U N I V E R S I T E T I F O N – S H K U P

FAKULTETI I SHKENCAVE POLITIKE DHE MARËDHËNIET NDERKOMBËTARE

PUNIM SEMINARIK

NGA LËNDA:

“ SHKENCA PËR POLITIKËN ”

TEMA: “ KOMUNIKIMI POLITIK ”

Përgatiti :

Pr.D-r Nazmi Maliqi Ardijan Zeqiri

Ass.Qazime Sherifi

SHKUP 2007

1

HYRJE

Komunikimi politik është i vjetër sa edhe vetë politika. Në fillim me këtë

termin kuptohej të mësuarit e komunikimit ndërmjet sunduesve dhe të sunduarve.

Më vonë shkëmbimi i diskutimeve ndërmjet politikanëve në pushtet dhe atyre të

opozitës, më së shumti gjatë fushatës paraelektorale. Fusha hulumtuese zgjerohet

dhe përfshihet roli i mediumeve për formimin e mendimit politik, pastaj – ndikimi i

sondazheve sociologjike në jetën politike dhe sjelljen politike të njerëzve. Sot

komunikimi politik përfshinë të mësuarit e rolit të komunikimit në jetën politike në

kuptim më të gjërë, që i përfshinë si mediumet dhe sondazhat e mendimit publik,

ashtu edhe marketingun dhe reklamën politike. Ky përcaktim i përbashkët është

përqëndruar në faktin e numrit gjithnjë e më të madh të aktorëve politik.

Komunikimi politik është çdo lloj komunikimi që ka si objekt politikën. Ky

përcaktim i shkurtër ka përparësi sepse i përfshinë dy karakteristikat më esenciale të

politikës bashkëkohore: zgjerimi i sferës politike me ritjen e numrit të problemeve

dhe të aktorëve, të ngërthyer në fushën politike, dhe ritjen e rolit të komunikimit.

Komunikimi politik jo vetëm që i shkatërron antagonizmat në politikë nëpërmjet

debatit dhe nëpërmjet arritjes së koncenzusit, por në fakt i jep saktësi antagonizmit

politik të demokracisë bashkohore, e cila shprehet NË dhe NËPËRMJET

komunikimit (dhe jo nëpërmjet, për shembull, revolucioneve). Sepse problemi më

serioz sot është jo vetëm që të përkrahet modeli demokratik, por ai të adaptohet

ndaj një shoqërie, rrënjësisht i ndryshueshëm nga shoqëria ku është formuar modeli.

Komunikimi politik është fushë përleshjesh të diskutimeve, të cilat kanë si

objekt politikën dhe qëllimi i të cilave është pushteti i interpretimit politik të

realitetit. Ideja themelore është se sot politika po e merr karakterin e vet publik

nëpërmjet mediumeve, domethënë politika “bëhet reale” jo nëpërmjet përvojës

personale të njerëzve, por nëpërmjet pamjes së saj mediale.

2

1. KOMUNIKIMI OBJEKTIV NË MEDIUME ËSHTË JO OBJEKTIV.

M E

E1

M2 S

S1

Ngjarja (E) pranohet nga njeriu (M). Ngjarja tani më e kapur (E1) është

prodhim i aktivitetit të pranueshëm dhe njëkohësisht me këtë – prodhim i

mediumeve i transformuar në faktorë specifik selektiv dhe kontekstual. Ato

formojnë dallime ndërmjet E dhe E1.

Boshti vertikal tregon rrëfimin e ngjarjes. Pas kësaj duket se ajo është

prodhim i pjesshëm i vetëdijës (teksti i shkruar, fjalim, fotografi, film i krijuar nga

autorë) dhe pjesërisht është prodhim i konvencave specifike për përdorimin e këtyre

sistemeve, domethënë, varet, për shembull, nga zhvillimi historik i mediumeve.

Këto elemente formale (S) kombinohen me elementet reale të ngjarjes (E).

Horizontalja tjetër tregon se si tani më SE e formuar kapet nga njeriu i dytë

(M2-anëtar i auditoriumit të një mediumi të caktuar) domethënë tregon se si ngjarja

SE lexohet, shihet, dëgjohet nga M2. Edhe këtu gjithashtu ekziston transformim

kështu arrihet dallimi ndërmjet SE dhe SE1.

Kjo shemë e Xhorxh Gërgnarit tregon se sa është e pamundur arritja e

neutralitetit dhe objektivitetit në mediume dhe në mesazhe, të prezentuara nga to.

