Download pdf - Blisko Zdrowia 1/14

bliskoISSN 2081-1039

zdrowiaMagazyn Pacjentów Centrów Medycznych Grupy LUX MED www.luxmed.pl

nr 1

/59

rok

XVI

kwar

taln

ik z

ima

2014

Pomyśl o sobie na wiosnę

Wstydliwy kłopot

– siła motywacji

Jak wytrwać w postanowieniach?

s. 10

s. 6

– nietrzymanie moczu s. 13

2 b l i s k o z d r o w i a 1 / 2 0 1 4 z i m a

W N U M E R Z E

AK TU A L NO Ś C I3 Rozszerzamy zakres kompetencji

personelu medycznego3 Pierwsze warsztaty z zakresu transplantacji włosów w Szpitalu LUX MED3 Posiedzenia Rady Naukowej 3 Coraz więcej Centrów Medycznych Grupy LUX MED4 Oni już potrafią ratować życie4 Aplikacja „Ground Miles” w polskiej wersji językowej

PORADN I K5 Zdrowa i bezpieczna podróż6 Jak wytrwać w postanowieniach?7 Zimowe urazy rąk8 Gdy strach szczerzy zęby9 Strzeż się nałogów

T E M AT N U M E R U10 Pomyśl o sobie na wiosnę11 Skóra jest zwierciadłem naszego zdrowia

S Z P I TA L12 Młodsze spojrzenie13 Wstydliwy kłopot wielu pań

ONKONAW I GATOR14 Jeden z najgroźniejszych nowotworów złośliwych

NA S I S P E C J A L I Ś C I15 Woda zawsze jest w tle

Ad res re dak cji: ul. Postępu 21c, 02-676 War sza wa, tel. 22 450 42 69, e -ma il: info@lu xmed.pl

Wydawca: LUX MED Sp. z o.o. z siedzibą: ul. Postępu 21c, 02-676 Warszawa

Projekt redakcyjny, graficzny i realizacja: Mediapolis Sp. z o.o., tel. 22 313 22 00, www.mediapolis.com.pl

Foto w numerze: archiwum LUX MED, Shutterstock. Foto na okładce: Shutterstock. Data wydania: luty 2014 rok.

Spistreści

Nietrzymanie moczu to objaw polegający na niekontrolowanym wycieku moczu. Za najczęstsze czynniki ryzyka tej przypadłości uważa się: wiek, dużą liczbę ciąż i porodów, uszkodzenia dna miednicy, choroby neurologiczne, otyłość, przewlekły kaszel, zaparcia.

T E M AT N U M E R U s. 11

To, co dzieje się wewnątrz nas, odbija się na wyglądzie. Skóra jest po prostu zwierciadłem naszego organizmu. Jej stan zależy m.in. od tego, czy cierpimy na dolegliwości związane z układem pokarmowym, nerkami czy wątrobą. Skóra jest też niezwykle wrażliwa na stres i inne schorzenia psychogenne.

NA S I S P E C J A L I Ś C I s. 15

Platforma Baltic Beta – ta, na której pracuję – jest od-dalona o 50 mil morskich (ok. 80 km) od wysuniętego najdalej na północ miejsca w Polsce, czyli Rozewia, i stoi na trzech stalowych, ażurowych nogach na dnie, które znajduje się 85 m pod lustrem wody.

PORADN I K s. 8

Każdy z nas jest inny. Nasze receptory ina-czej odczuwają ból, inaczej też objawia się nasz strach. Mimo to dla wszystkich dobrym sposobem na oswo-jenie lęków będzie zadanie sobie kilku pytań o to, co tak naprawdę nas ogranicza, czego się boimy.

S Z P I TA L s. 13

1 / 2 0 1 4 z i m a b l i s k o z d r o w i a 3

AKTUA LNO ŚC I

Pierwsze warsztaty zzakresutransplantacjiwłosów w Szpitalu LUX MED

W2013 roku nasze kursy specjalistyczne ukoń-czyło blisko 400 pielęgniarek i położnych – połowę stanowiły pielęgniarki i położne

Grupy LUX MED. W grudniu Członek Zarządu ds. Medycznych dr n. med. Krzysztof Kurek wręczył cer-tyfikaty pierwszym w Polsce absolwentkom kursu specja-listycznego „Podstawy diagnostyki ultrasonograficznej

w położnictwie i ginekologii”. Kurs ten ukończyło 18 po-łożnych, w tym 14 z LUX MED. Jesteśmy pierwszym podmiotem w Polsce, który wprowadza tak duże zmiany w podsystemie pielęgniarstwa i położnictwa. W najbliż-szym czasie będziemy dalej rozwijać nasze warsztaty edukacyjne, tak aby maksymalnie rozszerzać kompeten-cje i samodzielność zawodową pielęgniarek i położnych.

14 i 15 stycznia br. lekarze z naszego szpitala uczestniczyli w warsz-tatach z transplantacji włosów metodą S.A.F.E.R. (Suction Assisted Follicular Extraction and Reimplantation: wspomagana podciśnie-niowo ekstrakcja i implantacja włosów).Metoda polega na pobraniu pojedynczych mieszków włosowych za pomocą specjalnej głowicy. W drugiej części zabiegu pobrane miesz-ki są wszczepiane w przygotowany wcześniej obszar na głowie Pacjenta. Zabieg prowadzony jest w znieczuleniu miejscowym, a dodatkowo obszar pobierania włosów nasącza się płynem znieczu-lającym. Zabieg nie wymaga hospitalizacji i nie pozostawia blizn. Po 2–3 dniach Pacjent może wrócić do pełnej aktywności, a po ok. 4 dniach delikatnie umyć głowę. Metodę stosuje się także w ko-rektach brwi oraz w implantacji włosów w rejony blizn.

CorazwięcejCentrówMedycznychGrupyLUXMED

Na początku grudnia ubieg--łego roku odbyło się uro-

czyste otwarcie LUX MED w Opolu. To już trzecie, obok placówek MegaMed i Medycy-ny Rodzinnej, Centrum Me-dyczne Grupy LUX MED w Opolu. W LUX MED do-stępnych jest osiem gabinetów konsultacyjnych, w których przyjmują interniści, lekarze medycyny pracy, laryngolodzy, dermatolodzy, okuliści, endo-krynolodzy, ortopedzi, chirur-dzy, alergolodzy, ginekolodzy, neurolodzy, kardiolodzy, psy-cholodzy, urolodzy, pulmono-lodzy, hematolodzy, reumato-lodzy, diabetolodzy, seksuolo-dzy, dietetycy oraz pediatrzy. Dostępne są badania diagno-styczne: EKG, USG ogólne i specjalistyczne, spirometria, badanie pola widzenia, diagno-styka kardiologiczna – holter r/r i holter EKG. W placówce wy-konywane są drobne zabiegi z zakresu chirurgii, dermatolo-gii oraz ginekologii, jak rów-nież badania endoskopowe (gastroskopia i kolonoskopia). W tej samej lokalizacji nadal będzie czynna placówka Medy-cyny Rodzinnej świadcząca usługi wyłącznie w ramach Podstawowej Opieki Zdrowot-nej. Z kolei przy ulicy Chabrów 117 działa placówka MegaMed.

EDUKUJEMY S I Ę

Wostatnich czterech miesiącach ubiegłego roku zorganizowali-

śmy dwa posiedzenia Rady Naukowej. Podczas tych spotkań członkowie Rady Naukowej Grupy LUX MED – uznani w środowisku naukowym profesorowie i doktorzy nauk medycznych – omawia-li wybrane zagadnienia i dyskutowali o ich wpływie na różne dziedziny me-dycyny. Tym razem tematami obrad były: „Leczenie wątrobowo-zastępcze. Quo vadis?” oraz „Badania przesiewo-we w raku płuca; algorytm postępowa-nia u osób z fałszywie dodatnimi wyni-kami screeningu”. Pierwszy zaprezen-towany przez dr. hab. n. med. Jacka Rózgę z Wydziału Nauki o Zdrowiu Warszawskiego Uniwersytetu Medycz-nego, a drugi przybliżony przez prof. dr. hab. n. med. Kazimierza Roszkow-skiego-Śliża, Dyrektora Instytutu Gruźlicy i Chorób Płuc, Kierownika III Kliniki Chorób Płuc w Instytucie Gruźlicy i Chorób Płuc, Członka Pre-zydium Rady Naukowej przy Mini-strze Zdrowia.

PosiedzeniaRadyNaukowej

Rozszerzamy zakreskompetencji personelumedycznego


A K T U A L N O Ś C I

Oni już potrafią ratować życie

Aplikacja „Ground Miles” w polskiej wersji językowej

Blisko 500 uczniów z Wrocławia wie już, jak

udzielać pierwszej pomocy. Zakończył się III etap

akcji edukacyjnej „Umiem pomóc" prowadzonej

przez Akademię Ratownictwa LUX MED w sześciu

wrocławskich szkołach średnich.

dzące – profesjonalni ratownicy me-dyczni i lekarze. Organizatorzy ak-cji w kolejnych etapach odwiedzają wybrane miasta. Jej potencjał doce-

niają władze lokalne, któ-re patronują działaniom w szkołach: Prezydent Han-na Gronkiewicz-Waltz w Warszawie, Prezydent Jacek Majchrowski w Kra-kowie, Prezydent Piotr Uszok w Ka-towicach oraz Urząd Miasta we Wro-cławiu. Od początku akcji swoim patronatem wspiera ją także Mini-sterstwo Zdrowia.

