка отворела и за наших людзох, ридко хторе руске обисце у шицких руских валалох нє мало дакого од своїх хто нє пошол чежко робиц до того далєкого швета. Дзепоєдни ше врацели, дзепоєдни нє. Процив такого “висельованя“ 1920-30-тих на вецей заводи писане по тедижнїх виданьох по руски. Чи помогло, або то Друга шветова война претаргла таку руску габу розпресцераня на Сиверно америцки континент? Як охарактеризовац треба “одход на дочасову роботу до заходно-европских жемох 1960-70-тих“ кед и з тей миґрациї до днєшка пооставали руски фамилиї по Австриї, Францускей, Нємецкей, Швайцарскей... ? Дзепоєдни ше нашли аж и на Австралийским континенту и їх потомки и тераз там. Сучасни часи Од 1990-тих селїдба Руснацох до Канади змоцнєна. Спочатку було наших людзох найвецей у Онтарию, а тераз вше вецей приходза до Саскачевану. Вироятно же заходна часц Канади и надалєй будзе мац змоцнєни прилїв руского жительства. А кельо нас точно єст, нє почитали зме ше ище. По фамилийох, таких у хторих голєм єдно по походзеню и по чувству з руского роду, у Саскачевану єст 60 обисца у Нортбатлфордзе, 13 у Саскатунє, 4 у Йорктонє и по єдно обисце у Кенори, Ридяйни и Принц Алберту. За 12 руски обисца знаме у провинциї Алберта и за 4 у Британскей Колумбиї. По числу обисцох, та аж и по можлївим чишлє єдинкох, чи то такой таке вельке “висельованє“ Руснацох зоз Краю, або лєм природни, виками присутни способ розпресцераня руского жительства до нових крайох – з тей нагоди, у модерним чаше, ширцом по швеце?

Лю. Медєши

Ґабор Канюх, народзени 1908. року, керестурски житель,

запаметал же ище як хлапец видзел остатки жемунїцох у долїни Цегляри, з боку у гаци, тамаль ґу Старому беґелю. То були долїки урезани до грунчка. Його дїдо му их указовал з коча кед тамаль преходзели, же то остатки дзе дакеди бивала керестурска худоба, з початку тоти цо себе ище нє змогли направиц хижу перших рокох по населєню Керестура. Познєйше там бивали тоти цо вше були худобни. Теди долїки, жемунїци, були закрити зоз ґраньом и сламу, або омасцени зоз блатом.

Путованє: По креациї Любици Фа Гарди зоз Батлфорду



Page 11

Моя фахова робота повязана зоз лєсарством и защиту природи. Єдна час тей моєй роботи ше одноши на сотруднїцтво зоз дзепоєднима индиянскима резерватами. Углавним, совитуєм их кед пребераю одредзени мири вязани за чловеков штредок и околїско. За даскельо остатнї роки вецей раз сом пре роботу путовал до двох барз оддалєних резерватох на сиверу провинциї Саскачеван. То резерват Стони Рапид на рики Стони и Блейк Леик на Блаик озеру. Зоз Принц Алберта, дзе робим и жиєм, до тих двох местох ше путує на авиону бо ше обидва находза сиверно од 59 ступня ґеоґрафскей ширини, при самей гранїци зоз Нортвест Територию. Єдно од другого тоти места (резервати) оддалєни коло 30 километри. Звичайно путуєме на таким меншим авиону, за шейсц до трицец особи. Там преважно жию старобивателє, Дене (Денесулине) Индиянци. Схопни су ловаре на карибу єленї, а тиж так и добри рибаре. З того понайвецей жию, алє вше векше число з нїх тераз ма роботу у рудокопох ураниюма. Барз су приємни, дружелюбиви. Окреме з єдним з нїх витворел сом вельке приятельство. Мено му Едвин. Вон єден зоз вибраних членох у руководстве Блеик Леик резервату и одредзени є за проєкти на хторих им и я помагам. Пре вельку оддалєносц, у резервату оставаме