3

2. KOMUNIKIMI MASIV SHTRON NJË VARG PROBLEMESH GJATË

SHFRYTËZIMIT TË TIJ PËR QËLLIME POLITIKE, TË CILAT RJEDHIN

NGA SPECIFIKAT E TIJ TË VETA

Komunikimi reflektues rëndomë konsiderohet si mjaft i rëndësishëm. Në

fakt, pasi nga ai nuk mund të merret informatë e vërtetë për cilësinë e kapjes së asaj

që kumtohet, ai bëhet i rëndësishëm për politikanët vetëm duke marrë parasysh

krijimin e bindjes politike te auditoriumi për të mundur që të ndikojë në vendimet

dhe sjelljet politike.

Gjatë komunikimit publik kapen tone të ndryshme nga karakteri i vet:

teknike, semantike, nga mjedisi. Ato mund të ndikojnë ndaj asaj që kapet edhe

gjatë interpretimit të kumtimit.

3. Efektet kryesore të funksionimit të mediumeve, të cilat ndikojnë ndaj

konstruimit të vet komunikimit politik janë:

• mediumet formojnë rendin e ditës (manipulimi mund të zhvillohet në

dy drejtime: duke i zgjedhur ngjarjet dhe nëpërmjet hierarkisë së tyre

sipas rëndësisë);

• mediumet e rrisin mendimin tani më të formuar:

- memoria selektive (mozaike, e lidhur me problemet e selektimit në nivel

të kapjes, kuptimit dhe mbajtjes mend të kumtesave)

- kuadri (klima) e komunikimit – këtu bëhet fjalë për kushtet e

përgjithshme në të cilat kapet komunikimi dhe të cilat drejtpërdrejtë shprehen në

mënyrën e kapjes dhe mbajtjes mend të komunikatave. Rol themelor luajnë grupet

referente, të cilat kanë ndikim të drejtpërdrejtë në sjelljen dhe formimin e mendimit

të personalitetit të caktuar.

• mediumet formojnë mendime, kur bëhet fjalë për ndonjë risi dhe kur

bëhet fjalë për t’i u përmbajtur trendeve dhe mendimeve ekzistuese.

• mediumet sigurojnë personifikimin e çdo veprimtarie, domethënë

nëpërmjet tyre ndërtohen imixhe .. personale, kooperuese ose të ideve.

4

3. STRATEGJIA E KOMUNIKIMIT

Një strategji jo në mënyrë të domosdoshme shprehet nëpërmjet fushatës së

suksesshme, por ajo gjithnjë ndihmon. Strategjia është e nevojshme, por jo kusht i

mjaftueshëm për cilësinë e krijimit. Strategjia e mirë e komunikimi nuk e garanton,

por u mundëson kushte më të volitshme.

Strategjia e komunikimit shërben për :

1. Ajo është mjet, që ndihmon për koherencën, koncenzusin dhe

kontinuitetin :

Strategjia në komunikim i lidh qëndrimet e komunikuesit me

strategjinë e marketingut. Reklama është në shërbim të marketingut dhe gjithnjë

duhet të jetë në vendin e vet, domethënë të ndjek strategjinë e marketingut.

Strategjia e komunikimit është rezultat i mendimit të përbashkët,

kolektiv. Ajo duhet të arrijë koncenzus, që të mund të niset nëpër një rrugë të

caktuar dhe nuk mund të ndryshojë çdo ditë në pajtim me disponimin e disa

njerëzve.

Strategjia e komunikimit është instrument për homogjenizimin ndërmjet

të gjithë atyre që janë brenda dhe jashtë një organizate – ndikon për zgjidhjen e

detyrave të ndryshme nga të cilat lind një fushatë. Çdo njëri, pavarësisht se për çka

është ekspert ka ide ç’duhet të bëjë, dhe në këtë mënyrë e orjenton punën e të

gjithëve në një drejtim.

Ajo është instrument për kontroll, sepse rezultatet nuk mund të

vlerësohen, nësemë parë nuk janë formuluar në tërësi.

2. Ajo është mjet për krijimin e kulturës politike :

Formulimi i mirë isituatës i problemeve të komunikimit i boshteve themelore të ndjekjes–

ajo ndihmonë idetë, ndonjëherë të formuluara në mënyrë intuinitive , të mos sillen adhok.

Përgatitja e strategjisë së komunikimit është punë e tërë ekipit dhe kjo është

shenjë e pjekurisë së organizatës politike.

Të pajtoheni me një strategji të komunikimit do të thotë të impononi

dialogun për çështjet fundamentale.

5

3. Strategjia e komunikimit është edhe ana formale e jashtme e paraqitjes së

problemeve dhe të mënyrës se si do t’i zgjidhin :

Prezentimi i natyrshëm sistematik i qëllimeve dhe i mjeteve si tërësi është më bindës se

sa paraqitja jo e organizuar e bindjeve dhe e intuitave. Nga kjo del se një strategji mund

ta “rrëxojë” një fushatë.

Kush duhet të vendos se si të jetë strategjia e komunikimit?