Ciekawie i efektywnieMłodzi uczestnicy szkoleń we Wro-cławiu doceniają zwłaszcza możli-wość bezpośredniej współpracy z ra-townikami medycznymi. – To były ciekawe zajęcia, szczególnie gdy mo-gliśmy trenować udzielanie pierw-szej pomocy na fantomie. Teraz już wiem, jak się zachować, gdy ktoś bę-dzie potrzebował pomocy – opowia-da Jacek, uczeń LO nr VIII. Dla Grupy LUX MED bardzo waż-na jest również opinia dyrekcji szkół oraz nauczycieli, dla których jest to ciekawe uzupełnienie programu na-uczania. – Akcja „Umiem pomóc” to cenna inicjatywa dla uczniów. Szkolenie prowadzone przez ratow-

ników w naszej szkole przebiegało bardzo pro-fesjonalnie – zwłaszcza

zajęcia praktyczne i indy-widualna nauka z każdym

z uczniów okazały się najbar-dziej interesujące i efektywne – mó-wi Ireneusz Jóźwiak, dyrektor Katolickiego Liceum Ogólnokształ-cącego we Wrocławiu.

Pomysł na lekcjeZajęcia trwają cztery godziny i pro-wadzone są w ramach przedmiotu Przysposobienie Obronne lub Edu-kacja dla Bezpieczeństwa. Akademia Ratownictwa LUX MED zapewnia także materiały: plansze szkoleniowe, certyfikaty dla szkół, a dla uczniów spersonalizowane karty zawierające podstawowe zasady udzielania pierw-szej pomocy. Akcja jest obecna także w internecie – na stronie www.umiempomoc.pl znajdują się wszelkie informacje, ma-teriały szkoleniowe oraz odbywają się konkursy promujące wiedzę na temat udzielania pierwszej pomocy. Naklejki z kodami QR, które otrzy-mują uczniowie, automatycznie prze-kierowują zainteresowanych z tele-fonu komórkowego na: www.umiempomoc.pl.

Kampania „Ground Mi-les Challenge” została za-inicjowana w Światowym

Dniu Serca – 29 września 2013 r., uczestniczy w niej ponad milion osób na całym świecie, w tym 62 tys. pra-cowników Bupa. Również w Polsce osoby pracujące w LUX MED, ro-dziny i przyjaciele oraz lokalne spo-łeczności zainspirowane ideą „GMC” świadomie chodzą i spacerują. Or-ganizatorzy i uczestnicy akcji wy-znaczyli ambitne cele. Pierwszy z nich to wspólne przejście imponujących 8 mln kilometrów, po którym Bupa przekazała Światowej Federacji Ser-ca środki pieniężne na wsparcie pro-gramów mających uchronić tysiące dzieci w Afryce i Azji Południowej przed chorobami serca i przedwcze-sną śmiercią w wyniku reumatycznej choroby serca.

Ćwiczenia na fantomie pomagają pokonać lęk przed samodzielnymudzieleniem pomocy.

Pobierz aplikację„Ground Miles Challenge” to en-tuzjazm i aktywność uczestników, wspierane przez nowoczesną tech-nologię. Bupa przygotowała specjal-ną aplikację na smartfony „Ground Miles”. Można ją bezpłatnie pobrać z Apple AppStore lub Google Play, wystarczy wpisać w wyszukiwarkę hasło „Ground Miles”. Aplikacja mierzy kroki, liczbę ki-lometrów przebytych dziennie czy tygodniowo, umożliwia tworze-nie grup i dzielenie się osiągnię-ciami, a także pozwala zdoby-wać odznaki i wygrywać nagrody. Nowa wersja aplikacji umożliwia korzystanie z niej również w języ-ku polskim. Do obsługi aplikacji wymagane są wersje oprogramowania: iOS 5.0 lub nowsza, Android 4.0 i wyższa.

Wcześniej została prze-szkolona młodzież z Warszawy, Katowic

i Krakowa. Sukcesem projektu są zarówno imponująca liczba uczest-ników szkoleń (ponad 2,5 tys. osób), jak i wiedza oraz praktyczne umie-jętności młodych ludzi, którzy po-trafią ratować życie.

Na dużą skalę„Umiem pomóc” to program edu-kacyjny stworzony przez Akademię Ratownictwa LUX MED, realizo-wany od 2011 roku. Jego celem jest efektywne szkolenie uczniów szkół średnich w zakresie udzielania pierw-szej pomocy. Wyróżnia go skala dzia-łań – tysiące uczestników, zasięg – 31 szkół w czterech miastach, po-nad setka praktycznych warsztatów, a przede wszystkim osoby prowa-

Aplikacja dla iOS jest kompatybil-na z urządzeniami iPhone 4, 4S, 5, 5C, 5S, iPadami, iPodami To-uch, została także zoptymalizowana pod kątem iPhone`a 5. Pełna funk-cjonalność aplikacji dla Androida dostępna jest na telefonach Sam-sung GS2, GS3, GS4, Note 1, 2, 3, Nexus 4, HTC One i Desire HD, a także Sony Xperia. Na pozosta-łych urządzeniach niektóre funk-cjonalności mogą być ograniczone.



ERGONOMIA, CZYLI PRAWIDŁOWA POZYCJA ZA KIEROWNICĄIdealna pozycja to kombinacja kilku parametrów:

Ustawienie oparcia

Oprzyj się jak największą powierzchnią pleców o oparcie tak, aby łopatki przylegały do fotela, następnie chwyć kierow-nicę na jej szczycie (na godzinie 12). Reguluj oparcie fotela tak, aby ręka pozostała lekko ugięta w łokciu. W samochodach z regulacją podparcia lędźwiowego dopasuj ten parametr do swojego kręgosłupa.

Wysokość fotela

Ustaw fotel tak, aby zapewnić sobie maksymalną widoczność i jednocześnie zachować bezpieczną odległość głowy od dachu.

Wysokość i położenie kierownicy

Jeśli masz regulowaną kierownicę, wykorzystaj to do uzyskania właściwej kombinacji wraz z oparciem fotela.

Ręce na kierownicy

Ręce na kierownicy powinny być ułożone w pozycji „za dziesięć druga”.

Wysokość zagłówka powinna być tak ustawiona, aby górna jego część sięgała szczytu głowy.

Regulacja zagłówków

Odległość fotela od pedałów

Ustaw fotel w takiej odległości, aby przy wciśniętych pedałach nogi pozostały lekko ugięte.

Aplikacja „Ground Miles” w polskiej wersji językowej

skrajnym przejawem znużenia jest przysypianie za kierownicą na ułam-ki sekund, co powoduje, że na chwilę tracimy kontrolę nad pojazdem.Oczywiście te zwiastuny są sygnałem do natychmiastowego przerwania po-dróży i zdrzemnięcia się przez 15–20 minut.

PrędkośćPamiętajmy, że odpowiednia prędkość to podstawa. Uderzenie w nierucho-mą przeszkodę z szybkością 75 km/godz. powoduje urazy takie jak skok z 3. piętra, a przy zderzeniu czoło-wym pojazdów prędkości się sumują, co daje 150 km/godz. (to odpowiada upadkowi z 15. piętra).

Zdrowa i bezpieczna podróżBezpieczna jazda samochodem to nie tylko opanowanie techniki jazdy, znajomość swojego samochodu,

lecz także przestrzeganie zasad związanych z ergonomią oraz higieną podróży. Tylko kompleksowe

podejście do wszystkich tych aspektów pozwoli zminimalizować ryzyko wypadku czy kolizji.

Podkreślmy: zminimalizować, bo całkowicie ryzyka tego wyeliminować się nie da.

Niewiele osób ma świa-domość tego, jak duży wpływ na prowadzenie samochodu ma prawi-dłowa pozycja za kie-

rownicą. Odpowiednie połączenie ustawień fotela oraz odległości od kie-rownicy gwarantuje właściwy refleks i unikanie najczęstszych błędów tech-nicznych. Bez tego nie da się zacho-wać skutecznego czasu reakcji i kon-trolować w pełni samochodu.Optymalna pozycja daje gwarancję pełnej widoczności, czasu reakcji, ale również musi zapewniać wygodę i komfort.

Zawsze zapinaj pasyNależy pamiętać, że pasy bezpieczeń-stwa są tylko jednorazowe. Po wypad-ku trzeba je wymienić, ponieważ tra-cą swoją elastyczność. W razie powtórnego użycia taki pas może do-prowadzić do dodatkowych urazów klatki piersiowej i brzucha. Kobiety w zaawansowanej ciąży po-winny kupić specjalne podkładki, któ-re ściągają biodrową część pasa pod brzuch i opierają się na talerzach bio-drowych.

Przedmioty w samochodzieNie wolno trzymać w samochodzie (np. na półkach) żadnych przedmio-tów. Trzeba schować wszystkie baga-że do bagażnika. W trakcie zderzenia dochodzi do olbrzymich przeciążeń, np. ważąca ok. 1/2 kg apteczka za-mienia się w pocisk ważący 15 kg.

Dziecko w samochodzieDzieci muszą być przewożone w fo-telikach, a nie na ręku lub kolanach pasażera. Dziecko ważące ok. 20 kg w momencie wypadku waży nawet pół tony, tylko fotelik i pasy są w sta-nie wytrzymać takie obciążenie.