по даскельо днї, та єст нагоди дзекеди и за розвагу. Едвин барз добри рибар и одлично позна цали край. Зоз нїм вечарами ходзим лапац риби. Шеднєме на його шейсц метерови чамец зоз моцним мотором и гайт на тоти места дзе риба найлєпше цвенка. У юнию мешацу ше идзе на шуля и чуку, а септембер найлєпши час кед “цага“ пастрмка, бо теди ше селї зоз озера до рики руциц икру. Анї єдна моя нащива нє прейдзе же би зме до Едвина нє були поволани на полудзенок або вечеру. Дзекеди то печена риба або шницли зоз карибу єленя, а дзекеди його супруга порихта паприґаш, обовязно зоз традицийним индиянским хлєбом цо ше вола “банек“. Пальци олїзац, таке смачне. Прешлей єшенї, на законченю нашей роботи на порадзеним проєкту, Едвин ми принєсол традицийни индиянски лук за стрелу. Сцел ми на таки способ подзековац на доприношеню зоз мойого боку, алє тиж так и потвердзиц приятельску вязу хтора ше медзи нами розвила. Барз сом ше чувствовал почасцени, бо нє кажде то достанє таки вельки симбол приятельства. Обешел сом го на мур у нашей хижи на видним месце, же би ме кажде рано здогаднул на мойого приятеля Едвина, там под Сиверним Полом, а тиж и на тих чесних Дене Индиянцох хторим Далєки Сивер прадавни дом.

Янко Русковски

1. З драги дописователя: ЛУК ЗА СТРЕЛУ ОД ПРИЯТЕЛЯ

2. З драги дописователя: З НАШИМ ЧЛОВЕКОМ, НА ДРАГИ

Пред двома роками, влєце, требало ми пойсц до Торонта, варошу у хторим сом препровадзела перши роки приходу до Канади. Торонто то громада людзох, возбудзеня на каждим крочаю, шицкого, а за мнє понайвецей красни памятки з основного школованя на анґлийским язику. Здогадованя на перши кандски пайташки, ученя цо то Галовин и Тенксґивинґ, як ше хаснує сабвей и кадзи мож пойсц гонїц бициґлу. За мнє Торонто то тераз уж цошка инше. Баржей є место бизнису, а кед треба, и добрей розваги, як лєм прешлосц зоз вчасного дзециньства. Та заш лєм, од памяткох ше нє лєгко отресц, окреме кед приду так, нєобчековано. И нє лєм Торонто, алє ище вельо того у Онтарию. Ша я там попросто росла и шицко упивала за шейсц роки.

Путовац до Торонта зме ришели на авту, так як дакеди, пред скоро дзешец роками кед зме ше селєли до Саскатуна. Лєм тельо же тераз ми тройо, я и мойо родичи, путовац будземе у супротним наприяме, и нє преселїц ше, алє лєм пойсц до нащиви, видзиц цо ше шицко там попременьовало На канадскей националней автодраги, там барз блїско на половки зоз востоку на заход, або заходу на восток, як ше вежнє, там дзе аж и памятнїк положени же то точно половка драги, єст место Султ Сент Мери. Там дакеди жил Кирил Саламон, по походзеню зоз Сриму, єдини Руснак на тей далєкей драги. Кед зме го од востоку, зоз Торонта, були опатриц, путовало ше скоро цали дзень зоз автом. Тераз до того места, од заходу, требало нам дзень и пол.



Бачика Кирила, нашого Руснака, уствари, вецей там нєт. Умар, роками тому, алє у його хижи би мал жиц бачиков син єдинєц, Боб або Боґдан, як го волали його родичи. Нє знаме о нїм вельо, лєм же му мац Українка, а пошла з дому кед хлапцови було шейсц роки. Служел при канадскому войску, на комуникацийох и вязох. Нїґда нє засновал свою фамилию. Тераз нам нагода предихнуц на драги и стретнуц ше зоз нїм, так як Руснаци, як свойо зоз своїм, як то уж у швеце. Заволали зме го и дзечнє предложел дзе би зме могли шеднуц попиц кафу. Гоч то перше, першучке нашо видзенє зоз чловеком хторого знаме лєм тельо зоз його оца приповеданя, препознали зме ше зразу. Видно му на твари же му мило. И нам мило. Гвари же уж забул по руски. Нє було зоз ким приповедац. Заш лєм, кус по кус, у бешеди врацело ше му. Почал по руски. Гвари же памета кед зоз оцом бул у Беркасове и даєдних других руских валалох по Сриме. Без оца

тераз вери же вецей там нє пойдзе. Потаргали ше родзински нїтки. Зна же єст Руснацох по Онтарию и цалей Канади. Нє стрета ше з нашима людзми. Нє привикол. Оцец го лєм як малого водзел до дальших родзинох коло Торонта. А за Руски пикник нє зна, бо того дакеди нє було. Кед би ше го поволало, одвитує, чи у Онтарию, або тадзи у Саскачевану, вироятно же би пошол.

Нє сцел ше сликовац. Озда пре вояцку дисциплину, гоч є давно уж у пиндзиї. Инсистовал же вон заплаци рахунок. Най му будзе по дзеки. Одходзиме бо час лєци. Остал на паркинґу длуго и махал за нами.

Чи тот наш Руснак, наш чловек, з нашого нашеня, ище вше там дзешка самує?