Në vend të parë qëndron përgjegjësia e komunikuesit, por organizata nuk

mund të përjashtohet. Ato jo vetëm që janë koautor, por njëkohësisht janë

përgjegjës për të.

Strategjia e komunikimit është përmbledhje e zgjidhjeve themelore dhe

reciprokisht të varura në lidhje me qëllimet që duhet të arrihen dhe e mjeteve

themelore, që duhet të realizohen. Kjo do të thotë tu përgjigjesh dy pyetjeve

themelore:

1. Ç’duam të arrijmë?

• Cilat janë qëllimet?

• Cilat janë grupet e dedikimit?

2. Si duam që t’i arrijmë?

• Me çfarë mjete?

- Si është strategjia e krijimit?

- Si është strategjia e mediumeve?

- Sa është buxheti?

• Si është planifikimi i kohës?

Problem kryesor është radhitja e këtyre përgjegjeve që i përbëjnë

strategjinë. Mund të formulojmë pesë faza themelore:

6

Nisemi nga strategjia e marketingut, që do të thotë:

- Qëllimet e marketingut;

- Grupet e dedikimit;

- Qëndrimet;

- Plani i aktiviteteve:

a) Zgjedhja e elementit “shtytës”;

b) Formulimi i marketing-mix

2.Bëjmë analizë – diagnozën e situatës të komunikuesit dhe të tregut ku veprojmë.

3.Përpunojmë strategjinë e komunikimit.

4.E aktivizojmë sipas planit fushatën.

5.I kontrollojmë rezultatet dhe i modifikojmë zgjidhjet në rast nevoje.

4. ANALIZA DIAGNOSTIKE E SITUATËS SË KOMUNIKUESIT.

Rrjeti i analizës:

1. Shoqëria

• Formulimi: kur? Në ç’formë? Në ç’farë situate? Në ç’shkallë lidhshmërie?

• Historia e saj: ngjarjet kryesore, zhvillimi nëpër vite (vëllimi i përbashkët, marrëveshja,

aktiviteti, konkurenca)

• Qëllimi i shoqërisë: përcaktimet, interesat, motivet për formimin e qëndrimit.

• Organizimi dhe funksionimi: institucionalizimi, strukturat, si përzihen në zgjedhje.

• Senzibiliteti i shoqërisë ndaj ndryshimeve në: ekonomi, gjendjen politike, problemet

sociale, mendimin publik, problemet ndërkombëtare etj.

• Qëllimet e përbashkëta: a ekzistojnë, a janë të shprehura, si janë interesat afatshkurtëra,

afatmesme dhe afatgjata (në lidhje me vëllimin, marrëveshjet, aktivitetet, konkurencat).

2. Organizimi politik

• Përshkrimi i hollësishëm

• Forcat e veprimit politik: efektiviteti i veprimeve, sporadike ose jo, prej kujt janë

organizuar apo drejtohen, si zhvillohen, cilat janë metodat

7

• Reklama: kush e drejton, sa është efikasiteti i saj, cilat janë detyrat e saj, cila është

ideja prej çka mvaret

• A punon me këshilltarë të jashtëm.

3. Kandidatët (ose platforma)

4. Konkurenca

• Konkurentët themelor politik: struktura, admirimi, karakteristikat themelore (prani

elektorale, idetë, idetë e suksesshme, prania rajonale, mundësitë financiare, mendimi i

elektoratit për to)

• Idetë themelore: nomenklatura dhe hierarkia sipas rëndësisë, “markave” nacionale –

rajonale, mbajtja e llogarisë.

• Me çka idetë tona dallohen nga të tyret: cilësia, aspekti, reputacioni e të tjera, cila është

përparësia reale specifike, çka mund t’i tërhjek zgjedhësit.

• Nëse nuk ekziston dallimi i tillë, si t’i ndryshoni gjërat, që të ndodhë ashtu që: kur, si,

në bashkëpunim me cilin

• Reklama e konkurentëve: buxheti, temat dhe argumentet dhe vlera e tyre, të shpërndara

në mediume, kush e realizon.

• Kush është konkurenti i ardhshëm: dhe më së tepërmi në çfarë baze mund të na pengojë

• A ekziston dhe cila është konkurenca indirekte.

5. “Tregu”

• Vëllimi perspektivat e zhvillimit

• Struktura

• Me çfarë instrumentash e analizojmë

6. Përhapja

• Gjeografike: A është vetëm nacionale, nëse është rajonale, atëherë në cilat rajone, a

duhet t’i përfshijë rajonet tjerë, cilët dhe kur.