Samopoczucie kierowcyZasadą naczelną jest to, aby w długą podróż wyruszać wypoczętym i wy-spanym.Tuż przed podróżą należy unikać ob-fitego posiłku (podobnie jak w czasie przerw w podróży).Istotna jest również pora dnia. Jazda w czasie największego upału oraz w godzinach nocnych od 3 do 6 to czas sprzyjający zaśnięciu za kierow-nicą. Należy pamiętać, że jest to przy-czyna ponad 4% wypadków.Trzeba też zaplanować przerwy co 1,5–2 godziny jazdy, w czasie których można odbyć krótki spacer czy drzem-kę. W walce ze znużeniem pomaga

także rozmowny pasażer. Jednak nawet jeśli spełnione są te warunki, monotonia trasy, upał, natężenie ru-chu powodują, że nasza wydajność spada i pojawiają się znużenie i senność.Niepokojące objawy, które powinny nas wręcz zmusić do zrobienia prze-rwy, to:

częste ziewanie, swędzenie oczu, mroczki przed oczami, złudzenia, utrata właściwego wyczucia prze-strzeni:

- zła ocena odległości i prędkości, - brak płynności jazdy, - częste zbędne hamowanie, - problemy z utrzymaniem toru

jazdy,

N A S I E K S P E R C IMariusz Pacałowski, Dyrektor Merytoryczny Akademii Ratownictwa LUX MED

Grzegorz Juszczyk,Dyrektor Działu Innowacji Produktowych i Profilaktyki,Grupa LUX MED

Maciej Pająk,Dyrektor Wyjazdowej Pomocy Doraźnej,Grupa LUX MED

P O R A D N I K


N A S Z E K S P E RT

Rozpoczęliśmy kolejny rok. Mamy ambitne plany, także te związane ze zdrowiem. Co zrobić, aby nie dołą-

czyć do statystycznie najliczniejszej grupy osób, które podjęte postanowienia porzucają najdalej w marcu?

dr Grzegorz Juszczyk,Dyrektor Działu Innowacji Produktowych i Profilaktyki,Grupa LUX MED

P O R A D N I K

Nukowcy i praktycy próbują bardzo inten-sywnie poznać me-chanizmy motyacji, aby pomagać ludziom

zmieniać ich życie na lepsze. Spró-bujmy pokrótce przyjrzeć się wybra-nym rekomen acjom w tym zakresie, które pomogą nam w utrzymaniu zdrowych postanowień.

Grunt to zaangażowaniePierwsze pytanie to czy odczuwana przeze mnie tzw. słaba silna wola to efekt niezmienianej konstrukcji fizycznej i psychicznej? Gdyby tak było, łatwo moglibyśmy wytłuma-czyć to, że niektórzy ludzie nie mo-gą rzucić palenia, zmienić diety czy zwiększyć aktywności fizycznej. To jednak tylko mit i popularna wy-mówka – wiele wskazuje, że istot-niejsze znaczenie niż talent, czyli niezależne ode mnie predyspozycje, ma zaangażowanie. Gdy brakuje nam zaangażowania, poczucia, że to, co robimy, jest dla nas ważne, potrzebne nam, wtedy łatwiej o po-wrót do wcześniejszych nawyków. Planując zmianę, warto więc zasta-nowić się, jaką mamy motywację.

Pasmo porażek i sukcesówKluczowym elementem naszej mo-tywacji, oprócz zaangażowania, jest nastawienie. Mówiąc najpro-ściej, to przekonanie, czy uda mi się osiągnąć sukces, czy nie. Jeśli będziemy wątpili, zaangażowanie szybko spadnie. Powinniśmy pa-trzeć na to, co chcemy osiągnąć, jako na złożony proces, w którym pojawią się sukcesy i porażki. Wła-śnie do porażek szczególnie dobrze jest się nastawić pozytywnie – jako do zwyczajnych informacji (sygna-łów alarmowych), które pozwolą nam się zatrzymać i zastanowić, co poszło nie tak. Niestety więk-szość z nas porażki odbiera emo-cjonalnie – pojawiają się negatyw-ne nastawienie, obwinianie się, smutek. Nie lubimy tych uczuć i chcemy ich unikać. Unikanie mo-że prowadzić do najprostszego roz-wiązania – przestańmy się męczyć, bo to wysiłek przyczynia się do te-go nieprzyjemnego uczucia przy porażce. Jeżeli na sucho, bez emo-cji sprawdzimy, dlaczego zjedliśmy coś poza planem diety, nie poszli-śmy na ćwiczenia, zapaliliśmy pa-pierosa – możemy wyciągnąć wnio-

ski i w przyszłości unikać tego, co przyczyniło się do potknięcia, ale też dalej trwać w postanowieniu.

Bez planu ani rusz…Proces zmiany będzie miał więk-sze szanse powodzenia, jeśli jest wynikiem motywacji wewnętrznej (ja sam chcę coś zrobić dla siebie) oraz jest zaplanowany. Planowanie jest często pomijanym, ale ważnym elementem zmiany – jeśli już coś będę modyfikował, to wcześniej warto pomyśleć, jak to zrobię. Waż-ne są tu dwa aspekty – pierwszy to przygotowanie na potknięcia – do-bre planowanie to stworzenie sobie planu A, B i C – aby szybko i łatwo zmieniać działania, jeśli potknię-cia będą dotkliwe. Przykładowo – jeśli zacznę biegać, ale okaże się, że nie sprawia mi to przyjemności, to nie wracam na kanapę, tylko zmieniam bieg na marszobieg, jaz-dę na rowerze stacjonarnym lub pływanie – jako część planu za-kładającego więcej ruchu. Drugi aspekt dotyczy roli wyobraźni – po-zytywnie wzmacnia nas wyobraże-nie sobie sukcesu, celu, do którego zmierzamy. Badania wskazują jed-nak, że w większym stopniu poma-ga nam wyobrażanie sobie (wizu-alizacja) samego procesu, czyli co zrobimy i jak, aby dojść do celu. Wyobrażajmy sobie zatem siebie w sytuacjach, które mogą być dla nas trudne, mogą być powodem po-

tknięcia. Gdy później do nich doj-dzie, będziemy mieli już „wirtu-alne doświadczenie” i łatwiej będzie zachować się tak, jak sobie to wy-obrażaliśmy.

Potrzebne wsparcieNie można także przecenić roli in-nych osób wspierających nas w zmia-nie. Nie powinny być one jedyną przyczyną naszej decyzji (jak już wspominałem), ale jeśli już jeste-śmy wewnętrznie motywowani, to dobre rady i pochwały sukcesów od najbliższych zwiększają satys-fakcję i zapobiegają rezygnacji. Niestety może się zdarzyć tak, że bliscy zaczną działać demotywu-jąco – czasami z zazdrości, czasa-mi bez złego nastawienia, ze zwy-kłej troski. Takie sygnały są trudnym sprawdzianem dla motywacji, jed-nak gdy mamy silnie pozytywne nastawienie, nie zrazimy się tymi opiniami. W przeciwnym razie ko-mentarze innych, ważnych dla nas osób mogą być główną przyczyną powrotu do dawnego stylu życia. Jeśli uda nam się zaplanować swo-ją zmianę i wyobrazimy sobie jej przebieg, poczujemy silną moty-wację i będziemy nastawieni na rozwój, myśląc o potknięciach jak o drogowych znakach ostrzegaw-czych, na które nie musimy się ob-rażać i które nie powinny nas smu-cić – nasze szanse wtedy wzrosną. Trzymamy kciuki!

Jak wytrwać w postanowieniach?

WA RTO W I E D Z I E Ć

Specjalnie na początek 2014 roku przygotowaliśmy warsztaty poświę-cone psychologii motywacji, które mogą być zorganizowane w Pań-stwa firmach. Dodatkowe informacje można uzyskać pod adresem: [email protected]

N A S Z E K S P E RTdr n. med. Jarosław Strychar, specjalista ortopedii i traumatologii narządu ruchu, Szpital LUX MED

Zimowe urazy rąkN A S Z E K S P E RT

Popularną zimową kon-tuzją są niegroźne urazy tkanek miękkich wywo-łane upadkiem (stłucze-nia tkanki podskórnej,

skręcenia stawów). Niekiedy docho-dzi jednak do uszkodzeń poważ-nych: złamania kości, uszkodzenia ścięgien i więzadeł stawów.

Kciuk narciarzaPodczas jazdy na nartach najczę-ściej spotykanym urazem jest uszko-dzenie więzadeł pobocznych kciu-ka. W tym przypadku mówimy o powstaniu ostrej niestabilności stawu śródręczno-paliczkowego kciuka (kciuku narciarza). Tuż po upadku z jednoczesnym odgięciem kciuka występują mocny ból, obrzęk, osłabienie siły chwytu ręki. Nie wol-no lekceważyć objawów, ponieważ niewłaściwe leczenie często dopro-wadza do utrwalonej niestabilności kciuka oraz zaburzenia chwytu rę-ki. W większości przypadków le-czenie kciuka narciarza polega na unieruchomieniu w szynie gipsowej na 5–6 tygodni. Jeśli schorzeniu to-warzyszą złamanie awulsyjne (ta-kie, w którym przyczepiające się do kości ścięgno lub więzadło odrywa-ją fragment kostny) lub przewlekła niestabilność kciuka, wskazane jest leczenie operacyjne – rekonstrukcja więzadeł.

Złamanie CollesaWymieniając zimowe zagrożenia, nie można pominąć złamań w obrębie nadgarstka i ręki. Złamania dalszej nasady kości promieniowej stanowią blisko 17% wszystkich złamań za-opatrywanych na ostrych dyżurach ortopedycznych. Najczęstszą przy-czyną takich złamań jest upadek na wyprostowaną kończynę górną z jed-noczesnym zgięciem grzbietu dłoni w nadgarstku (złamanie Collesa). Uraz charakteryzuje się znacznym

bólem, obrzękiem, ograniczeniem ruchomości oraz widoczną deforma-cją w okolicy nadgarstka. W takich przypadkach zaleca się niezwłoczne zgłoszenie się do szpitala w celu wy-

konania zdjęcia RTG oraz założenia unieruchomienia gipsowego. W przy-padku wieloodłamowych złamań ze znacznym przemieszczeniem odła-mów proponuje się Pacjentowi za-bieg z użyciem implantów metalo-wych. Leczenie operacyjne pozwala na wczesny ruch nadgarstka, przy-spiesza rozpoczęcie rehabilitacji oraz poprawia ostateczny wynik leczenia.

