PRIHODISredstva koja država koristi za podmirenje javnih potreba nazivaju se javnim (državnim) prihodima. Izvori prihoda mogu biti u naturi i u novcu, ili istovremeno i u jednom i u drugom obliku.

PODJELA PRIHODAa) originerni i derivatni prihodi; b) javnopravni i privatnopravni prihodi; c) redovni i vanredni prihodi; d) prihodi od stanovništva i prihodi od pravnih lica; e) povratni i nepovratni prihodi, f) prihodi širih i užih političko-teritorijalnih jedinica; g) prihodi u novcu i prihodi u naturi; h) namjenski i nenamjenski prihodi.

OPRAVDANOST POREZAa) teorija sile b) teorija cijene c) teorija reprodukcije porezad) organska teorija e) socijalistička teorija i f) teorija suvjereniteta

OBLICI PRIHODABroj, vrsta i oblici prihoda koji služe za podmirivanje javnih potreba razlikuju se od zemlje do zemlje. Isto tako, razlikuju se i mjesto i uloga pojedinih prihoda u strukturi javnih prihoda. U cilju lakšeg izučavanja pojedinih vrsta prihoda, u finansijskoj teoriji se susrijećemo sa različitim klasifikacijama javnih prihoda, zavisno od kriterijuma na kojima se zasniva ta podjela.

MIKROEKONOMIJAMikroekonomija se bavi proučavanjem načina na koji preduzeća, domaćinstva donose odluke i kako međusobno djeluju na tržištima. Tako se na mikro nivou proučavaju pojave kao što su na primjer uticaj strane konkurencije na proizvodnju: čelika, aluminijuma, duvana ili proučavamo kretanje u nekoj grani proizvodnje i sl.

MAKROEKONOMIJAMakroekonomija proučava pojave u privredi kao cjelini. Tako je na primjer problematika makroekonomije proučavanje na makro nivou: ekonomskog rasta, profita, akumulacije, nezaposlenosti, najamnina, viška vrijednosti, robe, načina proizvodnje, reprodukcije ili kretanja pojedinih ekonomskih fenomena na nivou svjetske privrede

POVEZANOST SA DRUGIM NAUKAMA I MERKANTILISTI

Ekonomija mora da ima prisne odnose i sa nekim drugim društvenim naukama koje ne proučavaju čisto ekonomske odnose. Takve nauke su: sociologija, pravo, politika, filozofija.

Merkantilisti su bili prva škola u razvoju ekonomije. Naziv dobijaju po novolatinskoj riječi merkantilis, što znači trgovački. Najpoznatiji marksisti bili su: u Engleskoj Staford i Men, u Francuskoj Boden i Monkretjen, u Italiji Sara i Galijani. Po merkantilistima bogastvo društva proizilazi iz prometa. Merkantilisti su smatrali da je trgovina i to spoljna trgovima, najvažnija

djelatnost. Roba treba da se prodaje skuplje nego što se kupuje. Ostvarivanje aktivnog trgovačkog bilansa je osnovni cilj. Analize merkantilista zadržavaju se u sferi prometa, zbog čega nijesu ni mogli dati neki značajniji doprinos razvoju ekonomije.

FIZIOKRATIFiziokrati se javljaju u drugoj polovini XVIII vijeka u predvorju prve buržoaske revolucije. Oni su bili protiv državne intervencije u privredi. Oni su istakli poznato načelo "Laissez faire, laissez passer, le monde va de lui meme" što u prevodu znači „pustite neka stvari idu svojim tokom ili „pušti me da slobodno radim". Glavni zadatak države je, po fiziokratama, da obezbijede slobodu i privatnu svojinu. Kritikovali su merkantilističke koncepcije kao neprirodne i vanvremenske. Fiziokrati se razlikuju od merkantilista po tome što oni izvor bogatstva ne vide u novcu. tj. kapital ne izjednačavaju sa novcem, oblikom koji dobija u prometu, već izvor bogatstva vide u proizvodnji i to po njima samo u poljoprivredi. Fiziokrati bogatstvo posmatraju samo sa kvantitativnih aspekata, pa jedino poljoprivredu proglašavaju proizvodnom djelatnošću.