Мая Медєши

3. З драги дописователя: ЮЛИЯН КОЛЄСАР (1927-1992)

Нєт вельо Руснацох хтори ше можу похвалїц же ше стретли зоз Юлияном Колєсаром после 1966. року кед ше зоз Югославиї преселєл на Сиверно америцки континент, а якош вше бул медзи Руснацами, прето же найвецей своєй уметнїцкей-малярскей, писательскей и виглєдовацкей роботи пошвецел своїм Руснацом: мальшовал вельо и понайвецей з того було по углядзе на руски теми, зоз стилом и фарбами зоз руских мальованих мебльох; писал добру поезию по руски, и; видавал свойо часописи описуюци шицки часци руского живота (од прешлосци по сучасносц, од язика по литературу, од релиґиї по политику). Жил зоз мальованя (зоз попреданих малюнкох) и за мальованє. Таки талант пренєсол и на єдну з своїх двох дзивчатох, на Ганчу, хтора го до конца допатрала кед ше похорел од леукемиї, та и поховала у Торонту 1992. року. На виставох по Паризу, Ню Йорку, Мотреалу и индзей збуньовал критичарох, бо його стил бул нєзвичайни и часто ше менял, а малюнки му були зоз таким емотивним вираженьом же ше дзекеди купци однїмали за нїх, або ше обавали же чи то нє копия даякого познатого, велького маляра. Шицкого раз зме ше стретли, у Коцуре кед бул нащивиц учителя Янка Фейсу и подаровац му свой огромни малюнок на тему учительовей писнї “Конї мойо“. У бешеди и по справованю бул цалком иншака особа як цо би ше поведло по його писаню. Благи бул, зоз змиреним рушаньом, вислухал, алє и порадзел. У писаню о Рунацох знал буц оштри, пребарз критични, окреме ґу руским предняком же мало поробели на очуваню и презентованю рускей култури. Свойо

протесни писма посилал ширцом по швеце, до наукових и културних институцийох, власцом и визначним поєдинцом вимагаюци припознанє руского мена и рускей традициї як специфичних, окремних. Тримал же буц Руснак то вельке и значне, та озда ше прето найчастейше подписовал на своїх малюнкох и зоз кирилку и зоз латинку. Значне му тиж було хасновац свойо презвиско так як то було дакеди медзи Руснацами, же ше гварело чи же ши. Любел тиж написац же є Дюрдьовчань. Гварел же за кажду особу єден час останє даяки шлїд на каждим месце дзе тота особа була. Можебуц же бул у праву, бо и вон охабел шлїду за собу, того материялного шлїду у малюнкох и рижних виданьох, алє тиж зохабел и духовного шлїду, бо нє мож остац ровнодушни ґу його вкупней културней и дружтвеней роботи яку пошвецел народу з хторого походзи. Кед би пожил, бул би тераз 80-рочни. Могол през тоти 15 роки ище вельо того зробиц. Вироятно би могол пописац шицки свойо малюнки. Без нього, точне число ше вецей нїґда нє будзе знац. Тиж так, могол би попольнїц “Руску одлогу“ (музей) у Дюрдьове, хтора настала на його инициятиву. Там подаровал красне число своїх малюнкох и з того цо написал. Найвецей на єдним месце, заш лєм, за нїм остало там на Нияґарових водопадох, у хижи дзе до конца жила и мальовала його дзивка Ганча. Чи би то нє було крашнє єдного дня там мац першу руску ґалерию-музей у Канади: памятнїк Юлиянови и Ганчи Колєсаровим?



Page 13

RUTHENIAN CULTURE YOUTH CAMP

2006

The Souvenir Photo

Baba’s Ruthenian Traditional Costume Workshop

Ruthenian Language Class Preparation for a Hiking Trip



RUTHENIAN

CULTURE

YOUTH CAMP

&

PICNIC

2007 Rac family of Edmonton started us with a special meal

The Photo-Action Team Spectators excided the number of sits available during the

Simko couple’s lecture on investment

Coffee Time

Helpers but Professionals

A Good Start

The Cook’s Result

Friendship: The Mudris & The Molnars



The Albertans: Papuga, Molnar, Dudas

Нашо млодята: Сотруднїк нашей новинки, Янко Русковски вибрал себе Риґан за малженску пару, а на свадзби у

Саскатунє були аж и його брат и родичи зоз Краю.

Красни 60 роки живота: Нєсподиванка з боку супруги Сенки, фамилиї, родзини и приятельох Звонкови Ивановому у

Йорктонє була ище єдна з красних нагодох зисц ше у вешелю.

Руски пикник и Дзециньски камп 2007: Часц присутних по Служби Божей, хтору по

нашим попровадзел о. Янко Колошняї,

нортбатлфорски парох.

Documents

Гласнїк число 1