Złamanie kości łódeczkowatejRzadziej spotykanym, ale bardzo groźnym urazem narciarskim jest

złamanie kości łódeczkowatej nad-garstka z towarzyszącym uszkodze-niem aparatu więzadłowego nad-garstka. W większości przypadków objawy złamania kości łódeczkowa-

tej są lekceważone przez Pacjenta z powodu braku wyraźnego zespołu bólowego oraz ograniczenia funkcji ręki. Pacjent często zgłasza się do or-topedy kilka tygodni lub nawet mie-sięcy po urazie z powodu utrzymu-jącego się dyskomfortu nadgarstka. W celu weryfikacji rozpoznania wska-zane jest wykonanie zdjęć RTG oraz tomografii komputerowej. Nawet prawidłowo leczone złamanie kości łódeczkowatej w opatrun-ku gipsowym często powodu-je powstanie stawu rzekome-go (jest to utrwalony brak

zrostu kości), niestabilności nadgarst-ka oraz w przyszłości przyspieszenie choroby zwyrodnieniowej nadgarst-ka. Leczenie operacyjne z rekonstruk-cją mikrochirurgiczną i użyciem metalowych implantów istotnie zmniejsza procent powikłań.

Istnieje jeszcze duża grupa mniej rozpowszechnionych schorzeń ścię-gien, kości i stawów kończyny górnej związanych z uprawianiem sportów zimowych. W celu ustalenia właści-wego rozpoznania oraz zaplanowa-nia odpowiedniego leczenia zaleca-na jest konsultacja, np. w naszym Centrum Chirurgii Ręki.

Urazy ręki najczęściej zdarzają się podczas upadków. Powrót do pełnej sprawności zajmuje kilka tygodni.

P O R A D N I K

Urazy nadgarstka i ręki zdarzają się bardzo często, gdy aktywnie spędzamy

czas, zwłaszcza podczas uprawiania sportów, np. jazdy na nartach.

Podczas jazdy na nartach najczęściej spotykanym urazem ręki jest uszkodzenie więzadeł pobocznych kciuka.



Gdy strach szczerzy zęby

N A S Z E K S P E RTlek. stom. Anna Klukowska, Dyrektor Stomatologii, Grupa LUX MED

P O R A D N I K

Strach przed wizytą w gabinecie dentystycznym jest faktem. Ponad połowa Pacjentów uczęszczających

do stomatologów odczuwa lęk lub silny stres. Zjawisko, o którym mówimy, psychologowie nazwali

dentofobią, czyli silnym i uporczywym lękiem przed dentystą.

Pacjent, którego dotyczy dentofobia, już na samą myśl odczuwa tak silną niechęć, że nie ma mowy o umówieniu się do den-

tysty, nawet gdy sytuacja (ból) go do tego zmusza. W naszej praktyce zda-rzało się, że Pacjent wolał „zalać” ząb spirytusem, tylko po to by unik-nąć wizyty u stomatologa, jak rów-nież odbyło się kilka spektakularnych ucieczek tuż przed wejściem do ga-binetu.

Skąd ten lękStrach przed stomatologiem może się wiązać z przeżyciami z dzieciń-stwa. Wielu z nas pamięta gabinety szkolne lub te prywatne, które po-wstawały na początku lat dziewięć-dziesiątych. Tam normą było lecze-nie bez znieczulenia, przy użyciu słabej jakości materiałów do wypeł-nień, nie wspominając o maszynach wolnoobrotowych. Nietrudno stwier-dzić, że leczenie zdawało się niekoń-czącym się koszmarem. Mimo że współczesna technologia w stoma-tologii przeszła liczne rewolucje, to nasze myślenie pozostało silnie na-znaczone przykrymi przeżyciami. A co więcej, dentofobia sprawia, że

Pacjent może być całkowicie odpor-ny na wszelkie racjonalne argumen-ty. Zjawisko to jest o tyle niebez-pieczne, że teraz jako dorośli, nawet o tym nie wiedząc, oddziałujemy na otoczenie. Nasz strach łatwo mo-że się udzielić osobie bliskiej z du-żą wrażliwością emocjonalną, jak również dzieciom, które są wyjąt-kowo wyczulone na nasze nastroje. Będąc rodzicem, szczególnie warto zwrócić uwagę na to, by budować w dziecku właściwe nastawienie do stomatologów i do lekarzy innych specjalizacji.

Ze strachem można sobie poradzić Każdy z nas jest inny. Nasze recep-tory inaczej odczuwają ból, inaczej też objawia się nasz strach. Mimo to dla wszystkich dobrym sposobem na oswojenie lęków będzie zadanie sobie kilku pytań o to, co tak napraw-dę nas ogranicza, czego się boimy, co nam przeszkadza w gabinecie sto-matologicznym. Spójrzmy przy tym na lekarza jak na drugiego człowie-ka, to może być bardzo sympatycz-na osoba, która chce nam pomóc. Planując pierwszą wizytę, wybierz-my dzień bez spotkań, tak byśmy

mieli wolną głowę, nieobciążoną do-datkowymi stresami związanymi z pracą. Dzień wcześniej warto prze-myśleć, czego chcemy się dowiedzieć w trakcie wizyty, spisać na kartce py-tania, gdyż czasem podczas spotka-nia pewne kwestie nam umykają. Pamiętajmy, że zawsze warto pytać – im więcej wiemy, tym łatwiej po-radzimy sobie z lękiem.W przypadku dzieci personel sto-matologiczny jest przygotowany na wizyty adaptacyjne, podczas których maluchy oswajają się z gabinetem, jest czas na zabawę i budowanie po-zytywnych skojarzeń.

Z uśmiechem i ze zrozumieniemPamiętajmy, że aby osiągnąć sukces, musimy się spotkać w połowie drogi. Z jednej strony dentysta cały czas się szkolący i dokształcający, inwestują-cy w jak najlepszy sprzęt, który jed-nocześnie pamięta o ograniczeniach i lękach Pacjenta.Z drugiej strony Pacjent, który prze-kraczając próg gabinetu stomatolo-gicznego, powinien zaufać lekarzowi i pokonać swój strach. Tylko w atmos-ferze wzajemnego zrozumienia i chę-ci współpracy jesteśmy w stanie osią-gnąć zadowalające efekty leczenia.

Zauważmy, że na przestrzeni ostatnich dwudziestu lat zmieniła się struktura opieki stomatologicznej w naszym kraju. Stomatologia jest obecnie jedną z najszybciej rozwijających się specjalizacji medycznych.

Na Pacjentów czekają wygodne fotele, turbiny chłodzone wodą osiągające ponad 400 tys. obrotów na minutę, mikroskopy, apara-tura do nowoczesnej diagnostyki obrazowej i dostępna w gabine-tach szeroka gama preparatów do znieczuleń.

Ogromna zmiana nastąpiła również w jakości materiałów do wy-pełnień ubytków. Są one trwalsze, bardziej estetyczne i łatwiejsze w aplikacji, dzięki czemu czas spędzany na fotelu dentystycznym zdecydowanie się skrócił.



P O R A D N I K

N A S Z E K S P E RTAgnieszka Kaszyńska, psycholog, LUX MED Poznań


Strzeż się nałogów Potocznie bardzo często używamy zamiennie określeń „uzależnienie”

i „nałóg”. Między nimi jest jednak granica, czasami bardzo cienka, ale jest.

To od nas zależy, czy po-trafimy w porę dostrzec sygnały ostrzegawcze, kiedy czynność lub sub-stancja, która wcześniej

była jedynie okazjonalną przyjem-nością, staje się koniecznością, bez której trudno przetrwać dzień.

Podstępny demonUzależnienie (np. alkoholizm, nar-komania, lekomania) jest chorobą ciężką, przewlekłą, nieuleczalną i śmiertelną. Nawet w przypadku chęci pracy nad sobą, chęci poko-nania uzależnienia nie ma już po-wrotu do stanu np. kontrolowane-go picia alkoholu. Sposobem na odzyskanie panowania nad własnym życiem jest całkowity stan abstynen-cji. Większość osób uzależnionych nie podejmuje jednak leczenia. Zaprzeczają oni występowaniu pro-blemu, potrafią go tłumaczyć, oszukują siebie i najbliższych. Zmie-niają się ich priorytety. Konieczność przyjmowania substancji, od której jest się uzależnionym, staje się nad-rzędną wartością.

Inaczej jest z nałogiem Klasycznym przykładem obrazują-cym mechanizm nałogu jest niko-tynizm. Nałogowy palacz dosko-

nale wie, że palenie szkodzi. Bagatelizuje jednak informacje i dane mówiące o szkodliwości pa-lenia papierosów. Palacz podejmu-je zatem sprzeczną z rozeznaniem intelektualnym decyzję i sięga po papierosa. W takiej sytuacji mamy do czynienia z nałogiem. Nałogo-wiec odczuwa pewien wewnętrzny przymus, który okazuje się silniej-szy niż zdrowy rozsądek.W odróżnieniu jednak od uzależ-nienia w nałogu mamy do czynie-nia ze świadomym podejmowaniem decyzji pomimo rozeznania inte-lektualnego. Jest to dysfunkcja spraw-ności woli przejawiająca się w chro-nicznym podejmowaniu szkodliwych dla organizmu decyzji.