• Si arrihet në terren: datat, përhapësit

8

7. Kanalet

• Cilat janë kanalet komunikuese, si është proporcioni që do ta realizojë çdo kanal, si do

të zhvillohet ky realizim i proporcionit, sipas çfarë parimesh i zgjedhim kanalet dhe

sistemin e ndarjes, a munden edhe kanalet e tjera, a jeni përpjekur nëpërmjet tyre, me

çfarë rezultatesh, politika e konkurentëve themelorë në këtë fushë.

• Gjatësia mesatare e ciklit të përhapjes

• Sjellja e elektoratit ndaj prodhimit: cilësia, kapja, paraqitja, nevoja, çmimi

5. SI T’I SHESIM IDETË TONA?

Gjashtë rregulla për bindje efektive

1. Përcaktoni saktë qëllimet tuaja dhe grumbulloni informata plotësuese. Vendosni çka

dhe përse dëshironi ta arrini qëllimin. Grumbulloni të gjitha faktet që i shkojnë për shtati

tezës suaj. Përjashtoni argumentet emocional, që ta vlerësoni drejt bazën faktike për

marrjen e vendimeve.

2. Kuptoni se ç’dëshiron “pala kundërshtare”. Asnjëherë mos e nënçmoni rezistencën e

natyrshme të njerëzve ndaj ideve dhe ndryshimeve të reja. Rezistenca është më e madhe,

kur e prek konkretisht një personalitet të caktuar. Prandaj, duhet nga përpara tu

përgjigjeni pyetjeve që njerëzit i parashtrojnë kundër jush: “çfarë rëndësie ka kjo për

mua?”, “Çfarë mund të humb?”, “Çfarë mund të fitojë?”. Çelsi i suksesit është në aftësinë

që ta shihni propozimin tuaj nga qëndrimi i të tjerëve. Kështu mund t’i parashihni

kundërshtimet e tyre dhe t’i prezentoni idetë tuaja në atë mënyrë që të të jenë tërhjekëse

për ta. Prandaj, dëgjoni me vëmendje dhe përpiquni ta kuptoni pikëpamjen e tyre.

Paraqitni tezat ashtu që t’i theksoni përparësitë e personaliteteve të veçantë dhe t’i

zvogëloni kundërthëniet dhe frikën nga ndryshimet.

3. Përgatisni propozim të thjeshtë dhe tërhjekës. Ekspozeja duhet të jetë sa më e thjeshtë

dhe të mos i shmanget idesë themelore. Nënvizoni përparësitë. Mos i leni anash anët e

dobëta. Ekspozeja duhet të jetë me gratacion, që të shkaktojë befasi. Jeni të gatshëm për

kundërvënie eventuale.

9

4. Tërhiqni “të tjerët” në anën tuaj. Ftoni të marrin pjesë në diskutim dhe të japin

kontributin e tyre në veprën e përbashkët. Gjini të paktën bazën minimale të

përgjithshme, rreth së cilës do të arrini marrëveshje. Mos kundërshtoni shpejt.

Mos i vini argumentet e të tjerëve në kritikë shkatërruese. Ndihmoni që ata të ruajnë

identitetin e vet. Gjithmonë linu shtegdalje.

5. Nënvizoni përparësitë. Shprehni konfirmim dhe bindje. Nuk mund të fitoni ithtarë për

kauzën, së cilës ju vet nuk i besoni ose nuk prezentoni me bindje. Bindja efektive paraqet

demonstrimin e bindjes personale. Vini theksin ndaj përparësive. Nuk është me aq

rëndësi përmbajtja e propozimit, se sa pasojat e tij për bashkëbiseduesit tuaj.

6. Gjini momentin përkatës dhe veproni. Mos e lëshoni momentin kur do të nisni t’i

bindni, dhe as kur do ta ndërprisni atë. Mos bëni presion ndaj bashkëbiseduesve tuaj. Kur

do të arrini qëllimin tuaj mos i teproni përsëritjet, sepse mund të humbni çdo gjë. Veproni

menjëherë para se të tjerët të gjykojnë.

10

P Ë R M B A J T J A

H Y R J E.................................................................................................................... 1

KOMUNIKIMI OBJEKTIV NË MEDIUME ËSHTË JO OBJEKTIV…………….. 2

KOMUNIKIMI MASIV SHTRON NJË VARG PROBLEMESH GJATË

SHFRYTËZIMIT TË TIJ PËR QËLLIME POLITIKE, TË CILAT RJEDHIN NGA

SPECIFIKAT E TIJ TË VETA …………………………………………………….. 3

STRATEGJIA E KOMUNIKIMIT ………………………………………………… 4-6

ANALIZA DIAGNOSTIKE E SITUATËS SË KOMUNIKUESIT ………………. 6-8

SI T’I SHESIM IDETË TONA? ……………………………………………………. 8-9

11

Literatura e shfrytëzuar :

Menaxhmenti politik - Pr.-Dr. Nazmi Maliqi

www.google.com

12

13