Tu chodzi o emocjeW sidła nałogu czy uzależnienia można wpaść za sprawą przyjmo-wanych substancji, np. wspomnia-nej już nikotyny, podejmowanych czynności, np. opalania się, grania w gry komputerowe, jedzenia, oraz przeżywanych emocji – np. podczas gry hazardowej. Trudno tu wymie-nić wszystkie czynniki. Okazuje się bowiem, że uzależnić się można prawie od wszystkiego. Najpow-szechniejszym powodem popada-nia w nałóg jest brak umiejętności radzenia sobie z trudnościami oraz deficyty funkcjonowania społecz-nego, takie jak np. nieumiejętne rozwiązywanie konfliktów, nieumie-jętność odmawiania, chęć przyna-leżności do określonej grupy rówie-

śniczej za wszelką cenę (szczególnie u młodych osób).

Ucieczka do „lepszego” świataKażdy z nas narażony jest na co-dzienne problemy. Zdarza się, że kredyt, kłopoty w pracy czy kłótnie w rodzinie sprawiają, że stres prze-kracza znośne granice i wpadamy w sidła fiksacji. W przypadku bra-ku umiejętności radzenia sobie z na-pięciem emocjonalnym sięga się po środki odwracające uwagę od pro-blemów. Źródło podtrzymujące trwanie w nałogu tkwi w emocjach dostarczanych przez przyjmowanie danej substancji lub podejmowanie danej czynności, w potrzebie uciecz-ki w inny świat przed cierpieniem fizycznym lub psychicznym. Ow-szem, nałogowe czynności mogą przynieść ulgę w początkowej fazie, ale tylko chwilową. Z czasem stają się udręką.

Różne źródła cierpieniaBywa jednak i tak, że obiektywnie stresów przeżywamy niewiele. Mi-mo to ciągle się czymś zamartwia-my, odczuwamy nieokreślony lęk lub irytację, choć nie ma ku nim prawdziwych powodów. Jeżeli nasza psychika jest tak skonstru-owana, to będziemy czuli nega-tywne emocje nawet bez powodu. W takim przypadku potrzebna jest zmiana osobowości. Z reguły na-stępuje ona podczas sesji psycho-terapeutycznych, na warsztatach

rozwijania osobowości. Czasem cierpimy dlatego, że nie rozwijamy naszych talentów albo czujemy, że życie upływa bezowocnie. Jeśli na-sze frustracje wynikają z takich głębokich, osobistych, niezaspo-kojonych potrzeb, to nie pozosta-je nic innego, jak dążyć do ich speł-nienia. To oczywiście ryzykowne, może się nie udać, jednak jeżeli uciekamy, pozostają nam jedynie: nałogowe objadanie się, wirtualny świat, sięganie po szkodliwe sub-stancje i życiowa stagnacja. Wtedy bardzo blisko już do uzależnienia, które niszczy człowieka i jego naj-bliższych.

W poszukiwaniu sensu i radościCzłowiek bardzo szybko przyzwy-czaja się do różnych zachowań. Po-konanie nałogu jest jednak dużo trudniejsze, a walka o wolność trwa czasami całe życie. Nałogi leczy się za pomocą psychoterapii, czasami farmakoterapii. Niekiedy jednak, przeważnie na początku popadania w nałóg, wystarczy silna wola lub zmiana środowiska. Nałóg to sygnał ostrzegawczy, że coś w naszym ży-ciu jest nie tak, i trzeba być uważ-nym, aby nie przegapić, nie zigno-rować takiego ostrzeżenia. Im szybciej zareagujemy, tym większa szansa na pokonanie nałogu. War-to zredukować ilość stresów, popra-wić atmosferę w domu, uczyć się rozwiązywania konfliktów w pracy, zdrowo się odżywiać i dbać o kon-dycję fizyczną. Można znaleźć czas na czynności, które dają radość i któ-re się lubi: hobby, leniuchowanie, pracę w ogródku czy spotkania z przyjaciółmi. To tylko kilka przy-kładów. Najlepiej, gdy każdy sam znajdzie to, co daje mu prawdziwe szczęście i pozwala prawdziwie się rozwijać.


alkoholu, jedzenia, komputerów, telefonów komórkowych, hazardu,

narkotyków, leków, zakupów, ćwiczeń fizycznych, seksu.

Od czego najczęściej uzależnia się współczesny człowiek? Od:

1 0 b l i s k o z d r o w i a 1 / 2 0 1 4 z i m a

Pomyśl o sobie na wiosnę

N A S Z E K S P E RTlek. med. Beata Przybycień,internista, Kierownik Medyczny,LUX MED Warszawa

Jak wpływa na nas zima?To czas, kiedy większość z nas ogra-nicza aktywność fizyczną, bo niskie temperatury nie zachęcają do spędzania czasu na zewnątrz. Jednocześnie zmieniamy dietę na bar-dziej kaloryczną, w dodatku ubogą w warzywa i owoce, co z kolei powo-duje, że przybieramy na wadze. W momencie gdy zbliża się wiosna, te dodatkowe kilogramy zaczynają nam przeszkadzać, bo ubieramy się coraz lżej i baczniej zwracamy uwa-gę na swój wygląd. Wówczas myślimy o ich zrzuceniu. A wystarczyłoby w czasie zimowych dni nieco więk-szą uwagę przywiązywać do tego, co jemy, i nie rezygnować z ruchu – wtedy problemu by nie było.

Skoro już jednak przybyło nam kil-ka kilogramów, a pogoda jedno-znacznie wskazuje, że puchową kurtkę trzeba zamienić na lżejszy płaszcz, to jak należałoby rozpo-cząć odchudzanie?Przede wszystkim trzeba się zacząć ruszać. Zacznijmy od zrobienia po-rządków na działce czy chociażby przejdźmy jeden przystanek pieszo, wejdźmy do domu po schodach, za-miast korzystać z windy. Gdy mieli-śmy dłuższą przerwę od aktywności

fizycznej, nie zaczynajmy od razu od forsownych wysiłków, bo to może przynieść więcej szkody niż pożytku. Jeśli do kwestii aktywności podcho-dzimy na sportowo, to ważne, aby słuchać swojego organizmu i stop-niowo wzmacniać formę. W procesie

odchudzania niezbędna jest też zmia-na sposobu odżywiania.

Jaka dieta będzie zatem najsku-teczniejsza?To kwestie bardzo indywidualne, bo każdy z nas jest inny i ma inną prze-mianę materii. Na pewno trzeba bę-dzie ograniczyć posiłki bogate w tłusz-cze i węglowodany, a na to konto jeść więcej sałatek. Wiosna sprzyja zmia-nie nawyków żywieniowych, bo po-jawiają się nowalijki, poza tym jest cieplej, więc nasz organizm nie do-maga się, tak jak podczas zimy, wyso-kokalorycznego pożywienia. Właściwe skomponowanie diety może się okazać zbyt trudne, dlatego przydatna może być wizyta u dietetyka. Nie odchu-dzajmy się drastycznie, bo to zazwy-

czaj kończy się efektem jo-jo. Poza tym zbyt gwałtowny spadek masy cia-ła spowodowany radykalnym zmniej-szeniem ilości spożywanego jedzenia, które na dodatek jest mało zróżnico-wane, sprawia, że organizm jest mniej odporny i staje się bardziej podatny

na infekcje. Pamiętajmy też, że wio-sna to dobry okres nie tylko do zmia-ny swojego wyglądu, lecz także za-dbania o cały organizm.

Czyli?Udajmy się do internisty, który zleci wykonanie niezbędnych badań kon-trolnych. Lekarz ponadto zbierze wy-wiad na temat aktualnego samopo-czucia, a także wypyta, czy nie jesteśmy obciążeni ryzykiem zacho-rowania na choroby dziedziczne, ta-kie jak cukrzyca, nowotwory czy schorzenia związane z układem krą-żenia, a w konkretnych przypadkach – zleci bardziej szczegółowe badania lub odeśle do odpowiedniego specja-listy. Obowiązkowo powinniśmy tak-że umówić się na wizytę u urologa/

ginekologa, warto też odwiedzić sto-matologa. Taki coroczny przegląd po-winien zrobić sobie każdy, kto ceni swoje zdrowie.

Początek wiosny to także czas zwiększonego ryzyka złapania in-fekcji. Jak się przed tym uchronić?To okres, kiedy obserwujemy wzra-stającą zachorowalność na infekcje górnych dróg oddechowych. Dzieje się tak, bo nasze śluzówki są nara-żone na częste i gwałtowne zmiany temperatury. Radzę, aby w tym cza-sie ubierać się adekwatnie do pogo-dy, nie za lekko, ale też nie za ciepło, aby uniknąć przegrzania. Trzeba też pamiętać, że nie zawsze to, co wy-gląda na infekcję, w istocie nią jest. Jeśli kichamy, czujemy drapanie w gardle, ale mamy przejrzysty ka-tar lub na przykład dokucza nam łzawienie, mogą być to oznaki aler-gii. Na wiosnę zaczynają się pylenia roślin, a leszczyna pyli już nawet w lutym, potem uaktywniają się ko-lejne drzewa kwitnące. Jeśli więc zaobserwujemy u siebie takie obja-wy, można odwiedzić alergologa, który dobierze najskuteczniejszą terapię.

Dziękuję za rozmowę.

T E M AT N U M E R U

Przełom zimy i wiosny to okres, kiedy obserwujemy wzrastającą zachorowalność na infekcje górnych dróg oddechowych.

Dni robią się dłuższe i bar-

dziej słoneczne, a w nas

wzrastają dobre samo-

poczucie i chęć do dzia-

łania – to sygnały, że

wiosna zbliża się wielkimi

krokami. O tym, jak w tym

okresie zadbać o swój

organizm, rozmawiamy

z Beatą Przybycień,

lekarzem internistą.

1 / 2 0 1 4 z i m a b l i s k o z d r o w i a 1 1

Skóra jest zwierciadłemnaszego zdrowiaNiskie temperatury, brak słońca i wysuszone powietrze to czynniki, które przeszkadzają zachować dobrą

kondycję naszej skórze. Dlatego wiosną warto zadbać, by odzyskała świeży i naturalny wygląd.

N A S Z E K S P E RTlek. med. Barbara Dziewulska, dermatolog, LUX MED Warszawa

Zima nie jest łaskawa dla naszej skóry. To czas, kie-dy przez większość dnia przebywamy w ogrzewa-nych pomieszczeniach,

także częściej przemieszczamy się au-tem, niż decydujemy na spacer. To po-woduje, że brakuje nam witaminy D, a skóra jest niedotleniona, mamy też obniżoną odporność. Trudno się więc dziwić, że gdy w takim stanie wcho-dzimy w okres wiosenny, szczególnie łatwo ulegamy infekcjom. Poza tym się przegrzewamy, bo następują gwałtowne zmiany temperatur – wtedy się pocimy, pory się zatykają, przez co nasza skó-ra szybko się przetłuszcza i może się podrażniać, co w konsekwencji może prowadzić do wielu uciążliwych chorób.

Za zimno, za gorąco…– Zagraża nam między innymi łojo-tokowe zapalenie skóry, które w wie-lu przypadkach objawia się łuszczą-cą się skórą na głowie, twarzy i w miejscach bardziej się przetłusz-czających. Przełom zimy i wiosny to okres, który sprzyja też zachorowal-ności na zapalenie mieszków włoso-wych, wywołujące krostki i ropne pę-cherzyki. Trzeba także uważać na łupież pstry, objawiający się różowy-mi lub beżowymi plamami na skórze, które mogą się pojawić, gdy mamy obniżoną odporność. Na wiosnę uak-tywniają się też problemy skórne, któ-rych przyczyną są alergie powodują-ce świąd, suchość skóry i łuszczenie się. Z kolei dla osób przebywających długo w pomieszczeniach klimaty-zowanych coraz częstszą udręką jest trądzik różowaty. Dlatego warto, gdy zauważymy na swojej skórze jakieś anomalie, zwrócić się z poradą do

specjalisty – radzi Barbara Dziewul-ska, dermatolog. Problemy skórne, o ile wcześnie rozpoczniemy terapię, zazwyczaj łatwo jest zwalczyć. Zignorowanie początkowych obja-wów może jednak prowadzić do na-silenia się zmian chorobowych.

Domowe SOSJak uniknąć przypadłości skórnych wywoływanych przez pot? Nie do-puszczajmy do przegrzania organi-zmu, za to pijmy dużo wody. Dzięki temu wydzielany pot nie będzie zbyt zagęszczony, przez co nie będzie tak zalegał na skórze. Ważne są też zdro-wa dieta i ruch. Warto także często przemywać twarz delikatnymi pły-nami oczyszczającymi, a raz w tygo-

dniu pilingować ciało, dzięki czemu usuniemy martwy, zrogowaciały na-skórek – wygładzona skóra łatwiej przyjmuje preparaty nawilżające czy regeneracyjne. Odrębnych zabiegów wymagają dłonie i stopy. – Dłonie po-winno się przemywać dobrym my-dłem, a po każdym umyciu kremować je. Jeśli zaś chodzi o stopy, to ważne jest, aby nie ścinać zrogowaciałych,

popękanych pięt ani nie ścierać ich pumeksem, tylko nacierać kremem z zawartością mocznika. Pamiętajmy, aby kosmetyków używać wówczas, gdy na skórze nie ma niepokojących zmian. Trzeba też pamiętać, aby do-bierać je adekwatnie do swojego typu cery i aktualnych warunków atmo-sferycznych, inaczej można sobie bar-dziej zaszkodzić, niż pomóc. Szcze-gólnie muszą uważać alergicy, u których występuje nadreaktywność na środki chemiczne – wyjaśnia dok-tor Dziewulska.

Problem od środkaCzasem słaba kondycja skóry wynika z innych przypadłości, na które mo-żemy chorować. – To, co dzieje się wewnątrz nas, odbija się na wyglądzie. Skóra jest po prostu zwierciadłem na-szego organizmu. Jej stan zależy m.in. od tego, czy cierpimy na dole-gliwości związane z układem pokar-mowym, nerkami czy wątrobą. Skóra jest też niezwykle wrażliwa na stres i inne schorzenia psychogenne. Dla-tego nie zawsze na problemy skóry pomagają preparaty dermatologiczne, bo trzeba wyleczyć prawdziwą, pier-wotną przyczynę. Często zdarza się na przykład, że kieruję Pacjentki na konsultację ginekologiczną, bo podej-rzewam, że źródłem ich problemów są zaburzenia hormonalne – infor-muje doktor Barbara Dziewulska.

T E M AT N U M E R U


Początek wiosny to dobry czas, aby zwrócić uwagę na stan skóry. Gdy dzieje się coś niepo-kojącego, warto skonsultować się ze specjalistą. On obejrzy znamiona i da znać, jeśli któreś nie powinny być eksponowane

na słońcu. Wiosenne promienie mogą być bardzo groźne i po-wodować poparzenia, dlatego nie obnażajmy swojego ciała bez uprzedniego nasmarowania go preparatem z odpowiednim filtrem UV.

Jeżeli zobaczymy na naszym ciele nowe znamię, udajmy się do specjalisty.


Młodsze spojrzenieKiedy nie wystarczają już dobry krem ani weekendowy odpoczynek, a oczy są ciągle zmęczone

i mniejsze niż kiedyś, warto zwrócić się o pomoc do chirurga plastyka.

N A S Z E K S P E RTlek. med. Łukasz Ulatowski, specjalista chirurg plastyk, Szpital LUX MED

S Z P I TA L

Operacja powiek górnych może być wykonana u osób, u któ-rych obserwuje

się nadmiar skóry – panie skarżą się na kłopoty podczas nakładania ma-kijażu, panom częściej przeszkadza ograniczenie pola widzenia, obie płcie narzekają na uczucie ciężkości powiek. Często są to osoby w wieku ok. 40–50 lat, choć niejednokrot-nie zdarza się operować młodsze Pacjentki. Najlepsze efekty osiąga się u osób, u których skóra twarzy jest dobrze napięta, a upływ czasu zdradza właśnie nadmiar skóry na powiekach. Nieduża operacja może przywrócić młody wygląd. Czasa-mi dla uzyskania lepszego efektu estetycznego u starszych osób ope-rację powiek łączy się z liftingiem skóry twarzy.

Przygotowanie do operacjiPrzed zabiegiem należy wykonać badania krwi: morfologię i koagu-logram – pozwoli to ocenić, czy nie ma zaburzeń krzepnięcia. Na dwa tygodnie przed operacją nie powin-no się przyjmować niektórych leków zmniejszających krzepliwość krwi (np. aspiryny, polopiryny, acardu). Mogą wtedy powstać krwiaki i go-jenie będzie przebiegać dłużej. Nie-

które Pacjentki z cienką skórą i ten-dencją do łatwego powstawania siniaków przyjmują kilka dni przed zabiegiem witaminę C, rutinoscor-bin lub preparaty z arniką. W przy-padku występujących chorób oczu warto wcześniej skonsultować się z okulistą i sprawdzić, czy bezpiecz-nie możemy się poddać operacji. W dniu zabiegu warto zabrać ze so-bą ciemne okulary – przydadzą się po operacji. Osoby zgłaszające się na operację muszą być ogólnie zdrowe. Nawet zwykłe przeziębienie może pogor-

szyć przebieg pooperacyjny – w ta-kich przypadkach zabieg należy prze-łożyć do powrotu do pełnego zdrowia.

Opis zabiegu Operację powiek górnych można przeprowadzić w znieczuleniu miej-scowym. Pacjenci znoszą zabieg bez-boleśnie. Operacja polega na wycię-ciu nadmiaru skóry powiek i jeśli to potrzebne, usunięciu widocznych pod skórą przepuklin tłuszczowych. Następnie chirurg zszywa skórę i na-kleja niewielki opatrunek z cienkich

plastrów – oko można otwierać za-raz po operacji. Zabieg trwa od 40 do 60 minut. Powstała blizna prze-biega w załamku powieki i z czasem staje się niewidoczna.

Po zabieguPo operacji przez pierwsze 3–4 dni należy unikać pracy przy kompu-terze, oglądania telewizji, czytania – wskazane są raczej słuchanie mu-zyki, spacery. Nadmierne wytęża-nie wzroku nasila obrzęki i prze-dłuża gojenie. Ból po zabiegu jest minimalny i na ogół nie wymaga stosowania leków przeciwbólowych. Po pięciu dniach zdejmowane są szwy – wskazane są wtedy natłusz-czanie powiek i delikatny masaż. Konieczne jest unikanie słońca, w przeciwnym razie czerwone bli-zny mogą utrzymywać się dłużej. Nakładanie makijażu jest możliwe po 7–10 dniach, gdy powieka jest całkowicie zagojona.

Dodatkowa pielęgnacjaZaraz po operacji korzystne jest stosowanie na powieki okładów schładzających. W domu można robić sobie okłady z herbatki ru-miankowej schłodzonej w lodów-ce. Często chirurg plastyk przepi-suje krople do oczu zapobiegające infekcji i sklejaniu się rzęs.

Operacja powiek górnych stanowi często pierwszy kontakt Pacjentki z chirurgią

plastyczną.

P R Z E C I W W S K A Z A N I A D O Z A B I E G U

przyjmujących na stałe doustne leki przeciwkrzepliwe, mających chorą siatkówkę,

chorych na zespół suchego oka, zmagających się z niektórymi chorobami tarczycy.

Operacji powiek górnych nie można wykonać u osób:

w

Fot.:

Mar

ek J

aśki

ewic

z


N A S Z E K S P E RTdr n. med. Małgorzata Jędrzejczyk, ginekolog endokrynolog, Szpital LUX MED


S Z P I TA L

Wstydliwy kłopot wielu pań

Jednym z bardziej przykrych i krępujących problemów zdrowotnych Pacjentek jest nietrzymanie moczu

(NTM). Ta nieprzyjemna dolegliwość utrudnia codzienne aktywności wielu kobietom w różnym wieku.

Uważa się, że problem nietrzymania moczu ma 1 na 4 dorosłe ko-biety, częstość występo-wania tego problemu

wzrasta z 10% w wieku 20 lat do 35% w wieku 50 lat i dalej po 70. roku ży-cia. Dolegliwość ta znacząco wpływa na pogorszenie jakości życia, może również mieć wpływ na aktywność fizyczną, zawodową, a także seksu-alną. Niestety zaledwie 20–25% ko-biet cierpiących na nietrzymanie mo-czu zgłasza się do lekarza.

Skąd ta przypadłośćNietrzymanie moczu (inaczej in-kontynencja) to objaw polegający na niekontrolowanym wycieku moczu. Za najczęstsze czynniki ryzyka tej przypadłości uważa się: wiek, dużą liczbę ciąż i porodów, uszkodzenia dna miednicy, urazy rdzenia kręgo-wego, choroby neurologiczne, oty-łość, przewlekły kaszel, zaparcia, przebyte operacje ginekologiczne. Znaczenie w pojawianiu się dole-gliwości może mieć także uprawia-nie niektórych dyscyplin sportowych (takich jak np. podnoszenie ciężarów czy zapasy).

Trzy typy NTMMożna wyróżnić kilka typów nie-trzymania moczu:

wysiłkowe, naglące – spowodowane nadreak-tywnym pęcherzem moczowym, o postaci mieszanej, w której wy-stępują oba powyższe.

Wysiłkowe nietrzymanie moczu po-przedza wzmożona aktywność fizycz-na lub inny rodzaj wysiłku, taki jak np. kaszel lub kichanie. Do mimo-wolnego gubienia moczu dochodzi, gdy ciśnienie w pęcherzu moczowym przekracza opór w cewce moczowej.

Jest ono wynikiem osłabienia mięśni dna miednicy. Do naglącego nietrzy-mania moczu dochodzi pod wpływem niekontrolowanych skurczów mięśnia wypieracza pęcherza pokonujących opór cewki. Przyczyny tej nieprawi-dłowości są nieznane. Podczas roz-poznania brane są pod uwagę takie czynniki jak neuropatia, czynniki psy-chologiczne, nieprawidłowości mię-śnia wypieracza. Aby ustalić typ i okre-ślić przyczynę objawów nietrzymania moczu, należy wykonać badania dia-gnostyczne. Składają się na nie wy-wiad lekarski, badanie fizykalne, ba-danie moczu, zapis częstości mikcji i objętości wydalonego moczu, USG oraz badanie urodynamiczne.

Różne metody leczeniaLeczenie zależy od typu nietrzy-mania moczu i od poziomu za-awansowania dolegliwości. Przy występowaniu wysiłkowego nie-trzymania moczu najpierw należy zacząć od metod zachowawczych, takich jak zmiana stylu życia, sto-sowanie ćwiczeń mięśni dna mied-nicy, trening pęcherza moczowego, zabiegi elektrostymulacji, stosowa-nie kulek, pesarów dopochwowych. W leczeniu pomaga również re-dukcja masy ciała. Jeśli metody za-chowawcze są nieskuteczne, nale-ży rozważyć operację. W ostatnich latach, po wprowadzeniu zabiegów z użyciem taśm lub siatek synte-tycznych, skuteczność leczenia ope-racyjnego znacznie wzrosła.Przy występowaniu pęcherza nadre-aktywnego zaleca się unikanie kofe-iny, alkoholu, zmniejszenie ilości przyjmowanych płynów, trening pę-cherza, ćwiczenia mięśnia dna mied-nicy i wspomagająco leczenie farma-kologiczne. Przy mieszanej postaci

nietrzymania moczu konieczne jest łączenie metod leczenia opisa-nych powyżej; dobór metody zależy od do-minującego objawu. Należy podkreślić, że przy niewielkim stop-niu zaawansowania dolegliwości warto za-cząć od stosowania me-tod zachowawczych. Ważne jest to, żeby wdrożyć działania za-raz po pojawieniu się pierwszych objawów, szczególnie u kobiet po porodzie.

Skuteczna Mona LisaJedną z metod lecze-nia inkontynencji jest zabieg z wykorzysta-niem lasera Mona Li-sa Touch, który stoso-wany jest do biorewitalizacji pochwy i zewnętrznych narządów rodnych. Promień lasera działa na ścianki, po-wodując ich napięcie oraz obkurcze-nie. Stymuluje także proces wytwa-rzania kolagenu w błonie śluzowej, co skutkuje zwiększeniem elastycz-ności, napięcia i obkurczenia ścian pochwy.Zabieg laserem Mona Lisa Touch jest dobrym rozwiązaniem dla kobiet, które szukają metody mniej inwazyj-nej w porównaniu z zabiegami chi-rurgicznymi lub farmaceutycznymi. Ma on liczne zalety:

jest nieinwazyjny, bezpieczny, bezbolesny, trwa kilka minut, nie wymaga rekonwalescencji, działa bezpośrednio na pochwę, rewitalizuje jej ściany: obkurcza je,

redukuje suchość, przywraca natu-ralne nawilżenie, likwiduje podraż-nienie i piekący ból, przywraca ela-styczność. Efekty te uzyskiwane są poprzez stymulację tkanek i pro-dukcję nowego kolagenu, skutecznie i trwale poprawia pro-blem nietrzymania moczu (dzia-łanie lasera wzmacnia przednią ścianę pochwy), poprawia jakość współżycia sek-sualnego, przynosi odczuwalne efekty za-równo u młodych kobiet po poro-dzie, jak i u kobiet po menopauzie.

Obecne możliwości diagnostyczno--terapeutyczne pozwalają zmniej-szyć lub usunąć dolegliwości zwią-zane z NTM. Najważniejsze są samoświadomość problemu i chęć podjęcia leczenia.

Zaledwie 20–25% kobiet cierpiących na nietrzymanie moczu zgłasza się do lekarza.

Rak jelita grubego jest nowotworem złośliwym rozwijającym się w okrężnicy,

wyrostku robaczkowym lub odbytnicy. Z jego powodu na świecie umiera

każdego roku około 655 tys. osób. Najczęściej chorują mieszkańcy Europy

Zachodniej i Ameryki Północnej, a najrzadziej Afryki i Azji.

Jeden z najgroźniejszych nowotworów złośliwychN A S Z E K S P E RT

lek. med. Beata Ziemkiewicz- -Janota, Dyrektor ds. Medycznych, Polski Komitet Zwalczania Raka


Choroba ta w Polsce zaj-muje drugie miejsce pod względem zacho-rowań i zgonów na nowotwory złośliwe.

W 2011 roku na raka jelita grubego zachorowało 15 926 Polaków (8821 mężczyzn i 7105 kobiet), a zmarły z jego powodu 10 424 osoby (5763 mężczyzn i 4661 kobiet). Niestety licz-by te stale wzrastają.

Jak zapobiegać chorobie?Zasadnicze znaczenie ma sposób odżywiania. Właściwa dieta powin-na zawierać wiele witamin i błonni-ka, ale mało tłuszczu. Udowodnio-no, że tłuszcze zwiększają ryzyko zachorowania na raka jelita grubego. Mechanizm działania jest wieloraki: tłuszcze zwiększają ogólną liczbę kalorii (wolne rodniki), powodują zwiększenie ilości kwasów żółcio-wych, tworzą tzw. hormony tkanko-we – prostaglandyny (np. PGE2), które pobudzają komórki nowotwo-rowe oraz mogą tworzyć mydła w je-licie, co ułatwia wchłanianie właści-wych czynników rakotwórczych. Ograniczajmy więc spożywanie tłusz-czów (nie więcej niż 30% ogółu ka-lorii), zwłaszcza zwierzęcych, zwra-cając uwagę na „tłuszcze ukryte”, np. kiełbasy, gotowe posiłki do pod-grzewania. Prawdziwą bombą tłusz-czową może być czekolada.

BłonnikBłonnik, który znajduje się np. w wa-rzywach, owocach i ciemnym pieczy-wie, zmniejsza ryzyko zachorowania na raka jelita grubego m.in. poprzez wchłanianie czynników rakotwórczych czy przyspieszanie perystaltyki. Jest

on również nośnikiem witamin i so-li mineralnych. Zaleca się spożywa-nie ok. 30 g czystego błonnika dzien-nie. Oznacza to, że każdy posiłek powinien zawierać produkt pełno-ziarnisty, a także owoce lub warzywa. Zaleca się jedzenie świeżych warzyw i owoców pięć razy dziennie.

WitaminyJednej trzeciej, a nawet połowy za-chorowań na nowotwory można uniknąć, zwiększając spożycie owo-ców i warzyw, które są bogate w wi-taminy. Szczególnie ważne jest spo-żywanie witamin A, C i E ze względu na ich działanie przeciw-utleniające, chroniące komórki or-ganizmu przed działaniami wolnych rodników (agresywnych związków tlenu). Nadmiar tłuszczów, spaliny samochodowe, promieniowanie ul-trafioletowe, dym papierosowy, pro-mieniowanie radioaktywne powo-dują wzmożone wytwarzanie wolnych rodników, dlatego nasz or-ganizm tak bardzo potrzebuje osło-ny witaminowej.

WapńWapń chroni błonę śluzową jelit, wią-żąc m.in. uszkadzające tę błonę sub-stancje – kwasy żółciowe i wolne kwa-sy tłuszczowe. Doskonałym źródłem wapnia są np. owoce strączkowe, soja, amarant, suszone owoce (głównie fi-gi), migdały, orzechy, brokuły, jarmuż, natka pietruszki, kapusta. Bardzo do-brze jest pić niegazowaną wodę mi-neralną o dużej zawartości wapnia.

Aktywność fizycznaBadania przeprowadzone w Skan-dynawii wykazały, że środkiem chro-niącym przed zachorowaniem na

nowotwory, w tym raka jelita gru-bego, jest zażywanie ruchu. Według tych badań dzięki poświęceniu za-ledwie pół godziny dziennie na umiar-kowany ruch można obniżyć ryzy-ko wystąpienia raka jelita grubego o 15–20%.

Badania profilaktyczneOd 40. roku życia u osób z zaburze-niami przewodu pokarmowego i u osób z czynnikami zwiększone-go ryzyka zaleca się wykonanie ba-dania proktologicznego (palcem przez odbytnicę) przez lekarza. Ponad 10% wszystkich nowotworów jelita gru-bego można wykryć dzięki temu prostemu badaniu. U kobiet gine-kolog również powinien je wykonać.Od 50. roku życia zaleca się corocz-ne badania przez kiszkę stolcową wykonywane przez lekarza oraz ko-lonoskopię. Polega ona na wprowa-dzeniu przez odbyt wziernika za-kończonego kamerą. Podczas badania można pobierać wycinki błony śluzowej jelita grubego do ba-dań histopatologicznych, a także

wykonywać drobne zabiegi, np. usu-wanie pojedynczych polipów.

Metody leczeniaWybór metody leczenia zależy od sta-dium choroby w chwili jej zdiagno-zowania. W terapii raka jelita grube-go stosuje się trzy podstawowe metody leczenia onkologicznego: chi-rurgię, radioterapię oraz chemiotera-pię. Dwie pierwsze to leczenie miej-scowe, z kolei chemioterapia to leczenie systemowe. Ostatnio w tera-pii raka jelita grubego wykorzystuje się również coraz częściej nowy rodzaj leczenia systemowego – biologiczną terapię celowaną z użyciem przeciw-ciał monoklonalnych. Wymienione metody leczenia mogą być wykorzy-stywane osobno lub jako leczenie sko-jarzone, tzn. kilka różnych metod sto-suje się jednocześnie lub kolejno po sobie. Po leczeniu wskazane jest mo-nitorowanie stężenia w surowicy mar-kera nowotworowego – antygenu ra-kowo-płodowego (CEA).Konsultacja: prof. dr hab. Zbigniew Wronkowski, onkolog LUX MED, Prezes Polskiego Komitetu Zwalczania Raka


Ryzyko zachorowania na raka jelita grubego jest wysokie, jeśli:

krewni chorowali na raka jelita grubego; krewni mieli stwierdzone nie-które choroby jelit (polipowatość rodzinna, choroba Krohna); masz więcej niż 50 lat; cierpisz na chroniczne zaparcia lub biegunki; twoje pożywienie zawiera zbyt mało warzyw i owoców oraz błonnika, a zbyt wiele tłuszczu; masz nadwagę i mało się ruszasz; pijesz zbyt dużo alkoholu;

w przypadku kobiet: byłaś le-czona na raka piersi albo trzonu macicy.

Objawami stanów przedrakowych lub raka jelita grubego mogą być:

długotrwałe biegunki i zaparcia; naprzemienne biegunki i za-parcia; skurczowe, nawrotowe bóle brzucha; podbarwiony krwią stolec; krwawienie z odbytu; zmniejszenie średnicy wydawa-nego kału do średnicy np. ołówka.

Skończył Akademię Medyczną, ale od lat pracuje w miejscu zupełnie

nietypowym jak na lekarza. Odległość od domu podaje w milach morskich…

Jak żyje i pracuje Przemysław Koberda, zamiłowany w morzu gdańszczanin?

Pana obecne miejsce pracy…Centrum Opieki Medycznej COMED Sp. z o.o. z Gdańska na-leżące do Grupy LUX MED, która m.in. od grudnia 2013 roku zapew-nia opiekę medyczną pracownikom LOTOS Petrobaltic zatrudnionym na platformach morskich (wiertni-czej i eksploatacyjnej).

Jak jest zorganizowana praca le-karzy na platformie morskiej?Praca odbywa się w cyklach dwu-tygodniowych. Na każdej z plat-form jest dwóch lekarzy, którzy się wymieniają co 14 dni. LOTOS Petrobaltic (czyli firma zajmująca się poszukiwaniem i wydobyciem ropy i gazu w ramach Grupy LOTOS) posiada obecnie na Bał-tyku dwie platformy, a już niedłu-go ma mieć trzecią.

Czy platforma znajduje się dale-ko od brzegu?

Platforma Baltic Beta – ta, na której pracuję – jest oddalona o 50 mil mor-skich (ok. 80 km) od wysuniętego najdalej na północ miejsca w Polsce, czyli Rozewia, i stoi na trzech stalo-wych, ażurowych nogach na dnie, które znajduje się 85 m pod lustrem wody. Podczas wymiany załogi loty śmigłowcem z lotniska w Rębiecho-wie trwają nieco ponad pół godziny w jedną stronę.

Jak wygląda codzienne życie na platformie morskiej? Jak liczna jest załoga? W tym samym czasie na platformie przebywa około 50 osób (40–60), niemal wyłącznie mężczyzn, choć na platformach na Morzu Północ-nym prawie 20–30% personelu sta-nowią już kobiety. Praca odbywa się w trybie ciągłym, a doba podzie-lona jest na dwie zmiany. Zaawan-sowane technologicznie procesy wy-

dobycia oraz separacji, wstępnej obróbki i przetłaczania ro-

py i gazu odbywają się w trudnym, morskim

środowisku, co wy-maga od załogi

stałej koncen-tracji i działa-

nia z dużą troską o bez-pieczeństwo. Dlatego tak ważne są chwile zdro-

wego relaksu,

odstresowującego ruchu, a nie tyl-ko siedzenie przed telewizorem, przy komputerze czy drzemka. Ca-łe szczęście na platformie są miej-sca, gdzie coś dobrego dla ciała da się zrobić – niewielka sala sportowa, salka fitness i lądowisko dla śmi-głowców, gdzie w czasie dobrej po-gody można pospacerować lub po-ćwiczyć na świeżym powietrzu.

Co Pana najbardziej zaskoczyło podczas pobytu na platformie?Zachwycający sam w sobie jest ten sta-lowy, energetyczny kolos na cienkich nóżkach, który sta-nowi swoisty mi-kroświat, wyspę wyrastającą z fal. Pracują tu ludzie zjeżdżający się z wszystkich za-kątków Polski, ale przez dwa tygo-dnie tworzący sprawnie działający zespół.

Skąd pomysł, aby pracować na plat-formie morskiej? Co na to żona?Marynarska nostalgia i wodny świat przyciągają naszą rodzinę od lat. Mój ojciec przeniósł się z centralnej Pol-ski do Trójmiasta, mówiąc: „Po co mam jeździć nad morze na urlop, skoro mogę tu mieszkać”. Ja nie dość, że tu mieszkam, to jeszcze pracuję na środku Bałtyku, a rytm comie-

sięcznych roz-stań i powrotów potrafi mieć za-skakujący wpływ na siłę uczuć w dojrzałym mał-żeństwie.

Jak Pan spędza czas wolny na lą-dzie?

Woda zawsze jest w tle. Uwielbiam kąpiele morskie o każdej porze roku, nurkuję, żegluję, nawet gdy kończę grę w tenisa, to rozglądam się za ja-kimś akwenem do zanurzenia. Zimą bardzo chętnie jeżdżę na nartach po śnieżnym puchu. Taki aktywny styl życia kontynuują moje dzieci, na co z żywym zainteresowaniem patrzy 4-letni wnuczek.Dziękuję za rozmowę.

C U R R I C U L U M V I TA E

W 1982 r. ukończył studia lekarskie i rozpoczął pracę jako asystent w Zakładzie Anestezjologii i Intensywnej Terapii Akademii Medycznej w Gdańsku. W 1993 r. zdał egzamin spe-cjalistyczny z anestezjologii i intensywnej terapii. Współpracował jako konsul-tant i członek zabezpieczenia medycznego z Zespołem Śmi-głowcowych Ratowników Morskich. W 2001 r. ukończył studia podyplomowe na Wydziale Zarządzania i Marketingu Politechniki Gdańskiej. Od 2005 r. pracował w LO-TOS Petrobaltic jako lekarz na platformie morskiej – w grudniu 2013 r. stano-wisko to zostało przekazane pod zarząd firmy COMED. Autor publikacji i aktywny uczestnik konferencji z za-kresu psychologii zdrowia.

lek. med. Przemysław Koberda,specjalista anestezjologii i intensywnej terapii


Woda zawsze jest w tle

N A S I S P E C J A L I Ś C I

Rodzinny, trzypokoleniowy wyjazd na narty.

Z żoną na Islandii.

1 6 b l i s k o z d r o w i a 3 / 2 0 1 1 j e s i e ń